Κούβα Κούβα: Όλα τριγύρω αλλάζουνε... Μα όλα τα ίδια μένουν;

[Nick_St]

12/07/2017 - Σιενφουέγος

Κλείνοντας μια εβδομάδα στη χώρα είχε έρθει η ώρα να κατευθυνθούμε προς την ανατολική πλευρά αρχής γενομένης από το Σιενφουέγος. Ο σπιτονοικοκύρης στο Βινιάλες είχε κανονίσει να έρθει να μας πάρει ταξί για αυτή τη μεγάλη διαδρομή και έτσι κατά τις 8 ξεκινήσαμε. Το ταξί κόστισε 35 CUC το άτομο ενώ η εναλλακτική ήταν το ξακουστό Viazul το οποίο για τη συγκεκριμένη διαδρομή έχει εισιτήριο 27,50 ευρώ. Στο collectivo εκτός από εμάς ήταν και ένα ζευγάρι νεαρών Ελβετών, πιάσαμε κατευθείαν την κουβέντα, "έχω έρθει στην Κω και τη Ρόδο, πανέμορφη η Ελλάδα" να λέει το παλικάρι, "παίζω κάθε σαββατοκύριακο όβερ τη Γιουνγκ Μπόις και τη Σεν Γκάλεν, κούκλα η Ελβετία" να απαντώ εγώ. Στην Αβάνα είχαμε αλλαγή οχήματος και έπεσε τρελό στριμωξίδι γιατί ήταν πολύ μικρό, αλλά ας μην παραπονιέμαι αφού ο οδηγός ήταν μέγιστο αλάνι με εξαιρετικό χιούμορ.

To Σιενφουέγος είναι μία αριστοκρατική πόλη αποικιακής αρχιτεκτονικής, το λεγόμενο "Μαργαριτάρι της Νότιας Κούβας". Cien Fuegos δηλαδή 100 πυρκαγιές, υπέροχα κτίρια, φοίνικες που ταλαντεύονται με τον αέρα της θάλασσας, περίτεχνα παλάτια. Αφήσαμε στα γρήγορα τα πράγματα στο σπίτι και τραβήξαμε προς το κέντρο της πόλης το οποίο είναι μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco αφού πρώτα ψάξαμε για cadeca γιατί το ρευστό είχε αρχίσει να τελειώνει. Στην κεντρική πλατεία, το Parque Jose Marti, βρίσκονται το περίφημο Teatro Terry, ο καθεδρικός, το επαρχιακό μουσείο, η αψίδα του θριάμβου. Μια γύρα σε όλα και μετά άραγμα στη σκιά των δέντρων καθώς ήρθε η ιστορική στιγμή που θα έμπαινα ξανά στο ίντερνετ. Ο πατέρας μου να αγωνιά για τα μηνύματα που θα έχει στείλει η μητέρα μου και η αδερφή μου για να δει αν θα είναι καλά οι γυναίκες του σπιτιού, αλλά εγώ χαλαρός μπήκα κατευθείαν στις αθλητικές ιστοσελίδες για να δω αν έκανε καμιά μεταγραφή η προεδράρα στο μπάσκετ. Λίγα σουβενιράδικα στους δρόμους του κέντρου, πολλά μηχανάκια, εμείς κατευθυνθήκαμε προς τη βασιλική προβλήτα και έκτοτε δεν απομακρυνθήκαμε από τη θάλασσα ούτε μια στιγμή.

Ο παραθαλάσσιος πεζόδρομος Malecon προσφέρεται για βόλτα κάτω από τους φοίνικες, ενώ στο τέλος του δρόμου στη Punta Gorda βρίσκεται το Palacio de Valle, ένα παλάτι χτισμένο με Μαυριτανικές, ρωμαιοκαθολικές, γοτθικές και μπαρόκ επιρροές. Υπήρχε πολύς κόσμος που έτρεχε ή έκανε ποδήλατο, αλλά και αρκετοί που πλατσούριζαν στα όχι και τόσο καθαρά νερά. Μετά από αρκετό περπάτημα στους δρόμους αυτής της ήσυχης και συνάμα όμορφης πόλης ήρθε η ώρα για φαγητό. Πίτσες ξανά και ξανά την ώρα που οι τιμές ήταν μισές σε σχέση με την Αβάνα και έτσι βρήκα την ευκαιρία να δοκιμάσω όλα τα αναψυκτικά που μπορεί να πιει κανείς στη χώρα. Ο φάδερ είχε αράξει στην καρέκλα, ατένιζε τη θάλασσα και κάθε 5-10 λεπτά με έστελνε στο μπαρ να του φέρνω Presidente. Δώσε του ανθρώπου θάλασσα και μπύρα και πάρε του την ψυχή. Γυρίζοντας στο σπίτι μας περίμενε η σπιτονοικοκυρά για να μας φτιάξει κοκτέιλ καρύδας για το καλωσόρισμα, πραγματικά υπέροχο! Το σπίτι είχε και τηλεόραση κι αφού οι προσπάθειες μου στο να μάθω στον πατέρα μου πως παίζεται το λατρεμένο baseball αποδείχθηκαν μάταιες, εγώ το έριξα στον ύπνο ενώ εκείνος πρέπει να είδε στο μαυροκούτι μέχρι και ντοκιμαντέρ για τη διάσωση της φώκιας της Ανταρκτικής. Τον χτύπησε η Presidente στο κεφάλι μάλλον και φώναζε "Νικόλα τέλος, μαθαίνω ισπανικά και έρχομαι να μείνω μόνιμα στο Σιενφουέγος".

Parque Jose Marti

Muelle Real

Malecon

Η νύχτα πέφτει στο Σιενφούεγος

 

[buffon85]

αχ δεν ειναι καλο δευτερα πρωι να διαβαζω ιστοριες για κουβα

μια μερα μειναμε σιενφουεγος αλλα ηταν σαββατο και η μαλεκον ηταν τιγκα στον κοσμο. μιλαμε δεν επεφτε καρφιτσα

 

[Yorgos]

Συγχαρητήρια για τη νέα σου υπογραφή, αλλά πρέπει να βάλεις και κάποια ατάκα Χάτζη.

 

[Nick_St]

@buffon85 Εμείς ήμασταν εκεί ημέρα Τετάρτη και ενώ το μεσημεροαπόγευμα η πόλη ήταν σχεδόν άδεια, σιγά σιγά όσο βράδιαζε όλο και περισσότεροι έβγαιναν για βόλτα. Προσωπικά δεν είχα τρελές προσδοκίες από την πόλη, αλλά μπορώ να πω ότι μου άρεσε αρκετά η ατμόσφαιρα! Μία ημέρα είναι ότι πρέπει εκτός κι αν κάποιος θέλει να κάνει τις δραστηριότητες που υπάρχουν έξω από την πόλη οπότε θα αφιερώσει περισσότερο χρόνο.

@Yorgos So first of all congratulations; Απίστευτο συγκλονιστικό συναρπαστικό γκρανγκινιολικό χιτσκοκικό φινάλε; Φωτσηηηηηηης; Είναι καλός παίκτης ο Κούλιγκ, δεν είναι κακός παίκτης ο Κούλιγκ; Χλίνασον ένα παιδί 2,16 που πριν από 3,5 χρόνια δεν ήξερε τι είναι το μπάσκετ και περνούσε το χρόνο του βοσκώντας πρόβατα; Είδε το instant replay ο διαιτητής και δίνει Ζαλγκίρις, νομίζω δεν έχει δίκιο; Κρις Σίνγκλετον με το έτσι θέλω με κοντύτερο αντίπαλο; Τρίποντη έκσταση στην αριστοκρατική Μαδρίτη στα σύνορα με Σαλαμάνκα; Ή να βάλω κάτι που να αφορά τον Μπατίιιιιιμ και τη σωστή προφορά στα γαλλικά ονόματα; Δεν ξέρω τι να πρωτοδιαλέξω, δώσε τα φώτα σου!



13/07/2017 - Σάντα Κλάρα

Ημέρα Πέμπτη, παίρνουμε πρωινό και αποχαιρετάμε το Σιενφουέγος. Είχα συνεννοηθεί με την σπιτονοικοκυρά και μας είχε βρει ταξί για εκείνη την ημέρα και με 35 CUC το κεφάλι κάναμε τη διαδρομή Σιενφουέγος-Σάντα Κλάρα-Τρινιδάδ. Το ταξί ήταν ίσως το χειρότερο αυτοκίνητο στο οποίο έχω μπει ποτέ, τα μισά πράγματα λείπανε ή ήταν μισοχαλασμένα, αλλά αφού τσουλάει όλα καλά. Πιάνοντας συζήτηση με τον νεαρό οδηγό μας ξάφνιασε, καθώς όχι απλά ήξερε για την τωρινή πολιτική και οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα αλλά είχε διαβάσει για Μητσοτάκη, Αντρέα, χούντα. Ένας νέος άνθρωπος που σε όλη τη διαδρομή μας είπε αρκετές φορές ότι θέλει να φύγει από τη χώρα του μαζί με τη γιατρό γυναίκα του εξηγώντας τους λόγους που τον έχουν φέρει σε αυτήν την κατάσταση εδώ και καιρό, στοχοποιώντας ξεκάθαρα την κυβέρνηση.

Πρώτη στάση στο μαυσωλείο του Τσε, ένας ωραίος χώρος απέναντι από την πλατεία της επανάστασης. Εκεί είναι ο τελικός τόπος ταφής των οστών του Τσε και άλλων 29 συντρόφων του που δολοφονήθηκαν στη Βολιβία το 1967. Το επιβλητικό μπρούτζινο άγαλμα του Τσε με το όπλο ανά χείρας δεσπόζει στην είσοδο ενώ τοποθετήθηκε έτσι ούτως ώστε να κοιτά προς το νότο δηλαδή τη Λατινική Αμερική, ως συμβολισμός του οράματός του για μια παναμερικανική επανάσταση ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Στις 17 Οκτωβρίου το '97, λίγες μέρες πριν από τη δική μου γέννηση, οι σωροί του Τσε και άλλων έξι συντρόφων του θα ενταφιαζόταν στο ειδικά χτισμένο Μαυσωλείο το οποίο είχε κατασκευαστεί τη δεκαετία του '80. Στο άγαλμα δεν τον έχουν πετύχει και πολύ στη φάτσα, αλλά εκεί που κάνει μεγαλύτερο μπαμ είναι στον τάφο του όπου τον έχουν κάνει ίδιο με τον Πάμπλο Γκαρσία, τον παλαίμαχο παίκτη του ΠΑΟΚ. Δίπλα από τους τάφους υπάρχει μια αίθουσα-μουσείο αφιερωμένη στη ζωή του Τσε Γκεβάρα με πολύ ενδιαφέροντα πράγματα αλλά οι τύποι το έχουν τερματίσει με το air condition, μπαίνεις μέσα και σε 2 λεπτά είσαι άρρωστος.

Μαυσωλείο Τσε

Μένουμε στη Σάντα Κλάρα, την 5η μεγαλύτερη σε πληθυσμό πόλη της Κούβας και κατευθυνόμαστε για μια γρήγορα βόλτα στο κέντρο της αφού πρώτα κάνει μερικούς κύκλους ο οδηγός γιατί δεν έβρισκε πουθενά χώρο να σταθμεύσει. Όμορφη πόλη δεν τη λες, αλλά όποιος έχει χρόνο αξίζει να περάσει για να δει κυρίως το μαυσωλείο και δευτερευόντως το Tren Blindado. Βλέπουμε λοιπόν το Parque Vidal, το άγαλμα της Marta Abreu, το θέατρο La Caridad, το museo de artes decorativas και κάπου εκείνη την ώρα η εύρεση τουαλέτας ήταν ζωτικής σημασίας θέμα αφού η ποικιλία αναψυκτικών, τα φρέσκα μάνγκο στο πρωινό και το τούρμπο ερκοντίσιον στο μαυσωλείο είχαν φροντίσει να κάνουν τη δουλειά τους. Πουθενά χαρτί στα μαγαζιά της πλατείας, αλλά αν έχεις προνοήσει και έχεις βγάλει 5 φωτοτυπίες κάθε εισιτήριο του Viazul, δε χρειάζεται να ανησυχείς για τίποτα.

Συνέχεια με το Monumento a la Toma del Tren Blindado το οποίο βρίσκεται στο κέντρο της πόλης και ουσιαστικά είναι κάποια βαγόνια τρένων τα οποία βρίσκονται εκεί από την μάχη του 1958 στην ομώνυμη τοποθεσία. Η μάχη αυτή ήταν από τις πιο σπουδαίες και σημαντικές της επανάστασης και έλαβε τόπο στην Σάντα Κλάρα τον Δεκέμβριο του 1958 ανάμεσα στις δυνάμεις του δικτάτορα Μπατίστα και επαναστάτες με αρχηγό τον Γκεβάρα. Ο Τσε με περίπου 300 άνδρες κατάφερε να νικήσει τους 10.000 άντρες του Μπατίστα εκτροχιάζοντας τα τρένα που τους μετέφεραν στην πόλη. Αν θυμάμαι καλά είχε 1 CUC είσοδο το συγκεκριμένο μνημείο.

Santa Clara - Parque Vidal

Tren Blindado

Αφήνουμε τη Σάντα Κλάρα και συνεχίζουμε μέσα από βουνά και λαγκάδια για Τρινιδάδ. Μέσα στο πράσινο η διαδρομή ενώ κάθε 10 λεπτά υπάρχει κι από ένα μικρό χωριό με 5-10 σπίτια ενώ κάναμε και μια στάση στο μέσο περίπου της διαδρομής ώστε να απολαύσουμε τη θέα της κοιλάδας ανεβαίνοντας σε ένα mirador

Mirador de Valle de los Ingenios

 

[Μανολης Γκ.]

Ποτέ δεν περίμενα ότι σε ένα θέμα με την Κούβα και με τόσες φωτογραφίες θα γελούσα τόσο με τον χατζηγεωργίου!
Μπράβο σου και για τα δύο!

 

[KIKI]

Ωραίο ταξιδι , πολυ καλογραμμένη ιστορια !
Μπραβο !

 

[Nick_St]

@Μανολης Γκ. Χαχα να σαι καλά! Λείπει πολύ ο άτιμος από την Ευρωλίγκα, θέλουμε πίσω τις Πεμπτοπαρασκευές μας!

@KIKI Σε ευχαριστώ πολύ!!


13/07/2017 - Τρινιδάδ

Φτάνουμε στο Τρινιδάδ, μια πόλη 70κάτι χιλιάδων κατοίκων στην επαρχία Sancti Spiritus, μια πόλη που είναι ολόκληρη ένα μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO. Αποικιακή πόλη με αρχοντικά και αρκετά μικρά μουσεία, ιδρύθηκε το 1514 από τον ισπανό κατακτητή Ντιέγκο Βελάσκεθ. Το Τρινιδάδ γυρνιέται εύκολα μέσα λίγες ώρες, εμείς φτάσαμε απόγευμα και μέχρι να βραδιάσει είχαμε περπατήσει το μεγαλύτερο μέρος της πόλης. Σημείο αναφοράς είναι η κεντρική πλατεία Plaza Mayor με τον καθεδρικό ναό Santisima Trinidad ενώ γύρω από την πλατεία όσα σπίτια δεν έγιναν μουσεία ως γκαλερί φιλοξενούν έργα τέχνης και εκθέσεις ζωγραφικής. Περνάμε λοιπόν από την Plaza Carillo με την εκκλησία του Αγίου Φραγκίσκου, από την κατεστραμμένη εκκλησία της Αγίας Άννας, από την Ermita de Nuestra Senora de la Candelaria de la Popa, από μουσεία όπως το φυσικής ιστορίας και το Romantico και καταλήγουμε στην κεντρική πλατεία όπου το βράδυ μαζεύεται εκεί πολύς κόσμος για να απολαύσει τη μουσική των μαγαζιών και να χορέψει ενώ αρκετοί είναι κι αυτοί που παίρνουν ποτό στο χέρι και κάθονται στα σκαλάκια.

14/07/2017 - Τρινιδάδ

Η δεύτερη μέρας μας στο Τρινιδάδ ήταν αφιερωμένη στην Playa Ancon, μια παραλία λίγα χιλιόμετρα έξω από την πόλη, αφού πρώτα όμως κάναμε μια βόλτα στην πόλη. Η Playa Ancon ήταν η ευκαιρία μας ώστε να κολυμπήσουμε στα νερά της Καραϊβικής και αφού ήδη είχαμε χάσει την παραλία έξω από την Αβάνα το να πάμε να δούμε λίγο θάλασσα ήταν μονόδρομος. Δεν ξετρελάθηκα να πω την αλήθεια από τη θάλασσα, αλλά μια φωτογραφία με φοίνικες για να πεις ότι είσαι Καραϊβική μπορείς να τη βγάλεις. Είναι αρκετά ήσυχο μέρος, αν βέβαια εξαιρέσουμε τα παιδιά που πουλάνε πίτσες και γκαρίζουν "Piiiiiiiizza hamon y quesooooo". Γυρίζοντας από την παραλία έπιασε δυνατή μπόρα και το ρίξαμε στον ύπνο έως ότου σταμάτησε και βγήκαμε για μια τελευταία βόλτα στην πολύχρωμη αυτή πόλη.

Trinidad

Playa Ancon

Το βράδυ φάγαμε σε ένα γωνιακό μαγαζί, μια ευθεία από την Plaza Mayor, πολύ καλό φαγητό αλλά δεν θυμάμαι όνομα.

 

[Nick_St]

15-16/07/2017 - Καμαγουέι

Αφήνοντας το Τρινιδάδ είχαμε σκοπό να φτάσουμε ανατολικά μέχρι το Καμαγουέι, την τρίτη μεγαλύτερη σε πληθυσμό πόλη της χώρας. Υπήρχε λεωφορείο Viazul στις 8 το πρωί από Τρινιδάδ, αλλά επειδή δεν είχαμε κλείσει ηλεκτρονικά τα εισιτήρια, θα έπρεπε να πάμε στο σταθμό να περιμένουμε μήπως υπάρχει κενή θέση. Όποιος δεν έχει κλείσει ηλεκτρονικά λοιπόν, πάει στον υπάλληλο και λέει όνομα και διαδρομή και αν τελικά υπάρχουν κενές θέσεις τότε ο υπάλληλος φωνάζει ένα ένα τα άτομα που έχει γραμμένα στο χαρτί για να πάρουν το εισιτήριο. Εναλλακτική επιλογή κάποιος από τους ταξιτζήδες που περίμεναν καρτερικά έξω από το σταθμό, εν τέλει όμως υπήρχαν αρκετές θέσεις και έτσι πήραμε Viazul, αφού πρώτα πληρώσαμε 1 CUC νομίζω για τα backpacks, άλλη πατέντα και τούτο. Επιβίβαση στο Viazul, αποβίβαση στην Ανταρκτική. Μάλλον η φράση των ελληνίδων μανάδων "ζακέτα να πάρεις" προς τα τέκνα τους θα βγήκε από καμιά ιστορία που το παιδί μπήκε γδυτό μέσα στο Viazul. Πραγματικά τέρμα το ερκοντίσιον!

Το Καμαγουέι το προσθέσαμε στο πλάνο γιατί είχαμε αρκετό χρόνο αλλά κυρίως λόγο του νυχτερινού δρομολογίου της Viazul Καμαγουέι-Βαραδέρο (γραμμή Σαντιάγο-Βαραδέρο) το οποίο θα παίρναμε την επόμενη μέρα. Είναι ένα από τα λίγα νυχτερινά δρομολόγια της εταιρίας και πραγματικά βολεύει πάρα πολύ καθώς γλυτώνεις διαμονή και φτάνεις 11μιση το πρωί Βαραδέρο. Το Καμαγουέι λοιπόν είναι μία πολύ όμορφη πόλη με ελάχιστο τουρισμό, πολλές εκκλησίες, πολλές πλατείες και ακόμα περισσότερα...πιθάρια, δε λέγεται τυχαία άλλωστε Ciudad de los tinajones. Στην κεντρική πλατεία δεσπόζει το άγαλμα του καβαλάρη Ignacio Agramonte ενώ δίπλα ακριβώς βρίσκεται ο καθεδρικός της πόλης. Οι κουκλίστικες πλατείες συνδυάζονται με την έξοχη αρχιτεκτονική και το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό. Η μιάμιση ημέρα που είχαμε στη διάθεση μας αποδείχθηκε αρκετά ικανό διάστημα να γυρίσουμε αυτήν την ήρεμη και αυθεντική πόλη, παρόλο που έβρεξε αρκετά και τις δύο ημέρες. Κορυφαία στιγμή το δεύτερο βράδυ όπου θα παίρναμε το λεωφορείο για Βαραδέρο στις 3 μετά τα μεσάνυχτα, έβρεχε καρέκλες για αρκετές ώρες ασταμάτητα και λίγο μετά τα μεσάνυχτα βρήκαμε ένα παλικάρι που μας πήγε στο σταθμό με ποδήλατο. Έφαγε όλη τη βροχή, έκανε ποδήλατο με τόσο βάρος και στο τέλος ζήτησε μόνο 2 CUC, άξιος.

Σταθμός Viazul Camaguey

Camaguey

17-18/07/2017 - Βαραδέρο

Παίρνοντας το λεωφορείο στις 3 το βράδυ από Καμαγουέι φτάσαμε 11 και μισή περίπου στο Βαράδερο, μια περιοχή που φημίζεται για την ατέλειωτη παραλία και τα ΑI ξενοδοχεία πλημμυρισμένα από μπουλούκους Καναδούς. Πολλοί είναι αυτοί που έρχονται και το συνδυάζουν με εκδρομή στο Cayo Blanco, πολλοί επίσης είναι κι αυτοί που δεν έρχονται καθόλου μιας και δεν το λες αυθεντικό κουβανέζικο μέρος. Κάτσαμε 1 βράδυ, μείναμε σε casa κάπου μεταξύ Avenida 1ra και calles 32-34, όλη την ώρα στη θάλασσα ήμασταν, σαφέστατα ανώτερη από Playa Ancon που ήταν και η έτερη παραλία που επισκεφθήκαμε στη χώρα. Γενικά μεταξύ Calle 30-36 είναι μία αρκετά καλή περιοχή για διαμονή, μακρυά από τα ξενοδοχεία, δίπλα στο σταθμό Viazul ενώ η παραλία είναι κατακλυσμένη από ντόπιους. Όμορφο το πάρκο Josone, ωραία live μουσική στο The Beatles. Για κάποιον που έρχεται λίγες σχετικά μέρες στη Κούβα προσωπικά δε θα πρότεινα να έρθει Βαραδέρο, υπάρχουν άλλα πράγματα που αξίζουν πολύ περισσότερο. Για κάποιον όμως που έχει πολλές μέρες στη διάθεση του, μπορεί να κάνει ένα πέρασμα μόνο και μόνο για τη θάλασσα. Στις 6 το απόγευμα στις 18 του μήνα πήραμε Viazul και ξανά πίσω Αβάνα για το τελευταίο μας βράδυ στο νησί. Επιστρέφοντας στην πρωτεύουσα βγήκαμε κατευθείαν για την τελευταία βραδινή βόλτα και η αλήθεια είναι πως όσο και να θέλαμε να περπατήσουμε πολύ για να δούμε βράδυ αρκετά μέρη μια τελευταία φορά, καταλήξαμε να περάσουμε τον περισσότερο χρόνο στη Malecon μαζί με όλους τους ντόπιους, με μουσική από πλανόδιους και τον ήχο των κυμάτων.

Varadero

Bonus φωτογραφία όλα τα δρομολόγια Viazul

 

[Nick_St]

19/07/2017 - Αβάνα

Η τελευταία μέρα του ταξιδιού αφιερώθηκε σε χαλαρές βόλτες στο κέντρο σε ρυθμούς αργούς κι ήρεμους, σε ρυθμούς Κούβας. Υπήρξε η σκέψη να πάμε προς Playas del Este και Cojimar μιας και τα χάσαμε πριν μια εβδομάδα αλλά εν τέλει αποφασίσαμε να κάτσουμε να απολαύσουμε την Αβάνα μέχρι να φύγουμε. Η πτήση ήταν περίπου στις 7 το απόγευμα, βιασύνη δεν υπήρχε, είχαμε κανονίσει να μας πάει στο αεροδρόμιο ένας φίλος της οικοδέσποινας οπότε όλα ήσυχα κι ωραία. Να που όμως το παλικάρι άργησε καμιά ώρα να έρθει να μας πάρει και φτάσαμε στο αεροδρόμιο οριακά, μας αποζημίωσε όμως και με το παραπάνω αφού καθ'όλη τη διαδρομή προς το αεροδρόμιο είχε βάλει από το κινητό του κουβανέζικη μουσική στο τέρμα. Να έχεις αργήσει και να ξέρεις ότι στο αεροδρόμιο αυτό οι ουρές είναι ατέλειωτες, αλλά να είσαι σε μια σακαράκα με δυνατή μουσική με άρωμα Κούβας. Παρά το άγχος, στο τέλος αυτές οι στιγμές μένουν.

Έχοντας περάσει πλεόν πάνω από ένας χρόνος από το ταξίδι, οι αναμνήσεις από τη χώρα είναι εξαιρετικές και η επιθυμία για ένα νέο ταξίδι προς αυτά τα μέρη γίνεται ολοένα και πιο έντονη. Προσωπικά μου άρεσε περισσότερο η Αβάνα, στον πατέρα μου άρεσε περισσότερο η επαρχία και η ηρεμία της. Άλλος κόσμος, άλλη κουλτούρα και ειδικά για μένα που ήταν το πρώτο μου ταξίδι εκτός Ευρώπης, η αίσθηση της διαφορετικότητας ήταν αυτή που με έκανε να συνειδητοποιήσω περισσότερο το πόσο "μικροί" είμαστε. Γιατί όπως και να το κάνεις, είναι τελείως διαφορετικό το να διαβάζεις για άλλες χώρες και λαούς με το να γίνεσαι μέρος τους έστω και για λίγο χρονικό διάστημα. Κλείνοντας είναι αναγκαίο να πω ότι οι Κουβανοί είναι εκπληκτικοί άνθρωποι, ειδικά στην επαρχία η φιλοξενία δεν παίζεται. Η συναναστροφή μαζί τους είναι εξαιρετική εμπειρία. Οι ρυθμοί ζωής, η απλότητα στην καθημερινότητα, η ατμόσφαιρα της Κούβας που θαυμάζουμε, μπορεί να είναι αποτέλεσμα ένα σωρό παραγόντων αλλά κυρίως είναι των ανθρώπων της.

Η Κούβα λοιπόν σου δίνει την αίσθηση ότι έχει αλλάξει αρκετά σε σχέση με το πως ήταν τα προηγούμενα χρόνια, αλλά όσο κι αν δυτικοποιηθεί ένα μέρος της, όσο κι αν η σύγχρονη εποχή επιτάσσει ραγδαίες αλλαγές, στην Κούβα θα μείνουν όλα ίδια. Και σίγουρα είναι αυτό που ελκύει τον κόσμο να την επισκεφθεί.
Cuba linda y querida, σε ευχαριστούμε για όλα.

Τέλος, ένα μεγάλο ευχαριστώ στον @Yorgos για την πολύτιμη βοήθεια του στην οργάνωση του ταξιδιού αλλά και σε όσους έχουν γράψει τις εμπειρίες τους στο forum από την επίσκεψη τους στη χώρα συμβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο τα μέγιστα στον προγραμματισμό του ταξιδιού μας.

Τελευταίες εικόνες από την Αβάνα

 

[silversurfer]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές ιστορίες - Κ. και Νότια Αμερική

 

[Giorgos_5_82]

Έχοντας κάνει αρκετά ταξίδια για την ηλικία μου στην Ευρώπη, η επιθυμία να κάνω το πρώτο μου ταξίδι σε κάποια άλλη ήπειρο γινόταν όλο και πιο έντονη και τελικά δεν άργησε να πραγματοποιηθεί. Έψαχνα αρκετά κάποια εθελοντικά καλοκαιρινά προγράμματα στην Ινδία ώστε να την βγάλω και τζάμπα, αλλά η ιδέα του να περάσω στην άλλη άκρη του ατλαντικού είχε άλλη γοητεία. Η επιλογή του προορισμού ήταν εύκολη, Κούβα! Μια Κούβα που άλλαξε, μια Κούβα που αλλάζει μέρα με τη μέρα ολοένα και περισσότερο μα αρκετά πράγματα μένουν ίδια. Συνταξιδιώτης ο πατέρας μου ο οποίος τόσα χρόνια είχε φάει την μητέρα μου να κάνουν αυτό το ταξίδι, αλλά τελικά έμελλε να πάει Κούβα με τον γιο. Θυμάμαι όταν ήμουν πιτσιρίκι μου έβαζε να ακούω κάτι ay ay ay Puerto Rico και μουσικές με αύρα Καραϊβικής και μου έδινε να διαβάζω τη βιογραφία του Τσε και τώρα θα πηγαίναμε μαζί Κούβα. Α ρε πατέρα, μεγαλεία.

Αφού τα 'παμε τα συμφωνήσαμε για τις ημερομηνίες με τον φάδερ, Ιούλιο μας βόλευε και τους δύο, άρχισα να ψάχνω αεροπορικά και μπαμ μπαμ εμφανίστηκε ένα 475άρι ευρώπουλα από Ρώμη για Αβάνα με ενδιάμεσο σταθμό το Παρίσι με AirFrance, "εδώ είμαστε" λέω. Αθήνα-Ρώμη με Alitalia, Ρώμη-Αθήνα με Ryanair και το κοντέρ για τα αεροπορικά έγραψε 6 πτήσεις και 580 ευρώ σύνολο η οποία πιστεύω είναι πολύ καλή τιμή. Αποφασίσαμε να βάλουμε και 2 διανυκτερεύσεις στη Ρώμη, μία πριν την Κούβα και μία μετά, έτσι για να μην έρθει απότομα η μετάβαση από την Ελλάδα του Αλέξη στην Κούβα του Τσε και του Κάστρο. Στην Ιταλία ήταν το πρώτο ταξίδι που είχα κάνει εκτός Ελλάδας εν έτη 2005, 4 οικογένειες, 8 γονείς που μας έτρεχαν εμάς τα 8 πιτσιρίκια σε ότι μουσείο και αξιοθέατο υπήρχε, ακόμα τα θυμάμαι και γελάω αλλά κάπως έτσι μπήκε το μικρόβιο των ταξιδιών. Τα 2 βράδια στη Ρώμη θα μπορούσαμε να τα αποφύγουμε, αλλά από τη στιγμή που ήθελε πολύ ο πατέρας μου για να θυμηθούμε εκείνο το πρώτο ταξίδι, ποιος είμαι εγώ για να πω όχι.

Ανοίγω παρένθεση και κάνω ένα θρόουμπακ γυρνώντας στον Σεπτέμβρη του 2004 όπου είδα για πρώτη φορά Κουβανούς. Παραολυμπιακοί αγώνες στην Αθήνα και στην Ακρόπολη πετύχαμε μαζί με την φαμίλια την αποστολή της Κούβας, εγώ έτρεξα κατευθείαν στον μπρατσαρά και του 'λεγα να σφίξει δικέφαλο, ούτε τα 7 δεν είχα κλείσει, αλλά για μαγκιές πρώτος. Πολύ χαρούμενοι και ευδιάθετοι οι Κουβανοί, τους έβλεπες και σου έφτιαχναν τη μέρα. Λίγα χρόνια αργότερα, φέρνει η προεδράρα στη Λαμία στο Γυμναστικό στο βόλεϊ τον Osvaldo Hernandez, απίστευτη παικτάρα παγκοσμίου φήμης και εγώ τον χάζευα από κοντά σε όλα τα παιχνίδια μιας και ήμουν ballboy. Όλως τυχαίως πέρυσι στην Αθήνα πάω να γραφτώ σε γυμναστήριο και πετυχαίνω κατευθείαν τον Osniel Melgarejo, Κουβανό βολλευμπολίστα που μόλις είχε έρθει στον Παναθηναϊκό (ήταν από τους λίγους παίκτες της Εθνικής τους που δεν είχαν κατηγορηθεί για βιασμό σε ένα τουρνουά στη Φινλανδία). Γενικά μια σύνδεση με τους Κουβανούς αθλητές την έχω από ότι φαίνεται. Κλείνει η παρένθεση.

View attachment 217453

Έχοντας στη διάθεση μας 14 βράδια στην Κούβα, το πρόγραμμα που θα ακολουθούσαμε θα ήταν το εξής: 5 διανυκτερεύσεις Αβάνα, 2 Βινιάλες, 1 Σιενφουέγος, 2 Τρινιδάδ, 1 Καμαγουέι, 1 νυχτερινό λεωφορείο από Καμαγουέι για Βαραδέρο, 1 Βαραδέρο και 1 τελευταία αποχαιρετιστήρια στην Αβάνα. Στην αρχή σκεφτόμασταν να φτάσουμε μέχρι Σαντιάγο και Μπαρακόα μιας και ο χρόνος θεωρητικά ήταν αρκετός, αλλά προτιμήσαμε να το πάμε πιο χαλαρά. Διαμονή σε όλα τα μέρη κλεισμένη από πριν σε Airbnb και μετακινήσεις με shared taxi ή Viazul. Η διαδικασία της βίζας ήταν εύκολη κι απλή, σε 3 μέρες τις είχε έτοιμες η πρεσβεία, αν και τώρα διαβάζω ότι έπαψε να βγάζει βίζες η πρεσβεία και αν κάποιος θέλει να ταξιδέψει στην Κούβα πρέπει να απευθυνθεί σε ταξιδιωτικό πρακτορείο.

05/07/2017 - Αβάνα

Φτάνουμε 5 του Ιούλη λοιπόν, όπου το μενού έλεγε πρωινό στο Termini, μεσημεριανό στο Charles de Gaulle, απογευματινό σε Boeing 777 και βραδινό στην Avenida 23 κάτι πίτσες με ζαμπονοκάσερα άγνωστης προελεύσεως. Χαλαρή μέρα, ήρεμες και οι 2 πτήσεις και φτάνουμε στο αεροδρόμιο Jose Marti κατά τις 8 το βράδυ όπου μέσα σε ένα 20λεπτάκι ξεμπερδέψαμε από τον έλεγχο ενώ δεν χρειάστηκε να περιμένουμε καθόλου για αποσκευές μιας και πήγαμε με backpacks που τα είχαμε μαζί στο αεροπλάνο. Συνήθως βέβαια ο χρόνος αναμονής για έλεγχο και αποσκευές είναι πολύ μεγάλος στο συγκεκριμένο αεροδρόμιο. Μας περίμενε η κοπελιά στην οποία θα μέναμε, οδηγός του "ταξί" ο αρραβωνιαστικός της και το βάζω σε εισαγωγικά καθώς ο άνθρωπος δεν έχει καμία σχέση με ταξί αλλά το 'χουν κάνει μπίζνα για έξτρα εισόδημα και όταν έρχονται τουρίστες να μείνουν στο δωμάτιο που νοικιάζουν τους παίρνουν αυτοί από το αεροδρόμιο. 25 CUC ζητάνε οι περισσότεροι ταξιτζήδες, στα 20 είχαμε συμφωνήσει εμείς από πριν με την κοπελιά, ενώ αν εκείνη την ώρα βρεις 2-3 άλλους τουρίστες που ψάχνουν κι εκείνοι ταξί, τότε παίρνετε όλοι μαζί ένα και βγαίνει ακόμα φθηνότερα.

Χαμογελαστοί η κοπελιά με τον αρραβωνιάρη, ήταν πρόθυμοι να μας βάλουν στον παλμό της Κούβας και αντί να πάμε κατευθείαν στο σπίτι που βρίσκεται σε μία κάθετο της La Rampa, περάσαμε από την πλατεία της Επανάστασης, από La Rampa, από Malecon, από το Καπιτώλιο, πήραμε μια πρώτη τζούρα Αβάνας και στη συνέχεια πήγαμε σπίτι να τακτοποιηθούμε. Απλό και λιτό δωμάτιο, δεν ψάχναμε ούτως ή άλλως τίποτα πολυτέλειες, για 10 ευρώ το βράδυ κατά άτομο μια χαρά ήταν. Βγήκαμε έξω μετά από λίγο, η La Rampa γεμάτη από κόσμο, όλα τα αμάξια μούγκριζαν και τα καυσαέρια τους σκότωναν στην κυριολεξία, πιτσιρικάδες προσπαθούσαν να πουλήσουν κάρτες για wifi και εμείς κατευθυνόμαστε προς Malecon για να κάτσουμε δίπλα στη θάλασσα. Πριν καν προλάβουμε να κάτσουμε σκάει μύτη ένα παλικάρι με αμάνικη μπλούζα, λουλουδάτη ξεβαμένη βερμούδα, μπανάνα στη μέση και τσιγαριλίκι, "ωχ, ήρθαν να μας την πέσουν από το 2ο ΕΠΑΛ Αβάνας" λέω. Ο τύπος μας ρώτησε 5-6 φορές αν θέλουμε να κλαμπάρουμε κι αν ενδιαφερόμαστε για γυναίκες, έφυγε, ήρθε με ανανεωμένη προσφορά, μας ρώτησε αν ενδιαφερόμαστε για άντρες, ξανά έφυγε. Η Malecon γεμάτη από παρέες και ζευγάρια, άλλοι έπαιζαν μουσική κι άλλοι κοιτούσαν τη θάλασσα, το ξενοδοχείο Nacional φωτισμένο την ώρα που η πείνα μας είχε χτυπήσει κόκκινο και μας έκανε να πάμε σε ένα μαγαζί με πίτσες κοντά στο σπίτι. Ελάχιστα φαγητάδικα ήταν ανοικτά εκείνη την ώρα, η πίτσα jamon y queso για 15 pesos αποδείχθηκε μια χαρά επιλογή με αποτέλεσμα να χτυπήσουμε και από δεύτερη ο καθένας. Τις επόμενες μέρες αναμενόταν πολύ περπάτημα, οπότε πήγαμε για ύπνο και ξεκούραση.

Φωτογραφικό υλικό από αυτές τις πρώτες ώρες μας στη χώρα δεν έχω, αλλά ας αρχίσω με μία φωτογραφία από Malecon την οποία την έβγαλα την τέταρτη μας μέρα στην πόλη. Η συνέχεια αναμένεται με μπόλικο φωτογραφικό υλικό!

View attachment 217511

Έχοντας κάνει αρκετά ταξίδια για την ηλικία μου στην Ευρώπη, η επιθυμία να κάνω το πρώτο μου ταξίδι σε κάποια άλλη ήπειρο γινόταν όλο και πιο έντονη και τελικά δεν άργησε να πραγματοποιηθεί. Έψαχνα αρκετά κάποια εθελοντικά καλοκαιρινά προγράμματα στην Ινδία ώστε να την βγάλω και τζάμπα, αλλά η ιδέα του να περάσω στην άλλη άκρη του ατλαντικού είχε άλλη γοητεία. Η επιλογή του προορισμού ήταν εύκολη, Κούβα! Μια Κούβα που άλλαξε, μια Κούβα που αλλάζει μέρα με τη μέρα ολοένα και περισσότερο μα αρκετά πράγματα μένουν ίδια. Συνταξιδιώτης ο πατέρας μου ο οποίος τόσα χρόνια είχε φάει την μητέρα μου να κάνουν αυτό το ταξίδι, αλλά τελικά έμελλε να πάει Κούβα με τον γιο. Θυμάμαι όταν ήμουν πιτσιρίκι μου έβαζε να ακούω κάτι ay ay ay Puerto Rico και μουσικές με αύρα Καραϊβικής και μου έδινε να διαβάζω τη βιογραφία του Τσε και τώρα θα πηγαίναμε μαζί Κούβα. Α ρε πατέρα, μεγαλεία.

Αφού τα 'παμε τα συμφωνήσαμε για τις ημερομηνίες με τον φάδερ, Ιούλιο μας βόλευε και τους δύο, άρχισα να ψάχνω αεροπορικά και μπαμ μπαμ εμφανίστηκε ένα 475άρι ευρώπουλα από Ρώμη για Αβάνα με ενδιάμεσο σταθμό το Παρίσι με AirFrance, "εδώ είμαστε" λέω. Αθήνα-Ρώμη με Alitalia, Ρώμη-Αθήνα με Ryanair και το κοντέρ για τα αεροπορικά έγραψε 6 πτήσεις και 580 ευρώ σύνολο η οποία πιστεύω είναι πολύ καλή τιμή. Αποφασίσαμε να βάλουμε και 2 διανυκτερεύσεις στη Ρώμη, μία πριν την Κούβα και μία μετά, έτσι για να μην έρθει απότομα η μετάβαση από την Ελλάδα του Αλέξη στην Κούβα του Τσε και του Κάστρο. Στην Ιταλία ήταν το πρώτο ταξίδι που είχα κάνει εκτός Ελλάδας εν έτη 2005, 4 οικογένειες, 8 γονείς που μας έτρεχαν εμάς τα 8 πιτσιρίκια σε ότι μουσείο και αξιοθέατο υπήρχε, ακόμα τα θυμάμαι και γελάω αλλά κάπως έτσι μπήκε το μικρόβιο των ταξιδιών. Τα 2 βράδια στη Ρώμη θα μπορούσαμε να τα αποφύγουμε, αλλά από τη στιγμή που ήθελε πολύ ο πατέρας μου για να θυμηθούμε εκείνο το πρώτο ταξίδι, ποιος είμαι εγώ για να πω όχι.

Ανοίγω παρένθεση και κάνω ένα θρόουμπακ γυρνώντας στον Σεπτέμβρη του 2004 όπου είδα για πρώτη φορά Κουβανούς. Παραολυμπιακοί αγώνες στην Αθήνα και στην Ακρόπολη πετύχαμε μαζί με την φαμίλια την αποστολή της Κούβας, εγώ έτρεξα κατευθείαν στον μπρατσαρά και του 'λεγα να σφίξει δικέφαλο, ούτε τα 7 δεν είχα κλείσει, αλλά για μαγκιές πρώτος. Πολύ χαρούμενοι και ευδιάθετοι οι Κουβανοί, τους έβλεπες και σου έφτιαχναν τη μέρα. Λίγα χρόνια αργότερα, φέρνει η προεδράρα στη Λαμία στο Γυμναστικό στο βόλεϊ τον Osvaldo Hernandez, απίστευτη παικτάρα παγκοσμίου φήμης και εγώ τον χάζευα από κοντά σε όλα τα παιχνίδια μιας και ήμουν ballboy. Όλως τυχαίως πέρυσι στην Αθήνα πάω να γραφτώ σε γυμναστήριο και πετυχαίνω κατευθείαν τον Osniel Melgarejo, Κουβανό βολλευμπολίστα που μόλις είχε έρθει στον Παναθηναϊκό (ήταν από τους λίγους παίκτες της Εθνικής τους που δεν είχαν κατηγορηθεί για βιασμό σε ένα τουρνουά στη Φινλανδία). Γενικά μια σύνδεση με τους Κουβανούς αθλητές την έχω από ότι φαίνεται. Κλείνει η παρένθεση.

View attachment 217453

Έχοντας στη διάθεση μας 14 βράδια στην Κούβα, το πρόγραμμα που θα ακολουθούσαμε θα ήταν το εξής: 5 διανυκτερεύσεις Αβάνα, 2 Βινιάλες, 1 Σιενφουέγος, 2 Τρινιδάδ, 1 Καμαγουέι, 1 νυχτερινό λεωφορείο από Καμαγουέι για Βαραδέρο, 1 Βαραδέρο και 1 τελευταία αποχαιρετιστήρια στην Αβάνα. Στην αρχή σκεφτόμασταν να φτάσουμε μέχρι Σαντιάγο και Μπαρακόα μιας και ο χρόνος θεωρητικά ήταν αρκετός, αλλά προτιμήσαμε να το πάμε πιο χαλαρά. Διαμονή σε όλα τα μέρη κλεισμένη από πριν σε Airbnb και μετακινήσεις με shared taxi ή Viazul. Η διαδικασία της βίζας ήταν εύκολη κι απλή, σε 3 μέρες τις είχε έτοιμες η πρεσβεία, αν και τώρα διαβάζω ότι έπαψε να βγάζει βίζες η πρεσβεία και αν κάποιος θέλει να ταξιδέψει στην Κούβα πρέπει να απευθυνθεί σε ταξιδιωτικό πρακτορείο.

05/07/2017 - Αβάνα

Φτάνουμε 5 του Ιούλη λοιπόν, όπου το μενού έλεγε πρωινό στο Termini, μεσημεριανό στο Charles de Gaulle, απογευματινό σε Boeing 777 και βραδινό στην Avenida 23 κάτι πίτσες με ζαμπονοκάσερα άγνωστης προελεύσεως. Χαλαρή μέρα, ήρεμες και οι 2 πτήσεις και φτάνουμε στο αεροδρόμιο Jose Marti κατά τις 8 το βράδυ όπου μέσα σε ένα 20λεπτάκι ξεμπερδέψαμε από τον έλεγχο ενώ δεν χρειάστηκε να περιμένουμε καθόλου για αποσκευές μιας και πήγαμε με backpacks που τα είχαμε μαζί στο αεροπλάνο. Συνήθως βέβαια ο χρόνος αναμονής για έλεγχο και αποσκευές είναι πολύ μεγάλος στο συγκεκριμένο αεροδρόμιο. Μας περίμενε η κοπελιά στην οποία θα μέναμε, οδηγός του "ταξί" ο αρραβωνιαστικός της και το βάζω σε εισαγωγικά καθώς ο άνθρωπος δεν έχει καμία σχέση με ταξί αλλά το 'χουν κάνει μπίζνα για έξτρα εισόδημα και όταν έρχονται τουρίστες να μείνουν στο δωμάτιο που νοικιάζουν τους παίρνουν αυτοί από το αεροδρόμιο. 25 CUC ζητάνε οι περισσότεροι ταξιτζήδες, στα 20 είχαμε συμφωνήσει εμείς από πριν με την κοπελιά, ενώ αν εκείνη την ώρα βρεις 2-3 άλλους τουρίστες που ψάχνουν κι εκείνοι ταξί, τότε παίρνετε όλοι μαζί ένα και βγαίνει ακόμα φθηνότερα.

Χαμογελαστοί η κοπελιά με τον αρραβωνιάρη, ήταν πρόθυμοι να μας βάλουν στον παλμό της Κούβας και αντί να πάμε κατευθείαν στο σπίτι που βρίσκεται σε μία κάθετο της La Rampa, περάσαμε από την πλατεία της Επανάστασης, από La Rampa, από Malecon, από το Καπιτώλιο, πήραμε μια πρώτη τζούρα Αβάνας και στη συνέχεια πήγαμε σπίτι να τακτοποιηθούμε. Απλό και λιτό δωμάτιο, δεν ψάχναμε ούτως ή άλλως τίποτα πολυτέλειες, για 10 ευρώ το βράδυ κατά άτομο μια χαρά ήταν. Βγήκαμε έξω μετά από λίγο, η La Rampa γεμάτη από κόσμο, όλα τα αμάξια μούγκριζαν και τα καυσαέρια τους σκότωναν στην κυριολεξία, πιτσιρικάδες προσπαθούσαν να πουλήσουν κάρτες για wifi και εμείς κατευθυνόμαστε προς Malecon για να κάτσουμε δίπλα στη θάλασσα. Πριν καν προλάβουμε να κάτσουμε σκάει μύτη ένα παλικάρι με αμάνικη μπλούζα, λουλουδάτη ξεβαμένη βερμούδα, μπανάνα στη μέση και τσιγαριλίκι, "ωχ, ήρθαν να μας την πέσουν από το 2ο ΕΠΑΛ Αβάνας" λέω. Ο τύπος μας ρώτησε 5-6 φορές αν θέλουμε να κλαμπάρουμε κι αν ενδιαφερόμαστε για γυναίκες, έφυγε, ήρθε με ανανεωμένη προσφορά, μας ρώτησε αν ενδιαφερόμαστε για άντρες, ξανά έφυγε. Η Malecon γεμάτη από παρέες και ζευγάρια, άλλοι έπαιζαν μουσική κι άλλοι κοιτούσαν τη θάλασσα, το ξενοδοχείο Nacional φωτισμένο την ώρα που η πείνα μας είχε χτυπήσει κόκκινο και μας έκανε να πάμε σε ένα μαγαζί με πίτσες κοντά στο σπίτι. Ελάχιστα φαγητάδικα ήταν ανοικτά εκείνη την ώρα, η πίτσα jamon y queso για 15 pesos αποδείχθηκε μια χαρά επιλογή με αποτέλεσμα να χτυπήσουμε και από δεύτερη ο καθένας. Τις επόμενες μέρες αναμενόταν πολύ περπάτημα, οπότε πήγαμε για ύπνο και ξεκούραση.

Φωτογραφικό υλικό από αυτές τις πρώτες ώρες μας στη χώρα δεν έχω, αλλά ας αρχίσω με μία φωτογραφία από Malecon την οποία την έβγαλα την τέταρτη μας μέρα στην πόλη. Η συνέχεια αναμένεται με μπόλικο φωτογραφικό υλικό!

View attachment 217511

Καλησπέρα και καλή χρονιά!Επειδή θα μείνω λίγες μέρες Αβάνα και με τα όσα έχω διαβάσει εδώ σε διάφορες ταξιδιωτικές ιστορίες έχω καταλήξει να κλείσω κάποιο casa στην περιοχή του Vedado,θυμάσαι μήπως πώς λέγεται το casa που έμεινες εσύ να του ρίξω μια ματιά?Επειδή είναι σε δρόμο κοντά στη La Rampa θα με ενδιέφερε πολύ....