marydim
Member
- Μηνύματα
- 1.631
- Likes
- 411
- Επόμενο Ταξίδι
- Μεσόγειος
- Ταξίδι-Όνειρο
- Δρόμος Αγ. Ιακώβου-Ισπανί
“Γνωρίζω ότι το Καρνάκ είναι ο ορίζοντας πάνω από τη γη, η ανατολή της πρώτης δημιουργίας, το ιερό μάτι του Κυρίου του σύμπαντος...”, εκμυστηρεύεται η βασίλισσα Χατσεπσούτ στο σύγχρονο κόσμο, αφήνοντάς μήνυμα σε έναν οβελίσκο. Και ο καθένας από εμάς καταλαβαίνει τα λόγια της και συμφωνεί μαζί της όταν χαθεί για πρώτη φορά στη μαγεία του Καρνάκ.
Για εμένα ο ωραιότερος ναός της Αιγύπτου, αν και η χρήση του όρου ναός είναι λάθος σύμφωνα με τους ειδικούς αφού το Καρνάκ αποτελείται από πολλούς διαφορετικούς ναούς που κτίστηκαν διαδοχικά από τους Φαραώ κατά τη διάρκεια της Θηβαϊκής ηγεμονίας. Όμως, για ευκολία της γραφής, της γλώσσας και της σύγχρονης τουριστικής περιήγησης όλους αυτούς τους ναούς θα τους θεωρήσω ένα και θα τους προφέρω Ναό του Καρνάκ.
Θα μπορούσα να μείνω ατελείωτες ώρες, μπορεί και μέρες ολόκληρες εκεί απλά και μόνο για ν’ απολαμβάνω τη μοναδική αίσθηση που αποπνέει στο σύνολό του το μέρος. Η αίθουσα με τους πάπυρους αξέχαστη. Οι γιγάντιες διαστάσεις του χώρου απερίγραπτες. Η φωτογραφία μου μπροστά από τον Οβελίσκο μια από τις αγαπημένες μου! Και το Καρνάκ είναι η πρώτη εικόνα που μου έρχεται στο νου, κάθε φορά που κάτι μου θυμίζει το Λούξορ. Σκέφτομαι, μάλιστα, ότι κάποια στιγμή που θα φτιάξω ολοκληρωμένα και το δικό μου Τop 10 για την Αίγυπτο ο Ναός του Καρνάκ θα κατέχει σίγουρα μια από τις δυο πρώτες θέσεις.
Αναμφισβήτητα η καλύτερη ώρα για να επισκεφτεί κάποιος το Καρνάκ είναι πολύ νωρίς το πρωί. Μάλιστα, οι ταξιδιωτικοί οδηγοί λένε ότι αν μπορείτε να είστε εκεί την ώρα που ανοίγει ο ναός, κατά τις έξι τ’ άγρια χαράματα, είναι ιδανικά γιατί θα νιώσετε στο μέγιστο την ιερότητα του χώρου που θα σας συμπαρασύρει σ’ ένα φανταστικό ταξίδι στο χρόνο και στην ιστορία.
Τέτοια συναισθήματα, φυσικά, μην περιμένετε από εμένα να σας περιγράψω γιατί σ’ αυτό το ταξίδι ήμασταν πολύ κυρίες και ξένες πόρτες πρωί πρωί δεν χτυπάγαμε. Αφήναμε τις θεότητες με την ησυχία τους να χαρούν το πρωινό, τα συνεργεία καθαριότητας να κάνουν ένα σκούπισμα, να πιουν έναν καφέ, να ετοιμαστούν, να στρώσουν ένα κόκκινο χαλί και μετά τους τιμούσαμε με την παρουσία μας τρώγοντας εννοείται τα πλήθη των τουριστών και τον ήλιο της Αιγύπτου στη μάπα!
Όπως αφήνω πολύ ευνόητα να εννοηθεί βρεθήκαμε στο Ναό του Καρνάκ κατά τις 11 το πρωί. Πέρα από τη ζέστη που έτσι κι αλλιώς είχαμε αρχίσει να την συνηθίζουμε, το κακό ήταν ότι εκείνη την ώρα έσκασαν μύτη όλα τα λεωφορεία που πραγματοποιούσαν ημερήσιες εκδρομές από τη Χουργκάντα. Και δεν μιλάω για ένα- δύο λεωφορεία! Στο πάρκινγκ του Ναού μέτρησα περισσότερα από 30 την ώρα που φτάσαμε! Στην αρχή νόμισα ότι την πατήσαμε άσχημα με τόσο κόσμο αλλά τελικά ο χώρος του ναού αποδείχτηκε τόσο μεγάλος που τα πλήθη δεν γίνονται τόσο εμφανή. Στην πράξη αυτό σημαίνει, ότι εύκολα μπορείς να απομονωθείς και να νιώσεις το μεγαλείο του χώρου ή να βγάλεις φωτογραφίες χωρίς να είναι στο background σου οι εκατοντάδες Ανατολικοευρωπαίοι και Γιαπωνέζοι τουρίστες, οι οποίοι -άσχετο αλλά θα το γράψω- είναι στα δυο ακριβώς αντίθετα άκρα όσον αφορά την ενδυμασία τους. Οι μεν Ανατολικοευρωπαίοι βάζουν ότι τύχει πάνω τους και σε τόσο μικρές διαστάσεις που προκαλούν και οι δε Γιαπωνέζοι καλύπτονται από την κορυφή ως τα νύχια τόσο στυλάτα που ζηλεύεις.
