Travel4Fun
Member
- Μηνύματα
- 143
- Likes
- 253
- Επόμενο Ταξίδι
- Χαϊδελβέργη
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ο γύρος του κόσμου
Με αφορμή τις προσφορές της aegean έπεσε η ιδέα για το Λονδίνο.. Αν και εγώ είχα πάει αλλες 2 φορές για εκείνον ηταν η πρώτη. Βέβαια εγώ παώ και άλλες 10 αν μου δωθεί η ευκαιρία
, κλείνουμε λοιπόν τα εισιτήρια 6μήνες πριν και η αντίστροφη μέτρηση αρχίζει. Σ αυτό το σημείο να αναφέρω ότι το κόστος ήταν 160€ με επιστροφή και βαλίτσες μέσα. Φτάσαμε ένα μήνα πρίν για να βρούμε ξενοδοχείο καθώς οι τιμές είναι στον Θεό (όπως και γενικά στο Λονδίνο), έτσι μέσω του site agoda κλείσαμε στο Kensington Close Hotel για 7 βράδια με 750€ (εννοείτε πως ήταν προσφορά).. Φτάσαμε 27 Νοέμβρη το επόμενο πρωί είναι η αναχώρηση, ετοιμάζουμε βαλίτσες και λέμε να ξαπλώσουμε νωρίς αλλά μάτι δεν έκλεισα
. Στις 4:30 χτυπάει το ξυπνητήρι, ελλατήριο κατευθείαν τσάκα τσάκα ετοιμαζόμαστε και φτάνουμε στο Μακεδονίας. Αρκετά καλός έλεγχος αφού είχε προηγηθεί το περιστατικό στο Παρίσι, επιβίβαση στο αεροπλάνο για Αθήνα (πετούσαμε με ενδιάμεσο σταθμό αφού δεν υπάρχει απευθείας πτήση για Λονδίνο απο Θεσ/νίκη με την Aegean). Στις 7:30 φτάνουμε Αθήνα, ενα καφεδάκι στο αεροδρόμιο και 9:30 ξεκινάμε για Λονδίνο..
Η ώρα είναι 11 και το αεροπλάνο πλησιάζει στο μεγαλύτερο αεροδρόμιο του Λονδίνου. Η φωτογραφική αρχίζει να βγάζει τα λεφτά της
To Λονδίνο απο το αεροπλάνο..
Μετά από πολλή προσπάθεια αλλά και πολλούς γύρους καταφέραμε και προσγειωθήκαμε λοιπόν στο Heathrow. Αφού περιμέναμε αρκετή ώρα για τις βαλίτσες, καθώς η δική μου έρχεται πάντα τελευταία
, βγάζουμε από μια oyster και φεύγουμε κατευθείαν για τον σταθμό Victoria για να βγάλουμε την 7ήμερη travelcard με την προσφορά 2for1 . Μεγάλο λάθος βέβαια καθώς η μετακίνηση με βαλίτσα στο μετρό είναι σχεδόν αδύνατη
. Αφού λοιπόν πήραμε στα χέρια μας την κάρτα πήραμε την κίτρινη γραμμή (circle) και κατευθυνθήκαμε προς το ξενοδοχείο μας το οποίο βρισκόταν λίγα μέτρα από τη στάση high street Kensington (από τις πιο περιποιημένες του λονδίνου με ποικιλία από μαγαζάκια για καφέ και σνακ). Το ξενοδοχείο είναι αρκετά καλό με αρκετά ευγενικό προσωπικό, παρόλο που είχαμε ένα θέμα με τα κρεβάτια που ήταν μόνα (από δική μας απροσεξία στην κράτηση, μας ζήτησαν +40λιρες το βράδυ για να πάμε σε άλλο δωμάτιο με διπλό κρεβάτι). Αφήνουμε λοιπόν τις βαλίτσες και φεύγουμε σχεδόν τρέχοντας για το Νotting Hill. Η μέρα είναι Σάββατο και όπως καταλαβαίνετε είναι η τέλεια μέρα για μια επίσκεψη στο παζάρι του Portobello. Η ώρα όμως είναι 4 και όπως είναι φυσικό φτάνοντας αντικρίσαμε ένα χάος από κούτες και σκουπίδια με ελάχιστους πάγκους στημένους. Οι πρώτες εντυπώσεις δεν είναι λοιπόν και οι καλύτερες αλλά καθώς εχω ξαναπάει εκεί στο παρελθόν (και είχα ενθουσιαστεί) και εφόσον οι μέρες μας το επέτρεπαν πρότεινα να δώσουμε άλλη μια ευκαιρία στο Portobello το επόμενο Σάββατο. Ο καιρός είναι σχετικά καλός με αρκετό κρύο σε σχέση με την Ελλάδα αλλά ευτυχώς χωρίς βροχή. Καθόμαστε για ένα καφέ σ’ ένα από τα χειρότερα Café Nero του Λονδίνου και αφού ζεσταθούμε αρκέτα φεύγουμε για το Piccadilly Circus. Μπλε γραμμή λοιπόν και κατεβαίνουμε στη ομώνυμη στάση. Με το που βγαίνουμε από το μετρό αντικρίζουμε τις χαρακτιριστικές πινακίδες νέον και το περίφημο άγαλμα του έρωτα ή του αντέρωτα (εδώ οι απόψεις διίστανται).
Piccadilly Circus..
Και οι πινακίδες..
O (αντ)Έρωτας..
Αφού βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες (μετά από πολύ κόπο καθως η ώρα είναι 7 και έχει νυχτώσει για τα καλά) κινούμαστε προς την Leicester Square την όποια βρήκα αρκετά αλλαγμένη. Είχε στηθεί κάτι σαν μια πολύ μικρή χριστουγεννιάτικη αγορά από την οποία τα βλέμματα τραβούσε μια ρόδα (λούνα παρκ).
Συνειδητοποίησα όμως ότι έλειπαν τα αποτυπώματα χεριών που υπήρχαν εκεί από διάφορους ηθοποιούς σε πρεμιέρες διάφορων ταινιών. Είχα βεβαια αρκετά χρόνια να πάω αλλά δε γνωρίζω πότε αφαιρέθηκαν. Τέλος πάντων, η ώρα κοντεύει 9 και τα στομάχια μας έχουν αρχίσει να διαμαρτύρονται. Οι επιλογές για φαγητό είναι πολλές και καλύπτουν όλα τα γούστα. Μπορεί κανείς να βρει από burger μέχρι κινέζικο, fish & chips, πίτσα, ιταλικά εστιατόρια μέχρι και γύρο. Εμείς προτιμήσαμε τα burger king καθώς τα θεωρήσαμε πιο ασφαλή επιλογή με την πέινα που είχαμε. Αφού φάγαμε αρκετά καλά δίνοντας σχεδόν όσα χρήματα θα δίναμε αντίστοιχα στα goody’s, φυγαμε για το ξενοδοχείο. Σχεδόν ένα 24ωρο άυπνοι και με την επόμενη μέρα γεμάτη το μόνο που χρειαζόμασταν ήταν ένα ωραίο ζεστό ντουζ και ένα άνετο κρεβάτι να μας περιμένει.
, κλείνουμε λοιπόν τα εισιτήρια 6μήνες πριν και η αντίστροφη μέτρηση αρχίζει. Σ αυτό το σημείο να αναφέρω ότι το κόστος ήταν 160€ με επιστροφή και βαλίτσες μέσα. Φτάσαμε ένα μήνα πρίν για να βρούμε ξενοδοχείο καθώς οι τιμές είναι στον Θεό (όπως και γενικά στο Λονδίνο), έτσι μέσω του site agoda κλείσαμε στο Kensington Close Hotel για 7 βράδια με 750€ (εννοείτε πως ήταν προσφορά).. Φτάσαμε 27 Νοέμβρη το επόμενο πρωί είναι η αναχώρηση, ετοιμάζουμε βαλίτσες και λέμε να ξαπλώσουμε νωρίς αλλά μάτι δεν έκλεισα. Στις 4:30 χτυπάει το ξυπνητήρι, ελλατήριο κατευθείαν τσάκα τσάκα ετοιμαζόμαστε και φτάνουμε στο Μακεδονίας. Αρκετά καλός έλεγχος αφού είχε προηγηθεί το περιστατικό στο Παρίσι, επιβίβαση στο αεροπλάνο για Αθήνα (πετούσαμε με ενδιάμεσο σταθμό αφού δεν υπάρχει απευθείας πτήση για Λονδίνο απο Θεσ/νίκη με την Aegean). Στις 7:30 φτάνουμε Αθήνα, ενα καφεδάκι στο αεροδρόμιο και 9:30 ξεκινάμε για Λονδίνο..Η ώρα είναι 11 και το αεροπλάνο πλησιάζει στο μεγαλύτερο αεροδρόμιο του Λονδίνου. Η φωτογραφική αρχίζει να βγάζει τα λεφτά της
To Λονδίνο απο το αεροπλάνο..
Μετά από πολλή προσπάθεια αλλά και πολλούς γύρους καταφέραμε και προσγειωθήκαμε λοιπόν στο Heathrow. Αφού περιμέναμε αρκετή ώρα για τις βαλίτσες, καθώς η δική μου έρχεται πάντα τελευταία
, βγάζουμε από μια oyster και φεύγουμε κατευθείαν για τον σταθμό Victoria για να βγάλουμε την 7ήμερη travelcard με την προσφορά 2for1 . Μεγάλο λάθος βέβαια καθώς η μετακίνηση με βαλίτσα στο μετρό είναι σχεδόν αδύνατη. Αφού λοιπόν πήραμε στα χέρια μας την κάρτα πήραμε την κίτρινη γραμμή (circle) και κατευθυνθήκαμε προς το ξενοδοχείο μας το οποίο βρισκόταν λίγα μέτρα από τη στάση high street Kensington (από τις πιο περιποιημένες του λονδίνου με ποικιλία από μαγαζάκια για καφέ και σνακ). Το ξενοδοχείο είναι αρκετά καλό με αρκετά ευγενικό προσωπικό, παρόλο που είχαμε ένα θέμα με τα κρεβάτια που ήταν μόνα (από δική μας απροσεξία στην κράτηση, μας ζήτησαν +40λιρες το βράδυ για να πάμε σε άλλο δωμάτιο με διπλό κρεβάτι). Αφήνουμε λοιπόν τις βαλίτσες και φεύγουμε σχεδόν τρέχοντας για το Νotting Hill. Η μέρα είναι Σάββατο και όπως καταλαβαίνετε είναι η τέλεια μέρα για μια επίσκεψη στο παζάρι του Portobello. Η ώρα όμως είναι 4 και όπως είναι φυσικό φτάνοντας αντικρίσαμε ένα χάος από κούτες και σκουπίδια με ελάχιστους πάγκους στημένους. Οι πρώτες εντυπώσεις δεν είναι λοιπόν και οι καλύτερες αλλά καθώς εχω ξαναπάει εκεί στο παρελθόν (και είχα ενθουσιαστεί) και εφόσον οι μέρες μας το επέτρεπαν πρότεινα να δώσουμε άλλη μια ευκαιρία στο Portobello το επόμενο Σάββατο. Ο καιρός είναι σχετικά καλός με αρκετό κρύο σε σχέση με την Ελλάδα αλλά ευτυχώς χωρίς βροχή. Καθόμαστε για ένα καφέ σ’ ένα από τα χειρότερα Café Nero του Λονδίνου και αφού ζεσταθούμε αρκέτα φεύγουμε για το Piccadilly Circus. Μπλε γραμμή λοιπόν και κατεβαίνουμε στη ομώνυμη στάση. Με το που βγαίνουμε από το μετρό αντικρίζουμε τις χαρακτιριστικές πινακίδες νέον και το περίφημο άγαλμα του έρωτα ή του αντέρωτα (εδώ οι απόψεις διίστανται).Piccadilly Circus..
Και οι πινακίδες..
O (αντ)Έρωτας..
Αφού βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες (μετά από πολύ κόπο καθως η ώρα είναι 7 και έχει νυχτώσει για τα καλά) κινούμαστε προς την Leicester Square την όποια βρήκα αρκετά αλλαγμένη. Είχε στηθεί κάτι σαν μια πολύ μικρή χριστουγεννιάτικη αγορά από την οποία τα βλέμματα τραβούσε μια ρόδα (λούνα παρκ).
Συνειδητοποίησα όμως ότι έλειπαν τα αποτυπώματα χεριών που υπήρχαν εκεί από διάφορους ηθοποιούς σε πρεμιέρες διάφορων ταινιών. Είχα βεβαια αρκετά χρόνια να πάω αλλά δε γνωρίζω πότε αφαιρέθηκαν. Τέλος πάντων, η ώρα κοντεύει 9 και τα στομάχια μας έχουν αρχίσει να διαμαρτύρονται. Οι επιλογές για φαγητό είναι πολλές και καλύπτουν όλα τα γούστα. Μπορεί κανείς να βρει από burger μέχρι κινέζικο, fish & chips, πίτσα, ιταλικά εστιατόρια μέχρι και γύρο. Εμείς προτιμήσαμε τα burger king καθώς τα θεωρήσαμε πιο ασφαλή επιλογή με την πέινα που είχαμε. Αφού φάγαμε αρκετά καλά δίνοντας σχεδόν όσα χρήματα θα δίναμε αντίστοιχα στα goody’s, φυγαμε για το ξενοδοχείο. Σχεδόν ένα 24ωρο άυπνοι και με την επόμενη μέρα γεμάτη το μόνο που χρειαζόμασταν ήταν ένα ωραίο ζεστό ντουζ και ένα άνετο κρεβάτι να μας περιμένει.
, είναι δυνατόν να συμβαίνουν όλα σε εμάς;
Τα ζήσαμε όλα λοιπόν
.. Στην περίπτωση του Λονδίνου οι ομάδες είναι πολλές (θα μπορούσαμε να πάμε στο Emirates) ωστόσο επιλέξαμε το γήπεδο της Chelsea. Μου φάνηκε μικρό να πω την αλήθεια, το περίμενα πιο μεγάλο.
