Λονδίνον άστυ

[kalspiros]

Βρε Βρε καλώς την! Χάρηκα που διάβασα τις σημειώσεις σου, απέκτησα πιστή μαθήτρια! Επόμενη αποστολή το Bloomsbury και βλέπουμε!
το Prince Henry's Room τώρα είναι εδώ:

είναι ανοιχτό μόνο καθημερινές και ανεβαίνεις από μια σκάλα πίσω από τον πεζό στη φωτογραφία. Στον πρώτο όροφο, η πόρτα είναι κλειδωμένη άρα θα χρειαστεί να χτυπήσεις το κουδούνι που βρίσκεται απέναντι της (ανάμεσα σε κουδούνια άλλων γραφείων που στεγάζονται εκεί)

 

[romantic woman]

Αυτό το κτίριο το είδα,πάλι καλά,τουλάχιστον κατάλαβα ποιό είναι,
αλλά δεν ήξερα αυτές τις λεπτομέρειες για να μπω μέσα.

 

[kalspiros]

Καιρό έχουμε να τα πούμε. Επιστροφή στην πόλη
BLOOMSBURY
Εκεί μεταξύ Euston Road και Holborn απλώνεται το Bloomsbury. Σχεδιασμένο από την οικογένεια Russell κάπου στο 17ο αιώνα, πρόσφερε κατοικία σε εκλεκτά μέλη της τότε κοινωνίας. Πλέον παραμένει μια ακριβή περιοχή του Λονδίνου με αρκετούς χώρους πρασίνου, μουσεία ένα εκ των οποίων το αυτό, Βρετανικό Μουσείο αλλά και το Πανεπιστήμιο UCL.
Θα αρχίσουμε από Russell Square Tube Station και θα κινηθούμε δεξιά. Σε λίγα βήματα θα δούμε στα αριστερά μας ένα περίεργο κτίριο/ block το Brunswick Centre.

Αρχιτεκτονικό τερτίπι όπου το κεντρικό του πεζοδρομημένο κομμάτι προσφέρεται για καφεδάκι και shopping. Περάστε από μέσα και κάπου στη μέση του διαδρόμου στρίψτε δεξιά δίπλα από το σινεμά της γειτονιάς. Βγαίνετε στην Huntel St και ρίξτε μια ακόμα ματιά στο περίεργο τούτο κατασκεύασμα. Συνεχίζετε αριστερά μέχρι την Handel St. όπου στρίβετε δεξιά και περνάτε ευθεία μέσα από τους κήπους St George.

Στα αριστερά σας υπάρχει το μουσείο Foundling (7,50£), πρώην νοσοκομείο και ορφανοτροφείο. Εντός, η ιστορία του. Σύμφωνα με την The Telegraph «μία από τις πιο ενδιαφέρουσες συλλογές του Λονδίνου». Περνώντας τώρα τους κήπους θα βγείτε στην Heathcote St και στο πρώτο δεξιά, Macklenburgh Square, με τα κομψά γεωργιανά σπίτια της. Θα συνεχίσετε ως την Guilford St όπου ή θα στρίψετε αριστερά για να συνεχίσουμε τη βόλτα ή θα το κόψετε λίγο πιο κάτω μέχρι το μουσείο του Charles Dickens (7,00£). Επί την Guilford τώρα ρίξτε μια ματιά στα Doughty Mews στα αριστερά σας

ενώ αν προχωρήσετε μέχρι το αγαλματάκι στη μέση του δρόμου, θα βρείτε στα δεξιά σας τα Coram’s Fields τα οποία μπορείτε να τα επισκεφτείτε μόνο αν τηρείτε… τους όρους!

Θα κατηφορίσουμε την οδό με το περίεργο όνομα Lamb’s Conduit St, θα κόψουμε κάθετα την Theobalds Rd και θα στρίψουμε δεξιά στo Lamb’s Conduit Passage μέχρι την Red Lion Square. Διακοπή για καφεδάκι; Οκ. Από την Fisher St. θα βγούμε στην Southampton Row ενώ απέναντί μας θα δούμε την αψίδα της πεζοδρομημένης Sicilian Avenue.

Καφεδάκι ξανά; Οκ.

Βγαίνουμε Bloomsbury Way και στρίβουμε αριστερά μέχρι την εκκλησία St George Bloomsbury με τον επαναστατικό για την εποχή του, πύργο.

Στην New Oxford St. πίσω από την εκκλησία, θα βρείτε μικροσκοπική καφετέρια (άλλο ένα καφεδάκι; Οκ.) την Wild & Wood που θα έλεγα ότι θέτει τους κανόνες ως το πώς πρέπει να είναι μια καφετέρια σε αυτήν την πόλη (όχι γενικά, έτσι! Για το Λονδίνο μιλάμε!)
Συνεχίζουμε την New Oxford St μέχρι την Shaftsbury Ave που θα στρίψουμε δεξιά. Θα περάσουμε δίπλα από το Βρετανικό Μουσείο. Μπροστά του και κάπου στα στενά, θα βρείτε και το Μουσείο Cartoon (5,50£). Συνεχίστε την πορεία σας και περάστε διαγώνια την Bedford Square μέχρι την Bayley St. Στρίψτε δεξιά στον Tottenham Court Rd και ξανά δεξιά στην Store St. Στην εσοχή του δρόμου που θα συναντήσετε δεξιά σας, βρίσκεται το New London Architecture. Η μακέτα της πόλης μπορεί να σας φάει αρκετή ώρα! Εδώ θα καταλάβετε τι εστί και το μεγαλύτερο εργοτάξιο της Ευρώπης, CrossRail.

Κατά τ’ άλλα μάλλον περισσότερο ενδιαφέρον έχει για τους κατοίκους καθώς αναλύονται επι μέρους τα Boroughs της πόλης. Συνεχίζουμε την Store St. μέχρι τη Malet St όπου στρίβουμε αριστερά και ξανά δεξιά στην Torrington Square. Πλέον βρισκόμαστε στην «ζώνη επιρροής» του UCL. Στο τέλος του δρόμου, στα δεξιά μας η τεράστια Russell Square

ενώ εμείς στρίβουμε αριστερά και συνεχίζουμε μέσα από το πανεπιστήμιο στην Gordon Square. Εκεί θα στρίψουμε αριστερά περνώντας σε ένα μισο-πεζοδρομημένο S-άκι (που λέμε) με φωτογραφικό ενδιαφέρον κυρίως με την εκκλησία στα βόρεια και έναν ακάλυπτο του UCL στα νότια. Προχωρώντας λίγο ακόμα θα βρούμε στα δεξιά μας μεταλλική καγκελόπορτα που προορίζεται για τους φοιτητές και αμάξια τροφοδοσίας του πανεπιστημίου. Ποσώς. Μπείτε κι εσείς. Στα αριστερά σας λίγα μέτρα πιο κάτω, θα βρείτε το Petrie Museum of Egyptian Archeology. Θα πρέπει να είμαι σαφής για να μη μου τα χώσετε!… μπαίνετε από μια πορτούλα, ανεβαίνετε μια αδιάφορη και στενή σκαλίτσα και εκεί που είστε έτοιμοι να την κάνετε αναζητώντας το που κάνατε λάθος και χαθήκατε, βρίσκεστε σε μια πορτούλα (μεγέθους πόρτας τουαλέτας σε Pub χωριού στα West Midlands) με πινακιδούλα «Hello, Εδώ είμαι γίδι! Με βρήκες! Hurray!!» Το μουσείο έχει ενδιαφέρον για όσους ενδιαφέρονται στο θέμα γιατί αυτό ακριβώς σας προσφέρει! Άπαντα Αιγυπτιακά! Μικροκαμωμένα, όχι τα θεριά του British Museum. Ο χώρος όμως είναι πέραν οποιασδήποτε περιγραφής! Σαν ημιυπόγειο στην Ευελπίδων ένα πράμα αλλά στα μεγαλύτερά του (ΜΟΝΟ ως προς έκταση!)
Βγαίνουμε από τον ίδιο ακριβώς δρόμο! Ούτε που να το σκέφτεστε να προσπαθήσετε να βγείτε από αλλού. ΔΕΝ θα τα καταφέρετε! Βγαίνετε λοιπόν Gower St. και στρίβετε δεξιά προς βορρά. Στην γωνία με την University St το Grand Museum of Zoology ενώ λίγο παρακάτω η μεγαλεπήβολη είσοδος του UCL όπου στεγάζετε και το Auto Icon of Jeremy Bentham (κάντε και κάτι μόνοι σας, ψάξτε το λίγο!)

Ακόμα παραπάνω ο δακτύλιος της πόλης, Euston Rd. Αδιαφορήστε προς στιγμήν για το tube και στρίψτε δεξιά μέχρι την Wellcome Collection. Όπως διαφημίζουν παντού στην πόλη, ένα μουσείο “free destination for the incurably curious” επειδή δε θέλω να σας πάρω στο λαιμό μου, ψάξτε το και αν το θέτε τόσο, τραβάτε. Προσωπικά δεν το προτείνω πουθενά (μούμιες, ιατρικά όργανα του Μεσαίωνα (καταλαβαίνετε, περισσότερο σύνεργα βασανιστηρίων θυμίζουν), τεράστιες ρέπλικες κουνουπιών κι άλλων νοσογόνων αηδιαστικών ζωντανών. Ούστ! Καλύτερα να περνούσα τον καιρό μου απέναντι απ το δρόμο στο Magical Circle Museum που τα βάζει με τους μάγους και τους ταχυδακτυλουργούς.

 

[kalspiros]

Μια σύντομη αναφορά σε κάποιες από τις εκκλησίες του City:

• St Clement Danes: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ 0900-1700. Ακριβώς πάνω στα όρια του δήμου του City. Έχω ήδη αναφερθεί σε τούτη στο πρώτο post του θέματος
• St Dunstan in the west: ΔΕΥ-ΠΑΡ 1100-1400. Εκτός από το ιδιαίτερο καμπαναριό της (κι αυτό στο πρώτο post) εσωτερικά είναι μουντή και σκοτεινή. Είναι η μόνη εκκλησία στην Αγγλία που διαθέτει τέμπλα, βωμούς και παρεκκλήσια για επτά διαφορετικά δόγματα της χριστιανοσύνης. Επίσης τις Τετάρτες 1300 με 1400 διοργανόνονται δωρεάν κονσέρτα κλασσικής μουσικής.

• Temple church: ΑΨΥΧΟΛΟΓΗΤΟ ΤΟ ΠΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΧΤΗ. ΕΙΣΟΔΟΣ 4 ΛΙΡΕΣ (αν θυμάμαι καλά). Από τις ελάχιστες εκκλησίες που γλίτωσαν φωτιές, βομβαρδισμούς και πολέμους. 800 χρόνια τώρα στέκει εδώ με ελάχιστες παρεμβάσεις. Εντυπωσιακό το εσωτερικό που αποτελείτε από δύο τμήματα, το Round (χτισμένο το 1185) και το Oblong του 1240. Επίσης εντός θα βρείτε 9 σαρκοφάγους που πρόσφατα απεδείχθη ότι δεν ήταν τάφοι καθώς δεν υπήρχαν σώματα μέσα. Τέλος αποτελεί κομβικό σημείο στην εξιστόρηση του μυθιστορήματος «Κώδικας Ντα Βίντσι»

• St Bride’s Church: ΔΕΥ-ΠΑΡ 0800-1800. Για όσους δεν τα διάβασαν παραπάνω, αυτή είναι η εκκλησία τούρτα! Λέγεται ότι με αφορμή το καμπαναριό της, εμπνεύστηκε ένας ζαχαροπλάστης της περιοχής για τη δημιουργία των πολυώροφων τουρτών γάμου. τα υπόλοιπα σε πιο πάνω post.
• St Mary-le-Bow: ΔΕΥ-ΠΑΡ 0730-1800. προσπαθήστε να την συμπεριλάβετε στο πρόγραμμά σας. Άλλωστε το City αποτελεί προορισμό, βάλτε κι αυτό εντός. Ηλιόλουστη και μια συννεφιασμένη μέρα! Τα ζωηρά χρώματά της σου φτιάχνουν τη διάθεση. Αρχικά χτίστηκε το 1080, καταστράφηκε απ τη φωτιά του 1666, ξαναχτίστηκε από τον Wren, ξανά καταστράφηκε στον WWII και, εν τέλει, στέκει εδώ από το 1964 στην παρούσα μορφή της. Υπάρχει και καφέ/ εστιατόριο στις κρύπτες της

• St Stephen Walbrook: ΔΕΥ-ΠΑΡ 1000-1600. ώπ, να κι άλλη μια που θέλω να επισκεφτείτε! Απ’ έξω δεν εντυπωσιάζει αφήστε που απ τη μια πλευρά της έχει εγκατασταθεί γιγαντιαίο εργοτάξιο. Το εσωτερικό της όμως είναι θαυμάσιο και για πολλούς αποτελεί το αριστούργημα του Wren. Ο δε καθηγητής αρχιτεκτονικής και τέχνης Sir Nikolaus Pevsner το ανακήρυξε ένα από τα δέκα σημαντικότερα κτίρια της χώρας άρα αξίζει την προσοχή σας (το ξανά λέω, αδιαφορείστε για το εξωτερικό!)

• St Mary Woolnoth: ΔΕΥ-ΠΑΡ0800-1700. Από το κέντρο του City, το Bank, μια εκκλησία μόνο ξεπροβάλει. Με κατεύθυνση London Bridge, είναι τούτη η Baroque πρόσοψη. Σε σχέση με όσες έχουμε δει μέχρι τώρα, τούτη υστερεί. Αυτά.!

• St Katharine Cree: ΔΕΥ-ΠΑΡ 0900-1700. Πέτυχα ψαλμωδίες όταν την επισκέφτηκα άρα δε μου δόθηκε χρόνος να την χαζέψω ιδιαίτερα. Το μόνο που μου έμεινε είναι η μοναδική ροζέτα του 1630 που βλέπετε και στη φωτογραφία καθώς και τα ανοιχτά παλ χρώματα.

• St Olave’s: ΔΕΥ-ΠΑΡ 0900-1700. διαφορετική απ’ όλες τις υπόλοιπες, μεσαιωνική, μικροσκοπική με συντηρημένο κήπο/ ησυχαστήριο. Άλλη μια φορά, απ’ έξω δεν εντυπωσιάζει παρά μόνο το εσωτερικό και δη οι τοίχοι και η ξύλινη χαμηλή οροφή που προσθέτουν στη μεσαιωνική ατμόσφαιρα. Κι εδώ, Τετάρτη και Πέμπτη στη 1300, δωρεάν κονσέρτα μουσικής.

 

[kalspiros]

Κι άλλες εκκλησίες του City και του Clerkenwell:

• St Bartholomew the Great

Λίγα έχουν μείνει από το Μεσαιωνικό Λονδίνο καθώς οι τότε κάτοικοι έχτιζαν μόνιμα τα σπίτια τους από ξύλο δίχως να βάζουν μυαλό μετά τις φωτιές των 1077, 1087, 1132, 1136, 1203, 1212, 1220, 1227 και εκείνη, τη μεγάλη του 1666. Έ, αυτή η εκκλησία τα κατάφερε αν και δέχθηκε πλήγματα κατά τους WWI και WWII. Το αντίτιμο για να μπείτε στην εκκλησία δεν είναι τόσο τσουχτερό όσο υποστηρίζουν οι κάτοικοι. 4 λίρες για μια εκκλησία που φαίνεται σκαμμένη μέσα σε βράχο και χαμένη στο λυκόφως. Κατά την επίσκεψή μου λίγο μετά την ακολουθία, η κάπνα του λιβανιού εντείνει τα παραπάνω χαρίσματά της. Μέσα στο χώρο 2-3 άνθρωποι περιφέρονται ήσυχα καθώς δεν είναι και από τα πιο γνωστά, αν και αξιόλογα, αξιοθέατα της πόλης (αφήστε που είναι και κάπως δύσκολο να την βρείτε, η είσοδος για την αυλή της, περνάει από πύλη/ σπίτι αρχιτεκτονικής Tudor.

• St Bartholomew the Lesser

Απέναντι από την πύλη/σπίτι και αριστερά βρίσκεται η είσοδος στο St Bartholomew Hospital που είναι γνωστό για δύο γιγαντιαίες τοιχογραφίες, που, όμως, θα τις δούμε σε άλλο post. Στην είσοδο, αριστερά, η εκκλησία, μικρή αδερφή του «the Great». Λευκή φωτεινή κι ευχάριστη, ουδεμία σχέση με την μεγάλη

• St Sepulchre without Newgate

Ναι, τεράστιο και επιβλητικό όργανο, ναι, πολύχρονη ιστορία, ναι, το καμπανάκι με τη λυπηρή ιστορία του (απέναντι από την εκκλησία βρίσκονται τα δικαστήρια της πόλης (Old Bailey). Παλαιότερα εκεί ήταν οι φυλακές ενώ στο δρόμο ανάμεσά τους εκτελούνταν εγκληματίες (όχι ακριβώς εγκληματίες, εκείνη η εποχή του Λονδίνου ήταν ιδιαίτερα αιματοβαμμένη καθώς σε εκτέλεση καταδικάζονταν για πταίσματα). Το καμπανάκι χτυπούσε όταν πλησίαζε η ώρα για εκτέλεση) όπως κι αν έχει όμως, ο χώρος της εκκλησίας δεν είναι και κανένα απόλυτο highlight άρα προσπεράστε χωρίς τύψεις (αφήστε που οι ώρες είναι τέρμα άβολες)

• St Andrew Holborn

Το 1941 καταστράφηκε σχεδόν ολοσχερώς, μετά από χρόνια κωλυσιεργίας αποφασίστηκε να ανακατασκευαστεί τούβλο τούβλο στο σχέδιο του Wren, το 1961 άνοιξε στη μορφή που τη βλέπετε τώρα. Χαριτωμένη και ευχάριστη, όχι όσο η St Mary-le-Bow μπορείτε άνετα κι αυτή να την προσπεράσετε για να αφοσιωθείτε, αφιερωθείτε και αφεθείτε εξ ολοκλήρου στην:

• St Etheldreda

Κοιτάξτε, καθώς έχω αντιληφθεί ότι η άποψη περί θρησκείας σε αυτό το forum είναι ολίγων πολωμένη, θα ήθελα να σημειώσω ότι προσωπικά πάσχω από θρησκευτική απάθεια με μια έντονη κλίση προς την άρνηση. Ο λόγος που τα λέω αυτά βρίσκεται στην επιθυμία μου να πείσω και τους πιο δύσπιστους για τη σπουδαιότητα επίσκεψης αυτής της εκκλησίας. Δεν έχει να κάνει με πιστεύω αλλά με τα μάτια μας και το πώς βλέπουν τα όσα έχει χτίσει και κατασκευάσει ο άνθρωπος γύρω μας. Και αυτή η εκκλησία είναι κατ εμέ, ένα απόλυτο must για την επίσκεψή σας στην πόλη του Λονδίνου (να το προσθέσετε την 5-6 ημέρα παραμονής σας στην πόλη).

Από πού ν αρχίσω και που να καταλήξω… οκ, θ’ αρχίσω από την αρχή (?).

«Για το κοινό είναι ένας από αυτούς τους άχρηστους δρόμους που δεν οδηγούν πουθενά, για τους κατοίκους του είναι ήρεμο και ευχάριστο, για τους μαθητές του Παλαιού Λονδίνου κατέχει όλην τη γοητεία που μπορεί να δοθεί από τους πέντε αιώνες αλλαγών και τη διαμονή αριστοκρατών»

Τάδε έφη George Walter Thornbury για το Ely Place, ένα μικροσκοπικό αδιέξοδο που υπάρχουν αρκετές πιθανότητες να περάσετε δίπλα του (είτε με τα πόδια είτε με hop on hop off) αλλά δεν το πήρατε χαμπάρι. Βρίσκεται στη βορειοανατολική γωνία του Holborn Circus, μιας γνωστής διασταύρωσης 6 δρόμων στα τελειώματα του City ανάμεσα σε St Paul’s και Chancery Lane. Μια μπάρα για τα αυτοκίνητα στην είσοδό του, προδιαθέτει για το πιο «προσωπικό» ύφος του. Έως το 1939, ο νυχτοφύλακας έκλεινε την μπάρα στις 22:00 και μέχρι τις 06:00 το πρωί, γυρνοβολούσε στο αδιέξοδο διαλαλώντας την ώρα και την πρόγνωση του καιρού.

Στην περιοχή, χωμένη ανάμεσα σε σπίτια, βρίσκεται η παλαιότερη Ρωμαιοκαθολική εκκλησία της Αγγλίας, χτισμένη το 1250. Τα 58 αυτά εκτάρια της εκκλησίας, του Ely Place και της ευρύτερης περιοχής, άνηκαν στην επισκοπή του Ely καμιά 150 χιλιόμετρα μακριά από το Λονδίνο άρα απλώς δεν αστυνομευόταν από το City of London προσελκύοντας κάθε λογής κακοποιά στοιχεία.

Όταν εντοπίσετε την εκκλησία στα αριστερά σας από το γιγαντιαίο βιτρό, θα πρέπει να βρείτε και πως θα μπείτε. Κόσμος ελάχιστος στους δρόμους και κανένας γύρω από την εκκλησία. Οδηγίες στην πόρτα για το πώς θα ανοίξετε να μπείτε. Ένας σκοτεινός, στενός και μακρύς διάδρομος. Η μια πλευρά, καινούρια ξύλινη προσθήκη για τη δημιουργία του διαδρόμου. Η άλλη, πιθανότατα ο ίδιος και απαράλλαχτος από την εποχή του χτισίματος της. Συνεχίζοντας, διάφορες πόρτες κατεβαίνουν σε κρύπτες, άλλες ανεβαίνουν σε σκάλες. Η τελευταία στα δεξιά μοιάζει να είναι εκείνη που ψάχνω. Επαναλαμβάνω, ψυχή ζώσα, διστακτικά ανοίγω την πόρτα.

Ο χώρος είναι απόλυτα σκοτεινός και ήσυχος. Τα δύο τεράστια βιτρό, το δυτικό φημολογείται πως είν το μεγαλύτερο στη χώρα (αυτό το πράγμα με τους Εγγλέζους που και για το πιο ξερακιανό δέντρο στη μέση του Clerkenwell θέλουν να βγάλουν μια ολόκληρη θεωρία για τη μοναδικότητά του, δεν την έχω δει πουθενά αλλού!), προσφέρουν το μόνο αμυδρό φως στην εκκλησία. Αγάλματα αχνοφαίνονται μεταξύ των πλαϊνών παραθύρων. Στασίδια άδεια. ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ, είστε μόνοι σας στο καρακέντρο του Λονδίνου σε μια άλλη πραγματικότητα, άλλη εποχή, άλλη διάσταση. Και σταματάω την περιγραφή γιατί πρέπει να σας αναγκάσω με κάθε τρόπο να την επισκεφτείτε. (καλά, ουδεμία σχέση τα βιτρό με την Sainte Chapelle, το μοναχικό στην όλη υπόθεση είναι που κερδίζει όλες τις εντυπώσεις εδώ)

• St Peter’s Italian Church

Κυριακάτικο στην Little Italy, έντονη κινητικότητα. Μόλις έχω διαβάσει την ιστορία της περιοχής που αγνοούσα. Αρχές 19ου αιώνα το Saffron Hill ήταν φτωχό, βρώμικο και πυκνοδομημένο. Περίπου 2000 Ιταλοί τεχνίτες διαμένουν εδώ. Το 1863 χτίζουν τη δική τους εκκλησία. Φωτεινή και λαμπερή με καθαρές γραμμές και ένα όργανο που δύσκολα πιστεύεις ότι μετράει κοντά 130 χρόνια.

 

[kalspiros]

στο προηγούμενο post να συμπληρώσω τις ώρες που είναι ανοιχτές στο κοινό:

• St Bartholomew the Great

Mon-Fri (08:30-16:00), Sat (10:30-16:00), Sun (08:30-20:30)

• St Bartholomew the Lesser

...άγνωστο!

• St Sepulchre without Newgate

Mon-Fri (11:00-15:00)

• St Andrew Holborn

Mon-Fri (09:00-17:00)

• St Etheldreda

Mon-Sat (08:00-17:00), Sun (08:00-12:30)

• St Peter’s Italian Church

σχεδόν συνέχεια

 

[jimp]

Ευχαριστούμε και ευλόγησον τέκνον μου

 

[kalspiros]

CHANCERY LANE ΠΡΟΣ ST PAUL’S

Chancery what? Για τους περισσότερους αυτή η στάση δεν υπάρχει στο σύστημα του tube. Τον δε St Paul’s κατεβαίνουνε, τον βλέπουμε, βγαίνουμε και μια Millennium και τα είδαμε όλα. Δείτε όμως πόσα πράγματα υπάρχουν εκεί ανάμεσα. Και, βέβαια, δε μιλάμε για λαμπερά αξιοθέατα μεγάλης σπουδαιότητας. Το έχω ξανά πει και θα το ξανά πω, οι περισσότερες από τις βόλτες που παρουσιάζω δεν αφορούν τους φρέσκους επισκέπτες στην πόλη. Έχουν νόημα μόνο για όσους έρχονται για δεύτερη + φορά.

Πάμε λοιπόν, βγαίνοντας από τον σταθμό ακολουθούμε την High Holborn ανηφορικά προς West End. Στην Chancery Lane στρίβουμε αριστερά και συνεχίζουμε μέχρι το δεύτερο δρόμο (Southampton Buildings). Στη γωνία βρίσκεται το London Silver Vaults. Δεν ξέρω σε τι να το περιλάβω. Αγορά; Μουσείο; Θησαυροφυλάκιο; Όλα τα παραπάνω. Έλεγχος στις τσάντες σας, φωτογραφική μηχανή κλειστή και αρχίζετε το κατέβασμα. Δύο όροφοι υπόγειο και μπροστά σας μια θεόρατη πόρτα θησαυροφυλακίου. Δειλά δειλά εισέρχεστε καθώς δε κυκλοφορεί και ψυχή εδώ κάτω, για να βρεθείτε σε έναν πολύ περίεργο χώρο. Ένας μακρύς διάδρομος με μικρότερες πόρτες θησαυροφυλακίων, καμιά 60αριά από δαύτες, μοιρασμένες σε δυο παράλληλους διαδρόμους. Κάθε μια από αυτές και ένα κατάστημα ασημικών. Μικρή γυάλινη προθήκη έξω από καθένα, διαφημίζει την πραμάτεια. Δείτε μερικές φωτογραφίες από Google:

Βγαίνοντας από το vault, στρίβουμε αριστερά και συνεχίζουμε μέχρι τον κήπο του Staple Inn, ένα από τα ελάχιστα εναπομείναντα σπίτια τεχνοτροπίας Tudor στην πόλη (κάπως έτσι θα ήταν το Λονδίνο αν δεν είχε καεί και βομβαρδιστεί πολλάκις) που ενδεχομένως οι καπνιστές να το είχαν εντοπίσει στα πακέτα Old Holborn. Η πρόσοψη είναι γεμάτη σκαλωσιές αυτόν τον καιρό άρα δεν μπορείτε να το χαρείτε. Επίσης στο εσωτερικό στεγάζονται γραφεία αλλά αν ζητήσετε ευγενικά, μπορεί και να σας επιτρέψουν να ρίξετε μια ματιά.

Κατηφορίζουμε πλέον την Holborn προς City. Στα αριστερά μας η Pub The Cittie of York που δε φημίζεται για το φαγητό της αλλά τις μπύρες της και την ατμόσφαιρα που θυμίζει εκκλησία. Απέναντί του τώρα θα βρείτε το Gresham College όπου σχεδόν καθημερινά στις 18:00 δίνονται δωρεάν διαλέξεις για θέματα από Πολιτική και Νομοθεσία μέχρι Γεωμετρία, Μουσική και Ρητορεία. Συνήθως δίνονται στο κοντινό Museum of London αλλά κάποιες κι εδώ. Πάρτε μάτι: http://www.gresham.ac.uk/lectures-and-events

Στον επόμενο δρόμο (Leather Lane) στρίβουμε αριστερά και ανηφορίζουμε μέχρι την ομώνυμη αγορά με πάγκους, φαγητά από όλο τον κόσμο, χειροτεχνίες κλπ. Η επίσκεψη καλό είναι να προγραμματιστεί νωρίς το μεσημέρι καθώς κατά τις 15:00 αρχίζουν και τα μαζεύουν. Στο τέλος του δρόμου θα βγούμε στην St Peter’s Italian church που είδαμε στο παραπάνω post. Ξανά κατηφορίζουμε την Hatton Garden όπου στη γωνία με την Cross St θα βρούμε δυο μινιατούρες μαθητών στην πρόσοψη ενός πρώην σχολείου, νυν γραφείων. Οι στολές τους είναι μπλε φανερώνοντας με αυτό τον τρόπο ότι επρόκειτο για σχολείο φτωχών παιδιών της πόλης καθώς το μπλε είναι το πιο φθηνό χρώμα για στολές.

Προς το τέλος του δρόμου και δίπλα από το κατάστημα Solitaire (μεταξύ 8 και 9 Hatton Garden) θα βρείτε ένα πέρασμα που θα σας φέρει στην Pub Ye Olde Mitre Tavern, μια από τις πιο καλά κρυμμένες στην πόλη. Όπως είδαμε παραπάνω (St Etheldred) αν και στο κέντρο του Λονδίνου, μέχρι πρόσφατα άνηκε στο Cambridgeshire. Μάλιστα εντός της pub βρίσκεται το απομεινάρι μιας κερασιάς που κάποτε σηματοδοτούσε τα σύνορα μεταξύ επαρχιών. Ο χώρος της είναι μοιρασμένος σε τρία ξεχωριστά δωμάτια. Ακόμα και να μην κάτσετε, έστω περάστε απ το στενάκι της. Από την άλλη πλευρά του στενού, βγαίνετε στο Ely Place και αριστερά σας η St Etheldred που είδαμε παραπάνω.

Στο Holborn Circus, ο St Andrew Holborn (βλ. παραπάνω) και κατηφορίζοντας ξανά προς City θα βρεθούμε πάνω από το Holborn Viaduct, ένα γοητευτικό γεφύρι πάνω από την Farringdon Street (πρώην River Fleet) με 4 αγάλματα (εμπόριο, γεωργία, επιστήμη, καλές τέχνες) και λευκά φρεσκοσυντηρημένα κτίρια στα ανατολικά της (τα δυτικά είν ακόμα στα χάλια τους).

Συνεχίζουμε, περνάμε στα δεξιά μας τον σταθμό τρένων City Thameslink και στην επόμενη διασταύρωση έχουμε δεξιά μας το κεντρικό δικαστήριο Old Bailey (στο οποίο παρεμπιπτόντως μπορείτε να παρευρεθείτε σε δίκες. Δεν πληρώνετε απλά πρέπει κατά τις 09:30 ή νωρίτερα, να είστε εκεί για να προλάβετε θέση. Στην αίθουσα 1 εκτελούνται οι σημαντικές δίκες) ενώ στα αριστερά μαζεμένα μερικά από τα αξιοθέατα τούτης της μέρας, ο St Sepulchre withouth newgate, η Viaduct Tavern μια όμορφη Pub με απαίσια υπόγεια (ζητήστε ευγενικά να σας οδηγήσουν εκεί, θα βρείτε απομεινάρια από τη μεγαλύτερη φυλακή του Λονδίνου που λειτουργούσε από το 1188 μέχρι το 1902 στο χώρο που τώρα στέκει το Old Bailey. Είναι σκοτεινά κι αποκρουστικά και πλέον χρησιμοποιούνται σαν κελάρια, απλά μπορείτε να πάρετε μια ιδέα των τότε συνθηκών των φυλακών), η πρώτη κρήνη φρέσκου νερού στη γωνία του St Sepulchre ανάμεσα στα κάγκελα της περίφραξής της (όταν ανακάλυψαν ότι στα νερά της πόλης υπήρχαν δείγματα χολέρας (στη διασταύρωση Broadwick και Poland street υπάρχει ακόμα ρέπλικα μιας αντλίας, υπεύθυνη για αρκετούς θανάτους) βάλθηκαν να κατασκευάσουν τούτη εδώ, λίγο εκτός από την κεντρική κρεαταγορά άρα την τιμούσε πολύς κόσμος που περίμενε στην ουρά για τα ψώνια του),

το αγαλματάκι του Golden Boy στη γωνία Giltspur και Cock Street (που σηματοδοτεί τα όρια της μεγάλης φωτιάς του 1666 καθώς και την αιτία της πρόκλησης της. Αρχικά ένας παλαβός Γάλλος υποστήριξε ότι την ξεκίνησε κι εκτελέστηκε (για να ανακαλυφθεί στη συνέχεια ότι δεν βρισκόταν στην πόλη όταν άρχισε η πυρκαγιά), μετά εκτελέστηκε αστρολόγος που την είχε προβλέψει και τέλος τα βάλανε με τους Καθολικούς. Στο τέλος η γερουσία του City αποφάνθηκε ότι για όλα έφταιγε η λαιμαργία εξ ου και το παχουλό χρυσό αγαλματάκι).

Συνεχίζουμε προς την κεντρική κρεαταγορά, την Smithfield και στρίβοντας δεξιά στην West Smithfield θα δούμε το μικρό ξύλινο κτίριο που θα μας οδηγήσει στον St Bartholomew the Great.

(τίνος είσαι σύ;; )
Ακολουθούμε το παραπάνω ποστ για τον St Bartholomew the Lesser και συνεχίζουμε στους κήπους του νοσοκομείου St Bartholomew. Στο μουσείο του οι δυο τεράστιες τοιχογραφίες του William Hogarth που βάλθηκε να τις ζωγραφίσει δωρεάν καθώς ήθελε να φανεί γενναιόδωρος στο νοσοκομείο αλλά και για να τους πείσει να μην ψάξουν για Ιταλούς καλλιτέχνες. Τα έργα του έχουν δεχθεί χλιαρά σχόλια από τους κριτικούς τέχνης.

Στην πλατεία του νοσοκομείου, ακολουθούμε πινακίδες προς Montague St. (στην ουσία από την πύλη που μας έφερε εδώ, παίρνουμε εκείνη που βρίσκεται στο τέλος της πλατείας στα αριστερά μας) Στην King Edward St κατεβαίνουμε προς St Paul’s για να βρεθούμε σε ένα ιδιότυπο πάρκο που μοσχοβολάει (τουλάχιστον τώρα, το Νοέμβρη) ρίγανη, δεντρολίβανο και άλλα βότανα. Ο Christchurch Greyfriars Garden ήταν Φραγκισκανό μοναστήρι πριν οι γερμανικές βόμβες το καταστρέψουν και του αφήσουν μόνο ένα ντουβάρι ακόμα να στέκεται ορθό. Ο όλος σχεδιασμός του πάρκου μιμείται το μοναστήρι όπου οι ξύλινες κατασκευές όπου αναρριχητικά φυτά σκαρφαλώνουν, να φανερώνουν τη θέση των 10 κολονών. Ά, μη ξεχάσω να σημειώσω ότι οι κήποι είναι στοιχειωμένοι από την Queen Isabella!

Θα πρέπει να ξανά ανεβούμε την King Edward St (ο οποίος King Edward σκοτώθηκε από την προαναφερθείσα Βασίλισσα/ φάντασμα!) για να εισέλθουμε στο μεγαλύτερο (αν και μικροσκοπικό) πάρκο του City, το Postman’s Park που πήρε το όνομά του από τα ταχυδρομεία που βρίσκονταν εκεί κοντά. Νεκροταφείο ήταν και γι αυτό είναι ελαφρώς ανυψωμένο από τα πτώματα που θάβονταν το ένα πάνω στ άλλο λόγω έλλειψης χώρου (με συγχωρείτε μεσημεριάτικο!)

Το κύριο αξιοθέατο όμως είναι οι καλαίσθητες επιγραφές του Watt που μνημονεύει απλούς Λονδρέζους που πέθαναν προσπαθώντας να σώσουν συνανθρώπους τους. Υπάρχουν συνολικά 54 πλάκες εδώ με συνοπτική ιστορία του κάθε περιστατικού. Οι πρώτες τοποθετήθηκαν κάπου το 1900 ενώ η τελευταία το 2009 αν και ο ίδιος ο Watt επιθυμούσε καμιά 120αριά από δαύτες.

Ακριβώς απ έξω από το πάρκο στην πλευρά της Aldersgate St θα βρείτε ένα περίεργο μικροσκοπικό κατασκεύασμα, το Police call box. Για τους φαν του Dr Who, τούτο είναι ένα Tardis. Στην πραγματικότητα, τα πρώτα τέτοια τοποθετήθηκαν στην πόλη το 1888 για να βοηθήσει την αστυνόμευση της πόλης καθώς διέθετε τηλέφωνο με απευθείας σύνδεση με τα τμήματα. Πλέον έχουν διασωθεί ελάχιστα (γωνία Queen Victoria και Friday Street, Guildhall Yard, έξω από την εκκλησία St Botolph, Piccadilly Circus κ.α.)

Τελευταία στάση στη στάση St Paul’s έξω από το Café Nero μια μικρή πλακέτα με ένα αγοράκι που ζυμώνει ψωμί. Μπορεί να αναγράφεται ότι αυτό είναι το ψηλότερο σημείο της πόλης αλλά μη γελιέστε, έχει μεταφερθεί από την αυθεντική του τοποθεσία, το Paternoster Row, εδώ καθώς το εκεί κτίριο κατεδαφίστηκε. Η επιλογή της θέση δεν είναι τυχαία. Οι περισσότεροι φούρνοι της πόλης βρίσκονταν στην περιοχή ενώ στο συγκεκριμένο σημείο, μετά την ψήφιση νόμου τον 14ο αιώνα που απαγόρευε την πώληση ψωμιού οπουδήποτε αλλά εκτός από την αγορά του Βασιλιά, όλοι οι φουρνάρηδες αδιαφορώντας για τον νόμο, πουλούσαν ψωμιά σε καλάθια.

Πολλά σας τα πα.

 

[elenara88]

αι χειτ γιου... απαισιοτατε!!!

 

[jimp]

Πολλά και καλά. Ακόμα μία ωραία βόλτα. Ευχαριστούμε!

 

[kalspiros]

αι χειτ γιου...

 

[alma]

Πλέον φτάσατε στη Wallace Collection… Ερωτώ; Πόσοι γνωρίζετε αυτό το μουσείο; Μάστα. Έχω λοιπόν να πω ότι σε οποιαδήποτε άλλη πόλη, τούτος ο χώρος θα ήταν το νούμερο 1 (άντε 3) αξιοθέατό της. Στο Λονδίνο βέβαια, το Madame Tussauds προέχει… (γκρρ). Οι παλιές καραβάνες καλά θα κάνουν να το προσθέσουν ΤΩΡΑ στα πλάνα τους! Καλά για να μη μιλήσω για το ονειρεμένο εστιατόριο στην εσωτερική καλυμμένη αυλή του μουσείου! Για τα εκθέματα τι να πω, σπουδή στους 15ο με 19ο αιώνα. Επίσης η μεγαλύτερη συλλογή γαλλικών επίπλων εκτός Γαλλίας.

Το ειχα επισκεφτει την πρωτη φορα που πηγα στο Λονδινο,μετα απο προτροπη του μοναδικου Αγγλου υπαλληλου του ξενοδοχειου μας,οι αλλοι υπαλληλοι δεν το γνωριζαν καν.Οταν ηρθα στην Ελλαδα ακομα και φιλοι που ειχαν ζησει Λονδινο χρονια,μου ειπαν οτι δεν το γνωριζαν και δεν το ειχαν επισκεφτει.Και μου ειχε κανει εντυπωση γιατι και εγω τη θεωρησα φοβερα ενδιαφερουσα συλλογη.
Εισαι ο πρωτος Ελληνας απο οσους ξερω που τη γνωριζει.
Σε ευχαριστουμε για την καλη δουλεια και συνεχισε να μας στελνεις οτι θεωρεις ενδιαφερον απο το ανεξαντλητο σε αξιοθεατα Λονδινο.