the Lycan
Member
- Μηνύματα
- 215
- Likes
- 90
- Επόμενο Ταξίδι
- Βοστώνη...10 και σήμερα..
- Ταξίδι-Όνειρο
- Σκωτία
Φέτος και μετά από πολύ σκέψη, αποφάσισα να διακόψω το πρόγραμμα time sharing που είχαν οι γονείς μου εδώ και κάποια χρόνια. Κάτι η γενικότερη οικονομική κατάσταση, κάτι που τα περισσότερα ξενοδοχεία βρισκόταν σε αρκετή απόσταση από τις μεγάλες πόλεις, οπότε δεν πληρούσαν τα κριτήριά μου για ταξίδι στο εξωτερικό, κάτι που πρέπει να κλείσεις πολύ καιρό πριν (πράγμα που δεν το συνηθίζω), με οδήγησαν στην απόφαση αυτή….. είχαμε όμως προ-πληρώσει δύο ταξίδια τα οποία και δεν θα άφηνα να πάνε χαμένα….. μετά από ψάξιμο τελευταίας στιγμής, η απόφαση ελήφθη… κοντά, φτηνά, Ιπποτικά…. Μάλτα…. λίγο πριν τα Χριστούγεννα…. γέμισα το ΜΡ3 με Loreena McKennitt, Enya και λοιπά παρεμφερή ακούσματα , πήρα αγκαλιά μυθιστόρημα με να'ί'τες ιππότες και έτοιμη... δυστυχώς σπαθί και άλογο δεν επιτρεπόταν να έχω στις αποσκευές μου....
Παρασκευή 14/12/2012….. Αναχώρηση από Ελ. Βενιζέλος μεσημεράκι και μετά από πτήση 1 ½ ώρας αντικρίσαμε τη Μάλτα…. Βγαίνοντας από το αεροδρόμιο, αποφασίσαμε να μετακινηθούμε με λεωφορείο μια και οι πληροφορίες έλεγαν ότι και φτηνό είναι και συχνά δρομολόγια υπάρχουν…. Πράγματι, έξω ακριβώς από το αεροδρόμιο, βρήκαμε την στάση στην οποία αναγραφόταν πλήρως τα δρομολόγια με τις ώρες που περνάει το λεωφορείο (ώρες οι οποίες όλες τις ημέρες μετακίνησής μας τηρήθηκαν επακριβώς) και επιβιβαστήκαμε στο κατάλληλο λεωφορείο που θα μας πήγαινε στη Sliema… εισιτήριο εκδίδει ο οδηγός του λεωφορείου (υπάρχουν βέβαια και στο αεροδρόμιο αλλά και σε επιλεγμένα σημεία σε στάσεις λεωφορείων ticket boxes που μπορείς να εκδόσεις εισητήριο). Η πρώτη μέρα ήταν μέρα γνωριμίας με τους εμπορικούς δρόμους της Sliema αλλά και με τις παροχές του ξενοδοχείου – spa (κοριτσοπαρέα γαρ, έπρεπε να κανακέψουμε τους εαυτούς μας). Η Sliema, ήταν κάποτε ψαροχώρι και τώρα είναι μία από τις τουριστικές περιοχές της Μάλτας με πολλά ξενοδοχεία, καταστήματα, εστιατόρια και μπαρ. Βρίσκεται απέναντι από τη Valletta , την πρωτεύουσα της Μάλτας οπότε και η θέα από το δωμάτιό μας ήταν καταπληκτική. Περπατήσαμε τη Sliema (πρώτο μέλημά μας ήταν να εντοπίσουμε και κανένα Super Market) και καθίσαμε για ένα ελαφρύ γεύμα – δείπνο σε ένα από τα παραλιακά μαγαζάκια. Η πόλη δεν ήταν ιδιαίτερα στολισμένη (δεν έβλεπες κάτι ανάλογο με τις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης) πλήν όμως έμπαινες στο πνεύμα των Χριστουγέννων από τις στολισμένες βιτρίνες των καταστημάτων και από τις πολύχρωμες σακούλες δώρων που κρατούσαν οι Μαλτέζοι που απολάμβαναν τον απογευματινό τους περίπατο ψωνίζοντας για τα Χριστούγεννα, φλυαρώντας δυνατά στην παράξενη γλώσσα τους.
Σαββάτο 15/12/2012…. Μετά από ένα δυνατό πρωινό και αφού είδαμε ότι ο καιρός ήταν με το μέρος μας, πήραμε τις φωτογραφικές μας μηχανές στα χέρια και ξεκινήσαμε για την πρώτη μας βόλτα στη Valletta. Τα λεωφορεία καταλήγουν έξω από την κεντρική πύλη της Valletta, στην οποία όμως γίνονται έργα αποκατάστασης, οπότε και δεν μπορούσαμε να την απολαύσουμε σε όλο της το μεγαλείο. Μπαίνοντας, βλέπεις από μακριά το Χριστουγεννιάτικο δέντρο με μπάλες από φυσητό γυαλί της Mdina στην αρχή του κεντρικού εμπορικού δρόμου Triq Ir Repubblika. Κινηθήκαμε κατά μήκος της οδού Δημοκρατίας απολαμβάνοντας τις Χριστουγεννιάτικες βιτρίνες και τον λιτό αλλά όμορφο στολισμό της πόλης. Πρώτη στάση ήταν το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο το οποίο στεγάζεται στο παλιό Auberge de Provence που κτίστηκε το 1575 και στο οποίο εκτίθεται μία συλλογή από αντικείμενα καθημερινής χρήσης που έχουν βρεθεί στους προϊστορικούς ναούς της Μάλτας με κεντρικά εκθέματα την «Κοιμωμένη Γυναίκα» και την «Αφροδίτη της Μάλτας». Μετά το Αρχαιολογικό Μουσείο, συνεχίσαμε την βόλτα μας στην Valletta συναντώντας αντικείμενα από την εποχή της “Αγγλικής επιρροής” (οι χαρακτηριστικοί κόκκινοι τηλεφωνικοί θάλαμοι και τα αντίστοιχα ταχυδρομικά κουτιά) και καταλήξαμε στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Ιωάννη. Προσωπική μου άποψη είναι ότι αποτελεί έναν από τους πιο μεγαλοπρεπείς ναούς που έχω δει ποτέ. Αυστηρό εξωτερικό, εντυπωσιακό μπαρόκ εσωτερικό. Το πάτωμα είναι καλυμμένο με εντυπωσιακές μαρμάρινες ταφόπλακες (άλλωστε εκεί είναι θαμμένοι πάνω από 400 ιππότες) ενώ το εντυπωσιακό κεντρικό κλίτος το έχει ζωγραφίσει ο Mattia Preti, ίσως ο πιο σημαντικός Μαλτέζος ζωγράφος. Καθεμία από τις γλώσσες (τις εθνικές ενότητες του Τάγματος του Αγ. Ιωάννη) είχε το δικό της παρρεκλήσι εκατέρωθεν του κεντρικού κλίτους ενώ εκεί βρίσκονται και δύο έργα του Καραβάτζιο, ο Άγιος Ιερώνυμος και ο Αποκεφαλισμός του Ιωάννη. Αξίζει να σταματήσετε μπροστά σε αυτά τα έργα μια και για μένα είναι από τα πιο συγκλονιστικά έργα που είχα την τύχη να δω από κοντά. Η ιστορία του Καραβάτζιο που αφηγείται ο ξεναγός μέσω το audio guide είναι και από τις πιο ενδιαφέρουσες (ο τύπος ήταν αλάνι τρελό). Συνεχίζοντας την βόλτα μας, καταλήγουμε στο Παλάτι του Μεγάλου Μάγιστρου. Το όμορφο αυτό παλάτι χτίστηκε ανάμεσα στα 1573 και 1578 και αποτελούσε την κατοικία του Μεγάλου Μάγιστρου, του αρχηγού του Τάγματος των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη ενώ τώρα αποτελεί το γραφείο του προέδρου της Μάλτας και η έδρα του Μαλτέζικου κοινοβουλίου. Εκεί βλέπουμε τους διαδρόμους των ιπποτών, στους τοίχους των οποίων βρίσκονται τα προτρέτα των μεγάλων Μαγίστρων, οι θυρεοί και οι πανοπλίες τους, τις αίθουσες με τις πολυτελείς ταπισερί, το δωμάτιο του πρέσβη με την ζωφόρο που απεικονίζει τις σημαντικές στιγμές της ιστορίας του τάγματος του Αγίου Ιωάννη και τέλος το οπλοστάσιο που παρουσιάζονται πάνω από 5.000 αντικείμενα (πανοπλίες, τόξα, σπαθιά, δόρατα, ακόμα και κανόνια). Συνεχίσαμε τον περίπατό μας στα στενά της Valletta και είδαμε τους ξενώνες (Auberges) των γλωσσών. Καθεμία από τις 8 γλώσσες - εθνικές ομάδες του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη είχε το δικό της πανδοχείο – ξενώνα. Στην ουσία πρόκειται για αρχοντικά σπίτια ιπποτών τα οποία δυστυχώς δεν έχουν διατηρηθεί όπως θα έπρεπε και είναι κλειστά για το κοινό καθόσον χρησιμοποιούνται κυρίως ως κυβερνητικά γραφεία. Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς το φρούριο St. Elmo στο οποίο δίνονται και παραστάσεις ιστορικής αναβίωσης πλήν όμως λόγω εργασιών ήταν κλειστό. Καταλήξαμε στο Εθνικό Πολεμικό Μουσείο στο οποίο παρουσιάζεται η ιστορία της Μάλτας και την σημαντική συμμετοχή της στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο λόγω της στρατηγικής της θέσης. Τελειώσαμε την ημέρα μας με έναν καφέ σε κεντρικό σημείο της Valletta και επιστρέψαμε γρήγορα γρήγορα στο ξενοδοχείο μας για την καθημερινή μας γυμναστική στις εγκαταστάσεις του.
Κυριακή 16/12/2012……. Η επόμενη μέρα ήταν και πάλι αρχικά αφιερωμένη στη Valletta, την πόλη που ξεκίνησε να χτίζει ο Jean Parisot de la Vallette, ηγέτης των Ιπποτών κατά τη Μεγάλη Πολιορκία του 1565 ενώ ήταν ήδη 70 ετών. Κάναμε μια πρώτη έρευνα αγοράς στα μαγαζάκια με τα σουβενίρ καθώς και στα Wembley Stores που διαθέτουν παραδοσιακά εδέσματα σε όμορφες συσκευασίες δώρων και είδαμε την υπαίθρια αγορά Monti και τον παραδοσιακό φούρνο Camilleri που πουλά κέικ και γλυκά από το 1843. Περπατήσαμε στους κήπους Barracca (Upper και Lower) και στη συνέχεια πήραμε το λεωφορείο μας και κατευθυνθήκαμε προς την Vittoriosa (Birgu). Προσωπικά πιστεύω ότι ήταν η πιο όμορφη πόλη της Μάλτας (μαζί με την Mdina). Μπήκαμε από την κεντρική της πύλη και μετά από σύντομο περίπατο, φτάσαμε στο παλάτι του Ιεροεξεταστή. Στα τέλη του 16ου αιώνα ο Πάπας της Ρώμης θορυβήθηκε από τον έκλυτο και ασύνετο τρόπο ζωής των ιπποτών και έστειλε έναν ιεροεξεταστή να τους συνεφέρει. Το παλάτι χρησιμοποιούνταν και σαν δικαστήριο αλλά και σαν φυλακή. Κάποια από τα κελιά και η αίθουσα της κρίσης διατηρούνται ακόμα. Στη συνέχεια περπατήσαμε στα στενά του Collachio που είναι η περιοχή της Vittoriosa που οι Ιππότες έχτισαν τα auberges όταν πρωτοέφτασαν στη Μάλτα. Τα σπίτια εδώ (όπως και σε όλες τις παραδοσιακές συνοικίες της Μάλτας) έχουν στα αριστερά της πόρτας εισόδου τους μία ανάγλυφη εικόνα της Παναγίας καθώς και όμορφες χειροποίητες ταμπελίτσες με διάφορα ονόματα (των ιδιοκτητών ή ονόματα που οι ίδιοι έχουν δώσει στα σπίτια τους). Τέλος, κατευθυνθήκαμε στην Senglea όπου είδαμε (δυστυχώς μόνο εξωτερικά) τον Ναό της Νικηφόρου Παρθένου.
Δευτέρα 17/12/2012….. Η μέρα της κρουαζιέρας…. Μία από τις δωρεάν παροχές του ξενοδοχείου ήταν και μία κρουαζιέρα 2 σχεδόν ωρών στα λιμάνια της κεντρικής Μάλτας. Έτσι καταφέραμε να δούμε από θαλάσσης το Manoel Island, τη Gzira, τη Pieta, τη Cospicua, τη Valletta, τη Senglea, τη Vittoriosa, τη Floriana και όλες τις άλλες πόλεις – συνοικίες της κεντρικής Μάλτας. Το απογευματάκι περπατήσαμε μέχρι το St. Julian, το πιο πολυσύχναστο τουριστικό θέρετρο στα μαλτέζικα νησιά και μολονότι δεν υπάρχουν εδώ αμμουδερές παραλίες, αλλά κατσάβραχα, οι Μαλτέζοι έχουν φτιάξει πισίνες κατά μήκος της ακτής και βολεύονται μ’αυτές.
Τρίτη 18/12/2012…. Ήρθε η ώρα να επισκεφθούμε την Μεδίνα και τη Ραμπάτ…. Οι δύο πόλεις παλιότερα αποτελούσαν μία ενιαία ενότητα, αλλά οι Άραβες έχτισαν τείχη γύρω από τη Μεδίνα και την έκαναν μία καστρόπολη η οποία μένοντας κλεισμένη στα τείχη της, έμεινε σχεδόν αναλοίωτη στο πέρασμα των χρόνων. Μπήκαμε στη Μεδίνα από την Ελληνική πύλη που πήρε το όνομά της από την ελληνική κοινότητα, τα μέλη της οποίας έμεναν σε αυτή τη μεριά της πόλης. Ο κεντρικός δρόμος της Μεδίνα (Triq Villegaignon) σε οδηγεί σε κτίσματα βγαλμένα από άλλες εποχές και νοιώθεις ότι βρίσκεσαι σε σκηνικό ταινίας. Όμορφη λεπτομέρεια, οι νοικοκυρές που σταματούσαν έξω από τα σπίτια των φιλενάδων τους για να πουν μια καλημέρα, φλυαρώντας για την καθημερινότητά τους ενώ μέσα από τα σπίτια οι μυρωδιές των φαγητών που ετοίμαζαν μας έκαναν να σταματάμε και να απολαμβάνουμε. Ο Καθεδρικός του Αγίου Παύλου είναι ένα από τα όμορφα κτίσματα που θα δείτε στη Μεδίνα ενώ λίγο πριν βγούμε από την κεντρική πύλη της πόλης, επισκεφθήκαμε το κατάστημα της Mdina Glass όπου βρήκαμε διάφορα διακοσμητικά και χρηστικά χειροποίητα αντικείμενα από το φυσητό γυαλί της Μεδίνα. Εδώ θα βρείτε όλες τις συλλογές και πολλές προσφορές. Βγήκαμε από τη Μεδίνα και κατευθυνθήκαμε απέναντι, στη Ραμπάτ, η οποία έχει μεταμορφωθεί σε μία καθημερινή πόλη. Μετά από μία σύντομη στάση σε μικρό μαγαζάκι που πουλούσε τα παραδοσιακά γλυκά Qubbajt (κάτι σαν μαλακός χαλβάς σε διάφορες γεύσεις), επισκεφθήκαμε τις κατακόμβες του Αγίου Παύλου (επίσκεψη που θα μπορούσαμε και να παραλείψουμε) και στη συνέχεια τια κατακόμβες της Αγίας Άγκαθας. Στον επάνω όροφο του κυρίου κτίσματος φιλοξενείται ένα μικρό μουσείο φυσικής ιστορίας με πετρώματα καθώς και με τα αντικείμενα που βρέθηκαν στις κατακόμβες ενώ στη συνέχεια είχαμε μία πριβέ ξενάγηση (δεν κυκλοφορούν πολλοί τουρίστες αυτή την εποχή στη Μάλτα άλλωστε) από έναν ευγενικότατο κύριο. Επιστρέφοντας κάναμε μία στάση στο Tower Stores σε ένα από τα ελάχιστα Super Markets της Sliema όπου βρήκαμε τις παραδοσιακές γεύσεις της Μάλτας (δηλαδή τα Pastizzi και τα Qassatat) σε πολύ φτηνές τιμές ενώ αγοράσαμε και κάποια από τα αντιπροσωπευτικά κρασιά της Μάλτας για να τα πάρουμε μαζί μας στην πατρίδα.
Τετάρτη 19/12/2012…… Είχαμε αποφασίσει να μην επισκεφθούμε τα νησάκια Γκότσο και Κομίνο μια και είχε ανέμους και υπήρχε πιθανότητα βροχής και έτσι αποφασίσαμε να εκμεταλλευτούμε τις καλές συγκοινωνίες και να πάρουμε διάφορα λεωφορεία που θα μας έκαναν διαδρομές στην υπόλοιπη Μάλτα. Έτσι ξεκινώντας από τη Sliema, φτάσαμε σε μία ώρα μέχρι το βόρειο άκρο της Μάλτας (Cirkewwa) από όπου μπορεί κανείς να πάρει το φέρυ μέχρι το Γκότσο, ενώ στη συνέχεια με άλλη γραμμή κατευθυνθήκαμε στη Μόστα. Εκεί επισκεφθήκαμε την ενοριακή εκκλησία της Μόστα, η οποία διαθέτει τον τρίτο μεγαλύτερο τρούλο στην Ευρώπη. Στην εκκλησία αυτή στις 9/4/1942 κατά τη διάρκεια της λειτουργίας, μία γερμανική βόμβα τρύπησε τον τρούλο, χτύπησε στο πάτωμα και γλίστρησε από την μία άκρη της εκκλησίας στην άλλη χωρίς να εκραγεί. Πρόκειται για μια εντυπωσιακή εκκλησία τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό της. Κατά την επιστροφή μας, σταματήσαμε στη Valletta για να την δούμε στολισμένη ενώ έχει πέσει το σκοτάδι και για να ψωνίσουμε τα σουβενίρ που παραδοσιακά και με ευλάβεια αγοράζονται σε κάθε ταξίδι (τα έχουμε πει αυτά σε άλλο topic, μαγνητάκια, κούπες, μπάλες χιονιού κλπ κλπ). Σταματήσαμε σε ένα καταπληκτικό μαγαζάκι του οποίου δυστυχώς δεν θυμάμαι το όνομα με διακόσμηση από παλιά αντικείμενα που χρησιμοποιούσαν οι Μαλτέζοι στην καθημερινότητά τους καθώς και από παλιές φωτογραφίες της Μάλτας και απολαύσαμε καφέ και ένα φανταστικό σοκολατογλυκό. Και επειδή ένα δεν είναι ποτέ αρκετό, βγαίνοντας από εκεί, μπροστά στον καθεδρικό του Αγίου Ιωάννη υπήρχε πάγκος με χριστουγεννιάτικα γλυκίσματα …. Ε να μην δοκιμάσουμε και 1-2 από αυτά? Αμαρτία θα ήταν!!! Γυρνώντας στο ξενοδοχείο, συναντήσαμε (ή μάλλον ακούσαμε) μία από τις Ελληνίδες κατοίκους της Μάλτας και αφού ανταλλάξαμε αυθόρμητα ευχές, μας ενημέρωσε ότι στη Μάλτα ζουν μόνιμα γύρω στους 250 Έλληνες.
Πέμπτη 20/12/2012…. Η Πέμπτη ήταν (και) αυτή αφιερωμένη στη χαλάρωση και στα ψώνια!!! Αφού εκμεταλλευτήκαμε το spa του ξενοδοχείου, επισκεφθήκαμε και το μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο «The Point» που βρίσκεται πολύ κοντά στο ξενοδοχείο μας. Όμορφο περιβάλλον, πολλές προσφορές και κόσμος να ψωνίζει τα δωράκια του και να απολαμβάνει το γλυκό του ή τον καφέ του στα περιπτεράκια στο κέντρο του εμπορικού. Η μέρα μας τέλειωσε νωρίς γιατί η πτήση μας έφευγε στις 5 το πρωί…. Αποχαιρετήσαμε τη Μάλτα νυσταγμένες και επιστρέψαμε στην Αθήνα….. οι γιορτές είναι για να τις περνάς με την οικογένεια άλλωστε....
Τι μου άρεσε στη Μάλτα; Χμμμμμμ.. η αλήθεια είναι ότι περίμενα να δω περισσότερα πράγματα σχετικά με ιππότες και λοιπή σχετική θεματολογία αλλά και αυτά που είδα ήταν καταπληκτικά....η Μάλτα είναι ένας φτηνός προορισμός...τόσο η αγορά της σχετικά με τις καθημερινές ανάγκες, όσο και τα υπόλοιπα εμπορικά καταστήματα (ρούχα, παπούτσια κλπ), αλλά και οι μετακινήσεις και η είσοδος στα αξιοθέατα (τα περισσότερα ήταν γύρω στα 5 ευρώ), ήταν σε πολύ λογικές και βολικές τιμές. Οι μετακινήσεις με τα λεωφορεία ήταν ανετότατες και συχνότατες (αν και χειμώνας). Μου άρεσε που μπορούσες να συνεννοηθείς παντού μιλώντας Αγγλικά και που οι πωλήτριες στα καταστήματα δεν έτρεχαν πίσω σου συνεχώς, ενώ εντύπωση μου έκανε ότι υπήρχαν παντού γραφεία real estate. Γενικά είναι μία χώρα που μπορείς να δεις τα περισσότερα από τα αξιοθέατά της μέσα σε 4-5 μέρες.
Τι δεν είδα και θα ήθελα να δω: Ιστορικές αναβιώσεις στο Fort Rinella και στο Fort Elmo, τις πολεμικές αίθουσες Lascaris και το ψαροχώρι Marsaxlokk, το χωριό του Ποπάυ, τα νησάκια Γκότσο και Κομίνο (ιδιαίτερα του καλοκαιρινούς μήνες) καθώς και το εργαστήριο όπου φτιάχνονται τα διακοσμητικά με το φυσητό γυαλί της Μεντίνα....
Παρασκευή 14/12/2012….. Αναχώρηση από Ελ. Βενιζέλος μεσημεράκι και μετά από πτήση 1 ½ ώρας αντικρίσαμε τη Μάλτα…. Βγαίνοντας από το αεροδρόμιο, αποφασίσαμε να μετακινηθούμε με λεωφορείο μια και οι πληροφορίες έλεγαν ότι και φτηνό είναι και συχνά δρομολόγια υπάρχουν…. Πράγματι, έξω ακριβώς από το αεροδρόμιο, βρήκαμε την στάση στην οποία αναγραφόταν πλήρως τα δρομολόγια με τις ώρες που περνάει το λεωφορείο (ώρες οι οποίες όλες τις ημέρες μετακίνησής μας τηρήθηκαν επακριβώς) και επιβιβαστήκαμε στο κατάλληλο λεωφορείο που θα μας πήγαινε στη Sliema… εισιτήριο εκδίδει ο οδηγός του λεωφορείου (υπάρχουν βέβαια και στο αεροδρόμιο αλλά και σε επιλεγμένα σημεία σε στάσεις λεωφορείων ticket boxes που μπορείς να εκδόσεις εισητήριο). Η πρώτη μέρα ήταν μέρα γνωριμίας με τους εμπορικούς δρόμους της Sliema αλλά και με τις παροχές του ξενοδοχείου – spa (κοριτσοπαρέα γαρ, έπρεπε να κανακέψουμε τους εαυτούς μας). Η Sliema, ήταν κάποτε ψαροχώρι και τώρα είναι μία από τις τουριστικές περιοχές της Μάλτας με πολλά ξενοδοχεία, καταστήματα, εστιατόρια και μπαρ. Βρίσκεται απέναντι από τη Valletta , την πρωτεύουσα της Μάλτας οπότε και η θέα από το δωμάτιό μας ήταν καταπληκτική. Περπατήσαμε τη Sliema (πρώτο μέλημά μας ήταν να εντοπίσουμε και κανένα Super Market) και καθίσαμε για ένα ελαφρύ γεύμα – δείπνο σε ένα από τα παραλιακά μαγαζάκια. Η πόλη δεν ήταν ιδιαίτερα στολισμένη (δεν έβλεπες κάτι ανάλογο με τις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης) πλήν όμως έμπαινες στο πνεύμα των Χριστουγέννων από τις στολισμένες βιτρίνες των καταστημάτων και από τις πολύχρωμες σακούλες δώρων που κρατούσαν οι Μαλτέζοι που απολάμβαναν τον απογευματινό τους περίπατο ψωνίζοντας για τα Χριστούγεννα, φλυαρώντας δυνατά στην παράξενη γλώσσα τους.
Σαββάτο 15/12/2012…. Μετά από ένα δυνατό πρωινό και αφού είδαμε ότι ο καιρός ήταν με το μέρος μας, πήραμε τις φωτογραφικές μας μηχανές στα χέρια και ξεκινήσαμε για την πρώτη μας βόλτα στη Valletta. Τα λεωφορεία καταλήγουν έξω από την κεντρική πύλη της Valletta, στην οποία όμως γίνονται έργα αποκατάστασης, οπότε και δεν μπορούσαμε να την απολαύσουμε σε όλο της το μεγαλείο. Μπαίνοντας, βλέπεις από μακριά το Χριστουγεννιάτικο δέντρο με μπάλες από φυσητό γυαλί της Mdina στην αρχή του κεντρικού εμπορικού δρόμου Triq Ir Repubblika. Κινηθήκαμε κατά μήκος της οδού Δημοκρατίας απολαμβάνοντας τις Χριστουγεννιάτικες βιτρίνες και τον λιτό αλλά όμορφο στολισμό της πόλης. Πρώτη στάση ήταν το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο το οποίο στεγάζεται στο παλιό Auberge de Provence που κτίστηκε το 1575 και στο οποίο εκτίθεται μία συλλογή από αντικείμενα καθημερινής χρήσης που έχουν βρεθεί στους προϊστορικούς ναούς της Μάλτας με κεντρικά εκθέματα την «Κοιμωμένη Γυναίκα» και την «Αφροδίτη της Μάλτας». Μετά το Αρχαιολογικό Μουσείο, συνεχίσαμε την βόλτα μας στην Valletta συναντώντας αντικείμενα από την εποχή της “Αγγλικής επιρροής” (οι χαρακτηριστικοί κόκκινοι τηλεφωνικοί θάλαμοι και τα αντίστοιχα ταχυδρομικά κουτιά) και καταλήξαμε στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Ιωάννη. Προσωπική μου άποψη είναι ότι αποτελεί έναν από τους πιο μεγαλοπρεπείς ναούς που έχω δει ποτέ. Αυστηρό εξωτερικό, εντυπωσιακό μπαρόκ εσωτερικό. Το πάτωμα είναι καλυμμένο με εντυπωσιακές μαρμάρινες ταφόπλακες (άλλωστε εκεί είναι θαμμένοι πάνω από 400 ιππότες) ενώ το εντυπωσιακό κεντρικό κλίτος το έχει ζωγραφίσει ο Mattia Preti, ίσως ο πιο σημαντικός Μαλτέζος ζωγράφος. Καθεμία από τις γλώσσες (τις εθνικές ενότητες του Τάγματος του Αγ. Ιωάννη) είχε το δικό της παρρεκλήσι εκατέρωθεν του κεντρικού κλίτους ενώ εκεί βρίσκονται και δύο έργα του Καραβάτζιο, ο Άγιος Ιερώνυμος και ο Αποκεφαλισμός του Ιωάννη. Αξίζει να σταματήσετε μπροστά σε αυτά τα έργα μια και για μένα είναι από τα πιο συγκλονιστικά έργα που είχα την τύχη να δω από κοντά. Η ιστορία του Καραβάτζιο που αφηγείται ο ξεναγός μέσω το audio guide είναι και από τις πιο ενδιαφέρουσες (ο τύπος ήταν αλάνι τρελό). Συνεχίζοντας την βόλτα μας, καταλήγουμε στο Παλάτι του Μεγάλου Μάγιστρου. Το όμορφο αυτό παλάτι χτίστηκε ανάμεσα στα 1573 και 1578 και αποτελούσε την κατοικία του Μεγάλου Μάγιστρου, του αρχηγού του Τάγματος των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη ενώ τώρα αποτελεί το γραφείο του προέδρου της Μάλτας και η έδρα του Μαλτέζικου κοινοβουλίου. Εκεί βλέπουμε τους διαδρόμους των ιπποτών, στους τοίχους των οποίων βρίσκονται τα προτρέτα των μεγάλων Μαγίστρων, οι θυρεοί και οι πανοπλίες τους, τις αίθουσες με τις πολυτελείς ταπισερί, το δωμάτιο του πρέσβη με την ζωφόρο που απεικονίζει τις σημαντικές στιγμές της ιστορίας του τάγματος του Αγίου Ιωάννη και τέλος το οπλοστάσιο που παρουσιάζονται πάνω από 5.000 αντικείμενα (πανοπλίες, τόξα, σπαθιά, δόρατα, ακόμα και κανόνια). Συνεχίσαμε τον περίπατό μας στα στενά της Valletta και είδαμε τους ξενώνες (Auberges) των γλωσσών. Καθεμία από τις 8 γλώσσες - εθνικές ομάδες του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη είχε το δικό της πανδοχείο – ξενώνα. Στην ουσία πρόκειται για αρχοντικά σπίτια ιπποτών τα οποία δυστυχώς δεν έχουν διατηρηθεί όπως θα έπρεπε και είναι κλειστά για το κοινό καθόσον χρησιμοποιούνται κυρίως ως κυβερνητικά γραφεία. Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς το φρούριο St. Elmo στο οποίο δίνονται και παραστάσεις ιστορικής αναβίωσης πλήν όμως λόγω εργασιών ήταν κλειστό. Καταλήξαμε στο Εθνικό Πολεμικό Μουσείο στο οποίο παρουσιάζεται η ιστορία της Μάλτας και την σημαντική συμμετοχή της στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο λόγω της στρατηγικής της θέσης. Τελειώσαμε την ημέρα μας με έναν καφέ σε κεντρικό σημείο της Valletta και επιστρέψαμε γρήγορα γρήγορα στο ξενοδοχείο μας για την καθημερινή μας γυμναστική στις εγκαταστάσεις του.
Κυριακή 16/12/2012……. Η επόμενη μέρα ήταν και πάλι αρχικά αφιερωμένη στη Valletta, την πόλη που ξεκίνησε να χτίζει ο Jean Parisot de la Vallette, ηγέτης των Ιπποτών κατά τη Μεγάλη Πολιορκία του 1565 ενώ ήταν ήδη 70 ετών. Κάναμε μια πρώτη έρευνα αγοράς στα μαγαζάκια με τα σουβενίρ καθώς και στα Wembley Stores που διαθέτουν παραδοσιακά εδέσματα σε όμορφες συσκευασίες δώρων και είδαμε την υπαίθρια αγορά Monti και τον παραδοσιακό φούρνο Camilleri που πουλά κέικ και γλυκά από το 1843. Περπατήσαμε στους κήπους Barracca (Upper και Lower) και στη συνέχεια πήραμε το λεωφορείο μας και κατευθυνθήκαμε προς την Vittoriosa (Birgu). Προσωπικά πιστεύω ότι ήταν η πιο όμορφη πόλη της Μάλτας (μαζί με την Mdina). Μπήκαμε από την κεντρική της πύλη και μετά από σύντομο περίπατο, φτάσαμε στο παλάτι του Ιεροεξεταστή. Στα τέλη του 16ου αιώνα ο Πάπας της Ρώμης θορυβήθηκε από τον έκλυτο και ασύνετο τρόπο ζωής των ιπποτών και έστειλε έναν ιεροεξεταστή να τους συνεφέρει. Το παλάτι χρησιμοποιούνταν και σαν δικαστήριο αλλά και σαν φυλακή. Κάποια από τα κελιά και η αίθουσα της κρίσης διατηρούνται ακόμα. Στη συνέχεια περπατήσαμε στα στενά του Collachio που είναι η περιοχή της Vittoriosa που οι Ιππότες έχτισαν τα auberges όταν πρωτοέφτασαν στη Μάλτα. Τα σπίτια εδώ (όπως και σε όλες τις παραδοσιακές συνοικίες της Μάλτας) έχουν στα αριστερά της πόρτας εισόδου τους μία ανάγλυφη εικόνα της Παναγίας καθώς και όμορφες χειροποίητες ταμπελίτσες με διάφορα ονόματα (των ιδιοκτητών ή ονόματα που οι ίδιοι έχουν δώσει στα σπίτια τους). Τέλος, κατευθυνθήκαμε στην Senglea όπου είδαμε (δυστυχώς μόνο εξωτερικά) τον Ναό της Νικηφόρου Παρθένου.
Δευτέρα 17/12/2012….. Η μέρα της κρουαζιέρας…. Μία από τις δωρεάν παροχές του ξενοδοχείου ήταν και μία κρουαζιέρα 2 σχεδόν ωρών στα λιμάνια της κεντρικής Μάλτας. Έτσι καταφέραμε να δούμε από θαλάσσης το Manoel Island, τη Gzira, τη Pieta, τη Cospicua, τη Valletta, τη Senglea, τη Vittoriosa, τη Floriana και όλες τις άλλες πόλεις – συνοικίες της κεντρικής Μάλτας. Το απογευματάκι περπατήσαμε μέχρι το St. Julian, το πιο πολυσύχναστο τουριστικό θέρετρο στα μαλτέζικα νησιά και μολονότι δεν υπάρχουν εδώ αμμουδερές παραλίες, αλλά κατσάβραχα, οι Μαλτέζοι έχουν φτιάξει πισίνες κατά μήκος της ακτής και βολεύονται μ’αυτές.
Τρίτη 18/12/2012…. Ήρθε η ώρα να επισκεφθούμε την Μεδίνα και τη Ραμπάτ…. Οι δύο πόλεις παλιότερα αποτελούσαν μία ενιαία ενότητα, αλλά οι Άραβες έχτισαν τείχη γύρω από τη Μεδίνα και την έκαναν μία καστρόπολη η οποία μένοντας κλεισμένη στα τείχη της, έμεινε σχεδόν αναλοίωτη στο πέρασμα των χρόνων. Μπήκαμε στη Μεδίνα από την Ελληνική πύλη που πήρε το όνομά της από την ελληνική κοινότητα, τα μέλη της οποίας έμεναν σε αυτή τη μεριά της πόλης. Ο κεντρικός δρόμος της Μεδίνα (Triq Villegaignon) σε οδηγεί σε κτίσματα βγαλμένα από άλλες εποχές και νοιώθεις ότι βρίσκεσαι σε σκηνικό ταινίας. Όμορφη λεπτομέρεια, οι νοικοκυρές που σταματούσαν έξω από τα σπίτια των φιλενάδων τους για να πουν μια καλημέρα, φλυαρώντας για την καθημερινότητά τους ενώ μέσα από τα σπίτια οι μυρωδιές των φαγητών που ετοίμαζαν μας έκαναν να σταματάμε και να απολαμβάνουμε. Ο Καθεδρικός του Αγίου Παύλου είναι ένα από τα όμορφα κτίσματα που θα δείτε στη Μεδίνα ενώ λίγο πριν βγούμε από την κεντρική πύλη της πόλης, επισκεφθήκαμε το κατάστημα της Mdina Glass όπου βρήκαμε διάφορα διακοσμητικά και χρηστικά χειροποίητα αντικείμενα από το φυσητό γυαλί της Μεδίνα. Εδώ θα βρείτε όλες τις συλλογές και πολλές προσφορές. Βγήκαμε από τη Μεδίνα και κατευθυνθήκαμε απέναντι, στη Ραμπάτ, η οποία έχει μεταμορφωθεί σε μία καθημερινή πόλη. Μετά από μία σύντομη στάση σε μικρό μαγαζάκι που πουλούσε τα παραδοσιακά γλυκά Qubbajt (κάτι σαν μαλακός χαλβάς σε διάφορες γεύσεις), επισκεφθήκαμε τις κατακόμβες του Αγίου Παύλου (επίσκεψη που θα μπορούσαμε και να παραλείψουμε) και στη συνέχεια τια κατακόμβες της Αγίας Άγκαθας. Στον επάνω όροφο του κυρίου κτίσματος φιλοξενείται ένα μικρό μουσείο φυσικής ιστορίας με πετρώματα καθώς και με τα αντικείμενα που βρέθηκαν στις κατακόμβες ενώ στη συνέχεια είχαμε μία πριβέ ξενάγηση (δεν κυκλοφορούν πολλοί τουρίστες αυτή την εποχή στη Μάλτα άλλωστε) από έναν ευγενικότατο κύριο. Επιστρέφοντας κάναμε μία στάση στο Tower Stores σε ένα από τα ελάχιστα Super Markets της Sliema όπου βρήκαμε τις παραδοσιακές γεύσεις της Μάλτας (δηλαδή τα Pastizzi και τα Qassatat) σε πολύ φτηνές τιμές ενώ αγοράσαμε και κάποια από τα αντιπροσωπευτικά κρασιά της Μάλτας για να τα πάρουμε μαζί μας στην πατρίδα.
Τετάρτη 19/12/2012…… Είχαμε αποφασίσει να μην επισκεφθούμε τα νησάκια Γκότσο και Κομίνο μια και είχε ανέμους και υπήρχε πιθανότητα βροχής και έτσι αποφασίσαμε να εκμεταλλευτούμε τις καλές συγκοινωνίες και να πάρουμε διάφορα λεωφορεία που θα μας έκαναν διαδρομές στην υπόλοιπη Μάλτα. Έτσι ξεκινώντας από τη Sliema, φτάσαμε σε μία ώρα μέχρι το βόρειο άκρο της Μάλτας (Cirkewwa) από όπου μπορεί κανείς να πάρει το φέρυ μέχρι το Γκότσο, ενώ στη συνέχεια με άλλη γραμμή κατευθυνθήκαμε στη Μόστα. Εκεί επισκεφθήκαμε την ενοριακή εκκλησία της Μόστα, η οποία διαθέτει τον τρίτο μεγαλύτερο τρούλο στην Ευρώπη. Στην εκκλησία αυτή στις 9/4/1942 κατά τη διάρκεια της λειτουργίας, μία γερμανική βόμβα τρύπησε τον τρούλο, χτύπησε στο πάτωμα και γλίστρησε από την μία άκρη της εκκλησίας στην άλλη χωρίς να εκραγεί. Πρόκειται για μια εντυπωσιακή εκκλησία τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό της. Κατά την επιστροφή μας, σταματήσαμε στη Valletta για να την δούμε στολισμένη ενώ έχει πέσει το σκοτάδι και για να ψωνίσουμε τα σουβενίρ που παραδοσιακά και με ευλάβεια αγοράζονται σε κάθε ταξίδι (τα έχουμε πει αυτά σε άλλο topic, μαγνητάκια, κούπες, μπάλες χιονιού κλπ κλπ). Σταματήσαμε σε ένα καταπληκτικό μαγαζάκι του οποίου δυστυχώς δεν θυμάμαι το όνομα με διακόσμηση από παλιά αντικείμενα που χρησιμοποιούσαν οι Μαλτέζοι στην καθημερινότητά τους καθώς και από παλιές φωτογραφίες της Μάλτας και απολαύσαμε καφέ και ένα φανταστικό σοκολατογλυκό. Και επειδή ένα δεν είναι ποτέ αρκετό, βγαίνοντας από εκεί, μπροστά στον καθεδρικό του Αγίου Ιωάννη υπήρχε πάγκος με χριστουγεννιάτικα γλυκίσματα …. Ε να μην δοκιμάσουμε και 1-2 από αυτά? Αμαρτία θα ήταν!!! Γυρνώντας στο ξενοδοχείο, συναντήσαμε (ή μάλλον ακούσαμε) μία από τις Ελληνίδες κατοίκους της Μάλτας και αφού ανταλλάξαμε αυθόρμητα ευχές, μας ενημέρωσε ότι στη Μάλτα ζουν μόνιμα γύρω στους 250 Έλληνες.
Πέμπτη 20/12/2012…. Η Πέμπτη ήταν (και) αυτή αφιερωμένη στη χαλάρωση και στα ψώνια!!! Αφού εκμεταλλευτήκαμε το spa του ξενοδοχείου, επισκεφθήκαμε και το μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο «The Point» που βρίσκεται πολύ κοντά στο ξενοδοχείο μας. Όμορφο περιβάλλον, πολλές προσφορές και κόσμος να ψωνίζει τα δωράκια του και να απολαμβάνει το γλυκό του ή τον καφέ του στα περιπτεράκια στο κέντρο του εμπορικού. Η μέρα μας τέλειωσε νωρίς γιατί η πτήση μας έφευγε στις 5 το πρωί…. Αποχαιρετήσαμε τη Μάλτα νυσταγμένες και επιστρέψαμε στην Αθήνα….. οι γιορτές είναι για να τις περνάς με την οικογένεια άλλωστε....
Τι μου άρεσε στη Μάλτα; Χμμμμμμ.. η αλήθεια είναι ότι περίμενα να δω περισσότερα πράγματα σχετικά με ιππότες και λοιπή σχετική θεματολογία αλλά και αυτά που είδα ήταν καταπληκτικά....η Μάλτα είναι ένας φτηνός προορισμός...τόσο η αγορά της σχετικά με τις καθημερινές ανάγκες, όσο και τα υπόλοιπα εμπορικά καταστήματα (ρούχα, παπούτσια κλπ), αλλά και οι μετακινήσεις και η είσοδος στα αξιοθέατα (τα περισσότερα ήταν γύρω στα 5 ευρώ), ήταν σε πολύ λογικές και βολικές τιμές. Οι μετακινήσεις με τα λεωφορεία ήταν ανετότατες και συχνότατες (αν και χειμώνας). Μου άρεσε που μπορούσες να συνεννοηθείς παντού μιλώντας Αγγλικά και που οι πωλήτριες στα καταστήματα δεν έτρεχαν πίσω σου συνεχώς, ενώ εντύπωση μου έκανε ότι υπήρχαν παντού γραφεία real estate. Γενικά είναι μία χώρα που μπορείς να δεις τα περισσότερα από τα αξιοθέατά της μέσα σε 4-5 μέρες.
Τι δεν είδα και θα ήθελα να δω: Ιστορικές αναβιώσεις στο Fort Rinella και στο Fort Elmo, τις πολεμικές αίθουσες Lascaris και το ψαροχώρι Marsaxlokk, το χωριό του Ποπάυ, τα νησάκια Γκότσο και Κομίνο (ιδιαίτερα του καλοκαιρινούς μήνες) καθώς και το εργαστήριο όπου φτιάχνονται τα διακοσμητικά με το φυσητό γυαλί της Μεντίνα....
