Γκάνα Μαύρο είναι το χρώμα (Ζώντας στην Γκάνα)

[pattyyy]

Υπέροχες οι περιγραφές σου! Η φωτογραφία σου όλα τα λεφτά!!!

 

[kalspiros]

Απολογούμαι για την φωτογραφία, μόλις την έβαλα, ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια, το avatar θα αλλάξει όταν αλλάξω χώρα!!! Καλά τι «γαλλικά» είναι αυτά που μου σούρατε και δεν μπορώ να τα μεταφράσω κι όλας?

 

[ΕΡΣΗ]

Σημαινει "Μην πειράζεις τον φίλο μου"
Ειναι μια αντιρατσιστικη γαλλικη οργανωση η οποια ευαισθητοποιηθηκε -και δημιουργηθηκε -λογω κρουσμάτων ρατσισμου σε μαυρους.
Το σχόλιο πήγαινε στον Xenos που σε πειραξε για την χωρίστρα σου.
Ετσι όμως όπως πας οπου ναναι θα χρειαστείς τη συνδρομή τους!

 

[vagantos]

Να σαι καλά Σπύρο.
Το δικό μας φετινό όνειρο για Γκάνα - Τόγκο - Μπενίν πήρε (αναγκαστικά) ένα χρόνο αναβολή.
Χαλάλι. Θα πάμε του χρόνου πάνσοφοι (απ τις δικές σου αφηγήσεις και του Χορχε τις φθινοπωριάτικες,βεβαίως)

 

[kalspiros]

Να σαι καλά Σπύρο.
Το δικό μας φετινό όνειρο για Γκάνα - Τόγκο - Μπενίν πήρε (αναγκαστικά) ένα χρόνο αναβολή.
Χαλάλι. Θα πάμε του χρόνου πάνσοφοι (απ τις δικές σου αφηγήσεις και του Χορχε τις φθινοπωριάτικες,βεβαίως)

Εσύ να σαι καλά, περαστικά σου και μη νοιάζεσαι

θα σου στείλω και καμιά 300αρά φωτογραφίες να πάρεις γερή δόση

(πληροφορίες που έχω συλλέξει μιας και το ανάφερες: από τις τρεις χώρες η Γκάνα βρίσκεται στην πιο εύρωστη κατάσταση (Africa for beginners όπως λέει και το LP), ακολουθεί το Μπενίν ενώ το Λομέ του Τογκό (και γενικότερα η χώρα) φέρνει κάτι από την κατάντια του Κονάκρι- σκουπίδι και κακό)

 

[kalspiros]

Obruni Vol3 - Obibini call (για κοιτα με στο χρώμα, λοιπόν...)

Δεν μπορείς να ξέρεις τι σκέφτονται οι Οbibini(το αντίθετο του Obruni. Μαύροι), τι εννοούν ή τι κρύβουν πίσω από τις μόνιμες προσφωνήσεις τους (Obruni, Obruni) απλώς αρχίζεις και υποψιάζεσαι και να διαισθάνεσαι την διάθεσή τους βοηθούμενος πάντα από τις διαβεβαιώσεις των συνεργατών σου ότι είναι φιλική προσφώνηση. (καμιά σχέση π.χ με το Πουστοκαλαμαράς...) Ίσως ζήλεια που δεν είμαστε κολλημένοι σε οποιοδήποτε χωριό, προσμονή για ένα ευρωπαϊκό tip, περιέργεια. Αλήθεια πόσους λευκούς έχουν δει στο Anum, ένα χωριό σκαρφαλωμένο σε λόφους πίσω από την Volta? Ήμουν ο δεύτερος, τρίτος? Πιθανότατα θα ήμουν το θέμα συζήτησης στο μεσημεριανό τους τραπέζι...

Ανεβαίνουμε μέχρι το Atimpoku (το χωριό με την γέφυρα που έχω ήδη αναφέρει) από διαφορετικό δρόμο μέσω της Dodowa. Κι εδώ φαρδύς άνετος δρόμος με τα γνωστά χωριά και με έργα κοντά στην πρωτεύουσα. Φτάνοντας Atimpoku, έζησα ξανά τα καλά της Αιγύπτου. Όσοι έχουν κάνει την κρουαζιέρα Luxor-Aswan πιθανότατα να έχουν ζήσει το ποταμίσιο παζάρι πριν τον αναβαθμό του Νείλου κοντά στο Kom’ombo. Εκεί σε περικυκλώνουν οι φελούκες που εμπορεύονται υφάσματα πετώντας τα στο κατάστρωμα των ποταμόπλοιων. Έτσι κι εδώ. Καμιά τριανταριά Γκανέζες στον δρόμο ορμούσαν στα αυτοκίνητα χωρίς να έχουν καλά καλά σταματήσει. Εδώ πουλάνε φαγητά: νερό σε μικρό σακουλάκι (διαδεδομένο παντού, κοστίζει 0,10 GHC και το πίνουν κατά κόρων οι ντόπιοι), κάτι σαν φύλλα μπανανιάς διπλωμένα στα δύο φιλοξενούσαν ένα πράμα από γάλα που περισσότερο θύμιζε φέτα ψαριού, μακρόστενα σακούλια με ξερά βότανα (??), σουβλάκια ψαριού ή κοτόπουλου (με gourmetπινελιές από κομματάκια πιπεριάς και κρεμμύδι ανάμεσα! (άτσα!!)), ολόκληρα ψάρια τηγανισμένα σε άθλια κατάσταση, κοτομπουκιές τηγανιτές (νομίζω το ανέφερα όλο το μενού). Η αποθέωση: σταματάμε που λες να φάνε οι συνταξιδιώτες. Δύο ντόπιοι στο πίσω κάθισμα, άλλος ένας ο οδηγός και εγώ συνοδηγός. Ορδές ορμάνε πάνω στο αμάξι, 4-5 κοπελιές σε κάθε παράθυρο. Εκείνες οι 4-5 που επιτέθηκαν στο δικό μου, πισωπατάνε με το που με βλέπουν. «Obruni, obruni» φωνάζουν και σπεύδουν να στριμωχτούν σε παράθυρο με ομοεθνείς τους (βλέπετε, το γνωρίζουν ότι τα στομάχια των obruni είναι ακόμα κυτταρικά και όχι χαλύβδινα)!! Η πώληση βαίνει καλώς. Με μια σακούλα φαγιά ο καθείς και εμένα νηστικό, συνεχίζουμε προς Anum (χωριό κοντά στην πόλη Ho και κοντά στους πιο γνωστούς καταρράκτες την χώρας: τους Wii και εκείνους στο βουνό Amedzofe). Υπάρχει μια σειρά λόφων επάνω στην δυτική όχθη του ποταμού και της λίμνης που διακόπτουν την θέαση προς αυτήν για όλη την υπόλοιπη διαδρομή των περίπου 50χλμ. Εδώ η ζωή όπως την έχω περιγράψει ξανά. Περνάμε από το χωριό Juapong όπου ακούμε δυνατή μουσική σε τρία διαφορετικά σημεία της πόλης. Το ίδιο συμβαίνει και κατά την επιστροφή. Δεν γνωρίζω αν είναι χαρακτηριστικό αυτού του χωριού αλλά έχω την ανάγκη να το πιστέψω. Μέσα στις 50 οικιστικές περιοχές που έχω δει, υπήρχε έστω μία με κάποια απόκλιση από την παγιωμένη (πλέον) αίσθηση.
Με μεγάλη μου λύπη φτάνουμε στο Anum. Στον χάρτη απεικονίζεται επάνω στον λόφου πιο κοντά στο πόδι προς Volta παρά προς την κοιλάδα. Θεώρησα λοιπόν ότι θα είχαμε θέα προς λίμνη. Μπα! Μια στιγμή όμως γιατί αρχίζουμε και ανηφορίζουμε προς τον λόφο όπου βρίσκεται το σχολείο του χωριού. Είπαμε, για κεραία πάμε, στην γούβα θα την είχανε? Μόνο όταν παρκάραμε δίπλα στην κεραία και ανάμεσα σε μια μαθητική τάξη (μωρέ μπας κι ήταν σπίτι) και το σπίτι του διευθυντή, απλώθηκε μπροστά μας η λίμνη. Πανέμορφο θέαμα που δυστυχώς στις φωτογραφίες δεν γίνεται αντιληπτό. Μια λίμνη από την κορυφή ενός λόφου.. so what, μια βόλτα προς Ελβετία and that’s it. Όπως όμως ήδη έχω πει, εδώ περισσότερο παρατηρούμε τους ανθρώπους. Τους ψαράδες στις ξύλινες βάρκες, τα ελάχιστα σπιτούθκια στις όχθες, την πυκνή (αλλά κυρίως άγνωστη!) βλάστηση από τις όχθες μέχρι την κορυφή των απόκρημνων λόφων. Επιστρέφω στην κεραία και με προσπερνάνε δύο πιτσιρίκια που ψιθυρίζουν μεταξύ τους κάτι για κάποιον obruni. Στην διάρκεια παραμονής εδώ και κατά την φωτογράφιση της γύρω περιοχής, συναντάω κάποιους ντόπιους που, με νωθρό βηματισμό, μετέφεραν τους εαυτούς τους από το ένα σημείο ξεκούρασης στο άλλο. Όλοι τους χαμογελαστοί, καλημέριζαν και χαιρετούσαν σε κάποιες περιπτώσεις πριν από εμένα, σηκώνοντας ταυτόχρονα το χέρι τους. Με κάποιους συζήτησα για λίγο και όλοι τους φαίνονταν ότι το διασκέδαζαν ιδιαίτερα όταν τους αποχαιρετούσα με την δική τους χειραψία.

Η δεύτερη κεραία βρίσκεται πάνω σε ψηλό λόφο στην μέση της κοιλάδας με θέα παντού. Μια περιοχή στην οποία άνετα θα μπορούσες να βάλεις μέσα στο πλάνο άγρια ζώα. Κάτσε να πιω και μια coca από το παρακείμενο guesthouse. Άντε πάλι: ψιτ ψιτ ψιτ obruni... Τελική στάση Larteh. Έπρεπε να σκαρφαλώσουμε φιδωτό δρόμο για να φτάσουμε εδώ. Άλλη μια φορά, χορταστικό πανόραμα. Τούτη εδώ βρίσκεται στην άκρη ενός χωριού. Οι έννοιες όμως «άκρη» και «κέντρο» δεν έχουν καμία σημασία εδώ. Από την μια άκρη ως την άλλη, πάνω στο δρόμο υπάρχουν τα γνωστά καταστήματα- container που πουλάνε ό,τι έχουν. Τα σπίτια βρίσκονται μια σειρά πιο πίσω. Εξουθενωμένος από τις λακκούβες των δρόμων και την ταχύτητα που της περνούσε ο Benji, αράζω στο αμάξι. Βρισκόμαστε δίπλα από γήπεδο όπου πιτσιρίκια πηγαινοέρχονταν. Όταν με εντόπιζαν ξεκινούσαν πάλι: obruni obruni! Τα κοιτά και τους πετάω ένα Obibini. Γελάνε με την καρδιά τους, κοιτάνε το ένα το άλλο και μου προτείνουν να μου πουλήσουν κάτι φαγητά. Αρνούμαι ευγενικά, βγαίνω από το αμάξι και κατευθύνομαι προς την κεραία. Φτάνω, κοιτάω πίσω για να τα δω να γελάνε ακόμα μαζί μου και να με χαιρετάνε γελώντας. Δίπλα από την κεραία ένα σπίτι (που λέει ο ... Γκανέζος) με μια πρόχειρη εξωτερική κατασκευή από μεταλλικά φύλλα, έκρυβε έως τον θώρακα έναν ντόπιο που έκανε το αφρόλουτρό του. Πάνω στα φύλλα ήταν πεταμένη μια βρώμικη πετσέτα που την χρησιμοποίησε τελειώνοντας. Τα νερά από το μπάνιο κυλούσαν στην αυλή του σπιτιού όπου παιδιά σταματούσαν κάθε τρεις και λίγο το παιχνίδι τους με τα ιπτάμενα κοτόπουλα, τα μικρά κατσικάκια και τους αυτοσχέδιους τροχούς, για να επεξεργαστούν τον obruni. Αν τα κοιτούσες δεν απομάκρυναν το βλέμμα αλλά χαμογελούσαν και χαιρετούσαν (μόνο με διάφορες διακυμάνσεις στην διστακτικότητα). Έπεσε βράδυ. Με περιμένει μια επιστροφή η οποία (κατά πάσα πιθανότητα) θα βγάλει ένα, ανάλογου μεγέθους, άρθρο...

Προσεχώς: «Ασκήσεις αντανακλαστικών»

 

[kalspiros]

Μόλις ανακάλυψα φωτογραφία από τον εναερίτη στον πυλώνα του Anum. Δεξιά βλέπετε τα κτίρια του σχολείου, αριστερά το χωριό ενώ στο βάθος η Volta.

 

[getxowoman]

Εχεις αρχισει και κουραζεσαι με τη διαμονη σου εκει; Γενικα τι τρως;

 

[Dorotija]

Εσύ να σαι καλά, περαστικά σου και μη νοιάζεσαι

θα σου στείλω και καμιά 300αρά φωτογραφίες να πάρεις γερή δόση

(πληροφορίες που έχω συλλέξει μιας και το ανάφερες: από τις τρεις χώρες η Γκάνα βρίσκεται στην πιο εύρωστη κατάσταση (Africa for beginners όπως λέει και το LP), ακολουθεί το Μπενίν ενώ το Λομέ του Τογκό (και γενικότερα η χώρα) φέρνει κάτι από την κατάντια του Κονάκρι- σκουπίδι και κακό)

Όταν ταλεγε η Ντόροθυ για Μπενιν και Τογκο στην Κανελα, κοροιδευατε...

Σπύρο όπως πάντα πλούτος πληροφοριών! Ευχαριστούμε!

 

[meli]

 

[kalspiros]

(αμάν! πλακώσανε οι mods!)

Εχεις αρχισει και κουραζεσαι με τη διαμονη σου εκει; Γενικα τι τρως;

μήπως έχω αρχίσει και κουράζω εσάς??
όχι δεν θα το έλεγα. βρίσκομαι σε μια ρουτίνα όπου δουλεύω από πρωί ως βράδυ αλλά κάθε βδομάδα θα υπάρχουν και 2-3 μέρες που θα βγω προς τα έξω.. άρα όλα καλά.
από φαί, παραμάσχαλα ο ελληνικός τσελεμεντές και δώστου πειραματισμούς από την Marian... φαί κυρίως σπίτι

Όταν ταλεγε η Ντόροθυ για Μπενιν και Τογκο στην Κανελα, κοροιδευατε...

refresh my mind... τι έλεγες παιδί μου για Benin, Togo? τέσπα θα προσπαθήσω να φέρω ζωντανή ανταπόκριση τουλάχιστον από Lome..

 

[getxowoman]

μήπως έχω αρχίσει και κουράζω εσάς??

ΠεΘ μου πας καλα;;; ( εμ ας βαλω και γω τις ισπανικες επιρροες!) Σε χτυπησε η ζεστη;;;;;

Ειναι απο τις πιο ωραιες ιστοριες/ανταποκρισεις/ημερολογια που εχω διαβασει και διαβαζω διοτι ειμαστε σε ενεστωτα ακομα!

Λοιπον ξερω δε θελεις επαινους κτλ! Αρα γραφε μας, μεταφερε μας ωραιες εικονες! Α και πες μας και για τα φαγητα που τρως απο την Marian.

Προειδοποιηση: Αν σταματησεις θα σε ταραξουμε στα πιεμ!! χαχαχα!!!!