Κούβα Κούβα: ζωντανό μουσείο!

[demie]

Πήγαμε τον Απρίλιο 2014 στην Κούβα...που τόσο ονειρευόμασταν!

Κατ’αρχάς θα αιτιολογήσω τον τίτλο που διάλεξα! Πραγματικά η Κούβα είναι ένα ζωντανό μουσείο καθώς όπου σταθείς κ βρεθείς τα ιστορικά κ κοινωνικοπολιτι(στι)κά στοιχεία είναι εμφανή! Δίκιο έχουν που λένε πως είναι η χώρα των αντιθέσεων. Βλέπεις κτήρια φοβερά από αρχιτεκτονικής άποψης αλλά ξεβαμμένα κ με πατζούρια σπασμένα.• Σπίτια ετοιμόρροπα που σε πιάνει η καρδιά σου ενώ σε club τούς βλέπεις ντυμένους στην τρίχα να χορεύουν σάλσα κ χαίρεσαι! Μάθαμε πως παίρνουν γύρω στα 13 πέσος το μήνα ενώ χρειάζονται γύρω στα 200 - 300 για να ζήσουν στην Αβάνα, για να το καταφέρουν αυτό στηρίζονται στην παραοικονομία (θ’αναφέρω συγκεκριμένα παραδείγματα στην πορεία) κ σκεφτόμασταν «αν είναι δυνατόν!» αλλά ταυτόχρονα μάθαμε πως δεν υπάρχει κανένας άστεγος, το σινεμά είναι δωρεάν κ ως προς την ιατρική περίθαλψη είναι όλα δωρεάν ακόμα κ εγχείριση λέιζερ στα μάτια, κ άλλα πολλά! Ζωντανή μουσική υπάρχει παντού (πάντα πρέπει να δίνεις tip) αλλά κ ζητιανιά (στην Αβάνα), τα αυτοκίνητα του ’50 δημιουργούν μια άλλη ατμόσφαιρα, σκέφτεσαι «τί ωραία που είναι;!», αλλά συνειδητοποιείς πως αυτά αποτελούν το μέσο μετακίνησής τους (κάποια είναι πραγματικά σακαράκες κ δεν πάνε βήμα). ‘Αξιο λόγου πάντως είναι πως εγκληματικότητα κ ναρκωτικά δεν υπάρχουν κ μάλιστα η Κούβα με τις ΗΠΑ δεν συνεργάζονται παρά μόνο για την καταπολέμηση των ναρκωτικών. Φυσικά μην ξεχνάμε πως Κούβα σημαίνει ρούμι κ πούρα, τα εξαγώγιμα προϊόντα της.

Πήγαμε οργανωμένη εκδρομή κ μείναμε ευχαριστημένοι, ιδιαίτερα από τον ξεναγό που είχαμε, ο οποίος έδωσε άλλη διάσταση στην εκδρομή μας αφού μάς άνοιξε τα μάτια, μάς «βομβάρδισε» με πληροφορίες όχι μόνο για την ιστορία της Κούβας (μη σάς πω κ όλου του κόσμου) αλλά κ για την καθημερινότητα/συνήθειες των Κουβανών που μόνο κάποιος που έχει ζήσει πολλά χρόνια εκεί γνωρίζει. Θεωρώ πως χωρίς αυτόν τον άνθρωπο κ τις πολύτιμες πληροφορίες του το ταξίδι μας θα έχανε τη μισή του αξία!

Στο θέμα μας όμως τώρα!

1η μέρα
Η ώρα της πτήσης ήταν πολύ βάρβαρη...6.30 που σήμαινε πως 4.30 έπρεπε να είμαστε στον Βενιζέλο, 3.30 να φύγουμε από το σπίτι..., να ξυπνήσουμε από το αχάραγο...τί να ξυπνήσουμε δηλαδή που δεν μπορέσαμε να κοιμηθούμε κ καθόλου!
Φτάσαμε Παρίσι κ είχαμε αναμονή (5 ώρες) η οποία μάς αποτελείωσε...προσπαθήσαμε να κοιμηθούμε σε καμιά καρεκλίτσα...αλλά πού ύπνος;;;
Η 10ωρη πτήση μας (Air France) ήταν ωραιότατη, φάγαμε, χαζέψαμε στην προσωπική μας οθονίτσα, ψιλοκοιμηθήκαμε κ πέεερασε η ώρα!

Φτάσαμε στην Αβάνααααααααα!
Περιμέναμε κανά μισάωρο για έλεγχο διαβατηρίων, βίζας κτλ. κ 2ωρο (!) για τις βαλίτσες...γύριζε ο ιμάντας, ξαναγύριζε, πουθενά οι βαλίτσες, σταμάταγε, ξαναξεκίναγε• μόλις εμφανίστηκαν οι βαλίτσες τις αρπάξαμε κ φύγαμεεεε!!! Όση ώρα περιμέναμε παρατηρούσα τις Κουβανές, οι οποίες φορούσαν μαύρο καλσόν με διάφορα σχεδιάκια, κ τα κοκαλάκια στα μαλλιά τους. Ο καιρός ήταν βροχερός (ευτυχώς μόνο τότε, όλες τις άλλες μέρες ήταν σούπερ) κ κάποιοι από τους κρατικούς υπαλλήλους βαρέθηκαν να πάνε να δουλέψουν, γι’αυτό η καθυστέρηση.

Φτάσαμε στο “Melia Cohiba”, του οποίου το lobby ήταν πολύ ωραίο κ περιποιημένο, ενώ τα δωμάτια, το γυμναστήριο κ ο εξωτερικός χώρος με την πισίνα, μαρτυρούσαν πως κάποτε το ξενοδοχείο ήταν πολυτελείας, τώρα λόγω εμπάργκο οι φθορές είναι εμφανείς. Μέσα στο ξενοδοχείο υπάρχει κοσμηματοπωλείο, σουβενιράδικο, μαγαζί με πούρα, φαγώσιμα, κτλ. Μόλις φτάσαμε πήγαμε στο γραφειάκι αριστερά από τη ρεσεψιόν κ κλείσαμε τραπέζι στο paladar «La Guarida» για την μεθεπόμενη μέρα που είχα διαβάσει τα καλύτερα (+ οτι γίνεται χαμός), ενώ ακόμα πιο αριστερά ήταν το ανταλλακτήριο όπου αλλάξαμε χρήματα, ο υπάλληλος έκανε 10 ώρες, αφού είχαμε κλείσει 23 ώρες εκτός σπιτιού/ κρεβατιού, δεν αντέχαμε άλλο... προμηθευτήκαμε εμφιαλωμένο νερό από ένα μαγαζάκι απέναντι από το ξενοδοχείο κ ύπνοοοος!!!


2η μέρα

Αφού ξεκουραστήκαμε αρκετά, φάγαμε το ωραίο πρωϊνό μας (pancakes, French toasts, κτλ.), ήπιαμε τον χυμό ανανά μας με συνοδεία ζωντανής μουσικής, καρδαμώσαμε κ 8.30 ξεκίνησε η ξενάγηση με το Βεδάδο, το πιο μοντέρνο κ καλοδιατηρημένο τμήμα της Αβάνας. Είδαμε την πλατεία της επανάστασης, όπου εκφωνούσε τις ομιλίες του ο Κάστρο

το μνημείο του Χοσέ Μαρτί [ποιητής/ δημοσιογράφος o οποίος έγινε σύμβολο, μέσω των γραπτών του κ της πολιτικής του δραστηριότητας, κ ήρωας παίρνοντας μέρος στον Κουβανικό πόλεμο ανεξαρτησίας κατά των Ισπανών. Ήταν ντυμένος στα μαύρα κ ήταν πάνω σε άσπρο άλογο στην πρώτη γραμμή. Δεν είχε ανέβει ποτέ ξανά σε άλογο κ ήξερε πως θα πεθάνει. Πράγματι στα 5 πρώτα λεπτά της μάχης σκοτώθηκε (1895). Στο Guantanamera (γυναίκα από το Guantanamo - αμερικάνικη στρατιωτική βάση), ποίημά του, αναφέρει πού θέλει να τον θάψουν κτλ., άσχετα αν η μουσική του μοιάζει εύθυμη! ] Απέναντι βρίσκεται το Υπουργείο εσωτερικών στην πρόσοψη του οποίου εμφανίζεται ο Che Guevara κ πιο δίπλα στο Υπουργείο επικοινωνιών βρίσκεται ο Camilo Cienfuegos, μορφή της Κουβανικής Επανάστασης μαζί με τα αδέρφια Κάστρο κ τον Τσε Γκεβάρα. Βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες κ βλέποντας γύρω μας όλες αυτές τις μορφές, την κουβανική σημαία δίπλα από τον Τσε κ φυσικά τ’αυτοκίνητα του ’50 σαν ν’αρχίζαμε να συνειδητοποιούμε που βρισκόμασταν!

Στη συνέχεια επισκεφτήκαμε ένα από τα εξουσιοδοτημένα πρατήρια πούρων, όπου μάς έδειξαν πως ανάβει ένα πούρο (έχει την τεχνική του!) κ κάναμε τις απαραίτητες αγορές. Για ένα πούρο cohiba έδωσα περίπου 20 pesos (γύρω στα 19 ευρώ) και για ένα πουράκι (όχι πολύ μεγάλο) montechristo 6 pesos. Παντού παίζουν οι ίδιες τιμές, οπότε αν βρείτε πάρτε και μη σκεφτείτε πως αλλού θα τα βρείτε φθηνότερα. Οι πλανόδιοι πουλάνε μούφα πούρα τα οποία μπορεί να είναι και επικίνδυνα για την υγεία, στα πρατήρια δεν υπάρχει τέτοιος φόβος.

Στη συνέχεια περάσαμε από το πάρκο Κοπέλια, την λεωφόρο των Προέδρων, το Πανεπιστήμιο

την παραλιακή Μαλεκόν

την αμερικάνικη Πρεσβεία, το Hotel Nacional

είδαμε το Centro δηλ. το αποικιακό τμήμα της Αβάνας, το φρούριο

Καταλήξαμε στο Καπιτώλιο, δυστυχώς γινόντουσαν έργα οπότε ήταν κλειστό κ με σκαλωσιές, ακόμα κ έτσι όμως καταλάβαινες την μεγαλοπρέπειά του.

Κανονικά τα έργα θα έπρεπε να είχαν τελειώσει πολύ καιρό πριν αλλά οι εργάτες στα πλάισια της παραοικονομίας παίρνουν υλικά που προορίζονται για το Καπιτώλιο κ τα πουλάνε σε ιδιώτες.

Απέναντι από το Καπιτώλιο τα κτήρια ήταν καταπληκτικά (με καμάρες, χρωματιστά...) αλλά πολύ φθαρμένα.

Στη συνέχεια είδαμε υπολείμματα από τα παλιά τείχη που περιτριγύριζαν την παλιά Αβάνα,

το τελωνείο το οποίο μαραζώνει καθώς πλοίο που έχει πάει Κούβα δεν επιτρέπεται να πάει κ στις ΗΠΑ για τους επόμενους 6 μήνες, οπότε κανείς δεν πάει Κούβα για να μη χάσει από πελάτη τις ΗΠΑ.

Έπειτα επισκεφτήκαμε το μουσείο της Havana Club για να δούμε πως φτιάχνεται το ρούμι κ δοκιμάσαμε ρούμι με χυμό από ζαχαροκάλαμο που στυβόταν εκείνη την ώρα• όσο περιμέναμε τη σειρά μας, μπήκαμε σ’ένα μπαράκι (που υπήρχε δίπλα στις σκάλες) που έπαιζαν ζωντανή μουσική (πόσο μού άρεσε αυτό στην Κούβα)! Στο μουσείο μάθαμε όλη την ιστορία, πως μετέφεραν τους σκλάβους για να δουλέψουν στις καλλιέργειες ζαχαροκάλαμου κτλ. Κ στο τέλος ήπιαμε κ το σφηνάκι μας... στην Κούβα είναι απόλυτα φυσιολογικό κ «εναρμονισμένο με το περιβάλλον» το να πίνεις οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας ακόμα κ 11 το πρωί....κ φυσικά ως το τέλος της μέρας έχεις πιει μερικά ακόμα!

Μετά το Havana Club κάναμε βόλτα στην παλιά πόλη. Είδαμε την ελληνική εκκλησία (τον Άγιο Νικόλαο)

την πλατεία Αγίου Φραγκίσκου κ την εκκλησία

την Παλιά πλατεία (Vieja) της οποίας τα κτήριά είναι πλήρως αναστηλωμένα κ φανταστικά•

την πλατεία των Όπλων (Armas), την πλατεία του Καθεδρικού κ ανεβήκαμε στο Κάστρο ‘Castillo de los Tres Reyes Magos del Morro’ που είχε ωραία θέα στην πόλη.

Στη συνέχεια πήγαμε κ ξεκουραστήκαμε στο ξενοδοχείο κ στις 19:30 κάναμε βόλτα με αυτοκίνητα του ’50 κ καταλήξαμε στην παλιά πόλη. Το δικό μας αυτοκίνητο ήταν μωβάκι κ κλειστό (τα υπόλοιπα κάμπριο) κ είχε δυνατή μουσική ElvisPresley μεταξύ άλλων
«can't help falling in love»,

αυτό σε συνδυασμό με τα κτήρια που βλέπαμε, την πλατεία της επανάστασης (με φωτισμένες πλέον τις φιγούρες του Τσε κ του Καμίλο), κτλ. μάς μετέφεραν σε άλλη εποχή!!! Τέλεια εμπειρία! Φάγαμε σε ένα εστιατόριο στη Παλιά πλατεία με θέα την πλατεία, φυσικά κ είχε ζωντανή μουσική, φάγαμε αστακό κ ήπιαμε μοχίτο. Καλό ήταν, αλλά οι ποσότητες μικρές!

 

• 1
• 2
• 3
• …

  Go to chapter

  Go
• 6

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 6

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[demie]

3η μέρα

Αφού φάγαμε το ωραίο πρωινό μας στις 08:30 αναχωρήσαμε για την πιο βορειοδυτική επαρχία της Κούβας, που ονομάζεται Pinar del Rio κ φημίζεται για την κοιλάδα Viñales κ τα καπνά. Περάσαμε από την περιοχή Miramar την πιο όμορφη περιοχή της Αβάνας όπου βρίσκονται οι περισσότερες Πρεσβείες.
Η Κούβα δεν έχει την τροπική βλάστηση που θα φανταζόταν κανείς, καθώς όταν ο Κολόμβος έφτασε στην Κούβα κατέστρεψε όλα τα δέντρα για να φυτέψει ζαχαροκάλαμο το οποίο θα επέφερε κ χρήμα.

Η διαδρομή γεμάτη με γραφικά σκηνικά: κόσμος να περιμένει στην εθνική για να κάνει autostop, αλογάκια κ βόδια να σέρνουν ένα μίνι κάρο, αγρότες να θερίζουν, λεωφορεία στα οποία ήταν στοιβαγμένοι Κουβανοί, κτλ. Επισκεφτήκαμε ενα από τα εργοστάσια πούρων κ είδαμε πως φτιάχνονται. Ένα εργοστάσιο φτιάχνει όλες τις μάρκες πούρων, απλώς από την ποιότητα των φύλλων εξαρτάται κ το πόσο καλό κ ακριβό είναι ένα πούρο.

Έπειτα κατευθυνθήκαμε προς την κοιλάδα κ σταματήσαμε σε ένα σημείο κ θαυμάσαμε πανοραμικά τη θέα. Ήταν καταπληκτικά, το τοπίο μοναδικό!

Πήγαμε κ μία τουαλέτα, εδώ όπως κ σε όλες τις τουαλέτες (εστιατορίων, μπαρ, κτλ.) πρέπει να δώσεις όσα θες στην κυριούλα που περιμένει (στην αρχή που δεν ξέραμε δίναμε κ 30 σεντς μετά το μειώσαμε στα 10!) για να σού δώσει λίγο χαρτί υγείας το οποίο κ φυσικά πιάνει με τα χεράκια της, καλό είναι να έχετε χαρτομάντιλα μαζί σας γιατί ποιός ξέρει αν είναι καθαρά τα χεράκια της;

Η κοιλάδα Viñales προστατεύεται από την UNESCO, αποτελείται από ασβεστολιθικούς σχηματισμούς οι οποίοι διαβρώνονται εξωτερικά κ εσωτερικά. Κ αφού είδαμε πως είναι εξωτερικά επισκεφτήκαμε το σπήλαιο του Ινδιάνου για να δούμε πως είναι κ εσωτερικά αυτοί οι σχηματισμοί. Το διασχίσαμε με τα πόδια κ ένα κομμάτι με βάρκα.

Περιμέναμε αρκετή ώρα μέχρι να έρθει η σειρά μας κ δεν μπορώ να πω πως ενθουσιαστήκαμε κιόλας. Βγαίνοντας από το σπήλαιο ήταν όμορφο το τοπίο.

Φάγαμε σε ένα εστιατόριο που ήταν λίγο πιο πέρα από το σπήλαιο κ είχε ωραίο κουβανικό φαγητό (ρύζι με μαύρα φασόλια κ κοντοσούβλι), ήπιαμε μπύρα Cristal (Bucanero σπάνια έβρισκα, το κουτάκι μού άρεσε πάρα πολύ!) κ ακούσαμε ζωντανή μουσική από μια μπάντα.

Στη συνέχεια είδαμε την τεράστια βραχογραφία της Προϊστορίας,

το τοπίο γύρω ομολογουμένως ήταν πολύ ωραίο!

Λίγο πιο πέρα έχει ένα κιόσκι το οποίο φτιάχνει την καλύτερη piña colada που έχουμε πιει ποτέ!!! Κ αφού δε μάς έφτανε μία πήραμε κ άλλη μία!!! Μην την χάσετε!!!

Επιστρέψαμε στην Αβάνα κ στο ξενοδοχείο, κ το βράδυ πήραμε ταξί (του ’50 κ αυτό) έξω από το ξενοδοχείο κ πήγαμε για φαγητό στο La Guarida (στο οποίο είχα κλείσει τραπέζι 2 μέρες πριν), ένα paladar, δηλαδή ιδιωτικό εστιατόριο το οποίο παλιά ήταν σπίτι, οπότε αποτελείται από δωματιάκια.
http://www.laguarida.com/en/

Βρισκόταν στην περιοχή Centro δηλ. στο αποικιακό κομμάτι της Αβάνας το οποίο είναι κ το πιο κακοδιατηρημένο κ το βράδυ δεν κυκλοφορούσε ψυχή. Το κτήριο πολύ εντυπωσιακό αλλά δυστυχώς φαίνεται σχεδόν ετοιμόρροπο, εξωτερικά τουλάχιστον

γιατί εσωτερικά είναι μια χαρά!

Είναι στον δεύτερο όροφο, έχει πολύ όμορφο μπαλκονάκι, αλλά δε χωράει πολλά τραπέζια, εμάς μάς έβαλαν στο δωματιάκι βουντου ( ;;; ). Φάγαμε σούπα από καρπούζι (ωραία ήταν), γιούκα τηγανιτό (μοιάζει με τηγανιτές πατάτες), κοτόπουλο με μέλι, ένα άλλο κοτόπουλο καυτερό, πήραμε κ 2 ποτά. Πληρώσαμε γύρω στα 60 pesos. Πηγαίνοντας προς τις τουαλέτες βρήκαμε μια μπαλκονόπορτα, βγήκαμε έξω για να δούμε απο ψηλά τα γύρω κτήρια κ πραγματικά η αίσθηση ήταν απίστευτη αφού υπήρχε απόλυτη ησυχία κ τα γύρω κτήρια με τον ελαφρύ φωτισμό δημιουργούσαν μια ατμόσφαιρα μυστηρίου!
(η ποιότητα δεν είναι πολύ καλή )

Στη συνέχεια πήγαμε με ταξί στο Casa de la Musica, club των Κουβανών όπου έπαιζε salsa (κοντά ήταν μεταξύ τους αλλά λόγω ερημιάς, δεν πήγαμε με πόδια). Πληρώσαμε 10 πέσος ο καθένας για είσοδο, ένα μικρό τσαντάκι που είχα μού το κράτησαν στην είσοδο κ μού το επέστρεψαν όταν φύγαμε, παραγγείλαμε μία μπύρα κ ένα άλλο ποτό (δε θυμάμαι τι) κ πληρώσαμε 13 πέσος...η σερβιτόρα βέβαια δεν ήξερε ούτε το 13 να μάς πει στ’αγγλικά, κ επειδή συνεννόηση δεν υπήρξε μάς το έγραψε σε χαρτάκι. Γενικά στην Κούβα δεν μπορώ να πω πως συνεννοούμασταν μ’ευκολία στα αγγλικά, ακόμα κ υπάλληλοι σε ξενοδοχεία δεν μίλαγαν κ μάς παρέπεμπαν σε συναδέλφους τους.

Στο club βλέπαμε τους Κουβανούς/ -ες να χορεύουν...εντάξει, τί να πω ;;; έχουν τον ρυθμό μέσα τους!!! Πού να σηκωθούμε εμείς να χορέψουμε;;; Μάς έκαναν, επίσης, τρομερή εντύπωση τα έξαλλα ντυσίματα των γυναικών κ πως ήταν όλοι στην τρίχα!!! Ξέραμε πως κατά τις 00:30-00:45 θα βγει συγκρότημα που θα τραγούδαγε live, η ώρα είχε ήδη πάει 01:30 κ δεν είχε εμφανιστεί, οπότε αποφασίσαμε να φύγουμε, πήγα να πάρω το τσαντάκι μου κ η κυριούλα μου λέει «τώρα θα φύγετε; Θα βγει το συγκρότημα!», «ε, έχουμε πρωινό ξύπνημα αύριο» τής είπα κ κατευθυνθήκαμε προς την έξοδο, με το που βγήκαμε πετάχτηκε ο ταξιτζής που μάς είχε φέρει κ κάτι έλεγε στους υπόλοιπους ταξιτζίδες που μάς πλησίασαν, δεν κατάλαβα αλλά μάλλον «αυτοί είναι δικοί μου» κ έκαναν πίσω οι άλλοι, μάς έκανε νόημα, πήγαμε, συμφωνήσαμε την τιμή πριν μπούμε (πάντα έτσι κάναμε) κ φύγαμε. Το αυτοκίνητο ήταν παλιό, δεν πήγαινε βήμα!

Στη διαδρομή ένας σταθμός στο ράδιο έπαιζε το Vivir Mi Vida του Marc Anthony, το οποίο ακούγαμε παντού, κ ο οδηγός άλλαξε κανά 2 σταθμούς κ τού είπα αν μπορεί να το βάλει πάλι κ εκείνος δεν καταλάβαινε ποιο τού έλεγα (δεν ήξερα ούτε ποιος το έλεγε, ούτε τον τίτλο), μέχρι που τού το τραγούδησα κ μου λέει «αααα! Marc Anthony» κ άρχισε να μάς λέει διάφορα για τον συγκεκριμένο καλλιτέχνη ώσπου φτάσαμε στο ξενοδοχείο!

 

[demie]

4η μέρα

Η μέρα ήταν ελεύθερη. Αφού μάς έδωσε δυνάμεις το πρωινό, ξεκινήσαμε δράση κατά τις 09:00 κ πήγαμε στο Parque John Lennon, το οποίο απείχε κανά 20λεπτο από το ξενοδοχείο στην περιοχή Βεδάδο, περάσαμε από πολύ ωραία σπίτια τα οποία βέβαια είχαν κάποιες φθορές. Κάποτε έμεναν σ’αυτήν την περιοχή πλούσιοι αλλά με την επανάσταση έφυγαν να πάνε Μαϊάμι κ το κράτος τα κατέσχησε κ τα έκανε γηροκομεία, μουσεία, κτλ.

Μόλις βγήκαμε από το ξενοδοχείο μάς πλησίασε ένας Κουβανός, μάς έπιασε την πάρλα, κ μέχρι να φτάσουμε στο πάρκο δε μάς άφηνε (κ δεν μπόρεσα να βγάλω φωτογραφίες ), μέχρι που στο τέλος μάς πρότεινε να μάς ξεναγήσει εκείνος, τού είπαμε κ μεις πως έχουμε ξεναγό “guida?” μάς λέει, “si” τού απαντήσαμε κ έφυγε.

Το Parque John Lennon δε λέει πολλά, έχει ένα άγαλμα του Λένον να κάθεται σε ένα παγκάκι. Το μόνο αξιοθέατο είναι ένας γεράκος που έχει προσληφθεί από το κράτος για να προσέχει τα γυαλιά τού Λένον γιατί ό,τι κ να έκαναν όλο κ κάποιος τα έκλεβε! Έτσι λοιπόν ο γεράκος έχει τα γυαλιά στην τσέπη τού πουκαμίσου του, μόλις δει τουρίστες να πλησιάζουν τρέχει κ τού τα φοράει! Όλοι οι τουρίστες πάνε να δουν τον γεράκο. Εμάς μάς έβγαλε φωτογραφία κ τα χέρια τού κακομοίρη έτρεμαν, νομίζαμε πως θα είναι κουνημένες, αλλά τελικά μια χαρά.

Στη Συνέχεια πήραμε τον παραλιακό δρόμο Μαλεκόν κ κατευθυνθήκαμε προς το Hotel Nacional, περάσαμε από έναν παλιό ιππόδρομο, είδαμε 2-3 φορές την κλασσική στην Κούβα σκηνή: χαλασμένο αυτοκίνητο κ άτομα από πάνω να προσπαθούν να το επισκευάσουν, περάσαμε από την Αμερικανική Πρεσβεία (στο απέναντι πεζοδρόμιο, γιατί δεν επιτρέπεται να περάσεις ακριβώς απέξω).

Στη διαδρομή κάθε τρεις κ λίγο μάς πλησίαζαν, μάς έπιαναν την πάρλα κ όλο κ κάτι ζητούσαν στο τέλος...ήταν λίγο εκνευριστικό από ένα σημείο κ μετά γιατί δεν μπορούσαμε ούτε φωτογραφίες να βγάλουμε, ούτε να ξαποστάσουμε για 5' σε ένα πεζουλάκι,• όλοι πάντως ξέρουν την πρωτεύουσα της Ελλάδας κ άλλοι μάς έλεγα «α! Ωνάσης», «Ολυμπιακοί αγώνες», «Νίκος Γκάλης», κτλ. !!!

Κάναμε στάση στο ιστορικο/ διάσημο Hotel Nacional το οποίο έχει φιλοξενήσει πολλούς ηθοποιούς, καλλιτέχνες, συγγραφείς μεταξύ άλλων ο Frank Sinatra, Marlon Brando, Ernest Hemingway, κτλ. κ αποτέλεσε χώρο συγκέντρωσης της Μαφίας.

Στον εξωτερικό χώρο που έχει πολύ ωραία θέα στη Μαλεκόν, πετύχαμε μία 15χρονη η οποία είχε φορέσει τα καλά της κ θα φωτογραφιζόταν όπως συνηθίζουν να κάνουν όλες οι κοπέλες όταν κλείσουν τα 15.

Είδαμε φωτογραφίες με τον Φιντέλ Κάστρο κ τον Οικουμενικό πατριάρχη Βαρθολομαίο από το 2004. Αφού ξεκουραστήκαμε για λίγη ωρίτσα, κατευθυνθήκαμε προς το Καπιτώλιο

χωθήκαμε σε κάποια στενάκια στο Centro, το αποικιακό τμήμα της Αβάνας, όπου τα σπίτια είναι ετοιμόρροπα, δεν κυκλοφορεί κ πολύς κόσμος κ σε πιάνει μια ψιλοκατάθλιψη. Πολύ δυνατή εμπειρία! Σκέφτεσαι πως για να είναι έτσι απ’έξω κάπως έτσι θα είναι κ μέσα...όταν επέστρεψα είδα ένα ντοκιμαντέρ κ έδειχνε το εσωτερικό τους το οποίο ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση, έδειξε κ ένα σπίτι που είχε μεγάλες τρύπες στο ταβάνι, από κάτω έβαζαν κουβάδες για να μην πλημμυρίσουν.

Βγήκαμε στη λεωφόρο Paseo de Marti που περνάει έξω από το Καπιτώλιο. Καθίσαμε να ξεκουραστούμε λίγο κ δεν πρόλαβαν να περάσουν 5 λεπτά κ είδαμε 2 ζητιάνους να έρχονται προς το μέρος μας ο ένας από τη μία κ ο άλλος από την άλλη, σηκωθήκαμε κ φύγαμε...τα πόδια μας δε μάς κράταγαν,• τελικά καταλήξαμε στο Floridita, το στέκι του Χεμινγουέι. Προφανώς κ ήπιαμε daiquiri, είχε πάρα πολλές γεύσεις, εγώ πήρα μάνγκο...το καλύτερο που έχω πιει (!!!) (έχει κ χωρίς αλκοόλ για όσους ενδιαφέρονται) κ με την συντροφιά του αγάλματος του Χεμινγουέι (λέγεται πως είχε σοβαρό πρόβλημα με αιμορροϊδες κ γι’αυτό είναι όρθιος)

κ με τη ζωντανή μουσική (το Guantanamera ακόμα ηχεί στα αυτιά μου), ξεκουραστήκαμε!

Αφού πήραμε δυνάμεις πήγαμε στο στεγασμένο κ τεράστιο παζάρι San José (Antiguos Almacenes San José). Όλο αυτό το μεγάλο κτήριο δεξιά!

όπου πήραμε ο,τι σουβενίρ υπήρχε κ δεν υπήρχε: μπλουζάκια, μαγνητάκια, κούπες, κτλ. Πολύ φτηνά ήταν κ κάποιες φορές κάναμε παζάρια. Καθίσαμε πολλήήήήήή ώρα, στη συνέχεια φάγαμε σε ένα εστιατόριο πού βρήκαμε (στο αριστερό χέρι) στο δρόμο μας προς την παλιά πόλη κ μάλλον σύχναζε ο Χέμινγουεϊ διότι στην ταμπέλα αναγραφόταν το όνομά του (όποια πέτρα κ να σηκώσεις να'σου ο Hemingway)! Με 25 πέσος φάγαμε 2 άτομα ολόκληρο μενού (σαλάτα, κυρίως, γλυκό) κ ήπιαμε κ ποτό.

Ακολούθησε βόλτα στην παλιά πόλη, περάσαμε από τις 4 πλατείες (Αγ. Φραγκίσκου, παλιά, όπλων, καθεδρικού) κ τους δρόμους: Mercaderes, Obispo, Oficios, O’Reilly. Κ αφού σερνόμασταν από την κούραση, είχε πάει 19:00 κ περπατάγαμε από το πρωί, πήραμε ταξί (εννοείται δεκαετίας ‘50) "Amigo, 5 pesos Melia Cohinba?" "si" απάντησε ο οδηγός κ φύγαμε! Ξεκουραστήκαμε στο ξενοδοχείο για να ανακτήσουμε τις χαμένες δυνάμεις μας!

Επειδή την επομένη θα αποχαιρετούσαμε την Αβάνα, αγόρασα και πούρα από το μαγαζάκι στο ξενοδοχείο, ένα κουτάκι με 20 πουράκια cohiba mini (στο μέγεθος τσιγάρου) γύρω στα 12 pesos, είχε και γύρω στα 14 πέσος: ήταν ελάχιστα πιο μεγάλα.

 

[lagno mpifteki]

Πολύ ωραία!!!!!!!!

Ψάχνω ρε γμτ ένα λινκ με ένα ταξιδιωτικό που διάβασα μίας κοπέλας που είχε πάει και είχε ανάμεικτα συναισθήματα ως προς το τι προσδοκίες είχε και τι βρήκε αλλά δεν το βρίσκω να το ποστάρω :/

 

[demie]

5η μέρα

Στο πρωινό ήταν πολύ ωραία, εφόσον η προηγούμενη ήταν ελεύθερη μέρα δεν είχαμε συναντήσει καθόλου τους υπόλοιπους του γκρουπ, οπότε όλοι ανταλλάζαμε εντυπώσεις, εμπειρίες, κτλ. Στις 08:30 αφού είχαμε ήδη κάνει check out, αναχωρήσαμε από το ξενοδοχείο κ κατευθυνθήκαμε προς νοτιοανατολικά.

Στη διαδρομή σκηνές καθημερινότητας: κάρα, auto-stop, λεωφορεία με στοιβαγμένους επιβάτες, κτλ.
Πρώτος σταθμός Γκουαμά. Επιβιβαστήκαμε σε ταχύπλοο κ διασχίσαμε την Laguna del Tesoro (Λίμνη του θησαυρού), τη μεγαλύτερη φυσική λίμνη της Κούβας

για να καταλήξουμε σε μια αναπαράσταση ινδιάνικου χωριού της φυλής Ταϊνο, όπου τα σπίτια είναι χτισμένα στις όχθες της λίμνης κ πάνω στο νερό, στερεωμένα με πασσάλους. Αν κ το σκηνικό είναι "στημένο" είναι πανέμορφο πραγματικά!

Εδώ το Κουβανικό κράτος στέλνει τους νιόπαντρους για ταξίδι του μέλιτος, αλλά επειδή οι Κουβανοί παντρεύονται πολλές φορές πλέον τους στέλνει μόνο στον πρώτο γάμο.
Φεύγοντας με το ταχύπλοο είδαμε έναν ερωδιό, μικρές θαλάσσιες χελώνες κ μια τεράστια φωλιά από τερμίτες!

Ο οδηγός του ταχύπλοου έδωσε στις γυναίκες τριαντάφυλλο κ στους άντρες πούρο!
Πήραμε τον δρόμο της επιστροφής...

κ πήγαμε προς το εκτροφείο κροκοδείλων. Έβγαλα φωτογραφίες κρατώντας έναν μικρό, το δέρμα του πολύ μαλακό (ο κροκοδειλο-κυριούλης μού ζήτησε 1 πέσο). Είδαμε κ τους υπόλοιπους κροκόδειλους που ήταν σε περιφραγμένο χώρο

στο κέντρο κ λίγο πιο δεξιά είναι ο κροκόδειλος

κάναμε βολτούλα

χαζέψαμε στα μαγαζάκια με τα σουβενίρ κ αναχωρήσαμε για Σιενφουέγκος.•
Στη διαδρομή είδαμε πολλές καλλιέργειες ζαχαροκάλαμου. Η πόλη ιδρύθηκε πριν από 150 χρόνια από Γάλλους καλλιεργητές ζαχαροκάλαμου. Τα κτήρια είναι σαφώς πιο καλοδιατηρημένα σε σχέση με αυτά της Αβάνας.

Μεταξύ άλλων είδαμε κ ένα θέατρο του 1889, ενώ στη μέση της πλατείας στέκει το άγαλμα του Χοσέ Μαρτί με τη Θεά Αθηνά .

Φτάσαμε στο Τρινιδάδ νωρίς το απόγευμα, οπότε προλάβαμε να κάνουμε μπάνιο στην πολύ ζεστή θάλασσα του ξενοδοχείου, ν’αράξουμε στις ξαπλώστρες πίνοντας piña colada ατενίζοντας το απέραντο γαλάζιο κ με μία άλλη κοπέλα από το γκρουπ βγάλαμε φωτογραφίες σε όλους τους φοίνικες της παραλίας!
Κ το ευτράπελο της ημέρας. Πήγαμε στο δωμάτιο κ ετοιμαζόμασταν για το βράδυ κ ξαφνικά, ανοίγει η καθαρίστρια με την κάρτα της, πετάγομαι στην είσοδο, φωνάζω στον καλό μου, ο οποίος έκανε μπάνιο, να προσέχει διότι η πόρτα του μπάνιου δεν έκλεινε κ καλά, κ την βλέπω παρέα με ένα άλλο ζευγάρι κ κάτι μού λένε στα ισπανικά, τούς κοίταζα καλά – καλά, έλεγα στα αγγλικά πως δεν καταλαβαίνω, αυτοί τίποτα, συνέχιζαν στα ισπανικά, προσπαθούσα να καταλάβω, αλλά τίποτα, κάτι για μπάνιο μού έλεγαν...δεν ξέρω, κ μετά μού είπαν "οκ" κ έφυγαν...τι οκ ρε παιδιά;;; Τί συνεννοηθήκαμε κ δεν το κατάλαβα;;; Ποτέ δεν έμαθα!

Στο βραδινό καθήσαμε όλο το γκρουπ μαζί κ μάς ρωτάει ο ξεναγός: « Πότε λέτε να χτίστηκε αυτό το ξενοδοχείο;», απαντάει ο ένας «Πριν 20 χρόνια;», γελάει ο ξεναγός χωρίς ν’απαντήσει, πετάγεται ένας άλλος «30;», γελάει ο ξεναγός, πετάγεται κ άλλη μία κ λέει «εφόσον το Τρινιδάδ είναι 500 ετών πόλη, πρέπει να’ναι κ αυτό παλιό, άρα θα πω 50», κ με χαμόγελο απαντάει ο ξεναγός «8»!!! Μείναμε όλοι! 8;;; Πώς είναι δυνατόν να είναι σ’ αυτήν την κατάσταση;;; Έχοντας ως δεδομένο πως οι Καναδοί με τους Κουβανούς έχουν πολύ καλές σχέσεις κ κάποια αντικείμενα (π.χ. βαρέλια) όταν παλιώσουν τους τα δίνουν, εγώ υπέθεσα πως μπορεί οι Καναδοί να έκαναν ανακαίνιση σε κανά ξενοδοχείο κ τα υλικά να τα έδωσαν στους Κουβανούς γιατί ο νιπτήρας μας π.χ. φαινόταν παμπάλαιος... αν πάντως τα υλικά ήταν πολύ καλύτερα, το ξενοδοχείο θα ήταν πολύ πολύ καλό.

Το βράδυ μας το περάσαμε στο κέντρο του Τρινιδάδ που βρισκόταν αρκετά πιο μακρυά (πήγαμε με το πούλμαν).

Εκείνη η βραδιά ήταν ίσως η καλύτερη που περάσαμε στην Κούβα. Είχαμε γνωριστεί με άτομα από το γκρουπ κ διασκεδάσαμε πολύ! Αφού κάναμε βόλτα στο πλακόστρωτο κ τα στενάκια, πήγαμε στην πλατεία όπου υπήρχε ζωντανή μουσική κ χόρευε όποιος ήθελε. Καθήσαμε κ μεις στα σκαλάκια, πήραμε την piña colada μας κ βλέπαμε τον κόσμο να χορεύει...μα τί ρυθμός! Κ κάποιοι Κουβανοί σήκωσαν κ κοπέλες από το γκρουπ μας κ χόρευαν! Τυχερές (αχ! Αυτά είναι τα καλά των αδέσμευτων κοριτσιών στην Κούβα!)!!!

 

[nicole.g.<3]

Ευχαριστούμε για την ιστοριούλα και τις υπέροχες φωτογραφίες...
Κρέμομαι από το πληκτρολόγιό σου !!! Μην αργήσεις τη συνέχεια ...

 

[demie]

6η μέρα

Την επόμενη μέρα το πρόγραμμα προέβλεπε μετά το πρωινό, ξενάγηση στο Τρινιδάδ (ώρα αναχώρησης 8.30), αφού το είδαμε νύχτα ήρθε η ώρα να το δούμε κ υπό το φως του ηλίου! Έχει ανακηρυχθεί από την UNESCO «Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς» κ φέτος γιορτάζουν τα 500 χρόνια από την ίδρυσή του. Πολύ γραφική πόλη, με πλακόστρωτους δρόμους, χαμηλά, χρωματιστά σπιτάκια, μιά ζωγραφιά!

