Κούβα Κούβα και ...ολίγον από Μόσχα (12/2012)

[V_C]

Μέρα έβδομη, φτάσαμε στα μισά (Trinidad)

Πρωινό και αναχώρηση από τον σταθμό λεωφορείων του Vinales για το Trinidad. Το αποικιοκρατικό στολίδι της Κούβας, μνημείο Παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της Unesco.
Το ταξίδι μακρύ και όχι ιδιαίτερα ενδιαφέρον αφού ο δρόμος είναι και πάλι σχεδόν μέσω Αβάνα.
Άφιξη απόγευμα στο Trinidad, εν μέσω ακόμα πιο πιεστικών ιδιοκτητών δωματίων και με τον δικό μας να μην φαίνεται πουθενά ενώ είχε αναφέρει ότι θα μας αναμένει.
Με την βοήθεια ενός φιλικού Κουβανού βρίσκουμε το δωμάτιο και τον ιδιοκτήτη, έκπληκτο καθώς δεν μας περίμενε. Ευτυχώς έχει κενό δωμάτιο, το πιο αδιάφορο από όσα μείναμε και για αυτό δεν το προτείνω.
Ξεκούραση μετά το μακρινό ταξίδι, ωραίος δυνατός καφές, κέρασμα για την παρεξήγηση και βραδινή έξοδος για το κέντρο της όμορφης αυτής κωμόπολης.

Οι δρόμοι έρημοι και για μια ακόμα φορά νομίζω ότι έχω κάνει κάποιο λάθος καθώς το Trinidad, θεωρείται πόλη με έντονη νυχτερινή ζωή.
Το εστιατόριο στο οποίο είχα καταλήξει μετά από πολύ ψάξιμο στο internet έχει κλείσει και ευτυχώς ένα γλυκύτατο παιδάκι μας δείχνει το δρόμο για ένα από τα πιο χαρούμενα γεύματα της ζωής μου (μετά μουσικής παρακαλώ).

Η κεντρική πλατεία

Το εστιατόριο

Όοοοχι δεν τελειώνει εδώ η περιγραφή της ημέρας, τελικά δεν είχα κάνει λάθος, απλά οι Κουβανοί εδώ είναι κανονικοί γλεντζέδες και βγαίνουν μετά τις 23.00.

Η Casa de la Μusica (υπαίθριο bar) στα σκαλάκια πίσω από την κεντρική εκκλησία φίσκα! Ένας μοναδικός σαματάς κάτι ανάμεσα σε ικαριώτικο γλέντι και party στην Ίο.
Τα συγκροτήματα το ένα μετά το άλλο επί σκηνής, με διάφορα κουστούμια, και στην πίστα ασταμάτητος χορός.
Το πιο εντυπωσιακό, Κουβανοί και επισκέπτες (γιατί δεν ένιωθες τουρίστας) γίνονται ένα και οι jineteros- jineteras πουθενά, όπως εξάλλου έχουν αναφέρει και άλλοι σε αυτό το forum.

 

[katkats]

Ευχαριστούμε για την πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία σου. Προσωπικά διαβάζοντας την επέστρεψα νοερά (δυστυχώς ) για λίγο εκεί.

Στα διαδικαστικά: Όταν αρχίζεις κάθε καινούργιο κεφάλαιο δεν χρειάζεται να κάνεις παράθεση ή να απαντάς στο αρχικό. Απλά γράφεις ένα καινούργιο μήνυμα. Όταν τελειώσεις την ιστορία, αναλαμβάνουμε τα υπόλοιπα εμείς.

 

[V_C]

Ευχαριστούμε για την πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία σου. Προσωπικά διαβάζοντας την επέστρεψα νοερά (δυστυχώς ) για λίγο εκεί.

Στα διαδικαστικά: Όταν αρχίζεις κάθε καινούργιο κεφάλαιο δεν χρειάζεται να κάνεις παράθεση ή να απαντάς στο αρχικό. Απλά γράφεις ένα καινούργιο μήνυμα. Όταν τελειώσεις την ιστορία, αναλαμβάνουμε τα υπόλοιπα εμείς.

Ευχαριστώ πολύ για την βοήθεια και την ενθάρρυνση

 

[V_C]

Και την έβδομη ημέρα αναπαύτηκε...αμ δε (Trinidad, Playa Ancon)
(λάθος στην αρίθμηση αυτή είναι η όγδοη μέρα άλλα το αφήνω έτσι γιατί μ' αρέσει ο τίτλος, ποιητική αδεία)
Μετά το τυπικό πλέον πρωινό, βόλτα στο ηλιόλουστο Trinidad.
Η λειτουργία στην κεντρική εκκλησία

Το Trinidad λοιπόν φημίζεται για τις πάρα πολλές εκκλησίες του, ένα δείγμα από αυτές ακολουθεί

Ναι και η τελευταία εκκλησία είναι και από τις πιο γνωστές, Tres Cruces ονομάζεται, μάλιστα όπως μας ανέφεραν κάνει και την μεγαλύτερη γιορτή στο Trinidad.

Ακολουθούν και άλλες φωτογραφίες, καθώς έχει και άλλες ομορφιές εκτός από εκκλησίες

Η κεντρική πλατεία

Η κεντρική πλατεία από το μπαλκόνι του μουσείου της αποικιοκρατίας

Και η πόλη από ψηλά

Μετά το τέλος της περιήγησης μας στην πόλη, παίρνουμε ένα ταξί και πάμε για το δεύτερο μπάνιο μας, στην Playa Ancon αυτή την φορά, θεωρείται η πιο όμορφη παραλία της νότιας ακτής, δεν είδα άλλες, αλλά εμένα μου άρεσε ιδιαίτερα, παρά την συννεφιά που είχε ήδη εμφανιστεί.

Επιστροφή στο δωμάτιο, ύπνος, φαγητό και έξοδος πιο αργά αυτή την φορά, καθώς πλέον ξέραμε.

Cockails σε ένα μικρό μπαράκι σε ένα πεζόδρομο κοντά στην πλατεία, δεν θυμάμαι όνομα, αλλά όποιον Κουβανό και να ρωτήσετε θα σας το συστήσει (μας το είπαν τουλάχιστον 4-5).

Στην συνέχεια επίσκεψη στην Casa de la Trova, δεν με ενθουσίασε, την θεώρησα πολύ εμπορική

Και για τέλος η απαραίτητη επίσκεψη στην Casa de la Musica, με διαφορετικά συγκροτήματα αλλά αντίστοιχο με το χθεσινό κέφι

Αυτή ήταν και η τελευταία μέρα για την οποία υπήρχε σχεδιασμός από τα πριν, από εδώ και πέρα ακολουθεί αυτοσχεδιασμός και περισσότερη χαλάρωση.

 

[V_C]

Ημέρα ένατη (SIERRA DEL ESCAMBRAY- SANTA CLARA- PENINSULA ZAPATA)

Ένας από τους στόχους του ταξιδιού ήταν η επίσκεψη στην Santa Clara, γνωστή για την σύνδεση της με τον Che Guevara.

(Η παρένθεση που ακολουθεί είναι από την χθεσινή ημέρα, αλλά χάριν της διήγησης μεταφέρεται εδώ.)
Τα δρομολόγια των λεωφορείων δεν βολεύουν, το δωμάτιο που σκεφτόμασταν να μείνουμε δεν απαντά, ο μέχρι στιγμής προυπολογισμός όμως έχει πάει καλά οπότε σκεφτόμαστε και εμείς να το ρίξουμε έξω, ρωτάμε λοιπόν από την προηγούμενη ημέρα τον ιδιοκτήτη του δωματίου να μας συστήσει ταξί, που θα μας πάει στην Santa Clara και να καταλήξουμε βράδυ στην Αβάνα και αν είναι εφικτό να δούμε και το πάρκο των κροκοδείλων (πολλάαα τα χιλιόμετρα).
Εμφανίζεται λοιπόν ο ξάδερφος του (μπορεί και να μην ήταν) οδηγός van παρακαλώ που με το που ακούει την ιδέα μας ξετρελαίνεται, υποθέτω και γιατί από ότι καταλάβαμε ρωτώντας τριγύρω δεν πρέπει να το είχε ξαναζητήσει κανείς αλλά και γιατί φυσικά θα έβγαζε και αρκετά.
Το αρχικό ποσό που ζητάει είναι διπλάσιο από αυτό που είχαμε εμείς να διαθέσουμε αλλά μέχρι το βράδυ που ξανασυναντιόμαστε το ποσό έχει φτάσει πολύ κοντά σε αυτό που είχαμε στο μυαλό μας σαν εφικτό και μάλιστα ο τύπος έχει προχωρήσει την ιδέα μας. Δεν θα πάμε λοιπόν από τον νορμάλ τον δρόμο αλλά θα ανεβούμε πάνω από το βουνό που είναι πιο γραφικά.

Ξεκινάμε λοιπόν το πρωί της όγδοης ημέρας, οι δυο μας, ο οδηγός και ένας φίλος του που δήθεν πήγαινε στην Αβάνα (και βοήθησε να πέσει η τιμή), τελικά απλά ο δεύτερος οδηγός.

Η Sierra den Escambray είναι αν δεν κάνω λάθος η δεύτερη μεγαλύτερη οροσειρά της Κούβας μετά την γνωστή Sierra Maestra, όντως η φύση οργιώδης, όπως μας είχε υποσχεθεί, πράσινο, καταρράκτες, άγρια λουλούδια.

Μέσα στην μέση του πουθενά, ένα τεράστιο κτίριο, εξειδικευμένο νοσοκομείο όπως μαθαίνουμε

Σε αρκετά μεγάλο υψόμετρο η πρώτη κυρίως στάση μας, σε μία φάρμα καφέ, λειτουργεί και ένα είδος λαογραφικού μουσείου. (ο δεύτερος καλύτερος καφές που ήπια στην Κούβα, τον πρώτο δεν τον είχα πιει ακόμα)

Κάθοδος από το βουνό και μπροστά μας η είσοδος της Santa Clara

Επισκεπτόμαστε το μνημείο του Che Guevara

Το μαυσωλείο και εδώ μη επισκέψιμο (δεν ήταν της τύχης μας γραφτό να αποτίσουμε φόρο τιμής σε κανένα από τους επαναστάτες)

Και κάνουμε μια μικρή βόλτα στο κέντρο της πόλης

Το σημείο της ομώνυμης μάχης με τον εκτροχιασμό της αμαξοστοιχίας

Και το μουσείο αφιερωμένο στον Che και στο κίνημα M-26-7

Μετά την Santa Clara και τον Che, μπροστά μας αυτοκινητόδρομος και κροκόδειλοι!

Πολύωρο το ταξίδι, άνετο και ευρύχωρο όμως το βαν και φτάνουμε στην χερσόνησο Zapata, μια περιοχή φυσικού κάλους, με πολλά προστατευόμενα είδη άγριας ζωής αλλά και χλωρίδας.
Εμείς εδώ θα επισκεφτούμε το Πάρκο Κροκοδείλων (είπαμε είμαστε τουρίστες).

Η είσοδος του Πάρκου

Άλλα ερπετά

Μικρά κροκοδειλάκια (οριακά τα λες χαριτωμένα)

Μεσαίου μεγέθους (δεν το θες και για κατοικίδιο)

Και κάπου εδώ σοβαρεύουν τα πράγματα...

Άξιζε η επίσκεψη, είδαμε κάτι διαφορετικό, το πάρκο είναι αρκετά προσεγμένο και η φύση τριγύρω πανέμορφη.

Επιστροφή στην Αβάνα και στην βάση μας (Casa Purpura), καθώς είχαμε μιλήσει με τον ιδιοκτήτη και είχαμε κλείσει δωμάτιο για τις τρεις νύχτες που μας απέμεναν.

 

[V_C]

Δέκατη μέρα πλέον (Playas del Este, Cabaret Parisien)

Και η ανάγκη για χαλάρωση είναι εμφανής και στους δύο μας.
Μια βόλτα με coco taxi λοιπόν (έχει μεγάλη πλάκα) στο εργοστάσιο πούρων Romeo y Julieta, που ξέραμε ότι είναι κλειστό αλλά θέλαμε να ελέγξουμε τιμές (αγοράσαμε ένα πούρο για να λέμε ότι πήραμε και original, η αλήθεια είναι ότι τα πάντα κινούνται στην μαύρη αγορά, που από ότι καταλάβαμε δεν είναι και τόσο μαύρη, οπότε προμήθεια πούρων μαζικά, από τον ιδιοκτήτη της casa, σε συσκευασμένη κασετίνα, στο 1/10 της τιμής)
Στην συνέχεια βόλτα με το δεύτερο εκ των τουριστικών λεωφορείων (συγνώμη δεν θυμάμαι νούμερα), αυτό που πάει προς τα ανατολικά και τελική κατάληξη, οι Playas del Este.

Οι παραλίες αυτές είναι πολύ κοντά στην Αβάνα και αυτό τις κάνει πόλο έλξης για τους Κουβανούς, οι τουρίστες από ότι καταλάβαμε για κάποιο λόγο τις αποφεύγουν, όποτε ήταν μια καλή ευκαιρία να ζήσεις από κοντά τους Κουβανούς όταν απλά χαλαρώνουν. Όσο περνούσε η ώρα μαζευόταν αρκετός κόσμος, βοήθησε που η συγκεκριμένη μέρα ήταν από τις πιο ζεστές.

Γυρνώντας στην Αβάνα πηγαίνουμε για φαγητό σε ένα εστιατόριο που μας έχει προταθεί από τον ιδιοκτήτη της casa. Τελικά ήταν μακράν το καλύτερο γεύμα που είχαμε, αν εξαιρέσουμε το φαγητό στο δωμάτιο στο Vinales, που ήταν σπιτικό.
Το όνομα του εστιατορίου Los Nardos και βρίσκεται απέναντι από το Capitolio, οι τιμές απλά εξευτελιστικές, αφήνω τις εικόνες να μιλήσουν.

Το ψάρι αυτό μαζί με δύο άλλα παρακαλώ συνοδευτικά πρέπει να έκανε περίπου 6-7 cuc.

Μετά το γεύμα, ξεκούραση γιατί το βράδυ έχει έξοδο σε Cabaret...

Cabaret Parisien λοιπόν, βρίσκεται μέσα στο Hotel National. Το show ήταν αξιόλογο, αν και δεν έχω αντίστοιχη εμπειρία για να συγκρίνω, πάντως δεν βαρεθήκαμε, ίσως το αντίτιμο να ήταν λίγο ακριβό, αλλά και πάλι θεωρώ ότι αξίζει να το κάνεις καθώς θεωρείται must.

 

[V_C]

Έντεκα ημέρες ταξιδιού (Varadero)

Πριν φύγω για Κούβα, ένα από τα διλήμματα που κατέκλυζαν όλα τα forum στα οποία έψαχνα για πληροφορίες ήταν "να πάει κανείς στο Varadero ή να μην πάει;".
Τα επιχειρήματα και από τις δύο πλευρές πειστικά κυρίως όμως δύο "πολύ τουριστικό vs πολύ όμορφο".
Κενή μέρα λοιπόν η δέκατη οπότε αποφασίζουμε να αποκτήσουμε δική μας άποψη επί του θέματος. Βαν λοιπόν και πάλι (ναι καλά μαντέψατε, κλεισμένο από το Hotel Ιnglaterra) και φτάσαμε στο Varadero...

Να λοιπόν και η δική μου άποψη: πρόκειται όντως για μια υπέροχη, μαγευτική παραλία που το βασικό της στοιχείο για μένα και η απάντηση σε αυτό το δίλημμα είναι ότι είναι τεράστια (και επειδή το τεράστια δεν δίνει απαραίτητα το μέγεθος, είναι λίγο παραπάνω από χιλιόμετρο).
Αυτό συνεπάγεται ότι ενώ το μεγαλύτερο μέρος της είναι πράγματι άκρως τουριστικό με τεράστια all inclusive ξενοδοχεία, υπάρχουν σημεία (και αυτά είναι πολλά), που μπορείς να πας και να είσαι πραγματικά μόνος σου. Άρα μην το σκέφτεστε...Να πάτε στο Varadero!!!

Στην επιστροφή σταματήσαμε και είδαμε την ψηλότερη γέφυρα στην Κούβα

Και για την τελευταία βραδινή έξοδο επιλέξαμε την Casa de la Musica στην Havana Centro. Μια σκηνή στην οποία κατά καιρούς εμφανίζονται τα μεγαλύτερα ονόματα της κουβανέζικης μουσικής.
Την βρήκα αρκετά τουριστική και ήταν η μοναδική στιγμή που ήταν εμφανής τριγύρω η παρουσία jineteros. Η μουσική πολύ ωραία πάντως.

 

[KIKI]

σε ευχαριστουμε για την ωραια ιστορια , μια χαρά περασατε με το μπαμπά απο ότι καταλαβαινω !!

Τωρα διαβασα για το Βαραδερο και συμφωνώ , αν ξεφυγεις απο τη ζώνη με τα μεγαλα ξενοδοχεια , εχει πολλα σημεια που κολυμπας μονος ή με λιγους ντοπιους .

 

[V_C]

Δωδέκατη μέρα (αναχώρηση από Havana)

Η τελευταία μέρα είναι αφιερωμένη στα ψώνια για σουβενίρ αλλά και ρούμι, πούρα.
Όπως ήδη διαβάσατε παραπάνω αποδείχθηκε σωτήριος ο οικοδεσπότης μας (2 κασετίνες Cohiba και άλλη μία διαφορετική μάρκα για δώρα).
Ρούμι από mini market, περίπου 4-7 ευρώ κάτω τιμή σε σχέση με Ελλάδα ανάλογα με την μάρκα (οι Κουβανοί προτιμούν το Havana Club 7 anejos).
Επίσης σωτήρια η πρόταση του οικοδεσπότη μας για μια αγορά με σουβενίρ κοντά στην Παλιά Αβάνα (San Jose), τεράστια, και την τρίτη φορά που θα περάσεις μπροστά από ένα εκ των "μαγαζιών" η τιμή θα έχει πέσει τουλάχιστον στο 1/3 (και με εγγύηση χαμηλότερης τιμής, καθώς ο παππούς από τον οποίο αγοράσαμε τα περισσότερα επέμενε ότι αν βρούμε αλλού στην αγορά φθηνότερα να πάμε να ζητήσουμε την διαφορά πίσω)

Παραλίγο όμως να ξεχαστώ με τα ψώνια και να μην γράψω για τον καλύτερο καφέ που ήπια στην Κούβα.
Στην Plaza Vieja λοιπόν Cafe el Escorial, καφές που "κόβεται" και ψήνεται μπροστά στα μάτια σου, με την μηρωδιά να γεμίζει όλη την πλατεία. Μπορείτε να πάρετε και σε πακέτο μαζί σας.

Πακετάρισμα και ταξί για το αεροδρόμιο, αναμονή για την πτήση μας και...

ΣΥΣΚΌΤΙΣΗ.
Όλα τα φώτα στο αεροδρόμιο κλείνουν.

Πιστέψαμε ότι θα την γλιτώσουμε και θα μείνουμε ένα διημεράκι ακόμα στην Κούβα αλλά πού. Είναι μαθημένοι και καταφέραμε και επιβιβαστήκαμε χωρίς την βοήθεια αυτού του αχρείαστου τελικά πράγματος που λέγεται ηλεκτρικό ρεύμα.

 

[V_C]

Τωρα διαβασα για το Βαραδερο και συμφωνώ , αν ξεφυγεις απο τη ζώνη με τα μεγαλα ξενοδοχεια , εχει πολλα σημεια που κολυμπας μονος ή με λιγους ντοπιους .

Ακριβώς, είναι τεράστια η παραλία και τους χωράει όλους. Και αυτούς που θέλουν λούσα και μοχίτο και όσους θέλουν ένα τετραγωνικό για την πετσετούλα τους.

 

[V_C]

Δέκατη τρίτη μέρα και τελευταία..

Θυμάστε το αίσθημα νικητή όταν προσγειώνεσαι στην Αβάνα και νιώθεις ότι έχεις κερδίσει μία ολόκληρη μέρα; Ήρθε τώρα η ώρα να πληρώσεις για την προσβολή προς τον πανδαμάτωρ χρόνο και μάλιστα με τόκο.
Φύγαμε από Havana στις 19.00 και φτάσαμε στην Μόσχα στις 15.00 (ναι την επόμενη μέρα!)

Ουσιαστικά έχει μείνει χρόνος για μια απλή βόλτα στην χιονισμένη Μόσχα. Αυτή την φορά επιλέξαμε το τρίγωνο που σχηματίζουν η νέα και η παλιά οδός Arbat.

Το κρύο τσουχτερό και ο αέρας δυνατός, δεν άφηνε πολλά περιθώρια για δύο κουρασμένους ταξιδιώτες που μόλις γύρισαν από μπάνιο στο Varadero, όποτε ξενοδοχείο, ύπνος και το επόμενο πρωί επιστροφή στο Ελ. Βενιζέλος.

Το πρωί ξυπνήσαμε με -15 βαθμούς Κελσίου και την υγρασία να παγώνει στα χείλη και τα ρούχα...

 

[V_C]

Εν είδει επιλόγου

Κλείνοντας την πρώτη μου αυτή ταξιδιωτική ιστορία θα ήθελα να αναφερθώ στο οικονομικό σκέλος της (το budget βρε αδελφέ στα ελληνικά) και στο τι απωθημένα μου έμειναν.

Ένα υπερατλαντικό δεν μπορεί σίγουρα να θεωρηθεί οικονομικό, θεωρώ όμως ότι ένα ταξίδι στην Κούβα (ανεξάρτητο και όχι με group), μπορεί κάνοντας κάποιους απαραίτητους συμβιβασμούς να βγει πιο φθηνά από αυτό που κάποιος μπορεί να έχει στο μυαλό του.
Βασικό και κύριο νομίζω είναι η διαμονή σε casa particular. Πολύ πιο οικονομικά, με χαρακτήρα σε σχέση με τα απρόσωπα ξενοδοχεία, σου δίνουν την δυνατότητα να γνωρίσεις και την καθημερινή ζωή των ανθρώπων εκεί. Νομίζω ότι διαλέξαμε από τα πιο ακριβά με μέση τιμή 35 cuc .
Θα έκανα και μια αναφορά στα paladars, ιδιωτικά μικρά εστιατόρια, με πολύ καλές παροχές και τιμές, αλλά τα μόνα εστιατόρια που πετύχαμε εκτός από ένα στην Αβάνα ήταν τέτοια, οπότε δεν το θεωρώ άξιο αναφοράς.
Το ταξίδι κόστισε συνολικά (και με το συνολικά εννοώ από την ρωσική visa που ήταν η πρώτη πληρωμή, τις αγορές σουβενίρ στην Κούβα και στην Μόσχα μέχρι και το ταξί της επιστροφής από το Ελ. Βενιζέλος) λιγότερα από 1800 ευρώ/ άτομο. Θα ήθελα να ακούσω κόστη και από άλλους που έχουν ταξιδέψει.

Δύο απωθημένα μου έμειναν που το καθένα χρειαζόταν δύο ημέρες παραπάνω άδεια και περίπου 200 ευρώ, που δεν υπήρχαν.
Μια διανυκτέρευση σε ένα από τα συμπλέγματα νησιών στα ανατολικά της Κούβας (πχ Cayo Coco) και το να δω και να περάσω ένα βράδυ στο Santiago de Cuba που όσες περιγραφές έχω διαβάσει το δείχνουν τόσο διαφορετικό από την Αβάνα και την υπόλοιπη Κούβα.

Εις το επανιδείν λοιπόν...