Ισπανία Μαύρη αγορά στη Μαδρίτη-Γυναίκες μόνες ψάχνουν

[taver]

ακουστηκε κατι για γραμμωμενους κοιλιακους...

Ώπα! Με φώναξε κανείς?

 

[Twinkie]

nenena: Πάμε πάμε κι ας μην είσαι
nera: Αυτό βλέπω και εκπλήσσομαι ευχάριστα nera μου!
patty: Όπα όπα
Lyda: Έστω και νοερά είναι μαζί μας, μην μου ανησυχείς! Μήτσος respect
Kiki: Και που είσαι ακόμα...

Anel: Γλυκιά και αθώα Anel μου, κάποτε τα παλιά τα χρόνια ήταν ένα λυγερόκορμο παλικάρι ονόματι Ντούσαν Μπάγιεβιτς κι εκτός των άλλων έπαιζε μπάλα στην ΑΕΚ. Η ζωή τα έφερε έτσι ώσπου κάποια μέρα, ανέλαβε προπονητής. Οι φίλαθλοι (sic) της ομάδος του έδωσαν το προσωνύμιο πρίγκιψ...μέχρι να φύγει και να πάει στον Ολυμπιακό, οπότε μεταμορφώθηκε σε βάτραχο...Άντε, νάνι τώρα, end of story.

astral- twinkie κρατάω τσεκούρι: Έχεις κερδίσει δικαιωματικά το προσωνύμιο, φαντάζομαι δεν θέλεις να αλλαχθεί Βάρα όσο θες, όταν έκανες πρακτική άσκηση σε μαστιγώματα και τσεκουρώματα στη dim, είχα ήδη γράψει την πρώτη ιστορία μου, οπότε μπορείς να μην είσαι επιεικής στη δεύτερη

ΕΡΣΗ: Εδώ είναι(έγραψες καλά και είδες δεν απαντώ). Ψαρωτικό ήταν για να μου δώσετε σημασία

taver: Επιτέλους ένας άρρεν! Είχα αρχίσει να ανησυχώ μήπως πιάσαμε εμείς μπυρομπαλιές και εσείς τα σφουγγαρόπανα

 

[astral]

πω πω ... καλά λένε "καλύτερα να σου βγει το μάτι, παρά το όνομα"

Κι εσείς κυρία μου τι περιμένετε για να συνεχίσετε την ιστορία σας, ε?

 

[KLEOPATRA]

Eγω ομως ειμαι Ολυμπιακος και φανατικοτατη μαλιστα κυριες μου.Χε χεχεχε...
Επειδη ομως κατι πηρε το αυτι μου για κοιλιακους -ποδοσφαιριστες -αγαπημενη Ρεαλ -τεστοστερονες ..και τα συναφη ..ηρθα και γω στην παρεα.
Ενα εχω να πω για σας κοριτσια Twinkie-Barbunzel:χαρα στους συμβιους σας!Ποιος αντρας δεν θελει γυναικα ποδοσφαιροφιλη ..να μην γκρινιαζει και να μην του τα πρηζει καθε φορα που εχει μπαλα.Welldone!

 

[Twinkie]

Ήρεμα εσύ μαστιγοφορούσα...επί τόπου τα γράφω και είμαι και δουλειά...give me some credit!

Άστα Κλεοπάτρα μου, έχουμε αποθρασυνθεί εντελώς. Σκέψου πως τρεις μήνες πρίν από εκείνο το ταξίδι είχα γνωρίσει τον σύντροφό μου και όταν του το ανακοίνωσα αρχικά του κατσε η μπουκιά στο λαιμό και εν συνεχεία άστραψαν τα μάτια του που κάθε Τετάρτη- Σου- Κου θα βλέπει (ουμε) ανενόχλητος μπάλα..

 

[astral]

Καλέ, μήπως να αλλάξω avatar?? :roll::roll:

 

[maria30]

Βρε κοπελιές μήπως μπερδευτηκατε για Final four και μπάσκετ μιλάει η κυρία τι΄λέτε για μπάλα και ρεαλ΄? εντάξει να μου πεις στην αναβροχια καλό και το χαλάζι μπασκετμπολίστες , αθλητες , ιδρωμένοι κτλ, κτλ , συνέχεια παρακαλώ...

 

[Dva Srca]

Λοιπόν τέτοιο ξεκίνημα η αλήθεια είναι δε το περίμενα. Αν και μη φανατικός των σπορ γενικότερα (ανεξαρτήτως αθλήματος), η ιστορία αυτή μου φάνηκε ότι ξεκινά με πολύ καλούς οιωνούς! Ήδη έχουμε στο πρώτο κεφάλαιο την πρώτη αναποδιά - και το ταξίδι δεν έχει ακόμα ξεκινήσει! Για να δούμε, αυτή η μαύρη αγορά πολύ με ιντρίγκαρε

 

[KLEOPATRA]

Βρε κοπελιές μήπως μπερδευτηκατε για Final four και μπάσκετ μιλάει η κυρία τι΄λέτε για μπάλα και ρεαλ΄? εντάξει να μου πεις στην αναβροχια καλό και το χαλάζι μπασκετμπολίστες , αθλητες , ιδρωμένοι κτλ, κτλ , συνέχεια παρακαλώ...

Ναι βρε Μαριω τωρα ..μην κολλας ..λεπτομερειες ..
Τι παρκε ..τι γρασιδι μου λες...εδω να σταζει ο ιδρωτας θελουμε..τα υπολοιπα αστα για τους αντρες!

 

[KLEOPATRA]

Ήρεμα εσύ μαστιγοφορούσα...επί τόπου τα γράφω και είμαι και δουλειά...give me some credit!

Άστα Κλεοπάτρα μου, έχουμε αποθρασυνθεί εντελώς. Σκέψου πως τρεις μήνες πρίν από εκείνο το ταξίδι είχα γνωρίσει τον σύντροφό μου και όταν του το ανακοίνωσα αρχικά του κατσε η μπουκιά στο λαιμό και εν συνεχεία άστραψαν τα μάτια του που κάθε Τετάρτη- Σου- Κου θα βλέπει (ουμε) ανενόχλητος μπάλα..

Λοιπον κοριτσια μου φαινεται εσεις βρηκατε το "χρυσο" κολπο για να μην σας χωριζει κανενας αντρας.Σου λεει "που να χωριζω τωρα.. και να μου τυχει καμια αλλη υστερικη να μην με αφηνει να βλεπω μπαλα."

 

[Twinkie]

Ναι βρε Μαριω τωρα ..μην κολλας ..λεπτομερειες ..
Τι παρκε ..τι γρασιδι μου λες...εδω να σταζει ο ιδρωτας θελουμε..τα υπολοιπα αστα για τους αντρες!

 

[Twinkie]

Άφιξη και παρ’ ολίγον αυτοκτονία

Ο σχεδόν ένας μήνας που μεσολάβησε μέχρι το ταξίδι, εκτυλίχθηκε κατά βάση σε πώληση των εισιτηρίων με κάθε δυνατό μέσο και σε κάθε δυνατό τρόπο. Μόνο ταμπέλα στο κούτελο δεν είχαμε βάλει, τι ελληνικά, τι ευρωπαϊκά site, τι πλευριάζαμε οπαδούς των άλλων τεσσάρων ομάδων να τα πάρουν. Τίποτα..Υπήρχαν δε άλλοι τόσοι Έλληνες που είχαν κάνει την ίδια «φανταστική» σκέψη με εμάς, οπότε ο ανταγωνισμός ολοένα και μεγάλωνε. «Πάρε το δικό μου εισιτήριο, το χω σε ζελατίνα, είναι στο φάκελο, δεν το έχω καν αγγίξει, αυτός θα σε βάλει να πληρώσεις μεταφορικά» κι άλλες τέτοιες παγαποντιές λέγαμε αλλά φως στο τούνελ δεν βλέπαμε…Φτάνουν και με το currier μια ωραία πρωία στα χέρια μου και δώστου ξανά άγχος.

Η 30η Απριλίου, μέρα της αναχώρησης, είχε φτάσει κι εκτός από τα απαραίτητα στις βαλίτσες είχαμε τελικά και τον φάκελο με τα τρία απούλητα εισιτήρια. «Τι να κάνουμε τώρα… Πάμε κι αν βρούμε απ’ έξω να τα πουλήσουμε, καλώς, αλλιώς πάμε να δούμε τη ΤΣΣΚΑ να σηκώνει κούπα» είπα και είδα τον τρόμο ζωγραφισμένο στα μάτια των συνταξιδιωτισσών μου χωρίς να μπορώ να καταλάβω αν τον προκάλεσε η μη πώληση των εισιτηρίων ή αυτό που είπα για τους Ρώσους.
Με όλα τα «όμορφα» που είχαν συμβεί η οργάνωση για το υπόλοιπο ταξίδι είχε πάει στην άκρη. Που μονοήμερη να πάω για σουβλάκια στα Καλύβια θα κάτσω να βρω το καλύτερο καφέ, το καλύτερο παγωτό, ε κι αν έχει και κάτι αξιομνημόνευτο στο 3ωρο που θα πάμε, να το κάνουμε…Το είχα πάρει απόφαση πως πάω αδιάβαστη σε μια πόλη που ήθελα τόοσο να επισκεφθώ που όχι πρόγραμμα, εκδρομές και μνημεία δεν είχα σκεφτεί να κλείσουμε, αλλά ούτε και να πληροφορηθούμε τουλάχιστον πως την περίοδο που πάμε, εκτός από τον αυξημένο τουρισμό λόγω final four και πρωτομαγιάς, οι αυτόχθονες μαδριλένοι επιστρέφουν στα πάτρια εδάφη για την Fiesta de la Comunidad στις 2 Μαΐου…

Και καλά πες όλα τα άλλα θα τα βρίσκαμε στην πορεία, το γεγονός ότι φύγαμε από Αθήνα με 15 βαθμούς, και λέμε, θα το κάνει το κρυάκι του, οροπέδιο γαρ, ας πάρουμε κανά μπουφανάκι μαζί και τελικώς καταλήξαμε να ψάχνουμε σαν μανιακές σαγιονάρες στη Μαδρίτη να ξεσκάσει το βασανισμένο από τα αθλητικά πόδι;

Άφιξη στο Μπαράχας, βραδάκι, ο καιρός ανοιξιάτικος, εμείς με τις πατατούκες ανά χείρας και η Barbunzel μετρούσε ήδη την πρώτη απώλεια επί ισπανικού εδάφους, μια σπασμένη βαλίτσα που κατέβηκε με τόσο πόνο από τον ιμάντα που θα μπορούσε να συγκριθεί με τον δικό μας… Η δε πρόσβαση στο hostal Hostal Las Fuentes Hostel Las Fuentes, Madrid, Spain ? Official Web Site αν και φαινόταν παιχνιδάκι εξαιτίας της εξαιρετικής του θέσης (Plaza Mayor, Puerta del Sol) αποδείχτηκε κομμάτι δύσκολο αφού κάτι είχαν πάθει τα μετροτρένα τους εκείνο το βράδυ(ε, βέβαια) και ήμασταν από το ένα στο άλλο με μόνιμη καθυστέρηση. Συν το γεγονός ότι ανεβοκατεβαίναμε σκάλες με έξτρα βάρος, τούνελ από εδώ, ανάβαση από εκεί, περικοκλάδα πιο δίπλα, το ομολογώ είχα αρχίσει να προβληματίζομαι έντονα με την τύχη μου…
Όταν επιτέλους μπήκαμε στον τελευταίο συρμό, φίσκα το βαγόνι, εμείς όρθιες να προσπαθούμε να κουλαντρίσουμε βαλίτσες και μπουφάν(είχαμε σκάσει) ανοίγει η πόρτα, μπαίνει μέσα ένα λεφούσι νεαρών, Έλληνες στη καταγωγή και εκεί επαναπροσδιόρισα τη γνωστή φράση «βρήκε ο γύφτος τη γενιά του κι αγαλλίασε η καρδιά του». 20 βαγόνια είχε η αμαξοστοιχία σε εμάς έπρεπε να πέσει ο κλασικός Ελληνάρας που φώναζε, αναστάτωνε τον κόσμο, κοιτούσε με περιέργεια τις τρεις κατακαημένες φίλες και ω! τι έκπληξη όταν η μια από αυτές κόντεψε να βρεθεί στο κενό μεταξύ συρμού και αποβάθρας να μη κουνήσει όχι χείρα, ούτε δάχτυλο βοηθείας στον συνάνθρωπο πατριώτη τη στιγμή που μια γιαγιά Ισπανίδα πρέπει να έβγαλε τον δεύτερο γοφό να την πιάσει..
Ε, λέμε, αφού δεν αυτοκτόνησε σήμερα στο μετρό της Μαδρίτης όλα καλά θα πάνε. Η συγκίνηση όταν φτάσαμε στο hostal ήταν τέτοια, που ξεχάσαμε το γεγονός πως η υπάλληλος δεν μιλούσε γρι αγγλικά και ευτυχήσαμε να συνεννοηθούμε σε σπασμένα ιταλικά και ελάχιστα ισπανικά αλλά και να δούμε την παράφραση του επίθετου της Barbunzel αφού κι αυτή είχε «επικίνδυνο» σύμφωνο γι αρχικό. Η «Θου» λοιπόν μαζί με τις δυο φίλες τακτοποιήθηκαν στα δωμάτια τους και παρά την κούραση της ημέρας και την υπερένταση από τους τρεις καφέδες στο Malpensa του Μιλάνου στην αναμονή της πτήσης, ξεχύθηκαν στους δρόμους να ανακαλύψουν τη νυχτερινή πρωτεύουσα της Ισπανίας. Μαδριλένοι φυλαχθείτε!