Βολιβία Περού Μήνας του μέλιτος χωρίς πολύ μέλι. Περού – Βολιβία.

[FRIDA08]

Ημέρα 8η Colca Canyon

07:30 τους είπαν από το γραφείο να είναι έτοιμοι και μετά κόπου φάνηκαν συνεπείς. Μαζί με άλλα άτομα περίμεναν στη ρεσεψιόν και έρχονταν λεωφορεία και φώναζαν ονόματα, αλλά όχι τα δικά τους. Έμειναν τελευταίοι να περιμένουν μέχρι τις 08:15 που ήρθε το σωστό λεωφορειάκι και τους πήρε.

Αναπόφευκτη σκέψη: «Γαμ@#το, θα μπορούσαμε να είχαμε κοιμηθεί ¾ παραπάνω». Αφού πέρασαν και από άλλα ξενοδοχεία να πάρουν κόσμο, άρχισαν την ανάβαση για το φαράγγι Colca.

Στη διαδρομή πέρασαν από υπέροχα τοπία με ηφαίστεια και γεωλογικούς σχηματισμούς. Συνάντησαν αγέλες από Βικούνια και κοπάδια από Λάμα και Αλπάκα.







Με 8 στους 14 επιβάτες του λεωφορείου να είναι από τις Ηνωμένες πολιτείες, ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σας έρχεται στο μυαλό;

Μπράβο μέσα πέσατε! Wow! Awesome!

Άντε, να μην είμαστε άδικοι. Είχαν πιο πλούσιο λεξιλόγιο οι άνθρωποι. Λέγανε και “oh! Huge” ή “wow! Gorgeous” ή “oh! So cool!” ή απλά “oh! Wow!” (μέσος όρος ηλικίας 45 ετών).

Έκαναν μια στάση για τσάι κόκας και συνέχισαν για το ψηλότερο σημείο της διαδρομής στα 4910. Με το που έπιασαν τα 4000 μέτρα, ο κύριος στο μπροστινό κάθισμα, περί των 75 Μαϊων, βγάζει έναν περίεργο ήχο. Κάτι σαν πνίξιμο με βήχα και τρομάρα μαζί. Η γυναίκα του δίπλα αρχίζει να σκούζει “George, baby look at me!” και βγήκαν οι φιάλες οξυγόνου μπας και συνέρθει ο George baby, αλλά ψιλοχάλια ο κύριος που φυσικά δεν κατέβηκε από λεωφορείο όταν αυτό σταμάτησε στα 4910.



Οι οδηγίες του ξεναγού ήταν σαφείς: «Μην τρέχετε και μην πηδάτε. Θα σας πιάσει κατευθείαν πονοκέφαλος.»

Οι φίλοι μας περιχαρείς βγήκαν μερικές φωτογραφίες στο σημείο που αναγραφόταν το υψόμετρο, αλλά η Φ το ένιωθε, κάτι δεν πήγαινε καλά.

-Β, δεν είμαι καλά. Απευθύνθηκε στον σύντροφό της.
-Πάρε μερικές βαθιές ανάσες, της απάντησε.
-Βρε τι βαθιές ανάσες; Σου λέω δεν είμαι καλά.
-Σήκω να πάμε στο λεωφορείο.

Σηκώνεται. Ένα, δύο, τρία βήματα και παρ’ την κάτω.

Ένιωσε τη μυρωδιά από το οινόπνευμα να ξυπνά τις αισθήσεις της και κάποιον να την χτυπά ελαφρά στο πρόσωπο φωνάζοντας το όνομά της. Όταν άνοιξε τα μάτια της ήταν ξαπλωμένη στο χώμα και ένας Περουάνος κρατούσε ψηλά τα πόδια της. Γύρω γύρω ήταν μαζεμένος κόσμος και σε μια άκρη ο άνθρωπος που είχε διαλέξει να μοιραστεί τη ζωή της…

Κουίζ:
Α) Έστεκε αμήχανος.
Β) Τραβούσε τα μαλλιά του για αυτό που τους είχε συμβεί στο ταξίδι του μέλιτος.
Γ) Με το ένα χέρι έβγαζε φωτογραφίες και με το άλλο τραβούσε κάμερα.

Τσακάλια είστε! Το Γ είναι η σωστή απάντηση.

- Ο φωτογράφος είναι ο άντρας σου; Τη ρώτησε ο άνθρωπος που τη βοηθούσε.
- Ναι, ναι. Απάντησε αυτή.
- Κάνει καλά τη δουλειά του, της είπε και γέλασαν αφού ήταν εμφανώς καλύτερα.

Όταν μπήκαν στο λεωφορείο και άρχισαν να κατηφορίζουν προς την πόλη του Chivay, και πρωτεύουσα του φαραγγιού, η Φ ένιωθε αισθητά καλύτερα, όχι όμως και ο George Baby που «έβγαλε» όλο τον εσωτερικό του κόσμο. Ο George baby, που λέτε, τα χρειάστηκε για τα καλά και κάλεσαν γιατρό για να επιληφθεί του θέματος.



Ο Β και η Φ έφαγαν σε ένα εστιατόριο που είχε πλούσιο μπουφέ, έκαναν μία βόλτα στην πόλη και μετά με το λεωφορείο στο ωραίο τους κατάλυμα. Το Colca Lodge. Έφτασαν εκεί γύρω στις 15:00 και εξερεύνησαν το ξενοδοχείο. Άφησαν για όταν θα νύχτωνε τα outdoor θερμά λουτρά στην όχθη του Colca river και συνέχισαν σε μια ωραία περιπατητική διαδρομή που τους σύστησαν.



Σε καναδυό ώρες ήταν πίσω στο ξενοδοχείο και ήπιαν mate de coca δίπλα στο τζάκι στο ωραίο καφέ. Είχε πια νυχτώσει. Τους είπαν ότι η καλύτερη ώρα για τα λουτρά είναι μετά τις 19:00. Δεν φυσάει σχεδόν καθόλου και λόγω της ώρας, του υψομέτρου και του χαμηλού επιπέδου υγρασίας μπορείς να απολαύσεις έναν ουρανό εξαιρετικής ομορφιάς. Mόνο ένα πρόβλημα υπάρχει, το κρύο. Φυσικά η χειρότερη στιγμή είναι όταν βγαίνεις από την πισίνα μέχρι να φτάσεις στο δωμάτιο, που δεδομένου ότι το ξενοδοχείο είναι πολύ μεγάλο και χτισμένο σε μικρά 2όροφα σπιτάκια …καταλαβαίνετε νομίζω.

Ο Έλληνας ταξιδιώτης, όμως, αγαπητοί μου, τη βρήκε τη λύση και σε αυτό το πρόβλημα λανσάροντας νέα μόδα στο ταξιδιωτικό outfit. Μαγιό, από πάνω μπουρνούζι και από πιο πάνω τις κουβέρτες (τύπου καναπέ) που είχε στο δωμάτιο. Το συνολάκι φορέθηκε με σαγιονάρα και έκλεψε τις εντυπώσεις!

Ένα ακαθόριστο επιφώνημα έβγαινε από το στόμα όσων έμπαιναν μέσα στις μικρές, κυκλικές πισίνες. Ήταν 4 πισίνες με διαφορετική θερμοκρασία η κάθε μία, αλλά ήθελε μεγάλη απόφαση για να πας από τη μία στην άλλη. Ο ουρανός ήταν πραγματικά υπέροχος. Μπορούσες να δεις ακόμη και τη γαλαξιακή σκόνη. Το φεγγάρι, παρά το γεγονός ότι δεν ήταν ούτε καν μισογεμάτο, έλουζε με φως όλη την πλαγιά και το ποτάμι που κυλούσε μπροστά από τις πισίνες.

Στην πιο ζεστή από τις πισίνες (40 βαθμοί) ήταν 4 Αργεντίνοι που μιλούσαν για τον σταυρό του Νότου. Η Φ, σιγά μην έχανε, τους ζήτησε να της δείξουν πού ήταν. Αυτοί δεν ήταν πολύ σίγουροι, η Φ δεν μπορεί ποτέ να καταλάβει τους σχηματισμούς από τα αστέρια και έτσι τζίφος.

Όχι πολύ ευχάριστα, βγήκαν από τις πισίνες και με τη γνωστή αμφίεση, πήγαν στο δωμάτιο. Στην είσοδο τους περίμενε ένας κύριος που τους έδωσε σοκολατάκια, από μία θερμοφόρα για τον ύπνο και τους καληνύχτισε ευγενικά.

Tips:

1. Η εκδρομή στο Colca Canyon κόστισε 350sl το άτομο. Περιλάμβανε μετακινήσεις, διανυκτέρευση στο Colca Lodge με πρωινό και ξεναγήσεις. Η είσοδος στο φαράγγι κόστισε 70sl. Colca Lodge | Baρos termales y el SPA mαs galardonado del Perϊ

 

[skoumpi]

Μπράβο η συνέχεια της ιστορίας ήταν οτι πρέπει με τον πρωινό καφέ μου!

 

[fotast]

Πολύ καλή και "ζωντανή" αφήγηση.Καλά ταξίδια να έχετε.

 

[underwater]

Καταπληκτική αφήγηση!
Σα να το ζούμε και εμείς μαζί σας!

 

[alma]

Yπέροχη ιστορία.Περιμένουμε κι άλλες φωτογραφίες με τη συνέχεια.

 

[KIKI]

ωραια και διασκεδαστικη αφηγηση !! Σε παρακολουθω με πολυ ενδιαφερον....

 

[thalia 35]

Περού το όνειρό μου!!!! Πολύ ωραία και αυτή η ιστορία σου.

 

[FRIDA08]

Ημέρα 9η Colca Canyon-Puno

Με δυσκολία σηκώθηκαν καθώς το ρολόι έδειχνε 05:00. Μετά το πολύ ωραίο πρωινό στο Colca Lodge, ξεκίνησαν την περιήγηση στο φαράγγι. Πρώτη στάση στο χωριό Yaunque. Στην κεντρική πλατεία τα παιδάκια χόρευαν ένα παραδοσιακό χορό.



Το δρώμενο παραήταν τουριστικό. Σειρά είχαν 2-3 ακόμη χωριά της κοιλάδας και μετά στο Cruz de Condor, στο βαθύτερο σημείο του φαραγγιού με 3300 μέτρα βάθος, το οποίο αποτελεί καταφύγιο για τους 50-60 εναπομείναντες κόνδορες των Άνδεων.

Ο Β επέμενε: «50 κόνδορες μείνανε και μαζευτήκαμε πάνω από 500 χαϊβάνια για να τους δούμε. Σιγά μην έρθουν εδώ. Παραμύθι τρώμε». Το μονόλογό του διέκοψε η φωνή μιας κοπέλας: “Condor” φώναξε και έδειξε προς τον ουρανό. Τελικά οι φίλοι μας στάθηκαν τυχεροί και 7 κόνδορες πετούσαν κυριολεκτικά πάνω από τα κεφάλια τους χαρίζοντας υπέροχες λήψεις και μια μοναδική εμπειρία στους παρευρισκομένους.





Πίσω στο λεωφορείο και μετά από μερικές στάσεις στη διαδρομή για να απολαύσουν τη θέα του φαραγγιού, έφτασαν πίσω στο Chivay, όπου έφαγαν.







Είχαν λίγο χρόνο μέχρι να φύγει το λεωφορείο που θα τους οδηγούσε στο Puno και πήγαν μια βόλτα μέχρι την κεντρική πλατεία. Εκεί λάμβανε χώρα μια έκθεση σχετική με τον οικοδομικό τομέα. Προς μεγάλη τους έκπληξη διαπίστωσαν ότι δεν υπήρχαν φωτογραφίες ή σχέδια ή στημένα περίπτερα στους εκθέτες, παρά μόνο μινιατούρες των προϊόντων που εμπορεύονταν ο κάθε εκθέτης.



Επιβιβάστηκαν σε άλλο λεωφορείο αυτή τη φορά, ξεκίνησαν στις 13:30 και μερικές στάσεις μετά, στις 19:30 το λεωφορείο τους άφησε έξω από το ξενοδοχείο που είχαν κλείσει στο Puno. Μια μικρή βόλτα έξω γιατί η μέρα ήταν πολύ μεγάλη για να αντέξουν κάτι παραπάνω.

Tips:

1. Το ξενοδοχείο στο Puno ήταν το Mosoq Inn. Καλό location, καθαρό, ευρύχωρο, ωραίο πρωινό και εξαιρετικό προσωπικό. Κόστος 135sl το δίκλινο με πρωινό.

 

[skoumpi]

Καλημέρα, τελικά λέω να το καθιερώσουμε... κάθε πρωί καφές και λίγο από Περού!
Το βράδυ θα γράφεις το πρωί θα τα διαβάζω εγώ..

 

[chris7]

Frida, σ' ευχαριστούμε για την πολύ ωραία ιστορία σου και τις θαυμάσιες φωτογραφίες σου.

 

[FRIDA08]

Ημέρα 10η Λίμνη Τιτικάκα

Γύρω στις 08:00 ήταν στις όχθες της λίμνης Τιτικάκα, της ψηλότερης πλεύσιμης λίμνης στον κόσμο με υψόμετρο 3800 μέτρα. Λίγο αργότερα επιβιβάστηκαν σε μια βάρκα που θα τους οδηγούσε στα νησιά της λίμνης μαζί με καμιά 20αριά ακόμη τουρίστες.



Περίπου μισή ώρα μετά τον απόπλου έφτασαν στα πλωτά νησιά Ouros. Εκεί τους περίμενε ο αρχηγός του νησιού. Τους κάθισε σε κάτι δεμάτια από καλάμια και με αρκετά τουριστικό τρόπο τους εξήγησε μερικά πράγματα για τον τρόπο ζωής των 22 κατοίκων του νησιού. Τα νησιά Ouros είναι περίπου 65 και είναι πλωτά, φτιαγμένα από άχυρα που φύονται στις όχθες της λίμνης.





Οι φίλοι μας, αφού τριγύρισαν για λίγο στο νησί, επιβιβάστηκαν σε μια παραδοσιακή βάρκα και πήγαν σε ένα μεγαλύτερο νησί όπου τους περίμενε η βάρκα τους για να συνεχίσουν τη διαδρομή τους προς το νησί Amantani.



Στο σημείο αυτό κρίνεται σκόπιμο να αναφερθούν ορισμένες λεπτομέρειες σχετικά με τη βάρκα.

Ταχύτητα: Πιο αργά πεθαίνεις. Κολυμπώντας πας σίγουρα πιο γρήγορα, πράγμα που περνούσε από το μυαλό όλων των επιβατών, αλλά τα παγωμένα νερά της λίμνης το άφηναν μόνο σκέψη.

Μυρωδιά: Πετρελαίου και πολύ έντονη μάλιστα. Σε συνδυασμό δε με τον θόρυβο της μηχανής έκανε τη διαδρομή να αγγίζει την τελειότητα (όπως λέει και γνωστή τηλεπερσόνα).

Χώροι: Ένας κλειστός χώρος στον οποίο οι επιβάτες καθόταν περιμετρικά, ένας μικρός χώρος στο πίσω μέρος δίπλα στη μηχανή και ακόμη ένας που ήταν ουσιαστικά η οροφή του κάτω, με ένα περιμετρικό παγκάκι στο έλεος του καυτού ήλιου.

Χρειάστηκε να περάσουν 2,5 ώρες στο κάτω επίπεδο της βάρκας μέχρι να φτάσουν στο νησί Amantani, όπου θα περνούσαν τη νύχτα σε ένα σπίτι ντόπιων. Όταν αποβιβάστηκαν στην προβλήτα περίμεναν όμορφα ντυμένες γυναίκες με την παραδοσιακή τους φορεσιά, για να πάρουν τους τουρίστες που μοιράζονταν ανά παρέα 2-3 άτομα σε κάθε σπίτι.



Όταν ήρθε η σειρά των φίλων μας, δεν τους παρέλαβε κάποια από τις κυρίες, ή αλλιώς mamas, αλλά ένας μπάρμπας. Και τότε άρχισε η ανηφόρα. Και ανέβα και ανέβα και όλοι οι άλλοι τουρίστες μπροστά τους να πηγαίνουν δεξιά και αριστερά στα σπίτια αλλά οι φίλοι μας μόνο προς τα πάνω. Και δωσ΄ του ανέβασμα και κόντρα ανέβασμα, πράγμα που υπό κανονικές συνθήκες θα ήταν πλεονέκτημα, στα 3900 όμως σου βγαίνει η γλώσσα για να φτάσεις. Κάποια στιγμή περνάν έναν αυλόγυρο και επιτέλους φτάνουν και το διαπιστώνουν και ιδίοις όμμασι: Το σπίτι τους ήταν ένα από τα ψηλότερα του νησιού.

Κατά τα άλλα το σπίτι ήταν λίγο πολύ αυτό που περίμεναν. Μια μικρή εσωτερική αυλή γύρω από την οποία υπήρχαν μικρά (σε μέγεθος δωματίου) οικήματα. Η τουαλέτα και η κουζίνα βρίσκονταν έξω από αυτή την αυλή και φυσικά δεν υπήρχε ρεύμα και νερό. Τα πατώματα ήταν από χώμα και οι τοίχοι από πλήθια. Το δωμάτιό τους ήταν στον πάνω όροφο ενός από αυτά τα οικήματα και μέσα είχε τρία κρεβάτια στρωμένα με παραδοσιακά στρωσίδια. Αυτό που δεν περίμεναν οι φίλοι μας ήταν η μυρωδιά του χώρου, την οποία η λέξη που θα περιέγραφε γλαφυρότερα από όλες είναι μία: στάβλος. Ω! Ναι, στάβλος. Έτσι μύριζε το δωμάτιο που θα περνούσαν τη νύχτα.

Τίποτα δεν είπαν στον μπάρμπα οι φίλοι μας. Που και να του έλεγαν δηλαδή το ίδιο θα έκανε, μια και ο μπάρμπας, όπως και όλοι οι κάτοικοι του νησιού, μιλάν Κέτσουα, την γλώσσα των Ίνκας, που ουδεμία σχέση έχει με τα Ισπανικά, στα οποία τα ψιλοκαταφέρνει η Φ. Πέντε με δέκα λέξεις κατείχε στα Ισπανικά ο μπάρμπας που τον έκαναν να μοιάζει φωστήρας μπροστά στη γυναίκα του, τη mama, η οποία δεν κατείχε ούτε αυτές.

Μία εξ'αυτών των πέντε ακούστηκε λίγη ώρα αφότου πήγαν στο δωμάτιο. “Comida” τους είπε ο μπάρμπας και τον ακολούθησαν στην κουζίνα για το μεσημεριανό φαγητό. Έφαγαν τη σούπα με κινόα και μετά τα βραστά λαχανικά και ήπιαν και Mate de munia, τσαγάκι για το στομάχι, αλλά μια αναστάτωση τους ήρθε είναι η αλήθεια από τους κανόνες υγιεινής, ειδικά όταν παρακολούθησαν το πλύσιμο των πιάτων.

Γύρισαν στο δωμάτιο για να ξεκουραστούν, αλλά η μυρωδιά δεν τους άφησε και έτσι βγήκαν στην αυλή για χάζι. Εκεί η mama έπλεκε σκουφάκια καθισμένη στο χώμα. Τους τα έδειξε και από ευγένεια αγόρασαν από ένα. Η mama -επίσης από ευγένεια- τους τα φόρεσε και αργότερα αφού πήγε προς το σπίτι, οι φίλοι μας έβγαζαν ανάμεσα από το μαλλί, κλαράκια, μπιρμπιλάκια και διάφορα άλλα –άκια.

Λίγο αργότερα ο μπάρμπας τους έγνεψε να τον ακολουθήσουν και τους είπε τη δεύτερη από τις 5 λέξεις: “Plaza”. Μπροστά ο μπάρμπας και πίσω οι φίλοι μας κατηφορίζοντας πήγαν στην πλατεία του χωριού. Από εκεί δεν έλειπε ο πολιτισμός με φως, αναψυκτικά και διάφορα άλλα τυποποιημένα είδη περιπτέρου. Στην πλατεία συνάντησαν μερικούς από τους υπόλοιπους που ήταν μαζί στη βάρκα και ψιλοσυζήτησαν για τις συνθήκες. Όχι, δεν βρομούσαν όλα τα σπίτια, όπως αυτό που έμεναν αυτοί, απλώς οι φίλοι μας ήταν οι πιο τυχεροί από όλους.

Από εκεί ανηφόρησαν (πολύ ανηφόρα όμως) προς το ιερό της Pachamama και του Pachatata για να δουν τη δύση του ήλιου. Η ανάβαση ήταν πραγματικά κουραστική αλλά η θέα πολύ όμορφη και η στιγμή από αυτές που αξίζει να θυμάσαι.





Πίσω στην πλατεία, ενώ το σκοτάδι είχε πέσει, μετά δυσκολίας βρήκαν τον μπάρμπα που τους οδήγησε στο σπίτι για το βραδινό. Μια από τα ίδια έκανε η mama με λίγο ρύζι και σούπα από κινόα και τσαγάκι για το τέλος.

Πήγαν να ξεκουραστούν (?) στο δωμάτιο γιατί θα ακολουθούσε γιορτή στο Casa Communal. Άφησαν την πόρτα από το δωμάτιο ανοιχτή παρά το κρύο -που μετά τη δύση του ήλιου ήταν τσουχτερό- μπας και φύγει λίγο η μπόχα και άναψαν το κερί που είχε στο τραπεζάκι. Τσουπ! σε ένα λεπτό εμφανίζεται ο μπάρμπας να τους φροντίσει. Έκλεισε την πόρτα και ανάμεσα στα αλαμπουρνέζικα, διέκριναν την Τρίτη λέξη: “Mosquitoes”. Πέρασε λίγη ώρα και να ‘τοι πάλι στο δωμάτιο ο μπάρμπας με τη mama και μαζί η 4η και η 5η λέξη: “fiesta” και “ropa”.

Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι εξ’αιτίας της στοματικής υγιεινής αλλά και των αναρίθμητων φύλων κόκας (και κάτι άλλα αδιευκρίνιστα) που μασούσε ο μπάρμπας, όταν σε πλησίαζε κόντευες να λιποθυμήσεις.

Όλα τα παραπάνω έκαναν τον Β να πει κοφτά στη Φ όταν είδε τη mama να κουβαλάει τα ρούχα με σκοπό να τους τα φορέσει:

-Εγώ πες τους, ρούχα δεν φοράω!

Τι να κάνει και αυτή; Το προσπάθησε.

“Ropa,no”, τους είπε και κούνησε δεξιά αριστερά το κεφάλι της.

Τότε αυτοί γούρλωσαν τα μάτια τους είπαν κάτι σαν “kj%gtr*t$#rlfb6&^w” και τους φόρεσαν σχεδόν με το ζόρι τα ρούχα. Μάλλον δεν ήταν προσβλητικό, γιατί όταν τους είδαν ντυμένους έβγαλαν ένα επιφώνημα επιδοκιμασίας.

Αυτή τη φορά τους συνόδευσε η mama, που ήταν και πιο ευχάριστη παρέα για λόγους που προαναφέρθηκαν, στο communal house για τη fiesta. Αρκετοί τουρίστες ήταν εκεί ντυμένοι με τις παραδοσιακές φορεσιές και μια μπάντα. Οι μουσικοί, αφού έπαιξαν μερικά παραδοσιακά κομμάτια, το γύρισαν σε πιο εμπορικά και στο τέλος πουλούσαν και το CD τους. Το όλο σκηνικό ήταν αρκετά τουριστικό αλλά οι φίλοι μας χόρεψαν και γέλασαν με την καρδιά τους.



Λίγη ώρα μετά γύρισαν στο σπίτι, στο οποίο ο μπάρμπας κοιμόταν τριπλοαμπαρωμένος. Φόρεσαν πραγματικά ό,τι είχαν μαζί τους (γάντια, κουκούλες) και προσπάθησαν να κοιμηθούν.

Tips:
1. Στην εκδρομή στη λίμνη τους φάνηκαν πολύ χρήσιμα τα παρακάτω: Ισοθερμικά ρούχα (μετά τη δύση του ήλιου), φακός, υγρά μαντιλάκια, σκουφί, γάντια, ζεστά ρούχα και λίγο φαγητό.

 

[Dafni]

εκτός απο το ταλεντο στη ζαχαροπλαστική ,εισαι και στη συγγραφη μεγαλο ταλεντο!!!