Περιεχόμενα
Μετά απ΄όλα αυτά κατευθυνόμαστε στην Κολμάρ, που θα έχουμε δύο διανυκτερεύσεις. Στον κόμβο πριν την είσοδο στην πόλη, ένα αντίγραφο του αγάλματος της Ελευθερίας (αφού ο κατασκευαστής του, ο γλύπτης Bartholdi κατάγεται από εδώ) μας υποδέχεται. Ξενοδοχείο με χώρο στάθμευσης, εκτός κέντρου. Παραλαμβάνουμε το δωμάτιό μας, αφήνουμε τα πράγματα κι ετοιμαζόμαστε για μια πρώτη γνωριμία με την Κολμάρ, την πόλη που μοιάζει σαν να έχει βγει από παραμύθι! Περπατήσαμε αρκετά μέχρι την πολυφωτογραφημένη (συνωστισμός για φωτογραφίες) μικρή Βενετία, όπου βρίσκεται το κανάλι πρωταγωνιστής κάθε κλασικής φωτογραφίας της Αλσατίας. Ό,τι και να πω, είναι λίγο. Υπέροχο σκηνικό! Παραδοσιακά, γραφικά, χρωματιστά σπίτια με ζαρντινιέρες και στολισμένα παράθυρα με καρδιές, πελαργούς, αρκουδάκια κ.ά. και κανάλια με λουλούδια στις κουπαστές των γεφυριών αλλά και κατακόκκινα λουκέτα αγάπης. Πλακόστρωτοι πεζόδρομοι σε οδηγούν στα αξιοθέατα της πόλης. Η εκκλησία Collégiale Saint-Martin, που βρίσκεται στην Place de la Cathedrale, με εκπληκτική εξωτερική διακόσμηση και λιτό εσωτερικό, εξαιρώντας τα βιτρό και το επιβλητικό εκκλησιαστικό όργανο. Το Maison Pfister ένα σπίτι που αποτελείται από πολλά ξύλινα panels με ζωγραφιές μυθικών και βιβλικών μορφών και κάγκελα. Οικία Κόιφχους (Maison Koïfhus) στο ιστορικό κέντρο της πόλης που ξεχωρίζει για τη στέγη του που την καλύπτουν εντυπωσιακά πολύχρωμα βερνικωμένα πλακάκια, το σιντριβάνι Schwendi, ένας μαχητής που συνδέεται με τον θρύλο ότι έφερε μια ποικιλία αμπελιού (Tokay) από την Ουγγαρία, Ancien Corps de Gard, κτίριο με αναγεννησιακό μπαλκόνι, το μουσείο Bartholdi, το σπίτι με τα κεφάλια (Maison des Tetes) διακοσμημένο με 106 γλυπτά κεφάλια, όλα διαφορετικά μεταξύ τους. Προτείνω πολλές βόλτες μέχρι να πονέσουν τα πόδια. Κι όταν συμβεί αυτό ξεκούραση σε ένα εστιατόριο ή καφέ για ανασύνταξη δυνάμεων. (Τα μαγαζιά στις 10.00 μ.μ. άρχιζαν να κλείνουν, εκτός από κάποια που βρίσκονταν προς το κέντρο της Κολμάρ) .Οι φωτογραφίες που τραβήξαμε πολλές, οι δυνατότητες να εκφράσουν την πραγματική μαγεία της πόλης… λίγες.
Η επόμενη μέρα μας βρίσκει να παίρνουμε πρωινό στο Ριμπωβιλέ (Ribeauvillé) αφού παρκάρουμε (δωρεάν) σε ένα μεγάλο πάρκινγκ στην είσοδο του χωριού δεξιά. Προχωρώντας για την κεντρική οδό του, βλέπουμε τα αμπέλια στο λόφο. Η Grand Rue εντυπωσιάζει με τα προσεγμένα αλσατικά σπίτια, καφέ, εστιατόρια, τις σφυρήλατες πινακίδες. Στο βάθος φαίνονται πάνω στο λόφο δύο ερειπωμένα κάστρα. Συναντάμε το Δημαρχείο, τον πύργο Butcher's Tower, σιντριβάνια, πολλά βαρέλια κρασιού, την εκκλησία κι ένα μικρό κανάλι που κυλάει τα νερά του παράλληλα με το δρόμο. Φωλιές πελαργών κι εδώ!
Σειρά έχει το Ρικβίρ (Riquewihr) που λέγεται ότι αποτέλεσε την έμπνευση για το χωριό της «Πεντάμορφης και του Τέρατος» της Ντίσνεϊ (το αγαπημένο μου παραμύθι).( Πάρκινγκ 1,80€ την ώρα). Μεσαιωνικά τείχη, περιβάλλουν χρωματιστά με διαφορετικό χρώμα (ανάλογα με το επάγγελμα του ιδιοκτήτη) σπίτια με ξύλινες δοκούς, μεσαιωνικά ανθισμένα σιντριβάνια με χρυσόψαρα μέσα, πλακόστρωτα σοκάκια. Περνάμε την πρώτη πύλη Porte Haute και μετά την Porte du Dolder , πύργο Dolder ,το στολίδι αυτού του υπέροχου χωριού. Ο κεντρικός πεζόδρομος έχει το όνομα του Στρατηγού Ντε Γκωλ ( Rue du General de Gaulle). Ο Πύργος των Κλεφτών, το κελάρι Χούγκελ( Hugel),και το μαγαζί με τα χριστουγεννιάτικα, από τα αξιοθέατα του χωριού. Οι πελαργοί πάλι κοντά μας!
Η συνέχεια του εκδρομικού προγράμματος μας οδηγεί στο Κάιζεσμπεργκ(Kaysersberg) (Πάρκινγκ 1€ την ώρα). Γενέτειρα δύο σπουδαίων ανθρώπων του γιατρού Αλβέρτου Σβάιτσερ και του ιεροκήρυκα Jean de Geiler Kaysersberg, έχει ό,τι και τα υπόλοιπα αλσατικά χωριά, αλλά κι ένα φρούριο που δεσπόζει πάνω στο λόφο και τη γέφυρα του ποταμού Weiss, πάνω στην οποία υπάρχει δεξιά ένα σημείο με κάγκελα, όπου κλείδωναν πολίτες που είχαν διαπράξει αδικήματα. Τώρα υπάρχει μέσα ένα άγαλμα της Παναγίας.
Το επόμενο χωριό της διαδρομής μας είναι το Τυρκχάιμ (Turckheim), περικυκλωμένο κι αυτό από τείχη, αλλά κι αμπελώνες.( Πάρκινγκ ελεύθερο). Περνώντας την πύλη του τείχους με το παράξενο ηλιακό ρολόι φτάνουμε σε μια πλατεία όπου ξεχωρίζει το καμπαναριό της εκκλησίας με τις πολύχρωμες ψηφίδες. Μια δεύτερη πύλη σε οδηγεί έξω απ΄το χωριό στους αμπελώνες.
Απογευματάκι πια επιστρέφουμε στην Κολμάρ για να ξαναθαυμάσουμε όσα είδαμε το προηγούμενο βράδυ.
Έκτη μέρα του ταξιδιού κι αναχώρηση για άλλο κράτος... Έχουμε αφήσει όμως σε εκκρεμότητα δύο ακόμα χωριουδάκια. Το Εγκισχάιμ (Eguisheim), ένα μικρό γραφικό χωριό της Αλσατίας με τα παραδοσιακά σπιτάκια με τις ξυλοδεσιές, τα λιθόστρωτα στενάκια και τις πολλές γλάστρες, κρασοβάρελα και ζυφταριές με πολύχρωμα λουλούδια, χτισμένο σε ομόκεντρους κύκλους γύρω από το οκταγωνικό κάστρο του 13ου αι. μας περιμένει για πρωινό. (Πάρκινγκ 4€ για απεριόριστο χρόνο). Πράγματι καθόμαστε σε ένα καφέ απέναντι από την εκκλησία και το σιντριβάνι. Μοναδική παραφωνία τα αυτοκίνητα του δήμου που εκτελούν εργασίες (ευτυχώς όχι για πολύ). Στο όμορφο γαλατικό χωριό (είχε κατοικηθεί και από γαλατική φυλή, σύμφωνα με τις έρευνες) μπορείς να θαυμάσεις την εκκλησία του Αγίου Λέοντος (Chapelle Saint-Leon IX), που ο ένας της τοίχος ακουμπά πάνω στο κάστρο ενώ οι φωλιές των πελαργών τη στολίζουν, τ΄ αναγεννησιακό σιντριβάνι που φέρει το όνομα του Πάπα της Ρώμης Λέοντα Θ’, καθώς το χωριό θεωρείται ως ο τόπος όπου γεννήθηκε, την εκκλησία των Αγίων Πέτρου και Παύλου (Église Saint-Pierre-et-Saint-Paul) και το άγαλμα της Ιωάννας της Λωρραίνης (Jeanne D'Arc Monument). Είναι ένα πραγματικό κρασοχώρι με τα οινοποιεία του, τις κάβες του και τους επισκέπτες που έπιναν κρασί στις 10.00 το πρωί.
Συνεχίζουμε για το Ισερέν Λε Σατώ (Husseren-les-Châteaux),το πιο μικρό χωριό της διαδρομής μας. Αμπελώνες στα πόδια του χωριού και στην κορυφή του τρεις πύργοι σαν να το προστατεύουν.
Η Αλσατία εκτός από τα τοπία της, τα φαγητά της (τάρτες φλαμπέ , Baeckeoff ),τα γλυκά της (σοκολατάκια, εκλαίρ, μακαρόν, τάρτες, κρουασάν), τα κρασιά της (Pinot Gris, το αγαπημένο μου) και τις μπίρες της μας ενθουσίασε και για το χριστουγεννιάτικο πνεύμα της αφού τα μαγαζιά φρόντιζαν να μας μεταφέρουν σε χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα.
