Maria_Maz
Member
- Μηνύματα
- 59
- Likes
- 49
- Επόμενο Ταξίδι
- Εκουαδορ-Γκαλαπαγκος
- Ταξίδι-Όνειρο
- Περου-Βολιβια
Κόστα Ρίκα…οι παλιοί ταξιδευτές λένε ότι είναι από τους καλύτερους προορισμούς του κόσμου! Ψάχνοντας στο google earth είδα και Ονδούρα και έτσι μπήκε το δίλλημα… τι από τα δύο; Κουβέντα στην κουβέντα λέμε πάμε και στα δύο. Με μια ενδιάμεση πτήση δε θα είναι και δύσκολο. Έτσι ξεκίνησε η προετοιμασία για τον καλοκαιρινό μας ξενιτεμό! Και κάπου εκεί μας έρχεται η ιδέα να διασχίσουμε την Νικαράγουα και να φτάσουμε οδικώς στην Ονδούρα!! Τρελό ακουγόταν, αλλά τελικά όλα γίνονται! Διάθεση ταξιδευτή να έχεις!
Πετάξαμε μέσω ΝΥ και φτάσαμε στην πρωτεύουσα San Jose. Καμιά ωρίτσα μετά, αφού ξεμπερδέψαμε με βίζες και χαρτιά, βγήκαμε έξω στη ζέστη και στην υγρασία. Κλασσικά πράγματα και ωραία! Θέλανε 25$ για να μας πάνε στην πόλη τα ταξί αλλά πάλι καθάρισε ο καλός μου. Πήραμε ένα, το οποίο θα γύριζε άδειο, με 10$. Ρωτώντας πας πιο φτηνά στην πόλη! Χαχα!
Φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας Aranjuez στην ομώνυμη περιοχή και μέχρι να ετοιμαστεί το δωμάτιο πήγαμε για ένα καφεδάκι αλά Κόστα Ρίκα. Φημίζεται άλλωστε για τον καλό της καφέ (2 καφέδες, 2σάντουιτς και ένα νερό 11$). Αφού τακτοποιηθήκαμε ξεκινήσαμε για το κέντρο της πόλης με τα πόδια. Ο ξενοδόχος μας είπε να μην πολυαπλωθούμε σε γειτονιές γιατί τις Κυριακές είναι λίγο ερημιά και επικίνδυνα. Έτσι κατηφορίσαμε προς την κεντρική πλατεία. Στην διαδρομή χαζέψαμε ένα μικρό παζάρι με σουβενίρ και φυσικά αγοράσαμε τα απαραίτητα δωράκια. Ναι φυσικά από την πρώτη μέρα!! Μου έχει γίνει μάθημα να αγοράζω εκείνη τη στιγμή που βλέπω κάτι γιατί μετά μπορεί να μη το ξαναβγώ. Εντάξει μπορεί και να το ξαναβρώ πιο φτηνά αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία!! Χαχα!
Η πρωτεύουσα, από τα λίγα που είδα δε μου έλεγε και τίποτα.
Λίγο άχρωμη και άγευστη. Αν και Κυριακή είχε αρκετό κόσμο. Φάγαμε λίγο τουριστικό φαί με 40$ και μαζευτήκαμε νωρίς γιατί το πρωί ξεκινούσε η 2ήμερη εκδρομή μας για το Tortuguero.
Κλασσική διαδρομή για τους περισσότερους που επισκέπτονται τη χώρα. Είχαμε κάνει την έρευνα μας και είχαμε στείλει μερικά μειλ από εδώ στα γραφεία που κάνουν αυτή την εκδρομή και τελικά η κράτηση έγινε επιτόπου από το ξενοδοχείο μας. Τους πήρε τηλέφωνο ο ξενοδόχος και κλείσαμε για τις 6.30 το άλλο πρωί. Θέλω να αναφέρω ότι παντού όπου και να πήγαμε η εξυπηρέτηση και η οργάνωση του τουρισμού τους είναι εκπληκτική! Αξίζει ένα μπράβο! Ας πάει και κανείς δικός μας που ασχολείται με τον τουρισμό να μάθει πως φέρονται και τι προσφέρουν. Γι¨ αυτό και ο τουρισμός είναι η μεγαλύτερη πηγή εσόδων της χώρας μετά τα μικροτσίπ που εξάγουν! Λοιπόν τέλος η παρένθεση. Το γραφείο που κλείσαμε είναι το Jungle Tom Safaris και το συστήνω. Ο υπεύθυνος της εκδρομής ο Tom, που στην πορεία κατάλαβα ότι είναι και ο ιδιοκτήτης, είναι απλά φοβερός. Το παίζει υπάλληλος και κάνει μόνος του την ξενάγηση και την εκδρομή γιατί απλά του αρέσει αυτό που κάνει! Μιλάει με τόσο πάθος για τη χώρα του, για τη φύση και σου δίνει τόσες πληροφορίες που δε θες να σταματήσει να μιλάει.
Η διαδρομή ξεκίνησε με ένα βανάκι, ήμασταν 7 άτομα σύνολο, και κράτησε 2 ώρες μαζί με στάσεις. Βγάλαμε φωτό σ¨ ένα δίχρωμο ποτάμι
φάγαμε χορταστικό πρωινό σε εστιατόριο, πήραμε παγωτό χειροποίητο από έναν στο δρόμο και σταματήσαμε να δούμε πολλά πιθηκάκια σ¨ ένα σπίτι με υπέροχο κήπο. Σε όλη τη διαδρομή αυτό που με εντυπωσίασε ήταν οι υπέροχοι κήποι των σπιτιών τους. Ήταν τόσο καθαροί, τακτικοί και με τόσο όμορφα πολύχρωμα φυτά! Αντί για κάγκελα ή τοίχους είχαν πολύ περιποιημένους φράχτες από θάμνους,
τόσο όμορφα κομμένους που έλεγα ότι αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να έχουν κάνει μαθήματα κηπουρικής! Εγώ με κάτι τέτοια παθαίνω!!
Στη συνέχεια επιβιβαστήκαμε σε μια αρκετά άνετη βάρκα
και ξεκινήσαμε για βόλτα στο ποτάμι. Απλά ήταν πανέμορφα! Η φύση σ¨αυτή τη χώρα σε αφήνει άφωνο! Είναι τόσο τρελή η βλάστηση που δεν περιγράφεται με λόγια, ούτε καν με φωτογραφίες!
Το ποτάμι καταλήγει σ¨ένα πολύ μεγάλο κανάλι και αφού μεσολαβήσει μια στενή λωρίδα γης είναι η θάλασσα. Πάνω στη στεριά λοιπόν υπάρχει το πολύ γραφικό χωριουδάκι Tortuguero
φυσικά είναι γνωστό για τις τεράστιες χελώνες που βγαίνουν κάθε βράδυ, τους καλοκαιρινούς μήνες, για να γεννήσουν τα αυγά τους. Λίγο πιο έξω από το χωριό ήταν το κατάλυμα που θα περνάγαμε το βράδυ μας. Φτάσαμε στις 1 το μεσημέρι, μας υποδέχτηκαν με welcome χυμό και πήγαμε στα πολύ όμορφα δωμάτια μας μέχρι τις 1.30 που θα τρώγαμε. Ο χώρος πολύ όμορφος, φυσικά μέσα σε rain forest δηλαδή τροπική ζούγκλα θα το έλεγα εγώ, με ξύλινα σπιτάκια
και μια μεγάλη πισίνα για όποιον ήθελε να δροσιστεί γιατί στο μέρος αυτό η θάλασσα δεν είναι για μπάνιο. Συναντηθήκαμε ξανά στις 3 και πήγαμε βόλτα με μια μικρή βάρκα μέσω του καναλιού στο χωριό. Πολύ ωραία φάση το χωριουδάκι. Αρκετά ενοικιαζόμενα, μια πλατεία με μεγάλο δέντρο στο κέντρο σαν όλα τα κλασσικά χωριά
μαγαζάκια και…τσούκ έβγαινες θάλασσα. Είδαμε τις πατημασιές από τις χελώνες και τις τρύπες που είχαν σκάψει το βράδυ
Τεράστιες! Κανονίσαμε να πάμε το βράδυ τουρ για να τις δούμε. Το κόστος ήταν έξτρα, 50$ το άτομο! Αλλά εγώ το ήθελα πολύ. Κράτησε 2 ώρες με ταλαιπωρία και πολλά πολλά κουνούπια που με τσιμπάγανε πάνω από τα ρούχα και λέγαμε τι μούφα που είναι αλλά στο τέλος είδαμε να γεννάει τα 100 αυγά μια χελώνα και είπα, οκ Μαρία άξιζε!
Την επομένη πήγαμε βόλτα με την σκεπαστή μας βάρκα, και το τονίζω γιατί έβρεχε και ήμασταν ευτυχώς οι μοναδικοί με υπόστεγο, και απολαύσαμε μια υπέροχη βαρκάδα. Είδαμε αλιγάτορες, πουλιά και πιθηκάκια. Μετά πήγαμε στο χωριό και αφού βάλαμε γαλότσες περπατήσαμε στο δάσος παρέα με τα κουνούπια. Ήταν πανέμορφα αν εξαιρέσεις το καταραμένα!! Με έξτρα σπρέι και αυτά, εκεί, κάπου θα έβρισκαν να σου πιουν το αιματάκι. Στις 2 ξεκινήσαμε για πίσω. Βάρκα και βανάκι. Κάπου στη διαδρομή μας άφησαν και εμείς συνεχίσαμε με ένα άλλο βαν, μόνοι μας για το Arenal. Φυσικά το είχε κανονίσει ο Tom. Είναι αυτό που έλεγα πριν για την οργάνωση τους! Ολα βέβαια με το ανάλογο κόστος.
Φτάσαμε στο χωριό στις 10 το βράδυ, φαγητό στην πλατεία σ ένα σουβλατζίδικο και ύπνο. Το χωριό δεν έχει και πολλά πράγματα να κάνεις και να δεις. Έχει ένα όμορφο ηφαίστειο όπου δεν το ανεβαίνεις γιατί είναι ενεργό, όχι ότι εγώ θα ανέβαινα! Χαχα! και αρκετές θερμές πηγές. Υπάρχουν και αρκετά ακριβά ξενοδοχεία που έχουν σπα. Μπορείς να τα επισκεφτείς και χωρίς να μένεις εκεί. Εμείς προτιμήσαμε να πάμε για μπάνιο σ έναν μεγάλο καταρράκτη 70μ. Πήραμε ταξάκι, πας και με τα πόδια αλλά έχει αρκετή ανηφόρα, και αφού περπατήσαμε αρκετά, παρααααπαπαμ ο καταρράκτης! Φανταστικά! Τέλεια! Βέβαια έπεφτε με τόση δύναμη και είχε κύματα που ήθελε πολύ καλό κολύμπι και πολύ προσοχή
Στις 2.30 ήρθε το βανάκι μας στο ξενοδοχείο και φύγαμε για Monteverde. Να αναφέρω ότι κάθε διαδρομή μας κόστισε 30 εως 50$/άτομο, όχι και λίγα αλλά άνετα, γρήγορα και όποτε ήθελες! Πήγαμε οδικώς καμιά ωρίτσα και φτάσαμε στη λίμνη Arenal. Είναι ο πιο σύντομος δρόμος μέσω της λίμνης και πολύ γραφικός θα έλεγα. Παντού φυσικά πράσινο, δε χρειάζεται να το λέω, εσείς θα έχετε στο μυαλό σας ότι η Κόστα Ρίκα είναι ΠΑΝΤΟΥ πράσινη,
και το ηφαίστειο φάτσα κάρτα
Δυστυχώς δε είδαμε πολύ τον ήλιο στη χώρα. Είχε αρκετή συννεφιά σχεδόν κάθε μέρα. Για μένα άσχημο. Φτάσαμε στην όχθη και μας περίμενε άλλος οδηγός ντόπιος με έναν φίλο του Αμερικάνο ξεχασμένο από καιρό στη χώρα. Τραγουδάγανε σε όλη τη διαδρομή και ο ένας μάθαινε στον άλλο τραγούδια. Γέλασα τόσο πολύ μαζί τους!! Κάναμε 2 ώρες μες στους χωματόδρομους αλλά με πολύ ωραία τοπία
και φυσικά γέλιο. Φτάσαμε στο Monteverde, το πράσινο βουνό, με πολύ βροχή. Μείναμε σε ένα ψιλοάθλιο ενοικιαζόμενο, Casa Tranquilo,
γιατί ντραπήκαμε να πούμε όχι. Καθαρό ήταν αλλά με πολύ θόρυβο γιατί ήταν ξύλινο και ακούγονταν όλα. Γελάσαμε γιατί μόνο tranquilo, δηλαδή χαλαρό, δεν ήταν! Ήταν το μοναδικό μέχρι στιγμής δωμάτιο που μείναμε 2 νύχτες και δε μας άρεσε κιόλας! Χαχα είμαστε τρελοί! Αλλά εύκολοι! Είχε ψιλοκρύο, βάλαμε τα φλις και τα αδιάβροχα και βγήκαμε στο χωριό. Δεν είχε κάτι το ιδιαίτερο από ομορφιά, αρκετούς τουρίστες που πάνε για τα δάση του και για τις πολλές δραστηριότητες που έχει να κάνεις. Γενικά στη χώρα έχουν εκμεταλλευτεί τα πάντα με προσεγμένο τρόπο πάντα και έχει πολλά να κάνεις. Α ρε Ελλάδα τι θα μπορούσες να κάνεις με τις ομορφιές σου και την παράδοσή σου!
