PamePantou
Member
- Μηνύματα
- 32
- Likes
- 56
- Επόμενο Ταξίδι
- Στοκχόλμη
- Ταξίδι-Όνειρο
- ΓΥΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Περιεχόμενα
Χωρίς να θεωρώ ότι είμαι ειδικός στο θέμα, έχω μια εικόνα για αυτή τη χώρα, αφού είχα την τύχη να ζήσω εκεί για κάποιους μήνες σαν φοιτήτρια. Ήταν συγκλονιστικό και απίστευτο όλο αυτό το διάστημα, σαν ένα εντυπωσιακό ταξίδι που κράτησε 6 μήνες.
Κάθε μέρα που έβγαινα από το σπίτι δεν ήξερα τι θα μου συμβεί. Για τα τουριστικά μέρη είναι εύκολο να βρει κάποιος πληροφορίες, αλλά αυτά που με εντυπωσίασαν είναι οι άνθρωποι και το φαγητό.
Η οικογένεια είναι πιο σημαντική από το άτομο. Μένουν κοντά ή όλοι μαζί, όχι απαραίτητα για οικονομικούς λόγους. Οι ηλικιωμένοι είναι σημαντικά πρόσωπα και δεν είναι ξεχασμένοι σε γηροκομεία.
Φωνάζουν και μαλώνουν, κορνάρουν και μουρμουράνε όταν οδηγούν και φυσικά οδηγούν σαν τρελοί, τι ΚΟΚ και αηδίες..
Αν δεν δουλεύουν σε ομάδα κάνουν τα πάντα στο δικό τους ρυθμό, χαλαρά, αργά και με το πάσο τους, σαν ελληνική δημόσια υπηρεσία. «Τίποτα δεν γίνεται γρήγορα στην Κίνα», εκτός από την ανοικοδόμηση.
Προς τους ξένους είναι περίεργοι, όχι παράξενοι, περίεργοι. Μας κοιτούν όπως τα παιδάκια κοιτούν τις μαϊμούδες στο τσίρκο. Βγάζουν φωτογραφίες, δείχνουν, γελάνε και περιμένουν να κρεμαστούμε από το δέντρο. Και νιώθεις ότι μπροστά σου υπάρχει μια μεγάλη ταμπέλα που λέει «μην ταΐζετε τους ξένους», αλλά δεν μπορούν να αντισταθούν κι όλο κάτι θα σου δώσουν. Η περιέργεια γίνεται πιο έντονη όταν καταφέρουν να συνομιλήσουν μαζί σου. Αρχίζουν τις ερωτήσεις και σίγουρα δεν είναι διακριτικοί, ούτε έχουν τακτ. «Από πού είσαι; Γιατί είσαι εδώ; Τι δουλειά κάνεις; Είσαι παντρεμένος;».. κι αλίμονο αν δεν είσαι παντρεμένος, αρχίζουν τα γιατί και τα πως, και αναρωτιέσαι αν έχεις μεταφερθεί σε ένα παράλληλο σύμπαν όπου η γιαγιά σου, η μάνα σου και όλοι οι συγγενείς είναι κινέζοι και πιάνεται αυτή την κουβέντα που αποφεύγεις όπως ο διάολος το λιβάνι, «πότε θα γίνεις μάνα??». Το πιο αναπάντεχο που μου έτυχε ήταν να με μαλώσει ταξιτζής στις 3 το πρωί γιατί δεν έχω παντρευτεί ακόμα!! ΧΑ!
Νιώθεις ότι παρόλο που οι ξένοι δεν είναι κάτι απαραίτητα καινούριο – ειδικά σε πόλεις όπως το Πεκίνο ή η Σαγκάη – συμπεριφέρονται όπως σε κάτι ξεχασμένα χωριά μας, που ξαφνικά εμφανίζονται ξένοι τουρίστες.
Κι όμως είναι ευγενικοί και δεν δημιουργούν εύκολα πρόβλημα. Έχει μια αθωότητα η αδιακρισία και η γενικότερη συμπεριφορά τους.
Προσοχή όμως στις οικονομικές συναλλαγές μαζί τους, όποιου μεγέθους. Θα προσπαθήσουν αν σε κοροϊδέψουν, όχι σε τραγικό βαθμό, ίσα-ίσα να μην το καταλάβεις. Ο,τι θα κάναμε κι εμείς σε κάποιον που δε μιλάει ελληνικά, ο,τι κάνουμε κι εμείς στους τουρίστες..
Η δική μου εικόνα είναι σε γενικές γραμμές θετική, αντίθετα από τη γενική ιδέα που έχουν οι Έλληνες για τους κινέζους. Νομίζω πως είναι ζεστοί άνθρωποι με κουλτούρα και παραδόσεις, που προσπαθούν να φτάσουν τον υπόλοιπο κόσμο που σιγά-σιγά ανακαλύπτουν. Δε νιώθεις ότι θα σου κάνουν κακό αλλά ότι είναι σαν κατοίκους μιας χώρας ξεχασμένη σε χρονοδίνη και από το 1960 ξύπνησαν στον 21ο αιώνα , αναγκασμένοι να προσαρμοστούν σε τόσο διαφορετικές συνθήκες και με όλο τον κόσμο να παρατηρεί τις εξελίξεις.
2. Το φαγητό
Μία από τις πρώτες ερωτήσεις που μου κάνουν στην Ελλάδα όταν λέω ότι πήγα στην Κίνα είναι για το φαγητό. Τι έτρωγα? Πώς ήταν το φαγητό? Τι ήταν το πιο περίεργο που έφαγες? Τρώνε γάτες και σκύλους, φίδια και σαύρες?
Και πώς να εξηγήσεις ότι οι κινέζοι δεν έχουν ανάγκη να τρώνε τα πάντα πλέον, αλλά τρώνε ο,τι κι εμείς, ο,τι τους κάνει καλό.. πώς να χαλάσεις την εικόνα που έχουμε εδώ για την κινέζικη κουζίνα?
Χωρίς να κάνω την ειδικό, ή την έξυπνη, όσοι έχω συναντήσει μέχρι τώρα είτε αγαπούν είτε μισούν την κινέζικη κουζίνα. Δεν έχω γνωρίσει κανέναν Έλληνα που να του λες μακαρόνια και να λέει «δε μου αρέσει η ιταλική κουζίνα», αν αναφέρεις όμως ρύζι με λαχανικά και γλυκόξινη σάλτσα και μπαμπού (αν και κανένας δεν σκέφτεται ότι είναι απλώς ένα ακόμα λαχανικό) κάνουν ένα σχόλιο περίεργο ή μια γκριμάτσα ανάλογα με το τι ξέρουν ή νομίζουν ότι ξέρουν για το κινέζικο. Κανένας δεν το αντιμετωπίζει σαν ένα άλλο φαγητό, όπως το ιμάμ (που δεν είναι τούρκικο ε?), αλλά κάτι εξωτικό.
Επίσης σημαντικό ρόλο σε όλο αυτό παίζει και η ποιότητα του κινέζικου στην Ελλάδα, συνήθως είναι πολύ κακή. Τα φαγητά είναι, προφανώς, προσαρμοσμένα να ταιριάζουν στα γούστα μας και όλοι περιμένουν ότι στην Κίνα ο κόσμος τρώει κάθε μέρα spring roles και πάπια Πεκίνου.. και γενικά ρύζι, μπαμπού και περίεργες σάλτσες.
Λοιπόν στην Κίνα… το φαγητό μου άρεσε πάρα πολύ!! Ήταν διαφορετικό εννοείται από ότι είχα συνηθίσει αλλά ήταν διαφορετικό και από το κινέζικο που είχα φάει στο παρελθόν. Η αλήθεια είναι ότι ο οργανισμός μου έκανε καιρό να το συνηθίσει αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δε μου άρεσε..
Τα κύρια συστατικά είναι το κοτόπουλο, το χοιρινό και το μοσχάρι. Τρώνε ρύζι (προφανώς) και noodles (που είναι σαν μακαρόνια), πολλά λαχανικά και φρούτα. Τα πάντα είναι μαγειρεμένα, είτε βρασμένα είτε τηγανητά. Δεν τρώνε ψωμί και ο,τι κυκλοφορεί που να μοιάζει με ψωμί (ακόμα και αυτά του τοστ) είναι γλυκά. Δεν αντέχουν τα γαλακτοκομικά, οπότε δεν τρώνε τυρί και δεν πίνουν γάλα.. μόνο κάτι περίεργα γιαούρτια, που μοιάζουν με κάτι ξινισμένο ή με παράξενο ξινόγαλα, δεν είμαι σίγουρη. Το δοκίμασα και δεν το άντεξα! Μια φορά μάλιστα την ώρα που αγόραζα λίγο τυρί σε ένα Carrefour (γιατί αυτό είναι ένα από τα λίγα μέρη που μπορείς να βρεις προϊόντα φιλικά στους ξένους), ένα ζευγάρι ηλικιωμένων με ρώτησε πως το τρώμε αυτό ακριβώς. Και μου πήρε 2-3 λεπτά να καταλάβω ότι πραγματικά αυτοί οι άνθρωποι δεν ήξεραν τι το κάνουμε το τυρί.. οπότε τους είπα για τοστ, μακαρόνια και πίτσες. Και αφού δεν τρώνε τίποτα ωμό όπως καταλαβαίνετε δεν τρώνε και σαλάτες!!!! Ούτε έχουν φούρνους. Δεν ψήνουν!! Μάλλον να το πω σωστά κρέας στα κάρβουνα, σαν σουβλάκια έχουν αλλά δεν ψήνουν κέικ, πίτες ή οτιδήποτε γίνεται σε φούρνο, έτσι δεν θεωρούν ότι πρέπει να έχουν φούρνους στα σπίτια τους.
Και ναι πίνουν πολύ τσάι!!!!!!!! Σε όποιο κινέζικο εστιατόριο και να φας (πάντα μιλάμε για κινέζικο φαγητό, όχι δυτικού τύπου) πάντα έχει τσάι. Η ποιότητα του εστιατορίου φαίνεται και από την ποιότητα του τσαγιού, ή την ποικιλία που διαθέτει. Οφείλω να το παραδεχτώ ότι φεύγοντας από την Κίνα είχα μάθει να πίνω πιο πολύ τσάι, πιο πριν μόνο όταν ήμουν άρρωστη με πυρετό και πονόλαιμο το άντεχα!
Και κάτι ακόμα πριν να γράψω για φαγητά περίεργα και μη.. δεν πίνουν∙ ή μάλλον πίνουν αλλά δεν το αντέχουν. Το δικό τους λευκό ποτό, το αντίστοιχο ούζο, τσίπουρο, βότκα, ρακί κτλ.. λέγεται μπάιτζιο (baijiu-白酒). Είναι γλυκό και δυνατό. Σε μεθάει άνετα!
Τα ωραία και τα παράξενα!!!!
Ας ξεκινήσουμε από τα παράξενα: Ναι! Είναι αλήθεια! Μπορείς να φας φίδι και σκορπιό και σαρανταποδαρούσα και αστερία και ιππόκαμπο και άλλα τόσα περίεργα (όλα ψημένα, τίποτα ζωντανό)! Είναι όμως μόνο για τους τουρίστες!!! Οι κινέζοι δεν τα τρώνε αυτά πια, δεν ξέρω αν τα τρώγανε στο παρελθόν, αλλά τώρα δεν χρειάζεται, έχουν χρήματα.
Εγώ πάλι ως κλασσικός τουρίστας τα δοκίμασα. Όχι όλα. Αλλά δοκίμασα σκορπιό και σαρανταποδαρούσα. Δεν ήταν κάτι συγκλονιστικό σαν γεύση μάλλον η ιδέα είναι πιο συγκλονιστική και η κίνηση του να σηκώσεις τον σκορπιό και να τον βάλεις στο στόμα σου είναι απίστευτη. Νιώθεις ότι ξεπερνάς φόβους και προκαταλήψεις!
