Νορβηγία Κυνηγώντας το Βόρειο Σέλας...

[gioske]

Τελικά πόσα είναι τα πράγματα που οπωσδήποτε πρέπει να κάνει κάποιος πριν πεθάνει; 100, 200, 1000; Μπορείς να χρησιμοποιήσεις μία τέτοια λίστα σαν έναν οδικό χάρτη προσωπικής ευδαιμονίας και αυτοβελτίωσης ή είναι ένα (ακόμα) καλυμμένο μαρκετίστικο κόλπο που θέλει τα λεφτά μας; Επειδή πάντα θεωρούσα πως κάθε ένας από μας ορίζει αυτά που θέλει να δει, να επισκεφθεί ή να κάνει στη ζωή διαφορετικά, δεν είχα πειστεί πως υπάρχουν παγκόσμια αποδεκτά σημεία αναφοράς. Ούτε είχα πειστεί πως κάθε φορά που εμφανιζόταν μπροστά μου μια τέτοια λίστα, δεν χρησιμοποιούταν σαν ένας κράχτης του μέσου για να τραβήξει την προσοχή μου.

Με τον καιρό κατάλαβα πως αυτού του είδους η αναζήτηση είναι ατελέσφορη και παράλογη, τουλάχιστον για μένα. Πάντα έβλεπα τον κόσμο σαν ένα μεγάλο σπίτι, με πολλά δωμάτια και εγώ ένιωθα πως ήμουν κλεισμένος στο υπόγειο. H μοναδική μου επιδίωξη εφεξής θα ήταν να ανοίξω όλες αυτές τις κλειστές πόρτες και να δω όσα περισσότερα πράγματα μπορώ από τον υπέροχο κόσμο που είναι εκεί έξω. Σ’ αυτή την διαδρομή δεν μπορεί να υπάρχουν προτεραιότητες και δεύτερες θέσεις, δεν είναι άλλωστε αγώνας δρόμου αλλά μαραθώνιος. Και η μεγαλύτερη ικανοποίηση σε έναν μαραθώνιο είναι πάντα η συμμετοχή και αν τα καταφέρεις, ο τερματισμός.

Έχω κάνει αρκετά ταξίδια. Για κάποιους αυτή η συγκομιδή παραστάσεων και εμπειριών είναι ήδη εντυπωσιακή, για πολλούς εδώ στο travelstories.gr απλά στοιχειώδης. Για μένα, αρκετά ικανοποιητική και πολλά υποσχόμενη για το μέλλον. Ταυτόχρονα με το ταξίδεμα, αναπτύχθηκε και μία έτερη αγάπη που ενίοτε λειτουργεί και σαν ψυχοθεραπεία. Η αγάπη για την ταξιδιωτική φωτογραφία. Ο σκοπός λοιπόν εδώ και μερικά χρόνια αναβαθμίστηκε τρόπον τινά. Θα έπρεπε τις ομορφιές αυτού του κόσμου να τις καταγράψω και με τον φωτογραφικό φακό, και μάλιστα όσο το δυνατόν καλύτερα. Ίσως κάποιος ρωτήσει, τί είναι η ταξιδιωτική φωτογραφία; Κατά τη γνώμη μου είναι το αμέσως επόμενο εξελικτικό στάδιο από την απλή snapshot, όταν αρχίσεις να «ψάχνεις» το θέμα σου από διαφορετικές οπτικές γωνίες, όταν αφιερώνεις λίγο περισσότερο χρόνο να φωτογραφίζεις απ’ ότι συνήθως. Και φυσικά, όταν συλλέγεις φωτογραφικές πληροφορίες για το μέρος που θα επισκεφθείς πριν από οτιδήποτε άλλο, όπως εστιατόρια, μπαρ, διαμονή, εισιτήρια .

Τα υποψήφια θέματα λοιπόν είναι ανεξάντλητα, απεριόριστα. Κανονικά θα έπρεπε να είμαι υπομονετικός, μεθοδικός και να εύχομαι να έχω την δυνατότητα να επισκεφτώ και να δω όσα γίνεται περισσότερα από αυτά. Όμως είχα την αίσθηση ότι όσα και αν έβλεπα στη ζωή μου κάτι θα μου διέφευγε, κάτι θα ξεγλιστρούσε μέσα από τα χέρια μου. Αυτός ο φόβος επιβεβαιώθηκε όταν πριν καιρό ξαναείδα φωτογραφίες αυτού του κάτι, με την ματιά του ενθουσιώδη - ερασιτέχνη φωτογράφου. Από τη φύση του φευγαλέο και απρόβλεπτο ανέτρεψε όλα τα σχέδια και τα συμπύκνωσε στο εξής ένα, το οποίο έλαβε απόλυτη προτεραιότητα: Να δω και να φωτογραφίσω ένα ασύλληπτο φυσικό φαινόμενο, το Βόρειο Σέλας.

 

• 1
• 2
• 3
• …

  Go to chapter

  Go
• 8

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 8

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[gioske]

Με αταλάντευτη τη θέληση, έπρεπε στη συνέχεια να περάσω από τις μυλόπετρες των πρακτικών ζητημάτων, που ουσιαστικά θα έκριναν όλο το εγχείρημα. Έπρεπε να απαντηθεί το Πού, το Πότε και το Πώς θα γίνει το "κυνήγι" (η λέξη δεν επελέγη τυχαία όπως θα διαπιστώσετε στη συνέχεια) του Βόρειου Σέλατος (εφεξής ΒΣ). Πριν από αυτά όμως, νομίζω θα είχε ενδιαφέρον να αναφέρω λίγες πληροφορίες για το Τί Είναι.

Η επιστημονική θεωρία πίσω από αυτό το φαντασμαγορικό φαινόμενο είναι εξίσου συναρπαστική. Σύμφωνα λοιπόν με αυτή, αρνητικά φορτισμένα σωματίδια μεταφέρονται με τον ηλιακό άνεμο στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας όπου επιταχύνονται από τα μαγνητικό πεδίο της Γής και συγκρουόμενα, διεγείρουν άτομα οξυγόνου και αζώτου. Κατόπιν κάποιων φωτοχημικών διαδικασιών, αυτή η σύγκρουση παράγει ορατό φως διάφορων αποχρώσεων που είναι δείκτης μικρής ή μεγάλης δραστηριότητας του ΒΣ. Αντίστοιχα, λόγω συμμετρίας του γήινου μαγνητικού πεδίου, στο νότιο ημισφαίριο παρατηρείται και το Νότιο Σέλας. Επίσης, πάλι λόγω της μορφολογίας του μαγνητικού πεδίου της Γής, το ΒΣ παρατηρείται πιο έντονο στην λεγόμενη Ζώνη Σέλατος (Aurora Belt ή Auroral Zone), μία ζώνη που χονδρικά περιλαμβάνει, το Βόρειο Καναδά και την Αλάσκα, την νότια Γροιλανδία, την Ισλανδία, την Βόρεια Σκανδιναβία και την Σιβηρία, με ιδανικό γεωγραφικό πλάτος από 68-75 μοίρες. Τέλος ο βαθμός έντασης της εμφάνισης του ΒΣ έχει την δική το κλίμακα, την KP Index και αριθμεί από 0-9.

Πού θα το δώ: Έπρεπε λοιπόν να διαλέξω κάποιο από τα παραπάνω μέρη. Οι προφανείς προορισμοί λόγω απόστασης και κόστους ήταν η Ισλανδία και η βόρεια Σκανδιναβία. Ο πρώτος αποκλείστηκε γιατί είναι στα προσεχώς για καλοκαιρινό ταξίδι υπό τον Ήλιο του Μεσονυκτίου οπότε έμεινε η Σκανδιναβία. Και από τις τρεις χώρες επελέγη η βόρεια Νορβηγία λόγω καλύτερης πρόσβασης και σχετικών υποδομών. Η πόλη που θα μας φιλοξενούσε για πέντε βράδια ήταν το Τρόμσο, η πιο βόρεια πόλη στον κόσμο με πληθυσμό πάνω από 50.000 ανθρώπους. Αλλά τα ρεκόρ δεν σταματούν εδώ γι'αυτό το πανέμορφο μέρος. Έχει το πιο βόρειο πανεπιστήμιο στον κόσμο με πάνω από 10.000 φοιτητές, έχει το πιο βόρειο βοτανικό κήπο, το πιο βόρειο πλανητάριο και την πιο βόρεια ζυθοποιία στον κόσμο. Ακόμα και αν δεν δω το ΒΣ , τουλάχιστον θα έχω σημειώσει πολλά προσωπικά ρεκόρ, 350 χλμ βόρεια του Αρκτικού κύκλου. Καθόλου άσχημα.

Πότε θα το δώ: Το ΒΣ είναι ορατό χονδρικά από Οκτώβριο έως Απρίλιο, με καλύτερη συχνότητα τους χειμερινούς μήνες που οι νύχτες είναι μεγάλες. Επειδή όμως ο χειμώνας στην Σκανδιναβία μπορεί να είναι βαρύς για το μεσογειακό κοκαλάκι μας θυμήθηκα ένα κοινό μυστικό που κυκλοφορεί στην πιάτσα των κυνηγών του ΒΣ: Μια καλή χρονική περίοδος είναι και το διάστημα πέριξ των δύο Ισημεριών, οπότε και η ηλιακή δραστηριότητα είναι πιο έντονη. Πέρσι περίπου τέτοια εποχή (για την ακρίβεια στις 17-03-2015) ο δείκτης δραστηριότητας έφτασε στο 9, την μεγαλύτερή του ένταση. Επίσης το Τρόμσο φημίζεται σαν ένα από τα καλύτερα μέρη στο κόσμο για το ΒΣ, μιας και είναι ορατό ακόμα και όταν η κλίμακα KP πλησιάζει στο 0. Τελικά επελέγη το διάστημα πριν την Εαρινή Ισημερία, από 13-18 Μαρτίου 2016.

Πώς θα το δώ: Μα φυσικά με την βοήθεια και καθοδήγηση ενός από τα δεκάδες τουριστικά γραφεία της περιοχής, που εξειδικεύονται σε αυτό ακριβώς. Στο να σου εξασφαλίσουν όλες τις συνθήκες που απαιτούνται, αφήνοντας στην τύχη μόνο τις διαθέσεις της Φύσης εκείνο το βράδυ. Δεν ξέρω αν μπορώ να παραθέσω τα στοιχεία της επιχείρησης αλλά έμεινα έκπληκτος με τον επαγγελματισμό τους και την ανταπόκριση σε όλα όσα τους ζήτησα στην επικοινωνία μας που ξεκίνησε από τον προηγούμενο Σεπτέμβριο όταν και έκλεισε το deal .

 

[demie]

Ονειρεμένα ταξίδια κάνετε! Eυχαριστούμε για τις πληροφορίες!
Μπορείς να παραθέσεις τα στοιχεία του τουριστικού γραφείου... η δυσφήμιση απαγορεύεται.

ΥΓ. Ακόμα περιμένω τη συνέχεια στην ταξιδιωτική ιστορία της California!

 

[KLEOPATRA]

Λοιπον χρησομοτατη η πληροφορια για το Μαρτιο κ σε ςυχαριστω πολυ. Ειναι στα τρελα μου ονειρα το ΒΣ.

 

[gioske]

Όσο πλησίαζε η Κυριακή (13-03-2016) της αναχώρησης και οι τυπικές ετοιμασίες έπαιρναν το δρόμο τους, μία σκέψη καρφώθηκε στο μυαλό και επισκίασε τα πάντα. Η τύχη θα είναι με το μέρος μας ή θα μας γυρίσει επιδεικτικά την πλάτη; Βέβαια είχαμε κανονίσει και άλλες δραστηριότητες κατά την διαμονή μας αλλά κακά τα ψέματα: Καλός και ο υπόλοιπος θίασος αλλά το αλμυρό εισιτήριο το πληρώσαμε για να δούμε τον πρωταγωνιστή της παράστασης! Την Κυριακή το πρωί, καθώς λοιπόν ετοιμαζόμαστε για το αεροδρόμιο και για την επακόλουθη οδύσσεια των τριών πτήσεων μέχρι τον τελικό προορισμό, το μάτι μου πέφτει σε ένα site που αφορά τις ομορφιές τις Ισλανδίας (και το οποίο ακολουθώ για τις φοβερές φωτογραφίες του) και σε μια ανακοίνωση που έχει ανεβάσει. Μάλιστα, το τονίζει σαν Breaking News και υποστηρίζει ότι το επόμενο 48ωρο η ηλιακή δραστηριότητα θα ενταθεί και θα προκαλέσει γεωμαγνητική καταιγίδα εντάσεως G1. Στις λεπτομέρειες του άρθρου φαίνεται ότι αυτό είναι κάτι πολύ ευνοϊκό για την εμφάνιση ΒΣ, αυξημένης μάλιστα έντασης. Το λέω στη σύζυγο και συμφωνούμε ότι είναι ένα καλό σημάδι, σταυρώνοντας ταυτόχρονα τα δάχτυλά μας.

Χρειαζόμασταν κάτι ενθαρρυντικό μιας και ο καιρός στο Τρόμσο για την ερχόμενη εβδομάδα δεν ήταν και ο καλύτερος, με νεφώσεις και βροχές. Βέβαια, όπως μας είχε επισημάνει και ο υπεύθυνος του γραφείου, η πρόγνωση του καιρού για την πόλη έχει μικρή αξία μιας και η ακτίνα δράσης τους είναι μεγάλη και αν χρειαζόταν θα φθάναμε μέχρι Φινλανδία! Άλλωστε, σαν παραλιακό μέρος εκτεθειμένο στην Νορβηγική Θάλασσα, ο καιρός ήταν εξαιρετικά ευμετάβλητος αλλά και ήπιος για τόσο βόρεια (χάριν στο Ρεύμα του Κόλπου). Όλα αυτά όμως θα έπρεπε να περιμένουν. Άμα τη αφίξει στο αεροδρόμιο, η ψυχική ανάταση και η γλυκιά αγωνία που έφερνε η νέα περιπέτεια επισκίασαν οποιαδήποτε άλλη έγνοια και προβληματισμό. Στις 11.30 το πρωί αναχωρήσαμε από Αθήνα και στις 20:30 το απόγευμα προσγειωνόμασταν στο Τρόμσο, μετά πό ενδιάμεσες στάσεις στην Στοκχόλμη και στο Όσλο.

(Δεν θα κουράσω με τις τεχνικές λεπτομέρειες του ταξιδιού, όπως εισιτήρια, ξενοδοχεία, εστιατόρια κλπ. Θεωρώ ότι μπορεί να γίνω βαρετός αν καταγράψω τα πάντα. Αν κάποιος ρωτήσει φυσικά και θα παρέχω οποιαδήποτε πληροφόρηση, οπότε be my guest).

Η πρώτη επαφή με το κρύο του νορβηγικού Βορρά ήταν υποφερτή. Άλλωστε η θερμοκρασία κατά την διαμονή μας κυμάνθηκε από -6 οC έως 3 οC, αρκετά πιο ήπια πράγματα από ότι περιμέναμε. Φροντίσαμε ωστόσο να είμαστε και καλά προετοιμασμένοι, έχοντας στο μυαλό το motto των Βορείων Λαών: "Δεν υπάρχει κακός καιρός αλλά κακό ντύσιμο". Η διαδρομή από το αεροδρόμιο μέχρι το κέντρο της πόλης κράτησε γύρω στα 20-25 λεπτά με ένα μεγάλο μέρος της διαδρομής να πραγματοποιείται υπόγεια. Α ναι, οι
Νορβηγοί έχουν τρέλα με την κατασκευή τούνελ. Είτε για να μην αλλοιώσουν το φυσικό περιβάλλον είτε για να μην επιβαρύνουν με κίνηση το κέντρο της πόλης, έχουν σκάψει ένα μεγάλο σύμπλεγμα τούνελ αλλού υπόγειο και αλλού υποθαλάσσιο. Και εκεί που διασταυρώνονται τα τούνελ (ναι, το είδαμε και αυτό), κατασκεύασαν και κυκλικό κόμβο για να ρυθμίζει την κυκλοφορία! Μυθικό! Αποτέλεσμα όλης αυτής της υποδομής είναι η κίνηση στην πόλη να είναι ελάχιστη, ακόμα και την ημέρα. Ειδικά το βράδυ που φθάσαμε , είχαμε την αίσθηση πως βρεθήκαμε σε κινηματογραφικό στούντιο που γυρίζανε την μεταμοντέρνα εκδοχή κάποιου παραμυθιού του Ντίκενς. Κάποιοι περαστικοί με γοργό βήμα εμφανίζοταν μακριά και γρήγορα χανόταν σε κάποιο σοκάκι. Ακόμα και τα αυτοκίνητα θαρρείς πως χαμήλωναν το μηχανικό ήχο τους για να μην χαλάσουν την μαγεία της σκηνής. Ξαφνικά απομακρύνθηκα από τη συντροφιά της συζύγου, στάθηκα στην μέση της κεντρικής λεωφόρου και μετέωρος, έστρεψα το βλέμμα προς όλες τις κατευθύνσεις. Ήταν ένα όνειρο που έβλεπα με ανοιχτά τα μάτια...

 

[KLEOPATRA]

Αν καταλαβαινω καλα εννοεις τον αδειο δρομο;Εμενα αυτο θα μου εφερνε καταθλιψη.

 

[gioske]

@KLEOPATRA Αν και φιλοξενεί περί τους 10.000 φοιτητές στο πανεπιστήμιο, σε αυτό το μέρος ταιριάζει η ηρεμία

Μήπως ξέρει κανείς πώς μπορώ να εμφανίζω τις φωτογραφίες σε διάταξη landscape;

 

[gioske]

@demie
Έχεις απόλυτο δίκιο και ζητώ συγνώμη γι' αυτό. Εντός των ημερών τελειώνω και την ιστορία με την Καλιφόρνια

 

[gioske]

Δευτέρα 14-03-2016

Η πόλη είναι χτισμένη χτισμένη πάνω στο νησί Tromsoya, καλά προφυλαγμένη μέσα σε ένα από τα πολλά βόρεια φιόρδ. Επικοινωνεί με την ηπειρωτική χώρα και με άλλα νησιά στα δυτικά με γέφυρες και υποθαλάσσια τούνελ. Η μέρα ξημέρωσε καλά. Ξεκούραστοι μετά τον καλό ύπνο στο άνετο κρεβάτι του ξενοδοχείου μας, φορέσαμε τς εξαρτήσεις μας για να εξερευνήσουμε την πόλη. Ωραία ρυμοτομία, λίγη κίνηση και υποφερτό κρύο. Ξεκινήσαμε από το Polaria, ένας θεματικός χώρος με ενυδρείο φώκιας και διάφορες εκθέσεις σχετικά με το αρκτικό κλίμα και την αντίστοιχη χλωρίδα και πανίδα. Ενδιαφέρον χώρος για να περάσεις το πρωινό σου, με την εξωτερική του αρχιτεκτονική εμπνευσμένη από τον αρκτικό πάγο, να ξεχωρίζει.



Στο ίδιο μήκος κύματος, στη αντίθετη πλευρά του κέντρου επισκεφθήκαμε το The Polar Museum, επίσης πολυ ενδιαφέρον χώρος. Η πόλη εκτός από ψαροχώρι στο μακρινό παρελθόν, αποτέλεσε και ορμητήριο των αποστολών που δοκίμαζαν τις τύχες τους καθ'οδόν προς τον Βόρειο Πόλο. Μέσα από όμορφες αναπαραστάσεις και κατασκευές μπορούσες να θαυμάσεις αυτούς τους ηρωικούς ανθρώπους που τόλμησαν να τα βάλουν με τα πιο σκληρά στοιχεία της φύσης και να βγουν νικητές ή να χαθούν στο απέραντο λευκό της Αρκτικής τούνδρας.



Εδώ κάποιες φωτογραφίες από την πόλη που μας κέρδισε από την πρώτη στιγμή. Δεν είναι υπέροχη; Δεν σας έπεισα ακόμα. Καλά, τις επόμενες ημέρες έχω βγάλει καλύτερες φωτογραφίες από την πόλη, οπότε σας παρακαλώ να είστε λίγο επιεικείς και υπομονετικοί!



Οι ρυθμοί μας συμβαδίζοντας με τους αντίστοιχους της πόλης ήταν χαλαροί, λίγο περίεργο για σκανδιναβική χώρα. Όπως όμως μάθαμε αργότερο από συζητήσεις με ντόπιους η ζωή εδώ στην επαρχία δεν είχε καμία σχέση με αυτή στα μεγάλα αστικά κέντρα όπως πχ στο Όσλο. Εδώ οι άνθρωποι ήταν χαλαροί και πολύ πιο φιλικοί με τους ξένους. Και πως να μην είναι άλλωστε; Ο τουρισμός είναι μια διαρκώς αυξανόμενη δεξαμενή εξόδων γι' αυτούς. Είχε φθάσει μεσημέρι οπότε έπρεπε να φάμε και να ξεκουραστούμε για το απόγευμα, οπότε και θα άρχιζε το "κυνήγι".

Εδώ, θα πρέπει να πω δυο λόγια για την διαδικασία με την οποία θα προσπαθούσαμε να δούμε το Βόρειο Σέλας (ΒΣ). Οι άνθρωποι που είχαν αναλάβει να το κάνουν αυτό δυνατό για εμάς άνηκαν σ αυτή την εταιρεία, και απολάμβαναν μεγάλης εκτίμησης στην διαδικτυακή κοινότητα. Αν ρίξει κανείς μια ματιά στις διθυραμβικές κριτικές που έχουν δεχθεί από ανθρώπους που τους προτίμησαν, θα εκπλαγεί. Αλλά τα πράγματα ήταν ακριβώς έτσι, οι τύποι είναι απίστευτοι. Το σενάριο λοιπόν είχε ως εξής: Σε παραλάμβαναν γύρω στις 6 το απόγευμα από το ξενοδοχείο σου και σε οδηγούσαν με ένα 8θεσιο βανάκι στην αποθήκη τους. Υποχρεωτικά )) έκανες μία επίσκεψη στην τουαλέτα τους (μιας και στην διαδρομή άλλη μία φορά σταματούσαν σε ένα βενζινάδικο γι'αυτό το σκοπό) και στη συνέχεια σου χορηγούσαν στολή για το κρύο την οποία έβαζες πάνω από τα ρούχα σου, μπότες με επένδυση, κάλτσες, σκουφιά και γάντια. Όταν ήταν όλοι έτοιμοι, το γκρουπ αναχωρούσε. (Σίγουρα θα είχε πολλή πλάκα να στεκόσουν στην έξοδο του κτιρίου και να βλέπεις όλους αυτούς να βγαίνουν με τις αστείες στολές τους).

Όταν ξεκινήσαμε, η ώρα ήταν καλές 7. Η Μόνικα που θα ήταν η οδηγός-αρχηγός της ομάδας μας, αφού συστήθηκε και μάθαμε πως είναι από την Πορτογαλία και κάνει αυτή τη δουλειά εποχιακά τα τελευταία 3 χρόνια, μας είπε πως ο καιρός γύρω από το Τρόμσο δεν ήταν καλός εκείνο το βράδυ. Θα έπρεπε λοιπόν να οδηγήσουμε αρκετή ώρα προς τα ανατολικά, προς την ενδοχώρα για να βρούμε καθαρό ουρανό. Και θα είμαστε σε διαρκή επικοινωνία και με άλλα γκρουπ που προπορεύονται, για τις καιρικές εξελίξεις. Το καλό ήταν πως το δελτίο εμφάνισης του ΒΣ (ναι, υπάρχει και τέτοιο!) έδειχνε έντονη δραστηριότητα και μάλιστα από νωρίς! Αυτό το ετερόκλητο γκρουπάκι (ένα ζευγάρι από την Μαλαισία, μια κοπέλα από την Σιγκαπούρη, μία από το Χονγκ Κονγκ και εμείς) είχε κέφια και με την συζήτηση και την ωραία μουσική ούτε που καταλάβαμε πως πέρασε μία ώρα οδήγησης. Τότε η Μόνικα δέχθηκε ένα μήνυμα από ένα συνάδελφό της. Ο ουρανός άρχιζε να καθαρίζει μπροστά μας, και φάνηκαν αστέρια. Όχι τυχαία, αφού σε μισή ώρα πλησιάζαμε στο Skibotn, ένα από τα πιο ξηρά μέρη της ενδοχώρας.

Όταν φθάσαμε ο ουρανός είχε ξαστερώσει. Υπήρχε πολύς κόσμος ακροβολισμένος, οπότε πήραμε τα τρίποδα για τις φωτογραφικές και κατεβήκαμε προς την παραλία που έκοβε και ο αέρας. Στήσαμε τις μηχανές μας, η Μόνικα μας έδωσε οδηγίες για να ρυθμίσουμε σωστά τις μηχανές και περιμέναμε. Ευτυχώς όχι για πολύ. Στην αρχή εμφανίστηκε σαν μια λεπτή λωρίδα λευκής νέφωσης, που όμως δεν διαλυόταν όπως τα σύννεφα από τον αέρα. Όσο όμως περνούσε η ώρα, η ένταση δυνάμωνε και τα φώτα άρχιζαν να χορεύουν πάνω από τα κεφάλια μας. Κι όταν η ένταση αυξάνει, η χρωματική πανδαισία κάνει την εμφάνισή της. Αλλά, επειδή τα λόγια μου είναι φτωχά, μάρτυρές μου οι εικόνες... (τις πρώτες τις τράβηξα εγώ)



Τις επόμενες τις τράβηξε η οδηγός μας και μας τις έστειλε




Κάποια στιγμή μέσα στη νύχτα έσπασα. Δάκρυσα για τα παιδιά μου που εκείνο το βράδυ θα κοιμόταν μακρυά μου, που δεν τα είχα δίπλα μου να τους δείξω την ανάσα του Σύμπαντος, και ας μη το καταλάβαιναν ακόμα. Να τους μιλήσω για τα θαύματα του Κόσμου μας, να τους ψιθυρίσω πόσο υπέροχο είναι απλά να ζεις στο Εδώ και στο Τώρα. Να τους φυσήξω λίγη αστερόσκονη πάνω στα μαλλιά τους. Απομείναμε μόνο οι δυο μας αγκαλιασμένοι, να κοιτάμε την λάμψη των ασπίδων των Βαλκυριών που σύμφωνα με το μύθο έπαιρναν τις ψυχές των νεκρών για να τις οδηγήσουν στη Βαλχάλα. Εκεί ο Όντιν θα επιστράτευε κάθε άξιο πολεμιστή για να δώσει την μάχη του τέλους του κόσμου, το Ράγκναροκ...

 

[Yorgos]

Η εξιστόρηση και οι φωτογραφίες είναι καταπληκτικές, αδυνατώ να καταλάβω γιατί έχει μόλις 675 επισκέψεις. Μάλλον είμαστε πιο κακόγουστο φόρουμ απ' ό,τι νομίζαμε.

Εύγε και πάλι!

 

[marika]

Υπεροχη και συγκινητικη ιστορια!!

 

[travelbreak]

Ένα πενταήμερο στο Τρόμσο! Καταπληκτική ιδέα! Ευχαριστούμε @gioske.