Το πρωί κανονίσαμε πάλι με βαν να μας πάνε στο προστατευόμενο πάρκο της Santa Elena.
Περπατήσαμε 2 ώρες μες στη ζούγκλα, δε χρειάζεται οδηγός, σου δίνουν ένα μικρό χάρτη στο εκδοτήριο και στα μονοπάτια υπάρχει σήμανση. Γυρίσαμε στις 1.30 και μας περίμενε άλλος οδηγός για να μας πάει σε άλλο πάρκο για canopy. Το canopy είναι το εθνικό τους σπορ, πλάκα κάνω, αλλά παντού έχουν τέτοιες εγκαταστάσεις. Χιλιόμετρα από σύρμα και πάνω εκεί εσύ κάνεις τον spiderman, τον ταρζάν και ότι άλλο σκεφτούν!! Εγώ ΦΥΣΙΚΑ ούτε στον ύπνο μου δε θα το έκανα! Περίμενα στο κυλικείο, με το ημερολόγιο μου, τον τρελό μου άντρα. Έτσι δε μπορώ να περιγράψω την εμπειρία. Μπορώ να πω όμως ότι από τις κραυγές τους και από τα βιντεάκια που είδα μετά ότι είναι φανταστικά, για όποιον δε φοβάται τα ύψη!
Το πρωί αναχώρηση για Montezuma στις 8 με βαν, μετά μια μικρή διαδρομή με ταξί που μας πήγε στην προβλήτα να πάρουμε το φερυ και μετά απέναντι, στο Paquera
πάλι βανάκι για Montezuma. Όλα αυτά τα είχανε συνεννοηθεί μεταξύ τους. Εμείς απλά είπαμε ότι θέλουμε να πάμε Montezuma! Απίστευτο! Αφού ρωτάγαμε και ξαναρωτάγαμε από ανασφάλεια, και τώρα θα μας περιμένουν; πως τον λένε τον οδηγό που θα περιμένει; και άλλα τέτοια. Φτάσαμε στις 1.30 και αναζητήσαμε δωμάτιο. Μετά από 2,3 βρήκαμε ένα ωραίο ενοικιαζόμενο πολύ όμορφο μέσα σε έναν υπέροχο κήπο με δέντρα και είδαμε τόσα πολλά ζώα που ούτε στο δάσος δεν είδαμε. Σκιουράκια, πολύχρωμα πουλιά, πιθηκάκια να έρχονται δίπλα μας έπαθα πλάκα. Και όλα αυτά στο μπαλκόνι μας!
Το χωριό πολύ φευγάτο, με πολλούς χίπιδες ξεχασμένους
να πουλάνε μπιχλιμπίδια, να καπνίζουν χόρτο συνέχεια, άλλωστε το χωριό λέγεται και Montefuma από το fumar=καπνίζω!! Χαχα! αρκετούς σέρφερς και γενικά μια χαλαρή ατμόσφαιρα. Η παραλίες, μια μικρή και μια μεγάλη όμορφη φωτογραφικά αλλά με πολύ κύμα, ρεύματα και με μεγάλες πέτρες μέσα που ήταν επικίνδυνες να πέσεις πάνω τους, αφού σε κοπάναγαν τα κύματα σαν χταπόδι. Όμορφα μαγαζάκια για φαγητό και ποτάκια και με μια ντίσκο όλα τα λεφτά! Μάζευε εκεί 5,6 ντόπιους,
τελείως γραφικούς, που είμαι σίγουρη ότι τους πλήρωνε ο ιδιοκτήτης για να κάνουν τζόγο, και έπεσε πολύ γέλιο!! Τα παρατράγουδα σε όλο του το μεγαλείο. Η Πάνια θα γέμιζε μερικές εκπομπές με αυτούς! Ένας παππούς χόρευε τένκο κανένα δίωρο χωρίς σταματημό και έκανε πως έτρωγε τα φωτάκια από την ντισκομπάλα που ήταν στο πάτωμα!
Χαχα! τι είχε πάρει????? Περάσαμε όμορφα και χαλαρά 2 μέρες και μετά προσπαθούσαμε να βρούμε τρόπο να φύγουμε για Νικαράγουα. Κανονικά τα υπεραστικά λεωφορεία tica bus φεύγουν από την πρωτεύουσα San Jose και για μας που ήμασταν δυτικά στη χερσόνησο Montezuma ήταν αρκετά δύσκολο. Έτσι ξεκίνησε μια περιπέτεια… πήραμε βαν για Liberia (50$/ατομο) με αρκετό χωματόδρομο και αλλαγή 2 αυτοκινήτων, μετά πήραμε το δημόσιο λεωφορείο για τα σύνορα Penas Blancas (λευκά βράχια) και φτάάάάσαμε! Και έτσι με λίγο κόπο, ιδρώτα και λίγο βροχούλα μπήκαμε Νικαράγουα…και η συνέχεια γνωστή!
Αγγλικά σχεδόν παντού, μεγάλη ασφάλεια, η χώρα δεν έχει στρατό και διαθέτει τα χρήματα αυτά για το οικοσύστημα της, wi-fi και desktop σε όλα τα lobby με δωρεάν χρήση του ιντερνετ, πολύ υγρασία λόγω καθημερινής βροχής, καθόλου μουσική και χρώμα στις πόλεις τους και στην κουλτούρα τους. Αρκετά ανοιχτόχρωμοι.
Νόμισμα colones 1?=700col
Δωμάτια 20-50?, ποτά 3/4?, φαγητό 7/10?, νερό 1/2lt 1?
Για πιο πολλές φωτό εδώ
Costa Rica - a set on Flickr
Πετάξαμε μέσω ΝΥ και φτάσαμε στην πρωτεύουσα San Jose. Καμιά ωρίτσα μετά, αφού ξεμπερδέψαμε με βίζες και χαρτιά, βγήκαμε έξω στη ζέστη και στην υγρασία. Κλασσικά πράγματα και ωραία! Θέλανε 25$ για να μας πάνε στην πόλη τα ταξί αλλά πάλι καθάρισε ο καλός μου. Πήραμε ένα, το οποίο θα γύριζε άδειο, με 10$. Ρωτώντας πας πιο φτηνά στην πόλη! Χαχα!
Φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας Aranjuez στην ομώνυμη περιοχή και μέχρι να ετοιμαστεί το δωμάτιο πήγαμε για ένα καφεδάκι αλά Κόστα Ρίκα. Φημίζεται άλλωστε για τον καλό της καφέ (2 καφέδες, 2σάντουιτς και ένα νερό 11$). Αφού τακτοποιηθήκαμε ξεκινήσαμε για το κέντρο της πόλης με τα πόδια. Ο ξενοδόχος μας είπε να μην πολυαπλωθούμε σε γειτονιές γιατί τις Κυριακές είναι λίγο ερημιά και επικίνδυνα. Έτσι κατηφορίσαμε προς την κεντρική πλατεία. Στην διαδρομή χαζέψαμε ένα μικρό παζάρι με σουβενίρ και φυσικά αγοράσαμε τα απαραίτητα δωράκια. Ναι φυσικά από την πρώτη μέρα!! Μου έχει γίνει μάθημα να αγοράζω εκείνη τη στιγμή που βλέπω κάτι γιατί μετά μπορεί να μη το ξαναβγώ. Εντάξει μπορεί και να το ξαναβρώ πιο φτηνά αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία!! Χαχα!
Η πρωτεύουσα, από τα λίγα που είδα δε μου έλεγε και τίποτα.
Λίγο άχρωμη και άγευστη. Αν και Κυριακή είχε αρκετό κόσμο. Φάγαμε λίγο τουριστικό φαί με 40$ και μαζευτήκαμε νωρίς γιατί το πρωί ξεκινούσε η 2ήμερη εκδρομή μας για το Tortuguero.
Κλασσική διαδρομή για τους περισσότερους που επισκέπτονται τη χώρα. Είχαμε κάνει την έρευνα μας και είχαμε στείλει μερικά μειλ από εδώ στα γραφεία που κάνουν αυτή την εκδρομή και τελικά η κράτηση έγινε επιτόπου από το ξενοδοχείο μας. Τους πήρε τηλέφωνο ο ξενοδόχος και κλείσαμε για τις 6.30 το άλλο πρωί. Θέλω να αναφέρω ότι παντού όπου και να πήγαμε η εξυπηρέτηση και η οργάνωση του τουρισμού τους είναι εκπληκτική! Αξίζει ένα μπράβο! Ας πάει και κανείς δικός μας που ασχολείται με τον τουρισμό να μάθει πως φέρονται και τι προσφέρουν. Γι¨ αυτό και ο τουρισμός είναι η μεγαλύτερη πηγή εσόδων της χώρας μετά τα μικροτσίπ που εξάγουν! Λοιπόν τέλος η παρένθεση. Το γραφείο που κλείσαμε είναι το Jungle Tom Safaris και το συστήνω. Ο υπεύθυνος της εκδρομής ο Tom, που στην πορεία κατάλαβα ότι είναι και ο ιδιοκτήτης, είναι απλά φοβερός. Το παίζει υπάλληλος και κάνει μόνος του την ξενάγηση και την εκδρομή γιατί απλά του αρέσει αυτό που κάνει! Μιλάει με τόσο πάθος για τη χώρα του, για τη φύση και σου δίνει τόσες πληροφορίες που δε θες να σταματήσει να μιλάει.
Η διαδρομή ξεκίνησε με ένα βανάκι, ήμασταν 7 άτομα σύνολο, και κράτησε 2 ώρες μαζί με στάσεις. Βγάλαμε φωτό σ¨ ένα δίχρωμο ποτάμι
φάγαμε χορταστικό πρωινό σε εστιατόριο, πήραμε παγωτό χειροποίητο από έναν στο δρόμο και σταματήσαμε να δούμε πολλά πιθηκάκια σ¨ ένα σπίτι με υπέροχο κήπο. Σε όλη τη διαδρομή αυτό που με εντυπωσίασε ήταν οι υπέροχοι κήποι των σπιτιών τους. Ήταν τόσο καθαροί, τακτικοί και με τόσο όμορφα πολύχρωμα φυτά! Αντί για κάγκελα ή τοίχους είχαν πολύ περιποιημένους φράχτες από θάμνους,
τόσο όμορφα κομμένους που έλεγα ότι αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να έχουν κάνει μαθήματα κηπουρικής! Εγώ με κάτι τέτοια παθαίνω!!
Στη συνέχεια επιβιβαστήκαμε σε μια αρκετά άνετη βάρκα
και ξεκινήσαμε για βόλτα στο ποτάμι. Απλά ήταν πανέμορφα! Η φύση σ¨αυτή τη χώρα σε αφήνει άφωνο! Είναι τόσο τρελή η βλάστηση που δεν περιγράφεται με λόγια, ούτε καν με φωτογραφίες!
Το ποτάμι καταλήγει σ¨ένα πολύ μεγάλο κανάλι και αφού μεσολαβήσει μια στενή λωρίδα γης είναι η θάλασσα. Πάνω στη στεριά λοιπόν υπάρχει το πολύ γραφικό χωριουδάκι Tortuguero
και μια μεγάλη πισίνα για όποιον ήθελε να δροσιστεί γιατί στο μέρος αυτό η θάλασσα δεν είναι για μπάνιο. Συναντηθήκαμε ξανά στις 3 και πήγαμε βόλτα με μια μικρή βάρκα μέσω του καναλιού στο χωριό. Πολύ ωραία φάση το χωριουδάκι. Αρκετά ενοικιαζόμενα, μια πλατεία με μεγάλο δέντρο στο κέντρο σαν όλα τα κλασσικά χωριά
μαγαζάκια και…τσούκ έβγαινες θάλασσα. Είδαμε τις πατημασιές από τις χελώνες και τις τρύπες που είχαν σκάψει το βράδυ
Τεράστιες! Κανονίσαμε να πάμε το βράδυ τουρ για να τις δούμε. Το κόστος ήταν έξτρα, 50$ το άτομο! Αλλά εγώ το ήθελα πολύ. Κράτησε 2 ώρες με ταλαιπωρία και πολλά πολλά κουνούπια που με τσιμπάγανε πάνω από τα ρούχα και λέγαμε τι μούφα που είναι αλλά στο τέλος είδαμε να γεννάει τα 100 αυγά μια χελώνα και είπα, οκ Μαρία άξιζε!
Την επομένη πήγαμε βόλτα με την σκεπαστή μας βάρκα, και το τονίζω γιατί έβρεχε και ήμασταν ευτυχώς οι μοναδικοί με υπόστεγο, και απολαύσαμε μια υπέροχη βαρκάδα. Είδαμε αλιγάτορες, πουλιά και πιθηκάκια. Μετά πήγαμε στο χωριό και αφού βάλαμε γαλότσες περπατήσαμε στο δάσος παρέα με τα κουνούπια. Ήταν πανέμορφα αν εξαιρέσεις το καταραμένα!! Με έξτρα σπρέι και αυτά, εκεί, κάπου θα έβρισκαν να σου πιουν το αιματάκι. Στις 2 ξεκινήσαμε για πίσω. Βάρκα και βανάκι. Κάπου στη διαδρομή μας άφησαν και εμείς συνεχίσαμε με ένα άλλο βαν, μόνοι μας για το Arenal. Φυσικά το είχε κανονίσει ο Tom. Είναι αυτό που έλεγα πριν για την οργάνωση τους! Ολα βέβαια με το ανάλογο κόστος.
Φτάσαμε στο χωριό στις 10 το βράδυ, φαγητό στην πλατεία σ ένα σουβλατζίδικο και ύπνο. Το χωριό δεν έχει και πολλά πράγματα να κάνεις και να δεις. Έχει ένα όμορφο ηφαίστειο όπου δεν το ανεβαίνεις γιατί είναι ενεργό, όχι ότι εγώ θα ανέβαινα! Χαχα! και αρκετές θερμές πηγές. Υπάρχουν και αρκετά ακριβά ξενοδοχεία που έχουν σπα. Μπορείς να τα επισκεφτείς και χωρίς να μένεις εκεί. Εμείς προτιμήσαμε να πάμε για μπάνιο σ έναν μεγάλο καταρράκτη 70μ. Πήραμε ταξάκι, πας και με τα πόδια αλλά έχει αρκετή ανηφόρα, και αφού περπατήσαμε αρκετά, παρααααπαπαμ ο καταρράκτης! Φανταστικά! Τέλεια! Βέβαια έπεφτε με τόση δύναμη και είχε κύματα που ήθελε πολύ καλό κολύμπι και πολύ προσοχή
Στις 2.30 ήρθε το βανάκι μας στο ξενοδοχείο και φύγαμε για Monteverde. Να αναφέρω ότι κάθε διαδρομή μας κόστισε 30 εως 50$/άτομο, όχι και λίγα αλλά άνετα, γρήγορα και όποτε ήθελες! Πήγαμε οδικώς καμιά ωρίτσα και φτάσαμε στη λίμνη Arenal. Είναι ο πιο σύντομος δρόμος μέσω της λίμνης και πολύ γραφικός θα έλεγα. Παντού φυσικά πράσινο, δε χρειάζεται να το λέω, εσείς θα έχετε στο μυαλό σας ότι η Κόστα Ρίκα είναι ΠΑΝΤΟΥ πράσινη,
και το ηφαίστειο φάτσα κάρτα
Δυστυχώς δε είδαμε πολύ τον ήλιο στη χώρα. Είχε αρκετή συννεφιά σχεδόν κάθε μέρα. Για μένα άσχημο. Φτάσαμε στην όχθη και μας περίμενε άλλος οδηγός ντόπιος με έναν φίλο του Αμερικάνο ξεχασμένο από καιρό στη χώρα. Τραγουδάγανε σε όλη τη διαδρομή και ο ένας μάθαινε στον άλλο τραγούδια. Γέλασα τόσο πολύ μαζί τους!! Κάναμε 2 ώρες μες στους χωματόδρομους αλλά με πολύ ωραία τοπία
και φυσικά γέλιο. Φτάσαμε στο Monteverde, το πράσινο βουνό, με πολύ βροχή. Μείναμε σε ένα ψιλοάθλιο ενοικιαζόμενο, Casa Tranquilo,
γιατί ντραπήκαμε να πούμε όχι. Καθαρό ήταν αλλά με πολύ θόρυβο γιατί ήταν ξύλινο και ακούγονταν όλα. Γελάσαμε γιατί μόνο tranquilo, δηλαδή χαλαρό, δεν ήταν! Ήταν το μοναδικό μέχρι στιγμής δωμάτιο που μείναμε 2 νύχτες και δε μας άρεσε κιόλας! Χαχα είμαστε τρελοί! Αλλά εύκολοι! Είχε ψιλοκρύο, βάλαμε τα φλις και τα αδιάβροχα και βγήκαμε στο χωριό. Δεν είχε κάτι το ιδιαίτερο από ομορφιά, αρκετούς τουρίστες που πάνε για τα δάση του και για τις πολλές δραστηριότητες που έχει να κάνεις. Γενικά στη χώρα έχουν εκμεταλλευτεί τα πάντα με προσεγμένο τρόπο πάντα και έχει πολλά να κάνεις. Α ρε Ελλάδα τι θα μπορούσες να κάνεις με τις ομορφιές σου και την παράδοσή σου!
Το πρωί κανονίσαμε πάλι με βαν να μας πάνε στο προστατευόμενο πάρκο της Santa Elena.
Περπατήσαμε 2 ώρες μες στη ζούγκλα, δε χρειάζεται οδηγός, σου δίνουν ένα μικρό χάρτη στο εκδοτήριο και στα μονοπάτια υπάρχει σήμανση. Γυρίσαμε στις 1.30 και μας περίμενε άλλος οδηγός για να μας πάει σε άλλο πάρκο για canopy. Το canopy είναι το εθνικό τους σπορ, πλάκα κάνω, αλλά παντού έχουν τέτοιες εγκαταστάσεις. Χιλιόμετρα από σύρμα και πάνω εκεί εσύ κάνεις τον spiderman, τον ταρζάν και ότι άλλο σκεφτούν!! Εγώ ΦΥΣΙΚΑ ούτε στον ύπνο μου δε θα το έκανα! Περίμενα στο κυλικείο, με το ημερολόγιο μου, τον τρελό μου άντρα. Έτσι δε μπορώ να περιγράψω την εμπειρία. Μπορώ να πω όμως ότι από τις κραυγές τους και από τα βιντεάκια που είδα μετά ότι είναι φανταστικά, για όποιον δε φοβάται τα ύψη!
Το πρωί αναχώρηση για Montezuma στις 8 με βαν, μετά μια μικρή διαδρομή με ταξί που μας πήγε στην προβλήτα να πάρουμε το φερυ και μετά απέναντι, στο Paquera
πάλι βανάκι για Montezuma. Όλα αυτά τα είχανε συνεννοηθεί μεταξύ τους. Εμείς απλά είπαμε ότι θέλουμε να πάμε Montezuma! Απίστευτο! Αφού ρωτάγαμε και ξαναρωτάγαμε από ανασφάλεια, και τώρα θα μας περιμένουν; πως τον λένε τον οδηγό που θα περιμένει; και άλλα τέτοια. Φτάσαμε στις 1.30 και αναζητήσαμε δωμάτιο. Μετά από 2,3 βρήκαμε ένα ωραίο ενοικιαζόμενο πολύ όμορφο μέσα σε έναν υπέροχο κήπο με δέντρα και είδαμε τόσα πολλά ζώα που ούτε στο δάσος δεν είδαμε. Σκιουράκια, πολύχρωμα πουλιά, πιθηκάκια να έρχονται δίπλα μας έπαθα πλάκα. Και όλα αυτά στο μπαλκόνι μας!
Το χωριό πολύ φευγάτο, με πολλούς χίπιδες ξεχασμένους
Χαχα! τι είχε πάρει????? Περάσαμε όμορφα και χαλαρά 2 μέρες και μετά προσπαθούσαμε να βρούμε τρόπο να φύγουμε για Νικαράγουα. Κανονικά τα υπεραστικά λεωφορεία tica bus φεύγουν από την πρωτεύουσα San Jose και για μας που ήμασταν δυτικά στη χερσόνησο Montezuma ήταν αρκετά δύσκολο. Έτσι ξεκίνησε μια περιπέτεια… πήραμε βαν για Liberia (50$/ατομο) με αρκετό χωματόδρομο και αλλαγή 2 αυτοκινήτων, μετά πήραμε το δημόσιο λεωφορείο για τα σύνορα Penas Blancas (λευκά βράχια) και φτάάάάσαμε! Και έτσι με λίγο κόπο, ιδρώτα και λίγο βροχούλα μπήκαμε Νικαράγουα…και η συνέχεια γνωστή!
Αγγλικά σχεδόν παντού, μεγάλη ασφάλεια, η χώρα δεν έχει στρατό και διαθέτει τα χρήματα αυτά για το οικοσύστημα της, wi-fi και desktop σε όλα τα lobby με δωρεάν χρήση του ιντερνετ, πολύ υγρασία λόγω καθημερινής βροχής, καθόλου μουσική και χρώμα στις πόλεις τους και στην κουλτούρα τους. Αρκετά ανοιχτόχρωμοι.
Νόμισμα colones 1?=700col
Δωμάτια 20-50?, ποτά 3/4?, φαγητό 7/10?, νερό 1/2lt 1?
Για πιο πολλές φωτό εδώ
Costa Rica - a set on Flickr
