korina_k
Member
- Μηνύματα
- 5
- Likes
- 20
- Επόμενο Ταξίδι
- Γερμανία (πάλι!)
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ινδία
Ανήκουμε στην κατηγορία των ταξιδιωτών που δεν πάμε πουθενά χωρίς τα παιδιά μας... Έχοντας ταξιδέψει στο παρελθόν αρκετά όσο δεν είχαμε παιδιά, αποφασίσαμε ότι έως ότου τα εκείνα δεν θα θέλουν πια να έρχονται μαζί μας θα είναι... συνταξιδιώτες μας! Με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Και ένα από τα επακόλουθα είναι βέβαια ότι το ταξίδι θα πρέπει να είναι "κομμένο και ραμμένο" στα μέτρα των μικρών μας. Ευτυχώς, βρέθηκε και η αντίστοιχη παρέα με παιδιά και το ταξίδι άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά...
Η λίμνη Garda με την φοβερή Gardaland υπήρξε από την αρχή έως το τέλος ιδανική επιλογή. Τόσο κοντά, αλλά και τόσο μακριά από πόλεις κλειδιά (Βερόνα, Βενετία), τόσο κοντά στη φύση, σε μια λίμνη που θυμίζει θάλασσα (τόσο τεράστια είναι), με αγριόπαπιες και κύκνους να κυκλοφορούν συνεχώς μέσα στα πόδια των παιδιών (ξετρελάθηκαν!), με μεσαιωνικά κάστρα και τείχη (όλοι φανταστήκαμε ιππότες και πριγκήπισσες) και τέλος με την ιταλική εξοχή καταπράσινη γεμάτη πολύχρωμες τουλίπες όλων των ειδών και των χρωμάτων που είχαν την τιμητική τους την περίοδο που βρεθήκαμε εκεί.
Ημέρα 1η
Ξεκινήσαμε Μ. Παρασκευή με πολύ ενθουσιασμό (και λιγάκι άγχος από τη μεριά μου τουλάχιστον, μιας και ο μικρότερος της παρέας είναι μόλις 18 μηνών). Μετά από μία πολύ καλή πτήση διάρκειας 2 ωρών και κάτι φτάσαμε στο αεροδρόμιο του Bergamo. Μικρό αεροδρόμιο, αλλά θαυματουργό ήταν το σχόλιο στο οποίο συμφωνήσαμε όλοι χαρακτηρίζοντάς το. Πήραμε βαλίτσες, καθισματάκια αυτοκινήτου κλπ και με όλη την πραμάτεια ξεκινήσαμε για τον γκισέ της AVIS όπου μας εξυπηρέτησαν άμεσα. Μέσα σε μισή ώρα είχαμε φορτώσει τα πράγματα στα ολοκαίνουρια (στην κυριολεξία) αυτοκίνητα που μας παρείχαν και σε μερικά λεπτά βρισκόμασταν στον αυτοκινητόδρομο Α4*, με κατεύθυνση και προορισμό την πόλη Peschiera del Garda, την οποία επιλέξαμε σαν ορμητήριο για τις εξορμήσεις που ακολούθησαν.
Μία ωρίτσα πάνω κάτω οδικώς σε μία διαδρομή που εμένα μου θύμισε πολύ διαδρομή Αθήνα -Θεσσαλονίκη πολύ μετά τη Λάρισα... τέλος πάντων. Βγαίνοντας από τον αυτοκινητόδρομο πέσαμε σε έναν κυκεώνα από συνεχόμενους κυκλικούς κόμβους με αμέτρητες εξόδους, όπου ομολογουμένως χωρίς το google maps και φυσικά χωρίς ψύχραιμο οδηγό (άξιος άξιος) θα είχαμε ταλαιπωρηθεί απίστευτα. Κι αυτό διότι το ξενοδοχείο μας ήταν "χωριό" από μόνο του. Εκτός πόλης, με τεράστιες εκτάσεις γηπέδων γκολφ (όπου κάνουν προετοιμασία διάφορες ομάδες) και γενικότερα αυτόνομο και απομακρυσμένο από την Peschiera. Ήταν, βέβαια, επιλογή μας διότι κρίναμε από την αρχή απαραίτητο να υπάρχουν όλα μέσα στο κατάλυμά μας, ώστε να αποφύγουμε βασικές μικρο-εκπλήξεις (π.χ. αναζήτηση εστιατορίου αργά το απόγευμα ενώ είμαστε όλοι εξουθενωμένοι και τα παιδιά πεινάνε σαν λύκοι=γκρίνια ατελείωτη).
Αφού τακτοποιηθήκαμε, δειπνήσαμε στο ατελείωτο μπουφέ του ξενοδοχείου, παρέα με Γερμανούς, Αυστριακούς και Ιταλούς συνδαιτημόνες κάθε ηλικίας και αποχωρήσαμε στα ιδιαίτερα να ξεκουραστούμε, ώστε να είμαστε μάχιμοι για την πρώτη προγραμματισμένη επίσκεψη : στη Βερόνα.
*Tip το οποίο βρήκα τυχαία στο internet, αλλά μας φάνηκε απίστευτα χρήσιμο : μπαίνοντας στον αυτοκινητόδρομο εκδίδεται αυτόματα ένα εισητηριάκι, το οποίο φυλάγεται ως κόρη οφθαλμού. Βγαίνοντας από τον αυτοκινητόδρομο βάζετε το εισητηριάκι στην κατάλληλη εγκοπή και πληρώνετε το αντίτιμο, το οποίο υπολογίζεται βάσει διαδρομής εντός αυτοκινητόδρομου. Όλα αυτόματα και χωρίς προσωπικό στους περισσότερους σταθμούς διοδίων!
Ημέρα 2η : Verona, la citta di amore
Η Βερόνα μας κέρδισε από την πρώτη στιγμή. Κομψή, μαζεμένη, πολύ τουριστική, αλλά με τον τύπο του πιο ψαγμένου τουρίστα που εκτός από την πολύβουη Βενετία θα αφιερώσει και λίγες ώρες στην πιο elegant Βερόνα. Τις εντυπώσεις κλέβει η κεντρική πλατεία Piazza Bra με τη διόλου ευκαταφρόνητη Arena di Verona. Στο χώρο της αρένα μάλιστα δίνονται συναυλίες και παίζεται όπερα κάτι το οποίο θα πρέπει να είναι μοναδικό να το παρακολουθήσει κανείς. Περιδιαβαίνοντας τα πολύ περιποιημένα στενά και ακολουθώντας το πλήθος φτάσαμε στο περίφημο σπίτι της Ιουλιέτας. Αναμείναμε υπομονετικά την τεράστια ουρά, βγάλαμε φωτογραφίες στο ξακουστό μπαλκόνι, κάναμε μια βόλτα και στο υπόλοιπο σπίτι και σίγουρα όλοι φανταστήκαμε έστω και για λίγο κάποιες σκηνές του σαιξπηρικού δράματος. Σίγουρα η ιδέα της άλλης μαμάς της παρέας να διαβάσουν τα κορίτσια την ιστορία του Ρωμαίου & της Ιουλιέτας πριν από το ταξίδι έπιασε τόπο, καθώς οι ερωτήσεις τους ήταν ουκ ολίγες.
Φτάνοντας το μεσημέρι έφτασε η επόμενη πιο ωραία στιγμή μου στη Βερόνα. Βρέθηκα, λοιπόν, να απολαμβάνω spaghetti με θέα την Αρένα και για κάποιο λόγο αυτό με ενθουσίασε. Βέβαια, η Arena di Verona δεν είναι Colosseum, αλλά στο τελευταίο αν θυμάμαι καλά δεν ήταν τόσο απλό να τρως και να το ατενίζεις...
Εξίσου άξια λόγου και... επίσκεψης η γέφυρα CastelVecchio με τις 3 αψίδες, που χρονολογείται από το 1354. Με θέα που κόβει την ανάσα, ενώνει την Verona με την Veroneta και ταξιδεύει τον επισκέπτη σε άλλες εποχές.
* Η Verona card είναι πολύ χρήσιμη και value for money και εκδίδεται πανεύκολα στη Βερόνα και όχι online.
** Για gelato στο Venchi και μόνο (αυτό είναι κατάλοιπο από προηγούμενο ταξίδι στη Ρώμη!)
Μετά από αυτό πήραμε το δρόμο της επιστροφής για φρεσκάρισμα και ανασύνταξη μιας και για δείπνο είχαμε κλείσει "τραπέζι" στο Medieval Times dinner&show...
Τραπέζι δεν ήταν ... πάγκος ήταν για την ακρίβεια! Οι κανόνες του κάστρου 3 : "Eat with your hands, drink as you wish, cheer for for your knight". Καθαρά τουριστική ατραξιόν, όμως ήταν όλα μελετημένα στη λεπτομέρεια. Μπήκαμε στο κάστρο ως καλεσμένοι του βασιλιά, ο οποίος μας υποδέχθηκε στην είσοδο, λάβαμε τις θέσεις μας στον πάγκο του κίτρινου ιππότη και περιμέναμε... Ξαφνικά οι πάγκοι γέμισαν με τσίγκινα σκεύη φαγητού, τα οποία αρχίσαμε να χτυπάμε μεταξύ τους ώστε να βγουν οι ιππότες. Ο κάθε ιππότης έβγαινε και ξεσήκωνε τον κόσμο του, χαιρετώντας, μοιράζοντας τριαντάφυλλα και αναζητώντας το δυνατότερο χειροκρότημα. Φάγαμε με τα χέρια στην κυριολεξία με τα χέρια τύπου Μεσαιωνικό φαγητό (ήτοι κοτοπουλάκι ψητό ολόκληρο ο καθένας, σούπα λαχανικών και κάποια πίτα εποχής και καλά). Τα ποτήρια γέμιζαν συνέχεια - αλλά συνέχεια όμως - με μπύρες και αναψυκτικά και οι ιππότες αγωνίζονταν μπροστά στα μάτια μας πάνω στα άλογά τους για τα μάτια της πριγκήπισσας! Έγιναν έφιππες μονομαχίες, άλλα μεσαιωνικά αγωνίσματα, κακός χαμός όταν ο ιππότης πέρναγε μπροστά από τη μεριά του στην αρένα, απλά το φινάλε ήταν λίγο άτονο. Ωστόσο, υπήρξε μοναδική εμπειρία για τα παιδιά και ειδικά για το μεγάλο αγόρι της παρέας, το οποίο είναι στην κατάλληλη ηλικία : αφενός είναι αρκετά μεγάλος για να θυμάται τι είδε και αφετέρου αρκετά μικρός ώστε να ζήσει μέσα σε όλο αυτό το δικό του παραμύθι! Ο μικρός μικρός από την άλλη, παρ' όλο που στην αρχή φοβήθηκα ότι θα τρομοκρατηθεί από το θόρυβο, εκτός του ότι συμμετείχε ενθουσιωδώς στο χτύπημα των κουζινικών, εκστασιάστηκε με τα άλογα που περνούσαν live από μπροστά του!
Ημέρα 3η: Αλλαγή προγράμματος, Βενετία & Ορθόδοξο Πάσχα
Ξεκινώ με την παραδοχή ότι ταξίδι χωρίς αλλαγές στο πρόγραμμα δεν νοείται ταξίδι κι όποιος έχει άλλη γνώμη ας με διορθώσει παρακαλώ
. Λοιπόν, είχαμε σχεδιάσει να επισκεφτούμε το Parco Natura Viva για να κάνουμε και safari, αλλά και το Parco Sigurta, όπου θα πέφταμε πάνω στη γιορτή της τουλίπας. Καθ' οδόν, όμως, για τη Βερόνα με όλες αυτές τις πινακίδες να μας καθοδηγούν στη Βενετία, νομίζω όλο σκεφτήκαμε ταυτόχρονα ότι άνετα θα μπορούσαμε να "κάψουμε" τα πάρκα για τις γόνδολες και τα κανάλια. Άλλωστε ήμασταν μόνο μία ώρα απόσταση από το ξενοδοχείο...
Για τη Βενετία, δε θα πω πολλά. έχουν γραφτεί και ειπωθεί άλλωστε τόσα, που θεωρώ ότι η δική μου περιγραφή θα ωχρειούσε απλώς. Μόνο θα πω ότι για εμένα υπήρξε αποκάλυψη. Ό,τι είχα διαβάσει ή ακούσει ή δει σε φωτογραφίες ήταν πολύ λίγο μπροστά στην επιβλητικότητα της πλατείας του St. Marko. Κοσμοσυρροή απίστευτη, ομολογώ ότι κάποιες στιγμές αγχώθηκα με τα παιδιά, με την εξήγηση ότι πέσαμε πάνω στην εποχή που η Βενετία δεν μυρίζει. Δε θέλω να ξέρω μάλλον πώς είναι τα πράγματα εκεί αν μυρίζει... Από τις πιο ωραίες στιγμές της ημέρας, μιας και ήταν Κυριακή του Πάσχα, επισκεφθήκαμε την Ορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων, όπου τα παιδάκια μας ανάψαν τις λαμπάδες τους (Άννα θεά!!!!!). Εκεί είχε στηθεί - προς μεγάλη μας έκπληξη - πασχαλινό γλέντι με ψητά, χορούς, κόκκινα αυγά και πανηγύρια και τους Έλληνες της Βενετίας να διασκεδάζουν με την ψυχή τους. Έχοντας βρεθεί σε αντίστοιχες εκδηλώσεις στη Γερμανία, οφείλω να ομολογήσω ότι ήταν λίγο πιο κρύα τα πράγματα στην Ιταλία.
Αποκαμωμένοι από το περπάτημα (ειδική αναφορά θα κάνω στο σημείο ατό στον άντρα μου που ανέβηκε και κατέβηκε όλα τα σκαλιά της Βενετίας με το καροτσάκι του μικρού μας, με το μωρό μέσα εννοείται), έχοντας φάει ένα μέτριο μεσημεριανό πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Θα ξαναπήγαινα στη Βενετία νομίζω...
Κλείσαμε τη μέρα μας σε ένα από τα εστιατόρια του ξενοδοχειακού συγκροτήματος, τρώγοντας ένα μέτριο δείπνο, αλλά απολαμβάνοντας εξαιρετικό κρασί. Άλλωστε οι περιοχές γύρω από τη λίμνη Garda φημίζονται για τις εξαιρετικές ετικέτες κρασιού που παράγουν.
4th day = kids' day
Ααααααααααααααααα όλα κι όλα! Ή προτελευταία μέρα έχει επισήμως χαρακτηριστεί ως μέρα επιβράβευσης για τα παιδιά. Τι τσάμπα έκαναν τόσο περπάτημα Βερόνες, Βενετίες κλπ χωρίς να διαμαρτυρηθούν καθόλου; Όχι βέβαια, απλά αδημονούσαν για την ημέρα που ξημέρωσε και την επίσκεψη στην Gardaland. Ο ενθουσιασμός τους και η ανυπομονησία τους έκδηλη από το πρωινό ήδη και η ερώτηση στο αυτοκίνητο μία και μοναδική : σε πόση ώρα φτάνουμε; Ευτυχώς μόνο 15 λεπτά μας χώριζαν από το όνειρο...
