Λονδίνον άστυ

[kalspiros]

(η διαδρομή στο τέλος του post ως συνημμένο αρχείο)
Περισσότερο διαδρομή παρά πάρκο αν και δεν του λείπουν κι αυτά:
Χτίστηκε μεταξύ ’60-’70 πάνω στα συντρίμμια περιοχής που δέχθηκε έντονο βομβαρδισμό στον πόλεμο. Το Barbican δεν είναι άγνωστο. Δεν το έχω δει όμως να φιγουράρει στους πιθανούς προορισμούς στα κατά καιρούς posts. Ίσως επειδή εκείνα τα εντελώς brutal κατασκευάσματα από μπετό στη γύρω περιοχή, απωθούν τους περισσότερους. Λοιπόν, αναθεωρήστε. Το Barbican στο κέντρο του είναι ίσως ό,τι πιο ξεχωριστό οικιστικά έχει να επιδείξει το Λονδίνο. Όχι όμορφο ούτε απαραίτητο να το επισκεφτείτε. Σίγουρα όμως ξεχωριστό. Μάλλον είναι μια μικρή πόλη στο κέντρο του City, πεζοδρομημένη, με την εκκλησία της, τα πάρκα της, τις λίμνες και τους καταρράκτες της. Τα μπαλκόνια, γεμάτα με ζαρντινιέρες με ανθοφόρα αλλάζουν τους τόνους του σκούρου γκρι που επιβάλλεται στο μάτι. Μερικές φωτογραφίες:

Άρα ξεκινάμε από την στάση Barbican (Circle, Hammersmith & City, Metropolitan), τελειώνουμε με Barbican (1) και οδεύουμε νότια της London Wall στα Girdlers Gardens, μια μικρή τριγωνική πλατεία με όπου το Girdlers Hall, ένα διώροφο τυπικό εγγλέζικο σπίτι σε πρώτο πλάνο ενώ σε δεύτερο οι γυάλινοι ουρανοξύστες του City (2) (κάτι προς Fraunces Tavern ένα πράμα).

Προσπαθήστε να οργανώσετε τον χρόνο σας ώστε να περάσετε μεσημέρι από το Finchbury Circus (3), ένα πάρκο δίπλα απ το Moorgate, όπου όλοι οι κουστουμάτοι και ταγεράτες του City, αράζουν στο (λιγοστό καθώς τα έργα για το Crossrail βρίσκονται παντού) γρασίδι κολατσίζοντας.

Επόμενη στάση η εκκλησία St Lawrence στο Guildhall με την κλειστή πλακόστρωτη πλατεία της, κατάλληλη για καφεδάκι.

Από κει, 2 λεπτά στα δυτικά θα βρείτε άλλη μια αντίθεση σαν εκείνη του Girdlers Hall, όπου ο πύργος της εκκλησίας St Alban ακόμα στέκει ανάμεσα στα μεγαθήρια του City (5) εκ των οποίων ένα είναι και το «σωληνάτο» Daiwa του Richard Rogers, γνωστού για το Pompidou Center στο Παρίσι και το Lloyds, λίγα τετράγωνα πιο κάτω απέναντι από το Αγγουράκι/ Gherkin.

Κατηφορίζουμε προς Cheapside όπου αράζουμε στο κηπάκι μπροστά από την St Mary-le-Bow (6). Πίσω από την εκκλησία, στενάκια κατηφορίζουν προς Cannon Street γεμάτα pubs και καταστήματα (7). Από την Cannon στρίβουμε δυτικά. Αφού ήρθαμε που ήρθαμε, κάνουμε και μια στάση St Paul (8) και τελειώνουμε τη βόλτα μας.

 

[kalspiros]

Ούτε Λονδίνο από ψηλά, ούτε προάστια, ούτε πάρκα, ούτε στα περίχωρα με τ’ αμάξι. Παίδες, εδώ θα μιλήσουμε για κέντρο, κεντρικά μέρη της πόλης που ενδέχεται να τα αγνοούσατε. Μουσεία, Εκκλησίες, Πλατείες, Pubs, Κτίρια. Μέρη που έχετε περάσει ή που θα περάσετε αλλά κανείς δε σας είπε να κοιτάξετε:
ΑΠΟ STRAND ΣΕ BLACKFRIARS

Ξεκινάμε με φαί! (ή μπύρα ή εν πάση περιπτώσει, απλή επίσκεψη) στην Pub Black Friar που βρίσκεται έξω από την ομώνυμη στάση tube. Σε αντίθεση με τις περισσότερες pub του city, τούτη είναι ανοιχτή τα ΣΚ. Θα μπορούσα να περιγράψω αλλά, μπά. Παραθέτω φωτογραφία:

Ανεβαίνουμε την New Bridge St προς Farringdon και στρίβουμε αριστερά στην Bride Lane για να βρεθούμε όπισθεν της St Bride’s church, μιας από τις παλαιότερες της πόλης αν και ξανά χτίστηκε μετά τη μεγάλη φωτιά του 1666 (αυτή και άλλες 50 από τις 87 συνολικά που καήκανε). Ανεβαίνουμε τις σκάλες του σοκακιού δίπλα από την Pub Old Bell και επισκεπτόμαστε την εκκλησία:

Φεύγοντας και κατευθυνόμενοι προς Fleet Str., μεταβολή, φωτογραφίζουμε τον πύργο της εκκλησίας. Φημολογείται ότι ο σχεδιασμός του πύργου, ενέπνευσε τον ζαχαροπλάστη William Rich στο σχεδιασμό των μοντέρνων τουρτών γάμου!

Ξανά προς Fleet Str, μπροστά σας το κτίριο της Daily Express. Βάζω στοίχημα ό,τι θέτε ότι δεν μπορείτε να μαντέψετε πότε χτίσθηκε

Κι όμως ναι. Το 1932. Για 60 χρόνια ήταν το κτίριο ορόσημο για την Fleet Street. Δυστυχώς το θαυμάσιο lobby του είναι κλειστό για το κοινό παρά μόνο κατά το Open House. Συνεχίζουμε επί της Fleet Street με κατεύθυνση τη Strand. Στα δεξιά μας, κάπου μετά τη Shoe Ln, υπάρχουν τρία στενάκια. Το δεύτερο είναι το Wine Office Court (οι πινακίδες των ονομάτων τους δεν είναι ορατές από τη φορά που ερχόμαστε άρα ρίχνετε ματιές προς τα πίσω) που οδηγεί σε μια από τις πιο ιδιαίτερες, εντυπωσιακές και γνωστές pub της πόλης. Ye Olde Cheshire Cheese. Εμπειρία από μόνη της. Ένας λαβύρινθος από μικρά σκοτεινά δωματιάκια. Μόνο το Gordons Wine Bar στα Embankments θα μπορούσε να συγκριθεί μαζί του!
Απέναντι κατηφορίζει προς το ποτάμι η Whitefriars St. Πρώτο στενάκι στα δεξιά η Magpie Alley. Θα μπορούσατε άνετα να ακολουθήσετε αυτό το δρόμο χωρίς να εντοπίσετε την Whiterfriars Crypt που βρίσκεται εγκλωβισμένη κάτω από σύγχρονα κτίρια γραφείων. Ίσως αυτό να είναι και το πιο ενδιαφέρον κομμάτι (εντάξει, ίσως όχι για εμάς, τι να μας πει κι αυτό όταν αντικρίζεις το νέο μουσείο της Ακρόπολης ή την Εθνική Τράπεζα στην Κοτζιά). Ιστορικά, η κρύπτη χρονολογείτε από τον 14ο αιώνα και αποτελούσε μέρος ενός τεράστιου ναού του τάγματος White Friars (καθώς φορούσαν λευκές κάπες)
Κατεβείτε αν επιθυμείτε τις σκάλες για να διαβάσετε επιπλέον ιστορικά στοιχεία.

Συνεχίστε στο Alley ως τον Bouverie St., στρίψτε αριστερά και μετά δεξιά στην Tudor Str. Ευθεία μπροστά σας υπάρχει μπάρα με ασφαλίτη ανάμεσα σε κτίρια. Περνάτε ελεύθερα στο Kings Bench Walk, έναν μεγάλο χώρο parking. Είναι λίγο ενοχλητικό καθώς δεν μπορείτε άνετα να απομονώσετε τις εντυπωσιακές προσόψεις των κτιρίων γύρω σας. Συνεχίστε ευθεία περνώντας δίπλα από τους κήπους του Middle Temple Hall, από τους ωραιότερους στη πόλη λόγω των εκπληκτικών κτιρίων που τους κυκλώνουν.

Δυστυχώς είναι ανοιχτοί για το κοινό για αρκετά περιορισμένο χρόνο (μεσημέρι με 15:00 Μάιο, Ιούνιο, Ιούλιο, Σεπτέμβριο). Περάστε την καμάρα και στρίψτε δεξιά στην Middle Temple Lane και μετά αριστερά στο Fountain Court. Μαζέψτε τα σαγόνια σας. Τουλάχιστον εγώ αυτό έκανα. Δεν είναι ότι δεν την έχω περπατήσει την πόλη, την έχω. Μπα. Ποτέ δεν είναι αρκετά σε αυτήν την πόλη. Το 18 που της είχα βάλει στο Top-10 Πρωτευουσών, οδεύει προς 20άρι μεγαλόπρεπο. Ελάτε ένα σούρουπο εδώ και περιμένετε να ανάψουν τα βικτοριανά φανάρια. Μαζέψτε τα κομμάτια σας μετά το πρώτο τρίωρο, χαζέψτε άλλο λίγο το Middle Temple Hall (στο οποίο μπορείτε να κάνετε κράτηση για φαγητό εντός της larger than life αίθουσά του) και ξανά κατεβείτε τις ίδιες σκαλίτσες.

Συνεχίστε ευθεία κάτω από την καμάρα. Θα περάσετε έναν κηπάκο με σιντριβάνι και θα ανεβείτε τις σκάλες ευθεία απέναντί σας. Έτσι θα φτάσετε στην αυλή του Temple (ξέρετε, εκείνον που έχει δώσει και τ’ όνομά του στη στάση του Tube και ουδέποτε ενδιαφερθήκατε να τον ψάξετε…). Ίσως είχατε καλυφθεί από την ταινία “Κωδικός: Da Vinci”. Αποτελείτε από δύο μέρη, τον κυρίως ναό (Oblong) και το στρογγυλό Round από το 1185.

Ακολουθούμε το πλακόστρωτο δίπλα από το Round για να βγούμε Fleet Str, λίγο δεξιά για να περάσουμε μπροστά από το Prince Henry’s Room, ένα από τα λιγοστά κτίρια που γλίτωσαν τη μεγάλη φωτιά. Το δωμάτιο «μουσείο» στεγάζετε εντός γραφείων αλλά είναι ανοιχτό (και δωρεάν) στο κοινό καθημερινές από τις 1100 έως τις 1400.

Απέναντι τώρα άλλη μια εκκλησία, η St Dunstan in the west με τις ιδιόμορφες καμπάνες της.

Κατηφορίζοντας ξανά προς Strand περνάμε μπροστά από το Royal Court of Justice, ένα από τα αγαπημένα μου κτίρια στην πόλη

μαζί με ΤΟΝ αγαπημένο μου (…) δράκο του City, κορδωμένο στο βάθρο του.

Βλέπετε, κάθε δρόμος που μπαίνει στον μικροσκοπικό δήμο του City, κοσμείται από τούτους τους δράκους. Άλλους τέτοιους όμορφους μάγκες θα τους βρείτε και στην Blackfriars Bridge. Λίγο πριν τη νησίδα που κόβει την Strand, στα αριστερά σας, θα βρείτε το Twinings Tea Shop & Museum. Δεν παίζει καμία απολύτως σημασία αν πίνετε τσάι. Άλλωστε πιθανολογώ ότι θα το αρχίσετε όταν ζαλιστείτε από τις μυρωδιές εντός! Το παλαιότερο κατάστημα στο Westminster και μια από τις παλαιότερες επιχειρήσεις στον κόσμο. Καθώς η πρόσοψή του συντηρείται, ενδέχεται να δυσκολευτείτε να το βρείτε. Είναι στο 216 της Strand.
Πάνω στη νησίδα που χωρίζει τα δύο διαζώματα του δρόμου, σε ένα από τα πιο βεβαρημένα από άποψη κίνησης, κομμάτια της πόλης, στέκει η εκκλησία St Clement Danes. Είναι πάντα ανοιχτή άρα μη χάσετε την ευκαιρία. Εντυπωσιακό τέμπλο και βιτρό και ενδιαφέροντα τα 900 (ναι, ναι) διακριτικά σήματα διάφορων μοιρών των εναέριων δυνάμεων της χώρας, που βρίσκονται εγκιβωτισμένα στο δάπεδο της εκκλησίας.

Το 1923 ξεκίνησε η ανοικοδόμηση του. Το 1929 αποπερατώθηκε. Το ακριβότερο κτίριο του κόσμου για εκείνη την εποχή. Ο λόγος για το Bush House, τυπικά εγγλέζικο στιλ αρχιτεκτονικής, που μπορείτε να θαυμάσετε μόνο εξωτερικά. Κυλιστέ στην Surrey Street για να βγείτε στο ποτάμι και μπροστά στο Temple Tube. Ακριβώς πάνω από την είσοδό του, βρίσκεται αυλή με θέα το ποτάμι και καφετέρια. Εναλλακτικά μπορείτε να επισκεφτείτε την καφετέρια του Somerset House που βρίσκεται ακριβώς δίπλα σας.

 

[tripakias]

Α ρε σαν το Λονδινο καμια πολη στον κοσμο... I'm so jealous!

 

[romantic woman]

Α ρε σαν το Λονδινο καμια πολη στον κοσμο... I'm so jealous!

Πράγματι!!!καμιά!!
Κalspiro είμαστε πολύ τυχεροί που όχι μόνο είσαι εκεί πέρα αλλά τόχεις "φάει με το κουτάλι"το Λονδίνο και τα πέριξ,τόχεις οργώσει για τα καλά,
οπότε για μας τους "φαν"αυτής της πόλης είσαι πολύτιμος!

 

[kalspiros]

(καλά, ασχέτως της προσέλευσής σας, το συγκεκριμένο post γαμάει!!! Είμαι περήφανος!!!). Δηλώνω ευθαρσώς χωρίς να είναι σε θέση ουδείς να με διαψεύσει ότι τις δύο βόλτες που σας προτείνω δεν μπορείτε να τις βρείτε πουθενά! Όλα όσα γράφονται παρακάτω, συγκεντρωμένα, δε θα τα βρείτε! (όχι ότι έμαθα τα πάντα έτσι; Μπορεί να μου διαφεύγουν άλλα τόσα!!) Άντε, ξεπατώθηκα να σας τα φτιάξω! (Δευκαλίωνα, δεν κόβουμε κανά βιβλιαράκι- οδηγό?)

MAYFAIR ΑΠΑΝΤΑ!

Ξεκινάμε από Piccadilly και κατηφορίζουμε προς Green Park. Πρώτη στάση στα αριστερά, η εκκλησία St James Piccadilly, μια από τις 4 εκκλησίες της πόλης, σχεδιασμένες από τον Ρεν. Όμορφοι οι χρυσοί κορινθιακοί, ωραία βιτρό καθώς και πολλοί άστεγοι που κοιμούνται στα στασίδια.

Όσοι δεν κοιμούνται περιφέρονται στην αυλή ή στην είσοδο παρακαλώντας για ψιλά (πρώτη φορά τους βλέπω σε εκκλησία της πόλης). Κατηφορίζοντας λίγο ακόμα θα βρούμε στα αριστερά ξανά, το Princes Arcade, σκεπαστή στοά-αγορά σε χαρούμενα χρώματα,

δίπλα της από αριστερά, κατάστημα που θα ευχόσουν να μπορούσες να μπεις μέσα με ρόπαλο του baseball (το μεταλλικό…) ενώ από τα δεξιά, το παλαιότερο βιβλιοπωλείο της πόλης (από το 1797) το Hatchards. Τετραώροφο και έτσι όπως κάθε βιβλιοπωλείο όφειλε να είναι (αν και στο Marylebone θα βρούμε και ένα άλλο θαυμάσιο… προσεχώς). Βρισκόμαστε ακόμα αριστερά της Piccadilly (τον δρόμο εννοώ) και στα αριστερά μας άλλη μια στοά, η Piccadilly Arcade ενώ ακριβώς απέναντι, στο βάθος, βλέπουμε την Royal Academy of Arts με την εσωτερική αυλή του. Δίπλα της η πιο γνωστή στοά της περιοχής, η Burlington. Ακόμα κι αν είστε του ήλιου, αυτή την αγορά να την απολαύσετε με συννεφιά όπου τα αναμμένα φώτα των καταστημάτων σε συνδυασμό με τα σκούρα ξύλα των προσόψεών του και το κόκκινο χαλί στο έδαφος, δημιουργούν μια ζεστή και ευχάριστη ατμόσφαιρα.

