Μάλτα Μάλτα - A window to a different world

[Orfeasraf]

Κεφάλαιο 1: Οργάνωση

Πέμπτη 8 Δεκέμβρη 2016 μεσημέρι. Η κίνηση στους δρόμους της Αθήνας αυξημένη, κόσμος επιστρέφει από τις δουλειές, απεργιες, ΑΔΕΔΥ, ΟΣΕ, στάσεις εργασίας τα ΜΜΜ και εγώ περπατάω προς την στάση όπου φτάνω ακριβώς μαζί με το Χ95. Μια ακόμα διαδρομή προς το αεροδρόμιο ξεκινά...

H ιστορία όμως ξεκινά λίγους μήνες νωρίτερα. Ένα ήρεμο απόγευμα του Αυγούστου ενώ απολαμβάνω από το μπαλκόνι στη Ραφήνα το δροσερό βοριαδάκι και το γαλάζιο του Ευβοϊκού, καθώς χαζεύω από το κινητό στο internet πέφτω πάνω στην προσφορά της Ryanair. 24 ευρώ με επιστροφή για Μάλτα. "Δεν είμαστε με τα καλά μας..." Αφού λοιπόν το συνειδητοποιώ αρχίζω τα τηλέφωνα προς αναζήτηση συνταξιδιώτη. "Ναι, ξέρεις, καλό ακούγεται αλλά τώρα δεν υπάρχει μια από χρήματα...", '' θα δω, δεν ξέρω αν θα μπορώ τότε...", "ναι, γιατί οχι, θα σου πω αύριο σίγουρα" και πάει λέγοντας... Αύριο όμως η προσφορά είχε εξαφανιστεί. Και είχα ψηθεί...

Δεν περνάνε δυο - τρις βδομάδες πάλι τα 24 ευρω. Πάλι τα γνωστά τηλέφωνα, πάλι οι γνωστές απαντήσεις του τύπου "Αν βρω λεφτά, ναι...", ''Αα μάλιστα, και πότε θα πας;" Εν τω μεταξύ, πάλι χάθηκε η προσφορά. Ξανά μανά τα ίδια τρις - τέσσερις φορές, όλο οι ίδιες απαντήσεις. Ώσπου στο τέλος λέμε με έναν φίλο από τη σχολή να πάμε.

Ένα απόγευμα λοιπόν αρχές Νοέμβρη, να πάλι τα 24 ευρω. Τηλέφωνο για να κανονίσουμε ημερομηνίες "Ναι, ξέρεις όμως δεν είμαι σίγουρος αν θα έχω χρήματα, πόσο θα βγει συνολικά;... ναι, θα σου πω αύριο αμα έρθω" και τέτοια. Ναι, αύριο όμως η προσφορά δε θα υπάρχει. Εε δε με παρατάτε όλοι σας, τα έκλεισα για μένα, 8-10/12 και εσείς πηγαίνετε το καλοκαίρι με 50 ευρώ one way...

Οι μέρες λοιπόν περνάνε και αρχίζω να οργανώνω το ταξίδι με οδηγό φυσικά τις διηγήσεις των μελών του forum. Ξενοδοχείο ήθελα να κλείσω στη Βαλέτα όμως όντας μονόκλινο θα πήγαινε πολύ ακριβό και ήθελα να κρατήσω το budget χαμηλά. Οπότε κατέληξα στο Plevna Hotel στη Sliema με 60 ευρώ και τα δυο βράδια με πρωινό. Τόσο περίπου ήθελαν στη Βαλέτα το κάθε βράδυ όμως.

Όλα λοιπόν έτοιμα, οι μέρες πλησιάζουν και να όλοι "Αχ τι ωραία που θα είναι, να ερχόμουν και εγώ", "έχει ακόμα κανένα φτηνό εισιτήριο να έρθω;'' και διάφορα τέτοια. Ναι, τώρα το θυμηθήκατε όλοι, όταν μιλάω εγω...

 

[Orfeasraf]

Κεφάλαιο 2: Πρώτη γνωριμία με τη Μάλτα

Πέμπτη απόγευμα λοιπόν και φτάνω σχετικά νωρίς στο αεροδρόμιο, περίπου δυο ώρες πριν την πτήση. Πύλη δεν μας έχουν δώσει ακόμα οπότε κάνω μια βόλτα στο αεροδρόμιο να περάσει η ώρα. Τελικά μας δίνουν την Β30 οπότε κατευθύνομαι προς τα εκεί. Η αναχώρησή μας είναι προγραμματισμένη για τις 18:00 οπότε περίπου στις 17:30 ξεκινά η επιβίβαση και λίγο μετά τις 6 αναχωρούμε. Απογείωση προς τα βόρεια, στροφή αριστερά και η φωτισμένη Αθήνα ανοίγεται μπροστά μας. Πόσο διαφορετική, πόσο όμορφη φαίνεται αυτή η πόλη με τα φώτα της... Αφού στη συνέχεια περνάμε το λιμάνι του Πειραιά στρίβουμε λίγο ακόμα αριστερά με κατεύθυνση προς τη Μάλτα.

Η πτήση με πληρότητα περίπου 80%, το 40-45% των επιβατών Έλληνες ενώ οι υπόλοιποι ξένοι - από Γάλλοι, Γερμανοί και Μαλτέζοι μέχρι Τούρκοι και φυσικά Κινέζοι. Λίγο μετά τις 6μιση τοπική ενημερωνόμαστε πως ετοιμαζόμαστε για προσγείωση. Ενώ βρισκόμαστε κοντά στο Gozo στρίβουμε αριστερά και ξεκινά η προσγείωση.

Πριν ακόμα πατήσει κανείς το πόδι του στο νησί αισθάνεται τη διαφορά. Τα τζάμια του αεροπλάνου έχουν θολώσει από την υγρασία πριν καν ακινητοποιηθεί, φοίνικες παντού και φυσικά ζέστη. Αρκετά παραπάνω από την Αθήνα. Πλέον οι επιβάτες που αποβιβάζονται δεν χρησιμοποιούν shuttle bus και μπαίνουν στο terminal από την διπλανή ακριβώς πύλη από αυτή που ετοιμάζονται για την επιστροφή τους στην Αθήνα άλλοι επιβάτες. Έτσι δίνεται η ευκαιρία να επισκεφτεί τα καταστήματα με αφορολόγητα προϊόντα όποιος ενδιαφέρεται.

Στη συνέχεια και λόγω του προσφυγικού ακολουθεί τυπικός έλεγχος των διαβατηρίων/ταυτοτήτων αν και η Μάλτα ανήκει στην ζώνη Σέγκεν. Το αεροδρόμιο της Μάλτας είναι σχετικά μικρό όμως υπάρχουν πριν από την έξοδο γραφεία ενοικίασης οχημάτων, γραφείο για έκδοση καρτών για τα λεωφορεία και γραφείο της Vodafone. Στην Μάλτα υπηρεσίες κινητής τηλεφωνίας προσφέρουν κυρίως η Vοdafone και η Go. Για τους επισκέπτες διατίθενται προπληρωμένες κάρτες με πακέτα δεδομένων όμως μιας και από τον Ιούλιο καταργείται η περιαγωγή στην Ε.Ε. και τώρα βρισκόμαστε σε μεταβατική περίοδο όλες οι ελληνικές εταιρίες παρέχουν χαμηλές σχετικά χρεώσεις.

Ακριβώς στην έξοδο υπάρχει η στάση των αστικών λεωφορείων. Σε όλες τις στάσεις αναγράφεται ο αριθμός του λεωφορείου που διέρχεται, η ώρα που διέρχεται καθώς και οι επόμενες και προηγούμενες στάσεις ενώ κάποιες διαθέτουν και δωρεάν wi-fi. Μιας και έμεινα στη Sliema περίμενα το Χ2 το οποίο σύντομα ήρθε. Η αλήθεια είναι, όσο καλά προετοιμασμένος και αν είσαι, μια πόρτα από τη δεξιά μεριά την ψάχνεις... Τα λεωφορεία λοιπόν είναι όλα μικρά, δεν υπάρχουν λεωφορεία - φυσούνες, ενώ τα περισσότερα έχουν μόνο μια πόρτα μπροστά, στον οδηγό. Εισιτήρια μπορείτε να βγάλετε από τον οδηγό - προσοχή, δεν δίνει ρέστα -, ο οποίος είναι ντυμένος ασορτί με τα λεωφορεία. Μπλε σκούρα μπλούζα με πράσινο γιακά και άσπρο πουκάμισο από μέσα.

Η διαδρομή ξεκινά, η Μάλτα φαίνεται αμέσως πως είναι ένα ξεχωριστό, ένα διαφορετικό νησί. Σπίτια στα οποία το χρώμα της άμμου είναι έντονο, σπίτια μικρά σχετικά και όλα στολισμένα με φωτάκια για τα Χριστούγεννα. Στη Μάλτα τα καταστήματα κλείνουν σχετικά νωρίς. Δύσκολα θα βρεις κανείς κάποιο ανοιχτό μετά τις 6 ή 7. Οπότε όλα φαίνονται κλειστά από το λεωφορείο, στολισμένα όμως και αυτά.Μετά από μια σύντομη διαδρομή λοιπόν φτάνουμε αρχικά στον κόλπο του St. Julian, τον οποίο να πω την αλήθεια τον περίμενα χειρότερο, τελικά δεν ήταν τόσο άσχημα εκεί. Ίσως επειδή ακόμα δεν είχα δει την υπόλοιπη Μάλτα...

Στα λεωφορεία υπάρχει μια οθόνη στην οποία αναγράφεται η επόμενη στάση οπότε αν ξέρει κανείς το όνομά της είναι πολύ εύκολο να την βρει. Τακτοποιούμαι λοιπόν στο δωμάτιο και ξεκινάω μια μικρή βόλτα στη Sliema. Η ώρα έχει πάει ήδη 8μιση ενώ έχει αρχίσει να ψιχαλίζει. Όμορφη εικόνα η Valletta από τη Sliema στην οποία αρκετός κόσμος, Μαλτέζοι και μη, τρώνε σε κάποιο εστιατόριο ή ταχυφαγείο με θέα τη Βαλέτα. Στην άλλη μεριά της Sliema, η οποία μοιάζει με την Πειραϊκή στον Πειραιά, το suel της θάλασσας είναι έντονο χτυπώντας με μανία τα βράχια της Μάλτας. Κόσμος, κυρίως Μαλτέζοι, περπατάνε στον πεζόδρομο ή κάνουν τρέξιμο. Από την άλλη μεριά ψηλές πολυκατοικίες Μαλτέζων αλλά και ξενοδοχεία. Εντύπωση πάντως προκαλούν τα μεγάλα παράθυρα που έχουν όλες οι πολυκατοικίες στην περιοχή αυτή

Το κλίμα αλλάζει όμως αν χαθεί κάποιος στα στενά της Sliema. Παραδοσιακά σπίτια κάνουν την εμφάνιση τους όπου έξω από το καθ ένα υπάρχει μια μεγάλη σακούλα σκουπιδιών! Σε κάποια σημεία στη Μάλτα οι κάτοικοι απλώς αφήνουν τα σκουπίδια το βράδυ έξω από τα σπίτια τους και το πρωί τα μαζεύει το απορριμματοφόρο. Η ώρα όμως έχει περάσει και γυρνάω στο ξενοδοχείο για ξεκούραση μιας και το πρωί είχα πρωινό ξύπνημα ενώ ο καιρός δεν αναμενόταν καλός με βροχή όλη τη μέρα...

 

[Orfeasraf]

Κεφάλαιο 3: Mdina - Rabat

Το ξυπνητήρι χτυπά στις 7 το πρωί οπότε σηκώνομαι, ετοιμάζω τα πράγματα στο σακίδιο και κατεβαίνω για πρωινό, το οποίο παρεπιπτόντως δεν ήταν και τίποτα το ιδιαίτερο, μέτριο θα έλεγα. Επιστρέφω στο δωμάτιο να πάρω το σακίδιο (γιατί δεν το πήρα από πριν να φύγω κατ' ευθείαν ακόμα απορώ, τέλος πάντων...) και κατευθύνομαι προς τη στάση για να πάρω το 202 για τη Μdina. Το λεωφορείο φτάνει στην ώρα του στη στάση-αφετηρία του όμως επειδή υπήρχε στη στάση και άλλο λεωφορείο αποφάσισε ο οδηγός (του 202) να την παρακάμψει και απλά... να συνεχίσει... Οπότε προσοχή, αν υπάρχει άλλο λεωφορείο στη στάση καλύτερα να πάτε πίσω από το σταματημένο λεωφορείο και να κάνετε νόημα στο δικό σας να σταματήσει. Εναλλακτικά, περιμένετε το επόμενο ή το μεθ' επόμενο αν πάλι η στάση είναι κατειλημμένη

Οι εναλλακτικές ήταν δύο. Είτε να πάω στη Valletta και από εκεί να πάρω κάποιο λεωφορείο, που ήταν και ο πιο σύντομος τρόπος, είτε να περιμένω το επόμενο 202 που ήταν μια ώρα μετά. Επειδή ήθελα να δω τη διαδρομή του 202 μιας και περνάει από πολλές περιοχές και από την άλλη δε βιαζόμουν ιδιαίτερα αποφάσισα να περιμένω το επόμενο. Αφού είχα χρόνο ξεκίνησα να περπατήσω προς το St. Julian και να πάρω από εκεί το λεωφορείο. Ξεκίνησα λοιπόν σιγά σιγά να περπατάω στο παραλιακό πεζοδρόμιο. Ξανά Μαλτέζοι για περπάτημα, βόλτα το σκύλο, βόλτα με τα παιδιά κλπ... Πολλοί γερανοί, πολλές πολυκατοικίες χτίζονται στην περιοχή.

Το λεωφορείο έρχεται, επιβίβαση όπως πάντα από μπροστά, η διαδρομή ενδιαφέρουσα μέσα από όμορφες περιοχές. Τελικά μετά από 40-45 λεπτά διαδρομή το λεωφορείο μας αφήνει κοντά στην είσοδο της Mdina. Η πόλη έχει δύο εισόδους - πύλες, η μια η κεντρική βρίσκεται νότια (Μain Gate ή Vilhena Gate) ενώ η δεύτερη βρίσκεται στα δυτικά, ακριβώς απέναντι από ενα parking (Greek Gate).

Πριν καν περπατήσει κανείς τη μικρή γέφυρα που οδηγεί στην κεντρική πύλη αντιλαμβάνεται κανείς τη διαφορά σε σχέση με πύλες, καστρα και πόλεις στις οποίες είμαστε συνηθισμένοι. Το χρώμα της ώχρας είναι παντού έντονο. Η πόλη αποτελείται από μικρούς, στενούς δρόμους στους οποίους χάνεσαι για να την εξερευνήσεις. Μια ήσυχη πόλη, διαφορετική από τις υπόλοιπες. Ήσυχη, ήρεμη, σα να έχει σταματήσει ο χρόνος. Πολύ καλά διατηρημένη, θα μπορούσε να είναι μουσείο...

Σε κάθε στενό ξεπροβάλλουν όμορφα σπίτια και εστιατόρια, καλοδιατηρημένα και όμορφα διακοσμημένα. Στο βόρειο άκρο υπάρχει ένα σκαλοπάτι όπου μπορεί κανείς να δει όλη τη βορειοανατολικη μεριά του νησιού. Όσο αναφορά την ίδια την πόλη, εντύπωση προκαλεί η πλατεία του Αγ. Παύλου (Pjazza San Pawl) με τον ομώνυμο καθεδρικό ναό. Όμως σίγουρα η Mdina είναι κάτι πολύ παραπάνω από τη συγκεκριμένη πλατεία. Σίγουρα πρέπει ο επισκέπτης να περπατήσει στα στενά της για να την γνωρίσει καλύτερα. Είναι μια μοναδική πόλη που δε μοιάζει ούτε με τις άλλες περιοχές της Μάλτας.

Για όποιον επιθυμεί υπάρχουν στην είσοδο άμαξες που σε κάνουν βόλτα στην πόλη και μαγαζί όπου μπορείτε να αγοράσετε αναμνηστικά γυάλινα αντικείμενα. Η πόλη είναι μικρή σχετικά, περπατιέται εύκολα όλη σε μιση ώρα. Φυσικά μια φορά ποτέ δεν είναι αρκετή οπότε την περπάτησα άλλη μια φορά. Δεν βρίσκεσαι κάθε μέρα σε μια τέτοια πόλη...

Στη συνέχεια είχα σκοπό να επισκεφτώ τη Valletta, όχι όμως κατ΄ ευθείαν, αλλά με το 201 για το αεροδρόμιο και στη συνέχεια με το Χ4 για Valletta. Είχα όμως λίγο χρόνο ως την αναχώρηση του 201 οπότε έκανα μια μικρή βόλτα στη Rabat. Όμορφη πόλη και αυτή, φυσικά πολύ πιο δραστήρια και "φασαριόζικη" σε σχέση με τη Mdina. Μιας και ήταν Δεκέμβρης υπήρχαν πάγκοι που πιθανώς τα απογεύματα - βράδια να γίνονται παζάρια ή και εκθέσεις. Η πόλη μοιάζει λίγο με τις 3 πόλεις (Senglea, Birgu, Kalkara). Φυσικά ο εντυπωσιακός ναός του Αγίου Παύλου (ξανά Άγιος Παύλος...).

Επιστρέφω λοιπόν στη στάση, το λεωφορείο έρχεται (με τον ίδιο οδηγό που μας έφερε το πρωί) και ξεκινάμε στην ώρα μας. Η διαδρομή είναι ενδιαφέρουσα μιας και περνά νότια και παραθαλάσσια. Αρχικά περνάμε από τους Dingli Cliffs οι οποίοι είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακοί γκρεμοί. Ίσως μοιάζουν με αντίστοιχους σε Μεγάλη Βρετανία. Δυστυχώς άρχισε να ψιχαλίζει οπότε δεν κατέβηκα. Ποτέ δεν ξέρεις αν μια απλή ψιχάλα θα μετατραπεί σε καταρρακτώδη βροχή στη Μάλτα...

Στη συνέχεια περάσαμε από μια ακόμα ενδιαφέρουσα πόλη τη Siggiewi. H αλήθεια είναι δεν υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο αξιοθέατο ή κάποιο ενδιαφέρον εστιατόριο όμως είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα. Διαφορετική από τις πόλεις που είμαστε συνηθισμένοι. Το αραβικό στοιχείο είναι ιδιαίτερα έντονο στα σπίτια, στους δρόμους (οι φωτογραφίες από κινητό από το λεωφορείο).

Ακολούθως, περνάμε απο το Blue Grotto και στη συνέχεια φτάνουμε στο αεροδρόμιο. Το Χ4 έρχεται σχετικά σύντομα οπότε ξεκινάμε για Valletta. Σε αυτή τη διαδρομή γίνεται έντονη και η κίνηση που επικρατεί στους δρόμους της Μάλτας (κυρίως γύρω από τις μεγάλες πόλεις, έξω και γύρω από τη Valletta, Marsa, Qormi, tarxien κλπ). Έχω να παρατηρήσω επίσης πως οι Μαλτέζοι οδηγάνε σχετικά καλά, καλύτερα από εμάς, με σεβασμό πάντα στον πεζό. Δεν υπάρχουν παρκαρισμένα αυτοκίνητα σε πεζοδρόμια ενώ δίνουν πάντα προτεραιότητα σε πεζούς στις διαβάσεις. Δεν έχει σημασία πόσο κοντά ή μακρυά, πάντα θα πατήσουν δυνατά φρένο αν δουν πεζο σε διάβαση κι ας πέσουν όλοι οι επιβάτες ο ένας πάνω στον άλλον... Οι οδηγοί δεν μιλούσαν σε τηλέφωνα ενώ αν ήταν σημαντικό τηλεφώνημα (πχ στη συγκεκριμένη διαδρομή πήρε τηλέφωνο το αφεντικό) ο οδηγός σταματούσε σε μια στάση πρώτα και μετά απαντούσε. Ο χρόνος περνά λοιπόν και φτάνουμε στην πύλη της Valletta...