Επισκεφτήκαμε το Palacio Cantero (δημοτικό μουσείο), όπου είδαμε πως ήταν ένα σπίτι της εποχής με τους σκλάβους της. Ανεβήκαμε στο παρατηρητήριο του μουσείου κ θαυμάσαμε την ωραία θέα

Στη συνέχεια κάναμε βόλτες στα πλακόστρωτα.

Στο μπαρ Canchachara γευτήκαμε το ομώνυμο ποτό (μέλι-λεμόνι-ρούμι το οποίο οι άποικοι έδιναν στους σκλάβους για να αντέχουν στη σκληρή δουλειά στις φυτείες) με συνοδεία ζωντανής μουσικής .

Να κ ένα "μικρό" πούρο που έφτιαχνε ένας κυριούλης στο μπαρ.

Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς την Σάντα Κλάρα. Ό,τι κ να πω γι’αυτήν την επίσκεψη θα είναι λίγο! Πρώτα επισκεφτήκαμε την αίθουσα με τα προσωπικά αντικείμενα/ φωτογραφίες του Τσε Γκεβάρα, οι πληροφορίες που λάβαμε ήταν άπειρες. Δίπλα ήταν το μαυσωλείο τού Τσε κ των συντρόφων του που σκοτώθηκαν στη Βολιβία το 1967, πολύ λιτό έτσι ακριβώς όπως αρμόζει σ’αυτές τις προσωπικότητες,• επικρατούσε απόλυτη σιγή κ το μόνο που μπόρεσα να κάνω ήταν ν’ανατριχιάσω. Φωτογραφίες βγάλαμε έξω όπου βρίσκεται το μνημείο του Τσε Γκεβάρα, ευτυχώς προλάβαμε να βγάλουμε κάποιες πριν προλάβουν να "πλακώσουν" γκρουπ.

Επιβιβαστήκαμε στο πούλμαν κ μετά από λίγο είδαμε το τρέν Μπλιντάδο, το τεθωρακισμένο τρένο του δικτάτορα Μπατίστα που μετέφερε πυρομαχικά κ ανέτρεψε ο Τσε Γκεβάρα στραβώνοντας τις ράγες του με την μπουλντόζα.

Η φωτό τραβήχτηκε μέσα από το πούλμαν κ δεν είναι πολύ καθαρή

Στη διαδρομή προς Βαραδέρο είδαμε σπίτια που είχαν στα μπαλκόνια κάγκελα για προστασία κ ήταν σαν κλουβιά

Το απόγευμα φτάσαμε στο Βαραδέρο το οποίο είναι θέρετρο, οπότε απαρτίζεται από πολλές κ μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες, προφανώς κ δεν έχει να δεις αξιοθέατα• πας μόνο κ μόνο για ν’αράξεις.
Φτάσαμε αργούτσικα το απόγευμα κ δεν κάναμε μπάνιο, κάναμε όμως έρευνα αγοράς! Από τη λίστα είχαν διαγραφεί τα περισσότερα, παρέμενε όμως το ρούμι, μπύρες κ κάτι άλλα ψιλά. Μπήκαμε σε ένα μαγαζάκι του ξενοδοχείου μας (MeliaVaradero) κ μετά επισκεφτήκαμε το διπλανό εμπορικό κέντρο, στο οποίο υπήρχε σούπερ μάρκετ, μαγαζί με σουβενίρ, ρούχα, κοσμήματα, κτλ. κ ο Τσε!

Χαζέψαμε λίγο, αλλά μέχρι ν’αποφασίσουμε τί κ από που θα το πάρουμε κλείσανε κ πήγαμε να φάμε το βραδινό μας. Ο μπουφές τεράστιος, εμάς μάς άρεσαν μακράν τα φαγητά που φτιαχνόντουσαν επί τόπου (βέβαια περιμέναμε μία ώρα): μακαρόνια, θαλασσινά (αχ! Αυτά τα αστακουδάκια!!!).
Κατά τις 9 ξεκίναγε “show” στον εξωτερικό χώρο του ξενοδοχείου, αλλά εμείς πήγαμε στο τέλος (οι άλλοι του γκρουπ είπαν πως ήταν κιτς), προλάβαμε μόνο τη στιγμή που οι Κουβανοί χορευτές μάς παρότρυναν ν’ανέβουμε στη σκηνή για χορό! Άφησα την piña colada κ ανέβηκα με κάποιες άλλες κοπέλες από το γκρουπ! Πού αλλού σού δίνεται η ευκαιρία να χορέψεις ζούμπα με Κουβανούς;;;

Χορέψαμε αυτό το τραγούδι κάνοντας τη χορογραφία του video clip, διασκεδάσαμε πολύ!

Συνεχίσαμε με την ίδια παρέα κ μία ακόμα piña colada στο club του ξενοδοχείου, όπου ψιλοχορέψαμε κ συζητάγαμε. Δεν έλεγε πολλά πράγματα αλλά αν έχεις καλή παρέα όλα ωραία σου φαίνονται

 

[demie]

7η μέρα

Ωραίο πρωινό κ εδώ κ στις 08:10 αναχωρήσαμε για το λιμανάκι του Βαραδέρο για να πραγματοποιήσουμε εκδρομή με καταμαράν [110 πέσος (φαγητό κ ποτά μέσα)...πολλά!].

Στο καταμαράν πίναμε, δεν έφτιαχναν piña colada, αλλά βολεύτηκα μ’ένα άλλο που μού έφτιαξε ο μπάρμαν/ ναύτης του πολεμικού ναυτικού Κούβας!

Ψιλοχορεύαμε καθώς η μουσική ήταν τύπου “la bamba” κ σε τέτοια ένταση που σήκωνε τον χορό της

λιαστήκαμε στο διχτάκι που είχε μπροστά

βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες κ πιάσαμε κουβέντα με μία Καναδή με τα 2 παιδιά της κ ανταλλάξαμε πληροφορίες για τις χώρες μας κτλ.

Πρώτη στάση: δελφίνια. Σταμάτησε το καταμαράν μεσοπέλαγα που είχαν διαμορφώσει έναν χώρο όπου έκαναν τα δελφίνια τα κόλπα τους

Τα χαϊδέψαμε, μάς φίλησαν κ εγώ έδωσα 10 πέσος παραπάνω κ έπιασα το δελφίνι από τα πτερύγια κ μ’έκανε μια βολτούλα (ούτε ένα λεπτό), πάντως ήταν όλα τα λεφτα!!!

Δεύτερη στάση: σνόρκελινγκ σε τέλεια νερά ! Γαλαζοπράσινα, ζεστά, με τέλειο βυθό κ καταπληκτικά ψάρια! Το καλύτερο ήταν ένα μαύρο που στην άκρη του είχε ηλεκτρίκ χρώμα κ ένα άλλο που ήταν όλο μπλε! Δε μάς έκανε καρδιά να βγούμε,• μάσκες μάς έδωσαν στο καταμαράν. Βέβαια τα νερά ήταν τόσο διαυγή που κ από το σκάφος μια χαρά έβλεπες τα ψάρια!!!

Τρίτη στάση: Κάγιο μπλάνκο! Φοίνικες ναι, λευκή άμμος ναι, τα νερά ήταν ζεστά αλλά ανακατωμένα (άλλοι που έχουν πάει μου’χουν πει πως ήταν μια χαρά), αφήστε που οι Σεϋχέλλες έχουν ανεβάσει πολύ τον πύχη (!!!) σαν τοπίο ήταν ωραίο, αλλά τα κιόσκια που έχουν φτιάξει για το φαγητό το χαλάνε πολύ,

Ορίστε μία φωτογραφία χωρίς κιόσκια

• περάσαμε όμως πάρα πολύ ωραία με τα άλλα παιδιά του γκρουπ κ τις καταπληκτικές φωτογραφίες που βγάλαμε!

Η πιο ήπια που δεν έχει τις φάτσες μας!!!

Με τα χίλια ζόρια αφήσαμε τις φωτογραφίες κ πήγαμε για φαγητό στο εστιατόριο κ το κιόσκι που προανέφερα,• το μενού είχε αστακο ή κοτόπουλο.

Στο γυρισμό διασκεδάσαμε πολύ στο καταμαράν γιατί το πλήρωμα (που αποτελείται από ναύτες του πολεμικού ναυτικού) έκανε κάτι χορευτικά τα οποία ήταν άκρως γελοία, πόσο μάλλον αν σκεφτούμε πως είναι οι δικοί μας ναύτες κ πως οι Κουβανοί (!), γελάγαμε κ στο τέλος όλο το καταμαράν ήταν όρθιο κ χόρευε... χαμός!!!

Στο ξενοδοχείο φτάσαμε αργούτσικα το απόγευμα κ αφού είχαμε αποφασίσει τί θα ψωνίσουμε κ από που, κάναμε επιδρομή στο μαγαζάκι του ξενοδοχείου κ στο διπλανό εμπορικό, όπου είχε αρκετά πράγματα: πορτοφολάκια, μπλούζες, φορμάκια για βρέφη, κτλ. Αγοράσαμε κ το ρούμι μας, τις μπύρες μας, κτλ. έτοιμοι για Ελλάδα!!!

Δειπνήσαμε κ το υπόλοιπο βράδυ το περάσαμε όπως κ την προηγούμενη μέρα κ φυσικά ξαναχορέψαμε zumba κ ήπιαμε piña colada.


8η μέρα

Τελευταία μέρα σνιφ σνιφ !
Πήραμε το πρωινό μας κατά τις 09:00, βέβαια μέχρι να ετοιμάσουν την ομελέττα μου, πέρασε πολλή ώρα κ έφαγα γρήγορα – γρήγορα γιατί στις 12:00 έπρεπε να παραδώσουμε το δωμάτιο κ θέλαμε να κάνουμε μπάνιο στη θάλασσα κ να μαζέψουμε τα τελευταία πράγματα.

09:45 ήμασταν στη θάλασσα. Ευτυχώς εκείνη την ώρα δεν είχε πολύ κόσμο! Φοίνικες, νερά τιρκουάζ, διαυγή, πολύ ζεστά κ από το beach bar ακουγόταν μουσική τύπου "vamos a la playa"!

Στις 12:00 παραδώσαμε το δωμάτιο!
Κάναμε check in (Air France) από το Internet center του ξενοδοχείου…μπορεί να το κάνει κ η κυριούλα μέσα (αν θυμάμαι καλά 4 πέσος το άτομο), επειδή είχε πολύ κόσμο που περίμενε κ αυτή έκανε μια ώρα, πληρώσαμε για 30 λεπτά κ το κάναμε μόνοι μας (4 άτομα) κ μάς ήρθε κ πιο οικονομικό.
Πήραμε μία piña colada κ αράξαμε λίγο στο μπαρ του ξενοδοχείου. Στις 13:00 πήγαμε για φαγητό κ μέχρι τις 14:30 που θ’αναχωρούσαμε για Αβάνα, ήπιαμε piña colada (πραγματικά αν έκανα εξετάσεις, μάλλον piña colada θα έβρισκαν παρά αίμα!!! Κ να φανταστεί κανείς πως στην Ελλάδα δεν πίνω σχεδόν καθόλου!!! Τί να κάνω; Εναρμονίστηκα με το περιβάλλον!!! Αυτό δεν είναι άλλωστε το ζητούμενο των ταξιδιών;;, γνωρίσαμε κ έναν έλληνα που δούλευε εκτός Ελλάδος, ήταν εκεί για ένα συνέδριο, τα’παμε κ λίγο μ’αυτόν, χαζέψαμε λίγο, πήγαμε κ μια βόλτα μέχρι έξω κ ήρθε η ώραααααα!

17:30 φτάσαμε στο αεροδρόμιο της Αβάνας κ μέχρι να παραδώσουμε βαλίτσα, να πληρώσουμε τον φόρο εξόδου, να περάσουμε από τον έλεγχο, πέρασε αρκετή ώρα.

20:00 Πετάξαμε για Παρίσι κ μετά από 9:30 ώρες φτάσαμε. Στο αεροπλάνο το air condition ήταν τόσο δυνατα που ήμουν με πουλοβεράκι, μακρύ παντελόνι, κουβέρτα κ κρύωνα, ο λαιμός μου πόναγε για 2 μέρες.

Αυτάααααααααααα!!!

Ελπίζω να βοήθησα έστω κ λίιιιιγο.


Κ εις άλλα με ΥΓΕΙΑ!!!

Υ.Γ Δεν παρέθεσα πολλά ιστορικά κ κοινωνικολιτι(στι)κά στοιχεία...αυτό το έχει κάνει ο maltakias πολύ αναλυτικά στη δική του ταξιδιωτική ιστορία κ δεν ήθελα να κουράσω

 

[lagno mpifteki]

Βοήθησες και πολύ! Σ'ευχαριστούμε που μοιράστηκες την εμπειρία σας μαζί μας

 

[marianna k.]

Πολύ ταξιδιάρική αφήγηση και πολύ όμορφες φωτογραφίες..!!

 

[demie]

Βοήθησες και πολύ! Σ'ευχαριστούμε που μοιράστηκες την εμπειρία σας μαζί μας

Χαίρομαι ιδιαιτέρως που βοήθησα

Πολύ ταξιδιάρική αφήγηση και πολύ όμορφες φωτογραφίες..!!

Ευχαριστώ πολύ!

 

[demie]

Στη ΝΕΡΙΤ παίζει τώρα το "Habana Blues" όποιος ενδιαφέρεται...