Κουβέιτ Κουβέιτ

[getxowoman]

Καλως ηρθες, σε ευχαριστουμε για ολα αυτα που μας γραφεις.

Μεταφερα το τοπικ στις ιστοριες σε εξελιξη.

 

[varioAthens]

Πολύ μου αρέσει η ιστορία σου!!! Και είσαι και χειμαρρώδης στην αφήγηση!!! Περίμένω με πολύ ενδιαφέρον τη συνέχεια!!!

 

[underwater]

Τι ενδιαφέρουσα ιστορία, γεμάτη αναμνήσεις, εμπειρίες και νοσταλγία !

 

[KLEOPATRA]

Πραγματικα ειναι μια ιστορια διαφορετικη απο πολλες εδω μεσα .
Μου κανει μεγαλη εντυπωση αυτο που ανεφερες για την ασφαλεια που ενιωθες στη χωρα.
Θα περιμενε κανεις γυναικες αλλοθρησκες ,με διαφορετικα στανταρ ενδυμασιας απο τις μουσουλμανες ..θα φανταζαν προκλητικες στα ματια πολλων ..αλλα τελικα δεν ειναι ετσι.

 

[Aliki777]

Φίλη Κλεοπάτρα, χαίρομαι που η ιστορία μου σου φαίνεται ενδιαφέρουσα, όπως ευχαριστώ και όλους σας για τα καλά σας σχόλια!
Η ασφάλεια που ένιωθα ήταν όπως είπα ένας πάρα πολύ σημαντικός παράγοντας για να αποφασίσω να ζήσω εκεί. Στο Κουβέιτ ευτυχώς δεν είναι υποχρεωτικό να κυκλοφορείς με abbaya, ακόμα και για τις γυναίκες που έχουν γεννηθεί εκεί. Πολλές φορές θα δεις γυναίκες, περισσότερο νεαρής ηλικίας να φοράνε κανονικά ρούχα, όπως τα δικά μας. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι θα βγεις έξω με το μίνι, πρέπει να τα φιλτράρεις λίγο τα πράγματα και να προσέχεις να μην προκαλείς για να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο. Με ένα νορμάλ ντυσιματάκι είσαι μια χαρά!
Εδώ θα ήθελα να πω ότι όταν πας σε ένα κράτος οφείλεις να σέβεσαι τη νοοτροπία και τα ήθη του. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την παρατήρηση που μου έκανε ο φύλακας του σπιτιού τον πρώτο καιρό όταν ένα μεσημέρι είχα ξεμείνει από νερό και πήγαινα στο μπακάλικο στη γωνία να αγοράσω, φορώντας ένα μπλουζάκι με τιραντάκια. Μου είπε ότι καταλαβαίνει ότι ζεσταίνομαι, αλλά ότι καλό θα ήταν να βάλω κάτι με μανικάκι, έστω και κοντό... Ε από τότε το έπιασα το νόημα! Είναι αναπόφευκτο να μην έχεις τέτοια περιστατικά προερχόμενη από μια άλλη κοινωνία, αλλά όλα συνήθεια γίνονται...Στην αρχή το έβρισκα υπερβολικό και τρελλό αλλά μετά μου άρεσε κιόλας αυτή η νοοτροπία. Έγινα λίγο πιο παραδοσιακή σε κάποια πράγματα ας πούμε. Δεν είναι απαραίτητο το συντηρητικό ντύσιμο, αλλά δε χρειάζεται να τα έχουμε και όλα έξω Τα βλέμματα και τα πειράγματα στο δρόμο θα τα εισπράξεις έτσι κι αλλιώς, αφού φαίνεται ότι είσαι ξένος, αλλά μέχρι εκεί. Μόνο αν δώσεις το πράσινο φως θα υπάρξει συνέχεια. Εξάλλου αυτή η γενιά του Κουβέιτ είναι άτομα που στην πλειοψηφία τους έχουν σπουδάσει στο εξωτερικό, έχουν δει και έχουν ζήσει καταστάσεις έξω από τη χώρα τους και μπορείς να πεις ότι είναι πιο "χορτασμένοι".

Σαν λαός μοιάζει αρκετά με εμάς. Όχι σε όλα βέβαια, αλλά σε γενικές γραμμές είναι σαν κι εμάς ζεστοί άνθρωποι. Υπάρχει πάντα βέβαια το θέμα της θρησκείας που μας διαφοροποιεί και εκεί πολύς κόσμος τα βρίσκει λίγο σκούρα στο να τους καταλάβει. Προσωπικά δεν έχω κανένα πρόβλημα τέτοιου τύπου, μπορώ να κάνω παρέα με άτομα ανεξαρτήτως θρησκείας και μάλιστα το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον το να κάτσω να κάνω μια συζήτηση ώστε να δω ποια είναι τα πιστεύω τους, οι συνήθειές τους, ακόμα και το πόσες φορές τη μέρα προσεύχονται και πώς ακριβώς το κάνουν αυτό, άσχετο με το αν ενστερνίζομαι τις απόψεις τους ή όχι. Έχουν πολύ ισχυρούς οικογενειακούς δεσμούς, η οικογένεια είναι πάνω από όλα. Είναι φιλόξενοι άνθρωποι, πολύ ανοιχτοί προς τους ξένους, κάνουν παρέες εύκολα, εν ολίγοις αρκετά κοινωνικοί. Θα σε καλέσουν και στο σπίτι τους να φας, να σε κάνουν να περάσεις όμορφα. Αυτό που πρέπει να προσέχεις είναι να κρατάς τις απαραίτητες αποστάσεις για κάποιο διάστημα μέχρι να αναπτυχθεί εμπιστοσύνη και από τα δύο μέρη, κάτι που ισχύει φυσικά σε κάθε κοινωνία. Να ξέρεις, αν για παράδειγμα γίνεται μια συζήτηση πάνω σε θρησκευτικό θέμα, πότε να σταματήσεις αφού αν υπάρχει μια διαφωνία θα τους προσβάλλεις και αυτό δεν θα στο συγχωρήσουν. Καλώς ή κακώς τους γίνεται μια πλύση εγκεφάλου από τη στιγμή που γεννιούνται, ε και αυτό δεν μπορείς να το αλλάξεις. Τους σέβεσαι και σε σέβονται.

Έχουν κάποιες συγκεκριμένες συνήθειες από τις οποίες δεν παρεκκλίνουν. Για παράδειγμα, κάθε Παρασκευή που είναι σαν τη δική μας Κυριακή, το πρωί θα πάνε στο τζαμί και μετά ακολουθεί οικογενειακό γεύμα. Μαζεύεται όλη η οικογένεια και ευρύτεροι συγγενείς στο σπίτι και τρώνε όλοι μαζί, μετά πίνουν το τσάι τους,παίζουν με τα παιδιά, μετά οι γυναίκες θα μείνουν μόνες τους και το αντίστοιχο θα κάνουν και οι άνδρες σε κάποιο άλλο δωμάτιο όπου θα πουν τα δικά τους. Αυτό μπορεί να τραβήξει μέχρι το βραδάκι, ανάλογα τα κέφια και γίνεται ΚΑΘΕ Παρασκευή!
Η Πέμπτη είναι συνήθως η μέρα που βρίσκονται οι άντρες, συγγενείς και φίλοι μεταξύ τους και το event λαμβάνει χώρα είτε σε σπίτι, είτε κάπου έξω, αλλά σε χώρο ειδικά διαμορφωμένο που είναι η λεγόμενη Dewaniya. Πρόκειται για ένα χώρο που είναι σε σχήμα Π και αποτελείται από καναπέδες ή μαξιλάρες, όπου κάθονται οι άντρες και κάνουν τις συζητήσεις τους, πίνοντας τσάι και καπνίζοντας αργιλέ. Η Dewaniya είναι αγαπημένη συνήθεια των ανδρών και μπορεί να προκύψει και άλλες μέρες εκτός της Πέμπτης. Όσο οι άνδρες είναι απασχολημένοι, οι γυναίκες ή κάνουν τα beaute τους στα αναρίθμητα κέντρα αισθητικής και κομμωτήρια που υπάρχουν στην πόλη, ή κάνουν τις βόλτες τους στα εμπορικά κέντρα. Άλλες με τα παιδιά τους και τις φιλιππινέζες νταντάδες οπωσδήποτε για να τους τα προσέχουν, άλλες σε γυναικοπαρέα, κάνουν τα ψώνια τους, τρώνε, πίνουν τα καφεδάκια τους και συζητάνε τα σχέδιά τους για τα επόμενα ταξίδια τους... Ναι, ταξιδεύουν πολύ!!! Μια χαρά, ε;
Όσο για τις σχέσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών, ε εντάξει οι άνδρες έχουν τον πρώτο και τελευταίο λόγο, αλλά αυτό δε δείχνει να τις ενοχλεί, έτσι έχουν μάθει. Έχουν και την οικονομική άνεση να κάνουν πράγματα για τον εαυτό τους, οπότε βγάζουν το άχτι τους κυρίως όταν ταξιδεύουν άνευ συζύγου. Οδηγούν, σπουδάζουν, εργάζονται, κυκλοφορούν κανονικά σε αντίθεση με τις γυναίκες στη Σαουδική Αραβία. Οι γάμοι μεταξύ τους είναι μια ιστορία που δεν χώρεσε ποτέ στο κεφάλι μου. Παντρεύονται συνήθως συγγενικά τους πρόσωπα, χωρίς να αποκλείεται το ενδεχόμενο ενός γάμου εκτός σογιού. Τις περισσότερες φορές πάντως και ιδιαίτερα σε παλιότερες γενιές οι γάμοι ήταν κανονισμένοι από την παιδική τους ηλικία, δηλαδή ο ξαδερφούλης θα παντρευόταν την ξαδερφούλα του και το ήξεραν από πολύ νωρίς αυτό. Μόνο ο άνδρας έχει το δικαίωμα να χωρίσει τη γυναίκα του, η γυναίκα δεν έχει άποψη περί αυτού. Η μόνη ένσταση που μπορεί να κάνει μια γυναίκα είναι στην περίπτωση που ο σύζυγός της αποφασίσει να παντρευτεί και μια δεύτερη γυναίκα. Αυτό μπορεί να γίνει υπό προϋποθέσεις και κυρίως αν η πρώτη σύζυγος δεν μπορεί να τεκνοποιήσει. Σε κάθε περίπτωση όμως πρέπει να συμφωνούν και οι δύο και φυσικά ο σύζυγος είναι υποχρεωμένος να παρέχει τα ίδια αγαθά και στις δύο. Να, κάτι τέτοια είναι που σε τρελλαίνουν, αλλά τί να πεις, αυτή είναι η κοινωνία τους!
Οι γάμοι τους είναι πολύ διαφορετικοί από τους δικούς μας. Σε μια αίθουσα, συνήθως ξενοδοχείου, μαζεύονται οι γυναίκες καλεσμένες όπου γίνεται το πάρτυ με τη νύφη, και σε άλλη αίθουσα ή σε άλλο ξενοδοχείο γίνεται το πάρτυ του γαμπρού με τους άντρες. Επειδή έτυχε να είμαι καλεσμένη σε ένα γάμο και φυσικά πήγα γιατί ήθελα πολύ να δω πώς είναι, πραγματικά ξαφνιάστηκα και ακόμα και τώρα που σας το διηγούμαι, χαμογελάω. Το χαμόγελό μου εκείνο το βράδυ στο γάμο βέβαια ήταν από αμηχανία. Μια συνάδελφός μου Κουβεϊτιανή με κάλεσε γιατί παντρευόταν η ανιψιά της. Έβλεπα όλες τις γυναίκες περιποιημένες, με τα φορέματά τους τα έξαλλα να χορεύουν, να διασκεδάζουν, μαζί και η νύφη μια κούκλα πραγματική! Κάποια στιγμή άρχισαν να ακούγονται κάτι ήχοι σαν κουδούνια και βλέπω τις γυναίκες να παίρνουν τις κελεμπίες και τα μαντίλια τους για να καλυφθούν. Είχε έρθει ο γαμπρός με τους συγγενείς του για να πάρουν τη νύφη. Ανοίγει η πόρτα και μπαίνουν μέσα, αλλά ο γαμπρός ήταν ένας άλλος συνάδελφός μου, Κουβεϊτιανός και αυτός, μόνο που ήταν ήδη παντρεμένος! Να το λοιπόν, αυτό που άκουγα τόσο καιρό σαν ιστορία μόνο (άντρας με 2 συζύγους), εξελισσόταν μπροστά στα μάτια μου... Γύρισα και κοίταξα τη φίλη που με είχε καλέσει με βλέμμα παγωμένο και εκείνη χαμογελούσε γιατί γι'αυτούς ήταν κάτι πολύ φυσιολογικό. Μέσα μου στεναχωρήθηκα, φανταζόμουν πώς να νιώθει η πρώτη σύζυγος, δεν το χωρούσε το μυαλό μου. Ακόμα δεν το χωράει, αλλά είπαμε και πριν... έτσι είναι η κοινωνία τους και η ζωή τους...

 

[underwater]

Έβλεπα όλες τις γυναίκες περιποιημένες, με τα φορέματά τους τα έξαλλα να χορεύουν, να διασκεδάζουν, μαζί και η νύφη μια κούκλα πραγματική! Κάποια στιγμή άρχισαν να ακούγονται κάτι ήχοι σαν κουδούνια και βλέπω τις γυναίκες να παίρνουν τις κελεμπίες και τα μαντίλια τους για να καλυφθούν. Είχε έρθει ο γαμπρός με τους συγγενείς του για να πάρουν τη νύφη.

Πω-πω! Αυτά τα τρελά σκηνικά τα είχα διαβάσει σε ένα βιβλίο πριν λίγα χρόνια, το "Κορίτσια του Ριάντ" που βέβαια αναφέρεται στην πολύ σκληροπυρηνική Σαουδική Αραβία, αλλά που από ό, τι φαίνεται αυτά τα ήθη και οι παραδόσεις ισχύουν και σε πολλές άλλες χώρες του αραβικού κόσμου. Μάλιστα εκεί αναφερόταν ότι κατά την διάρκεια του "γυναικείου ξεσαλώματος" γινόταν και το απαραίτητο νυφοπάζαρο, καθώς οι διάφορες θείες, μανάδες ή "προξενήτρες" παρατηρούσαν τις κοπέλες και έκριναν ποιές ήταν αρκετά όμορφες και σε συνδυασμό με την οικονομική τους κατάσταση και την μόρφωσή τους τις "πάσαραν" στον αντίστοιχο εργένη συγγενή/γιο φίλου ή γνωστού και λοιπά. Είχα εντυπωσιαστεί τότε και χαίρομαι που διαβάζω την εμπειρία μιας ελληνίδας που βρέθηκε εκεί ως "ουδέτερος παρατηρητής".

 

[pattyyy]

Εξαιρετικά ενδιαφέροντα είναι τα όσα μας γράφεις Αλίκη! Περιμένω ανυπόμονα τη συνέχεια!

 

[giannoula]

έχει πάντως τεράστια διαφορά να τα ακούς από κάποιον που έζησε εκεί πολύ καιρό από έναν ταξιδιώτη που περνάει τη χώρα για 4-5 μέρες... Στιγμές ανεξίτηλες στο μυαλό σου φαντάζομαι...

 

[isabelle]

Αν και σαν προορισμός ομολογώ ότι το μέρος δεν μου λέει πολλά, η αμεσότητα της αφήγησης, τα αυθεντικά στιγμιότυπα, η αποφυγή κάθε απόπειρας ωραιοποίησης, όλα αυτά μαζί αποπνέουν μια καθαρότητα και μια αφοπλιστική ειλικρίνια που κάνουν ιδιαίτερα ελκυστική την ανάγνωση.
Αλίκη καλωσόρισες στην παρέα!

 

[rethimno]

Αλικη καταπληκτικη η ιστορια σου και πραγματικα με ταξιδεψες, εμαθα πολλα που δεν ηξερα......
Καλη συνεχεια στα ταξιδια σου

 

[panosast]

πολυ ωραια η ιστορια σου με ενδιαφερουσες πληροφοριες για καταστασεις που οι περισσοτεροι αγνοουμε...

 

[Aliki777]

Η μυρωδιά του ναργιλέ κυριαρχεί στα στενά της πόλης. Πολλά μαγαζιά με υπαίθριους χώρους, για τους λάτρεις του είδους, προσφέρουν γεύσεις και αρώματα για κάθε γούστο! Αυτή η μυρωδιά σε συντροφεύει παντού και σε ζαλίζει ευχάριστα... Αν δεν αποφασίσεις να καθήσεις σε κάποιο από τα μαγαζιά και να απολαύσεις αυτό το αγαπημένο "σπορ" που στο Κουβέιτ αποκαλούν shisha, μπορείς να συνεχίσεις τις βόλτες σου στην αγορά.

Η περιοχή που έμενα λέγεται Salmiya. Στην Salmiya λοιπόν εκτός από πολλά εμπορικά κέντρα, μπορείς να ανακαλύψεις πολλούς θησαυρούς, κρυμμένους μέσα σε στοές που υπάρχουν κατά μήκος του κεντρικού δρόμου Hamad Al Mubarak. Μπαίνεις σε μια στοά και από εκεί ξετυλίγεται μια μικρή εμπορική γειτονιά, με μικρά μαγαζάκια Ινδών και Πακιστανών ως επί το πλείστον, όπου μπορείς να βρεις χίλια δυο πραγματάκια να αγοράσεις και το κυριότερο... οικονομικά! Αντικείμενα, υφάσματα, χρώματα και αρώματα φερμένα από διαφορετικές μεριές του πλανήτη. Ακόμα κι αν δεν θέλεις να αγοράσεις κάτι, αξίζει να τα δεις. Πηγαίνοντας προς το κέντρο της πόλης του Κουβέιτ, έχεις την ευκαιρία να επισκεφθείς τις διάσημες υπαίθριες αγορές, τα λεγόμενα souks. Υπάρχουν αγορές χρυσού, μπαχαρικών και ρούχων, όλες downtown. Φυσικά η ατμόσφαιρα και όλος ο περιβάλλον χώρος σε ταξιδεύει σε άλλες εποχές. Κάθε Παρασκευή διοργανώνεται η Souq al Jum'a, ή αλλιώς Friday market, στην περιοχή Shuwaikh. Χρειάζεσαι καπελάκι, νεράκι και όρεξη για ψάξιμο αφού η εν λόγω αγορά εκτείνεται σε μια πολύ μεγάλη περιοχή, είναι φυσικά υπαίθρια και εκεί μπορείς να βρεις μεταχειρισμένα ή και καινούρια προϊόντα σε πολύ μα πολύ χαμηλές τιμές. Από είδη ένδυσης και υπόδησης μέχρι έπιπλα και ηλεκτρικές συσκευές, θαυμάσια περίτεχνα διακοσμητικά για το σπίτι, κατοικίδια ζωάκια, ό,τι βάλει το μυαλό σου!

Μεταφερόμενοι στη μοντέρνα εποχή και αν δεν αντέχουμε τις υψηλές θερμοκρασίες, μπορούμε να επισκεφθούμε κάποιο από τα πολλά εμπορικά κέντρα που φυτρώνουν τα τελευταία χρόνια σαν τα μανιτάρια στην ευρύτερη περιοχή του Kuwait city και που μας προσφέρουν όλες τις ανέσεις. Κατά τη δική μου πάντα γνώμη, τα πιο όμορφα από αυτά είναι εκείνα που βρίσκονται πάνω στην παραλία, όπου μετά το shopping therapy μπορείς να απολαύσεις το καφεδάκι σου αγναντεύοντας την απεραντοσύνη της θάλασσας. Τέτοια εμπορικά κέντρα είναι το Marina mall, το Shark souq και το απομακρυσμένο Al Kout. Σε όλα τα εμπορικά κέντρα εκτός από τα εμπορικά καταστήματα υπάρχουν καφετέριες, εστιατόρια και σινεμά.

Πέρα όμως από το χάζεμα στις βιτρίνες, υπάρχουν και άλλα πράγματα που μπορείς να κάνεις στο Κουβέιτ, όπως ας πούμε να επισκεφθείς κάποιο από τα μουσεία της χώρας. Το μουσείο που ξεχωρίζω εγώ είναι το Kuwait House of National Memorial, όπου με μια είσοδο ενός διναρίου (3 ευρώ), έχεις προσωπικό ξεναγό και ενημερώνεσαι για την ιστορία αυτού του κράτους, πριν και μετά τον πόλεμο, βλέπεις μια πολύ μεγάλη μακέτα της πόλης με την εικόνα που είχε όταν μπήκαν μέσα οι Ιρακινοί το 1990 και μπορείς να παρακολουθήσεις και δύο ταινιούλες με θέμα φυσικά τον πόλεμο. Τα γεγονότα του 1990 όπως καταλαβαίνετε έχουν στιγματίσει αυτό το λαό. Οι εικόνες που μου έχουν περιγράψει ντόπιοι για τις στιγμές της εισβολής αλλά και αυτών που ακολούθησαν θα μου μείνουν αξέχαστες. Όπως αξέχαστες θα μου μείνουν και οι σειρήνες που άκουγα εγώ το 2003, όταν οι Ιρακινοί αποφάσισαν ξανά να χτυπήσουν το Κουβέιτ, ρίχνοντας πυραύλους ακόμα και στο εμπορικό κέντρο Sharq souk που προανέφερα. Θυμάμαι να έχουμε βάλει σε όλα τα τζάμια αυτοκόλλητα, να έχουν τοιχοκολληθεί παντού σημάνσεις για το πλησιέστερο καταφύγιο, οι πτήσεις να έχουν περιοριστεί στο ελάχιστο και αφού η κατάσταση έδειχνε να χειροτερεύει, μας έστειλαν πίσω στις πατρίδες μας για ένα μήνα μέχρι να ξεκαθαρίσει το τοπίο. Ευτυχώς η κατάσταση εξομαλύνθηκε σύντομα και όλα γύρισαν στους κανονικούς ρυθμούς...

Σε ένα κράτος που το ισλαμικό στοιχείο έχει πολύ έντονη παρουσία και όλα δείχνουν να κινούνται βάση της θρησκείας, ίσως κάποιος δεν περιμένει να βρει κάτι άλλο εκτός από τζαμί. Κι όμως προς μεγάλη μου έκπληξη υπήρχε και ορθόδοξη εκκλησία. Μία βέβαια, αλλά υπήρχε! Αξέχαστη η πρώτη μου Ανάσταση στο Κουβέιτ ακούγοντας το Χριστός Ανέστη σε ελληνικά και σε αραβικά! Μία περίοδος που είναι δύσκολη για τον μέσο άνθρωπο εκεί, είναι η περίοδος του Ραμαζανιου. Το καλό για εμάς ήταν ότι στις πτήσεις κατά τη διάρκεια της μέρας δεν είχαμε να κάνουμε σέρβις, αλλά υπήρχε και το δύσκολο κομμάτι όταν προσγειωνόμασταν εκεί κοντά στη δύση του ήλιου και τρέχαμε να προλάβουμε να σερβίρουμε τους πεινασμένους μας ταξιδιώτες λίγο πριν το αεροπλάνο ακουμπίσει στο έδαφος... Τον ιερό μήνα της νηστείας τους όσο ο ήλιος είναι ψηλά στον ουρανό, τα πάντα είναι κλειστά και οι υπηρεσίες γενικότερα υπολειτουργούν. Απαγορεύεται ρητά σε όλους, μουσουλμάνους ή μη, να φάνε και να πιούνε σε δημόσια θέα. Για εμάς τους ξένους φυσικά τα πράγματα ήταν λίγο πιο εύκολα αφού μεριμνούσαμε να έχουμε τα πάντα στο σπίτι, ώστε να μπορούμε να κάνουμε τις "ατασθαλίες" μας. Όταν όμως αφήναμε την θαλπωρή του σπιτιού και βγαίναμε έξω, δεν επιτρεπόταν ούτε τσίχλα να μασήσουμε, ούτε τσιγάρο να καπνίσουμε. Το σκηνικό άλλαζε το βράδυ, καθώς η πόλη έπαιρνε ένα χρώμα γιορτινό. Μετά τη δύση του ήλιου άνοιγαν όλα τα μαγαζιά, τα εστιατόρια και οι δρόμοι γέμιζαν με κόσμο και όλοι ήταν χαρούμενοι και γεμάτοι ενέργεια, μέχρι να ανατείλει ο ήλιος τα ξημερώματα, οπότε φτου κι απ'την αρχή!