alexandra80
Member
- Μηνύματα
- 300
- Likes
- 1.579
- Επόμενο Ταξίδι
- Λιγουρία-Τοσκάνη
- Ταξίδι-Όνειρο
- Περού-Βολιβία-Άνδεις
Ναι,αλλά πέρασαν 12 χρόνια από τότε...!
-
Η αναδρομή στο παρελθόν συνεχίζεται! Ψηφίστε την Ταξιδιωτική Ιστορία του μήνα για τους μήνες Μάρτιο - Αύγουστο 2020 !
Ιταλία Μία δεύτερη ευκαιρία στη Ρώμη..με πινελιές απο Φλωρεντία και Βενετία!
- Thread starter traveller_30
- Ημερομηνία δημιουργίας
traveller_30
Member
- Μηνύματα
- 59
- Likes
- 292
- Επόμενο Ταξίδι
- New York
- Ταξίδι-Όνειρο
- New York
Αντε σου εύχομαι να περάσεις τέλια!!Ναι,αλλά πέρασαν 12 χρόνια από τότε...!
kabamarou
Member
- Μηνύματα
- 1.466
- Likes
- 2.426
Ευχαριστώ. Το Capitoline Hill εννοούσα αλλά μπερδεύτηκα με τις ονομασίες
traveller_30
Member
- Μηνύματα
- 59
- Likes
- 292
- Επόμενο Ταξίδι
- New York
- Ταξίδι-Όνειρο
- New York
Για το Capitoline Hill δεν έχει εισιτήριο. Ανεβαίνεις τα σκαλιά δίπλα απ'το Vittorio Emanuele και φθάνεις στην πλατεία. Αν πας απ'την πίσω μεριά της πλατείας θα δείς μπροστά σου την υπέροχη (και δωρεάν) θέα της Αρχαίας αγοράς!Ευχαριστώ. Το Capitoline Hill εννοούσα αλλά μπερδεύτηκα με τις ονομασίες
MarakiG
Member
- Μηνύματα
- 6
- Likes
- 4
Πραγαμτικα εχω εντυπωσιαστεί με τις περιγραφεσ σου. Ετοιμάζουμε ταξιδακι για Ρωμη τον Δεκεμβριο και εχω ξεκινησει από τωρα ο διάβασμα κ το ψαξημο. πολλυ καλές οι επισημανσει σου, ειδιαιτερα για το φαγητο που μεχρι τωρα ότι εχω βρει αφορα μονο μακαρονια κ πιτσα.... επιτελουσ κ μια εναλλακτικη "φωνη". Θα ηθελα την γνωμη σου για το που είναι προτιμοτερο να μεινουμε. Εχω εντοπισει 3 ξενοδοχει εκ των οποιων τα δυο είναι διπλα στην Piazza Navona ενώ το τριτοστην αρχη της Del Corso. Tα παραθέτω...
https://www.booking.com/hotel/it/gm...&group_rooms=1&sb_price_type=total&type=total&
https://www.booking.com/hotel/it/an...&group_rooms=1&sb_price_type=total&type=total&
https://www.booking.com/hotel/it/na...&group_rooms=1&sb_price_type=total&type=total&
Επισης 2 ερωτησουλες ακομη.... θα ειμαστε για 3μερες(μονο) αξιζει να βγαλουμε την Romapass?? καπου διαβασα ότι μετανιώσατε που δεν την βγαλατε... και
Από το Ciampino προς τα hotel σ αυτεσ τις 2 τοποθεσιες πωσ παμε???
ευχαριστω εκ των προτερων για την βοηθεια και...
Keep Going!!!!!!
https://www.booking.com/hotel/it/gm...&group_rooms=1&sb_price_type=total&type=total&
https://www.booking.com/hotel/it/an...&group_rooms=1&sb_price_type=total&type=total&
https://www.booking.com/hotel/it/na...&group_rooms=1&sb_price_type=total&type=total&
Επισης 2 ερωτησουλες ακομη.... θα ειμαστε για 3μερες(μονο
) αξιζει να βγαλουμε την Romapass?? καπου διαβασα ότι μετανιώσατε που δεν την βγαλατε... καιΑπό το Ciampino προς τα hotel σ αυτεσ τις 2 τοποθεσιες πωσ παμε???
ευχαριστω εκ των προτερων για την βοηθεια και...
Keep Going!!!!!!
traveller_30
Member
- Μηνύματα
- 59
- Likes
- 292
- Επόμενο Ταξίδι
- New York
- Ταξίδι-Όνειρο
- New York
@MarakiG
Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια! Απο τα τρία ξενοδοχεία εγώ θα διάλεγα το πρώτο γιατί είναι πολύ κοντά στη στάση του μετρό Spagna. Αφού θα μείνετε μόνο τρείς μέρες θα χρειαστεί να κυκλοφορήσετε με το μετρό για να προλάβετε να δείτε όσα περισσότερα μπορείτε, παρόλο που τη Ρώμη την περπατάς πολύ εύκολα! Απο το πρώτο ξενοδοχείο το Pantheon και η Piazza Navona θα είναι ένα 15λεπτο περπάτημα, αλλά η στάση του μετρό θα είναι δίπλα σας.
Για τη Roma pass έτσι κι αλλιώς είναι μόνο για 3 μέρες άρα νομίζω σας συμφέρει για να χρησιμοποιείτε το μετρό. Θα σας δώσει και δωρεάν είσοδο σε 2 αξιοθέατα (διαλέξετε τα πιο ακριβά όπως Κολοσσαίο, Αγορά, Παλατίνο €12 και ίσως κάποιο μουσείο ή το Sant'Angelo! €10). Μετανιώσαμε που δεν την βγάλαμε γιατί μέναμε κέντρο (Del Corso) και πιστεύαμε δεν θα χρησιμοποιούσαμε το μετρό..
Απο το Ciampino θα πάρετε shuttle bus, δείτε πιό φεύγει πιο γρήγορα απο την ώρα που θα φτάσετε, εμείς πήραμε Terravision (€4). Θα φτάσετε termini και θα πάρετε το metro για το ξενοδοχείο σας. Αν διαλέξετε το πρώτο ξενοδοχείο θα πάρετε τη γραμμή Α (κόκκινη γραμμή) και θα κατεβήτε στη στάση Spagna! Απο εκεί 5 λεπτά περπάτημα είναι το ξενοδοχείο απο ότι είδα στο χάρτη! Για τα άλλα δύο ξενοδοχεία το μετρό δεν βολεύει θα πρέπει να ψάξεις λίγο τα λεωφορεία..!
Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια! Απο τα τρία ξενοδοχεία εγώ θα διάλεγα το πρώτο γιατί είναι πολύ κοντά στη στάση του μετρό Spagna. Αφού θα μείνετε μόνο τρείς μέρες θα χρειαστεί να κυκλοφορήσετε με το μετρό για να προλάβετε να δείτε όσα περισσότερα μπορείτε, παρόλο που τη Ρώμη την περπατάς πολύ εύκολα! Απο το πρώτο ξενοδοχείο το Pantheon και η Piazza Navona θα είναι ένα 15λεπτο περπάτημα, αλλά η στάση του μετρό θα είναι δίπλα σας.
Για τη Roma pass έτσι κι αλλιώς είναι μόνο για 3 μέρες άρα νομίζω σας συμφέρει για να χρησιμοποιείτε το μετρό. Θα σας δώσει και δωρεάν είσοδο σε 2 αξιοθέατα (διαλέξετε τα πιο ακριβά όπως Κολοσσαίο, Αγορά, Παλατίνο €12 και ίσως κάποιο μουσείο ή το Sant'Angelo! €10). Μετανιώσαμε που δεν την βγάλαμε γιατί μέναμε κέντρο (Del Corso) και πιστεύαμε δεν θα χρησιμοποιούσαμε το μετρό..
Απο το Ciampino θα πάρετε shuttle bus, δείτε πιό φεύγει πιο γρήγορα απο την ώρα που θα φτάσετε, εμείς πήραμε Terravision (€4). Θα φτάσετε termini και θα πάρετε το metro για το ξενοδοχείο σας. Αν διαλέξετε το πρώτο ξενοδοχείο θα πάρετε τη γραμμή Α (κόκκινη γραμμή) και θα κατεβήτε στη στάση Spagna! Απο εκεί 5 λεπτά περπάτημα είναι το ξενοδοχείο απο ότι είδα στο χάρτη! Για τα άλλα δύο ξενοδοχεία το μετρό δεν βολεύει θα πρέπει να ψάξεις λίγο τα λεωφορεία..!
traveller_30
Member
- Μηνύματα
- 59
- Likes
- 292
- Επόμενο Ταξίδι
- New York
- Ταξίδι-Όνειρο
- New York
Χαίρομαι που σε βοηθάει η ιστορία μου!
Πότε πετάς για Ρώμη - Φλωρεντία και πόσες μέρες θα μείνεις στην κάθε πόλη;Κι εγώ χαίρομαι!
Την τελευταια Κυριακή του Οκτώβρη πετάμε για Ρώμη, Δευτερα πρωί πάμε με τρένο Φλωρεντία, επιστρέφουμε Τετάρτη πρωί στη Ρώμη, και αισίως Πέμπτη μεσημέρι φτάνουμε Κέρκυρα.
Αντιμετώπισα βέβαια πρόβλημα με την κράτηση απο italotreno.it γιατί δεν δέχονταν την κάρτα μου, αλλά ευτυχώς έχω φίλους στο εξωτερικό και το κανόνισα. Επίσης, σήμερα επικοινώνησα με booking για να μου πουν αν είναι όλα οκ με τις κρατήσεις των δωματίων γιατι δεν ξέρω τι γίνεται με τα capital controls, δουλεύω όλη μέρα και δεν έχω ακούσει κανένα νεο. Ελπίζω να μην υπάρχει θέμα..
Την τελευταια Κυριακή του Οκτώβρη πετάμε για Ρώμη, Δευτερα πρωί πάμε με τρένο Φλωρεντία, επιστρέφουμε Τετάρτη πρωί στη Ρώμη, και αισίως Πέμπτη μεσημέρι φτάνουμε Κέρκυρα.
Αντιμετώπισα βέβαια πρόβλημα με την κράτηση απο italotreno.it γιατί δεν δέχονταν την κάρτα μου, αλλά ευτυχώς έχω φίλους στο εξωτερικό και το κανόνισα. Επίσης, σήμερα επικοινώνησα με booking για να μου πουν αν είναι όλα οκ με τις κρατήσεις των δωματίων γιατι δεν ξέρω τι γίνεται με τα capital controls, δουλεύω όλη μέρα και δεν έχω ακούσει κανένα νεο. Ελπίζω να μην υπάρχει θέμα..
traveller_30
Member
- Μηνύματα
- 59
- Likes
- 292
- Επόμενο Ταξίδι
- New York
- Ταξίδι-Όνειρο
- New York
Τρίτη 28 Ιουλίου: Ημέρα Πέμπτη – Ρώμη
Ξημέρωσε και η τελευταία μας μέρα στη Ρώμη. Παρόλο που το ταξίδι μας θα συνεχιζόταν σε Φλωρεντία και Βενετία, ένιωθα μελαγχολία που τελείωνε το κομμάτι της Ρώμης. Πού να το φανταζόμουνα όταν σχεδιάζαμε το ταξίδι;
Ξυπνήσαμε αρκετά πρωί, αφού είχαμε κράτηση στο μουσείο του Βατικανού για η ώρα 10:00. Πήραμε το πρωινό μας στο ξενοδοχείο και για ακόμα μια φορά με τη βοήθεια του μετρό φτάσαμε στο Βατικανό. Ακολουθήσαμε τις ορδές του κόσμου που πήγαιναν προς το μουσείο. Στο 5λεπτο που περπατήσαμε από τη στάση, μας σταμάτησαν τουλάχιστον 5 άτομα για να μας ρωτήσουνε αν θέλαμε ξεναγό για το μουσείο.. Άλλοι πουλούσανε “skip the line” στην εκπληκτική τιμή των €65!! Η ουρά όντως ήταν τεράστια με τουλάχιστον 1 - 2 ώρες αναμονή, αλλά αν έκοβες τα εισιτήρια από το internet, έπαιρνες “skip the line” με €4. Συμπέρασμα: Μην σκεφτείτε καν τα €4 extra που θα δώσετε αν κλείσετε τα εισιτήρια από το internet. Η ώρα αναμονής στην ουρά είναι τεράστια, άλλοι δίνουν €65 για να την γλιτώσουν!
Μπήκαμε στο μουσείο, το οποίο είναι τεράστιο! Ιδιαίτερη εντύπωση μας έκαναν τα αιγυπτιακά, οι μούμιες και τα αγάλματα Αιγύπτιων θεών. Προχωρήσαμε μέσα από τις αίθουσες λίγο πιο βιαστικά απ’ ότι θα επιθυμούσα, αλλά ανυπομονούσαμε να βρεθούμε στην περίφημη Καπέλα Σιξτίνα. Περάσαμε ωστόσο αρκετή ώρα στα δωμάτια πριν την Καπέλα Σιξτίνα. Εντυπωσιακά είναι το δωμάτιο του Κωνσταντίνου (αν δεν κάνω λάθος), καθώς και το δωμάτιο με τα έργα του Ραφαήλ. Περάσαμε αρκετή ώρα παρατηρώντας την λεπτομέρεια στους πίνακες στα δωμάτια αυτά. Τελικά φτάσαμε στην Καπέλα Σιξτίνα, το περίφημο αυτό έργο του Μικελάντζελο, το οποίο αποτελεί σημείο λατρείας για τους Καθολικούς. Στο δωμάτιο αυτό, το οποίο είναι γεμάτο από επισκέπτες, απαγορεύονται οι φωτογραφίες και η φασαρία. Ούτως η άλλως δεν μπορούσαμε να κάνουμε και πολλή φασαρία, καθώς είχαμε μείνει έκθαμβοι και με το στόμα ανοικτό μπροστά στο υπέροχο αυτό έργο!
Φύγαμε απ’ την πίσω έξοδο, η οποία οδηγεί κατ’ ευθείαν στο ναό του Αγίου Πέτρου. Είχα την εντύπωση πως μετά το μουσείο έπρεπε να περιμένουμε στην ουρά για να μπούμε στο ναό, ενώ τελικά η έξοδος από την οποία βγήκαμε μετά την Καπέλα Σιξτίνα, οδηγεί αμέσως στο ναό. Ευτυχώς δεν πήγαμε πρώτα στο ναό όπως είχαμε σχεδιάσει στην αρχή γιατί θα περιμέναμε στην ουρά χωρίς να υπάρχει λόγος
Το ναό του Αγίου Πέτρου είχα επισκεφθεί και στην πρώτη μου επίσκεψη στη Ρώμη, παρότι βιαστικά και μου είχε κάνει φοβερή εντύπωση. Με το που μπαίνεις μέσα στο ναό σου κόβεται η ανάσα. Η έκταση του ναού είναι τεράστια και είτε θρήσκος είτε όχι, μία ευλάβεια και ένα ρίγος το νιώθεις γνωρίζοντας πως βρίσκεσαι στην πρωτεύουσα του χριστιανισμού. Θαυμάσαμε την Πιέτα του Μικελάτζελο, καθώς και τα υπόλοιπα αγάλματα και χώρους λατρείας που υπάρχουν στο εσωτερικό του ναού.
Βγήκαμε από το ναό και είπαμε να δούμε λίγο την πλατεία, να ξεκουραστούμε λίγο και μετά να ανέβουμε στον υπέροχο τρούλο να θαυμάσουμε την Ρώμη που απλώνεται μπροστά σου από ψηλά. Δυστυχώς η ουρά για τον τρούλο ήταν πραγματικά τεράστια. Η υπόλοιπη παρέα μου δυστυχώς δεν είχε αντοχές για να περιμένουμε στην ουρά ενώ είχαν όλοι αρχίσει τα παράπονα για πείνα.. Εγώ από την άλλη δεν με πείραζε να περιμένω στην ουρά, ήθελα πάρα πολύ να ανέβω στον τρούλο. Αναγκαστικά όμως ακολούθησα την υπόλοιπη παρέα, και αφού κάναμε κάποιες μικροαγορές από τα σουβενίρ που υπάρχουν στην πλατεία, ξεκινήσαμε να βρούμε εστιατόριο για φαγητό.
Ανατρέχω στις σημειώσεις μου και βρίσκω το εστιατόριο Arlu στο Βατικανό, προτεινόμενο από 2-3 άτομα. Φτάνουμε έξω από το εστιατόριο και βρεθήκαμε σε δίλημμα.. Το εστιατόριο φώναζε τουριστικό, μία κοπέλα που δουλεύει εκεί προσπαθούσε να μας πείσει να μπούμε μέσα.. Μπήκαμε δυστυχώς. Πραγματικά δεν ξέρω αν κάτι άλλαξε από τότε που το πρότειναν τα υπόλοιπα παιδιά ή αν είναι θέμα γούστου, πάντως μπροστά στα υπόλοιπα εστιατόρια που πήγαμε στην Ιταλία, αυτό ήταν το χειρότερο με διαφορά. Υπερβολικά μικρές μερίδες, τιμές αρκετά ψηλές και το γκαρσόνι να καθαρίζει το τραπέζι δίπλα μας με Azax την ώρα που τρώγαμε με αποτέλεσμα να φάμε και λίγο Azax ως σαλτσούλα στο φαγητό μας! Τα λαζάνια μάλιστα δεν τα είχανε ζεστάνει καλά μετά που τα βγάλανε από την κατάψυξη, στη μέση ήταν παγωμένα!!! Γενικά πάντως όλα τα εστιατόρια στο Βατικανό φώναζαν τουριστικά, την προηγούμενη φορά που πήγα Ρώμη μας σερβίρανε πίτσα που από πάνω είχε κουκούτσι (!!!) από μία ελιά!!
Οκ, υπάρχουνε και τα στραβά σε ένα ταξίδι, δεν γίνεται να πηγαίνουν όλα τέλεια! Δεν το αφήσαμε να μας ρίξει και περπατήσαμε μέχρι το κάστρο Sant’ Angelo. Το κάστρο είναι πραγματικά πάρα πολύ όμορφο κι εντυπωσιακό εξωτερικά. Είχαμε πει εξ’ αρχής πως δεν θα μπούμε στο κάστρο. Ωστόσο μιας και δεν ανεβήκαμε στον Άγιο Πέτρο και δεν είδαμε την Ρώμη από ψηλά αποφασίσαμε να μπούμε στο κάστρο. Εν τέλει το κάστρο είναι πολύ καλή επιλογή για θέα της Ρώμης από ψηλά, αλλά δεν έχει τίποτα άλλο να δεις. Δεν ξέρω αν κάναμε εμείς κάτι λάθος αλλά δεν είδαμε τίποτα άλλο μέσα στο κάστρο. Περίμενα να δω φυλακές, μπουντρούμια κλπ κάτι που να θυμίζει επικές μάχες του ένδοξου Ρωμαϊκού παρελθόντος.. Τίποτα. Η καφετέρια του κάστρου είναι πολύ ωραία επιλογή για καφεδάκι με θέα ολόκληρη τη Ρώμη, αλλά δεν είχε άδειο τραπέζι. Έτσι φτάσαμε στην κορυφή και απολαύσαμε την υπέροχη θέα της Ρώμης και του Βατικανού. Επίσης πανέμορφο είναι το άγαλμα του Αρχάγγελου Μιχαήλ που βρίσκεται στην κορυφή του κάστρου. Δεν ξέρω αν άξιζε τα €10 της εισόδου, αλλά σίγουρα αποτελεί μια πολύ καλή επιλογή για τη θέα του και μόνο.
Βγήκαμε απ’ το κάστρο και περάσαμε την πασίγνωστη γέφυρα των Αγγέλων. Οι δέκα άγγελοι που στολίζουν την γέφυρα την μετατρέπουν σίγουρα στην πιο όμορφη και πιο εντυπωσιακή γέφυρα της Ρώμης.
Περάσαμε τη γέφυρα απέναντι και περπατήσαμε μέχρι τη Piazza Del Popolo. Η πασίγνωστη πλατεία με τον οβελίσκο και τις δίδυμες εκκλησίες Santa Maria in Montesanto και Santa Maria dei Miracoli, βρισκόταν ουσιαστικά δίπλα στο ξενοδοχείο μας αλλά δεν την είχαμε επισκεφθεί ακόμα. Οι εντυπώσεις μας από την πλατεία είναι διχασμένες. Από τη μία η πλατεία είναι εντυπωσιακή και το σιντριβάνι Fontana del Nettuno είναι πανέμορφο. Από την άλλη η πλατεία είναι γεμάτη σκαλωσιές, στον οβελίσκο δεν μπορείς να πλησιάσεις και είναι μία τεράστια και κάπως άχαρη πλατεία, ειδικά όταν την συγκρίνεις με Piazza Navona και άλλες τόσες όμορφες πλατείες που έχει η Ρώμη. Καθίσαμε λίγο στην πλατεία και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας για ξεκούραση.
Το βραδάκι, τελευταίο μας στην Αιώνια Πόλη, αποφασίσαμε να πάμε Trastevere να γνωρίσουμε τη Ρώμη και από μία διαφορετική γωνία. Πήραμε ταξί να πάμε στην περιοχή αφού μία κοπέλα από την παρέα μας είχε κτυπήσει το πόδι της και δεν θέλαμε να το κουράσει για να μπορεί να περπατάει στο υπόλοιπο του ταξιδιού. Περάσαμε λοιπόν από τον Τίβερη στην απέναντι πλευρά και μας άφησε το ταξί στην κεντρική πλατεία. Θέλαμε να πάμε για φαγητό και οι σημειώσεις μου έλεγαν να πάμε στο Ivo για να δοκιμάσουμε την εξαιρετική του πίτσα. Φτάνουμε στην διεύθυνση που είχα σημειωμένη αλλά το Ivo δεν υπήρχε πουθενά. Κοιτάμε ξανά στο internet, ρωτάμε και κάποιους ντόπιους που δεν είχανε ιδέα.. άφαντο το Ivo.. Κρίμα λέω αφού ήταν μία πιτσαρία που είχε προταθεί από πολλούς εδώ στο forum.. Ίσως έκλεισε;;;;
Βλέπουμε λίγο δίπλα ένα άλλο εστιατόριο – πιτσαρία που λεγότανε Popi Popi. Όλα τα τραπέζια γεμάτα, κυρίως βλέπαμε ντόπιους και ο κατάλογος ήτανε στα αγγλικά. Όλα φαίνονταν ελκυστικά κι έτσι αποφασίσαμε να καθίσουμε. Τι να πω για το Popi Popi;; Ο ναός της πίτσας; Τα ωραιότερα ορεκτικά που έχουμε φάει στην Ιταλία;; Τιμές χώμα;; Όλα τέλεια! Συγκρατήστε αυτό το όνομα και αν βρεθείτε στο Trastevere καθίστε εδώ για φαγητό και θα με θυμηθείτε! Εξάλλου υποσχέθηκα και στην υπόλοιπη παρέα πως θα διαφήμιζα το Popi Popi στο travelstories!!!
Αφού απολαύσαμε το φαγητό μας, περπατήσαμε λίγο στην περιοχή. Πολύ όμορφα στενά, με πολλά εστιατόριο και κόσμο να περιπλανιέται όπως εμάς. Δεν φάγαμε ούτε παγωτό αυτό το βράδυ, αφού δεν υπήρχε χώρος στο στομάχι μας. Παρόλο που προσπάθησα λίγο να τους πείσω για ένα Della Palma αλλά δεν πήρα ανταπόκριση από κανένα.
Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας.. Είχαμε πολύ πρωινό ξύπνημα την επόμενη μέρα, αφού φεύγαμε από Ρώμη για Φλωρεντία. Κλείσαμε τα εισιτήρια για το τρένο από το internet στο ξενοδοχείο. Εγώ δεν ασχολήθηκα ιδιαίτερα με τη διαδικασία. Ήμουνα απαρηγόρητος που φεύγαμε απ’ τη Ρώμη. Κατέβηκα για ένα τσιγάρο στην άδεια πλέον Via del Corso, πόσο διαφορετική φαίνεται το βράδυ.. Περπάτησα λίγο μέχρι την Piazza del Popolo, πήγα και μέχρι την Piazza del spagna. Αποχαιρετούσα την Πόλη αυτή που μέσα σε μόλις 5 μέρες είχα καταφέρει να ερωτευτώ παράφορα. Η εμπειρία αυτή ήταν ένα μεγάλο μάθημα για μένα. Χωρίς οργάνωση και προγραμματισμό και στην πιο όμορφη πόλη του κόσμου να βρεθείς δύσκολα θα αντιληφθείς τις ομορφιές και τα μυστικά της.
3-4 τσιγάρα αργότερα επέστρεψα στο ξενοδοχείο.. Αποχαιρέτησα τη Ρώμη, το ταξίδι όμως δεν είχε ακόμα τελειώσει.. Φλωρεντία – Βενετία ερχόμαστε!!
Ξημέρωσε και η τελευταία μας μέρα στη Ρώμη. Παρόλο που το ταξίδι μας θα συνεχιζόταν σε Φλωρεντία και Βενετία, ένιωθα μελαγχολία που τελείωνε το κομμάτι της Ρώμης. Πού να το φανταζόμουνα όταν σχεδιάζαμε το ταξίδι;
Ξυπνήσαμε αρκετά πρωί, αφού είχαμε κράτηση στο μουσείο του Βατικανού για η ώρα 10:00. Πήραμε το πρωινό μας στο ξενοδοχείο και για ακόμα μια φορά με τη βοήθεια του μετρό φτάσαμε στο Βατικανό. Ακολουθήσαμε τις ορδές του κόσμου που πήγαιναν προς το μουσείο. Στο 5λεπτο που περπατήσαμε από τη στάση, μας σταμάτησαν τουλάχιστον 5 άτομα για να μας ρωτήσουνε αν θέλαμε ξεναγό για το μουσείο.. Άλλοι πουλούσανε “skip the line” στην εκπληκτική τιμή των €65!! Η ουρά όντως ήταν τεράστια με τουλάχιστον 1 - 2 ώρες αναμονή, αλλά αν έκοβες τα εισιτήρια από το internet, έπαιρνες “skip the line” με €4. Συμπέρασμα: Μην σκεφτείτε καν τα €4 extra που θα δώσετε αν κλείσετε τα εισιτήρια από το internet. Η ώρα αναμονής στην ουρά είναι τεράστια, άλλοι δίνουν €65 για να την γλιτώσουν!
Μπήκαμε στο μουσείο, το οποίο είναι τεράστιο! Ιδιαίτερη εντύπωση μας έκαναν τα αιγυπτιακά, οι μούμιες και τα αγάλματα Αιγύπτιων θεών. Προχωρήσαμε μέσα από τις αίθουσες λίγο πιο βιαστικά απ’ ότι θα επιθυμούσα, αλλά ανυπομονούσαμε να βρεθούμε στην περίφημη Καπέλα Σιξτίνα. Περάσαμε ωστόσο αρκετή ώρα στα δωμάτια πριν την Καπέλα Σιξτίνα. Εντυπωσιακά είναι το δωμάτιο του Κωνσταντίνου (αν δεν κάνω λάθος), καθώς και το δωμάτιο με τα έργα του Ραφαήλ. Περάσαμε αρκετή ώρα παρατηρώντας την λεπτομέρεια στους πίνακες στα δωμάτια αυτά. Τελικά φτάσαμε στην Καπέλα Σιξτίνα, το περίφημο αυτό έργο του Μικελάντζελο, το οποίο αποτελεί σημείο λατρείας για τους Καθολικούς. Στο δωμάτιο αυτό, το οποίο είναι γεμάτο από επισκέπτες, απαγορεύονται οι φωτογραφίες και η φασαρία. Ούτως η άλλως δεν μπορούσαμε να κάνουμε και πολλή φασαρία, καθώς είχαμε μείνει έκθαμβοι και με το στόμα ανοικτό μπροστά στο υπέροχο αυτό έργο!
Φύγαμε απ’ την πίσω έξοδο, η οποία οδηγεί κατ’ ευθείαν στο ναό του Αγίου Πέτρου. Είχα την εντύπωση πως μετά το μουσείο έπρεπε να περιμένουμε στην ουρά για να μπούμε στο ναό, ενώ τελικά η έξοδος από την οποία βγήκαμε μετά την Καπέλα Σιξτίνα, οδηγεί αμέσως στο ναό. Ευτυχώς δεν πήγαμε πρώτα στο ναό όπως είχαμε σχεδιάσει στην αρχή γιατί θα περιμέναμε στην ουρά χωρίς να υπάρχει λόγος
Το ναό του Αγίου Πέτρου είχα επισκεφθεί και στην πρώτη μου επίσκεψη στη Ρώμη, παρότι βιαστικά και μου είχε κάνει φοβερή εντύπωση. Με το που μπαίνεις μέσα στο ναό σου κόβεται η ανάσα. Η έκταση του ναού είναι τεράστια και είτε θρήσκος είτε όχι, μία ευλάβεια και ένα ρίγος το νιώθεις γνωρίζοντας πως βρίσκεσαι στην πρωτεύουσα του χριστιανισμού. Θαυμάσαμε την Πιέτα του Μικελάτζελο, καθώς και τα υπόλοιπα αγάλματα και χώρους λατρείας που υπάρχουν στο εσωτερικό του ναού.
Βγήκαμε από το ναό και είπαμε να δούμε λίγο την πλατεία, να ξεκουραστούμε λίγο και μετά να ανέβουμε στον υπέροχο τρούλο να θαυμάσουμε την Ρώμη που απλώνεται μπροστά σου από ψηλά. Δυστυχώς η ουρά για τον τρούλο ήταν πραγματικά τεράστια. Η υπόλοιπη παρέα μου δυστυχώς δεν είχε αντοχές για να περιμένουμε στην ουρά ενώ είχαν όλοι αρχίσει τα παράπονα για πείνα.. Εγώ από την άλλη δεν με πείραζε να περιμένω στην ουρά, ήθελα πάρα πολύ να ανέβω στον τρούλο. Αναγκαστικά όμως ακολούθησα την υπόλοιπη παρέα, και αφού κάναμε κάποιες μικροαγορές από τα σουβενίρ που υπάρχουν στην πλατεία, ξεκινήσαμε να βρούμε εστιατόριο για φαγητό.
Ανατρέχω στις σημειώσεις μου και βρίσκω το εστιατόριο Arlu στο Βατικανό, προτεινόμενο από 2-3 άτομα. Φτάνουμε έξω από το εστιατόριο και βρεθήκαμε σε δίλημμα.. Το εστιατόριο φώναζε τουριστικό, μία κοπέλα που δουλεύει εκεί προσπαθούσε να μας πείσει να μπούμε μέσα.. Μπήκαμε δυστυχώς. Πραγματικά δεν ξέρω αν κάτι άλλαξε από τότε που το πρότειναν τα υπόλοιπα παιδιά ή αν είναι θέμα γούστου, πάντως μπροστά στα υπόλοιπα εστιατόρια που πήγαμε στην Ιταλία, αυτό ήταν το χειρότερο με διαφορά. Υπερβολικά μικρές μερίδες, τιμές αρκετά ψηλές και το γκαρσόνι να καθαρίζει το τραπέζι δίπλα μας με Azax την ώρα που τρώγαμε με αποτέλεσμα να φάμε και λίγο Azax ως σαλτσούλα στο φαγητό μας!
Τα λαζάνια μάλιστα δεν τα είχανε ζεστάνει καλά μετά που τα βγάλανε από την κατάψυξη, στη μέση ήταν παγωμένα!!! Γενικά πάντως όλα τα εστιατόρια στο Βατικανό φώναζαν τουριστικά, την προηγούμενη φορά που πήγα Ρώμη μας σερβίρανε πίτσα που από πάνω είχε κουκούτσι (!!!) από μία ελιά!!Οκ, υπάρχουνε και τα στραβά σε ένα ταξίδι, δεν γίνεται να πηγαίνουν όλα τέλεια! Δεν το αφήσαμε να μας ρίξει και περπατήσαμε μέχρι το κάστρο Sant’ Angelo. Το κάστρο είναι πραγματικά πάρα πολύ όμορφο κι εντυπωσιακό εξωτερικά. Είχαμε πει εξ’ αρχής πως δεν θα μπούμε στο κάστρο. Ωστόσο μιας και δεν ανεβήκαμε στον Άγιο Πέτρο και δεν είδαμε την Ρώμη από ψηλά αποφασίσαμε να μπούμε στο κάστρο. Εν τέλει το κάστρο είναι πολύ καλή επιλογή για θέα της Ρώμης από ψηλά, αλλά δεν έχει τίποτα άλλο να δεις. Δεν ξέρω αν κάναμε εμείς κάτι λάθος αλλά δεν είδαμε τίποτα άλλο μέσα στο κάστρο. Περίμενα να δω φυλακές, μπουντρούμια κλπ κάτι που να θυμίζει επικές μάχες του ένδοξου Ρωμαϊκού παρελθόντος.. Τίποτα
. Η καφετέρια του κάστρου είναι πολύ ωραία επιλογή για καφεδάκι με θέα ολόκληρη τη Ρώμη, αλλά δεν είχε άδειο τραπέζι. Έτσι φτάσαμε στην κορυφή και απολαύσαμε την υπέροχη θέα της Ρώμης και του Βατικανού. Επίσης πανέμορφο είναι το άγαλμα του Αρχάγγελου Μιχαήλ που βρίσκεται στην κορυφή του κάστρου. Δεν ξέρω αν άξιζε τα €10 της εισόδου, αλλά σίγουρα αποτελεί μια πολύ καλή επιλογή για τη θέα του και μόνο.
Βγήκαμε απ’ το κάστρο και περάσαμε την πασίγνωστη γέφυρα των Αγγέλων. Οι δέκα άγγελοι που στολίζουν την γέφυρα την μετατρέπουν σίγουρα στην πιο όμορφη και πιο εντυπωσιακή γέφυρα της Ρώμης.
Περάσαμε τη γέφυρα απέναντι και περπατήσαμε μέχρι τη Piazza Del Popolo. Η πασίγνωστη πλατεία με τον οβελίσκο και τις δίδυμες εκκλησίες Santa Maria in Montesanto και Santa Maria dei Miracoli, βρισκόταν ουσιαστικά δίπλα στο ξενοδοχείο μας αλλά δεν την είχαμε επισκεφθεί ακόμα. Οι εντυπώσεις μας από την πλατεία είναι διχασμένες. Από τη μία η πλατεία είναι εντυπωσιακή και το σιντριβάνι Fontana del Nettuno είναι πανέμορφο. Από την άλλη η πλατεία είναι γεμάτη σκαλωσιές, στον οβελίσκο δεν μπορείς να πλησιάσεις και είναι μία τεράστια και κάπως άχαρη πλατεία, ειδικά όταν την συγκρίνεις με Piazza Navona και άλλες τόσες όμορφες πλατείες που έχει η Ρώμη. Καθίσαμε λίγο στην πλατεία και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας για ξεκούραση.
Το βραδάκι, τελευταίο μας στην Αιώνια Πόλη, αποφασίσαμε να πάμε Trastevere να γνωρίσουμε τη Ρώμη και από μία διαφορετική γωνία. Πήραμε ταξί να πάμε στην περιοχή αφού μία κοπέλα από την παρέα μας είχε κτυπήσει το πόδι της και δεν θέλαμε να το κουράσει για να μπορεί να περπατάει στο υπόλοιπο του ταξιδιού. Περάσαμε λοιπόν από τον Τίβερη στην απέναντι πλευρά και μας άφησε το ταξί στην κεντρική πλατεία. Θέλαμε να πάμε για φαγητό και οι σημειώσεις μου έλεγαν να πάμε στο Ivo για να δοκιμάσουμε την εξαιρετική του πίτσα. Φτάνουμε στην διεύθυνση που είχα σημειωμένη αλλά το Ivo δεν υπήρχε πουθενά. Κοιτάμε ξανά στο internet, ρωτάμε και κάποιους ντόπιους που δεν είχανε ιδέα.. άφαντο το Ivo.. Κρίμα λέω αφού ήταν μία πιτσαρία που είχε προταθεί από πολλούς εδώ στο forum.. Ίσως έκλεισε;;;;
Βλέπουμε λίγο δίπλα ένα άλλο εστιατόριο – πιτσαρία που λεγότανε Popi Popi. Όλα τα τραπέζια γεμάτα, κυρίως βλέπαμε ντόπιους και ο κατάλογος ήτανε στα αγγλικά. Όλα φαίνονταν ελκυστικά κι έτσι αποφασίσαμε να καθίσουμε. Τι να πω για το Popi Popi;; Ο ναός της πίτσας; Τα ωραιότερα ορεκτικά που έχουμε φάει στην Ιταλία;; Τιμές χώμα;; Όλα τέλεια! Συγκρατήστε αυτό το όνομα και αν βρεθείτε στο Trastevere καθίστε εδώ για φαγητό και θα με θυμηθείτε! Εξάλλου υποσχέθηκα και στην υπόλοιπη παρέα πως θα διαφήμιζα το Popi Popi στο travelstories!!!
Αφού απολαύσαμε το φαγητό μας, περπατήσαμε λίγο στην περιοχή. Πολύ όμορφα στενά, με πολλά εστιατόριο και κόσμο να περιπλανιέται όπως εμάς. Δεν φάγαμε ούτε παγωτό αυτό το βράδυ, αφού δεν υπήρχε χώρος στο στομάχι μας. Παρόλο που προσπάθησα λίγο να τους πείσω για ένα Della Palma αλλά δεν πήρα ανταπόκριση από κανένα.
Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας.. Είχαμε πολύ πρωινό ξύπνημα την επόμενη μέρα, αφού φεύγαμε από Ρώμη για Φλωρεντία. Κλείσαμε τα εισιτήρια για το τρένο από το internet στο ξενοδοχείο. Εγώ δεν ασχολήθηκα ιδιαίτερα με τη διαδικασία. Ήμουνα απαρηγόρητος που φεύγαμε απ’ τη Ρώμη. Κατέβηκα για ένα τσιγάρο στην άδεια πλέον Via del Corso, πόσο διαφορετική φαίνεται το βράδυ.. Περπάτησα λίγο μέχρι την Piazza del Popolo, πήγα και μέχρι την Piazza del spagna. Αποχαιρετούσα την Πόλη αυτή που μέσα σε μόλις 5 μέρες είχα καταφέρει να ερωτευτώ παράφορα. Η εμπειρία αυτή ήταν ένα μεγάλο μάθημα για μένα. Χωρίς οργάνωση και προγραμματισμό και στην πιο όμορφη πόλη του κόσμου να βρεθείς δύσκολα θα αντιληφθείς τις ομορφιές και τα μυστικά της.
3-4 τσιγάρα αργότερα επέστρεψα στο ξενοδοχείο.. Αποχαιρέτησα τη Ρώμη, το ταξίδι όμως δεν είχε ακόμα τελειώσει.. Φλωρεντία – Βενετία ερχόμαστε!!
Last edited:
traveller_30
Member
- Μηνύματα
- 59
- Likes
- 292
- Επόμενο Ταξίδι
- New York
- Ταξίδι-Όνειρο
- New York
Τετάρτη 29 Ιουλίου: Ημέρα έκτη – Φλωρεντία
Πολύ πρωινό ξύπνημα για σήμερα και πρωινό κυριολεκτικά στο πόδι. Τα πράγματα μας ήταν όλα έτοιμα, κάναμε γρήγορα check out και φύγαμε βιαστικά. Πήραμε το μετρό από τη Piazza di Spagna μέχρι το σταθμό Termini, από όπου θα παίρναμε το express τραίνο της Trenitalia για Φλωρεντία. Πληρώσαμε €40 το άτομο αν δεν κάνω λάθος και η διαδρομή διαρκούσε 1,5 ώρα. Είχε και πιο φτηνά εισιτήρια, αλλά έκαναν διπλάσια ώρα για να φτάσουν Φλωρεντία και δεν θέλαμε να ξοδέψουμε τη μοναδική μας ημέρα στο τρένο. Αποχαιρετίσαμε λοιπόν τη Ρώμη και ξεκινήσαμε μια υπέροχη διαδρομή μέσα από την Τοσκάνη. Κυρίαρχο χρώμα της διαδρομής το πράσινο, περάσαμε από αρκετές πόλεις της Τοσκάνης και χαζεύαμε την πανέμορφη αυτή διαδρομή.
Κατά της 10:30 είχαμε φτάσει στο σταθμό της Φλωρεντίας Santa Maria Novella. Κλείσαμε εισιτήρια επί τόπου για Βενετία, για να μην τρέχουμε το επόμενο πρωί. Ο καιρός ήταν εξαιρετικός, ηλιόλουστος, χωρίς ωστόσο την υπερβολική, ανυπόφορη ζέστη που επικρατούσε στη Ρώμη. Περπατήσαμε απ’ το σταθμό, στα όμορφα δρομάκια της Φλωρεντίας με κατεύθυνση το Duomo. Το ξενοδοχείο που επιλέξαμε , Ηotel de lanzi, επιλέγηκε αποκλειστικά και μόνο λόγω περιοχής, αφού θα μέναμε μόνο μία μέρα. Πάρα πολύ μέτριο ξενοδοχείο, αλλά σε εξαιρετική τοποθεσία, ένα λεπτό απόσταση από το Duomo!
Τακτοποιηθήκαμε στα δωμάτια και χωρίς επιπλέον καθυστέρηση ξεκινήσαμε για την πρώτη μας βόλτα στην πανέμορφη Φλωρεντία. Θαυμάσαμε αρκετή ώρα το Duomo, πραγματικά ο ναός αυτός είναι τεράστιος, επιβλητικός και τραβάει τους τουρίστες σαν τα μυρμήγκια. Πραγματικά στην πλατεία γινότανε χαμός από τουρίστες και μιας και χρειαζόμασταν επειγόντως καφέ, αποφασίσαμε να περπατήσουμε λίγο προς τις πιο κάτω πλατείες και να επιστρέψουμε αργότερα στο Duomo.
Περπατήσαμε μέχρι τις δύο πασίγνωστες πλατείες της Φλωρεντίας, την Piazza della Repubblica και τη Piazza della Signoria. Η Piazza della Repubblica είναι μία πολύ μεγάλη πλατεία, από την οποία ξεχωρίζει η μεγάλη καμάρα με την επιγραφή “L’Antico Centro Della Citta”. Στο κέντρο της πλατείας βρίσκεται ένα όμορφο καρουζέλ, το οποίο για κάποιο λόγο μου μετέφερε μια γλυκιά μελαγχολία και νοσταλγία.
Προχωρήσαμε προς τη Piazza della Signoria, την πιο διάσημη πλατεία της Φλωρεντίας. Η πλατεία αυτή είναι πραγματικά πανέμορφη, γεμάτη αγάλματα και ιστορικά μνημεία. Θαυμάσαμε το μεγαλοπρεπές Palazzo Vecchio, το οποίο αποτελεί το δημαρχείο της Φλωρεντίας, και το οποίο τραβάει τα βλέμματα και τα φωτογραφικά φλας των περαστικών. Μπροστά του βρίσκεται το αντίγραφο του διάσημου αγάλματος του Michelangelo, ο Δαυίδ και πίσω του απλωνόταν ολόκληρη η Piazza della Signoria. Στην πλατεία ξεχωρίζει η Loggia dei Lanzi, κάτι σαν υπερυψωμένο βάθρο, στο οποίο παρελαύνουν κάτω από τις καμάρες διάφορα εντυπωσιακά αγάλματα. Επίσης στην πλατεία θαυμάσαμε την περίφημη Κρήνη του Ποσειδώνα. Καθίσαμε σε μια καφετέρια και απολαύσαμε τον εσπρέσο μας χαζεύοντας την υπέροχη αυτή πλατεία.
Αφού απολαύσαμε τον καφέ μας, επιστρέψαμε στο Duomo, με στόχο να μπούμε μέσα στην εκκλησία αλλά και να ανέβουμε στον τρούλο και να δούμε την πόλη από ψηλά. Δυστυχώς οι ουρές ήταν τεράστιες και για τα δύο και μιας και μόνο μία μέρα είχαμε στην Φλωρεντία δεν θέλαμε να την περάσουμε σε ουρές. Αποφασίσαμε τελικά να μπούμε μέσα στο Duomo, αφού θα είχαμε την ευκαιρία να δούμε την Φλωρεντία από ψηλά αργότερα από τη Piazzale Michelangelo. Δεν ήταν και η καλύτερη επιλογή που κάναμε, αφού όσο εντυπωσιακός είναι ο ναός εξωτερικά, άλλο τόσο αδιάφορος είναι εσωτερικά. Άδειος στο εσωτερικό του, τίποτα ιδιαίτερο στους τοίχους του και μετά από τις υπέροχες εκκλησίες που είδαμε στη Ρώμη, αυτό ήταν μεγάλη απογοήτευση.
Βγήκαμε από το Duomo και από εκείνο το σημείο αποφασίσαμε απλά να περιπλανηθούμε στην πόλη. Ξαναπεράσαμε από Piazza Repubblica και Piazza della Signoria, κατηφορίσαμε προς τη Gallery Uffizi, την οποία θα ήθελα πολύ να επισκεφθώ στην επόμενη μου επίσκεψη στην πόλη και φτάσαμε μέχρι τον ποταμό Arno.
Περπατήσαμε κατά μήκος του ποταμού, θαυμάζοντας το τοπίο γύρω μας. Αυτή η εικόνα της Φλωρεντίας ήταν που μας έκανε αμέσως να την ερωτευτούμε παράφορα. Η πόλη χωρισμένη στα δύο από τον ποταμό Arno, να ενώνεται από πολλές γέφυρες. Τα χρώματα που επικρατούσαν σε εκείνο το σημείο ήταν το γαλάζιο του ουρανού και του ποταμού, καθώς και το πράσινο της φύσης που απλωνότανε γύρω μας.
Φτάσαμε στην πασίγνωστη Ponte Vecchio. Σαν καλοστημένο σκηνικό, η γέφυρα αυτή είναι πραγματικά απίστευτη. Από την εξωτερική μεριά έβλεπες μία ρομαντική, μοναχική και γλυκιά εικόνα. Στο εσωτερικό της βέβαια η γέφυρα δεν είχε καμία σχέση με το τι έβλεπες εξωτερικά. Γεμάτη κόσμο και καταστήματα, φασαρία και φωνές. Χαζέψαμε και εμείς λίγο στην αγορά, βγήκαν τα μάτια μας έξω όμως από τις εξωφρενικές τιμές!
Περάσαμε στην απέναντι μεριά του ποταμού και συνεχίσαμε να βολτάρουμε στα υπέροχα δρομάκια της Φλωρεντίας. Περπατήσαμε στη Via de’Guicciardini μέχρι και την Piazza dei Pitti, όπου είδαμε το Pitti Palace. Ακόμα ένα μουσείο το οποίο έχω σκοπό να επισκεφθώ στο μέλλον όταν ξαναρθώ Φλωρεντία, όπως και τα Boboli gardens τα οποία βρίσκονται πίσω από το Pitti Palace. Προς το παρόν αναγκαστικά ακολούθησα την υπόλοιπη παρέα μου και καθίσαμε για ακόμα ένα καφέ στην πλατεία. Μπορεί να μην ικανοποίησα το ταξιδιωτικό μου ένστικτο και την ανάγκη μου για μουσεία, μνημεία και αξιοθέατα στην Φλωρεντία, αλλά από καφέδες χόρτασα!! Πέρα της πλάκας, πραγματικά απόλαυσα το βολτάρισμα στην Φλωρεντία, χωρίς το τρέξιμο και χωρίς τον αιώνιο σκοπό μου να δω τα πάντα.. Χόρτασα όμως από την άγρια και σπάνια ομορφιά που έχει η Φλωρεντία σε κάθε της στενό και κάθε της δρομάκι.
Ακολουθούσε το αποκορύφωμα ολόκληρου μας του ταξιδιού, η πιο όμορφη στιγμή και η πιο μαγική μου ανάμνηση από αυτό το ταξίδι. Είχα προτείνει στην παρέα μου να ανέβουμε στη Piazzale Michelangelo για να απολαύσουμε το ηλιοβασίλεμα και την Φλωρεντία από ψηλά. Ανεβαίναμε, ανεβαίναμε, ανεβαίναμε και τα σκαλοπάτια δεν είχαν τελειωμό.. Ως φανατικοί καπνιστές που είμαστε, κάναμε τουλάχιστον 20λεπτο να ανέβουμε μέχρι την πλατεία..! Αυτό που αντικρίσαμε μπροστά μας όμως πραγματικά άξιζε όλη την κούραση και το ξεθέωμα.. Η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισα στο ταξίδι αυτό ήταν η προσπάθεια μου να περιγράψω αυτό που έβλεπαν τα μάτια μου εκείνη τη στιγμή. Δεν υπάρχουν λέξεις να περιγράφουν την πόλη της Φλωρεντίας που απλωνότανε στα πόδια μας μέσα στο ηλιοβασίλεμα.. Δεν υπάρχει κανένας τρόπος να περιγράψω τη συλλογή των χρωμάτων και των εικόνων που μάζευαν τα μάτια μας.. Καθίσαμε στα σκαλιά, μαζί με όλους τους υπόλοιπους τουρίστες στους οποίους για πρώτη φορά πραγματικά δεν έδωσα καμία σημασία, και απολαύσαμε τις μοναδικές αυτές στιγμές που ζούσαμε..
Ακολουθήσαμε τον αντίθετο δρόμο για να κατέβουμε από την πλατεία. Κατεβήκαμε μέσα από όμορφα καταπράσινα δρομάκια, ακόμα μαγεμένοι από τις πανέμορφες εικόνες που είχαν αποτυπωθεί στο μυαλό μας. Ήμασταν πάρα πολύ χαρούμενοι, πραγματικά ήταν λες και ανακαλύψαμε τον μεγαλύτερο θησαυρό του κόσμου! Φτάσαμε ξανά στις όχθες του ποταμού και αντιληφθήκαμε ότι πραγματικά είχαμε πεινάσει υπερβολικά. Απέναντι μας ήταν η Piazza Santa Croce και έτσι ανέτρεξα στις σημειώσεις μου, όπου είχα ένα εστιατόριο σημειωμένο στην περιοχή, το La Buchetta..
Το La Buchetta είναι ένα μικρό εστιατόριο σε ένα δρομάκι κοντά στην Piazza Santa Croce και μας πρόσφερε την καλύτερη με διαφορά γαστρονομική μας εμπειρία στην Ιταλία. Από τα ορεκτικά του, μέχρι το κυρίως πιάτο του ήταν όλα φανταστικά. Πήραμε σχεδόν ότι είχε ο κατάλογος σε ορεκτικά και για κυρίως πήραμε όλοι Bolognese. Γλύφαμε κυριολεκτικά τα δάκτυλα μας και οι τιμές ήταν πάρα πολύ καλές. Όποιος βρεθεί στην Φλωρεντία θα πρέπει να δοκιμάσει το μικρό αυτό εστιατόριο! Απλά θα ήταν καλό να κάνετε κράτηση από πριν, εμείς φανήκαμε πολύ τυχεροί, τους είχε μείνει ένα μόνο τραπεζάκι για τέσσερα άτομα!
Τελειώσαμε και με το φαγητό μας και περπατήσαμε μέχρι την Piazza Santa Croce. Καθίσαμε στα παγκάκια, χαζέψαμε την τεράστια εκκλησία Santa Croce, που επίσης θα ήθελα πολύ να επισκεφτώ στο μέλλον και συζητούσαμε για την υπέροχη μέρα που περάσαμε και το πόσο πανέμορφη είναι η Φλωρεντία. Συμπεράναμε λοιπόν, ότι είχαμε κάνει τεράστιο λάθος που δεν κλείσαμε τουλάχιστον ακόμα μία μέρα στην πόλη αυτή.. Ταυτόχρονα όμως δώσαμε υπόσχεση πως ένα μελλοντικό μας ταξίδι θα είναι tour στην Τοσκάνη με την Φλωρεντία ως βάση μας!
Η νύχτα είχε πέσει για τα καλά, ο κόσμος όμως συνέχιζε τη βόλτα του στα στενά της πόλης καθώς και στις όχθες του ποταμού. Γενικά από φύση μου δεν είμαι καθόλου ρομαντικός, αλλά η βόλτα αυτή κατά μήκος του Arno, με την πανσέληνο να ζωγραφίζει τα νερά του ποταμού, και την Ponte Vecchio μπροστά μας με τα φωτισμένα πανέμορφα σκηνικά, μου είχε βγάλει όλο το ρομαντισμό που έκρυβα μέσα μου
Κόντευαν μεσάνυχτα, είχαμε και πρωινό ξύπνημα, έτσι πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Περάσαμε ξανά από τις πλατείες και κατευθυνθήκαμε προς το ξενοδοχείο μας. Μπροστά από το ξενοδοχείο μας, υπήρχε η παγωταρία Grom, για την οποία είχα διαβάσει εξαιρετικά σχόλια! Αποφασίσαμε λοιπόν να απολαύσουμε ένα παγωτό πριν καληνυχτίσουμε την Φλωρεντία. Ήταν ο καλύτερος τρόπος να κλείσει η ομορφότερη μέρα του ταξιδιού μας. Το παγωτό ήταν υπέροχο, αντάξιο της φήμης του, και το απολαύσαμε καθισμένοι μπροστά από το φωτισμένο απ’ την πανσέληνο Duomo!
Δυστυχώς η βραδιά είχε φτάσει στο τέλος της. Η Φλωρεντία αποδείχτηκε η ομορφότερη πόλη που επισκέφτηκα μέχρι στιγμής στη ζωή μου και οι επιλογές μας τόσο για τη Piazzale Michelangelo όσο και για το La Buchetta αποδείχτηκαν εξαιρετικές. Δυστυχώς εκ των υστέρων καταλήξαμε ότι έπρεπε να κόβαμε μία μέρα από τη Βενετία και να την προσθέταμε στην Φλωρεντία.. Δεν πειράζει όμως, ευκαιρία να την επισκεφτούμε ξανά, εξάλλου και η Βενετία είναι πανέμορφη και ρομαντική πόλη όπως θα ανακαλύπταμε στο τελευταίο κομμάτι του ταξιδιού μας…..!
Πολύ πρωινό ξύπνημα για σήμερα και πρωινό κυριολεκτικά στο πόδι. Τα πράγματα μας ήταν όλα έτοιμα, κάναμε γρήγορα check out και φύγαμε βιαστικά. Πήραμε το μετρό από τη Piazza di Spagna μέχρι το σταθμό Termini, από όπου θα παίρναμε το express τραίνο της Trenitalia για Φλωρεντία. Πληρώσαμε €40 το άτομο αν δεν κάνω λάθος και η διαδρομή διαρκούσε 1,5 ώρα. Είχε και πιο φτηνά εισιτήρια, αλλά έκαναν διπλάσια ώρα για να φτάσουν Φλωρεντία και δεν θέλαμε να ξοδέψουμε τη μοναδική μας ημέρα στο τρένο. Αποχαιρετίσαμε λοιπόν τη Ρώμη και ξεκινήσαμε μια υπέροχη διαδρομή μέσα από την Τοσκάνη. Κυρίαρχο χρώμα της διαδρομής το πράσινο, περάσαμε από αρκετές πόλεις της Τοσκάνης και χαζεύαμε την πανέμορφη αυτή διαδρομή.
Κατά της 10:30 είχαμε φτάσει στο σταθμό της Φλωρεντίας Santa Maria Novella. Κλείσαμε εισιτήρια επί τόπου για Βενετία, για να μην τρέχουμε το επόμενο πρωί. Ο καιρός ήταν εξαιρετικός, ηλιόλουστος, χωρίς ωστόσο την υπερβολική, ανυπόφορη ζέστη που επικρατούσε στη Ρώμη. Περπατήσαμε απ’ το σταθμό, στα όμορφα δρομάκια της Φλωρεντίας με κατεύθυνση το Duomo. Το ξενοδοχείο που επιλέξαμε , Ηotel de lanzi, επιλέγηκε αποκλειστικά και μόνο λόγω περιοχής, αφού θα μέναμε μόνο μία μέρα. Πάρα πολύ μέτριο ξενοδοχείο, αλλά σε εξαιρετική τοποθεσία, ένα λεπτό απόσταση από το Duomo!
Τακτοποιηθήκαμε στα δωμάτια και χωρίς επιπλέον καθυστέρηση ξεκινήσαμε για την πρώτη μας βόλτα στην πανέμορφη Φλωρεντία. Θαυμάσαμε αρκετή ώρα το Duomo, πραγματικά ο ναός αυτός είναι τεράστιος, επιβλητικός και τραβάει τους τουρίστες σαν τα μυρμήγκια. Πραγματικά στην πλατεία γινότανε χαμός από τουρίστες και μιας και χρειαζόμασταν επειγόντως καφέ, αποφασίσαμε να περπατήσουμε λίγο προς τις πιο κάτω πλατείες και να επιστρέψουμε αργότερα στο Duomo.
Περπατήσαμε μέχρι τις δύο πασίγνωστες πλατείες της Φλωρεντίας, την Piazza della Repubblica και τη Piazza della Signoria. Η Piazza della Repubblica είναι μία πολύ μεγάλη πλατεία, από την οποία ξεχωρίζει η μεγάλη καμάρα με την επιγραφή “L’Antico Centro Della Citta”. Στο κέντρο της πλατείας βρίσκεται ένα όμορφο καρουζέλ, το οποίο για κάποιο λόγο μου μετέφερε μια γλυκιά μελαγχολία και νοσταλγία.
Προχωρήσαμε προς τη Piazza della Signoria, την πιο διάσημη πλατεία της Φλωρεντίας. Η πλατεία αυτή είναι πραγματικά πανέμορφη, γεμάτη αγάλματα και ιστορικά μνημεία. Θαυμάσαμε το μεγαλοπρεπές Palazzo Vecchio, το οποίο αποτελεί το δημαρχείο της Φλωρεντίας, και το οποίο τραβάει τα βλέμματα και τα φωτογραφικά φλας των περαστικών. Μπροστά του βρίσκεται το αντίγραφο του διάσημου αγάλματος του Michelangelo, ο Δαυίδ και πίσω του απλωνόταν ολόκληρη η Piazza della Signoria. Στην πλατεία ξεχωρίζει η Loggia dei Lanzi, κάτι σαν υπερυψωμένο βάθρο, στο οποίο παρελαύνουν κάτω από τις καμάρες διάφορα εντυπωσιακά αγάλματα. Επίσης στην πλατεία θαυμάσαμε την περίφημη Κρήνη του Ποσειδώνα. Καθίσαμε σε μια καφετέρια και απολαύσαμε τον εσπρέσο μας χαζεύοντας την υπέροχη αυτή πλατεία.
Αφού απολαύσαμε τον καφέ μας, επιστρέψαμε στο Duomo, με στόχο να μπούμε μέσα στην εκκλησία αλλά και να ανέβουμε στον τρούλο και να δούμε την πόλη από ψηλά. Δυστυχώς οι ουρές ήταν τεράστιες και για τα δύο και μιας και μόνο μία μέρα είχαμε στην Φλωρεντία δεν θέλαμε να την περάσουμε σε ουρές. Αποφασίσαμε τελικά να μπούμε μέσα στο Duomo, αφού θα είχαμε την ευκαιρία να δούμε την Φλωρεντία από ψηλά αργότερα από τη Piazzale Michelangelo. Δεν ήταν και η καλύτερη επιλογή που κάναμε, αφού όσο εντυπωσιακός είναι ο ναός εξωτερικά, άλλο τόσο αδιάφορος είναι εσωτερικά. Άδειος στο εσωτερικό του, τίποτα ιδιαίτερο στους τοίχους του και μετά από τις υπέροχες εκκλησίες που είδαμε στη Ρώμη, αυτό ήταν μεγάλη απογοήτευση.
Βγήκαμε από το Duomo και από εκείνο το σημείο αποφασίσαμε απλά να περιπλανηθούμε στην πόλη. Ξαναπεράσαμε από Piazza Repubblica και Piazza della Signoria, κατηφορίσαμε προς τη Gallery Uffizi, την οποία θα ήθελα πολύ να επισκεφθώ στην επόμενη μου επίσκεψη στην πόλη και φτάσαμε μέχρι τον ποταμό Arno.
Περπατήσαμε κατά μήκος του ποταμού, θαυμάζοντας το τοπίο γύρω μας. Αυτή η εικόνα της Φλωρεντίας ήταν που μας έκανε αμέσως να την ερωτευτούμε παράφορα. Η πόλη χωρισμένη στα δύο από τον ποταμό Arno, να ενώνεται από πολλές γέφυρες. Τα χρώματα που επικρατούσαν σε εκείνο το σημείο ήταν το γαλάζιο του ουρανού και του ποταμού, καθώς και το πράσινο της φύσης που απλωνότανε γύρω μας.
Φτάσαμε στην πασίγνωστη Ponte Vecchio. Σαν καλοστημένο σκηνικό, η γέφυρα αυτή είναι πραγματικά απίστευτη. Από την εξωτερική μεριά έβλεπες μία ρομαντική, μοναχική και γλυκιά εικόνα. Στο εσωτερικό της βέβαια η γέφυρα δεν είχε καμία σχέση με το τι έβλεπες εξωτερικά. Γεμάτη κόσμο και καταστήματα, φασαρία και φωνές. Χαζέψαμε και εμείς λίγο στην αγορά, βγήκαν τα μάτια μας έξω όμως από τις εξωφρενικές τιμές!
Περάσαμε στην απέναντι μεριά του ποταμού και συνεχίσαμε να βολτάρουμε στα υπέροχα δρομάκια της Φλωρεντίας. Περπατήσαμε στη Via de’Guicciardini μέχρι και την Piazza dei Pitti, όπου είδαμε το Pitti Palace. Ακόμα ένα μουσείο το οποίο έχω σκοπό να επισκεφθώ στο μέλλον όταν ξαναρθώ Φλωρεντία, όπως και τα Boboli gardens τα οποία βρίσκονται πίσω από το Pitti Palace. Προς το παρόν αναγκαστικά ακολούθησα την υπόλοιπη παρέα μου και καθίσαμε για ακόμα ένα καφέ στην πλατεία. Μπορεί να μην ικανοποίησα το ταξιδιωτικό μου ένστικτο και την ανάγκη μου για μουσεία, μνημεία και αξιοθέατα στην Φλωρεντία, αλλά από καφέδες χόρτασα!! Πέρα της πλάκας, πραγματικά απόλαυσα το βολτάρισμα στην Φλωρεντία, χωρίς το τρέξιμο και χωρίς τον αιώνιο σκοπό μου να δω τα πάντα.. Χόρτασα όμως από την άγρια και σπάνια ομορφιά που έχει η Φλωρεντία σε κάθε της στενό και κάθε της δρομάκι.
Ακολουθούσε το αποκορύφωμα ολόκληρου μας του ταξιδιού, η πιο όμορφη στιγμή και η πιο μαγική μου ανάμνηση από αυτό το ταξίδι. Είχα προτείνει στην παρέα μου να ανέβουμε στη Piazzale Michelangelo για να απολαύσουμε το ηλιοβασίλεμα και την Φλωρεντία από ψηλά. Ανεβαίναμε, ανεβαίναμε, ανεβαίναμε και τα σκαλοπάτια δεν είχαν τελειωμό.. Ως φανατικοί καπνιστές που είμαστε, κάναμε τουλάχιστον 20λεπτο να ανέβουμε μέχρι την πλατεία..! Αυτό που αντικρίσαμε μπροστά μας όμως πραγματικά άξιζε όλη την κούραση και το ξεθέωμα.. Η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισα στο ταξίδι αυτό ήταν η προσπάθεια μου να περιγράψω αυτό που έβλεπαν τα μάτια μου εκείνη τη στιγμή. Δεν υπάρχουν λέξεις να περιγράφουν την πόλη της Φλωρεντίας που απλωνότανε στα πόδια μας μέσα στο ηλιοβασίλεμα.. Δεν υπάρχει κανένας τρόπος να περιγράψω τη συλλογή των χρωμάτων και των εικόνων που μάζευαν τα μάτια μας.. Καθίσαμε στα σκαλιά, μαζί με όλους τους υπόλοιπους τουρίστες στους οποίους για πρώτη φορά πραγματικά δεν έδωσα καμία σημασία, και απολαύσαμε τις μοναδικές αυτές στιγμές που ζούσαμε..
Ακολουθήσαμε τον αντίθετο δρόμο για να κατέβουμε από την πλατεία. Κατεβήκαμε μέσα από όμορφα καταπράσινα δρομάκια, ακόμα μαγεμένοι από τις πανέμορφες εικόνες που είχαν αποτυπωθεί στο μυαλό μας. Ήμασταν πάρα πολύ χαρούμενοι, πραγματικά ήταν λες και ανακαλύψαμε τον μεγαλύτερο θησαυρό του κόσμου! Φτάσαμε ξανά στις όχθες του ποταμού και αντιληφθήκαμε ότι πραγματικά είχαμε πεινάσει υπερβολικά. Απέναντι μας ήταν η Piazza Santa Croce και έτσι ανέτρεξα στις σημειώσεις μου, όπου είχα ένα εστιατόριο σημειωμένο στην περιοχή, το La Buchetta..
Το La Buchetta είναι ένα μικρό εστιατόριο σε ένα δρομάκι κοντά στην Piazza Santa Croce και μας πρόσφερε την καλύτερη με διαφορά γαστρονομική μας εμπειρία στην Ιταλία. Από τα ορεκτικά του, μέχρι το κυρίως πιάτο του ήταν όλα φανταστικά. Πήραμε σχεδόν ότι είχε ο κατάλογος σε ορεκτικά και για κυρίως πήραμε όλοι Bolognese. Γλύφαμε κυριολεκτικά τα δάκτυλα μας και οι τιμές ήταν πάρα πολύ καλές. Όποιος βρεθεί στην Φλωρεντία θα πρέπει να δοκιμάσει το μικρό αυτό εστιατόριο! Απλά θα ήταν καλό να κάνετε κράτηση από πριν, εμείς φανήκαμε πολύ τυχεροί, τους είχε μείνει ένα μόνο τραπεζάκι για τέσσερα άτομα!
Τελειώσαμε και με το φαγητό μας και περπατήσαμε μέχρι την Piazza Santa Croce. Καθίσαμε στα παγκάκια, χαζέψαμε την τεράστια εκκλησία Santa Croce, που επίσης θα ήθελα πολύ να επισκεφτώ στο μέλλον και συζητούσαμε για την υπέροχη μέρα που περάσαμε και το πόσο πανέμορφη είναι η Φλωρεντία. Συμπεράναμε λοιπόν, ότι είχαμε κάνει τεράστιο λάθος που δεν κλείσαμε τουλάχιστον ακόμα μία μέρα στην πόλη αυτή.. Ταυτόχρονα όμως δώσαμε υπόσχεση πως ένα μελλοντικό μας ταξίδι θα είναι tour στην Τοσκάνη με την Φλωρεντία ως βάση μας!
Η νύχτα είχε πέσει για τα καλά, ο κόσμος όμως συνέχιζε τη βόλτα του στα στενά της πόλης καθώς και στις όχθες του ποταμού. Γενικά από φύση μου δεν είμαι καθόλου ρομαντικός, αλλά η βόλτα αυτή κατά μήκος του Arno, με την πανσέληνο να ζωγραφίζει τα νερά του ποταμού, και την Ponte Vecchio μπροστά μας με τα φωτισμένα πανέμορφα σκηνικά, μου είχε βγάλει όλο το ρομαντισμό που έκρυβα μέσα μου
Κόντευαν μεσάνυχτα, είχαμε και πρωινό ξύπνημα, έτσι πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Περάσαμε ξανά από τις πλατείες και κατευθυνθήκαμε προς το ξενοδοχείο μας. Μπροστά από το ξενοδοχείο μας, υπήρχε η παγωταρία Grom, για την οποία είχα διαβάσει εξαιρετικά σχόλια! Αποφασίσαμε λοιπόν να απολαύσουμε ένα παγωτό πριν καληνυχτίσουμε την Φλωρεντία. Ήταν ο καλύτερος τρόπος να κλείσει η ομορφότερη μέρα του ταξιδιού μας. Το παγωτό ήταν υπέροχο, αντάξιο της φήμης του, και το απολαύσαμε καθισμένοι μπροστά από το φωτισμένο απ’ την πανσέληνο Duomo!
Δυστυχώς η βραδιά είχε φτάσει στο τέλος της. Η Φλωρεντία αποδείχτηκε η ομορφότερη πόλη που επισκέφτηκα μέχρι στιγμής στη ζωή μου και οι επιλογές μας τόσο για τη Piazzale Michelangelo όσο και για το La Buchetta αποδείχτηκαν εξαιρετικές. Δυστυχώς εκ των υστέρων καταλήξαμε ότι έπρεπε να κόβαμε μία μέρα από τη Βενετία και να την προσθέταμε στην Φλωρεντία.. Δεν πειράζει όμως, ευκαιρία να την επισκεφτούμε ξανά, εξάλλου και η Βενετία είναι πανέμορφη και ρομαντική πόλη όπως θα ανακαλύπταμε στο τελευταίο κομμάτι του ταξιδιού μας…..!
Last edited:
traveller_30
Member
- Μηνύματα
- 59
- Likes
- 292
- Επόμενο Ταξίδι
- New York
- Ταξίδι-Όνειρο
- New York
Πέμπτη 30 Ιουλίου – Βενετία
Ξεκινήσαμε νωρίς το πρωί με express τρένο για να διανύσουμε την απόσταση Φλωρεντία – Βενετία. Η διαδρομή ήταν όμορφη, ενώ όσο απομακρυνόμασταν από Τοσκάνη και πλησιάζαμε στη Βόρεια Ιταλία, ο καιρός άλλαζε, συννέφιαζε και η θερμοκρασία έπεφτε. Ο ενθουσιασμός μας όταν αντικρίζαμε τα πρώτα κανάλια δεν περιγράφεται. Όσες φωτογραφίες κι αν είχαμε δει από τη Βενετία, η πόλη αυτή είναι τόσο διαφορετική από κάθε άλλη πόλη, που δεν ξέραμε τι ακριβώς θα αντικρίζαμε!
Μετά από τη δίωρη διαδρομή, φτάσαμε στο σταθμό τρένων Santa Lucia. Βγήκαμε έξω απ’ το σταθμό και αφού πήραμε πληροφορίες σχετικά με το βαπορέτο που έπρεπε να πάρουμε, ξεκινήσαμε την πρώτη μας διαδρομή στα κανάλια της Βενετίας. Παρά το ότι είχαμε βαλίτσες μαζί μας στο βαπορέτο ήμασταν στριμωγμένοι σαν σαρδέλες, ήμασταν πολύ ενθουσιασμένοι και χαρούμενοι που ήμασταν επιτέλους εκεί!!
Ο κεντρικός δρόμος μπροστά από το Grand Canal ήταν ασφυκτικά γεμάτος από τουρίστες, σε σημείο που πραγματικά ήταν πολύ δύσκολο να περπατήσεις. Το ξενοδοχείο μας ήταν το τεσσάρων αστέρων Hotel Gabrielli Sandwirth, και βρισκότανε στην περιοχή Castello, δίπλα από το Doge’s Palace, την πλατεία του Αγίου Μάρκου και ακριβώς απέναντι από το νησάκι που βρίσκεται η εκκλησία San Giorgio Maggiore. Επιλέξαμε να μείνουμε στο κέντρο της Βενετίας για να απολαύσουμε όσο περισσότερο γινόταν το ιστορικό κέντρο της πόλης αυτής, χωρίς να χρειαστεί να ξοδεύουμε χρόνο (και χρήμα..) στα βαπορέτο. Η θέα από το ξενοδοχείο μας ήταν απίστευτα όμορφη και απολαμβάναμε καθημερινά τις μαγευτικές εικόνες που μας πρόσφερε το roof garden του ξενοδοχείου!
Αφού απολαύσαμε για λίγο τη θέα από το ξενοδοχείο, βγήκαμε έξω για μια πρώτη γνωριμία με την όμορφη Βενετία. Αποφασίσαμε να μην ακολουθήσουμε τις ορδές των τουριστών στον κεντρικό δρόμο μπροστά από το Grand Canal, έτσι μπήκαμε στα στενά δρομάκια και χαθήκαμε μέσα στα σοκάκια της Βενετίας. Κυριολεκτικά χαθήκαμε! Από ένα σημείο και μετά ούτε καν κοιτάζαμε το χάρτη, που μέσα από τόσα πολλά δρομάκια, σοκάκια και κανάλια πραγματικά δεν έβγαζε νόημα. Αυτό ήταν και το ομορφότερο κομμάτι της Βενετίας, δεν θα το κουράσαμε πολύ με αξιοθέατα, προγράμματα και τρέξιμο.. Η Βενετία δεν είναι σαν όλες τις υπόλοιπες πόλεις του κόσμου, είναι πραγματικά μοναδική. Από δρομάκι σε δρομάκι κι από κανάλι σε κανάλι, κόσμος στις γόνδολες να βολτάρει στα κανάλια, κόσμος στις γέφυρες να φωτογραφίζει τα κανάλια.
Το χειρότερο κομμάτι στην Βενετία ήταν το φαγητό δυστυχώς. Τέλος στις πεντανόστιμες τρατορίες της Ρώμης και της Φλωρεντίας. Ο λόγος ήταν ότι όσο κι αν έψαξα στο internet δεν βρήκα πληροφορίες για εστιατόρια στη Βενετία, που ακόμα κι αν έβρισκα δύσκολο να τα βρεις στο χάρτη. Εξάλλου στην περιοχή που μέναμε όλα (κυριολεκτικά όλα) τα εστιατόρια φώναζαν τουριστικά και οι τιμές ήταν εξωφρενικές.. Το πήραμε λοιπόν απόφαση πως θα την βγάζαμε κυρίως με πίτσες στο χέρι. Αφού φάγαμε μία μέτρια πίτσα στο χέρι, αποφασίσαμε να βγούμε στη πλατεία San Marco. Δυσκολευτήκαμε βεβαίως να τη βρούμε την πλατεία, αλλά μετά από αρκετή προσπάθεια (η πλατεία αν παίρναμε τον κεντρικό δρόμο ήταν 10 λεπτά απόσταση από το ξενοδοχείο!), φτάσαμε στην πλατεία.
Ήταν η πρώτη μας επαφή με την τεράστια πλατεία San Marco. Ίσως η ομορφότερη πλατεία που είδαμε στην Ιταλία, σίγουρα δεν έχει την χάρη και μοναδικότητα της Piazza Navona, αλλά σίγουρα είναι πάρα πολύ επιβλητική, με πολλά από τα διασημότερα αξιοθέατα της Βενετίας να είναι μαζεμένα στην πλατεία αυτή.
Πρώτος και καλύτερος βέβαια ο ναός του Αγίου Μάρκου, ο οποίος υψώνεται επιβλητικός επικρατεί μεγαλοπρεπώς στην πλατεία αυτή. Ο ναός αποτελεί το σύμβολο της Βενετίας και δικαίως τον ονομάζουν και Chiesa d’Oro (Church of gold). Στην κορυφή της εκκλησίας ξεχωρίζει η μορφή του Απόστολου Μάρκου δίπλα από τους αγγέλους και από κάτω η μορφή του φτερωτού λιονταριού, που αποτελεί και το σύμβολο της Βενετίας. Επίσης στα μπαλκόνια πάνω από την πύλη ξεχωρίζουν τα επιβλητικά άλογα του Αγίου Μάρκου.
Επίσης στην πλατεία θαυμάσαμε τον πύργο με το διάσημο ρολόι της Βενετίας (Campanile bell tower), όπως και το τεράστιο παλάτι των δόγηδων (Doge’s palace). Η πλατεία είναι μονίμως πλημυρισμένη από κόσμο, σε σημείο που δυσκολεύεσαι να περπατήσεις στην πλατεία χωρίς να ποδοπατηθείς με κάποιον.. Γύρω από την πλατεία υπάρχουν αρκετές καφετέριες, κάποιες έχουν και ζωντανή ορχήστρα να προσφέρει κλασσικές μελωδίες στους περαστικούς. Ο οργανισμός μας είχε αρχίσει να επιζητά τη δόση καφεΐνης που είναι απαραίτητη για την λειτουργία του, έτσι αποφασίσαμε να καθίσουμε για καφέ σε κάποια από τις υπέροχες αυτές καφετέριες στην πλατεία! Αμ δε…! Ο φθηνότερος καπουτσίνο που βρήκαμε στην πλατεία ήταν στην εκπληκτική τιμή των €12!!! Ωραία η πλατεία, όμορφη και ρομαντική η ατμόσφαιρα, αλλά όχι και €12 ένας καφές…
Πήραμε το δρόμο της επιστροφής στο ξενοδοχείο από τον κεντρικό δρόμο αυτή την φορά μπροστά από το Grand Canal. Η κίνηση στο δρόμο ήταν πραγματικά απελπιστική… Ειδικά πάνω στις γέφυρες γινότανε πανικός, ήταν πολύ δύσκολο να περπατήσουμε.
Κοντά στο ξενοδοχείο μας βρήκαμε καφέ σε πιο λογικές τιμές αλλά προτιμήσαμε να τον πάρουμε στο χέρι και να τον απολαύσουμε στο roof garden του ξενοδοχείου. Έτσι λοιπόν, απολαύσαμε τον καφέ μας μπροστά από την υπέροχη αυτή θέα της Βενετίας, που όσο η ώρα περνούσε έπαιρνε ένα γλυκό πορτοκαλί-ροζ χρώμα! Χαζεύαμε αρκετή ώρα, και προσέξαμε ότι όσο περνούσε η ώρα οι δρόμοι καθάριζαν από τις ορδές των τουριστών. Επιστρέψαμε στα δωμάτια μας για να ετοιμαστούμε για βραδινή βόλτα στα στενά της Βενετίας και για φαγητό!
Ξεκινήσαμε την βραδινή μας βόλτα μέσα από τα στενά σοκάκια και τα κανάλια της Βενετίας. Περάσαμε από την εντυπωσιακή Γέφυρα των στεναγμών, η οποία χωρίς τους τόσους τουρίστες που την κατακλύζανε το απόγευμα, έμοιαζε μελαγχολική και μοναχική. Περάσαμε από την επίσης γνωστή γέφυρα Ponte del Diavolo και από την Ponte dei Greci με την μεγάλη Ελληνική σημαία να κυματίζει στη γέφυρα. Η διαφορά στην ποσότητα του κόσμου που βρισκότανε στην κεντρική Βενετία από το πρωί μέχρι το βράδυ ήταν τεράστια. Λιγοστός κόσμος στα στενά, περισσότερος κόσμος στα εστιατόρια απολάμβανε το φαγητό του, λιγοστές γόνδολες συνέχιζαν να βολτάρουν στα κανάλια κι εμείς απολαμβάναμε τη βραδινή μας βόλτα στα στενά σοκάκια και γέφυρες.
Δυσκολευτήκαμε πολύ να διαλέξουμε εστιατόριο. Όλα φώναζαν τουριστικά, πουθενά δεν βλέπαμε ντόπιους, οι τιμές ήταν εξωφρενικές και παντού νιώθαμε ανασφάλεια όσον αφορά το φαγητό. Τελικά επιλέξαμε ένα εστιατόριο κοντά στην Ponte del Diavolo, με σκοπό να δοκιμάσουμε ψάρι. Ίσως να ήταν η χειρότερη επιλογή που μπορούσαμε να κάνουμε. Πληρώσαμε σε χρυσάφι για μία χούφτα γαρίδες από κονσέρβα, λίγο τηγανιτό καλαμάρι (λάστιχο) και λίγο υποτίθεται φρέσκο ψάρι, που ούτως ή άλλως ήρθε πραγματικά σε παιδικές μερίδες. Και ξαφνικά όπως «απολαμβάναμε» το φαγητό μας αρχίζει και η νεροποντή!! Ξαφνικά αέρας και κρύο, η βροχή δυνάμωνε και άρχισε να μετατρέπεται σε καταιγίδα.
Πληρώσαμε (χρυσοπληρώσαμε), και αρχίσαμε να τρέχουμε! Τρέχαμε σαν τρελοί, είχαμε γίνει παπιά από την βροχή και το χειρότερο είχαμε καταχαθεί! Δεν είχαμε ιδέα κατά που τρέχαμε… Τρέχαμε κανένα 20λεπτο μέσα στην βροχή και όταν επιτέλους βρήκαμε το ξενοδοχείο η βροχή αποφάσισε να σταματήσει
! Το πρώτο μας βράδυ στη Βενετία είχε δυστυχώς τελειώσει άδοξα, πήραμε και από ένα παγωτό από μια gelataria δίπλα από το ξενοδοχείο που απλά μας έκανε να αναπολούμε τα υπέροχα παγωτά που δοκιμάσαμε στη Ρώμη και στη Φλωρεντία. 
Συμπέρασμα της πρώτης μέρας στη Βενετία ήταν ότι η πόλη είναι πανέμορφη και πολύ ρομαντική, αλλά υπάρχει και πολλή αισχροκέρδεια και εκμετάλλευση του τουρισμού σε σημεία αηδίας (ακούς εκεί €12 ο καφές). Επίσης, έχοντας βέβαια τους ενδοιασμούς μου αφού δεν είχαμε προτάσεις για εστιατόρια από πουθενά, το φαγητό και το παγωτό στη Βενετία δεν συγκρινότανε με τις υπόλοιπες πόλεις που είχαμε επισκεφθεί.
Τέλος, λοιπόν, της πρώτης μας μέρας στη Βενετία. Το ξενοδοχείο μας πάντως ήταν υπέροχο, με πολλές ανέσεις και κατάφερε γενικά να μας ξεκουράσει μετά από την γλυκιά κούραση που αποκομίσαμε τις προηγούμενες μέρες σε Ρώμη και Φλωρεντία! Κοιμηθήκαμε λοιπόν και ξεκουραστήκαμε αφού την επόμενη μέρα θα επισκεπτόμασταν τα νησάκια Murano – Burano, για τα οποία ανυπομονούσαμε από το ξεκίνημα του ταξιδιού μας.
Ξεκινήσαμε νωρίς το πρωί με express τρένο για να διανύσουμε την απόσταση Φλωρεντία – Βενετία. Η διαδρομή ήταν όμορφη, ενώ όσο απομακρυνόμασταν από Τοσκάνη και πλησιάζαμε στη Βόρεια Ιταλία, ο καιρός άλλαζε, συννέφιαζε και η θερμοκρασία έπεφτε. Ο ενθουσιασμός μας όταν αντικρίζαμε τα πρώτα κανάλια δεν περιγράφεται. Όσες φωτογραφίες κι αν είχαμε δει από τη Βενετία, η πόλη αυτή είναι τόσο διαφορετική από κάθε άλλη πόλη, που δεν ξέραμε τι ακριβώς θα αντικρίζαμε!
Μετά από τη δίωρη διαδρομή, φτάσαμε στο σταθμό τρένων Santa Lucia. Βγήκαμε έξω απ’ το σταθμό και αφού πήραμε πληροφορίες σχετικά με το βαπορέτο που έπρεπε να πάρουμε, ξεκινήσαμε την πρώτη μας διαδρομή στα κανάλια της Βενετίας. Παρά το ότι είχαμε βαλίτσες μαζί μας στο βαπορέτο ήμασταν στριμωγμένοι σαν σαρδέλες, ήμασταν πολύ ενθουσιασμένοι και χαρούμενοι που ήμασταν επιτέλους εκεί!!
Ο κεντρικός δρόμος μπροστά από το Grand Canal ήταν ασφυκτικά γεμάτος από τουρίστες, σε σημείο που πραγματικά ήταν πολύ δύσκολο να περπατήσεις. Το ξενοδοχείο μας ήταν το τεσσάρων αστέρων Hotel Gabrielli Sandwirth, και βρισκότανε στην περιοχή Castello, δίπλα από το Doge’s Palace, την πλατεία του Αγίου Μάρκου και ακριβώς απέναντι από το νησάκι που βρίσκεται η εκκλησία San Giorgio Maggiore. Επιλέξαμε να μείνουμε στο κέντρο της Βενετίας για να απολαύσουμε όσο περισσότερο γινόταν το ιστορικό κέντρο της πόλης αυτής, χωρίς να χρειαστεί να ξοδεύουμε χρόνο (και χρήμα..) στα βαπορέτο. Η θέα από το ξενοδοχείο μας ήταν απίστευτα όμορφη και απολαμβάναμε καθημερινά τις μαγευτικές εικόνες που μας πρόσφερε το roof garden του ξενοδοχείου!
Αφού απολαύσαμε για λίγο τη θέα από το ξενοδοχείο, βγήκαμε έξω για μια πρώτη γνωριμία με την όμορφη Βενετία. Αποφασίσαμε να μην ακολουθήσουμε τις ορδές των τουριστών στον κεντρικό δρόμο μπροστά από το Grand Canal, έτσι μπήκαμε στα στενά δρομάκια και χαθήκαμε μέσα στα σοκάκια της Βενετίας. Κυριολεκτικά χαθήκαμε! Από ένα σημείο και μετά ούτε καν κοιτάζαμε το χάρτη, που μέσα από τόσα πολλά δρομάκια, σοκάκια και κανάλια πραγματικά δεν έβγαζε νόημα. Αυτό ήταν και το ομορφότερο κομμάτι της Βενετίας, δεν θα το κουράσαμε πολύ με αξιοθέατα, προγράμματα και τρέξιμο.. Η Βενετία δεν είναι σαν όλες τις υπόλοιπες πόλεις του κόσμου, είναι πραγματικά μοναδική. Από δρομάκι σε δρομάκι κι από κανάλι σε κανάλι, κόσμος στις γόνδολες να βολτάρει στα κανάλια, κόσμος στις γέφυρες να φωτογραφίζει τα κανάλια.
Το χειρότερο κομμάτι στην Βενετία ήταν το φαγητό δυστυχώς. Τέλος στις πεντανόστιμες τρατορίες της Ρώμης και της Φλωρεντίας. Ο λόγος ήταν ότι όσο κι αν έψαξα στο internet δεν βρήκα πληροφορίες για εστιατόρια στη Βενετία, που ακόμα κι αν έβρισκα δύσκολο να τα βρεις στο χάρτη. Εξάλλου στην περιοχή που μέναμε όλα (κυριολεκτικά όλα) τα εστιατόρια φώναζαν τουριστικά και οι τιμές ήταν εξωφρενικές.. Το πήραμε λοιπόν απόφαση πως θα την βγάζαμε κυρίως με πίτσες στο χέρι. Αφού φάγαμε μία μέτρια πίτσα στο χέρι, αποφασίσαμε να βγούμε στη πλατεία San Marco. Δυσκολευτήκαμε βεβαίως να τη βρούμε την πλατεία, αλλά μετά από αρκετή προσπάθεια (η πλατεία αν παίρναμε τον κεντρικό δρόμο ήταν 10 λεπτά απόσταση από το ξενοδοχείο!), φτάσαμε στην πλατεία.
Ήταν η πρώτη μας επαφή με την τεράστια πλατεία San Marco. Ίσως η ομορφότερη πλατεία που είδαμε στην Ιταλία, σίγουρα δεν έχει την χάρη και μοναδικότητα της Piazza Navona, αλλά σίγουρα είναι πάρα πολύ επιβλητική, με πολλά από τα διασημότερα αξιοθέατα της Βενετίας να είναι μαζεμένα στην πλατεία αυτή.
Πρώτος και καλύτερος βέβαια ο ναός του Αγίου Μάρκου, ο οποίος υψώνεται επιβλητικός επικρατεί μεγαλοπρεπώς στην πλατεία αυτή. Ο ναός αποτελεί το σύμβολο της Βενετίας και δικαίως τον ονομάζουν και Chiesa d’Oro (Church of gold). Στην κορυφή της εκκλησίας ξεχωρίζει η μορφή του Απόστολου Μάρκου δίπλα από τους αγγέλους και από κάτω η μορφή του φτερωτού λιονταριού, που αποτελεί και το σύμβολο της Βενετίας. Επίσης στα μπαλκόνια πάνω από την πύλη ξεχωρίζουν τα επιβλητικά άλογα του Αγίου Μάρκου.
Επίσης στην πλατεία θαυμάσαμε τον πύργο με το διάσημο ρολόι της Βενετίας (Campanile bell tower), όπως και το τεράστιο παλάτι των δόγηδων (Doge’s palace). Η πλατεία είναι μονίμως πλημυρισμένη από κόσμο, σε σημείο που δυσκολεύεσαι να περπατήσεις στην πλατεία χωρίς να ποδοπατηθείς με κάποιον.. Γύρω από την πλατεία υπάρχουν αρκετές καφετέριες, κάποιες έχουν και ζωντανή ορχήστρα να προσφέρει κλασσικές μελωδίες στους περαστικούς. Ο οργανισμός μας είχε αρχίσει να επιζητά τη δόση καφεΐνης που είναι απαραίτητη για την λειτουργία του, έτσι αποφασίσαμε να καθίσουμε για καφέ σε κάποια από τις υπέροχες αυτές καφετέριες στην πλατεία! Αμ δε…! Ο φθηνότερος καπουτσίνο που βρήκαμε στην πλατεία ήταν στην εκπληκτική τιμή των €12!!! Ωραία η πλατεία, όμορφη και ρομαντική η ατμόσφαιρα, αλλά όχι και €12 ένας καφές…
Πήραμε το δρόμο της επιστροφής στο ξενοδοχείο από τον κεντρικό δρόμο αυτή την φορά μπροστά από το Grand Canal. Η κίνηση στο δρόμο ήταν πραγματικά απελπιστική… Ειδικά πάνω στις γέφυρες γινότανε πανικός, ήταν πολύ δύσκολο να περπατήσουμε.
Κοντά στο ξενοδοχείο μας βρήκαμε καφέ σε πιο λογικές τιμές αλλά προτιμήσαμε να τον πάρουμε στο χέρι και να τον απολαύσουμε στο roof garden του ξενοδοχείου. Έτσι λοιπόν, απολαύσαμε τον καφέ μας μπροστά από την υπέροχη αυτή θέα της Βενετίας, που όσο η ώρα περνούσε έπαιρνε ένα γλυκό πορτοκαλί-ροζ χρώμα! Χαζεύαμε αρκετή ώρα, και προσέξαμε ότι όσο περνούσε η ώρα οι δρόμοι καθάριζαν από τις ορδές των τουριστών. Επιστρέψαμε στα δωμάτια μας για να ετοιμαστούμε για βραδινή βόλτα στα στενά της Βενετίας και για φαγητό!
Ξεκινήσαμε την βραδινή μας βόλτα μέσα από τα στενά σοκάκια και τα κανάλια της Βενετίας. Περάσαμε από την εντυπωσιακή Γέφυρα των στεναγμών, η οποία χωρίς τους τόσους τουρίστες που την κατακλύζανε το απόγευμα, έμοιαζε μελαγχολική και μοναχική. Περάσαμε από την επίσης γνωστή γέφυρα Ponte del Diavolo και από την Ponte dei Greci με την μεγάλη Ελληνική σημαία να κυματίζει στη γέφυρα. Η διαφορά στην ποσότητα του κόσμου που βρισκότανε στην κεντρική Βενετία από το πρωί μέχρι το βράδυ ήταν τεράστια. Λιγοστός κόσμος στα στενά, περισσότερος κόσμος στα εστιατόρια απολάμβανε το φαγητό του, λιγοστές γόνδολες συνέχιζαν να βολτάρουν στα κανάλια κι εμείς απολαμβάναμε τη βραδινή μας βόλτα στα στενά σοκάκια και γέφυρες.
Δυσκολευτήκαμε πολύ να διαλέξουμε εστιατόριο. Όλα φώναζαν τουριστικά, πουθενά δεν βλέπαμε ντόπιους, οι τιμές ήταν εξωφρενικές και παντού νιώθαμε ανασφάλεια όσον αφορά το φαγητό. Τελικά επιλέξαμε ένα εστιατόριο κοντά στην Ponte del Diavolo, με σκοπό να δοκιμάσουμε ψάρι. Ίσως να ήταν η χειρότερη επιλογή που μπορούσαμε να κάνουμε. Πληρώσαμε σε χρυσάφι για μία χούφτα γαρίδες από κονσέρβα, λίγο τηγανιτό καλαμάρι (λάστιχο) και λίγο υποτίθεται φρέσκο ψάρι, που ούτως ή άλλως ήρθε πραγματικά σε παιδικές μερίδες. Και ξαφνικά όπως «απολαμβάναμε» το φαγητό μας αρχίζει και η νεροποντή!! Ξαφνικά αέρας και κρύο, η βροχή δυνάμωνε και άρχισε να μετατρέπεται σε καταιγίδα.
Πληρώσαμε (χρυσοπληρώσαμε), και αρχίσαμε να τρέχουμε! Τρέχαμε σαν τρελοί, είχαμε γίνει παπιά από την βροχή και το χειρότερο είχαμε καταχαθεί! Δεν είχαμε ιδέα κατά που τρέχαμε… Τρέχαμε κανένα 20λεπτο μέσα στην βροχή και όταν επιτέλους βρήκαμε το ξενοδοχείο η βροχή αποφάσισε να σταματήσει
! Το πρώτο μας βράδυ στη Βενετία είχε δυστυχώς τελειώσει άδοξα, πήραμε και από ένα παγωτό από μια gelataria δίπλα από το ξενοδοχείο που απλά μας έκανε να αναπολούμε τα υπέροχα παγωτά που δοκιμάσαμε στη Ρώμη και στη Φλωρεντία. Συμπέρασμα της πρώτης μέρας στη Βενετία ήταν ότι η πόλη είναι πανέμορφη και πολύ ρομαντική, αλλά υπάρχει και πολλή αισχροκέρδεια και εκμετάλλευση του τουρισμού σε σημεία αηδίας (ακούς εκεί €12 ο καφές). Επίσης, έχοντας βέβαια τους ενδοιασμούς μου αφού δεν είχαμε προτάσεις για εστιατόρια από πουθενά, το φαγητό και το παγωτό στη Βενετία δεν συγκρινότανε με τις υπόλοιπες πόλεις που είχαμε επισκεφθεί.
Τέλος, λοιπόν, της πρώτης μας μέρας στη Βενετία. Το ξενοδοχείο μας πάντως ήταν υπέροχο, με πολλές ανέσεις και κατάφερε γενικά να μας ξεκουράσει μετά από την γλυκιά κούραση που αποκομίσαμε τις προηγούμενες μέρες σε Ρώμη και Φλωρεντία! Κοιμηθήκαμε λοιπόν και ξεκουραστήκαμε αφού την επόμενη μέρα θα επισκεπτόμασταν τα νησάκια Murano – Burano, για τα οποία ανυπομονούσαμε από το ξεκίνημα του ταξιδιού μας.
Last edited:
Εκπομπές Travelstories