Για εμένα ο ωραιότερος ναός της Αιγύπτου, αν και η χρήση του όρου ναός είναι λάθος σύμφωνα με τους ειδικούς αφού το Καρνάκ αποτελείται από πολλούς διαφορετικούς ναούς που κτίστηκαν διαδοχικά από τους Φαραώ κατά τη διάρκεια της Θηβαϊκής ηγεμονίας. Όμως, για ευκολία της γραφής, της γλώσσας και της σύγχρονης τουριστικής περιήγησης όλους αυτούς τους ναούς θα τους θεωρήσω ένα και θα τους προφέρω Ναό του Καρνάκ.
Θα μπορούσα να μείνω ατελείωτες ώρες, μπορεί και μέρες ολόκληρες εκεί απλά και μόνο για ν’ απολαμβάνω τη μοναδική αίσθηση που αποπνέει στο σύνολό του το μέρος. Η αίθουσα με τους πάπυρους αξέχαστη. Οι γιγάντιες διαστάσεις του χώρου απερίγραπτες. Η φωτογραφία μου μπροστά από τον Οβελίσκο μια από τις αγαπημένες μου! Και το Καρνάκ είναι η πρώτη εικόνα που μου έρχεται στο νου, κάθε φορά που κάτι μου θυμίζει το Λούξορ. Σκέφτομαι, μάλιστα, ότι κάποια στιγμή που θα φτιάξω ολοκληρωμένα και το δικό μου Τop 10 για την Αίγυπτο ο Ναός του Καρνάκ θα κατέχει σίγουρα μια από τις δυο πρώτες θέσεις.
Αναμφισβήτητα η καλύτερη ώρα για να επισκεφτεί κάποιος το Καρνάκ είναι πολύ νωρίς το πρωί. Μάλιστα, οι ταξιδιωτικοί οδηγοί λένε ότι αν μπορείτε να είστε εκεί την ώρα που ανοίγει ο ναός, κατά τις έξι τ’ άγρια χαράματα, είναι ιδανικά γιατί θα νιώσετε στο μέγιστο την ιερότητα του χώρου που θα σας συμπαρασύρει σ’ ένα φανταστικό ταξίδι στο χρόνο και στην ιστορία.
Τέτοια συναισθήματα, φυσικά, μην περιμένετε από εμένα να σας περιγράψω γιατί σ’ αυτό το ταξίδι ήμασταν πολύ κυρίες και ξένες πόρτες πρωί πρωί δεν χτυπάγαμε. Αφήναμε τις θεότητες με την ησυχία τους να χαρούν το πρωινό, τα συνεργεία καθαριότητας να κάνουν ένα σκούπισμα, να πιουν έναν καφέ, να ετοιμαστούν, να στρώσουν ένα κόκκινο χαλί και μετά τους τιμούσαμε με την παρουσία μας τρώγοντας εννοείται τα πλήθη των τουριστών και τον ήλιο της Αιγύπτου στη μάπα!
Όπως αφήνω πολύ ευνόητα να εννοηθεί βρεθήκαμε στο Ναό του Καρνάκ κατά τις 11 το πρωί. Πέρα από τη ζέστη που έτσι κι αλλιώς είχαμε αρχίσει να την συνηθίζουμε, το κακό ήταν ότι εκείνη την ώρα έσκασαν μύτη όλα τα λεωφορεία που πραγματοποιούσαν ημερήσιες εκδρομές από τη Χουργκάντα. Και δεν μιλάω για ένα- δύο λεωφορεία! Στο πάρκινγκ του Ναού μέτρησα περισσότερα από 30 την ώρα που φτάσαμε! Στην αρχή νόμισα ότι την πατήσαμε άσχημα με τόσο κόσμο αλλά τελικά ο χώρος του ναού αποδείχτηκε τόσο μεγάλος που τα πλήθη δεν γίνονται τόσο εμφανή. Στην πράξη αυτό σημαίνει, ότι εύκολα μπορείς να απομονωθείς και να νιώσεις το μεγαλείο του χώρου ή να βγάλεις φωτογραφίες χωρίς να είναι στο background σου οι εκατοντάδες Ανατολικοευρωπαίοι και Γιαπωνέζοι τουρίστες, οι οποίοι -άσχετο αλλά θα το γράψω- είναι στα δυο ακριβώς αντίθετα άκρα όσον αφορά την ενδυμασία τους. Οι μεν Ανατολικοευρωπαίοι βάζουν ότι τύχει πάνω τους και σε τόσο μικρές διαστάσεις που προκαλούν και οι δε Γιαπωνέζοι καλύπτονται από την κορυφή ως τα νύχια τόσο στυλάτα που ζηλεύεις.
Δηλαδή πρέπει να νιώθω τυχερή που λόγω των πολύ υψηλών θερμοκρασιών σχεδόν κανείς δεν τολμούσε να είναι εκτεθειμένος και όλοι κυνηγούσαν τη σκιά. Έτσι το σκαθάρι στέκονταν μοναχό του χωρίς τον ασφυκτικό κλοιό των κινεζογιαπωνέζων :xmas_lol:
