Κατάβαση από την Παναγιά της Φολεγάνδρου!!
Η ανάβαση για τη χώρα της Φολεγάνδρου πραγματοποιήθηκε με λεωφορείο... και ήταν άκρως ενδιαφέρουσα, με τη ματιά μας να μη χορταίνει τόση ομορφιά. Από τη μία το σεληνιακό, ξερό τοπίο με τις λευκές εκκλησιές, από την άλλη τα σκαρφαλωμένα στον γκρεμό σπίτια που σου έκοβαν την ανάσα. Έπειτα λοιπόν από τον εξαντλητικό ποδαρόδρομο προς την Παναγία (από όπου είναι τραβηγμένη και η φωτογραφία), μας περίμενε μια έκλπηξη. Το τελευταίο λεωφορείο για το λιμάνι είχε μόλις φύγει...
Και τώρα τι κάνουμε;
Βλέπεις να υπάρχει άλλη λύση; απαντάω στο σύζυγό μου.
Κάτσε να ρωτήσω πόση ώρα είναι περίπου.
Και τι θα κερδίσεις παιδάκι μου; Άντε πάμε και ο Θεός βοηθός.
Πράγματι... η κατάβαση μας ήταν γεγονός. Το πυκνό σκοτάδι μας τρόμαζε, ενώ ο φόβος του να βρεθούμε σε κανένα χαντάκι μας έκανε να γελάμε νευρικά. Τι και αν πιστεύαμε ότι με την ώρα θα συνήθιζε η ματιά μας σε τόση μαυρίλα... μάταιος κόπος. Μετρούσαμε τις εκκλησίες που περνούσαμε προσπαθώντας να μαντέψουμε το χρόνο που θέλαμε ακόμα ως το λιμάνι. Και οι ιστορίες για φαντάσματα έδιναν και έπαιρναν. Ποιός θα τρόμαζε ποιόν...
Ξαφνικά απέναντί μας το βουνό λούστηκε στο φως, ενώ μια τεραστίων διαστάσεων σκιά απεικονίστηκε πάνω σε αυτό.
Αμάν!!!!!
Τι είναι αυτό;
Η καρδιά μου κόντευε να σπάσει από το φόβο. Και η σκιά σήκωνε τα χέρια και νόμιζα ότι θα βρεθεί σε κλάσματα δευτερολέπτου πάνω από το κεφάλι μου.
Και τότε άκουσα τα γέλια... του συζύγου μου, αλλά και άλλα.
Η εκκλησία των Αγίων Αποστόλων με τους μεγάλους προβολείς είχε ολονυχτία λόγω της ημέρας. (29/06)
Και οι γηρεότεροι το γλεντούσαν με τσιμπούσι και ...ανέκδοτα που απεικονίζονταν από τους προβολείς στον απέναντι βράχο με... μυθικές διαστάσεις. Όμως δεν είχαν καταλάβει τι είχαν προκαλέσει λίγο πριν. Ευτυχώς η καλοσύνη αλλά και η αγάπη τους έκανε την καρδιά μου να γεμίσει χαρά και τους χτύπους της να καλμάρουν με μιας...
Και το καλοκαίρι συνεχίζονταν, με τις διακοπές να βρίσκονται ακόμα εν όψη...
Καλό καλοκαίρι σε όλους!!!
Η ανάβαση για τη χώρα της Φολεγάνδρου πραγματοποιήθηκε με λεωφορείο... και ήταν άκρως ενδιαφέρουσα, με τη ματιά μας να μη χορταίνει τόση ομορφιά. Από τη μία το σεληνιακό, ξερό τοπίο με τις λευκές εκκλησιές, από την άλλη τα σκαρφαλωμένα στον γκρεμό σπίτια που σου έκοβαν την ανάσα. Έπειτα λοιπόν από τον εξαντλητικό ποδαρόδρομο προς την Παναγία (από όπου είναι τραβηγμένη και η φωτογραφία), μας περίμενε μια έκλπηξη. Το τελευταίο λεωφορείο για το λιμάνι είχε μόλις φύγει...
Και τώρα τι κάνουμε;
Βλέπεις να υπάρχει άλλη λύση; απαντάω στο σύζυγό μου.
Κάτσε να ρωτήσω πόση ώρα είναι περίπου.
Και τι θα κερδίσεις παιδάκι μου; Άντε πάμε και ο Θεός βοηθός.
Πράγματι... η κατάβαση μας ήταν γεγονός. Το πυκνό σκοτάδι μας τρόμαζε, ενώ ο φόβος του να βρεθούμε σε κανένα χαντάκι μας έκανε να γελάμε νευρικά. Τι και αν πιστεύαμε ότι με την ώρα θα συνήθιζε η ματιά μας σε τόση μαυρίλα... μάταιος κόπος. Μετρούσαμε τις εκκλησίες που περνούσαμε προσπαθώντας να μαντέψουμε το χρόνο που θέλαμε ακόμα ως το λιμάνι. Και οι ιστορίες για φαντάσματα έδιναν και έπαιρναν. Ποιός θα τρόμαζε ποιόν...
Ξαφνικά απέναντί μας το βουνό λούστηκε στο φως, ενώ μια τεραστίων διαστάσεων σκιά απεικονίστηκε πάνω σε αυτό.
Αμάν!!!!!
Τι είναι αυτό;
Η καρδιά μου κόντευε να σπάσει από το φόβο. Και η σκιά σήκωνε τα χέρια και νόμιζα ότι θα βρεθεί σε κλάσματα δευτερολέπτου πάνω από το κεφάλι μου.
Και τότε άκουσα τα γέλια... του συζύγου μου, αλλά και άλλα.
Η εκκλησία των Αγίων Αποστόλων με τους μεγάλους προβολείς είχε ολονυχτία λόγω της ημέρας. (29/06)
Και οι γηρεότεροι το γλεντούσαν με τσιμπούσι και ...ανέκδοτα που απεικονίζονταν από τους προβολείς στον απέναντι βράχο με... μυθικές διαστάσεις. Όμως δεν είχαν καταλάβει τι είχαν προκαλέσει λίγο πριν. Ευτυχώς η καλοσύνη αλλά και η αγάπη τους έκανε την καρδιά μου να γεμίσει χαρά και τους χτύπους της να καλμάρουν με μιας...
Και το καλοκαίρι συνεχίζονταν, με τις διακοπές να βρίσκονται ακόμα εν όψη...
Καλό καλοκαίρι σε όλους!!!
Attachments
-
113,2 KB Προβολές: 54