Και φτάσαμε... και πληρώσαμε τα τσουχτερά εισητήρια για την είσοδο... και ευτυχώς ανακαλύψαμε σύντομα ότι το εν λόγω πάρκο είναι άξιο επίσκεψης. Αρχικά και βασικά είναι πεντακάθαρο! Δεν υπάρχει κάτω σκουπιδάκι ούτε για δείγμα, κάτι που μας έδωσε πολύ καλή ευκαιρία να δώσουμε στα παιδιά μαθήματα περί "διατηρήσεως του χώρου καθαρό" κλπ κλπ. Αν και δεν είμαστε roller coster fans (κανείς μας δεν μπήκε ούτε σε ένα) τα χαζέψαμε αρκετή ώρα από την ασφάλεια του εδάφους και αστειευτήκαμε ελαφρώς με τα ουρλιαχτά των τολμηρών. Προσωπική άποψη, είναι λίγο χαώδες στην οργάνωση των θεματικών του ενοτήτων, αλλά κανείς δεν πτοήθηκε από αυτό. Αντιθέτως και απευθύνομαι στους γονείς με μικρά & πολύ μικρά παιδιά, εντυπωσιαστήκαμε όλοι ανεξαιρέτως από την Peppa Pig Land (που μάλιστα είναι brand new entrance) και το χώρο αφιερωμένο στο αγαπημένο Kung Fu Panda. Ξετρελάθηκα με τα δέντρα που ήταν σε αυτό το χώρο όλα κλαδεμένα σε στυλ bonsai (έχοντας μια ιδιαίτερη αδυναμία στα bonsai) και με τα αληθινά bamboo που περιτριγυρίζουν το χώρο προπόνησης των επίδοξων μαχητών. Σε βάζει στο κλίμα θες δε θες! Τα μεγάλα μας παιδιά, επίσης, λάτρεψαν τη βόλτα μέσα στις Αιγυπτιακές πυραμίδες, αφού ζητούσαν να μπούμε ξανά και ξανά. Το πιο ωραίο ride που κάναμε (light επαναλαμβάνω για να μην περεξηγηθώ) ήταν το L' Albero di Prezzemolo, το οποίο αρχικά σε ξεναγούσε στο σπίτι του πράσινου δεινόσαυρου, μετά όμως τα έφερνε τα πάνω κάτω........... χωρίς προειδοποίηση! Επίσης, λατρέψαμε όλοι την οδό με τα πολύχρωμα δέντρα που σε κοιτούσαν καθώς περνούσες. Εκεί βγάλαμε νομίζω και τις πιο πολλές φωτογραφίες. Πέρα από αυτά, πέσαμε πάνω σε μία Φ Α Ν Τ Α Σ Τ Ι Κ Η παιδική χαρά, αλλά δυστυχώς είχε ήδη αρχίσει να βρέχει (η μόνη μέρα που μας τα χάλασε ο καιρός), οπότε δεν την ευχαριστήθηκαν τα παιδιά. Σε γενικές γραμμές, η Gardaland είναι ένα αξιόλογο θεματικό πάρκο, με ατραξιόν και παιχνίδια για όλες τις ηλικίες, που σίγουρα πρέπει να το επισκεφθεί κανείς εάν βρεθεί στην περιοχή. Δεν χρειάζεται, όμως, να αφιερώσει κανείς πάνω από μία μέρα - κατά τη γνώμη μου πάντα.
Και μιας και έβρεχε φύγαμε γρήγορα γρήγορα για το Gardaland Sealife Aqurium, το οποίο βρίσκεται τρόπον τινά απέναντι. Καλά, απέναντι δεν το λες - έπρεπε να διασχίσουμε το parking απ' άκρη σ' άκρη, αλλά τέλος πάντων. Λίγο θα μας ένοιαζε το περπάτημα στη βροχή αν το ενυδρείο μας αποζημίωνε. Αλλά δυστυχώς δεν μας αποζημίωσε. Απλά πολύ λίγο σε όλα, έως αδιάφορο και σχετικά μικρό.
Επιστροφή, λοιπόν, στο ξενοδοχείο για βραδυνό, κλείσιμο βαλίτσας και εξηγήσεις στα παιδιά ότι την επομένη επστρέφουμε Ελλάδα.
Ημέρα 5η: μία μικρή έκπληξη στο δρόμο της επιστροφής
Έχοντας κλείσει απογευματινή πτήση και εφόσον το αεροδρόμιο ήταν σχετικά κοντά δεν υπήρχε περίτωση να αφήσουμε την ημέτα ανεκμετάλλευτη, εννοώντας χωρίς νέες εικόνες με όποια ταλαιπωρία αυτό συνεπάγεται.
Αποφασίσαμε, λοιπόν, να περιπλανηθούμε στη Sirmione. Ο λόγος που την επιλέξαμε ήταν ότι απετέλεσε για πολλά χρόνια παραθεριστικό θέτετρο της Μαρίας Κάλλας, επομένως μας κίβησε αυτονόητα την περιέργεια.
Τι να πω; Οι άνθρωποι απλά ήξεραν πού να ζουν και πώς! Η εν λόγω πόλη -όχι πολύ μεγάλη- είναι χτισμένη στα παράλια της λίμνης Garda, είναι λουτρόπολη με το ανάλογο resort και περιβάλλεται από ένα πραγματικό παμπάλαιο μεσαιωνικό κάστρο τόσο καλοδιατηρημένο που αν αφεθείς νομίζεις ότι θα δεις τους ιππότες να περνάνε καβάλα στα άλογά τους.
Είναι γνωστό τουριστικό θέρετρο -προφανώς λόγω των θερμών πηγών- με πολλά λιλιπούτεια μαγαζάκια, restaurant και φυσικά gelateries. Την παράσταση κλέβει ένα τόσο δα μικρό μωβ μαγαζάκι στην είσοδο της πόλης αφιερωμένο αποκλειστικά στην πώληση ειδών που προκύπτουν από τη λεβάντα : αρώματα, σαπουνάκια, έλαια και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς. Το άρωμα μεθυστικό - δωρεάν παροχή σε εμάς που απολαύσαμε το εσπρεσάκι μας στο διπλανό cafè.
Η λίμνη Garda με την φοβερή Gardaland υπήρξε από την αρχή έως το τέλος ιδανική επιλογή. Τόσο κοντά, αλλά και τόσο μακριά από πόλεις κλειδιά (Βερόνα, Βενετία), τόσο κοντά στη φύση, σε μια λίμνη που θυμίζει θάλασσα (τόσο τεράστια είναι), με αγριόπαπιες και κύκνους να κυκλοφορούν συνεχώς μέσα στα πόδια των παιδιών (ξετρελάθηκαν!), με μεσαιωνικά κάστρα και τείχη (όλοι φανταστήκαμε ιππότες και πριγκήπισσες) και τέλος με την ιταλική εξοχή καταπράσινη γεμάτη πολύχρωμες τουλίπες όλων των ειδών και των χρωμάτων που είχαν την τιμητική τους την περίοδο που βρεθήκαμε εκεί.
Ημέρα 1η
Ξεκινήσαμε Μ. Παρασκευή με πολύ ενθουσιασμό (και λιγάκι άγχος από τη μεριά μου τουλάχιστον, μιας και ο μικρότερος της παρέας είναι μόλις 18 μηνών). Μετά από μία πολύ καλή πτήση διάρκειας 2 ωρών και κάτι φτάσαμε στο αεροδρόμιο του Bergamo. Μικρό αεροδρόμιο, αλλά θαυματουργό ήταν το σχόλιο στο οποίο συμφωνήσαμε όλοι χαρακτηρίζοντάς το. Πήραμε βαλίτσες, καθισματάκια αυτοκινήτου κλπ και με όλη την πραμάτεια ξεκινήσαμε για τον γκισέ της AVIS όπου μας εξυπηρέτησαν άμεσα. Μέσα σε μισή ώρα είχαμε φορτώσει τα πράγματα στα ολοκαίνουρια (στην κυριολεξία) αυτοκίνητα που μας παρείχαν και σε μερικά λεπτά βρισκόμασταν στον αυτοκινητόδρομο Α4*, με κατεύθυνση και προορισμό την πόλη Peschiera del Garda, την οποία επιλέξαμε σαν ορμητήριο για τις εξορμήσεις που ακολούθησαν.
Μία ωρίτσα πάνω κάτω οδικώς σε μία διαδρομή που εμένα μου θύμισε πολύ διαδρομή Αθήνα -Θεσσαλονίκη πολύ μετά τη Λάρισα... τέλος πάντων. Βγαίνοντας από τον αυτοκινητόδρομο πέσαμε σε έναν κυκεώνα από συνεχόμενους κυκλικούς κόμβους με αμέτρητες εξόδους, όπου ομολογουμένως χωρίς το google maps και φυσικά χωρίς ψύχραιμο οδηγό (άξιος άξιος) θα είχαμε ταλαιπωρηθεί απίστευτα. Κι αυτό διότι το ξενοδοχείο μας ήταν "χωριό" από μόνο του. Εκτός πόλης, με τεράστιες εκτάσεις γηπέδων γκολφ (όπου κάνουν προετοιμασία διάφορες ομάδες) και γενικότερα αυτόνομο και απομακρυσμένο από την Peschiera. Ήταν, βέβαια, επιλογή μας διότι κρίναμε από την αρχή απαραίτητο να υπάρχουν όλα μέσα στο κατάλυμά μας, ώστε να αποφύγουμε βασικές μικρο-εκπλήξεις (π.χ. αναζήτηση εστιατορίου αργά το απόγευμα ενώ είμαστε όλοι εξουθενωμένοι και τα παιδιά πεινάνε σαν λύκοι=γκρίνια ατελείωτη).
Αφού τακτοποιηθήκαμε, δειπνήσαμε στο ατελείωτο μπουφέ του ξενοδοχείου, παρέα με Γερμανούς, Αυστριακούς και Ιταλούς συνδαιτημόνες κάθε ηλικίας και αποχωρήσαμε στα ιδιαίτερα να ξεκουραστούμε, ώστε να είμαστε μάχιμοι για την πρώτη προγραμματισμένη επίσκεψη : στη Βερόνα.
*Tip το οποίο βρήκα τυχαία στο internet, αλλά μας φάνηκε απίστευτα χρήσιμο : μπαίνοντας στον αυτοκινητόδρομο εκδίδεται αυτόματα ένα εισητηριάκι, το οποίο φυλάγεται ως κόρη οφθαλμού. Βγαίνοντας από τον αυτοκινητόδρομο βάζετε το εισητηριάκι στην κατάλληλη εγκοπή και πληρώνετε το αντίτιμο, το οποίο υπολογίζεται βάσει διαδρομής εντός αυτοκινητόδρομου. Όλα αυτόματα και χωρίς προσωπικό στους περισσότερους σταθμούς διοδίων!
Ημέρα 2η : Verona, la citta di amore
Η Βερόνα μας κέρδισε από την πρώτη στιγμή. Κομψή, μαζεμένη, πολύ τουριστική, αλλά με τον τύπο του πιο ψαγμένου τουρίστα που εκτός από την πολύβουη Βενετία θα αφιερώσει και λίγες ώρες στην πιο elegant Βερόνα. Τις εντυπώσεις κλέβει η κεντρική πλατεία Piazza Bra με τη διόλου ευκαταφρόνητη Arena di Verona. Στο χώρο της αρένα μάλιστα δίνονται συναυλίες και παίζεται όπερα κάτι το οποίο θα πρέπει να είναι μοναδικό να το παρακολουθήσει κανείς. Περιδιαβαίνοντας τα πολύ περιποιημένα στενά και ακολουθώντας το πλήθος φτάσαμε στο περίφημο σπίτι της Ιουλιέτας. Αναμείναμε υπομονετικά την τεράστια ουρά, βγάλαμε φωτογραφίες στο ξακουστό μπαλκόνι, κάναμε μια βόλτα και στο υπόλοιπο σπίτι και σίγουρα όλοι φανταστήκαμε έστω και για λίγο κάποιες σκηνές του σαιξπηρικού δράματος. Σίγουρα η ιδέα της άλλης μαμάς της παρέας να διαβάσουν τα κορίτσια την ιστορία του Ρωμαίου & της Ιουλιέτας πριν από το ταξίδι έπιασε τόπο, καθώς οι ερωτήσεις τους ήταν ουκ ολίγες.
Φτάνοντας το μεσημέρι έφτασε η επόμενη πιο ωραία στιγμή μου στη Βερόνα. Βρέθηκα, λοιπόν, να απολαμβάνω spaghetti με θέα την Αρένα και για κάποιο λόγο αυτό με ενθουσίασε. Βέβαια, η Arena di Verona δεν είναι Colosseum, αλλά στο τελευταίο αν θυμάμαι καλά δεν ήταν τόσο απλό να τρως και να το ατενίζεις...
Εξίσου άξια λόγου και... επίσκεψης η γέφυρα CastelVecchio με τις 3 αψίδες, που χρονολογείται από το 1354. Με θέα που κόβει την ανάσα, ενώνει την Verona με την Veroneta και ταξιδεύει τον επισκέπτη σε άλλες εποχές.
* Η Verona card είναι πολύ χρήσιμη και value for money και εκδίδεται πανεύκολα στη Βερόνα και όχι online.
** Για gelato στο Venchi και μόνο (αυτό είναι κατάλοιπο από προηγούμενο ταξίδι στη Ρώμη!)
Μετά από αυτό πήραμε το δρόμο της επιστροφής για φρεσκάρισμα και ανασύνταξη μιας και για δείπνο είχαμε κλείσει "τραπέζι" στο Medieval Times dinner&show...
Τραπέζι δεν ήταν ... πάγκος ήταν για την ακρίβεια! Οι κανόνες του κάστρου 3 : "Eat with your hands, drink as you wish, cheer for for your knight". Καθαρά τουριστική ατραξιόν, όμως ήταν όλα μελετημένα στη λεπτομέρεια. Μπήκαμε στο κάστρο ως καλεσμένοι του βασιλιά, ο οποίος μας υποδέχθηκε στην είσοδο, λάβαμε τις θέσεις μας στον πάγκο του κίτρινου ιππότη και περιμέναμε... Ξαφνικά οι πάγκοι γέμισαν με τσίγκινα σκεύη φαγητού, τα οποία αρχίσαμε να χτυπάμε μεταξύ τους ώστε να βγουν οι ιππότες. Ο κάθε ιππότης έβγαινε και ξεσήκωνε τον κόσμο του, χαιρετώντας, μοιράζοντας τριαντάφυλλα και αναζητώντας το δυνατότερο χειροκρότημα. Φάγαμε με τα χέρια στην κυριολεξία με τα χέρια τύπου Μεσαιωνικό φαγητό (ήτοι κοτοπουλάκι ψητό ολόκληρο ο καθένας, σούπα λαχανικών και κάποια πίτα εποχής και καλά). Τα ποτήρια γέμιζαν συνέχεια - αλλά συνέχεια όμως - με μπύρες και αναψυκτικά και οι ιππότες αγωνίζονταν μπροστά στα μάτια μας πάνω στα άλογά τους για τα μάτια της πριγκήπισσας! Έγιναν έφιππες μονομαχίες, άλλα μεσαιωνικά αγωνίσματα, κακός χαμός όταν ο ιππότης πέρναγε μπροστά από τη μεριά του στην αρένα, απλά το φινάλε ήταν λίγο άτονο. Ωστόσο, υπήρξε μοναδική εμπειρία για τα παιδιά και ειδικά για το μεγάλο αγόρι της παρέας, το οποίο είναι στην κατάλληλη ηλικία : αφενός είναι αρκετά μεγάλος για να θυμάται τι είδε και αφετέρου αρκετά μικρός ώστε να ζήσει μέσα σε όλο αυτό το δικό του παραμύθι! Ο μικρός μικρός από την άλλη, παρ' όλο που στην αρχή φοβήθηκα ότι θα τρομοκρατηθεί από το θόρυβο, εκτός του ότι συμμετείχε ενθουσιωδώς στο χτύπημα των κουζινικών, εκστασιάστηκε με τα άλογα που περνούσαν live από μπροστά του!
Ημέρα 3η: Αλλαγή προγράμματος, Βενετία & Ορθόδοξο Πάσχα
Ξεκινώ με την παραδοχή ότι ταξίδι χωρίς αλλαγές στο πρόγραμμα δεν νοείται ταξίδι κι όποιος έχει άλλη γνώμη ας με διορθώσει παρακαλώ
. Λοιπόν, είχαμε σχεδιάσει να επισκεφτούμε το Parco Natura Viva για να κάνουμε και safari, αλλά και το Parco Sigurta, όπου θα πέφταμε πάνω στη γιορτή της τουλίπας. Καθ' οδόν, όμως, για τη Βερόνα με όλες αυτές τις πινακίδες να μας καθοδηγούν στη Βενετία, νομίζω όλο σκεφτήκαμε ταυτόχρονα ότι άνετα θα μπορούσαμε να "κάψουμε" τα πάρκα για τις γόνδολες και τα κανάλια. Άλλωστε ήμασταν μόνο μία ώρα απόσταση από το ξενοδοχείο...Για τη Βενετία, δε θα πω πολλά. έχουν γραφτεί και ειπωθεί άλλωστε τόσα, που θεωρώ ότι η δική μου περιγραφή θα ωχρειούσε απλώς. Μόνο θα πω ότι για εμένα υπήρξε αποκάλυψη. Ό,τι είχα διαβάσει ή ακούσει ή δει σε φωτογραφίες ήταν πολύ λίγο μπροστά στην επιβλητικότητα της πλατείας του St. Marko. Κοσμοσυρροή απίστευτη, ομολογώ ότι κάποιες στιγμές αγχώθηκα με τα παιδιά, με την εξήγηση ότι πέσαμε πάνω στην εποχή που η Βενετία δεν μυρίζει. Δε θέλω να ξέρω μάλλον πώς είναι τα πράγματα εκεί αν μυρίζει... Από τις πιο ωραίες στιγμές της ημέρας, μιας και ήταν Κυριακή του Πάσχα, επισκεφθήκαμε την Ορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων, όπου τα παιδάκια μας ανάψαν τις λαμπάδες τους (Άννα θεά!!!!!). Εκεί είχε στηθεί - προς μεγάλη μας έκπληξη - πασχαλινό γλέντι με ψητά, χορούς, κόκκινα αυγά και πανηγύρια και τους Έλληνες της Βενετίας να διασκεδάζουν με την ψυχή τους. Έχοντας βρεθεί σε αντίστοιχες εκδηλώσεις στη Γερμανία, οφείλω να ομολογήσω ότι ήταν λίγο πιο κρύα τα πράγματα στην Ιταλία.
Αποκαμωμένοι από το περπάτημα (ειδική αναφορά θα κάνω στο σημείο ατό στον άντρα μου που ανέβηκε και κατέβηκε όλα τα σκαλιά της Βενετίας με το καροτσάκι του μικρού μας, με το μωρό μέσα εννοείται), έχοντας φάει ένα μέτριο μεσημεριανό πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Θα ξαναπήγαινα στη Βενετία νομίζω...
Κλείσαμε τη μέρα μας σε ένα από τα εστιατόρια του ξενοδοχειακού συγκροτήματος, τρώγοντας ένα μέτριο δείπνο, αλλά απολαμβάνοντας εξαιρετικό κρασί. Άλλωστε οι περιοχές γύρω από τη λίμνη Garda φημίζονται για τις εξαιρετικές ετικέτες κρασιού που παράγουν.
4th day = kids' day
Ααααααααααααααααα όλα κι όλα! Ή προτελευταία μέρα έχει επισήμως χαρακτηριστεί ως μέρα επιβράβευσης για τα παιδιά. Τι τσάμπα έκαναν τόσο περπάτημα Βερόνες, Βενετίες κλπ χωρίς να διαμαρτυρηθούν καθόλου; Όχι βέβαια, απλά αδημονούσαν για την ημέρα που ξημέρωσε και την επίσκεψη στην Gardaland. Ο ενθουσιασμός τους και η ανυπομονησία τους έκδηλη από το πρωινό ήδη και η ερώτηση στο αυτοκίνητο μία και μοναδική : σε πόση ώρα φτάνουμε; Ευτυχώς μόνο 15 λεπτά μας χώριζαν από το όνειρο...
Και φτάσαμε... και πληρώσαμε τα τσουχτερά εισητήρια για την είσοδο... και ευτυχώς ανακαλύψαμε σύντομα ότι το εν λόγω πάρκο είναι άξιο επίσκεψης. Αρχικά και βασικά είναι πεντακάθαρο! Δεν υπάρχει κάτω σκουπιδάκι ούτε για δείγμα, κάτι που μας έδωσε πολύ καλή ευκαιρία να δώσουμε στα παιδιά μαθήματα περί "διατηρήσεως του χώρου καθαρό" κλπ κλπ. Αν και δεν είμαστε roller coster fans (κανείς μας δεν μπήκε ούτε σε ένα) τα χαζέψαμε αρκετή ώρα από την ασφάλεια του εδάφους και αστειευτήκαμε ελαφρώς με τα ουρλιαχτά των τολμηρών. Προσωπική άποψη, είναι λίγο χαώδες στην οργάνωση των θεματικών του ενοτήτων, αλλά κανείς δεν πτοήθηκε από αυτό. Αντιθέτως και απευθύνομαι στους γονείς με μικρά & πολύ μικρά παιδιά, εντυπωσιαστήκαμε όλοι ανεξαιρέτως από την Peppa Pig Land (που μάλιστα είναι brand new entrance) και το χώρο αφιερωμένο στο αγαπημένο Kung Fu Panda. Ξετρελάθηκα με τα δέντρα που ήταν σε αυτό το χώρο όλα κλαδεμένα σε στυλ bonsai (έχοντας μια ιδιαίτερη αδυναμία στα bonsai) και με τα αληθινά bamboo που περιτριγυρίζουν το χώρο προπόνησης των επίδοξων μαχητών. Σε βάζει στο κλίμα θες δε θες! Τα μεγάλα μας παιδιά, επίσης, λάτρεψαν τη βόλτα μέσα στις Αιγυπτιακές πυραμίδες, αφού ζητούσαν να μπούμε ξανά και ξανά. Το πιο ωραίο ride που κάναμε (light επαναλαμβάνω για να μην περεξηγηθώ) ήταν το L' Albero di Prezzemolo, το οποίο αρχικά σε ξεναγούσε στο σπίτι του πράσινου δεινόσαυρου, μετά όμως τα έφερνε τα πάνω κάτω........... χωρίς προειδοποίηση! Επίσης, λατρέψαμε όλοι την οδό με τα πολύχρωμα δέντρα που σε κοιτούσαν καθώς περνούσες. Εκεί βγάλαμε νομίζω και τις πιο πολλές φωτογραφίες. Πέρα από αυτά, πέσαμε πάνω σε μία Φ Α Ν Τ Α Σ Τ Ι Κ Η παιδική χαρά, αλλά δυστυχώς είχε ήδη αρχίσει να βρέχει (η μόνη μέρα που μας τα χάλασε ο καιρός), οπότε δεν την ευχαριστήθηκαν τα παιδιά. Σε γενικές γραμμές, η Gardaland είναι ένα αξιόλογο θεματικό πάρκο, με ατραξιόν και παιχνίδια για όλες τις ηλικίες, που σίγουρα πρέπει να το επισκεφθεί κανείς εάν βρεθεί στην περιοχή. Δεν χρειάζεται, όμως, να αφιερώσει κανείς πάνω από μία μέρα - κατά τη γνώμη μου πάντα.
Και μιας και έβρεχε φύγαμε γρήγορα γρήγορα για το Gardaland Sealife Aqurium, το οποίο βρίσκεται τρόπον τινά απέναντι. Καλά, απέναντι δεν το λες - έπρεπε να διασχίσουμε το parking απ' άκρη σ' άκρη, αλλά τέλος πάντων. Λίγο θα μας ένοιαζε το περπάτημα στη βροχή αν το ενυδρείο μας αποζημίωνε. Αλλά δυστυχώς δεν μας αποζημίωσε. Απλά πολύ λίγο σε όλα, έως αδιάφορο και σχετικά μικρό.
Επιστροφή, λοιπόν, στο ξενοδοχείο για βραδυνό, κλείσιμο βαλίτσας και εξηγήσεις στα παιδιά ότι την επομένη επστρέφουμε Ελλάδα.
Ημέρα 5η: μία μικρή έκπληξη στο δρόμο της επιστροφής
Έχοντας κλείσει απογευματινή πτήση και εφόσον το αεροδρόμιο ήταν σχετικά κοντά δεν υπήρχε περίτωση να αφήσουμε την ημέτα ανεκμετάλλευτη, εννοώντας χωρίς νέες εικόνες με όποια ταλαιπωρία αυτό συνεπάγεται.
Αποφασίσαμε, λοιπόν, να περιπλανηθούμε στη Sirmione. Ο λόγος που την επιλέξαμε ήταν ότι απετέλεσε για πολλά χρόνια παραθεριστικό θέτετρο της Μαρίας Κάλλας, επομένως μας κίβησε αυτονόητα την περιέργεια.
Τι να πω; Οι άνθρωποι απλά ήξεραν πού να ζουν και πώς! Η εν λόγω πόλη -όχι πολύ μεγάλη- είναι χτισμένη στα παράλια της λίμνης Garda, είναι λουτρόπολη με το ανάλογο resort και περιβάλλεται από ένα πραγματικό παμπάλαιο μεσαιωνικό κάστρο τόσο καλοδιατηρημένο που αν αφεθείς νομίζεις ότι θα δεις τους ιππότες να περνάνε καβάλα στα άλογά τους.
Είναι γνωστό τουριστικό θέρετρο -προφανώς λόγω των θερμών πηγών- με πολλά λιλιπούτεια μαγαζάκια, restaurant και φυσικά gelateries. Την παράσταση κλέβει ένα τόσο δα μικρό μωβ μαγαζάκι στην είσοδο της πόλης αφιερωμένο αποκλειστικά στην πώληση ειδών που προκύπτουν από τη λεβάντα : αρώματα, σαπουνάκια, έλαια και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς. Το άρωμα μεθυστικό - δωρεάν παροχή σε εμάς που απολαύσαμε το εσπρεσάκι μας στο διπλανό cafè.
Last edited:
