Triplover
Member
- Μηνύματα
- 1.211
- Likes
- 4.157
Κατά τη φθινοπωρινή εκδρομή της παρέας στη Πολωνία, και αφού ήταν αδύνατο να μην περιληφθεί η Κρακοβία στο πρόγραμμα, πραγματοποιήθηκε εξόρμηση στα πολωνικά Όρη Τάτρα. Η παρέα των 5 έσπασε στα δύο. Εγώ με τον Γιάννη θα τραβήξουμε για Ζακοπάνε, ενώ οι υπόλοιποι τρεις θα επισκεφτούν το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς.
Τα εισιτήρια κλείστηκαν την προηγούμενη μέρα και κόστισαν 35 ζλότι, δηλαδή κάπου 8,5€. Η απόσταση είναι περίπου 100km και απαιτούνται κοντά στις δύο ώρες. Αναχώρηση στις 07.50 με την Szwagropol και επιστροφή στις 20.00 με την PolskiBus από το σταθμό των λεωφορείων δίπλα στο εμπορικό κέντρο Galeria Krakowska. Δεν απαιτείται εκτύπωση των εισιτηρίων, αλλά επίδειξη του αριθμού κράτησης από το κινητό. Και οι δύο εταιρίες είχαν δωρεάν ασύρματο ίντερνετ. Η διαδρομή από το σταθμό μέχρι το πάρκιγκ Palenica Bialczanksa και τούμπαλιν πραγματοποιήθηκε με τα βανάκια που ξεκινούν στο σταθμό των λεωφορείων του Ζακοπάνε. Το κόστος της καθεμιάς διαδρομής ήταν 10 ζλότι.
Το Ζακοπάνε είναι μία κωμόπολη στα σύνορα με την Σλοβακία με πληθυσμό περίπου 27.500 ανθρώπων. Κτισμένη σε υψόμετρο περίπου 800 μέτρων από τη στάθμη της θάλασσας, είναι πόλος έλξης για τους λάτρης του βουνού και των χειμερινών σπορ. Είναι αρκετά γραφική με τα υπέροχα ξύλινα σπιτάκια και έχει τεράστια τουριστική ανάπτυξη.
Είχα φροντίσει να κατεβάσω μία εφαρμογή με ορειβατικές διαδρομές στα Όρη Τάτρα. Λέγεται Trails Tatra Mountains του Mateusz Gaczkowski. Αρχικά προσανατολιζόμουν σε εύκολη, καθότι το βουνό δεν είναι για πολλούς πειραματισμούς, δεδομένου και του περιορισμένου διαθεσίμου χρόνου μας. Βλέπετε θα ξεκινούσαμε την πεζοπορία κοντά στις 11.00 και στις 18.00 θα έπρεπε να βρισκόμαστε έξω από το βουνό, καθότι θα είχε δύσει ο ήλιος.
Ωστόσο, η λογική μπορεί να έλεγε για ασφαλή επιλογή, αλλά ο κακός μου δαίμονας δεν μπορούσε να καταδεχτεί να πεζοπορίσει 9-10 km με 200-300 μέτρα υψομετρική διαφορά. Αναθεωρώντας τα πλάνα στο λεωφορείο της διαδρομής για το Ζακοπάνε και ψάχνοντας για εναλλακτική και πιο ενδιαφέρουσα διαδρομή, πέφτω εδώ (https://www.adventurous-travels.com...alley-of-five-lakes-in-tatra-mountains-poland).
Κάνω τους υπολογισμούς, προσθαφαιρέσεις και διαιροπολλαπλασιασμούς, και τα δεδομένα λένε περίπου 20 χιλιόμετρα με υψομετρική διαφορά στα 850 μέτρα. Παραθέτω την εισήγηση στον Γιάννη. «Ξεκινάμε την διαδρομή. Πρώτον, έχουμε ένα σημείο στο οποίο μπορούμε να κόψουμε δρόμο. Και δεύτερον, σε περίπτωση που δούμε ότι καθυστερούμε πέρνουμε το μονοπάτι προς τα πίσω, δίχως να το κάνουμε κυκλικά». Εγκρίνεται το σχέδιο από τον John.
1. Από το Parking Palenica Bialczanska (υψόμετρο 984m) έως τον καταρράκτη Mickiewicza (1100m) κινούμαστε στο κόκκινο μονοπάτι. Μήκος 2,8 km. Χρόνος 40 λεπτά.
2. Μπαίνουμε στο πράσινο μονοπάτι μέχρι το Rzezuchy (1435m). Μήκος 3,6 km. Χρόνος 60 λεπτά.
3. Αν είμαστε στα χρονικά μας όρια,
4. Αν είμαστε στην περίπτωση 3α, τότε από τη λίμνη Wielki Staw Polski μέχρι το σημείο Dolinie Piecu Stawow Polskich ακολουθούμε τα μπλε σημάδια. Μήκος 0,6 km. Χρόνος 10 λεπτά.
5. Από Dolinie Piecu Stawow Polskich είμαστε στο μπλε μονοπάτι μέχρι το Nad Zabim Okiem (1398 m). Μήκος 3.8 km. Χρόνος 100 λεπτά.
6. Από Nad Zabim Okiem στα 300 m είναι η λίμνη Morskie Oko.
7. Από τη λίμνη μέχρι το πάρκιγκ είμαστε πια στον ασφαλτοστρωμένο εμπορικό δρόμο. Μέχρι τον καταρράκτη Mickiewicza είναι 4,9 km και θέλει περίπου 80 λεπτά.
8. Και από και πέρα μέχρι το πάρκιγκ, ισχύουν κάτω τα 1 και 2.
Το καλό πλάνο που περιλαμβάνει 3a και 4, απαιτεί σύμφωνα με την εφαρμογή πεζοπορία πορεία 2,8+3,6+1,2+0,6+3,8+0,3+0,3+4,9+2,8=20,3 χιλιομέτρων και χρειαζόμαστε περίπου 45+5+80+45+10+120+10+75+50=440 λεπτά, δηλαδή 7 ώρες και 20 λεπτά.
Ακριβώς απέναντι από το σημείο που μας άφησε το πούλμαν βρίσκονταν τα βανάκια που πηγαίνουν στο πάρκιγκ. Φεύγουν μόλις γεμίσουν. Το τελευταίο από εκεί για την πόλη είναι στις 19.00, όπως με πληροφορεί ο οδηγός.
Σε ένα μισάωρο περίπου βρισκόμαστε στο πάρκιγκ, στο οποίο αντικρύζουμε πλήθος οχημάτων.
Τελικά όντως είναι πολύ δημοφιλές μέρος. Πληρώνουμε την είσοδο των 5 ζλότι για τον εθνικό δρυμό και ξεκινάμε την πορεία μας. Πολύς κόσμος κάθε ηλικίας ακολουθεί το δρόμο για τη λίμνη Morskie Oko, που στα πολωνικά μεταφράζεται σε Μάτι της Θάλασσας. Καταπράσινο μονοπάτι με πολλά δέντρα.
Για να είμαι ειλικρινής, η πορεία σε άσφαλτο στη φύση δεν με συγκινεί, αλλά φαντάζομαι για εμπορικούς λόγους έχουν κάνει την συγκεκριμένη επιλογή. Ευρείας μάζας προϊόν. Ακόμα και μωρά σε καροτσάκια τραβάνε για μία ζεστή ζούρεκ στη λίμνη. Όπως επίσης, και τα αλογάκια. Πληροφοριακά υπάρχει και δυνατότητα για Ι.Χ. αλλά με πολύ αλμυρό αντίτιμο.
Έχουμε φτάσει πια στο καταρράκτη. Θα φύγουμε από την άσφαλτο και θα μπούμε στο βουνό και στο πράσινο μονοπάτι. Εδώ να αναφέρω ότι σε όλη τη διαδρομή η σηματοδότηση ήταν εξαιρετική. Μόνο με χοντρή ανοσία χάνεσαι. Είπαμε και θα το ξαναπούμε. Το βουνό μαγκιές δεν χωρά.
Εδώ να αναφέρω ότι μιας και η εκδρομή δεν ήταν προσανατολισμένη για ορειβασία, εξοπλισμό δεν είχαμε. Και όταν λέω εξοπλισμό δεν εννοώ πολλά. Απλά ορειβατικά παπούτσια, λεπτό αντιανεμικό μπουφάν. Αλλά δεν πειράζει. Καλά είναι και τα Nike Kaishi. Βγάζουμε τα μπουφάν και τα χοντρά πουλόβερ και είμαστε ετοιμοπόλεμοι με το κοντομάνικό μας.
Από εδώ ξεκινά η πρώτη καλή ανηφόρα. Το μονοπάτι είναι πολύ πετρώδες.
Αντικρύζουμε τους υπέροχους καταρράκτες. Θέλει φώτο εδώ.
Ανηφόρα καλή δεν είπαμε;
Έχουμε φτάσει στο σημείο Rzezuchy. Η ομάδα είναι στο χρονοδιάγραμμά της. Δεν θα πάρουμε το μαύρο μονοπάτι (3b), ούτε θα γυρίσουμε πίσω (3c). Συνεχίζουμε στο πράσινο δρόμο για να δούμε την Wielki Staw Polski (Μεγάλη Πολωνική Λίμνη).
Βρισκόμαστε πάνω από τα 1600m υψόμετρο, έχει ανοιχτοσιά και ο αέρας είναι τσουχτερός.
Η ανηφόρα έχει τελειώσει. Μπορούμε να βάλουμε τα μπουφάν μας, πριν πάθουμε καμία πνευμονία.
Να και το σπιτάκι
Θα κάνουμε ένα μικρό διάλειμμα. Να βγάλουμε βίντεο. Να τσιμπήσουμε κανά μηλαράκι. Εδώ τερματίζει η πράσινη διαδρομή και παίρνουμε την μπλε προς τα ανατολικά με προορισμό το σημείο Schronisko w Dolinie Pieciu stawow Polskich.
Μεταξύ της Wielki Staw Polski και της Przedni Staw Polski (Μπροστινή Πολωνική Λίμνη) βρίσκεται μία ακόμα μικρή λιμνούλα, η Mały Staw Polski (Μικρή Πολωνική Λίμνη), η οποία εμφανίζεται στη παρακάτω φωτογραφία.
Εδώ να σημειώσω ότι βρισκόμαστε στη περιοχή Dolina Pięciu Stawów, δηλαδή στη κοιλάδα των 5 λιμνών. Ένας παράδεισος πραγματικός. Είδαμε τις τρεις από τις πέντε λίμνες. Είναι δύσκολο να κάνεις πολλά όταν ξεκινάς να πεζοπορείς στις 11.00. Και πάλι καλά είμαστε.
Έχουμε φτάσει αισίως και στην Μπροστινή Λίμνη.
Έχει αέρα. Είμαστε με τα μπουφάν. Αλλά από εδώ ξεκινά μια ανηφόρα μέχρι τα 1840 m περίπου. Θα πέσουν κορμιά. Βγάζουμε τα μπουφάν και μπαίνουμε στο πεδίο της μάχης.
Ανεβαίνουμε με αργά και σταθερά βήματα, κάνοντας στιγμιαίες στάσεις για να απολαύσουμε την υπέροχη θέα.
Μια πολύ ευγενική κυρία προσφέρθηκε να μας φωτογραφίσει. Από τους λίγους Πολωνούς, τόσο ευγενικούς και εξυπηρετικούς που συναντήσαμε. Μία και δύο και τρεις. Μέχρι να την ικανοποιήσει το αποτέλεσμα.
Η μεγάλη ανηφόρα τελειώνει σιγά σιγά και μπαίνουμε σε πιο εύκολο μονοπάτι. Έχουμε προσπεράσει ότι υπάρχει στο δρόμο. Σε όλη τη διαδρομή μόνο ένας μας προσπέρασε. Ουδείς άλλος. Πολεμιστές πραγματικοί.
Κινούμαστε πάντα επί του μπλε μονοπατιού
Είναι 15.40 περίπου και έχουμε βγει στο δρομάκι που βρίσκεται 300 m από τη λίμνη. Η εφαρμογή έλεγε ότι χρειαζόμασταν περίπου 300 λεπτά, δηλαδή πέντε ώρες. Είμασταν οριακά γρηγορότεροι από τους χρόνους της. Για το πάρκιγκ θέλει περίπου 2 ώρες. Συνεπώς έχουμε χρόνο μέχρι να νυχτώσει και μπορούμε να αράξουμε. Άλλωστε το κομμάτι από εδώ και πέρα είναι άσφαλτος με πάρα πολύ κόσμο.
Πολύς κόσμος κάθεται έξω στα παγκάκια, άλλοι αράζουν στους βράχους στη λίμνη, ενώ κάποιοι βολτάρουν περιμετρικά.
Καθόμαστε για το μεγαλύτερό μας διάλειμμα. Ένα τέταρτο γεμάτο. Καθόμαστε σε ένα βράχο δίπλα ακριβώς στη λίμνη και βγάζουμε να φάμε. Εγώ συνηθίζως τις πεζοπορίες μου να πέρνω κονσέρβα τόνου.
Ώρα να φύγουμε. Βγάζουμε και τα φυστίκια και πέρνουμε το δρόμο της επιστροφής.
Σε κάποια φάση βλέπουμε κάτι πινακίδες για κόκκινη διαδρομή που δείχνουν να φεύγουν από την άσφαλτο. Προβληματίζομαι. Ανοίγω την εφαρμογή. Μας βλέπει ένα ζευγάρι μπροστά και μας κάνει νόημα. Λέω στον Γιάννη: «Δες. Τελικά οι Πολωνοί δεν είναι και τόσο μη εξυπηρετικοί και αγέλαστοι».
Πλησιάζουμε, μετά βίας συνεννοούμαστε στα αγγλικά. Τα παιδιά εχουν ανέβει τη διαδρομή προς τα πάνω και έχει ορισμένα σημεία που κόβεις λίγο δρόμο. Βλέπω το gps τους. Είναι στα Ρώσικα.
«Ρώσοι»; Τους ρωτώ.
«Ουκρανοί», μου απαντούν.
Τελικά δεν ήταν Πολωνοί. Κατεβαίνουμε όλο τον υπόλοιπο δρόμο κουβεντιάζοντας με τα παιδιά στα ρώσικα. Είναι από το Κίεβο. Η κατάσταση στη χώρα τους είναι άσχημη. Εδώ δουλεύουν σε ένα σπα και παίρνουν πολλαπλάσια χρήματα σε σχέση με αυτά της χώρας τους. Στην αρχή ήρθε ο Ιγκόρ και μετά έφερε την Αλίνα. Νέα παιδιά και πολύ ευγενικά.
Μας λένε και για την προσάρτηση της Κριμαίας στη Ρωσία. Θλιβερό γεγονός για τους Ουκρανούς. Αγαπούν την πατρίδα τους, αλλά μέλλον δεν βλέπουν. Πολωνία και πάλι Πολωνία, παρά το γεγονός ότι ο πολωνικός λαός είναι μυστήριος. Φτάνουμε στη πάρκιγκ μετά από περίπου μιάμιση ώρα.
Είναι 17.30 και βρισκόμαστε στο πάρκιγκ σχεδόν μία ώρα νωρίτερα από την εκτίμηση.
Τα παιδιά προσφέρονται να μας κατεβάσουν με το όχημά τους στο Ζακοπάνε. Ε μην τα επιβαρύνουμε. Θα πάμε με το βανάκι. Μπαίνει ο Γιάννης. Εγώ θέλω τουαλέτα. Ρωτώ τον οδηγό για ώρα αναχώρησης. Μου λέει σε ένα πεντάλεπτο. Πάω μπαμ μπαμ. Έλα όμως που γυρίζοντας έχει φύγει το βανάκι. Μόλις γέμισε έφυγε. Λογικά ο Γιάννης απορροφημένος στο κινητό του, δεν πήρε καν χαμπάρι τη φάση.
Ενώ περιμένω το επόμενο, κατεβαίνουν οι Ουκρανοί με το αυτοκίνητό τους. Μπαίνω στο αμάξι και με κατεβάζουν στη πόλη. Ο Γιάννης είναι στο σταθμό. Αποχαιρετάμε τα παιδιά. Τα ευχαριστούμε και πάμε για μια βόλτα στο κέντρο του Ζακοπάνε.
Είναι ένας πεζόδρομος γεμάτος καταστήματα αναμνηστικών και χειμερινού εξοπλισμού, ταβέρνες, και κιόσκια που πουλάνε ένα παραδοσιακό τυρί. Ένα πολύ ωραίο και γραφικό μέρος. Κάναμε τη βόλτα μας. Πήραμε από ένα μαγνητάκι και ένα τυρί και γυρίσαμε σιγά σιγά εξαντλημένοι από την πολύωρη πεζοπορία στο σταθμό.
Το λεωφορείο της PolskiBus κατέφτασε ακριβώς στην ώρα της αναχώρησης, δημιουργώντας μας ένα άγχος. Αλλά τελικά όλα καλά. Σε δύο ώρες είμαστε στο σταθμό των λεωφορείων, πέρνουμε από το τουμπανοντονεράδικο έξω από το σταθμό ένα ντονέρ και τραβάμε στο χόστελ, αφού κάνουμε ένα τελευταίο πέρασμα από την υπέροχη κεντρική πλατεία της Κρακοβίας.
Κάναμε μία υπέροχη διαδρομή στη φύση. Απολαύσαμε τοπία όχι πολύ συνηθισμένα σε εμάς. Περπατήσαμε συνολικά πάνω από 25 χιλιόμετρα σήμερα, και εξαντλημένοι, γυρίσαμε στη βάση μας. Τέλειο κλείσιμο της διαμονής μας στη Κρακοβία, γιατί αύριο πρωί πρωί αναχωρούμε για το WrocLove.
Τα εισιτήρια κλείστηκαν την προηγούμενη μέρα και κόστισαν 35 ζλότι, δηλαδή κάπου 8,5€. Η απόσταση είναι περίπου 100km και απαιτούνται κοντά στις δύο ώρες. Αναχώρηση στις 07.50 με την Szwagropol και επιστροφή στις 20.00 με την PolskiBus από το σταθμό των λεωφορείων δίπλα στο εμπορικό κέντρο Galeria Krakowska. Δεν απαιτείται εκτύπωση των εισιτηρίων, αλλά επίδειξη του αριθμού κράτησης από το κινητό. Και οι δύο εταιρίες είχαν δωρεάν ασύρματο ίντερνετ. Η διαδρομή από το σταθμό μέχρι το πάρκιγκ Palenica Bialczanksa και τούμπαλιν πραγματοποιήθηκε με τα βανάκια που ξεκινούν στο σταθμό των λεωφορείων του Ζακοπάνε. Το κόστος της καθεμιάς διαδρομής ήταν 10 ζλότι.
Το Ζακοπάνε είναι μία κωμόπολη στα σύνορα με την Σλοβακία με πληθυσμό περίπου 27.500 ανθρώπων. Κτισμένη σε υψόμετρο περίπου 800 μέτρων από τη στάθμη της θάλασσας, είναι πόλος έλξης για τους λάτρης του βουνού και των χειμερινών σπορ. Είναι αρκετά γραφική με τα υπέροχα ξύλινα σπιτάκια και έχει τεράστια τουριστική ανάπτυξη.
Είχα φροντίσει να κατεβάσω μία εφαρμογή με ορειβατικές διαδρομές στα Όρη Τάτρα. Λέγεται Trails Tatra Mountains του Mateusz Gaczkowski. Αρχικά προσανατολιζόμουν σε εύκολη, καθότι το βουνό δεν είναι για πολλούς πειραματισμούς, δεδομένου και του περιορισμένου διαθεσίμου χρόνου μας. Βλέπετε θα ξεκινούσαμε την πεζοπορία κοντά στις 11.00 και στις 18.00 θα έπρεπε να βρισκόμαστε έξω από το βουνό, καθότι θα είχε δύσει ο ήλιος.
Ωστόσο, η λογική μπορεί να έλεγε για ασφαλή επιλογή, αλλά ο κακός μου δαίμονας δεν μπορούσε να καταδεχτεί να πεζοπορίσει 9-10 km με 200-300 μέτρα υψομετρική διαφορά. Αναθεωρώντας τα πλάνα στο λεωφορείο της διαδρομής για το Ζακοπάνε και ψάχνοντας για εναλλακτική και πιο ενδιαφέρουσα διαδρομή, πέφτω εδώ (https://www.adventurous-travels.com...alley-of-five-lakes-in-tatra-mountains-poland).
Κάνω τους υπολογισμούς, προσθαφαιρέσεις και διαιροπολλαπλασιασμούς, και τα δεδομένα λένε περίπου 20 χιλιόμετρα με υψομετρική διαφορά στα 850 μέτρα. Παραθέτω την εισήγηση στον Γιάννη. «Ξεκινάμε την διαδρομή. Πρώτον, έχουμε ένα σημείο στο οποίο μπορούμε να κόψουμε δρόμο. Και δεύτερον, σε περίπτωση που δούμε ότι καθυστερούμε πέρνουμε το μονοπάτι προς τα πίσω, δίχως να το κάνουμε κυκλικά». Εγκρίνεται το σχέδιο από τον John.
Σύνοψη Σχεδίου
1. Από το Parking Palenica Bialczanska (υψόμετρο 984m) έως τον καταρράκτη Mickiewicza (1100m) κινούμαστε στο κόκκινο μονοπάτι. Μήκος 2,8 km. Χρόνος 40 λεπτά.
2. Μπαίνουμε στο πράσινο μονοπάτι μέχρι το Rzezuchy (1435m). Μήκος 3,6 km. Χρόνος 60 λεπτά.
3. Αν είμαστε στα χρονικά μας όρια,
a. Συνεχίζουμε στην πράσινη μέχρι τη λίμνη Wielki Staw Polski (1666 m). Μήκος 1,2 km. Χρόνος 30 λεπτά.
b. Αν δεν είμαστε ούτε καλά αλλά ούτε και άσχημα, μπαίνουμε στο μαύρο μονοπάτι μέχρι τη λίμνη Przedni Staw (1672 m). Μήκος 1 km. Χρόνος 30 λεπτά.
c. Αν είμαστε άλλα για άλλα και πρέπει να αφήσουμε τα βουνά και να πάμε σε καμία μπυραρία, τότε γυρίζουμε προς τα πίσω. Μήκος 6,4 km. Χρόνος 100 λεπτά. Δηλαδή στη καλύτερη σε 200 περίπου λεπτά, δηλαδή γύρω στις 3,5 ώρες θα μπορούμε να είμαστε πίσω. 11.00+3,5=15.30. Καβάτζα 3,5 ώρες για να μην ψωφήσουμε.
4. Αν είμαστε στην περίπτωση 3α, τότε από τη λίμνη Wielki Staw Polski μέχρι το σημείο Dolinie Piecu Stawow Polskich ακολουθούμε τα μπλε σημάδια. Μήκος 0,6 km. Χρόνος 10 λεπτά.
5. Από Dolinie Piecu Stawow Polskich είμαστε στο μπλε μονοπάτι μέχρι το Nad Zabim Okiem (1398 m). Μήκος 3.8 km. Χρόνος 100 λεπτά.
6. Από Nad Zabim Okiem στα 300 m είναι η λίμνη Morskie Oko.
7. Από τη λίμνη μέχρι το πάρκιγκ είμαστε πια στον ασφαλτοστρωμένο εμπορικό δρόμο. Μέχρι τον καταρράκτη Mickiewicza είναι 4,9 km και θέλει περίπου 80 λεπτά.
8. Και από και πέρα μέχρι το πάρκιγκ, ισχύουν κάτω τα 1 και 2.
Το καλό πλάνο που περιλαμβάνει 3a και 4, απαιτεί σύμφωνα με την εφαρμογή πεζοπορία πορεία 2,8+3,6+1,2+0,6+3,8+0,3+0,3+4,9+2,8=20,3 χιλιομέτρων και χρειαζόμαστε περίπου 45+5+80+45+10+120+10+75+50=440 λεπτά, δηλαδή 7 ώρες και 20 λεπτά.
Ακριβώς απέναντι από το σημείο που μας άφησε το πούλμαν βρίσκονταν τα βανάκια που πηγαίνουν στο πάρκιγκ. Φεύγουν μόλις γεμίσουν. Το τελευταίο από εκεί για την πόλη είναι στις 19.00, όπως με πληροφορεί ο οδηγός.
Σε ένα μισάωρο περίπου βρισκόμαστε στο πάρκιγκ, στο οποίο αντικρύζουμε πλήθος οχημάτων.
Τελικά όντως είναι πολύ δημοφιλές μέρος. Πληρώνουμε την είσοδο των 5 ζλότι για τον εθνικό δρυμό και ξεκινάμε την πορεία μας. Πολύς κόσμος κάθε ηλικίας ακολουθεί το δρόμο για τη λίμνη Morskie Oko, που στα πολωνικά μεταφράζεται σε Μάτι της Θάλασσας. Καταπράσινο μονοπάτι με πολλά δέντρα.
Για να είμαι ειλικρινής, η πορεία σε άσφαλτο στη φύση δεν με συγκινεί, αλλά φαντάζομαι για εμπορικούς λόγους έχουν κάνει την συγκεκριμένη επιλογή. Ευρείας μάζας προϊόν. Ακόμα και μωρά σε καροτσάκια τραβάνε για μία ζεστή ζούρεκ στη λίμνη. Όπως επίσης, και τα αλογάκια. Πληροφοριακά υπάρχει και δυνατότητα για Ι.Χ. αλλά με πολύ αλμυρό αντίτιμο.
Έχουμε φτάσει πια στο καταρράκτη. Θα φύγουμε από την άσφαλτο και θα μπούμε στο βουνό και στο πράσινο μονοπάτι. Εδώ να αναφέρω ότι σε όλη τη διαδρομή η σηματοδότηση ήταν εξαιρετική. Μόνο με χοντρή ανοσία χάνεσαι. Είπαμε και θα το ξαναπούμε. Το βουνό μαγκιές δεν χωρά.
Εδώ να αναφέρω ότι μιας και η εκδρομή δεν ήταν προσανατολισμένη για ορειβασία, εξοπλισμό δεν είχαμε. Και όταν λέω εξοπλισμό δεν εννοώ πολλά. Απλά ορειβατικά παπούτσια, λεπτό αντιανεμικό μπουφάν. Αλλά δεν πειράζει. Καλά είναι και τα Nike Kaishi. Βγάζουμε τα μπουφάν και τα χοντρά πουλόβερ και είμαστε ετοιμοπόλεμοι με το κοντομάνικό μας.
Καταρράκτης Mickiewicza
Δείχνει μάχιμος ο μπροστινός μας. Αλλά πολύ γρήγορα θα δει για ελάχιστο χρόνο τη πλάτη μας.
Πολλά δέντρα πεσμένα
Και το ρυάκι που καταλήγει στο καταρράκτη Mickiewicza
Στη τελευταία φωτογραφία είναι αισθητό πόσο φροντισμένη είναι η διαδρομή. Η διάβαση του ρυακιού είναι πολύ εύκολη. Αλλά οι άνθρωποι έχουν φτιάξει γεφυρούλα και έχουν ρίξει και δύο κορμούς.
Δείχνει μάχιμος ο μπροστινός μας. Αλλά πολύ γρήγορα θα δει για ελάχιστο χρόνο τη πλάτη μας.
Πολλά δέντρα πεσμένα
Και το ρυάκι που καταλήγει στο καταρράκτη Mickiewicza
Ρέουν τα νερά
Τα υπέροχα φθινοπωρινά χρώματα
Η πορεία μας συνεχίζεται χωρίς διάλειμμα. Μόνο μερικά δευτερόλεπτα για νερό. Αυτό είναι άλλωστε το πλεονέκτημα της μικρής ομάδας. Η ταχύτητα και η ευελιξία.
Τα υπέροχα φθινοπωρινά χρώματα
Από εδώ ξεκινά η πρώτη καλή ανηφόρα. Το μονοπάτι είναι πολύ πετρώδες.
Αντικρύζουμε τους υπέροχους καταρράκτες. Θέλει φώτο εδώ.
Ανηφόρα καλή δεν είπαμε;
Βρισκόμαστε πάνω από τα 1600m υψόμετρο, έχει ανοιχτοσιά και ο αέρας είναι τσουχτερός.
Η ανηφόρα έχει τελειώσει. Μπορούμε να βάλουμε τα μπουφάν μας, πριν πάθουμε καμία πνευμονία.
Λίμνη Wielki Staw Polski
Βρισκόμαστε σε ένα παραδεισένιο τοπίο. Λίμνη, πέτρα, πράσινο και στο βάθος οι ολιγοχιονισμένες βουνοκορφές.
Να και το σπιτάκι
Μεταξύ της Wielki Staw Polski και της Przedni Staw Polski (Μπροστινή Πολωνική Λίμνη) βρίσκεται μία ακόμα μικρή λιμνούλα, η Mały Staw Polski (Μικρή Πολωνική Λίμνη), η οποία εμφανίζεται στη παρακάτω φωτογραφία.
Εδώ να σημειώσω ότι βρισκόμαστε στη περιοχή Dolina Pięciu Stawów, δηλαδή στη κοιλάδα των 5 λιμνών. Ένας παράδεισος πραγματικός. Είδαμε τις τρεις από τις πέντε λίμνες. Είναι δύσκολο να κάνεις πολλά όταν ξεκινάς να πεζοπορείς στις 11.00. Και πάλι καλά είμαστε.
Έχουμε φτάσει αισίως και στην Μπροστινή Λίμνη.
Βρίσκομαστε στα 1700 m υψόμετρο. Υπάρχει ένα καταφύγιο. Αρκετός κόσμος πίνει το τσαγάκι του. Μια ζούρεκ θα ήταν ό,τι πρέπει. Αλλά αν το πω στον Γιάννη, παίζει να με δολοφονήσει κιόλας. Μεγάλο μίσος για αυτή την υπέροχη σουπάρα.
Έχει αέρα. Είμαστε με τα μπουφάν. Αλλά από εδώ ξεκινά μια ανηφόρα μέχρι τα 1840 m περίπου. Θα πέσουν κορμιά. Βγάζουμε τα μπουφάν και μπαίνουμε στο πεδίο της μάχης.
Ανεβαίνουμε με αργά και σταθερά βήματα, κάνοντας στιγμιαίες στάσεις για να απολαύσουμε την υπέροχη θέα.
Μαγευτική θέα προς τις λίμνες νοτιοδυτικά
Κάνουμε ένα διαλειμματάκι. Να φάμε κάτι. Να πάρουμε μία ανάσα. Άλλωστε ο ανήφορος δεν έχει τελειωμό.
Η θέα προς τα βορειοανατολικά
Η θέα προς τις λίμνες δεν χορταίνεται
Η θέα προς τις λίμνες δεν χορταίνεται
Μια πολύ ευγενική κυρία προσφέρθηκε να μας φωτογραφίσει. Από τους λίγους Πολωνούς, τόσο ευγενικούς και εξυπηρετικούς που συναντήσαμε. Μία και δύο και τρεις. Μέχρι να την ικανοποιήσει το αποτέλεσμα.
Τα καταπράσινα Όρη Τάτρα
Αξίζει να σημειωθεί ότι βρισκόμαστε πολύ κοντά στα σύνορα με την Σλοβακία. Έχουν έρθει τα μηνύματα για το roaming από τη Σλοβακία. Άλλωστε αυτός είναι ο λόγος που στα ονόματα των λιμνών υπάρχει ο προσδιορισμός «πολωνικός».
Η μεγάλη ανηφόρα τελειώνει σιγά σιγά και μπαίνουμε σε πιο εύκολο μονοπάτι. Έχουμε προσπεράσει ότι υπάρχει στο δρόμο. Σε όλη τη διαδρομή μόνο ένας μας προσπέρασε. Ουδείς άλλος. Πολεμιστές πραγματικοί.
Ο Γιάννης προχωρά με βήμα σταθερό
Έχουμε βάλει και old school rap και απολαμβάνουμε τη βόλτα μας. Σε λίγο ξεπροβάλλει μπροστά μας το Μάτι της Θάλασσας, η λίμνη Morskie Oko.
Κινούμαστε πάντα επί του μπλε μονοπατιού
Είναι 15.40 περίπου και έχουμε βγει στο δρομάκι που βρίσκεται 300 m από τη λίμνη. Η εφαρμογή έλεγε ότι χρειαζόμασταν περίπου 300 λεπτά, δηλαδή πέντε ώρες. Είμασταν οριακά γρηγορότεροι από τους χρόνους της. Για το πάρκιγκ θέλει περίπου 2 ώρες. Συνεπώς έχουμε χρόνο μέχρι να νυχτώσει και μπορούμε να αράξουμε. Άλλωστε το κομμάτι από εδώ και πέρα είναι άσφαλτος με πάρα πολύ κόσμο.
Βγαίνουμε στη λίμνη
Πλήθος κόσμου έχει καταφτάσει στο σημείο. Η ταβέρνα είναι γεμάτη.
Και κάποιοι βέβαια κάνουν φωτογράφηση γάμου σε αυτό το ειδυλλιακό τοπίο
Καθόμαστε για το μεγαλύτερό μας διάλειμμα. Ένα τέταρτο γεμάτο. Καθόμαστε σε ένα βράχο δίπλα ακριβώς στη λίμνη και βγάζουμε να φάμε. Εγώ συνηθίζως τις πεζοπορίες μου να πέρνω κονσέρβα τόνου.
Ώρα να φύγουμε. Βγάζουμε και τα φυστίκια και πέρνουμε το δρόμο της επιστροφής.
Άλλοι καταφτάνουν ακόμα με τις άμαξες στη λίμνη
Υπέροχη φύση. Μαγευτικό τοπίο.
Σε κάποια φάση βλέπουμε κάτι πινακίδες για κόκκινη διαδρομή που δείχνουν να φεύγουν από την άσφαλτο. Προβληματίζομαι. Ανοίγω την εφαρμογή. Μας βλέπει ένα ζευγάρι μπροστά και μας κάνει νόημα. Λέω στον Γιάννη: «Δες. Τελικά οι Πολωνοί δεν είναι και τόσο μη εξυπηρετικοί και αγέλαστοι».
Πλησιάζουμε, μετά βίας συνεννοούμαστε στα αγγλικά. Τα παιδιά εχουν ανέβει τη διαδρομή προς τα πάνω και έχει ορισμένα σημεία που κόβεις λίγο δρόμο. Βλέπω το gps τους. Είναι στα Ρώσικα.
«Ρώσοι»; Τους ρωτώ.
«Ουκρανοί», μου απαντούν.
Τελικά δεν ήταν Πολωνοί. Κατεβαίνουμε όλο τον υπόλοιπο δρόμο κουβεντιάζοντας με τα παιδιά στα ρώσικα. Είναι από το Κίεβο. Η κατάσταση στη χώρα τους είναι άσχημη. Εδώ δουλεύουν σε ένα σπα και παίρνουν πολλαπλάσια χρήματα σε σχέση με αυτά της χώρας τους. Στην αρχή ήρθε ο Ιγκόρ και μετά έφερε την Αλίνα. Νέα παιδιά και πολύ ευγενικά.
Είναι 17.30 και βρισκόμαστε στο πάρκιγκ σχεδόν μία ώρα νωρίτερα από την εκτίμηση.
Τα παιδιά προσφέρονται να μας κατεβάσουν με το όχημά τους στο Ζακοπάνε. Ε μην τα επιβαρύνουμε. Θα πάμε με το βανάκι. Μπαίνει ο Γιάννης. Εγώ θέλω τουαλέτα. Ρωτώ τον οδηγό για ώρα αναχώρησης. Μου λέει σε ένα πεντάλεπτο. Πάω μπαμ μπαμ. Έλα όμως που γυρίζοντας έχει φύγει το βανάκι. Μόλις γέμισε έφυγε. Λογικά ο Γιάννης απορροφημένος στο κινητό του, δεν πήρε καν χαμπάρι τη φάση.
Ενώ περιμένω το επόμενο, κατεβαίνουν οι Ουκρανοί με το αυτοκίνητό τους. Μπαίνω στο αμάξι και με κατεβάζουν στη πόλη. Ο Γιάννης είναι στο σταθμό. Αποχαιρετάμε τα παιδιά. Τα ευχαριστούμε και πάμε για μια βόλτα στο κέντρο του Ζακοπάνε.
Είναι ένας πεζόδρομος γεμάτος καταστήματα αναμνηστικών και χειμερινού εξοπλισμού, ταβέρνες, και κιόσκια που πουλάνε ένα παραδοσιακό τυρί. Ένα πολύ ωραίο και γραφικό μέρος. Κάναμε τη βόλτα μας. Πήραμε από ένα μαγνητάκι και ένα τυρί και γυρίσαμε σιγά σιγά εξαντλημένοι από την πολύωρη πεζοπορία στο σταθμό.
Το λεωφορείο της PolskiBus κατέφτασε ακριβώς στην ώρα της αναχώρησης, δημιουργώντας μας ένα άγχος. Αλλά τελικά όλα καλά. Σε δύο ώρες είμαστε στο σταθμό των λεωφορείων, πέρνουμε από το τουμπανοντονεράδικο έξω από το σταθμό ένα ντονέρ και τραβάμε στο χόστελ, αφού κάνουμε ένα τελευταίο πέρασμα από την υπέροχη κεντρική πλατεία της Κρακοβίας.
Κάναμε μία υπέροχη διαδρομή στη φύση. Απολαύσαμε τοπία όχι πολύ συνηθισμένα σε εμάς. Περπατήσαμε συνολικά πάνω από 25 χιλιόμετρα σήμερα, και εξαντλημένοι, γυρίσαμε στη βάση μας. Τέλειο κλείσιμο της διαμονής μας στη Κρακοβία, γιατί αύριο πρωί πρωί αναχωρούμε για το WrocLove.
Attachments
Last edited:
