Περιεχόμενα
Άρτι αφιχθέντες από το καλοκαιρινό μας ταξίδι ,θα προσπαθήσω να σας μεταφέρω την εμπειρία μας τώρα που όλα είναι ακόμα πρόσφατα στα μάτια και στο μυαλό μας. Ταξίδι στα παραμυθένια χωριά της Αλσατίας και στην υπέροχη πρωτεύουσά της , το Στρασβούργο, στα χωριά του Μέλανα Δρυμού με την κύρια πύλη εισόδου του, το Φράιμπουργκ, αλλά και την αυτοκρατορική λουτρόπολη Μπάντεν Μπάντεν.
Η υλοποίηση αυτού του ταξιδιού ξεκίνησε τον Απρίλη, όταν και είδαμε τις πτήσεις της RYNAIR που πήγαιναν απ’ ευθείας στο αεροδρόμιο του Μπάντεν Μπάντεν στη Γερμανία. (70€ το άτομο μετ’ επιστροφής). Διαβάζουμε για τα αξιοθέατα της κάθε περιοχής, και ξεκινάμε την κατάρτιση του εκδρομικού μας προγράμματος. Ψάχνουμε ξενοδοχεία, μια που οι διανυκτερεύσεις μας δε θα είναι σε ένα μέρος, νοικιάζουμε αυτοκίνητο (από τη EUROPCAR 400€,για μια εβδομάδα με πλήρη ασφάλιση) και περιμένουμε με αγωνία την ημέρα αναχώρησης (21 Ιουνίου).
Η αναχώρηση της πτήσης μας γίνεται με μία ώρα καθυστέρηση. Φτάνοντας στο μικρό αεροδρόμιο του Μπάντεν Μπάντεν, σχεδόν μεσάνυχτα, ο υπάλληλος της EUROPCAR, ένας τυπικός Γερμανός, μας περίμενε για να μας παραδώσει το αναβαθμισμένο αυτοκίνητο, στο οποίο μας έβαλε έξτρα χρέωση 37€,αφού απαντήσαμε θετικά στην ερώτησή του αν θα χρησιμοποιηθεί το αυτοκίνητο εκτός Γερμανίας.( Θα πηγαίναμε Γαλλία)
Και ξεκινάμε για το Στρασβούργο όπου θα έχουμε τρεις διανυκτερεύσεις. Λόγω του προχωρημένου της ώρας η ρεσεψιόν δε λειτουργεί, είχαν φροντίσει όμως να μας στείλουν τους κωδικούς του πάρκινγκ και του ειδικού κουτιού που θα βρισκόταν η κάρτα του δωματίου μας. Το συγκεκριμένο ξενοδοχείο επιλέχθηκε λίγο πιο έξω από το κέντρο (20 λεπτά περίπου με τα πόδια), επειδή είχε χώρο στάθμευσης και ήταν αρκετά οικονομικό.
Η επόμενη μέρα μας βρίσκει πριν από τις 9.00 π.μ. κι ενώ τα μαγαζιά δεν έχουν ανοίξει ακόμα, στη Μικρή Γαλλία (Le Petite France) ν’ απολαμβάνουμε το μοναδικό θέαμα χωρίς τα πλήθη των τουριστών. Τι να πρωτοθαυμάσεις… Είναι λες κι έχει σταματήσει ο χρόνος! Μια πανέμορφη γειτονιά στην καρδιά της παλιάς πόλης. Πλακόστρωτα δρομάκια, τα κανάλια με τις γραφικές αποβάθρες γεμάτες με πολύχρωμα λουλούδια και τα καλοδιατηρημένα αλσατικά σπιτάκια με τις ξυλοδεσιές. Παλιά στη γειτονιά αυτή έμεναν βυρσοδέψες και μυλωνάδες και τα κανάλια είχαν βοηθήσει στη δημιουργία νερόμυλων, οι οποίοι ήταν χρήσιμοι στους παραπάνω εργαζόμενους. Σήμερα βλέπουμε μπαρ, εστιατόρια και μαγαζιά με σουβενίρ.
BARRAGE VAUBAN (φράγμα Vauban) Βρίσκεται στο τέλος της Le Petite France χτισμένο από τον Vauban, Γάλλο στρατιωτικό μηχανικό, που χρησίμευε για την άμυνα της πόλης. Περνώντας μέσα απ’ το φράγμα μπορείς να διασχίσεις το ποτάμι, χάρη σ’ έναν διάδρομο όπου αποθηκεύονται πολλά αγάλματα και μερικά gargoyle . Ανεβαίνοντας στην οροφή έχεις μία πανοραμική θέα της πόλης! Μπορείς να θαυμάσεις τα κανάλια του Στρασβούργου, τις σκεπαστές γέφυρες και τη Μικρή Γαλλία! ( Είσοδος ελεύθερη).
LES PONTS COUVERTS ( σκεπαστές γέφυρες). Οι γέφυρες δεν είναι πια σκεπαστές, αλλά έχουν διατηρήσει το όνομά τους.
Φεύγοντας από τη Μικρή Γαλλία, σταματάμε σε έναν παραδοσιακό φούρνο – γλυκοπωλείο (boulangerie - patisserie ) για να προμηθευτούμε τα είδη του πρωινού. Αλμυρά( κάτι σαν τα δικά μας πεϊνιρλί) και φυσικά κρουασάν (πάντα σοκολάτας) και καφέ (καπουτσίνο που παραδόξως ήταν καλός). Σ’ αυτό το ταξίδι μας είχαμε αποφασίσει να μην παίρνουμε πρωινό στο ξενοδοχείο, αλλά να βρισκόμαστε σε διαφορετικό μέρος κάθε πρωί με το άνοιγμα των καταστημάτων (10.00 π.μ.), έτσι ώστε να ζούμε τον παλμό της πόλης ή του χωριού από την αρχή της ημέρας.
Μετά το πρωινό επίσκεψη στην προτεσταντική εκκλησία του Αγίου Θωμά, η οποία στεγάζει ένα ταφικό αριστούργημα μπαρόκ τέχνης: τον τάφο του στρατάρχη της Σαξονίας και το πολύ διάσημο όργανο Silberman, όπου οι Βόλφανγκ Αμαντέους Μότσαρτ και Αλβέρτος Σβάιτσερ έπαιξαν στο παρελθόν. Οι κάτοικοι του Στρασβούργου ονομάζουν αυτήν την εκκλησία "petite fille de la cathédrale" ("κόρη του καθεδρικού ναού").
Σειρά έχει η πλατεία Γουτεμβέργιου με το ομώνυμο άγαλμα του εφευρέτη της τυπογραφίας και το μεγάλο, υπέροχο καρουζέλ της που μας οδηγεί στον καθεδρικό ναό του Στρασβούργου.
Επιβλητικός, εντυπωσιακός δε χορταίνεις να τον θαυμάζεις! Αυτό το "γιγαντιαίο λεπτεπίλεπτο θαύμα", σύμφωνα με τον Βίκτορ Ουγκώ, δεσπόζει στο ιστορικό κέντρο της πόλης και είναι ορατό από πολλά σημεία του. Η είσοδος στο ναό είναι ελεύθερη, όποιος όμως θέλει να δει το αστρονομικό ρολόι που βρίσκεται στο εσωτερικό του πληρώνει εισιτήριο 4€, το οποίο βγάζει μες στα εκδοτήρια του ναού από τις 10.00 ως στις 11.00 και μπαίνει από μια πόρτα στα δεξιά του ναού στις 11.30,αφού πρώτα έχουν αδειάσει τον καθεδρικό από τους επισκέπτες. Στις 12.00 προβάλλεται ένα ντοκιμαντέρ σχετικά με τη δημιουργία και λειτουργία του ρολογιού και στις 12.30 οι Απόστολοι περνούν μπροστά από το Χριστό ,ενώ ο κόκορας που βρίσκεται πάνω αριστερά λαλεί τρεις φορές χτυπώντας τις φτερούγες του. Από κάτω βρίσκεται ο Θάνατος που κρατάει δυο καμπάνες και κάθε τέταρτο της ώρας βγαίνουν τέσσερις φιγούρες (ο άνθρωπος: παιδί, έφηβος, ενήλικας και γέρος) όπου χτυπούν τη μία καμπάνα. Έχει κι άλλες παραστάσεις. Εντυπωσιακό κι ενδιαφέρον! Πανέμορφα βιτρό, το εκκλησιαστικό όργανο και οι περίτεχνες σχάρες στο δάπεδο που βλέπεις τα νομίσματα των ευχών, τραβούν την προσοχή μας. Στο καμπαναριό δεν ανεβήκαμε, αφού απαγορευόταν λόγω εργασιών. Η λιθόστρωτη πλατεία του καθεδρικού (Place de la Cathedral)με τα μαγαζιά της, μας περιμένει για έναν καφέ με θέα μια χορευτική, σχολική επίδειξη μπροστά από τον καθεδρικό και το ξεχωριστό Maison Kammerzell, ένα σπίτι έργο τέχνης, χτισμένο σύμφωνα με την αρχιτεκτονική της Αλσατίας και διακοσμημένο με σκηνές θρησκευτικού χαρακτήρα ενώ στο αέτωμα μπορείς να δεις την τροχαλία που ανέβαζε ο ιδιοκτήτης τα εμπορεύματά του στην αποθήκη. Στο ισόγειο υπάρχει εστιατόριο και οι πάνω όροφοι στεγάζουν ξενοδοχείο.
Κοντά στον καθεδρικό ναό βρίσκεται και το παλάτι Ροάν ( Palais Rohan), όπου στεγάζονται τρία μουσεία: το αρχαιολογικό μουσείο, το μουσείο διακοσμητικών τεχνών και το μουσείο καλών τεχνών. Εισιτήριο 7€ για το καθένα. Δεν μπήκαμε σε κάποιο, απλά κάναμε μια βόλτα στους χώρους που επιτρεπόταν. Επίσης ήταν ωραίο σημείο για να φωτογραφίσεις τον καθεδρικό ναό.
Σειρά έχει μια άλλη πλατεία της παλιάς πόλης που πήρε το όνομά της από τον Γάλλο στρατηγό Jean-Baptiste Kleber, που γεννήθηκε στο Στρασβούργο. Στην ομώνυμη πλατεία υπάρχει το άγαλμά του, ένα σιντριβάνι κι απέναντι ένα εντυπωσιακό κτίριο από ροζ ψαμμίτη, το Aubette, σημερινό εμπορικό κέντρο. Λίγο παραπάνω βρίσκεται κι η γνωστή γκαλερί Λαφαγιέτ (Galerie Lafayette). Γύρω από την πλατεία υπάρχουν καφέ κι εστιατόρια.
Αφήνουμε πίσω μας την παλιά πόλη και περνώντας πάνω από λουλουδιασμένες γέφυρες ακολουθώντας μια διαδρομή παράλληλη με τον ποταμό Ιλ, θαυμάζοντας τα εντυπωσιακά κτίρια (κάποια απ΄αυτά είναι πρεσβείες χωρών) κατευθυνόμαστε προς την ευρωπαϊκή συνοικία με τα κτίρια του Ευρωκοινοβουλίου, του Συμβουλίου της Ευρώπης και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. ( Palais de l'Europe, Conseil de l’ Europe, Cour europenne des droits de l’ homme ). Γυάλινα κτίρια μες στο πράσινο.
Στην πορεία μας αυτή συναντήσαμε την εκκλησία του Αγίου Παύλου (église Saint-Paul). Βρίσκεται δίπλα στο κανάλι που οδηγεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Πολύ όμορφο κτίριο ορατό από την παλιά πόλη. Ξεχωρίζει για τους δίδυμους πύργους της και τη ροζέτα που υπάρχει πάνω από την κεντρική είσοδο. Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να μπούμε μέσα αφού ήταν κλειστή, παρ΄όλο που ήμαστε εκεί σε ώρα επίσκεψης.
Απέχει λίγα μέτρα από τη λεωφόρο de la Liberte, με το πανεπιστήμιο (τύχαμε σε τελετή αποφοίτησης) στο ένα άκρο και το παλάτι των Γερμανών αυτοκρατόρων (Palais du Rhin) στην πλατεία Δημοκρατίας (Place de la Republique) στο άλλο. Ήταν η πλατεία που συνδυάζει ένα καταπράσινο πάρκο με επιβλητικά κτίρια, γιατί εκτός από το παλάτι του Ρήνου, το μνημειώδες νεοαναγεννησιακό παλάτι με την υπέροχη πρόσοψη, (δεν είναι επισκέψιμο καθώς χρησιμοποιείται σαν διοικητικό κτίριο), υπάρχουν κι άλλα κτίρια άξια προσοχής όπως η Εθνική και Πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη, το Εθνικό θέατρο του Στρασβούργου και λίγο πιο πάνω η Όπερα που απέναντι υπάρχει το σιντριβάνι Ιανός (Fontaine de Janus), ενώ μπροστά της βρίσκεται ο οβελίσκος Λεκλέρκ (Monument du Marechal Leclerc), του απελευθερωτή της Γαλλίας κατά τον Β΄Παγκόσμιο πόλεμο. Εκεί βρίσκεται και το Δημαρχείο της πόλης,( όπου πετύχαμε έναν μαροκινό γάμο, με τις παραδοσιακές φορεσιές πολλοί καλεσμένοι, τη μουσική και το χορό τους και τη σημαία της χώρας τους, αλλά κι έναν γαλλικό σε αναμονή).
Συνεχίζοντας την περιήγησή μας στη Νέα Πόλη (La Neustadt) είδαμε το Δικαστικό Μέγαρο (Palais de Justice) και δίπλα την καθολική εκκλησία του Αγίου Πέτρου του Νέου ( Église Saint-Pierre-le-Jeune). Στέφεται από τον μεγαλύτερο τρούλο της Αλσατίας, του οποίου το εσωτερικό ύψος είναι 50 μ. και η διάμετρός του πάνω από 18 μ. κι είναι χάλκινος.
Αφού είδαμε τα αξιοθέατα που είχαμε σημειώσει (όλες οι μετακινήσεις μες στην πόλη έγιναν με τα πόδια, με τις απαραίτητες στάσεις φυσικά για καφέ, φαγητό ,ποτό) κατά το απόγευμα της τελευταίας μέρας στο Στρασβούργο, πήραμε το ανοιχτό πλοιάριο (15€ το άτομο) για να τα δούμε κι από το νερό. Η βόλτα μας άρεσε, καθώς ακούγαμε και την ξενάγηση μέσω ακουστικών που σου δίνουν στο καραβάκι. Βλέπαμε τους νέους να έχουν στήσει υπαίθρια πάρτι στις όχθες του ποταμού, τους ανθρώπους να κυκλοφορούν κυρίως με ποδήλατα κι όταν βρεθήκαμε στα κανάλια της Μικρής Γαλλίας περιμέναμε να ανέβει η στάθμη του νερού προκειμένου να συνεχίσουμε τη βόλτα μας.
Συμπερασματικά το Στρασβούργο είναι μια πολύ ωραία πόλη, που αφιερώνοντάς της δυο μέρες, με πολλές βόλτες βλέπεις αρκετά πράγματα.
Η τέταρτη μέρα του ταξιδιού μας έχει πρωινή αναχώρηση αφού θέλαμε να επισκεφθούμε τα αλσατικά χωριά. Και πράγματι γύρω στις 10.00 (μετά από διαδρομή 45 λεπτών περίπου) βρισκόμαστε στο Οbernai, που πίνουμε τον καφέ μας κοντά στην κεντρική πλατεία και τα κύρια αξιοθέατα του χωριού με τη συνοδεία μιας μπάντας που προσπαθούσε να κουρδίσει τα όργανά της για να παίξει. Το πάρκινγκ εδώ είναι ελεύθερο. Φεύγοντας μάλιστα και πηγαίνοντας προς το χωριό ένας κάτοικος μας κάλεσε στην αυλή του για να φωτογραφίσουμε έναν πύργο από τα τείχη. Κλασικό αλσατικό χωριό, περιβάλλεται από τείχη ,έχει λιθόστρωτα δρομάκια, λουλουδιασμένα γραφικά σπίτια που καθένας κρεμάει ό,τι του αρέσει, εκκλησίες, σιντριβάνια και πηγάδια λουλουδιασμένα κι αυτά. Και φυσικά πελαργούς! Εδώ βλέπουμε: το καμπαναριό (Kappellturm),την κρήνη της Αγίας ηγουμένης ( St Odile) μια που το Οbernai είναι η γενέτειρά της ,το σιντριβάνι, το δημαρχείο, το ανταλλακτήριο καλαμποκιού, την εκκλησία των Αγίων Πέτρου και Παύλου (l’eglise saints-Pierre-et-Paul), το «πηγάδι των έξι κουβάδων» (le puits à six seaux).
Επόμενος σταθμός είναι το Saint Odile mountain με το μοναστήρι της Αγίας Οντίλ, προστάτιδας της Αλσατίας, μετά το χωριό Ottrott. Επιβλητική τοποθεσία με απρόσκοπτη θέα στην αλσατική πεδιάδα κι εξωτερικό χώρο που είναι πανέμορφος. Ένας εντυπωσιακός κήπος με διάφορα λουλούδια και δέντρα αλλά κι αγάλματα της Αγίας. Υπάρχουν παγκάκια και πέτρινα τραπέζια για τους επισκέπτες Στο χώρο της μονής υπάρχει εστιατόριο κι ένα μικρό ξενοδοχείο.
Περνώντας με το αυτοκίνητο μέσα απ΄τα χωριά Barr και Mittelbergheim, συνεχίζουμε για το Αντλώ( Andlau) έχοντας δεξιά κι αριστερά μας τους αμπελώνες, όπου τα κλήματα είναι παραταγμένα σαν στρατιωτάκια. Μικρό χωριό, κάνουμε την περιήγησή μας κι επισκεπτόμαστε τη ρομανική εκκλησία των Αγίων Πέτρου και Παύλου (είχε μια παράξενη μυρωδιά, ίσως λόγω του ξύλου
Συνεχίζουμε για το Ορσβιλέρ (Orschwiller) ένα χωριό γνωστό για το κάστρο του Haut-Kœnigsbourg (Château du Haut-Kœnigsbourg). Το κάστρο, όμορφα ανακαινισμένο αξίζει την επίσκεψή μας. Τα αμυντικά τείχη με τους πύργους τους ,η κρεμαστή γέφυρα , ένα βαθύ πηγάδι ,η εσωτερική αυλή ,η στριφογυριστή σκάλα, τα πολλά δωμάτια με αντικείμενα καθημερινής χρήσης, έπιπλα, φωτιστικά, σόμπες, τζάκια και μεσαιωνικά όπλα. Από τις πολεμίστρες είχες θέα στην πεδιάδα και στα χωριά της, ένα τοπίο καρτποσταλικό. (Είσοδος 9€ το άτομο). Για να φτάσεις στο κάστρο ο δρόμος έχει αρκετές στροφές ,σε αποζημιώνει όμως το καταπράσινο τοπίο. Υπάρχει πάρκινγκ, αλλά θέλει περπάτημα για να φτάσεις στον προορισμό σου. Εμείς παρκάραμε πιο πάνω στη μια πλευρά του δρόμου, όσο πιο κοντά μπορούσαμε, καθώς επιτρεπόταν ελεύθερα.
Σειρά έχει το Bergheim, ένα από τα πιο πολύχρωμα χωριά της Αλσατίας, γνωστό για τις δίκες μαγισσών, όπου σαράντα γυναίκες οδηγήθηκαν στην πυρά. Υπάρχει και το Σπίτι των Μαγισσών( La Maison des Sorcieres), δίπλα στην εκκλησία, που σήμερα λειτουργεί ως μουσείο (ήταν κλειστό κατά την ώρα της επίσκεψής μας). Περιβάλλεται κι αυτό από τείχη κι η στάθμευσή μας έγινε στο πάρκινγκ (δωρεάν) μπροστά από την πύλη.
Η υλοποίηση αυτού του ταξιδιού ξεκίνησε τον Απρίλη, όταν και είδαμε τις πτήσεις της RYNAIR που πήγαιναν απ’ ευθείας στο αεροδρόμιο του Μπάντεν Μπάντεν στη Γερμανία. (70€ το άτομο μετ’ επιστροφής). Διαβάζουμε για τα αξιοθέατα της κάθε περιοχής, και ξεκινάμε την κατάρτιση του εκδρομικού μας προγράμματος. Ψάχνουμε ξενοδοχεία, μια που οι διανυκτερεύσεις μας δε θα είναι σε ένα μέρος, νοικιάζουμε αυτοκίνητο (από τη EUROPCAR 400€,για μια εβδομάδα με πλήρη ασφάλιση) και περιμένουμε με αγωνία την ημέρα αναχώρησης (21 Ιουνίου).
Η αναχώρηση της πτήσης μας γίνεται με μία ώρα καθυστέρηση. Φτάνοντας στο μικρό αεροδρόμιο του Μπάντεν Μπάντεν, σχεδόν μεσάνυχτα, ο υπάλληλος της EUROPCAR, ένας τυπικός Γερμανός, μας περίμενε για να μας παραδώσει το αναβαθμισμένο αυτοκίνητο, στο οποίο μας έβαλε έξτρα χρέωση 37€,αφού απαντήσαμε θετικά στην ερώτησή του αν θα χρησιμοποιηθεί το αυτοκίνητο εκτός Γερμανίας.( Θα πηγαίναμε Γαλλία)
Και ξεκινάμε για το Στρασβούργο όπου θα έχουμε τρεις διανυκτερεύσεις. Λόγω του προχωρημένου της ώρας η ρεσεψιόν δε λειτουργεί, είχαν φροντίσει όμως να μας στείλουν τους κωδικούς του πάρκινγκ και του ειδικού κουτιού που θα βρισκόταν η κάρτα του δωματίου μας. Το συγκεκριμένο ξενοδοχείο επιλέχθηκε λίγο πιο έξω από το κέντρο (20 λεπτά περίπου με τα πόδια), επειδή είχε χώρο στάθμευσης και ήταν αρκετά οικονομικό.
Η επόμενη μέρα μας βρίσκει πριν από τις 9.00 π.μ. κι ενώ τα μαγαζιά δεν έχουν ανοίξει ακόμα, στη Μικρή Γαλλία (Le Petite France) ν’ απολαμβάνουμε το μοναδικό θέαμα χωρίς τα πλήθη των τουριστών. Τι να πρωτοθαυμάσεις… Είναι λες κι έχει σταματήσει ο χρόνος! Μια πανέμορφη γειτονιά στην καρδιά της παλιάς πόλης. Πλακόστρωτα δρομάκια, τα κανάλια με τις γραφικές αποβάθρες γεμάτες με πολύχρωμα λουλούδια και τα καλοδιατηρημένα αλσατικά σπιτάκια με τις ξυλοδεσιές. Παλιά στη γειτονιά αυτή έμεναν βυρσοδέψες και μυλωνάδες και τα κανάλια είχαν βοηθήσει στη δημιουργία νερόμυλων, οι οποίοι ήταν χρήσιμοι στους παραπάνω εργαζόμενους. Σήμερα βλέπουμε μπαρ, εστιατόρια και μαγαζιά με σουβενίρ.
BARRAGE VAUBAN (φράγμα Vauban) Βρίσκεται στο τέλος της Le Petite France χτισμένο από τον Vauban, Γάλλο στρατιωτικό μηχανικό, που χρησίμευε για την άμυνα της πόλης. Περνώντας μέσα απ’ το φράγμα μπορείς να διασχίσεις το ποτάμι, χάρη σ’ έναν διάδρομο όπου αποθηκεύονται πολλά αγάλματα και μερικά gargoyle . Ανεβαίνοντας στην οροφή έχεις μία πανοραμική θέα της πόλης! Μπορείς να θαυμάσεις τα κανάλια του Στρασβούργου, τις σκεπαστές γέφυρες και τη Μικρή Γαλλία! ( Είσοδος ελεύθερη).
LES PONTS COUVERTS ( σκεπαστές γέφυρες). Οι γέφυρες δεν είναι πια σκεπαστές, αλλά έχουν διατηρήσει το όνομά τους.
Φεύγοντας από τη Μικρή Γαλλία, σταματάμε σε έναν παραδοσιακό φούρνο – γλυκοπωλείο (boulangerie - patisserie ) για να προμηθευτούμε τα είδη του πρωινού. Αλμυρά( κάτι σαν τα δικά μας πεϊνιρλί) και φυσικά κρουασάν (πάντα σοκολάτας) και καφέ (καπουτσίνο που παραδόξως ήταν καλός). Σ’ αυτό το ταξίδι μας είχαμε αποφασίσει να μην παίρνουμε πρωινό στο ξενοδοχείο, αλλά να βρισκόμαστε σε διαφορετικό μέρος κάθε πρωί με το άνοιγμα των καταστημάτων (10.00 π.μ.), έτσι ώστε να ζούμε τον παλμό της πόλης ή του χωριού από την αρχή της ημέρας.
Μετά το πρωινό επίσκεψη στην προτεσταντική εκκλησία του Αγίου Θωμά, η οποία στεγάζει ένα ταφικό αριστούργημα μπαρόκ τέχνης: τον τάφο του στρατάρχη της Σαξονίας και το πολύ διάσημο όργανο Silberman, όπου οι Βόλφανγκ Αμαντέους Μότσαρτ και Αλβέρτος Σβάιτσερ έπαιξαν στο παρελθόν. Οι κάτοικοι του Στρασβούργου ονομάζουν αυτήν την εκκλησία "petite fille de la cathédrale" ("κόρη του καθεδρικού ναού").
Σειρά έχει η πλατεία Γουτεμβέργιου με το ομώνυμο άγαλμα του εφευρέτη της τυπογραφίας και το μεγάλο, υπέροχο καρουζέλ της που μας οδηγεί στον καθεδρικό ναό του Στρασβούργου.
Επιβλητικός, εντυπωσιακός δε χορταίνεις να τον θαυμάζεις! Αυτό το "γιγαντιαίο λεπτεπίλεπτο θαύμα", σύμφωνα με τον Βίκτορ Ουγκώ, δεσπόζει στο ιστορικό κέντρο της πόλης και είναι ορατό από πολλά σημεία του. Η είσοδος στο ναό είναι ελεύθερη, όποιος όμως θέλει να δει το αστρονομικό ρολόι που βρίσκεται στο εσωτερικό του πληρώνει εισιτήριο 4€, το οποίο βγάζει μες στα εκδοτήρια του ναού από τις 10.00 ως στις 11.00 και μπαίνει από μια πόρτα στα δεξιά του ναού στις 11.30,αφού πρώτα έχουν αδειάσει τον καθεδρικό από τους επισκέπτες. Στις 12.00 προβάλλεται ένα ντοκιμαντέρ σχετικά με τη δημιουργία και λειτουργία του ρολογιού και στις 12.30 οι Απόστολοι περνούν μπροστά από το Χριστό ,ενώ ο κόκορας που βρίσκεται πάνω αριστερά λαλεί τρεις φορές χτυπώντας τις φτερούγες του. Από κάτω βρίσκεται ο Θάνατος που κρατάει δυο καμπάνες και κάθε τέταρτο της ώρας βγαίνουν τέσσερις φιγούρες (ο άνθρωπος: παιδί, έφηβος, ενήλικας και γέρος) όπου χτυπούν τη μία καμπάνα. Έχει κι άλλες παραστάσεις. Εντυπωσιακό κι ενδιαφέρον! Πανέμορφα βιτρό, το εκκλησιαστικό όργανο και οι περίτεχνες σχάρες στο δάπεδο που βλέπεις τα νομίσματα των ευχών, τραβούν την προσοχή μας. Στο καμπαναριό δεν ανεβήκαμε, αφού απαγορευόταν λόγω εργασιών. Η λιθόστρωτη πλατεία του καθεδρικού (Place de la Cathedral)με τα μαγαζιά της, μας περιμένει για έναν καφέ με θέα μια χορευτική, σχολική επίδειξη μπροστά από τον καθεδρικό και το ξεχωριστό Maison Kammerzell, ένα σπίτι έργο τέχνης, χτισμένο σύμφωνα με την αρχιτεκτονική της Αλσατίας και διακοσμημένο με σκηνές θρησκευτικού χαρακτήρα ενώ στο αέτωμα μπορείς να δεις την τροχαλία που ανέβαζε ο ιδιοκτήτης τα εμπορεύματά του στην αποθήκη. Στο ισόγειο υπάρχει εστιατόριο και οι πάνω όροφοι στεγάζουν ξενοδοχείο.
Κοντά στον καθεδρικό ναό βρίσκεται και το παλάτι Ροάν ( Palais Rohan), όπου στεγάζονται τρία μουσεία: το αρχαιολογικό μουσείο, το μουσείο διακοσμητικών τεχνών και το μουσείο καλών τεχνών. Εισιτήριο 7€ για το καθένα. Δεν μπήκαμε σε κάποιο, απλά κάναμε μια βόλτα στους χώρους που επιτρεπόταν. Επίσης ήταν ωραίο σημείο για να φωτογραφίσεις τον καθεδρικό ναό.
Σειρά έχει μια άλλη πλατεία της παλιάς πόλης που πήρε το όνομά της από τον Γάλλο στρατηγό Jean-Baptiste Kleber, που γεννήθηκε στο Στρασβούργο. Στην ομώνυμη πλατεία υπάρχει το άγαλμά του, ένα σιντριβάνι κι απέναντι ένα εντυπωσιακό κτίριο από ροζ ψαμμίτη, το Aubette, σημερινό εμπορικό κέντρο. Λίγο παραπάνω βρίσκεται κι η γνωστή γκαλερί Λαφαγιέτ (Galerie Lafayette). Γύρω από την πλατεία υπάρχουν καφέ κι εστιατόρια.
Αφήνουμε πίσω μας την παλιά πόλη και περνώντας πάνω από λουλουδιασμένες γέφυρες ακολουθώντας μια διαδρομή παράλληλη με τον ποταμό Ιλ, θαυμάζοντας τα εντυπωσιακά κτίρια (κάποια απ΄αυτά είναι πρεσβείες χωρών) κατευθυνόμαστε προς την ευρωπαϊκή συνοικία με τα κτίρια του Ευρωκοινοβουλίου, του Συμβουλίου της Ευρώπης και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. ( Palais de l'Europe, Conseil de l’ Europe, Cour europenne des droits de l’ homme ). Γυάλινα κτίρια μες στο πράσινο.
Στην πορεία μας αυτή συναντήσαμε την εκκλησία του Αγίου Παύλου (église Saint-Paul). Βρίσκεται δίπλα στο κανάλι που οδηγεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Πολύ όμορφο κτίριο ορατό από την παλιά πόλη. Ξεχωρίζει για τους δίδυμους πύργους της και τη ροζέτα που υπάρχει πάνω από την κεντρική είσοδο. Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να μπούμε μέσα αφού ήταν κλειστή, παρ΄όλο που ήμαστε εκεί σε ώρα επίσκεψης.
Απέχει λίγα μέτρα από τη λεωφόρο de la Liberte, με το πανεπιστήμιο (τύχαμε σε τελετή αποφοίτησης) στο ένα άκρο και το παλάτι των Γερμανών αυτοκρατόρων (Palais du Rhin) στην πλατεία Δημοκρατίας (Place de la Republique) στο άλλο. Ήταν η πλατεία που συνδυάζει ένα καταπράσινο πάρκο με επιβλητικά κτίρια, γιατί εκτός από το παλάτι του Ρήνου, το μνημειώδες νεοαναγεννησιακό παλάτι με την υπέροχη πρόσοψη, (δεν είναι επισκέψιμο καθώς χρησιμοποιείται σαν διοικητικό κτίριο), υπάρχουν κι άλλα κτίρια άξια προσοχής όπως η Εθνική και Πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη, το Εθνικό θέατρο του Στρασβούργου και λίγο πιο πάνω η Όπερα που απέναντι υπάρχει το σιντριβάνι Ιανός (Fontaine de Janus), ενώ μπροστά της βρίσκεται ο οβελίσκος Λεκλέρκ (Monument du Marechal Leclerc), του απελευθερωτή της Γαλλίας κατά τον Β΄Παγκόσμιο πόλεμο. Εκεί βρίσκεται και το Δημαρχείο της πόλης,( όπου πετύχαμε έναν μαροκινό γάμο, με τις παραδοσιακές φορεσιές πολλοί καλεσμένοι, τη μουσική και το χορό τους και τη σημαία της χώρας τους, αλλά κι έναν γαλλικό σε αναμονή).
Συνεχίζοντας την περιήγησή μας στη Νέα Πόλη (La Neustadt) είδαμε το Δικαστικό Μέγαρο (Palais de Justice) και δίπλα την καθολική εκκλησία του Αγίου Πέτρου του Νέου ( Église Saint-Pierre-le-Jeune). Στέφεται από τον μεγαλύτερο τρούλο της Αλσατίας, του οποίου το εσωτερικό ύψος είναι 50 μ. και η διάμετρός του πάνω από 18 μ. κι είναι χάλκινος.
Αφού είδαμε τα αξιοθέατα που είχαμε σημειώσει (όλες οι μετακινήσεις μες στην πόλη έγιναν με τα πόδια, με τις απαραίτητες στάσεις φυσικά για καφέ, φαγητό ,ποτό) κατά το απόγευμα της τελευταίας μέρας στο Στρασβούργο, πήραμε το ανοιχτό πλοιάριο (15€ το άτομο) για να τα δούμε κι από το νερό. Η βόλτα μας άρεσε, καθώς ακούγαμε και την ξενάγηση μέσω ακουστικών που σου δίνουν στο καραβάκι. Βλέπαμε τους νέους να έχουν στήσει υπαίθρια πάρτι στις όχθες του ποταμού, τους ανθρώπους να κυκλοφορούν κυρίως με ποδήλατα κι όταν βρεθήκαμε στα κανάλια της Μικρής Γαλλίας περιμέναμε να ανέβει η στάθμη του νερού προκειμένου να συνεχίσουμε τη βόλτα μας.
Συμπερασματικά το Στρασβούργο είναι μια πολύ ωραία πόλη, που αφιερώνοντάς της δυο μέρες, με πολλές βόλτες βλέπεις αρκετά πράγματα.
Η τέταρτη μέρα του ταξιδιού μας έχει πρωινή αναχώρηση αφού θέλαμε να επισκεφθούμε τα αλσατικά χωριά. Και πράγματι γύρω στις 10.00 (μετά από διαδρομή 45 λεπτών περίπου) βρισκόμαστε στο Οbernai, που πίνουμε τον καφέ μας κοντά στην κεντρική πλατεία και τα κύρια αξιοθέατα του χωριού με τη συνοδεία μιας μπάντας που προσπαθούσε να κουρδίσει τα όργανά της για να παίξει. Το πάρκινγκ εδώ είναι ελεύθερο. Φεύγοντας μάλιστα και πηγαίνοντας προς το χωριό ένας κάτοικος μας κάλεσε στην αυλή του για να φωτογραφίσουμε έναν πύργο από τα τείχη. Κλασικό αλσατικό χωριό, περιβάλλεται από τείχη ,έχει λιθόστρωτα δρομάκια, λουλουδιασμένα γραφικά σπίτια που καθένας κρεμάει ό,τι του αρέσει, εκκλησίες, σιντριβάνια και πηγάδια λουλουδιασμένα κι αυτά. Και φυσικά πελαργούς! Εδώ βλέπουμε: το καμπαναριό (Kappellturm),την κρήνη της Αγίας ηγουμένης ( St Odile) μια που το Οbernai είναι η γενέτειρά της ,το σιντριβάνι, το δημαρχείο, το ανταλλακτήριο καλαμποκιού, την εκκλησία των Αγίων Πέτρου και Παύλου (l’eglise saints-Pierre-et-Paul), το «πηγάδι των έξι κουβάδων» (le puits à six seaux).
Επόμενος σταθμός είναι το Saint Odile mountain με το μοναστήρι της Αγίας Οντίλ, προστάτιδας της Αλσατίας, μετά το χωριό Ottrott. Επιβλητική τοποθεσία με απρόσκοπτη θέα στην αλσατική πεδιάδα κι εξωτερικό χώρο που είναι πανέμορφος. Ένας εντυπωσιακός κήπος με διάφορα λουλούδια και δέντρα αλλά κι αγάλματα της Αγίας. Υπάρχουν παγκάκια και πέτρινα τραπέζια για τους επισκέπτες Στο χώρο της μονής υπάρχει εστιατόριο κι ένα μικρό ξενοδοχείο.
Περνώντας με το αυτοκίνητο μέσα απ΄τα χωριά Barr και Mittelbergheim, συνεχίζουμε για το Αντλώ( Andlau) έχοντας δεξιά κι αριστερά μας τους αμπελώνες, όπου τα κλήματα είναι παραταγμένα σαν στρατιωτάκια. Μικρό χωριό, κάνουμε την περιήγησή μας κι επισκεπτόμαστε τη ρομανική εκκλησία των Αγίων Πέτρου και Παύλου (είχε μια παράξενη μυρωδιά, ίσως λόγω του ξύλου
Συνεχίζουμε για το Ορσβιλέρ (Orschwiller) ένα χωριό γνωστό για το κάστρο του Haut-Kœnigsbourg (Château du Haut-Kœnigsbourg). Το κάστρο, όμορφα ανακαινισμένο αξίζει την επίσκεψή μας. Τα αμυντικά τείχη με τους πύργους τους ,η κρεμαστή γέφυρα , ένα βαθύ πηγάδι ,η εσωτερική αυλή ,η στριφογυριστή σκάλα, τα πολλά δωμάτια με αντικείμενα καθημερινής χρήσης, έπιπλα, φωτιστικά, σόμπες, τζάκια και μεσαιωνικά όπλα. Από τις πολεμίστρες είχες θέα στην πεδιάδα και στα χωριά της, ένα τοπίο καρτποσταλικό. (Είσοδος 9€ το άτομο). Για να φτάσεις στο κάστρο ο δρόμος έχει αρκετές στροφές ,σε αποζημιώνει όμως το καταπράσινο τοπίο. Υπάρχει πάρκινγκ, αλλά θέλει περπάτημα για να φτάσεις στον προορισμό σου. Εμείς παρκάραμε πιο πάνω στη μια πλευρά του δρόμου, όσο πιο κοντά μπορούσαμε, καθώς επιτρεπόταν ελεύθερα.
Σειρά έχει το Bergheim, ένα από τα πιο πολύχρωμα χωριά της Αλσατίας, γνωστό για τις δίκες μαγισσών, όπου σαράντα γυναίκες οδηγήθηκαν στην πυρά. Υπάρχει και το Σπίτι των Μαγισσών( La Maison des Sorcieres), δίπλα στην εκκλησία, που σήμερα λειτουργεί ως μουσείο (ήταν κλειστό κατά την ώρα της επίσκεψής μας). Περιβάλλεται κι αυτό από τείχη κι η στάθμευσή μας έγινε στο πάρκινγκ (δωρεάν) μπροστά από την πύλη.