Εκτός από αυτά τα φιλικά προς τους τουρίστες υπάρχουν και άλλα περίεργα που τρώνε οι κινέζοι. Είναι αυτά που θεωρούν λιχουδιές και είναι πιο ακριβά αλλά σε εμάς και στους άλλους δυτικούς φαίνονται παράξενα. Για παράδειγμα, τρώνε τα εντόσθια από μοσχάρι και αρνί και τα τρώνε σε σούπα (σαν πατσά) ή απλώς μαγειρευτά. Για μας δεν είναι τόσο περίεργα, αλλά το να δεις το στομάχι από ένα ζώο ή την ουρά και την πατούσα από ένα αρνί, στο τραπέζι δίπλα στο πιάτο σου, σε φρικάρει λίγο. Έχει τύχει να με βγάλουν έξω, να με ρωτήσουν αν τρώω αρνί και σε όλο το τραπέζι, ανάμεσα σε 10 διαφορετικά πιάτα, να μην έχει ούτε ένα κομμάτι κρέας αρνιού! Ήταν το πιο πρωτότυπο δείπνο που είχα ποτέ.
Αν πάτε ποτέ στην Κίνα, αν έχετε την τύχη να φάτε πραγματικό κινέζικο φαγητό να προτιμήσετε τα εξής:
Disanxia: είναι ένα πιάτο με λαχανικά
Tudousi: ένα πιάτο με πατάτες τηγανητές, καυτερό
Kungpaojiding: κοτόπουλο καυτερό
Caomian: noodles τηγανητά – και μέσα μετά με λαχανικά ή κρέας
Charsiubao: έχει απ’έξω ζύμη και μέσα κρέας με κόκκινη σάλτσα (δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς)
Και φυσικά δοκιμάστε όσα περισσότερα φρούτα μπορείτε, έχουν απίστευτη γεύση, είναι ζουμερά και μπορεί κάποια να μην σας αρέσουν αλλά σίγουρα δύσκολα θα τα βρείτε εδώ για να τα δοκιμάσετε.
Κάθε μέρα που έβγαινα από το σπίτι δεν ήξερα τι θα μου συμβεί. Για τα τουριστικά μέρη είναι εύκολο να βρει κάποιος πληροφορίες, αλλά αυτά που με εντυπωσίασαν είναι οι άνθρωποι και το φαγητό.
- Άνθρωποι
Η οικογένεια είναι πιο σημαντική από το άτομο. Μένουν κοντά ή όλοι μαζί, όχι απαραίτητα για οικονομικούς λόγους. Οι ηλικιωμένοι είναι σημαντικά πρόσωπα και δεν είναι ξεχασμένοι σε γηροκομεία.
Φωνάζουν και μαλώνουν, κορνάρουν και μουρμουράνε όταν οδηγούν και φυσικά οδηγούν σαν τρελοί, τι ΚΟΚ και αηδίες..
Αν δεν δουλεύουν σε ομάδα κάνουν τα πάντα στο δικό τους ρυθμό, χαλαρά, αργά και με το πάσο τους, σαν ελληνική δημόσια υπηρεσία. «Τίποτα δεν γίνεται γρήγορα στην Κίνα», εκτός από την ανοικοδόμηση.
Προς τους ξένους είναι περίεργοι, όχι παράξενοι, περίεργοι. Μας κοιτούν όπως τα παιδάκια κοιτούν τις μαϊμούδες στο τσίρκο. Βγάζουν φωτογραφίες, δείχνουν, γελάνε και περιμένουν να κρεμαστούμε από το δέντρο. Και νιώθεις ότι μπροστά σου υπάρχει μια μεγάλη ταμπέλα που λέει «μην ταΐζετε τους ξένους», αλλά δεν μπορούν να αντισταθούν κι όλο κάτι θα σου δώσουν. Η περιέργεια γίνεται πιο έντονη όταν καταφέρουν να συνομιλήσουν μαζί σου. Αρχίζουν τις ερωτήσεις και σίγουρα δεν είναι διακριτικοί, ούτε έχουν τακτ. «Από πού είσαι; Γιατί είσαι εδώ; Τι δουλειά κάνεις; Είσαι παντρεμένος;».. κι αλίμονο αν δεν είσαι παντρεμένος, αρχίζουν τα γιατί και τα πως, και αναρωτιέσαι αν έχεις μεταφερθεί σε ένα παράλληλο σύμπαν όπου η γιαγιά σου, η μάνα σου και όλοι οι συγγενείς είναι κινέζοι και πιάνεται αυτή την κουβέντα που αποφεύγεις όπως ο διάολος το λιβάνι, «πότε θα γίνεις μάνα??». Το πιο αναπάντεχο που μου έτυχε ήταν να με μαλώσει ταξιτζής στις 3 το πρωί γιατί δεν έχω παντρευτεί ακόμα!! ΧΑ!
Νιώθεις ότι παρόλο που οι ξένοι δεν είναι κάτι απαραίτητα καινούριο – ειδικά σε πόλεις όπως το Πεκίνο ή η Σαγκάη – συμπεριφέρονται όπως σε κάτι ξεχασμένα χωριά μας, που ξαφνικά εμφανίζονται ξένοι τουρίστες.
Κι όμως είναι ευγενικοί και δεν δημιουργούν εύκολα πρόβλημα. Έχει μια αθωότητα η αδιακρισία και η γενικότερη συμπεριφορά τους.
Προσοχή όμως στις οικονομικές συναλλαγές μαζί τους, όποιου μεγέθους. Θα προσπαθήσουν αν σε κοροϊδέψουν, όχι σε τραγικό βαθμό, ίσα-ίσα να μην το καταλάβεις. Ο,τι θα κάναμε κι εμείς σε κάποιον που δε μιλάει ελληνικά, ο,τι κάνουμε κι εμείς στους τουρίστες..
Η δική μου εικόνα είναι σε γενικές γραμμές θετική, αντίθετα από τη γενική ιδέα που έχουν οι Έλληνες για τους κινέζους. Νομίζω πως είναι ζεστοί άνθρωποι με κουλτούρα και παραδόσεις, που προσπαθούν να φτάσουν τον υπόλοιπο κόσμο που σιγά-σιγά ανακαλύπτουν. Δε νιώθεις ότι θα σου κάνουν κακό αλλά ότι είναι σαν κατοίκους μιας χώρας ξεχασμένη σε χρονοδίνη και από το 1960 ξύπνησαν στον 21ο αιώνα , αναγκασμένοι να προσαρμοστούν σε τόσο διαφορετικές συνθήκες και με όλο τον κόσμο να παρατηρεί τις εξελίξεις.
2. Το φαγητό
Μία από τις πρώτες ερωτήσεις που μου κάνουν στην Ελλάδα όταν λέω ότι πήγα στην Κίνα είναι για το φαγητό. Τι έτρωγα? Πώς ήταν το φαγητό? Τι ήταν το πιο περίεργο που έφαγες? Τρώνε γάτες και σκύλους, φίδια και σαύρες?
Και πώς να εξηγήσεις ότι οι κινέζοι δεν έχουν ανάγκη να τρώνε τα πάντα πλέον, αλλά τρώνε ο,τι κι εμείς, ο,τι τους κάνει καλό.. πώς να χαλάσεις την εικόνα που έχουμε εδώ για την κινέζικη κουζίνα?
Χωρίς να κάνω την ειδικό, ή την έξυπνη, όσοι έχω συναντήσει μέχρι τώρα είτε αγαπούν είτε μισούν την κινέζικη κουζίνα. Δεν έχω γνωρίσει κανέναν Έλληνα που να του λες μακαρόνια και να λέει «δε μου αρέσει η ιταλική κουζίνα», αν αναφέρεις όμως ρύζι με λαχανικά και γλυκόξινη σάλτσα και μπαμπού (αν και κανένας δεν σκέφτεται ότι είναι απλώς ένα ακόμα λαχανικό) κάνουν ένα σχόλιο περίεργο ή μια γκριμάτσα ανάλογα με το τι ξέρουν ή νομίζουν ότι ξέρουν για το κινέζικο. Κανένας δεν το αντιμετωπίζει σαν ένα άλλο φαγητό, όπως το ιμάμ (που δεν είναι τούρκικο ε?), αλλά κάτι εξωτικό.
Επίσης σημαντικό ρόλο σε όλο αυτό παίζει και η ποιότητα του κινέζικου στην Ελλάδα, συνήθως είναι πολύ κακή. Τα φαγητά είναι, προφανώς, προσαρμοσμένα να ταιριάζουν στα γούστα μας και όλοι περιμένουν ότι στην Κίνα ο κόσμος τρώει κάθε μέρα spring roles και πάπια Πεκίνου.. και γενικά ρύζι, μπαμπού και περίεργες σάλτσες.
Λοιπόν στην Κίνα… το φαγητό μου άρεσε πάρα πολύ!! Ήταν διαφορετικό εννοείται από ότι είχα συνηθίσει αλλά ήταν διαφορετικό και από το κινέζικο που είχα φάει στο παρελθόν. Η αλήθεια είναι ότι ο οργανισμός μου έκανε καιρό να το συνηθίσει αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δε μου άρεσε..
Τα κύρια συστατικά είναι το κοτόπουλο, το χοιρινό και το μοσχάρι. Τρώνε ρύζι (προφανώς) και noodles (που είναι σαν μακαρόνια), πολλά λαχανικά και φρούτα. Τα πάντα είναι μαγειρεμένα, είτε βρασμένα είτε τηγανητά. Δεν τρώνε ψωμί και ο,τι κυκλοφορεί που να μοιάζει με ψωμί (ακόμα και αυτά του τοστ) είναι γλυκά. Δεν αντέχουν τα γαλακτοκομικά, οπότε δεν τρώνε τυρί και δεν πίνουν γάλα.. μόνο κάτι περίεργα γιαούρτια, που μοιάζουν με κάτι ξινισμένο ή με παράξενο ξινόγαλα, δεν είμαι σίγουρη. Το δοκίμασα και δεν το άντεξα! Μια φορά μάλιστα την ώρα που αγόραζα λίγο τυρί σε ένα Carrefour (γιατί αυτό είναι ένα από τα λίγα μέρη που μπορείς να βρεις προϊόντα φιλικά στους ξένους), ένα ζευγάρι ηλικιωμένων με ρώτησε πως το τρώμε αυτό ακριβώς. Και μου πήρε 2-3 λεπτά να καταλάβω ότι πραγματικά αυτοί οι άνθρωποι δεν ήξεραν τι το κάνουμε το τυρί.. οπότε τους είπα για τοστ, μακαρόνια και πίτσες. Και αφού δεν τρώνε τίποτα ωμό όπως καταλαβαίνετε δεν τρώνε και σαλάτες!!!! Ούτε έχουν φούρνους. Δεν ψήνουν!! Μάλλον να το πω σωστά κρέας στα κάρβουνα, σαν σουβλάκια έχουν αλλά δεν ψήνουν κέικ, πίτες ή οτιδήποτε γίνεται σε φούρνο, έτσι δεν θεωρούν ότι πρέπει να έχουν φούρνους στα σπίτια τους.
Και ναι πίνουν πολύ τσάι!!!!!!!! Σε όποιο κινέζικο εστιατόριο και να φας (πάντα μιλάμε για κινέζικο φαγητό, όχι δυτικού τύπου) πάντα έχει τσάι. Η ποιότητα του εστιατορίου φαίνεται και από την ποιότητα του τσαγιού, ή την ποικιλία που διαθέτει. Οφείλω να το παραδεχτώ ότι φεύγοντας από την Κίνα είχα μάθει να πίνω πιο πολύ τσάι, πιο πριν μόνο όταν ήμουν άρρωστη με πυρετό και πονόλαιμο το άντεχα!
Και κάτι ακόμα πριν να γράψω για φαγητά περίεργα και μη.. δεν πίνουν∙ ή μάλλον πίνουν αλλά δεν το αντέχουν. Το δικό τους λευκό ποτό, το αντίστοιχο ούζο, τσίπουρο, βότκα, ρακί κτλ.. λέγεται μπάιτζιο (baijiu-白酒). Είναι γλυκό και δυνατό. Σε μεθάει άνετα!
Τα ωραία και τα παράξενα!!!!
Ας ξεκινήσουμε από τα παράξενα: Ναι! Είναι αλήθεια! Μπορείς να φας φίδι και σκορπιό και σαρανταποδαρούσα και αστερία και ιππόκαμπο και άλλα τόσα περίεργα (όλα ψημένα, τίποτα ζωντανό)! Είναι όμως μόνο για τους τουρίστες!!! Οι κινέζοι δεν τα τρώνε αυτά πια, δεν ξέρω αν τα τρώγανε στο παρελθόν, αλλά τώρα δεν χρειάζεται, έχουν χρήματα.
Εγώ πάλι ως κλασσικός τουρίστας τα δοκίμασα. Όχι όλα. Αλλά δοκίμασα σκορπιό και σαρανταποδαρούσα. Δεν ήταν κάτι συγκλονιστικό σαν γεύση μάλλον η ιδέα είναι πιο συγκλονιστική και η κίνηση του να σηκώσεις τον σκορπιό και να τον βάλεις στο στόμα σου είναι απίστευτη. Νιώθεις ότι ξεπερνάς φόβους και προκαταλήψεις!
Εκτός από αυτά τα φιλικά προς τους τουρίστες υπάρχουν και άλλα περίεργα που τρώνε οι κινέζοι. Είναι αυτά που θεωρούν λιχουδιές και είναι πιο ακριβά αλλά σε εμάς και στους άλλους δυτικούς φαίνονται παράξενα. Για παράδειγμα, τρώνε τα εντόσθια από μοσχάρι και αρνί και τα τρώνε σε σούπα (σαν πατσά) ή απλώς μαγειρευτά. Για μας δεν είναι τόσο περίεργα, αλλά το να δεις το στομάχι από ένα ζώο ή την ουρά και την πατούσα από ένα αρνί, στο τραπέζι δίπλα στο πιάτο σου, σε φρικάρει λίγο. Έχει τύχει να με βγάλουν έξω, να με ρωτήσουν αν τρώω αρνί και σε όλο το τραπέζι, ανάμεσα σε 10 διαφορετικά πιάτα, να μην έχει ούτε ένα κομμάτι κρέας αρνιού! Ήταν το πιο πρωτότυπο δείπνο που είχα ποτέ.
Αν πάτε ποτέ στην Κίνα, αν έχετε την τύχη να φάτε πραγματικό κινέζικο φαγητό να προτιμήσετε τα εξής:
Δοκιμάστε την πάπια Πεκίνου, είναι όντως νόστιμή αλλά υπάρχουν και άλλα πολύ νόστιμα φαγητά. Και έχουν και κάτι που δεν το έχουμε εμείς, λέγεται hot pot και είναι μια κατσαρόλα με νερό που βράζει και βάζεις μέσα λαχανικά και κρέας.
Disanxia: είναι ένα πιάτο με λαχανικά
Tudousi: ένα πιάτο με πατάτες τηγανητές, καυτερό
Kungpaojiding: κοτόπουλο καυτερό
Caomian: noodles τηγανητά – και μέσα μετά με λαχανικά ή κρέας
Charsiubao: έχει απ’έξω ζύμη και μέσα κρέας με κόκκινη σάλτσα (δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς)
Και φυσικά δοκιμάστε όσα περισσότερα φρούτα μπορείτε, έχουν απίστευτη γεύση, είναι ζουμερά και μπορεί κάποια να μην σας αρέσουν αλλά σίγουρα δύσκολα θα τα βρείτε εδώ για να τα δοκιμάσετε.
Last edited by a moderator:
