fenia42
Member
- Μηνύματα
- 3.980
- Likes
- 15.751
- Επόμενο Ταξίδι
- Азербайджан
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γροιλανδία,Σβάλμπαρντ
Το γκρίζο χλωμό φως που έμπαινε από τη λεπτή σα τούλι κουρτίνα ήταν αρκετό για να με ξυπνήσει. Πετάγομαι άξαφνα όρθια και ψάχνω μες το σκοτάδι του δωματίου τα γυαλιά μου. Κοιτάζω γύρω γύρω σα χαμένη αλλά σε 3-4 δευτερόλεπτα έχω θυμηθεί που βρίσκομαι. Άλλη μια μέρα ξημέρωνε για μένα στο Ταλλίν, η 3η συνεχόμενη του μοναχικού μου ταξιδιού . Η ώρα ήταν 6:00 , μπορούσα να χουζουρέψω μισή ωρίτσα ακόμη όμως δε νύσταζα. Ο ύπνος - ακόμα κι ελάχιστος - στις βαλτικές χώρες είναι ευεργετικός και κούραση ιδιαίτερη δεν ένιωθα. Σηκώνομαι λοιπόν ευδιάθετη και κατευθύνομαι στο μπάνιο για ένα πρωινό ντους. Στις 7 το πρωί διέσχιζα τη φισούνα που θα με οδηγούσε στο πλοίο με το όνομα Star της Tallink , που εκτελούσε το δρομολόγιο Ταλλίν – Ελσίνκι and back (40 ? ) .
H χαρά μου θα παρομοιάζονταν άνετα με τη χαρά ενός παιδιού που θα συναντούσε τον Άγιο Βασίλη ή κάτι τέτοιο . Η ψυχολογία μου ήταν απίστευτα θετική, φαντάζομαι πως έλαμπα από μακριά . Αυτό το Ελσίνκι από μικρές το ονειρευόμασταν με την κολλητή μου , Φένια κι αυτή και πάντα θέλαμε να βρεθούμε εκεί και να το δούμε φωτισμένο μεσα σε ένα γκριζομπλέ ουρανό. Επίσης, ήθελα να κάνω τη σύγκριση με την πόλη που μου είχε κλέψει την καρδιά, τη Στοκχόλμη.
Τι ήμουν ικανή όμως να κάνω μέσα σε 9 περίπου ώρες που είχα στη διάθεσή μου ; Θα κατάφερνα να δω αυτά που ήθελα αλλά κυρίως να αφουγκραστώ τον παλμό της πόλης και να αγγίξω κάτι από την κουλτούρα των Φινλανδών ; Όση εμπιστοσύνη κι αν είχα στις δυνάμεις μου , δεν ήξερα τι να περιμένω. Κάτι μέσα μου όμως μου έλεγε ότι πήγαινα για να αφήσω πίσω μου το Σύνδρομο της Στοκχόλμης και εθιστώ στο νέο Σύνδρομο του Ελσίνκι…
7 και μισή το πρωί και ήδη έπλεα στην ονειρεμένη μου βαλτική θάλασσα που έμοιαζε ακόμα πιο βαλτώδης καθώς έπαιρνε το γκρίζο χρώμα ενός ουρανού καλυμένου απόλυτα από τεράστια σύννεφα που απειλούσαν κάθε στιγμή να βρέξουν.
H χαρά μου θα παρομοιάζονταν άνετα με τη χαρά ενός παιδιού που θα συναντούσε τον Άγιο Βασίλη ή κάτι τέτοιο . Η ψυχολογία μου ήταν απίστευτα θετική, φαντάζομαι πως έλαμπα από μακριά . Αυτό το Ελσίνκι από μικρές το ονειρευόμασταν με την κολλητή μου , Φένια κι αυτή και πάντα θέλαμε να βρεθούμε εκεί και να το δούμε φωτισμένο μεσα σε ένα γκριζομπλέ ουρανό. Επίσης, ήθελα να κάνω τη σύγκριση με την πόλη που μου είχε κλέψει την καρδιά, τη Στοκχόλμη.
Τι ήμουν ικανή όμως να κάνω μέσα σε 9 περίπου ώρες που είχα στη διάθεσή μου ; Θα κατάφερνα να δω αυτά που ήθελα αλλά κυρίως να αφουγκραστώ τον παλμό της πόλης και να αγγίξω κάτι από την κουλτούρα των Φινλανδών ; Όση εμπιστοσύνη κι αν είχα στις δυνάμεις μου , δεν ήξερα τι να περιμένω. Κάτι μέσα μου όμως μου έλεγε ότι πήγαινα για να αφήσω πίσω μου το Σύνδρομο της Στοκχόλμης και εθιστώ στο νέο Σύνδρομο του Ελσίνκι…
7 και μισή το πρωί και ήδη έπλεα στην ονειρεμένη μου βαλτική θάλασσα που έμοιαζε ακόμα πιο βαλτώδης καθώς έπαιρνε το γκρίζο χρώμα ενός ουρανού καλυμένου απόλυτα από τεράστια σύννεφα που απειλούσαν κάθε στιγμή να βρέξουν.
Attachments
-
238,5 KB Προβολές: 54
Last edited by a moderator: