Λοιπόν μόλις γύρισα χθες βράδυ. Δεν ανοίγω καινούριο thread θα τα γράψω εδώ.
Ξεκίνησα από Θεσσαλονίκη Τρίτη βράδυ. Δεν είχα καλή πτήση καθώς είχαμε καθυστέρηση κυρίως λόγω του γεγονότος ότι πολλοί συνεπιβάτες δεν είχαν ταξιδέψει με αεροπλάνο και ειδικά με "low cost" εταιρίες με αποτέλεσμα οι αποσκευές καμπίνας να είναι σε μερικές περιπτώσεις πραγματικά μεγάλες. Βέβαια η αεροπορική σε ένδειξη καλής θέλησης μιας και απ' ότι ενημερώθηκα το Κουταϊσι είναι ο πιο καινούριος προορισμός της Wizz δεν έκοβε καμιά χειραποσκευή. Επίσης στην περιοχή της Γεωργίας επικρατούσαν αρκετά δυνατοί άνεμοι το βράδυ με αποτέλεσμα μια περιπετειώδη πτήση.
Φτάνοντας εκεί έχει "shuttle bus" ακριβώς μέσα στο αεροδρόμιο και υπάρχει μετά από κάθε πτήση. Κοστίζει 5 λάρι(2 ευρώ) και σε πηγαίνει ακριβώς στο μέρος που μένεις. Απλά καλό είναι το μέρος που μένετε να ζητήσετε να σας το γράψουν σε ένα χαρτί στην τοπική γλώσσα διότι εκεί δεν μιλάνε καθόλου αγγλικά. Όταν λέω καθόλου εννοώ ποτέ και πουθενά. Φτάνοντας στο χόστελ που έμενα(hostel bude) ήταν ακόμα ανοιχτό το μπαρ ενώ μαζί μου στο ταξί που έμενα είχα και έναν Ιρλανδό που θα μέναμε τελικά στο ίδιο δωμάτιο. Γενικά μετά τις 7-8 το βράδυ μην περιμένετε να δείτε τίποτα να κινείται εκεί. Απόλυτη ερημιά. Το χόστελ ήταν κάτι παραπάνω από τίμιο σε πολύ καλή τοποθεσία. Κόστιζε 6 ευρώ το βράδυ ενώ τα παιδιά μέσα μιλούσαν αγγλικά. Το κακό βέβαια είναι ότι δεν σου δίνουν κάποιου είδους χάρτη. Το μόνο που μου είπαν ήταν βγες έξω από το χόστελ, κατευθύνσου αριστερά στο κέντρο και αυτό είναι το μόνο που υπάρχει.
Την πρώτη μέρα έκανα αρκετές βόλτες στην πόλη. Το πρώτο πράγμα που μου έκανε τρομερή εντύπωση είναι οι εξωπραγματικά χαμηλές τιμές. Μια τυρόπιτα στο δρόμο κόστιζε 0.8-1 λάρι(0.30-0.40 λεπτά του ευρώ). Τα αξιοθέατα μέσα στην πόλη είναι λίγα. Είναι το άγαλμα του Δαυίδ που είναι περίπου 15 λεπτά από το κέντρο, Η λευκή γέφυρα που επίσης δεν είναι κάτι ιδιαίτερο και το μοναστήρι Bagrati που είναι περίπου 25 λεπτά από το κέντρο και προσωπικά πάλι δεν μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση καθώς στα μάτια μου ήταν απλά μια πολύ όμορφη εκκλησία(δεν είμαι κάποιος γνώστης αρχιτεκτονικών ρυθμών ή κάτι τέτοιο οπότε η γνώμη μου είναι υποκειμενική). Γενικώς η πόλη για πάνω από μία μέρα δεν είναι. Ο πραγματικός όμως θησαυρός κρυβόταν στις περιοχές γύρω από την πόλη.
Βαδίζοντας στην πόλη την πρώτη μέρα βρήκα μια πινακίδα που έλεγε διοργάνωση εκδρομών. Στην πραγματικότητα εννοούσαν ότι είναι ένα κανονικό καθημερινό αμάξι που νοικιάζεις έναν οδηγό και έναν ξεναγό(ο θεός να τον κάνει) και σε πάνε τριγύρω. Αν είσαι μόνος σου κοστίζει 20 ευρώ ενώ αν βρεις και έναν ακόμα κάνει 10 ευρώ. Φροντίστε να δώσετε ένα ακριβές σημείο συνάντησης διότι αλλιώς δεν θα τους βρείτε ποτέ. Μιλάμε στεκόμουν ανάμεσα σε 50 άτομα με τα χέρια ψηλά και μια φωτογραφική κάμερα στα χέρια για να μπορέσουν να με βρουν μιας και δεν είχαν κανένα αναγνωριστικό στοιχείο πάνω τους.
Την πρώτη μέρα είχα μαζί μου και μια κοπέλα από την Ουγγαρία οπότε η μέρα πέρασε όμορφα. Οδηγός ήταν ο Σεργκέι(περίπου 65-70 χρονών) που μας έφερνε μανταρίνια(καλή φάση χεχε) και ο Νικολάι που τον φώναζα Νίκο που ήταν και ο ξεναγός μας. Το μόνο που έκανε ήταν να μας δείχνει το κτίριο με το χέρι. Πράγμα που έκανε την ξενάγηση πολύ αστεία. Ξεκινήσαμε με μοναστήρι του Bagrati που είχα πάει και την προηγούμενη μέρα και είναι και στη λίστα της Ουνέσκο και το μοναστήρι του Gelati που επίσης είναι στην λίστα της Ουνέσκο και που επίσης δεν με συγκίνησε ιδιαίτερα. Από εκεί και πέρα ξεκίνησαν τα πολύ ωραία όμως. Μας πήγανε στο μοναστήρι Motsameta το οποίο είναι σε μια εκπληκτική τοποθεσία πάνω από ένα φαράγγι. Η θέα ήταν μαγευτική και το μοναστήρι πάλι όχι κάτι που δεν έχετε ξαναδεί. Μετά πήγαμε στην σπηλιά Sataplia στην οποία υπήρχαν αποτυπώματα δεινοσαύρων. Η ξενάγηση εκεί(πάλι όχι στα αγγλικά) περιλαμβάνει την είσοδο σε μία σπηλιά, μετά περπατάς πάνω σε ένα γκρεμό σε ένα μονοπάτι με αποτέλεσμα να οδηγείσαι σε μια γυάλινη γέφυρα στην κορυφή του υψώματος που εκεί σαν επιβράβευση έχει μια θέα που θυμίζει "Lion King". Αυτό το μέρος άξιζε τον κόπο γενικά ήταν πολύ όμορφη διαδρομή. Στο τέλος της ημέρας πήγαμε και στις σπηλιές του Προμηθέα ένα σύμπλεγμα 17 σπηλιών, 900 μέτρα κάτω από το έδαφος όπου μόνο οι 6 είναι προσβάσιμες. Εκεί είχαμε και την μοναδική αγγλική ξενάγηση. Το σπήλαιο έχει ιδιαίτερο γεωλογικό ενδιαφέρον και είναι πολύ όμορφο. Μέσα έχει πολύ υγρασία και χρειάζεται λίγο προσοχή ώστε να μην γλιστρήσει κανείς.
Τη δεύτερη μέρα δεν βρήκα κάποιον να έρθει μαζί μου οπότε και πήγα μόνος μου. Ξεκινήσαμε από το φαράγγι Okatse. Απλά μαγικό. Ήταν κάτι που μου άρεσε πάρα πολύ. Ξεκινάς ένα μονοπάτι 2,2 χιλιομέτρων μόνος σου όπου μέσα έχει ελεύθερα ζώα(αγελάδες, γουρούνια, κατσίκια κτλ). Μετά από αυτό περπατάς πάνω στο φαράγγι σε ένα κρεμαστό σιδερένιο μονοπάτι για περίπου 1,5 χιλιόμετρο. Η θέα είναι μαγευτική και το όλο τοπίο καταπληκτικό. Βλέπεις δέντρα μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι σου και στο τέλος ο επιβλητικός Καύκασος να εκτείνεται πάνω από τα σύννεφα. Δεν το συστήνω απλά θα έλεγα ότι πρέπει να πάτε εκεί. Μετά κάνεις άλλα 2,2 χιλιόμετρα στο πρώτο μονοπάτι για να γυρίσεις πίσω. Μετά από αυτό πήγαμε στο φαράγγι Martvili. Εκεί μπορείς να κάνεις βαρκάδα στο ποτάμι για περίπου 20 λεπτά και κοστίζει 4 ευρώ. Πρόκειται για το highlight της εκδρομής. Το τοπίο είναι πανέμορφο. Μετά μπορείς και να κάνεις μια μικρή βόλτα στο φαράγγι με τα πόδια. Πολύ όμορφο μέρος. Στο τέλος της εκδρομής είδα και το μοναστήρι Martvili που επίσης μιας και ήμουνα ψόφιος από όλη αυτή τη φυσική δοκιμασία δεν θα έλεγα ότι του έδωσα τη δέουσα προσοχή.
Αυτά ήταν σε ότι αφορά τα αξιοθέατα εντός και λίγο εκτός Κουταϊσι. Σε άλλες πόλεις δεν πρόλαβα να πάω γιατί έκατσα μόνο 5 μέρες. Άκουσα όμως πολύ καλά λόγια για τα χωριά Σβανέτι οπότε κάποια στιγμή θα ξαναπάω οπωσδήποτε.
Σχετικά με την κουζίνα. Το τοπικό τους φαγητό είναι τα χιμκάλι. Είναι ζύμη τυλιγμένη σαν πουγκί και μέσα έχει ή κρέας ή πατάτα ή τυρί ή μανιτάρι. Τα βρήκα ουδέτερα. Δεν τρελάθηκα αλλά δεν ήταν και άσχημα. Επίσης έχουν πολύ ωραία ψητά. Οι τιμές στα εστιατόρια είναι πολύ χαμηλές. Το καλύτερο που βρήκα ήταν το "El Depo" κοντά στην λευκή γέφυρα. Οι τιμές ήταν πάρα πολύ καλές(το πιο ακριβό πιάτο κοστίζει 2.7 ευρώ περίπου) και θα δείτε ότι είναι γεμάτο από locals. Ένα άλλο επίσης καλό και το πιο ακριβό που μπόρεσα να βρω ήταν το Palaty που έχει και στίγμα στο google maps. Είχε και εκεί εξαιρετικό φαγητό αν και ήταν περισσότερο γκουρμέ.
Αυτό που αγάπησα όμως περισσότερα εκεί ήταν τα ποτά. Τα κρασιά τους είναι καταπληκτικά όπως και οι μπύρες που κοστίζουν σε πολλά μέρη 1.5 λάρι(0.60 λεπτά) η μισόλιτρη. Εκείνο όμως που πρέπει να δοκιμάσετε είναι η βότκα από μέλι που φτιάχνουν. Δάκρυα με κατακλύζουν ακόμα και σήμερα. Απλά καταπληκτική. Τα περισσότερα βράδια κοιμόμουν σαν πουλάκι απ' ότι καταλάβατε χαχαχαχα. Οι τουρίστες στην περιοχή ελάχιστοι και συχνάζουν κυρίως στο "Enzo bar" κάτω από το hostel bude. Εκεί έβρισκα κάθε βράδυ παρέα και το πηγαίναμε μέχρι τις 3,4 το πρωί.
Για το γυρισμό μπορείτε να πάρετε ή ταξί που κάνει 8 ευρώ ή να πάτε με το λεωφορείο(μια εμπειρία μόνο του για όσους δεν είναι πολυταξιδευμένοι). Το παίρνεις πίσω από τα Mc Donalds στην οδό Chavchadze και κοστίζει 3 λάρι(1,2 ευρώ).
Οι Γεωργιανοί σαν λαός μου έκαναν ιδιαίτερα καλή εντύπωση. Τίμιοι και φιλικοί. Αυτό που με εκνεύρισε εξαιρετικά ήταν η ατελείωτη χρήση της κόρνας στους δρόμους. Τρομερά εκνευριστικό πράγμα να ακούς ανά 3 δευτερόλεπτα κορνάρισμα.
Γενικώς η γνώμη μου είναι ότι αξίζει να πάει κάποιος. Πολλά πράγματα υπάρχουν για να δείτε και δεν είναι ένας συνηθισμένος προορισμός. Επίσης εγώ συνολικά με όργια στα μπαρ και στα εστιατόρια ξόδεψα συνολικά 218 ευρώ(συμπεριλαμβανομένων αεροπορικών εξόδων και κόστους διαμονής) για 4 βράδια. Ό,τι άλλο χρειάζεστε ρωτήστε απλά δεν είχα παραπάνω χρόνο να γράψω και άλλα πράγματα και έγραψα μόνο τα βασικά.
Καλησπερα... Σκεψτομαι να παω κουταισι γι Απρίλη(μ εψησε και η περιγραφη σου ακομα περισσοτερο)... Ηθελα να σε ρωτησω εαν χρειαζεται συνάλλαγμα ή πληρωνεις σε ευρώ;Λοιπόν μόλις γύρισα χθες βράδυ. Δεν ανοίγω καινούριο thread θα τα γράψω εδώ.
Ξεκίνησα από Θεσσαλονίκη Τρίτη βράδυ. Δεν είχα καλή πτήση καθώς είχαμε καθυστέρηση κυρίως λόγω του γεγονότος ότι πολλοί συνεπιβάτες δεν είχαν ταξιδέψει με αεροπλάνο και ειδικά με "low cost" εταιρίες με αποτέλεσμα οι αποσκευές καμπίνας να είναι σε μερικές περιπτώσεις πραγματικά μεγάλες. Βέβαια η αεροπορική σε ένδειξη καλής θέλησης μιας και απ' ότι ενημερώθηκα το Κουταϊσι είναι ο πιο καινούριος προορισμός της Wizz δεν έκοβε καμιά χειραποσκευή. Επίσης στην περιοχή της Γεωργίας επικρατούσαν αρκετά δυνατοί άνεμοι το βράδυ με αποτέλεσμα μια περιπετειώδη πτήση.
Φτάνοντας εκεί έχει "shuttle bus" ακριβώς μέσα στο αεροδρόμιο και υπάρχει μετά από κάθε πτήση. Κοστίζει 5 λάρι(2 ευρώ) και σε πηγαίνει ακριβώς στο μέρος που μένεις. Απλά καλό είναι το μέρος που μένετε να ζητήσετε να σας το γράψουν σε ένα χαρτί στην τοπική γλώσσα διότι εκεί δεν μιλάνε καθόλου αγγλικά. Όταν λέω καθόλου εννοώ ποτέ και πουθενά. Φτάνοντας στο χόστελ που έμενα(hostel bude) ήταν ακόμα ανοιχτό το μπαρ ενώ μαζί μου στο ταξί που έμενα είχα και έναν Ιρλανδό που θα μέναμε τελικά στο ίδιο δωμάτιο. Γενικά μετά τις 7-8 το βράδυ μην περιμένετε να δείτε τίποτα να κινείται εκεί. Απόλυτη ερημιά. Το χόστελ ήταν κάτι παραπάνω από τίμιο σε πολύ καλή τοποθεσία. Κόστιζε 6 ευρώ το βράδυ ενώ τα παιδιά μέσα μιλούσαν αγγλικά. Το κακό βέβαια είναι ότι δεν σου δίνουν κάποιου είδους χάρτη. Το μόνο που μου είπαν ήταν βγες έξω από το χόστελ, κατευθύνσου αριστερά στο κέντρο και αυτό είναι το μόνο που υπάρχει.
Την πρώτη μέρα έκανα αρκετές βόλτες στην πόλη. Το πρώτο πράγμα που μου έκανε τρομερή εντύπωση είναι οι εξωπραγματικά χαμηλές τιμές. Μια τυρόπιτα στο δρόμο κόστιζε 0.8-1 λάρι(0.30-0.40 λεπτά του ευρώ). Τα αξιοθέατα μέσα στην πόλη είναι λίγα. Είναι το άγαλμα του Δαυίδ που είναι περίπου 15 λεπτά από το κέντρο, Η λευκή γέφυρα που επίσης δεν είναι κάτι ιδιαίτερο και το μοναστήρι Bagrati που είναι περίπου 25 λεπτά από το κέντρο και προσωπικά πάλι δεν μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση καθώς στα μάτια μου ήταν απλά μια πολύ όμορφη εκκλησία(δεν είμαι κάποιος γνώστης αρχιτεκτονικών ρυθμών ή κάτι τέτοιο οπότε η γνώμη μου είναι υποκειμενική). Γενικώς η πόλη για πάνω από μία μέρα δεν είναι. Ο πραγματικός όμως θησαυρός κρυβόταν στις περιοχές γύρω από την πόλη.
Βαδίζοντας στην πόλη την πρώτη μέρα βρήκα μια πινακίδα που έλεγε διοργάνωση εκδρομών. Στην πραγματικότητα εννοούσαν ότι είναι ένα κανονικό καθημερινό αμάξι που νοικιάζεις έναν οδηγό και έναν ξεναγό(ο θεός να τον κάνει) και σε πάνε τριγύρω. Αν είσαι μόνος σου κοστίζει 20 ευρώ ενώ αν βρεις και έναν ακόμα κάνει 10 ευρώ. Φροντίστε να δώσετε ένα ακριβές σημείο συνάντησης διότι αλλιώς δεν θα τους βρείτε ποτέ. Μιλάμε στεκόμουν ανάμεσα σε 50 άτομα με τα χέρια ψηλά και μια φωτογραφική κάμερα στα χέρια για να μπορέσουν να με βρουν μιας και δεν είχαν κανένα αναγνωριστικό στοιχείο πάνω τους.
Την πρώτη μέρα είχα μαζί μου και μια κοπέλα από την Ουγγαρία οπότε η μέρα πέρασε όμορφα. Οδηγός ήταν ο Σεργκέι(περίπου 65-70 χρονών) που μας έφερνε μανταρίνια(καλή φάση χεχε) και ο Νικολάι που τον φώναζα Νίκο που ήταν και ο ξεναγός μας. Το μόνο που έκανε ήταν να μας δείχνει το κτίριο με το χέρι. Πράγμα που έκανε την ξενάγηση πολύ αστεία. Ξεκινήσαμε με μοναστήρι του Bagrati που είχα πάει και την προηγούμενη μέρα και είναι και στη λίστα της Ουνέσκο και το μοναστήρι του Gelati που επίσης είναι στην λίστα της Ουνέσκο και που επίσης δεν με συγκίνησε ιδιαίτερα. Από εκεί και πέρα ξεκίνησαν τα πολύ ωραία όμως. Μας πήγανε στο μοναστήρι Motsameta το οποίο είναι σε μια εκπληκτική τοποθεσία πάνω από ένα φαράγγι. Η θέα ήταν μαγευτική και το μοναστήρι πάλι όχι κάτι που δεν έχετε ξαναδεί. Μετά πήγαμε στην σπηλιά Sataplia στην οποία υπήρχαν αποτυπώματα δεινοσαύρων. Η ξενάγηση εκεί(πάλι όχι στα αγγλικά) περιλαμβάνει την είσοδο σε μία σπηλιά, μετά περπατάς πάνω σε ένα γκρεμό σε ένα μονοπάτι με αποτέλεσμα να οδηγείσαι σε μια γυάλινη γέφυρα στην κορυφή του υψώματος που εκεί σαν επιβράβευση έχει μια θέα που θυμίζει "Lion King". Αυτό το μέρος άξιζε τον κόπο γενικά ήταν πολύ όμορφη διαδρομή. Στο τέλος της ημέρας πήγαμε και στις σπηλιές του Προμηθέα ένα σύμπλεγμα 17 σπηλιών, 900 μέτρα κάτω από το έδαφος όπου μόνο οι 6 είναι προσβάσιμες. Εκεί είχαμε και την μοναδική αγγλική ξενάγηση. Το σπήλαιο έχει ιδιαίτερο γεωλογικό ενδιαφέρον και είναι πολύ όμορφο. Μέσα έχει πολύ υγρασία και χρειάζεται λίγο προσοχή ώστε να μην γλιστρήσει κανείς.
Τη δεύτερη μέρα δεν βρήκα κάποιον να έρθει μαζί μου οπότε και πήγα μόνος μου. Ξεκινήσαμε από το φαράγγι Okatse. Απλά μαγικό. Ήταν κάτι που μου άρεσε πάρα πολύ. Ξεκινάς ένα μονοπάτι 2,2 χιλιομέτρων μόνος σου όπου μέσα έχει ελεύθερα ζώα(αγελάδες, γουρούνια, κατσίκια κτλ). Μετά από αυτό περπατάς πάνω στο φαράγγι σε ένα κρεμαστό σιδερένιο μονοπάτι για περίπου 1,5 χιλιόμετρο. Η θέα είναι μαγευτική και το όλο τοπίο καταπληκτικό. Βλέπεις δέντρα μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι σου και στο τέλος ο επιβλητικός Καύκασος να εκτείνεται πάνω από τα σύννεφα. Δεν το συστήνω απλά θα έλεγα ότι πρέπει να πάτε εκεί. Μετά κάνεις άλλα 2,2 χιλιόμετρα στο πρώτο μονοπάτι για να γυρίσεις πίσω. Μετά από αυτό πήγαμε στο φαράγγι Martvili. Εκεί μπορείς να κάνεις βαρκάδα στο ποτάμι για περίπου 20 λεπτά και κοστίζει 4 ευρώ. Πρόκειται για το highlight της εκδρομής. Το τοπίο είναι πανέμορφο. Μετά μπορείς και να κάνεις μια μικρή βόλτα στο φαράγγι με τα πόδια. Πολύ όμορφο μέρος. Στο τέλος της εκδρομής είδα και το μοναστήρι Martvili που επίσης μιας και ήμουνα ψόφιος από όλη αυτή τη φυσική δοκιμασία δεν θα έλεγα ότι του έδωσα τη δέουσα προσοχή.
Αυτά ήταν σε ότι αφορά τα αξιοθέατα εντός και λίγο εκτός Κουταϊσι. Σε άλλες πόλεις δεν πρόλαβα να πάω γιατί έκατσα μόνο 5 μέρες. Άκουσα όμως πολύ καλά λόγια για τα χωριά Σβανέτι οπότε κάποια στιγμή θα ξαναπάω οπωσδήποτε.
Σχετικά με την κουζίνα. Το τοπικό τους φαγητό είναι τα χιμκάλι. Είναι ζύμη τυλιγμένη σαν πουγκί και μέσα έχει ή κρέας ή πατάτα ή τυρί ή μανιτάρι. Τα βρήκα ουδέτερα. Δεν τρελάθηκα αλλά δεν ήταν και άσχημα. Επίσης έχουν πολύ ωραία ψητά. Οι τιμές στα εστιατόρια είναι πολύ χαμηλές. Το καλύτερο που βρήκα ήταν το "El Depo" κοντά στην λευκή γέφυρα. Οι τιμές ήταν πάρα πολύ καλές(το πιο ακριβό πιάτο κοστίζει 2.7 ευρώ περίπου) και θα δείτε ότι είναι γεμάτο από locals. Ένα άλλο επίσης καλό και το πιο ακριβό που μπόρεσα να βρω ήταν το Palaty που έχει και στίγμα στο google maps. Είχε και εκεί εξαιρετικό φαγητό αν και ήταν περισσότερο γκουρμέ.
Αυτό που αγάπησα όμως περισσότερα εκεί ήταν τα ποτά. Τα κρασιά τους είναι καταπληκτικά όπως και οι μπύρες που κοστίζουν σε πολλά μέρη 1.5 λάρι(0.60 λεπτά) η μισόλιτρη. Εκείνο όμως που πρέπει να δοκιμάσετε είναι η βότκα από μέλι που φτιάχνουν. Δάκρυα με κατακλύζουν ακόμα και σήμερα. Απλά καταπληκτική. Τα περισσότερα βράδια κοιμόμουν σαν πουλάκι απ' ότι καταλάβατε χαχαχαχα. Οι τουρίστες στην περιοχή ελάχιστοι και συχνάζουν κυρίως στο "Enzo bar" κάτω από το hostel bude. Εκεί έβρισκα κάθε βράδυ παρέα και το πηγαίναμε μέχρι τις 3,4 το πρωί.
Για το γυρισμό μπορείτε να πάρετε ή ταξί που κάνει 8 ευρώ ή να πάτε με το λεωφορείο(μια εμπειρία μόνο του για όσους δεν είναι πολυταξιδευμένοι). Το παίρνεις πίσω από τα Mc Donalds στην οδό Chavchadze και κοστίζει 3 λάρι(1,2 ευρώ).
Οι Γεωργιανοί σαν λαός μου έκαναν ιδιαίτερα καλή εντύπωση. Τίμιοι και φιλικοί. Αυτό που με εκνεύρισε εξαιρετικά ήταν η ατελείωτη χρήση της κόρνας στους δρόμους. Τρομερά εκνευριστικό πράγμα να ακούς ανά 3 δευτερόλεπτα κορνάρισμα.
Γενικώς η γνώμη μου είναι ότι αξίζει να πάει κάποιος. Πολλά πράγματα υπάρχουν για να δείτε και δεν είναι ένας συνηθισμένος προορισμός. Επίσης εγώ συνολικά με όργια στα μπαρ και στα εστιατόρια ξόδεψα συνολικά 218 ευρώ(συμπεριλαμβανομένων αεροπορικών εξόδων και κόστους διαμονής) για 4 βράδια. Ό,τι άλλο χρειάζεστε ρωτήστε απλά δεν είχα παραπάνω χρόνο να γράψω και άλλα πράγματα και έγραψα μόνο τα βασικά.
