Πορτογαλία Μαδέρα - Αζόρες : Τα Νησιά Της Πορτογαλίας

[alma]

Επιτέλους συνέχεια για Αζόρες. Η Πορτογαλία είναι από τα αγαπημένα μου μέρη στον κόσμο και ειδικά η Μαδέρα. Ετοιμάζομαι όμως και για Αζόρες και ανυπομονώ να δω την οπτική σου από αυτά τα νησιά.Πρώτα ο Θεός θα είμαι κι εγώ εκεί σε λίγο καιρό και από τώρα ονειρεύομαι τα τοπία των Αζόρων.

 

[Nikos1986]

Όντως η Μαδέρα είναι πανέμορφη, ένας εύκολος και ταυτόχρονα "εξωτικός" προορισμός για την Ευρώπη. Την περιγραφή για τις Αζόρες (το Sao Miguel) την έχω σχεδόν τελειώσει, οπότε μέσα στη βδομάδα θα την ανεβάσω. Αν θες να πάρεις μια γεύση, ρίξε μια ματιά στις φωτογραφίες. Αυτές, μαζί με κάποιες επιπλέον από τη Furnas, θα βάλω στη ιστορία. Σε ποιό νησί (ή νησιά ακόμη καλύτερα ) θα πάτε;

 

[alma]

Όντως η Μαδέρα είναι πανέμορφη, ένας εύκολος και ταυτόχρονα "εξωτικός" προορισμός για την Ευρώπη. Την περιγραφή για τις Αζόρες (το Sao Miguel) την έχω σχεδόν τελειώσει, οπότε μέσα στη βδομάδα θα την ανεβάσω. Αν θες να πάρεις μια γεύση, ρίξε μια ματιά στις φωτογραφίες. Αυτές, μαζί με κάποιες επιπλέον από τη Furnas, θα βάλω στη ιστορία. Σε ποιό νησί (ή νησιά ακόμη καλύτερα ) θα πάτε;

Sao Miguel και Terceira για αρκετές μέρες στο καθένα. Αν κάτσει και κανένα άλλο....
Χαίρομαι που οι περισσότεροι λένε πως είναι λιγότερο τουριστικές και από τη Μαδέρα οι Αζόρες.
Η Πορτογαλία έχει απίστευτα μέρη και κάποιες φορές δυσκολεύεται κανείς να αποφασίσει τι θα δει και τι θα αφήσει.

 

[Nikos1986]

Η Πορτογαλία πιστεύω για τους περισσότερους βρίσκεται στη σκιά του γίγαντα, της Ισπανίας. Και στη δική μας την περίπτωση, η Λισσαβόνα έκατσε από σπόντα. Παρόλαυτά, μας άρεσε πολύ∙ ακόμα καλύτερα λόγια ακούω (και βλέπω κι εδώ ) για το Πόρτο.

Στο Σάο Μιγκέλ σαφώς είχε λιγότερο κόσμο από τη Μαδέρα. Όχι ότι στη Μαδέρα γίνεται ο κακός χαμός, αλλά π.χ. στην Πόντα Ντελγκάδα δεν έτυχε να πάμε σε κάποιο μαγαζί και να μη βρούμε να κάτσουμε. Υποθέτω στα άλλα νησιά, όπως στο Τερσέιρα θα είναι ακόμα καλύτερα.

Εντυπωσιακές φωτογραφίες έχω δει και από τα Graciosa (π.χ. Furna do Enxofre) και Faial (π.χ. Caldera do Faial). Ίσως να βολεύουν με το Terceira για βάση. Ανάλογα με τις μέρες βέβαια που θα έχεις. Δεν ξέρω σε ποιά φάση του σχεδιασμού είσαι (αν έχεις κλείσει εισιτήρια), πιστεύω το Sao Miguel το βλέπεις σε 3-4 πλήρεις μέρες με σχετικά χαλαρούς ρυθμούς.

 

[alma]

Η Πορτογαλία πιστεύω για τους περισσότερους βρίσκεται στη σκιά του γίγαντα, της Ισπανίας. Και στη δική μας την περίπτωση, η Λισσαβόνα έκατσε από σπόντα. Παρόλαυτά, μας άρεσε πολύ

Εμένα πάλι μου αρέσει πολύ η Πορτογαλία και χαίρομαι που ετοιμάζομαι να την ξαναεπισκεφτώ. Και τα τοπία και οι άνθρωποι και ο καιρός μου αρέσουν πολύ περισσότερο από ότι κάποιων άλλων χωρών της Ευρώπης,που είναι πιο δημοφιλείς. Η Ισπανία σαφώς κι εμένα με ελκύει εξίσου.Μάλιστα γελάω όταν κάποιοι λένε : "Πάλι Ισπανία θα πάτε; Δεν έχετε ξαναπάει;" Ε,ναι θέλει πολλά ταξίδια και η Ισπανία και πάλι δεν τη χορταίνουμε.

Στο Σάο Μιγκέλ σαφώς είχε λιγότερο κόσμο από τη Μαδέρα. Όχι ότι στη Μαδέρα γίνεται ο κακός χαμός, αλλά π.χ. στην Πόντα Ντελγκάδα δεν έτυχε να πάμε σε κάποιο μαγαζί και να μη βρούμε να κάτσουμε. Υποθέτω στα άλλα νησιά, όπως στο Τερσέιρα θα είναι ακόμα καλύτερα.

Με χαροποιεί ιδιαιτέρως. Βρισκόμασταν ανάμεσα στο να ξαναπάμε Μαδέρα ή να προτιμήσουμε Αζόρες αυτή τη φορά.Τελικά κέρδισαν οι Αζόρες για τώρα. Στην Μαδέρα θυμάμαι πάντως πως σε αρκετά μαγαζιά ήθελε κράτηση για να βρεις τραπέζι.Παρόλα αυτά το μέρος ήταν πολύ αυθεντικό και δεν είχε τόσο τουρισμό που να το αλλοιώνει.

Εντυπωσιακές φωτογραφίες έχω δει και από τα Graciosa (π.χ. Furna do Enxofre) και Faial (π.χ. Caldera do Faial). Ίσως να βολεύουν με το Terceira για βάση. Ανάλογα με τις μέρες βέβαια που θα έχεις. Δεν ξέρω σε ποιά φάση του σχεδιασμού είσαι (αν έχεις κλείσει εισιτήρια), πιστεύω το Sao Miguel το βλέπεις σε 3-4 πλήρεις μέρες με σχετικά χαλαρούς ρυθμούς.

Όχι έχω περισσότερες μέρες στο Sao Miguel και αρκετές (νομίζω) στην Terceira. Ειδικά η Angra do Heroísmo,όταν έβλεπα φωτο από τα νησιά μου άρεσε πολύ .Ίσως αν δω πως οι μέρες είναι πολλές να κάνουμε και καμιά εκδρομή από αυτά τα νησιά. Αεροπορικά έχουμε ήδη κλείσει.

 

[kitsos!]

Αχ τι τέλεια που θα πας Αζόρες!!! Είναι πανέμορφα!!! Διαφωνώ ότι το Σάο Μιγκέλ θέλει 3-4 μέρες μόνο.. Ανάλογα βέβαια με το τι θα κάνεις.. αλλά εμείς είχαμε 6 ολοκληρες μέρες κ πάλι θέλαμε σίγουρα άλλη 1 για να πούμε ότι το εξαντλήσαμε το νησι.

 

[alma]

Αχ τι τέλεια που θα πας Αζόρες!!! Είναι πανέμορφα!!! Διαφωνώ ότι το Σάο Μιγκέλ θέλει 3-4 μέρες μόνο.. Ανάλογα βέβαια με το τι θα κάνεις.. αλλά εμείς είχαμε 6 ολοκληρες μέρες κ πάλι θέλαμε σίγουρα άλλη 1 για να πούμε ότι το εξαντλήσαμε το νησι.

Για λέγε, για λέγε εντυπώσεις....

 

[Nikos1986]

Στην Μαδέρα θυμάμαι πάντως πως σε αρκετά μαγαζιά ήθελε κράτηση για να βρεις τραπέζι.Παρόλα αυτά το μέρος ήταν πολύ αυθεντικό και δεν είχε τόσο τουρισμό που να το αλλοιώνει.

Στη Μαδέρα δεν λέω ότι το νησί έχει παραδοθεί στον τουρισμό - το αντίθετο θα έλεγα. Το μόνο που είδαμε και (τουλάχιστον σε εμένα) έδωσε την εντύπωση ότι ήταν λίγο tourist-made θα έλεγα ότι ήταν τα έλκηθρα του Monte. Την αναφορά στον κόσμο την έκανα για να έχεις μια ιδέα τι να περιμένεις στις Αζόρες σε θέμα "πολυκοσμίας".

Όχι έχω περισσότερες μέρες στο Sao Miguel και αρκετές (νομίζω) στην Terceira. Ειδικά η Angra do Heroísmo,όταν έβλεπα φωτο από τα νησιά μου άρεσε πολύ .Ίσως αν δω πως οι μέρες είναι πολλές να κάνουμε και καμιά εκδρομή από αυτά τα νησιά. Αεροπορικά έχουμε ήδη κλείσει.

Αχ τι τέλεια που θα πας Αζόρες!!! Είναι πανέμορφα!!! Διαφωνώ ότι το Σάο Μιγκέλ θέλει 3-4 μέρες μόνο.. Ανάλογα βέβαια με το τι θα κάνεις.. αλλά εμείς είχαμε 6 ολοκληρες μέρες κ πάλι θέλαμε σίγουρα άλλη 1 για να πούμε ότι το εξαντλήσαμε το νησι.

Λέω τις 4 μέρες αν δεν είχε κλείσει εισιτήρια, ως τις ελάχιστες που θα έβαζα στο νησί. Χωρίζοντάς το στα 3 (Sete Cidades - Fogo - Furnas μαζί με τις τριγύρω περιοχές σε κάθε ημέρα) μαζί με μία μέρα στην Ponta Delgada. Με παραπάνω μέρες ακολουθείς ένα λιγότερο βιαστικό πρόγραμμα ή και βλέπεις και περισσότερα αξιοθέατα. Το θεωρώ ταλαιπωρία να προσπαθήσει να στριμώξει το πρόγραμμα σε λιγότερες μέρες. Εφόσον έχει κλείσει τα εισιτήρια και έχει υπολογίσει σωστά τις μέρες ΟΚ.

Βλέποντας φωτογραφίες της Angra ζηλεύω. Είναι σίγουρα πιο γραφική και συμπαγής από την Ponta Delgada. Όσον αφορά τους Πορτογάλους, τουλάχιστον στα νησιά, είναι τυπικοί αλλά ευγενικοί (δεν δείχνουν να μας κρατούν κακία για το 2004 ). Δεν θα τους έλεγα και τους πιο Αγγλομαθείς, αλλά συννενοείσαι.
Στην ιστορία θεώρησα επουσιώδες ένα περιστατικό καθώς πηγαίναμε στο Santana (της Μαδέρα), και δεν το ανέφερα. Αλλά μιας και το φέρνει η κουβέντα...
Πηγαίνοντας προς το Santana, σε ένα σημείο στον κεντρικό δρόμο είχε γίνει κατολίσθηση και ο δρόμος είχε κλείσει. Έτσι, βγήκαμε σε ένα επαρχιακό δρόμο, ο οποίος δεν έβγαζε άμεσα στο Santana. Βασιζόμασταν σε κάποιος τοπικούς χάρτες και δεν είχαμε GPS μαζί μας. Από κάποιο σημείο και μετά, βγήκαμε από την περιοχή που έδειχναν οι χάρτες και σε ένα άγνωστο μέρος προσπαθούσαμε να βρούμε κάποιο τρόπο για να κατευθυνθούμε προς τα εκεί που νομίζαμε πως ήταν το Santana. Κάποια στιγμή, συναντήσαμε έναν αγρότη που δούλευε στο χωράφι του και σταματήσαμε για να ρωτήσουμε. Ο καημένος ο παππούς δεν ήξερε Αγγλικά, ούτε κι εμείς Πορτογαλικά εκτός από κάποιες σκόρπιες λέξεις. Εν τέλει, με νοήματα και ένα πρόχειρο σκίτσο που μας έφτιαξε, καταφέραμε γυρνόντας λίγο πίσω και παίρνοντας έναν άλλο δρόμο να βγούμε στο χωριό.

 

[alma]

Παρόμοιες εντυπώσεις είχα κι εγώ από το ταξίδι στη Μαδέρα.Σε κάποια χωριά με νοήματα ή μιλώντας αυτοί πορτογαλικά κι εμείς ισπανικά(αυτό το έχουμε ξανακάνει άλλη μια φορά στη Βραζιλία)καταφέραμε να συννενοηθούμε.

Να μη ζηλεύεις. Ευκαιρία να ξαναπάς Αζόρες στο μέλλον,να καλύψεις κάποιες εκκρεμότητες.

 

[Nikos1986]

8. Εξερεύνηση του Σάο Μιγκέλ

Από τα νησιά των Αζορών, είχαμε επιλέξει να επισκεφθούμε το μεγαλύτερο από αυτά, το Sao Miguel. Στο νησί αυτό βρίσκεται και η πρωτεύουσα των Αζορών, η Ponta Delgada. Στο Sao Miguel θα μέναμε από τις 30/7 έως τις 5/8, αφιερώνοντας ίδιο αριθμό ημερών με τη Μαδέρα. Όπως και με τη Μαδέρα, έτσι και εδώ θα αφιερώναμε δύο μέρες για να δούμε την πρωτεύουσα Ponta Delgada, και στη συνέχεια θα νοικιάζαμε αυτοκίνητο για να επισκεφθούμε τα αξιοθέατα στο υπόλοιπο νησί.

Ημέρα 9: Ponta Delgada
Η πρωτεύουσα των Αζορών, Ponta Delgada, είναι η πόλη που έχω επισκεφθεί η οποία μου έχει κάνει την πιο παράξενη πρώτη εντύπωση. Στο αεροδρόμιο φτάσαμε λίγο μετά τις 6 το απόγευμα. Εκεί υπήρχαν ελάχιστοι άλλοι επιβάτες, δίνοντας την εντύπωση πως εμείς ήμασταν που κρατούσαμε το αεροδρόμιο ανοικτό. Εντάξει, λέμε, έτυχε να φτάσει μόνη η πτήση μας αυτή την ώρα. Καθώς δεν υπάρχει σύνδεση του αεροδρομίου με την πόλη με κάποια ΜΜΜ, πήραμε ένα ταξί για το ξενοδοχείο. Για τη διαμονή μας εκεί, είχαμε επιλέξει το The Lince, ένα ξενοδοχείο στην Avenida Dom Joao III, έναν κεντρικό δρόμο. Αφού κάναμε check-in και αφήσαμε τις βαλίτσες στο δωμάτιο, ξεκινήσαμε για να κατέβουμε στην αποβάθρα της πόλης.
Καθώς κατεβαίναμε την Dom Joao, δεν συναντήσαμε ούτε ψυχή. Στο δρόμο υπήρχαν παρκαρισμένα αυτοκίνητα, αλλά κανείς δεν κυκλοφορούσε. Είτε πεζός είτε με το αυτοκίνητό του. Και στα σπίτια στο δρόμο, οι μπαλκονόπορτες ήταν κλειστές. Φαινόταν σαν να κυκλοφορούσαμε μόνοι μας, σε μια πόλη που οι υπόλοιποι κάτοικοι είχαν απλά εξαφανιστεί. Το ίδιο σκηνικό και στην Jose Cordeiro, μέχρι να βγούμε στο λιμάνι. Ήταν η μόνη φορά σε ταξίδι που είπα "πού ήρθαμε εδώ, δε μέναμε καλύτερα στη Μαδέρα όλες τις μέρες;"

Εν τέλει, ήταν λες και όλοι είχαν μαζευτεί στον παραλιακό δρόμο και γύρω από τη μαρίνα. Γενικά, η ζωή της πόλης βρίσκεται στα μαγαζιά και στις πλατείες γύρω από τον παραλιακό δρόμο, χοντρικά από το κάστρο Forte de Sao Bras στα δυτικά μέχρι το Ναυτικό Όμιλο (Clube Naval) στα ανατολικά.

Μιας και η πρώτη μας μέρα, ή το απόγευμα καλύτερα, ήταν απλά αναγνωριστικό, ξεκινήσαμε για την κεντρική πλατεία της πόλης, την Praca de Goncalo Velho Cabral. Στην πλατεία δεσπόζει η τριπλή αψίδα (Portas da Cidade), που κατασκευάστηκε το 1783 και, όπως λέει και το όνομά της, οριοθετούσε την είσοδο της πόλης. Επίσης, υπάρχει το άγαλμα του Goncalo Cabral, του πρώτου κυβερνήτη του νησιού (μέσα του 1440), και από τον οποίο πήρε το όνομά της η πλατεία.

Η πλατεία Goncalo Velho Cabral, με την τριπλή αψίδα​

Βόρεια από την πλατεία, βρίσκεται η Igreza do Sao Sebastiao, η οποία εκείνη την ώρα ήταν κλειστή.

Η εκκλησία Sao Sebastiao​

Καθώς πλέον είχε αρχίσει να βρέχει, είπαμε να σταματήσουμε την βόλτα μας εκεί. Παρά την λίγο περίεργη πρώτη μέρα, είχαμε βρει τελικά τη ζωή στην πόλη. Για το βράδυ καθίσαμε σε ένα από τα εστιατόρια στον παραλιακό δρόμο, την Avenida Infante Dom Henrique. Μιας και καθώς νύχτωνε ο ουρανός καθάριζε και έβγαζε ξαστεριά, σχεδιάζαμε τη βόλτα που θα κάναμε την επόμενη μέρα, για να γνωρίσουμε τα αξιοθέατα της πόλης.

Ημέρα 10: Ponta Delgada
Καθώς η σημερινή μέρα ξεκινούσε με σχετικά καθαρό ουρανό, κατεβήκαμε ξανά στο ιστορικό κέντρο της Ponta Delgada για να συνεχίσουμε την εξερεύνηση, από εκεί που την είχαμε αφήσει χθες το απόγευμα. Στο δρόμο μπροστά από το ξενοδοχείο κυκλοφορούσαν κανονικά αυτοκίνητα, ενώ και στα στενά έβλεπες κανονικά κόσμο. Μέχρι και την μέρα που φύγαμε, η ζωή κυλούσε κανονικά. Δεν καταλάβαμε ποτέ γιατί την πρώτη μέρα η πόλη έμοιαζε να έχει νεκρώσει (εκτός από τον παραλιακό δρόμο).

Ακριβώς δίπλα από την Praca de Goncalo Velho Cabral, βρίσκεται μια άλλη μικρή τραπεζοειδής πλατεία, η Praca do Municipio. Πίσω από το μικρό σιντριβάνι, βρίσκεται το δημαρχείο της πόλης.

Η μικρή Praca do Municipio, με το κτήριο του δημαρχείου πίσω από το σιντριβάνι​

Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς το Forte de Sao Bras, ένα φρούριο το οποίο κατασκευάστηκε το 1552, για την προστασία της πόλης από επιδρομές πειρατών. Αφού ανακαινίστηκε τον 19ο αιώνα, σήμερα χρησιμοποιείται ως στρατιωτική βάση του ναυτικού. Στους χώρους που είναι ανοικτοί για το κοινό, υπάρχει ένα μικρό πολεμικό μουσείο. Για να μπει κανείς, πρέπει να έχει μαζί του την ταυτότητα ή το διαβατήριο, τα οποία θα ελέγξουν οι στρατιώτες και ο αξιωματικός στην είσοδο, πριν σε αφήσουν να μπεις. Μιας και ήταν στρατιωτική εγκατάσταση, διστάσαμε να βγάλουμε φωτογραφίες.

Το εξωτερικό του Forte de Sao Bras, κάστρου της Ponta Delgada​

Απέναντι από το φρούριο, βρίσκεται ένα μνημείο για την ειρήνη.

Το Μνημείο της Ειρήνης, απέναντι από το κάστρο​

Μετά το μεσημεριανό φαγητό, επιστρέψαμε στη μαρίνα, απέναντι από το Hotel Marina Atlantico, ένα από τα μεγάλα ξενοδοχεία δίπλα από τον παραθαλάσσιο δρόμο. Πέρα από τα εστιατόρια και τις καφετέριες που βρίσκονται στη μαρίνα, υπάρχει και μια μεγάλη δημόσια πισίνα. Επίσης, η θάλασσα εκεί είναι περιφραγμένη και πολύς κόσμος κάνει εκεί μπάνιο.

Στη μαρίνα, υπάρχει ένας χώρος όπου πραγματοποιούνται συναυλίες. Ο δήμος έχει κατασκευάσει μια μεταλλική κατασκευή για σκηνή, ενώ απέναντι υπάρχουν σειρές καθισμάτων. Ακόμη και αν δεν έχει κάποια εκδήλωση (τις μέρες που θα ήμασταν εμείς θα έδινε συναυλία ένα Ουκρανικό συγκρότημα), από εκεί κανείς μπορεί να θαυμάσει όλο το λιμάνι της Ponta Delgada.

Η Ponta Delgada, από το αμφιθέατρο της προβλήτας​

Με σχετικά χαλαρούς ρυθμούς είδαμε κάποια από τα αξιοθέατα της Ponta Delgada. Την επόμενη μέρα θα νοικιάζαμε το αυτοκίνητο και θα είχαμε πλέον τη δυνατότητα να ξεκινήσουμε τις εκδρομές για να γνωρίσουμε και το υπόλοιπο νησί.

Ημέρα 11: Sete Cidades & Miradouro da Ponta do Escalvado & Mosteiros
Πριν ξεκινήσω την περιγραφή των επόμενων 3 ημερών, που θα είχαμε στη διάθεσή μας το αυτοκίνητο, θα ήταν σκόπιμο να κάνω μια παρένθεση για να αναφέρω λίγο την ιστορία του νησιού, πριν αυτό εποικιστεί.

Πριν από 4.000.000 χρόνια, άρχισε να αναδύεται το νησί του Sao Miguel από τον Ατλαντικό. Αιτία ήταν οι ηφαιστειακές εκρήξεις κοντά στο σημερινό Nordeste (στα βορειοανατολικά) και αργότερα κοντά στο Povoacao (στα νοτιοανατολικά).
Το νησί επεκτάθηκε περεταίρω, με τις εκρήξεις στο σημερινό Furnas (στα ανατολικά) πριν από 750.000 χρόνια και στο σημερινό Fogo (στο κέντρο), πριν από 250.000 χρόνια.
Στο μεταξύ, πριν από 500.000 χρόνια, ένα νέο νησί είχε αρχίσει να αναδύεται στα δυτικά, το Sete Cidades, ως αποτέλεσμα των εκρήξεων του ομώνυμου ηφαιστείου.
Ύστερα από εκρήξεις στο σημερινό Picos (περίπου 5-6 km νοτιοανατολικά του Sete Cidades), πριν από 50.000 χρόνια, τα νησιά Sao Miguel και Sete Cidades ενώθηκαν στο νησί που ονομάζουμε σήμερα Sao Miguel.

Τα ηφαίστεια στις τοποθεσίες Furnas, Fogo, Sete Cidades και Picos θεωρούνται ενεργά. Στις καλντέρες των ηφαιστείων αυτών έχουν σχηματιστεί διάφορες λίμνες. Οι μεγαλύτερες από αυτές, είναι στα 3 πρώτα. Στο Furnas, μετά την έκρηξη του 1630, σχηματίστηκε η Lagoa das Furnas. Στο Fogo, από το 1563 έχει σχηματιστεί η Lagoa do Fogo. Τέλος, στο Sete Cidades, ύστερα από την έκρηξη του 1439 σχηματίστηκαν 3 μεγάλες λίμνες και κάποιες μικρότερες. Τα ονόματα των "μεγάλων" λιμνών είναι Lagoa Azul, Lagoa Verde και Lagoa de Santiago.

Κλείνοντας την παρένθεση, από σήμερα θα είχαμε στη διάθεσή μας το αυτοκίνητο. Είχαμε κάνει κράτηση για ένα μαύρο Nissan Micra από την Ilha Verde. Αφού ξεμπερδέψαμε με τα διαδικαστικά της ενοικίασης, ξεκινήσαμε για να γνωρίσουμε το δυτικό Sao Miguel.

Η πρώτη μας στάση θα ήταν στη Sete Cidades, ανεβαίνοντας την καταπράσινη πλαγιά. Στην καλντέρα του ηφαιστείου υπάρχουν 3 μεγάλες λίμνες. Οι δύο μεγαλύτερες, η Lagoa Azul (Μπλε Λίμνη) και η Lagoa Verde (Πράσινη Λίμνη) χωρίζονται από μια πέτρινη γέφυρα, αρκετά φαρδιά για να διέρχονται και αυτοκίνητα. Οι άλλες δύο, μικρότερες, λίμνες είναι η Lagoa de Santiago και η Lagoa Rasa (Ρηχή Λίμνη). Η καλύτερη θέα προς τις "δίδυμες" Lagoa Azul και Lagoa Verde φημολογείται πως είναι από το Vista do Rei, νότια της Lagoa Verde. Το Vista do Rei βρίσκεται στο σημείο που ο δρόμος που έρχεται από την Ponta Delgada κάνει μια δεξιά στροφή 180 μοιρών, γύρω από ένα εγκαταλελειμμένο ξενοδοχείο. Στο σημείο αυτό υπάρχει ένα μικρό πάρκινγκ. Από εκεί, μπορεί κανείς να τραβήξει ωραίες φωτογραφίες, αν και ενδέχεται να έχει συννεφιά.

Οι δίδυμες λίμνες Lagoa Azul και Lagoa Verde, από το σημείο Vista do Rei (πάνω) και το εγκαταλελειμμένο ξενοδοχείο, σκηνικό για ταινία θρίλερ (μέση & κάτω) ​

Από το Vista do Rei, κανείς που θέλει να κατέβει στις λίμνες έχει δύο επιλογές. Η πρώτη είναι να ακολουθήσει με τα πόδια τον χωματόδρομο που ξεκινά αριστερά από το πάρκινγκ, να κάνει το γύρο της Lagoa Verde και να καταλήξει δίπλα από τη γεφυρούλα, στο χωριό Sete Cidades. Η δεύτερη επιλογή είναι να συνεχίσει κανείς με το αυτοκίνητο όπως ερχόταν από την Ponta Delgada, να κάνει το γύρο των Lagoa Rasa και Lagoa de Satiago και να καταλήξει στη γεφυρούλα από τα ανατολικά. Εμείς κατεβήκαμε κάτω με το αυτοκίνητο, διασχίζοντας την πέτρινη γέφυρα.

Η πλακόστρωτη γέφυρα που χωρίζει τις Lagoa Azul και Verde

Η Lagoa Verde (πάνω) και η μεγαλύτερη Lagoa Azul (κάτω)​

Στο μικρό χωριό Sete Cidades, το οποίο βρίσκεται μέσα στην ομώνυμη καλντέρα , η ζωή φαίνεται να κυλά σε τελείως διαφορετικούς ρυθμούς. Υπάρχει μια μικρή εκκλησία και ένα καφενείο, αλλά οι "άνθρωποι του ηφαιστείου" ζούνε τη δική τους ήρεμη ζωή. Στο χωριό συναντήσαμε πιτσιρίκια που έπαιζαν στα χωράφια ένα παιχνίδι του στυλ "ποιος θα βρει το μεγαλύτερο ξύλο". Σε άλλα χωράφια υπήρχαν αγελάδες κλπ.

Η εκκλησία του χωριού Sete Cidades (πάνω), μία από τις πολλές αγελάδες του χωριού (κάτω)​

Από τη Sete Cidades φύγαμε κατά τις 7:30 το απόγευμα, προκειμένου να προλάβουμε τη θέα του ηλιοβασιλέματος από τη δυτική ακτή του νησιού. Για το σκοπό αυτό είχαμε επιλέξει το Mosteiros. Πριν φτάσουμε εκεί, θα κάναμε πρώτα μια στάση στο Miradouro da Ponta do Escalvado. Το κιόσκι αυτό βρίσκεται στο σημείο που ενώνεται ο δρόμος που κατέβαινε από τη Sete Cidades με την "εθνική" που κάνει το γύρο του νησιού. Από εκεί υπάρχει ωραία θέα των απόκρημνων ακτών.

Από το Miradouro da Ponta do Escalvado υπάρχει ωραία θέα, κυρίως κατά το ηλιοβασίλεμα​

Περίπου 1,5 km νότια, υπάρχει ένα άλλο σημείο με ωραία θέα, το Miradouro da Ponta da Ferraria, στο οποίο όμως δεν πήγαμε. Αντίθετα, από το Escalvado, συνεχίσαμε βόρεια, προς το Mosteiros. Το χωριό αυτό, στα βορειοδυτικά του νησιού, θυμίζει λίγο το Porto Moniz της Μαδέρα. Κατά μήκος του παραλιακού Rua dos Moinhos υπάρχουν κι εδώ φυσικές πισίνες, που σχηματίζονται από τα κύματα που σκάνε στα βράχια. Παρ'όλ'αυτά, όταν είχαμε φτάσει προφανώς είχε άμπωτη, τα νερά είχαν τραβηχτεί και οι εναπομείνασες λιμνούλες ήταν πολύ ρηχές για να βουτήξεις.

Οι φυσικές πισίνες του Mosteiros, παρόμοιες με αυτές στο Porto Moniz της Μαδέρα​

Αν και δεν μπορούσες να ευχαριστηθείς το μπάνιο, σίγουρα το ηλιοβασίλεμα από εδώ ήταν μαγευτικό. Στο σημείο είχαν σταματήσει άλλα 1-2 αυτοκίνητα, ουσιαστικά είχες τον χώρο δικό σου...

Το ηλιοβασίλεμα από το Mosteiros​

Η πρώτη μέρα στο Sao Miguel με το αυτοκίνητο, μας είχε ανοίξει την όρεξη για να γυρίσουμε και το υπόλοιπο νησί. Στη Sete Cidades ήταν η πρώτη φορά που βλέπαμε λίμνες μέσα σε κρατήρα ηφαιστείου, ενώ το εγκαταλελειμμένο ξενοδοχείο θύμιζε σκηνικό για ταινία θρίλερ. Επίσης, στο Mosteiros θαυμάσαμε το ομορφότερο ηλιοβασίλεμα που είδαμε στις διακοπές αυτές. Ένα απόγευμα για να απολαύσει τη δύση του ήλιου, είτε στο Mosteiros είτε σε ένα εκ των Miradouro da Ponta do Escalvado/Ferraria, θα το σύστηνα οπωσδήποτε σε κάποιον που θα επισκεφθεί το νησί.

Ημέρα 12: Ribeira Grande & Caldeiras & Caldeira Velha & Lagoa do Fogo
Σήμερα θα επικεντρωνόμασταν στο "κεντρικό" κομμάτι του νησιού. Κύριος σκοπός μας ήταν να δούμε την Lagoa do Fogo, μια άλλη λίμνη σε καλντέρα ηφαιστείου.

Ξεκινήσαμε τη μέρα μας κάνοντας μια παράκαμψη προς τα βόρεια, για να επισκεφθούμε την μεγαλύτερη πόλη στη βόρεια ακτή του νησιού, τη Ribeira Grande. Η ίδια η πόλη, λίγο άναρχα χτισμένη, δεν μπορώ να πω ότι μου έκανε κάποια ιδιαίτερη εντύπωση. Όμως υπάρχουν λόγοι για να την επισκεφθεί κανείς. Πέρα από το ότι αποτελεί συγκοινωνιακό κόμβο για τη βόρεια ακτή του νησιού, γύρω από την πόλη υπάρχουν μερικές από τις ελάχιστες αμμουδιές του νησιού. Επίσης, υπάρχουν δημόσιες πισίνες, δίπλα από τη θάλασσα, για όποιον θέλει να κάνει μπάνιο εκεί. Στη Ribeira Grande πήραμε και κάποια σάντουιτς, για να μας κρατήσουν για την υπόλοιπη μέρα.

Η παραλία και οι πισίνες στη Ribeira Grande, που αποτελεί συγκοινωνιακό κόμβο του βορρά​

Φεύγοντας από τη Ribeira Grande, πριν πάμε στη Lagoa do Fogo, κατευθυνθήκαμε νοτιοανατολικά, προς το Caldeiras (διαφορετικό από το Caldeira Velha που επισκεφθήκαμε στη συνέχεια). Μεγάλο μέρος της διαδρομής, κυρίως αφότου περάσαμε τον κεντρικό ER3-1, ήταν σε ένα πλακόστρωτο δρόμο, με δέντρα δεξιά και αριστερά.

Στη διαδρομή προς το Caldeiras, περνάς από ωραία τοπία​

Στην περιοχή υπάρχουν θερμές πηγές, από τις οποίες αναβλύζει καυτό νερό από τη Γη. Σε μια μικρή τεχνητή δεξαμενή μπορεί κανείς να δει το νερό κυριολεκτικά να βράζει και να νιώσει τη ζέστη.

Η δεξαμενή στην οποία συγκεντρώνεται το νερό από τις θερμές πηγές του Caldeiras​

Η εμπειρία στο Caldeiras ήταν μια μικρή γεύση από το τι θα συναντούσαμε στο Caldeira Velha, στη συνέχεια. Αν και γύρω στα 2 km σε ευθεία, για να πάει κανείς από τo Caldeiras στην Caldeira Velha, πρέπει να ξαναγυρίσει πίσω στη Ribeira Grande.

Η είσοδος για τις θερμές πηγές της Caldeira Velha βρίσκεται σε ένα σημείο που ο EN5-2A στρίβει 180 μοίρες αριστερά (ερχόμενοι από Ribeira Grande) και λίγο πριν και αμέσως μετά τη στροφή βρίσκονται δύο μικρά πάρκινγκ. Από την "κορυφή" της στροφής ξεκινά ένας σύντομος χωματόδρομος που βγάζει στις θερμές πηγές. Σε αντίθεση με το Caldeiras, εδώ τα νερά των θερμών πηγών δεν οδηγούνται σε μια τσιμεντένια δεξαμενή, αλλά σχηματίζουν μικρές λιμνούλες. Εδώ η ζέστη είναι ακόμα μεγαλύτερη σε σχέση με το Cladeiras, ενώ ατμοί βγαίνουν τόσο από τα νερά των θερμών πηγών, όσο και από διάσπαρτες τρύπες στο έδαφος (φουμαρόλες). Τόσο για το θέαμα όσο και για την αίσθηση της ζέστης, που ίσως δεν μπορεί να μεταφερθεί από τις φωτογραφίες, θα σύστηνα σε όποιον πάει στο νησί να μην παραλείψει μια επίσκεψη εκεί.

Ατμοί που αναδύονται από τις θερμές πηγές και τις φουμαρόλες της Caldeira Velha​

Λίγο μετά τις λίμνες με το βραστό νερό, υπάρχει ένας μικρός καταρράκτης. Στη βάση του σχηματίζεται μια μικρή λίμνη. Καθώς μέσα υπήρχε κόσμος, υποθέτω πως μπορεί κανείς να βουτήξει άφοβα . Στην περιοχή καθίσαμε γύρω στη μία ώρα, θαυμάζοντας τις δυνάμεις της φύσης που συνεχίζουν να δουλεύουν κάτω από τα πόδια μας.

Ο καταρράκτης στην Caldeira Velha​

Προ τελευταίος, και κύριος σταθμός της σημερινής διαδρομής, ήταν η Lagoa do Fogo. Στην περίπτωση της Fogo, στην καλντέρα υπάρχει μία μεγάλη λίμνη, σε αντίθεση με τη Sete Cidades. Ο δρόμος κάνει το γύρο της δυτικής πλευράς της λίμνης, και σε διάφορα πάρκινγκ που υπάρχουν, μπορεί κανείς να σταματήσει για να θαυμάσει τη θέα.

Κατά την επίσκεψη στην Lagoa do Fogo πετύχαμε καλό καιρό, και έτσι μπορέσαμε να θαυμάσουμε τη θέα της λίμνης​

Στη Fogo δεν υπάρχει δρόμος που να κατεβαίνει στο επίπεδο της λίμνης. Όμως, από το πρώτο πάρκινγκ που συναντά κανείς ερχόμενος από τη Ribeira Grande (από εκεί που έχουν τραβηχτεί οι τρεις πρώτες φωτογραφίες), ξεκινά ένα μονοπάτι που καταλήγει σε μια μικρή παραλία (στην πρώτη φωτογραφία, είναι η άμμος στην αριστερή "χερσόνησο").

Αργά το απόγευμα επιστρέψαμε στην Ponta Delgada. Η δεύτερη μέρα με το αυτοκίνητο ήταν γεμάτη από συναισθήματα. Ήταν η πρώτη φορά που βλέπαμε τοπίο όπως αυτό στην Caldeira Velha. Όσον αφορά τη Lagoa do Fogo, ήμασταν τυχεροί καθώς τα σύννεφα είχαν διαλυθεί μέχρι να φτάσουμε στην καλντέρα. Έτσι είχαμε τη δυνατότητα να θαυμάσουμε την υπέροχη θέα!

Ημέρα 13: Villa Franca do Campo & Lagoa das Furnas & Salto do Prego & Miradouro do Madrugada & Miradouro do Sossego & Parque Natural da Ribeira das Caldeiroes
Για τη σημερινή μέρα είχαμε αφήσει το ανατολικό άκρο του νησιού. Έχοντας δει την Caldeira Velha την προηγούμενη μέρα, ανυπομονούσαμε να επισκεφθούμε την Lagoa das Furnas. Στη συνέχεια θα οδηγούσαμε στον στριφογυριστό δρόμο που κάνει το γύρο της ανατολικής ακτής του Sao Miguel.

Πριν φτάσουμε στην Lagoa das Furnas, θα κάναμε μια στάση στην πρώτη πρωτεύουσα του νησιού, στην Villa Franca do Campo. Ένα από τα αξιοθέατα της κωμόπολης αυτής, είναι η Igreza de Sao Miguel Arcanjo, μια από τις παλαιότερες εκκλησίες των Αζορών.
Απέναντι από τη Villa Franca do Campo, βρίσκεται το ομώνυμο νησί. Το μικρό νησί αυτό αποτελεί την κορυφή ενός ηφαιστείου και απέχει περίπου 500 μέτρα από την ακτή. Από τα βορειοανατολικά η θάλασσα εισέρχεται στο εσωτερικό, σχηματίζοντας μια σχεδόν κλειστή λίμνη. Για όσους ενδιαφέρονται για μια εκδρομή στο νησί, πραγματοποιούνται δρομολόγια πλοιαρίων από τη Villa Franca do Campo.

Η Igreza de Sao Miguel Arcanjo (πάνω) και το νησάκι απέναντι από τη Villa Franca do Campo (κάτω)​

Ύστερα από τη σύντομη στάση μας στη Villa Franca do Campo, συνεχίσαμε ανατολικά, προς τη Lagoa das Furnas. Φαινομενικά, πρόκειται για μια ακόμα λίμνη, όπως η Fogo και αυτές στη Sete Cidades.

Η λίμνη Lagoa da Furnas​

Όμως, καθώς πλησιάζει κανείς τη βόρεια ακτή της λίμνης, θα αρχίσει να προσέχει τις διάσπαρτες θερμές πηγές. Απλοϊκά, πρόκειται για ρωγμές από τις οποίες αναβλύζει καυτό νερό, σχηματίζοντας μικρές λιμνούλες. Πέρα από τη βόρεια ακτή, τέτοιες υπάρχουν και μέσα στο χωριό Furnas (είναι εύκολο να εντοπιστούν από τους πυκνούς ατμούς που αναδύονται από τις λίμνες). Ενώ κανείς μπορεί να περιηγηθεί ελεύθερα ανάμεσα στις θερμές πηγές, οι ίδιες οι λιμνούλες είναι περιφραγμένες για ευνόητους λόγους. Σε όλη την περιοχή της λίμνης και του χωριού, μυρίζει το θειάφι.

Θερμές πηγές, διασκορπισμένες στα βόρεια της Lagoa das Furnas​

Η θερμότητα που αναδύεται από το έδαφος χρησιμοποιείται και από τους ντόπιους για το μαγείρεμα του φαγητού. Το φαγητό τοποθετείται μέσα σε λακκούβες στο έδαφος, όπου και ψήνεται από τους ατμούς. Διάφορα εστιατόρια του χωριού διαφημίζουν φαγητό μαγειρεμένο στις θερμές πηγές της περιοχής.

Στην περιοχή των θερμών πηγών, ντόπιοι χρησιμοποιούν λακκούβες για το μαγείρεμα του φαγητού, εκμεταλλευόμενοι τη θερμότητα του εδάφους​

Το θέαμα στη Lagoa das Furnas ήταν εντυπωσιακό και θα πρότεινα σε κάποιον που έρχεται στο Sao Miguel να επισκεφθεί την περιοχή. Όμως υπάρχουν δύο συμβουλές που θα μπορούσα να δώσω. Πρώτον, στην περιοχή υπάρχει έντονη η μυρωδιά από το θειάφι και ίσως κάποιους τους ενοχλεί αυτό. Η μυρωδιά μπορεί να είναι ιδιαίτερα έντονη ή και να μη μυρίζει σχεδόν καθόλου, ανάλογα με το που βρίσκεται κανείς και τον αέρα που φυσάει εκείνη τη στιγμή. Πάντως, το χωριό βρίσκεται περικυκλωμένο από τις θερμές πηγές, ενώ υπάρχει και ένας μεγάλος χώρος εντός του χωριού που περιέχει τέτοιες πηγές, οπότε στο χωριό λίγο-πολύ θα μυρίζει. Δεύτερον, τουλάχιστον όταν είχαμε πάει, υπήρχε στους δρόμους πολλή τροχαία. Αν είχες σταματήσει κάπου που δεν επιτρεπόταν (π.χ. στην άκρη του δρόμου) και ήσουν κάπου εκεί σου έλεγαν να φύγεις. Αν δεν σε έβρισκαν, ξεβίδωναν πινακίδες.

Αφότου καθίσαμε στο χωριό για φαγητό, συνεχίσαμε αυτή τη φορά με προορισμό το μικρό χωριό Faial da Terra, στα νοτιοανατολικά του νησιού. Σκοπός ήταν, κάνοντας μια μικρή παράκαμψη από την "εθνική", να επισκεφθούμε έναν καταρράκτη της περιοχής, τον Salto do Prego. Γενικά, στο ανατολικό τμήμα του νησιού, οι διαδρομές ήταν πολύ ωραίες, αν και σε κάποια σημεία γίνονταν έργα.

Στο ανατολικό τμήμα του νησιού, οι διαδρομές είναι ιδιαίτερα ωραίες∙ εδώ φωτογραφίες από τη διαδρομή από το Furnas στη Faial da Terra​

Για τον καταρράκτη, ακολουθούμε το δρόμο στην δυτική όχθη του ποταμού, με κατεύθυνση προς τα βόρεια. Στο τέλος του δρόμου, ξεκινά το μονοπάτι για τον καταρράκτη. Το πρώτο κομμάτι που θέλει προσοχή είναι μετά την ξύλινη γέφυρα, που περνά πάνω από το ποτάμι. Αμέσως μετά τη γέφυρα, συνεχίζουμε αριστερά στην ανηφόρα. Σε κάποιο σημείο, έχει μια διχάλα, όπου πρέπει να πάμε δεξιά (προς Salto do Prego) και όχι να συνεχίσουμε ευθεία, στην ανηφόρα. Αν θυμάμαι καλά, υπάρχει μια ταμπέλα στη διχάλα. Όμως είναι πίσω από ένα δέντρο, κάνοντάς την ορατή μόνο σε όσους κατεβαίνουν και όχι και σε αυτούς που ανεβαίνουν.
Επίσης, λίγο αργότερα, νερά που πέφτουν από το βουνό έχουν μετατρέψει σε λάσπη ένα μικρό τμήμα του μονοπατιού. Σε εκείνο το σημείο το μονοπάτι είναι ήδη κατηφορικό και στενό, οπότε θέλει κι εκεί λίγη προσοχή. Πάντως, φορώντας π.χ. μποτάκια, το συγκεκριμένο κομμάτι δεν είναι πρόβλημα.
Τέλος, επειδή ένα τμήμα της διαδρομής γίνεται κάτω από τον ήλιο, η πεζοπορία είναι πιο ευχάριστη αν γίνει ώρες που έχει πέσει κάπως ο ήλιος.

Φωτογραφίες από την πεζοπορία προς τον Salto do Prego

Ο καταρράκτης Salto do Prego​

Η πεζοπορία είναι σχετικά σύντομη, γύρω στα 3 km (μόνο το πήγαινε). Στη βάση του καταρράκτη σχηματίζεται μια λιμνούλα, στην οποία μπορεί κάποιος να δροσιστεί. Επίσης, υπάρχει ένα μικρό μονοπάτι που ανεβαίνει κοντά στην κορυφή του καταρράκτη.

Στην ανάβαση συναντήσαμε λίγα άτομα, τα οποία επέστρεφαν από τον καταρράκτη. Όταν φτάσαμε εμείς ήμασταν μόνοι μας και τον είχαμε όλο δικό μας.

Επιστρέφοντας πάλι στον κεντρικό EN1-1A, ξεκινήσαμε να ανεβαίνουμε την ανατολική ακτή του νησιού. Αν και με πολλές στροφές, η διαδρομή στο δάσος και η θέα σε αποζημιώνουν. Στο μέσον περίπου της ανατολικής ακτής του νησιού, βρίσκονται οι Miradouro da Madrugada και Miradouro do Sossego. Εκτός από τους χώρους για πικ-νικ και τις υπαίθριες ψησταριές, από τα συγκεκριμένα σημεία μπορεί κανείς να θαυμάσει την ανατολή του ήλιου. Πάντως, ανεξάρτητα από την ώρα και τον κόσμο που θα έχει όταν φτάσει κανείς εκεί, σίγουρα αποτελούν μια καλή ευκαιρία για ξεκούραση από την οδήγηση.

Η θέα από το Miradouro da Madrugada∙ στο βάθος βρίσκεται το Miradouro do Sossego​

Τελευταία στάση για τη σημερινή εξόρμηση, θα ήταν το Parque Natural da Ribeira das Caldeiroes, μεταξύ των Santana (διαφορετικό από αυτό της Μαδέρα ) και Achadinha, στη βόρεια ακτή. Στο πάρκο αυτό, και πολύ κοντά στο δρόμο, βρίσκονται δύο καταρράκτες.

Ο ένας από τους καταρράκτες στο Parque Natural da Ribeira das Caldeiroes​

Αν και με αρκετά παραπάνω χιλιόμετρα, η σημερινή μέρα μας προσέφερε πολύ ωραίες εικόνες. Παρά τις στροφές και κάποια τμήματα του δρόμου που ήταν κλειστά λόγω έργων, τα τοπία που είδαμε αντιστάθμιζαν και με το παραπάνω την κούραση από την οδήγηση. Στη Furnas υπήρχε αισθητά περισσότερος κόσμος από τη Sete Cidades και τη Fogo, αλλά αυτό απλά σήμαινε πως κι άλλος κόσμος είχε έρθει να θαυμάσει τις δυνάμεις της φύσης, για τις οποίες είχαμε έρθει κι εμείς.

Ημέρα 14: Ponta Delgada
Όπως και στην περίπτωση της Μαδέρα, έτσι και εδώ, την τελευταία μέρα την περάσαμε στην πρωτεύουσα Ponta Delgada. Η μέρα πέρασε με βόλτες στα δρομάκια της πόλης, και με την αναζήτηση για αναμνηστικά του ταξιδιού. Όταν ήρθε το βράδυ, πήγαμε για μια ακόμα μια φορά στην προβλήτα, για φαγητό σε ένα από τα εστιατόρια που βρίσκονται εκεί.

Ημέρα 15 & 16: Αζόρες - Λισσαβόνα - Αθήνα [αρχή]
Το αεροπλάνο για τη Λισσαβόνα θα έφευγε στις 15:05, και μετά από ένα δίωρο ταξίδι θα φτάναμε στην ηπειρωτική Πορτογαλία. Έτσι, μετά το πρωινό, καθίσαμε να φτιάξουμε τις βαλίτσες. Νωρίς το μεσημέρι πήγαμε στο αεροδρόμιο, για το πρώτο σκέλος της επιστροφής.


Κάνοντας μια σύνοψη για το Σάο Μιγκέλ, κι εδώ σχεδόν όσα είχαμε σχεδιάσει να επισκεφθούμε τα είδαμε. Θεωρώ τις 4 μέρες τις ελάχιστες που θα έπρεπε να αφιερώσει κάποιος στο νησί αυτό: Χωρίζοντάς το π.χ. στα 3 και βάζοντας κάπου ενδιάμεσα και την Πόντα Ντελγκάδα.

Με αφορμή τη συγγραφή της ταξιδιωτικής ιστορίας, θυμάμαι σαν χθες την πρώτη μέρα που φτάσαμε στην Πόντα Ντελγκάδα. Το "τι θέλαμε και ήρθαμε εδώ;" ήταν ξεκάθαρα μια πρώτη εντύπωση που δεν είχε καμία σχέση με την πραγματικότητα και τις εμπειρίες που θα ζούσαμε μέσα στην επόμενη εβδομάδα. Η Πόντα Ντελγκάδα ήταν μια συμπαθητική πόλη, αλλά τα τοπία στο υπόλοιπο νησί ήταν εκπληκτικά. Ιδιαίτερα κάποιος που του αρέσει λίγο παραπάνω η ηφαιστειολογία, πιστεύω θα βρεθεί στο στοιχείο του, και μάλιστα σε ένα προορισμό χωρίς δυσκολίες όσον αφορά το κλίμα / κόστος / ασφάλεια κλπ. Επίσης, η διαδρομή με το αυτοκίνητο στην ανατολική ακτή του νησιού είναι πολύ όμορφη. Όταν είχαμε πάει, τμήματα του κεντρικού δρόμου που κάνει το γύρω του νησιού ήταν κλειστά (κυρίως γύρω από το Nordeste), καθώς γίνονταν έργα για την πλάτυνση του δρόμου∙ τώρα δεν θα υπάρχει πλέον αυτό το πρόβλημα.

 

[Nikos1986]

Παρόμοιες εντυπώσεις είχα κι εγώ από το ταξίδι στη Μαδέρα.Σε κάποια χωριά με νοήματα ή μιλώντας αυτοί πορτογαλικά κι εμείς ισπανικά(αυτό το έχουμε ξανακάνει άλλη μια φορά στη Βραζιλία)καταφέραμε να συννενοηθούμε.

Να μη ζηλεύεις. Ευκαιρία να ξαναπάς Αζόρες στο μέλλον,να καλύψεις κάποιες εκκρεμότητες.

Είχα ακούσει ότι οι Πορτογάλοι ίσως να σνομπαραν λίγο τα Ισπανικά, αλλά ίσα-ίσα πολλές φορές όταν καταλάβαιναν πως δεν ξέραμε Πορτογαλικά μας ρωτούσαν για Ισπανικά.

Αζόρες είναι ένα ενδεχόμενο που το σκέφτομαι για το καλοκαίρι του '18. Είχα εντυπωσιαστεί από τα Graciosa και Faial, ενώ και η Terceira φαίνεται ωραία (έχει και απευθείας από την ηπειρωτική χώρα).

 

[kitsos!]

Για λέγε, για λέγε εντυπώσεις....

Ποτέ είναι να πας εσύ;; Θέλω να γράψω ιστορία (κάποια στιγμή) αλλά αυτό το διάστημα δε προλαβαίνοντας!!