Στο τέλος της, στρίβουμε αριστερά για να πιάσουμε την Bond Str. στο σημείο που αλλάζει από Old σε New (το Old με το New ισούται με 40 χρόνια διαφορά στην διάνοιξή τους). Και αρχίζουνε τα όργανα! Μάλλον ήδη το γνωρίζετε ότι βρισκόσαστε στον πιο ακριβό δρόμο της Ευρώπης με ονόματα που προκαλούν αναφυλαξία σε αδύνατα πορτοφόλια. Να, πχ, ρίξτε μια ματιά στις μικροσκοπικές βιτρίνες του οίκου Faberge στην Grifton St.

Αν προχωρήσετε λίγο ακόμα μέχρι την Albemarle St, θα αντικρίσετε την είσοδο του Royal Institution of Great Britain με τις γιγαντιαίες κορινθιακές κολόνες του. Επιστρέφουμε Bond (για λίγο), περνάμε μπροστά από το άγαλμα των Roosevelt και Churchill και αμέσως δεξιά στην Clifford St. όπου το Modern Masters Gallery φιλοξενεί έργα των Dali, Picasso, Valdes και του Γιάννη Κουνέλλη (ίσως κάποιοι να είχατε εντοπίσει τα νεκρά του πουλιά στην TATE Modern). Επιστροφή και συνεχίζουμε στα της τέχνης. Στο νούμερο 153 της Bond St., στο κτίριο Time and Life, θα βρείτε στον δεύτερο όροφο τέσσερεις πλάκες, γλυπτά του Henry Moore. Θαυμαστής του Picasso, ακολουθεί το αφαιρετικό και κυβιστικό στιλ του «δάσκαλου» και παρορμούμενος από την τέχνη της Αφρικής και της Ωκεανίας, δημιουργεί αυτά τα έργα. Μετά την τοποθέτησή του εδώ πάνω, επιχείρησε να τα αγοράσει πίσω καθώς πίστευε ότι σε αυτό το ψηλό σημείο, δεν έχουν την προσοχή που τους αρμόζει.
Brunton St. και κάνουμε άλλη μια παράκαμψη για την Pub Coach & Horses, θαυμάσιο καθαρόαιμο εγγλέζικο στιλ σε σχεδόν αστείο σχήμα με έντονο contrast από τα γύρω κτίρια. Χιλιοφωτογραφήστε το ελεύθερα.

Επιστροφή ξανά! Στο 34-35 της Bond St., το παλαιότερο άγαλμα της πόλης... τι εννοώ; Κάπου 1500 π.Χ.! Πάνω από την είσοδο του οίκου δημοπρασιών Sotheby’s η προτομή της Αιγυπτιακής Θεάς του πολέμου, Sekhmet. Δημοπρατήθηκε το 1880 στην τιμή των 40 P αλλά αφέθηκε τελικά στον οίκο. Συνεχίζουν οι μαχαιριές στους shopaholic ανεβαίνοντας την Bond St. μέχρι την Brook St. Αν μου είστε της κλασσικής, το μουσείο του συνθέτη George Frederic Handel και πρώην κατοικία του (εκείνου καθώς και του Jimi Hendrix όπου κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο δεύτερος επηρεάστηκε από τον πρώτο) στον νούμερο 25. Προχωρώντας λίγο ακόμα, συνεχίζει στα αριστερά σας η Brook st. ως πεζόδρομος ενώ μικροσκοπικό και γραφικό δρομάκι, η Avery Row, κατηφορίζει στα δεξιά. Ανεβαίνουμε προς Oxford st. και με το που φτάνουμε, στρίβουμε κοφτά αριστερά για να κατηφορίσουμε την Davies St. Περνάμε δίπλα από την Grays Antique Market που πέρα των αντικών, διαθέτει άλλο ένα κρυφό αξιοθέατο, το υπόγειο ποτάμι Tyburn γεμάτο εκείνα τα περίεργα γιαπωνέζικα κόκκινα ψάρια που μου διαφεύγει το όνομά τους (ίσως απλώς να τεστάρω αν με ακολουθείτε μέχρι εδώ!!) Άλλο λίγο και ξανά βγαίνουμε Upper Brook st. όπου τα βλέμματα τραβάει το Art Deco αριστούργημα Claridges Hotel. Με τιμές που ξεκινάνε από 390P τη μέρα, δεν είναι να κάνετε δεύτερες σκέψεις για το που θα μείνετε…

Στρίβετε δεξιά και οδεύετε προς Grosvenor Sq. Την κυκλώνετε και κατηφορίζετε νοτιοδυτικά την South Audley st. Βρίσκεστε μια αναπνοή από το προσωπικό highlight της διαδρομής, τα Mount Street Gardens. Αν τα είχατε εντοπίσει πριν από μένα, είστε καλοί μάγκες αλλά καθώς αμφιβάλω, προσθέστε το στο itinerary σας χωρίς δεύτερη σκέψη! Τους προσεγγίζετε ανάμεσα από το Grosvenor Chapel (το οποίο, σημειωτέων, βρίσκεται απέναντι από το Purdey’s, οι βασιλικοί κατασκευαστές όπλων.) Μικροσκοπικοί, χωμένοι και χαμένοι ανάμεσα σε κτίρια με πανέμορφες προσόψεις και χαριτωμένα γλυπτά.

Διασχίστε τους και βγείτε από τέρμα ανατολικά στην Mount St. Στο νούμερο 120, άλλο ένα θαυμάσιο κτίριο της πόλης αγνώστων λοιπών στοιχείων.

Και μου φτάνετε στην Berkeley Sq. Κι άλλο πλήγμα αυτήν τη φορά στους φαν της αυτοκίνησης. Αντιπροσωπίες των Porsche, Bentley, Aston Martin, Rolls Royce… και μερικές Bugatti έτσι για τα ρέστα.

Στην νοτιοδυτική γωνία της πλατείας βρίσκεται το φημολογούμενο ως πιο στοιχειωμένο σπίτι της πόλης, το βιβλιοπωλείο Maggs Bros. Εσείς συνεχίζετε ως την Berkley St όπου στη γωνία με την Hay Hill θα βρείτε το μουσείο Σκωτσέζικης τέχνης, The Fleming Collection. Απέναντι ξεκινάει η Lansdowne Row (πεζόδρομος με εστιατόριο με το πολλά υποσχόμενο όνομα Baku (; )) και συνεχίζει ως Curzon St. Κατεβαίνουμε αλλά το νου σας, στο νούμερο 47 θα περάσουμε στοά για να βρεθούμε στην άκρη της Shepherd Market. Παλαιότερα περιοχή τζογαδόρων και ταραχοποιών ενώ κάπου στο 1740 απομακρύνθηκαν αυτά τα στοιχεία, πεζοδρομήθηκε για την ανάπτυξη καταστημάτων που θα εξυπηρετούσαν τη γύρω περιοχή. Κάπου προς το 1920 ήταν στα πιο hip της σαν περιοχή. Πλέον φιλοξενεί εστιατόρια και γραφικές pub. Βρίσκεται μια ανάσα από το Green Park άρα αν θέτε να το παίζετε ψαγμένοι στα της πόλης, να την τιμήσετε.

Τελειώνουμε, έ; Βγαίνουμε Piccadilly και ανηφορίζουμε για Green Park. Με τις υγείες σας.

Πφφφ.. τελικά πόσο αγαπώ αυτήν την πόλη;

 

[makisg]

μπράβο σου Σπύρο!!!είσαι υπέροχος.

 

[tripakias]

Λατρευω τη Berkley Square. Το καλυτερο μερος για μια μεσημεριατικοαπογευματινη μπυρα...

 

[renata]

σκιζεις Σπυρεεεε!!!

 

[kalspiros]

(ευχαριστώ παιδιά, με κάνετε να ανυπομονώ για το επόμενο ΣΚ! (καμιά περιοχή προτίμησης;; ) θα χαρώ πολύ όποιος ακολουθήσει καμιά από αυτές τις διαδρομές να μας πει και την άποψή του)

MARYLEBONE (Αρχιτεκτονήματα)

Μηχανικός είμαι ο άνθρωπος, όχι αρχιτέκτονας. Κάποια πράγματα όμως παραμένουν εξόφθαλμα, δε θέλει φιλοσοφία το πράγμα. Τούτη τη βόλτα την αφιερώνω σε όσους ενδιαφέρονται με την επιστήμη στο ελάχιστο. Πάμε; Πάμε!

Αρχίζουμε Baker Street και κινούμαστε προς Regent Park. Στον Park Rd στρίβουμε λοξά αριστερά. Στο δεύτερο τετράγωνο στα αριστερά σας το Rudolf Steiner House. Γερμανικός εξπρεσιονισμός σε ένα από τα ελάχιστα τέτοια κτίρια (αν όχι μοναδικό) της πόλης. Απ’ έξω ίσως να μη σας λέει κάτι αλλά μπαίνοντας μέσα και ανεβαίνοντας τη σκάλα προς τον πάνω όροφο που στεγάζει βιβλιοθήκη, θα αισθανθείτε ότι βρίσκεστε μέσα σε Χομπιτόσπιτο! Ειδικότερα αν ρίξετε μια ματιά προς τα πάνω στον κενό χώρο στο κέντρο της σκάλας, θα εκπλαγείτε με το θέαμα! Και χτίστηκε το 1924, έτσι;

Επιστρέφουμε στον Marylebone Rd όπου απέναντι από την ομώνυμη εκκλησία θα βρούμε το Royal Academy of Music Museum. Το νούμερο ένα πανεπιστήμιο για μουσικές σπουδές στη χώρα. Το μουσείο βρίσκεται αριστερά από το κεντρικό κτίριο. Δεν είμαι τόσο της κλασσικής (αυτό και κάπου αλλού το έγραψα) άρα δεν μπόρεσα να αντιληφθώ διαφορές στα 10 βιολιά που είναι αραδιασμένα μπροστά μου αν και το παλικάρι της έκθεσης καμαρώνει για το Stradivari του 1709. Άλλο highlight (για μένα τουλάχιστον) η μακέτα με όλους τους μοχλούς και μηχανισμούς που απαιτούνται πίσω από κάθε πλήκτρο πιάνου. Τέλος, αρκετές γκραβούρες, καρικατούρες κι αφίσες μουσικού ενδιαφέροντος που μπορείς να χαζεύεις με τις ώρες.

Στην St Marylebone αναζητήστε κάποιες λεπτομέρειες όπως το organ, τον αυτοκρατορικό πολυέλαιο και τα σκαλιστά αγγελουδάκια στα στασίδια της χορωδίας. Ο χώρος θυμίζει περισσότερο παλάτι παρά εκκλησία κυρίως του ταβανιού και των βεραμάν επιφανειών. Ακριβώς από πίσω της, η υπαίθρια αγορά ρούχων Cabbages & Frocks (dekavle. Προσπεράστε!) Βγαίνουμε αναγκαστική στην Marylebone High St., γεμάτη καφετέριες αλυσίδες και καταστήματα ΑΛΛΑ και το βιβλιοπωλείο Daunt Book στο νούμερο 83. Hey, you! , ξηγημένα πράγματα, σας έφαγα έτσι και περνάτε από την περιοχή και δεν μπείτε!

Λίγο πίσω επί της Marylebone και πιάνουμε την Paddington St που περνάει μπροστά από ένα πρώην νεκροταφείο, τα Paddington Street Gardens. Απ’ έξω δε λένε πολλά, ομορφαίνουν όσο χώνεστε στα ενδότερα. Στον επόμενο δρόμο, την Chiltern St. στρίβουμε αριστερά για να συναντήσουμε μαζεμένα μερικά από τα αρχιτεκτονήματα που μνημόνευα. Πρώτα τα κόκκινα κτίρια στη διασταύρωση με την Dorset St. (προσέξτε τις υδρορροές)

ενώ απέναντι η εσωτερική αυλή του St Andrews Mansion (δυστυχώς ιδιωτικοί και κλειστοί αλλά ακόμα κι απ’ την καγκελόπορτα είναι ορατή τούτη η όαση). Αριστερά όπως μας πάει η Manchester St. Στη γωνία της Blandford St. η Pub Tudor Rose βγάζει μάτι. Δυστυχώς δεν κάνει το ίδιο στο εσωτερικό της που αποτελεί δείγμα Εγγλέζικης μιζέριας. Λίγο πιο κάτω επί της Manchester St. θα βρείτε το Manchester Mews στα αριστερά σας με εγγλέζικα βικτωριανά και τον εντυπωσιακό όγκο του St James’s Catholic Church στο βάθος.

Πλέον φτάσατε στη Wallace Collection… Ερωτώ; Πόσοι γνωρίζετε αυτό το μουσείο; Μάστα. Έχω λοιπόν να πω ότι σε οποιαδήποτε άλλη πόλη, τούτος ο χώρος θα ήταν το νούμερο 1 (άντε 3) αξιοθέατό της. Στο Λονδίνο βέβαια, το Madame Tussauds προέχει… (γκρρ). Οι παλιές καραβάνες καλά θα κάνουν να το προσθέσουν ΤΩΡΑ στα πλάνα τους! Καλά για να μη μιλήσω για το ονειρεμένο εστιατόριο στην εσωτερική καλυμμένη αυλή του μουσείου! Για τα εκθέματα τι να πω, σπουδή στους 15ο με 19ο αιώνα. Επίσης η μεγαλύτερη συλλογή γαλλικών επίπλων εκτός Γαλλίας.

Μείνετε εσείς εδώ εγώ συνεχίζω με αρχιτεκτονικό μπαράζ. Κυκλώστε το μουσείο και βγείτε ξανά Marylebone High st και στρίψτε δεξιά στην New Cavendish St. Όχι πολλά πράγματα εδώ πέραν των κάποιων κτιρίων όπως το massive οίκημα στη διασταύρωση Wimpole και New Cavendish rd. απέναντι από το British Dental Association Museum,

και τις προσόψεις εκείνων στα νούμερα 59 και 61.

Βγαίνοντας στην Great Portland Rd ανεβαίνετε αριστερά. Στο επόμενο τετράγωνο στη γωνία, δεσπόζει η RIBA (Royal Institute of British Architects’ Museum) Καλά. Ότι και να πω είναι λίγο. Μπορεί να το συγκαταλέγουν στην Art Deco τεχνοτροπία, εμένα πάλι δε μου κάνει ως τέτοιο (χωρίς να είμαι κανάς γνώστης αλλά έχοντας δει ένα μάτσο από αυτήν την τεχνική). Πράγματα να προσέξετε απ’ έξω: από την πλευρά της Weymouth st. 5 φιγούρες (ζωγράφος, γλύπτης, αρχιτέκτονας (ο Ρεν), μηχανικός και εργάτης) καθώς και τις μπρούτζινες πόρτες του 1,5 τόνου η κάθε μια. Το τι απεικονίζονται πάνω τους θα το καταλάβετε μόνοι σας! Τώρα στα ενδότερα.. δεν είναι τόσο η είσοδος, δεν είναι τόσο οι τέσσερις επιβλητικές (σχεδόν τρομακτικές) κολόνες του κλιμακοστασίου,

αλλά είναι η έκθεση με όλες τις ιδέες και τις απόψεις αρχιτεκτόνων ανά τον κόσμο για το μέλος της οίκησης. Διαπαιδαγωγικό, διαυγές, εντυπωσιακό, μοναδικό. Είπαμε. Το ελάχιστο ενδιαφέρον που μπορεί να έχετε για την αρχιτεκτονική, θα σας φέρει εδώ. Και, δυστυχώς, οι ελεύθερες εκθέσεις που φιλοξενούνται στους δύο ορόφους, ήταν κλειστές. Προς τέλη Μάρτη θα έχουμε update.

Κατηφορίζουμε προς Oxford. Το 5άστερο ξενοδοχείο Langham, το πρώτο κτίριο που γεμίζει το πεδίο μας. Απέναντί του, το Broadcasting House του BBC (hint: το γλυπτό του Πρόσπερου και της Αριέλ (από την Τρικυμία του Σαίξπηρ) σκαλίστηκε στην εκεί του θέση από τον ανορθόδοξο Eric Gill που επέμενε να εργάζεται στη σκαλωσιά του φορώντας ράσο χωρίς εσώρουχα, αδιαφορώντας για όσους περνούσαν από κάτω του). Απέναντι τώρα η All Saint Church, ωραιότατη και χαρακτηριστική απ’ έξω (μάλιστα ο κωνικός της πυργίσκος πάντα καρφωνόταν στο μάτι μου από τα βάθη της Regent)

αλλά εσωτερικά ενδιαφέρον μόνο ίσως λόγο του σχήματός του.

Και φτάσαμε στο σημείο που όλοι περιμένετε, τελευταία ευθεία και Oxford Circus. Το αξίζετε, ξεχυθείτε.

 

[kalspiros]

Θα σας πω τα βασικά και μετά θα δείτε φωτογραφίες και μετά θα αποφασίσετε εσείς αν πρέπει να προσθέσετε αυτήν τη διαδρομή σε ένα από τα ταξίδια σας στην πόλη.

CHELSEA

Μερικά key facts:
• το Chelsea προέρχεται από την Αγγλοσαξωνική λέξη Cealc-hyo που σημαίνει «το λιμάνι της κιμωλίας (και του ασβεστόλιθου)» καθώς στην περιοχή πραγματοποιήτο η φορτοεκφόρτωση της
• κατά το flower power, o King’s Road αποτελούσε το κέντρο του κινήματος. Πολύ καλλιτέχνες διέμεναν εδώ όπως τα μέλη των Beatles και των Rolling Stones. Προς τα τέλη του 70, οι μποέμ και πανκ μάζες καλλιτεχνών άρχισαν να ανηφορίζουν προς Notting Hill και Camden αφήνοντας χώρο στο Chelsea να μετατραπεί σε αυτό που παραμένει έως τώρα, μια περιοχή με τις ακριβότερες μπουτικ διεθνών φιρμών ρούχων και κοσμημάτων
• είναι η πιο ακριβή περιοχή του Λονδίνου για ενοικίαση και αγορά ακινήτου αυτήν τη στιγμή.
• Κυκλοφορεί ένας όρος στην Αγγλία, ο “Sloane Ranger” που απευθύνεται σε νέους και νέες με.. χλιδάτες συνήθειες. Η Sloane Square ανήκει στην περιοχή.

Μερικά σχόλια για τις πινέζες
• Saatchi Gallery. O κύριος Saatchi πουλάει τρέλα αλλά όλο το Λονδίνο υπακούει τα καπρίτσια του. Δεν εξηγείτε πως αλλιώς καλλιτέχνες σαν τον Damien Hirst χαίρουν τόσης (μα τόοοσης!) εκτίμησης! (και καλά μη μ’ αρχίσετε με τις φορμόλες, εντάξει, πάσο! Για τις τελείες τι θα μου πείτε?!). Παρ’ όλ’ αυτά, η δεξαμενή πετρελαίου στο ισόγειο είναι όντως ένα θέαμα που σε σοκάρει, σε αποπαίρνει, σε υπνωτίζει και σε ζαλίζει. Έστω λοιπόν γι αυτό, να πάτε! Ά και το κτίριο στο οποίο στεγάζετε, είναι θαυμάσιο. Επίσης περάστε λίγη ώρα και στην πλατεία του Duke of York! Είναι ωραιότατη!
• Στο Royal Hospital of Chelsea μένουν αυτοί oι συνταξιούχοι: !

Τώρα ξέρετε!

• Το National Army Museum είναι τεράστιο και ικανό να σας κρατήσει για μέρες εδώ μέσα. Είναι καλοφτιαγμένο και προσεχτικά συντηρημένο, έχει άπειρες πληροφορίες και είναι ικανό να σας εξοργίσει όσο δεν πάει! Δείτε φωτό:

Ε ναι λοιπόν! Όταν οι Γιαπωνέζοι στο μουσείο του στη Χιροσίμα γυρνάνε και κοιτάνε και τις δικές τους βρομιές (ναι. Ε ναι! Στη Χιροσίμα έγραψα) εδώ σου κάνουν και διαγωνισμό για τον πιο ένδοξο πόλεμο! Και μέσα σε αυτούς βέβαια οι μισοί είναι αποικιοκρατικοί! Θυμούμενος τα της Ιαπωνίας έψαχνα διαβάζοντας διαγώνια μπας και βρω καμιά πρόταση αυτοκριτικής αλλά φευ! Σε συνέχεια της επίσκεψής μου και σε συζήτηση με Άγγλο παρέλαβα και την περιφερειακά δοσμένη αλλά αρκούντως στοιχειοθετημένη προσέγγιση πως θα έπρεπε να τους ευγνωμονούν κι όλας που τους εκπολίτισαν! (και ναι, κι άλλοι πολλοί τα ίδια κάνανε αλλά πλέον μπορούμε να δουμε 5 πράγματα! Έχουμε δυο χιλιάδες f*cking δεκατρία!!)
• Κατά τη διάρκεια περατζάδας σας στα embankments, απέναντί σας θα βλέπετε την Peace Pagoda εντός του Battersea Park ενώ στο βάθος την γέφυρα τσαρλατάνο Albert.
• Πριν την Albert δώστε ιδιαίτερη προσοχή στα κτίρια της Cheyne Walk, της πιο ιστορικής οδού του δήμου. Το Carlyle Mansions παραμένει διαχρονικό διαμάντι

• Ιδιαίτερη προσοχή και στην Old Church Street. Χαρακτηριστικές κατοικίες 18ου και 19ου αιώνα στα νούμερα 34 με 38 ενώ έντονη αρχιτεκτονική του ’30 θα βρεθεί στα νούμερα 64 με 66
• O Chelsea Physic Garden αξίζει την επίσκεψή σας (για τις 8 λίρες που σας ζητάνε όμως, κρατάω επιφυλάξεις. Και δεν πάτε Kew Gardens?)
• Μεταξύ Old Church Street και St Luke υπάρχουν διάσπαρτες καταπράσινες πλατείες με κατοικίες πολλών «καρατίων» στα πέριξ.
• Νεογκόθικ o St Luke άρα αν σας ενδιαφέρει η αρχιτεκτονική των εκκλησιών και μπουχτίσατε με τα σκοτάδια και τον μυστικισμό των Αγγλοσαξωνικών (βλέπε και το Brompton Oratorium που βρίσκεται κοντά στην περιοχή, δίπλα στο V&A) τιμήστε τον. Έχει και όμορφους κήπους στα δεξιά του.
• Λίγη από την καθαρόαιμη ArtDeco αισθητική του παραμένει εδώ. To Michelin House δεν είναι πια εδώ… Η αγορά του και το εστιατόριο του ισογείου παρ’ όλ’ αυτά, έχει το ενδιαφέρον του.

ΠΑΜΕ! ΚΤΙΡΙΑ της γειτονιάς!:

 

[taver]

Τα κτήρια στις τελευταίες φωτογραφίες προσπαθούν να μοιάσουν στο Amsterdam?

 

[romantic woman]

(ευχαριστώ παιδιά, με κάνετε να ανυπομονώ για το επόμενο ΣΚ! (καμιά περιοχή προτίμησης;; ) θα χαρώ πολύ όποιος ακολουθήσει καμιά από αυτές τις διαδρομές να μας πει και την άποψή του)

Οι διαδρομές ακολουθήθηκαν!με μικρές αποκλίσεις,όσα ευχαριστώ και να σου πώ και όσα !θαυμαστικά να βάλω στην πόλη αυτή θάναι επίσης λίγα,
κάποιες επισημάνσεις ...το City του Λονδίνου πραγματικά κρύβει "θησαυρούς'',το Temple με τους κήπους του όλη η περιοχή όπως το περιγράφεις μαγεία,μου φαίνεται έχεις γίνει πιό Αγγλος κι από τους Αγγλους αφού το prince henry's room δεν το ήξεραν...ούτε καν ένας εξηντάρης κύριος της περιοχής που μου είπε ότι 50 χρόνια μένει εκεί γύρω αλλά δεν το ήξερε,και μούμεινε για την άλλη φορά..
το Royal court of justice εκτός της επιβλητικής αρχιτεκτονικής του απ έξω αξίζει και μιά επίσκεψη μέσα!σα μουσείο,η pub που είναι δωμάτια ξεχωριστά σα λαβύρινθος δεν κατάλαβα καν που είναι οι πόρτες...πως μπαίνεις μέσα,όντως λαβύρινθος,
τα butler's wharf είναι από τα πιό ωραία!! κομμάτια της southbank και σχετικά πιό ήσυχο και ειδυλιακό σε αντίθεση με το πολύβοο κεντρικό κομμάτι,
στο κέντρο πίσω από τη Marylebone δεν φανταζόμουν ότι υπήρχαν τέτοια αξιοθέατα...ξεκινώντας από αυτή καθ αυτή την εκκλησία st.Marylebone με την υπαίθρια αγορά από την πίσω μεριά...το μουσείο Wallace collection!!και δωρεάν!το Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής Riba ,καλά για το ξενοδοχείο Langham τι να πώ όσο και να το χαζεύεις δεν το χορταίνεις,λες και μεταφέρεσαι στο χρόνο πίσω στην εποχή των κάστρων και των ιπποτών...μπείτε για λίγο και μέσα ,δε σας λέει κανείς τίποτε.
Για το Chelsea τώρα ,ήξερα μιά περιοχή την πιό γνωστή γύρω από τη sloane sqare,
χάρη στις οδηγίες σου περιπλανήθηκα στην ευρύτερη συνοικία η οποία είναι εκπληκτική!η πλατεία Duke,η εκκλησία st.Luke και απέναντι σχεδόν μιά "αγορά"με ποικίλα μαγαζάκια,καφέ,εστιατόρια κλπ καλά τέτοιες αγορές είναι πολύ συνηθισμένες για το Λονδίνο,
αξίζει επίσης στο Chelsea και το λιμανάκι του (στάση υπέργειου Imperial wharf)από κει το προσέγγισα,είναι βέβαια αρκετή διαδρομή που στο μεγαλύτερο όμως μέρος της είναι κατά μήκος του Tαμεση και είναι μαγεία!!Τόσο το λιμάνι ,η αξιοποιημένη μαρίνα με τα όμορφα κτίσματα γύρω γύρω όσο και η διαδρομή...ηρεμία,ησυχία,απολαμβάνεις έναν υπέροχο περίπατο,
και πλησιάζοντας πιό κεντρικά στο Chelsea αγναντεύεις την όμορφη γέφυρα του Albert,ναι ναι όμορφες γέφυρες δεν έχει το Λονδίνο αν εξαιρέσει κανείς την Tower bridge ,αυτή όμως όντως είναι όμορφη και οδηγεί απέναντι στο Battersea park.
Γίνεται έτσι ένας συνδιασμός μιάς ημερήσιας εξόρμησης στο Chelsea με το Battersea park,το οποίο είναι εντυπωσιακό και δεν είναι απαραίτητο να πάρει κανείς τραίνο για να το φτάσει,ας είναι καλά τα λεωφορεία,τα οποία οκ κάνουν περισσότερο χρόνο αλλά εξυπηρετούν άσε δε που κάνεις βόλτα και χαζεύεις κι άλλες περιοχές,από κει μέχρι το Κοινοβούλιο έκανε γύρω στη μισή ώρα.
Με λεωφορείο πήγα και στο μακρυνό Crystal Palace,νούμερο 3 δε θυμάμαι ακριβώς από που το πήρα νομίζω oxford circus κεντρικό σημείο πάντως,αυτή η διαδρομή πήρε πολλή ώρα μία ώρα και ένα τέταρτο αλλά είχα την ευκαιρία να δώ και το Brixton μιά που περνάει από μέσα απ αυτή τη συνοικία.Aλλο τεράστιο πάρκο κι αυτό...και δεν κατάφερα να φτάσω μέχρι τις λίμνες με τους"δεινόσαυρους"δεν είχα πάρει τις σημειώσεις μου μαζί,είχα ξεχάσει ότι υπήρχαν και λίμνες για να ψάξω να τις βρώ...

Νάσαι καλά!