Δανία Σουηδία Κοπεγχάγη – Μάλμε - Στοκχόλμη

[travelbreak]

Κοπεγχάγη, Οντένσε, τρίτη μέρα.

Την τρίτη μέρα στην Κοπεγχάγη δεν είχαμε πολλές ιδέες για το τι να κάνουμε στην πόλη, αφού είχαμε δει τα περισσότερα σημεία, για να μην πω όλα εκείνα που είχαμε βάλει στο πρόγραμμά μας. Σκεφτόμασταν να κάνουμε μία βόλτα με κάποιο καραβάκι στα κανάλια της πόλης και επίσης να μπούμε και σε κάποιο παλάτι ή μουσείο για να περάσουμε τις ώρες μας. Τότε μου ήρθε η έμπνευση να πάμε μία βόλτα κάπου μέσα στη Δανία, σε μία πιο μακρινή πόλη, από αυτές που δεν είχαμε δει την προηγούμενη μέρα. Η Ντίνα κρατούσε ένα πρόγραμμα πρακτορείου, για ταξίδι μιας εβδομάδας σε διάφορα μέρη της Δανίας. Το ψάξαμε για να βρούμε κάποια πόλη σε σχετικά κοντινή απόσταση να πάμε. Έτσι το πρωί, την ώρα που πίναμε καφέ στο δωμάτιο, αποφασίσαμε να πάμε στην πόλη Odense, που βρίσκεται περίπου 170 χιλιόμετρα μακριά από την Κοπεγχάγη.

Ψάχνοντας για να βρω οικονομικά εισιτήρια, το πιο φθηνό που βρήκα ήταν με το flixbus που κόστιζε για δύο άτομα και οι δύο διαδρομές 50€ συνολικά. Έτσι ταξιδέψαμε στο Οντένσε, την πόλη του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, του τύπου που έχει γράψει τα γνωστά παραμύθια, αλλά δε νομίζω να ξέρω κανένα. Το πούλμαν δεν ήταν πολύ γεμάτο και έφυγε περίπου στις 8:30 από τον κεντρικό σταθμό των τρένων, δηλαδή πάλι κοντά στο ξενοδοχείο μας. Η απόσταση δεν ήταν παραπάνω από 500 μέτρα από το δωμάτιο μας.

Σύμφωνα με το πρόγραμμα της flixbus θα φτάναμε στην Οντένσε στις 10:10, οπότε έβαλα επιστροφή στις 13:00. Σκέφτηκα ότι τρεις ώρες για μια πόλη σχετικά μικρή θα ήταν αρκετές. Βρίσκεται σε ένα άλλο νησί στη μέση της Δανίας. Για να φτάσουμε περάσαμε από μια τεράστια γέφυρα που ενώνει τα δυο νησιά. Πάντως, η φύση δεν έχει σχεδόν κανένα ενδιαφέρον, αφού δεν έχει ούτε λόφους και πολύ περισσότερο δεν έχει βουνά. Δεξιά και αριστερά κυρίως βλέπαμε λίγα δέντρα και πολλές καλλιεργημένες εκτάσεις με σιτάρια, σινάπι και με τέτοια πράγματα που καλλιεργούν, αλλά όχι καρποφόρα δέντρα.

Φτάσαμε τελικά στην πόλη Οντένσε μετά από δύο σχεδόν ώρες. Το πρόβλημα όμως ήταν ότι δεν μας άφησε στο κέντρο της πόλης όπως πίστευα, αλλά 7 χλμ μακριά, στο σιδηροδρομικό σταθμό. Από εκεί έπρεπε να πάρουμε ένα τραμ για να πάμε στην πόλη. Και ενώ τραμ είχε πολύ συχνά, το πρόβλημα που είχαμε ήταν να βγάλουμε εισιτήριο. Εμείς στο Ελλάντα είμαστε πολύ πίσω και δεν έχουμε μάθει αυτά τα κόλπα. Έπρεπε να μπούμε σε ένα site και να κάνουμε εγγραφή με κωδικούς και διάφορα τέτοια που ζητούσε, ώστε μετά να αγοράσουμε ηλεκτρονικό εισιτήριο, που δεν έβλεπες ποτέ, παρά μόνο στη χρέωση της τράπεζάς σου. Όλα αυτά φυσικά μόνο μέσω τηλεφώνου. Και φυσικά έπρεπε να έχεις εγκατεστημένο κάποιο e-banking στο κινητό. Ευτυχώς έχω ασχοληθεί με αυτά αλλά δεν μπορούσα να κάνω τη δουλειά.

Ευτυχώς ήταν μία κοπέλα από τη Λιθουανία με την οποία μπήκαμε μαζί μέσα στο τραμ και εκεί μέσα κάναμε όλη αυτή τη διαδικασία πολύ σύντομα. Η κοπέλα τα κατάφερε γιατί μερικά χρόνια πριν σπούδαζε στην πόλη αυτή και τα ήξερε. Το βασικό πρόβλημα ήταν ότι ενώ κατέβασα ένα QR code, όταν το άνοιξα δεν μπορούσα να κάνω από κει την αγορά. Έπρεπε να μπω σε ένα συγκεκριμένο site της ίδιας εταιρίας, μέσω αυτού που είχα μπει με το QR. Ταλαιπωρία! Tο ίδιο έκανα και στην επιστροφή αγοράζοντας τα δύο εισιτήρια που έκαναν περίπου 2€ το κάθε ένα.

Το άσχημο ήταν ότι θέλαμε μισή ώρα μέχρι να φτάσουμε στο κέντρο της πόλης, που σημαίνει ότι φτάσαμε στις 11 σχεδόν και αφού θα φεύγαμε 13:00 ξανά με το flixbus από τον ίδιο σταθμό έξω από το Οντένσε για να επιστρέψουμε στην Κοπεγχάγη, θα έπρεπε από τις 12:20 να είμαστε στη στάση για να πάρουμε πάλι το τραμ. Άρα μέσα στην πόλη δεν είχαμε παραπάνω από μιάμιση ώρα καιρό για να τη δούμε. Όμως ευτυχώς εμείς είμαστε σχετικά γρήγοροι και με αρκετά γρήγορο περπάτημα είδαμε τα πιο σημαντικά σημεία, χωρίς φυσικά να μπούμε σε κανένα από αυτά. Όμως είδαμε την παλιά πόλη με τα μικρά σπιτάκια που ζούσε ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Είδαμε και το σπίτι του, αλλά φυσικά δεν μπήκαμε μέσα στο χώρο του μουσείου του αφιερωμένου σε αυτόν. Όμως το είδαμε απ’ έξω και περπατήσαμε πάνω στα μικρά κυλινδρικά κτίρια που το στεγάζουν. Ήταν όντως πολύ όμορφα.

Περπατήσαμε σε ωραίους πεζόδρομους και είδαμε σχετικά ωραία κτήρια. Καταλήξαμε στην πλατεία με τον καθεδρικό ναό. Κοντά ήταν και η κεντρικότατη στάση του τραμ που είχαμε κατέβει: Albani Torv. Εκεί γύρω ήταν το κέντρο της πόλης. Ευτυχώς αυτή την ενημέρωση μας την έκανε η κοπέλα από τη Λιθουανία και δεν χάσαμε χρόνο ψάχνοντας το κέντρο της πόλης. Τελικά σε τόσο λίγο χρόνο πήραμε μια καλή γεύση της πόλης με τις πλατείες, τα ωραία σπίτια, τα πάρκα με τις λιμνούλες και το ποτάμι.

Πήγαμε τελικά και ένα τέταρτο νωρίτερα στο σταθμό που ήταν να πάρουμε το λεωφορείο. Εκεί στη στάση γνωρίσαμε και ένα Ισπανό που είναι καθηγητής νομικής εδώ στο Οdense. Από τη στιγμή που μπήκε στο λεωφορείο μέχρι που φτάσαμε στην Κοπεγχάγη, δεν έκλεισε το τηλέφωνο.

Το απόγευμα, όταν φτάσαμε με το πούλμαν στην Κοπεγχάγη, πολύ γρήγορα πήγαμε στο δωμάτιο στο ξενοδοχείο να αλλάξουμε λίγο ρούχα και φύγαμε κατευθείαν για την απογευματινή μας βόλτα. Ξεκινήσαμε πηγαίνοντας πρώτα σε ένα σουπερμάρκετ να αγοράσουμε τρόφιμα και αρκετό κρασί γιατί φοβόμασταν ότι στην Σουηδία (που πηγαίναμε την επόμενη μέρα) θα είναι πολύ ακριβό.

Πρώτα πήγαμε σε κάποιες τεχνητές λίμνες και προχωρούσαμε με σκοπό όμως να επισκεφθούμε το κάστρο Rosemborg. Δεν απείχε μεγάλη απόσταση από εκεί που βρισκόμασταν, όμως είχαμε καθυστερήσει και όταν φτάσαμε ήταν έτοιμοι να κλείσουν. Ευτυχώς καταφέραμε και μπήκαμε τα τελευταία 10 λεπτά και τραβήξαμε τις φωτογραφίες που θέλαμε. Μάλιστα πιστεύω ότι γλιτώσαμε και εισιτήριο γιατί για να μπεις θα έπρεπε να το έχεις. Αλλά τόσο αργά που πήγαμε οι άνθρωποι από τα ταμεία είχαν ήδη φύγει. Όμως εμείς κάναμε την βόλτα μας και αυτό για μας ήταν πολύ ευχάριστο και ενδιαφέρον.

Στη συνέχεια του κάστρου υπήρχαν και οι αντίστοιχοι κήποι, Kongens Have,οι οποίοι ήταν γεμάτοι με κόσμο και ήταν ανοιχτά και μετά τις 5:00 που έκλεινε το κάστρο. Έτσι κάναμε τη βόλτα μας. Οι άνθρωποι εκεί ήταν κυρίως νέοι που έκαναν ηλιοθεραπεία μέσα στο πάρκο και κάτω από τον ήλιο. Αυτή βέβαια τη σκηνή την είχαμε συναντήσει πολλές φορές αυτές τις μέρες και είναι εντυπωσιακό το ότι κάθονται στριμωγμένοι μερικές φορές για να λιαστούν οι άνθρωποι μέσα στα πάρκα ή ακόμα και όπου υπάρχουν σκαλοπάτια και λιάζονται. Πολλά κορίτσια μάλιστα, αλλά και άντρες, είχαν ξεγυμνωθεί λες και είναι στην παραλία, ώστε να δροσιστούν και να μαυρίσουν κάτω από τον ήλιο. Θα μας έρθουν κατάμαυροι στις ελληνικές παραλίες τον Αύγουστο. Ταυτόχρονα εμείς κυκλοφορούσαμε με μπουφάν και δεν ήμασταν και οι μόνοι, αφού πολλοί ντόπιοι φορούσαν και εκείνοι τα χειμωνιάτικα ρούχα τους δίπλα σε εκείνους με κοντομάνικα ή ακόμα και με αμάνικα.

Αφού μείναμε αρκετή ώρα στους κήπους προχωρήσαμε στον Στρογγυλό Πύργο. Είδαμε από μακριά ότι επάνω ήταν κόσμος ανεβασμένος και έβλεπαν την θέα. Καταλάβαμε λοιπόν ότι δεν είχε κλείσει ακόμα και πήγαμε στην είσοδο. Με εισιτήριο κάπου 5€ το άτομο ανεβήκαμε και εμείς επάνω για να δούμε λίγο την πόλη από ψηλά. Δε μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα από το θέαμα, αλλά με πέντε ευρώ στην Κοπεγχάγη είναι δύσκολο να βρεις κάτι καλύτερο. Μάλιστα ο πύργος έκλεινε στις 8 και είχαμε αρκετό χρόνο αλλά δε μείναμε πολύ. Να σημειώσω ότι βράδιαζε μετά τις 10 εκείνη την εποχή στην Κοπεγχάγη.

Αφού είδαμε και αυτό το θέαμα από ψηλά αρχίσαμε να κυκλοφορούμε τυχαία. Ήμασταν πολύ τυχεροί που ανακαλύψαμε την αγορά Torvehallerne. Είναι μία διπλή σκεπαστή αγορά στην οποία μπορείς να κάνεις ψώνια από σουβενίρ μέχρι κρέας ή ψάρια αλλά ταυτόχρονα μπορείς και να κάτσεις να πιείς την μπύρα σου ή να φας. Πολλοί άνθρωποι αγοράζουν από κει έτοιμο φαγητό σε πακέτο και κάποιο αλκοολούχο ποτό και πηγαίνουν στην διπλανή πλατεία και κάθονται στη λιακάδα να απολαύσουν ποτό και φαγητό. Πλησιάζοντας σε πολλούς από αυτούς καταλαβαίνεις ότι εκτός από το αλκοόλ καπνίζουν και λίγο χασισάκι. Αυτό το αντιληφθήκαμε πολλές φορές στις βόλτες που κάναμε στην Κοπεγχάγη. Ας το αφήσω ασχολίαστο. Τις πιο πολλές φορές δεν ήταν δανέζικα η γλώσσα που ακούς στο δρόμο από τους περαστικούς αλλά αγγλικά οι άλλες γλώσσες της Ευρώπης. Είχε πολύ τουρισμό η πόλη αν και δεν ήταν ακριβώς καλοκαίρι.

Μετά από αυτή την πλατεία πήγαμε σε ένα κοντινό πάρκο που μας άρεσε πάρα πολύ. Ήταν το μικρό Ørstedsparken με μία λιμνούλα σαν μισοφέγγαρο και μία γέφυρα στη μέση περίπου της λίμνης. Πολύς κόσμος καθόταν πάνω στο γρασίδι και είτε λιάζονταν είτε έπινε είτε έτρωγε όπως είπα και προηγουμένως. Αφού λοιπόν κάναμε τη μικρή μας βόλτα και σε αυτό το πάρκο αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στο δωμάτιό μας και αυτό έγινε περίπου στης οκτώ. Από το ανοιχτό παράθυρο βλέπαμε τις στέγες των σπιτιών της περιοχής και κάποια από τα πανύψηλα παιχνίδια του Tivoli που ήταν πολύ κοντά σε μας.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 3 of 6

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[travelbreak]

Κοπεγχάγη, βόλτες και εκτός πόλης, δεύτερη μέρα

Βάλαμε το ξυπνητήρι νωρίς το πρωί, αλλά επειδή το δωμάτιο ήταν ανατολικό ο ήλιος μπήκε περίπου στις 5 με 5:30 από το παράθυρο και ξυπνήσαμε πριν τον ξυπνητήρι. Είχαμε ενοικιάσει ένα αυτοκίνητο με την Αvis για μία ημέρα και στις 7:30 ήμασταν στα γραφεία, που και αυτά ήταν πολύ κοντά στο ξενοδοχείο μας. Μας έδωσαν ένα Ηyundai i30, ενώ είχα κλείσει ένα μικρότερο, δηλαδή το Citroen C3. Το κόστος ήταν περίπου 65€ με πλήρη ασφάλεια. Θεωρώ ότι ήταν αρκετά καλή τιμή.

Φύγαμε αμέσως για να επισκεφθούμε την παλιά πρωτεύουσα της Δανίας το Roskilde. Βρίσκεται στο ίδιο μεγάλο νησί με την Κοπεγχάγη και σε απόσταση 36 χιλιομέτρων. Φτάσαμε και παρκάραμε σε ένα πάρκινγκ όπου οι δύο πρώτες ώρες ήταν δωρεάν και έτσι δεν πληρώσαμε τίποτα αφού σε λιγότερο από δύο ώρες είχαμε επιστρέψει να πάρουνε το αυτοκίνητο.

Στο Roskilde πρώτα πήγαμε να δούμε τον καθεδρικό ναό και μετά κατηφορίσαμε (ένα χιλιόμετρο σε όμορφο πάρκο) για το παλιό λιμάνι που ήταν και το μουσείο με τα παλιά πλοία. Κάναμε βόλτα έξω από το μουσείο αλλά δεν μπήκαμε μέσα. Το Roskilde είναι πολύ όμορφο χωριό αλλά η διαδρομή μέχρι εκεί δεν μας άρεσε καθόλου. Κάναμε λιγότερο από μία ώρα και σε όλη την διαδρομή δεν έβλεπες σχεδόν τίποτα παρά μόνο ένα επίπεδο ορίζοντα ή δέντρα δεξιά και αριστερά. Τα πρώτα 15 χιλιόμετρα ήταν τα περίχωρα της Κοπεγχάγης με αρκετά κτήρια και μετά ήτανε αυτά τα δέντρα που έλεγα. Γενικά η φύση της χώρας δεν αξίζει τίποτα. Μόνο όπου έχει επέμβει ο άνθρωπος υπάρχει κάποια σχετική ομορφιά. Η Δανία είναι διάσημη για τα όμορφα μοντέρνα κτήρια. Εμένα δε μου έκαναν καμιά ιδιαίτερη εντύπωση. Δεν μου ήταν αδιάφορα, αλλά έχουμε δει αλλού πιο ενδιαφέροντα.

Μετά το Roskilde πήγαμε σε δύο άλλα κάστρα. Πρώτα πήγαμε στο Frederiksborg Castle στο Hillerod. Δεν μπήκαμε μέσα γιατί έπρεπε να πληρώσουμε τα τσουχτερά 20 και παραπάνω ευρώ το άτομο. Αφού παρκάραμε σε ένα υπαίθριο πάρκιν πληρώνοντας για περίπου μια ώρα λιγότερο από δύο ευρώ, πήγαμε τη βόλτα μας μέσα και έξω από το κάστρο. Ευτυχώς στη Δανία σχεδόν όπου και να πήγαμε, ενώ δεν έμπαινες μέσα στο κτήριο χωρίς εισιτήριο, μπορούσες να περιπλανηθείς στην εσωτερική αυλή, αλλά φυσικά και έξω. Αυτό κάναμε κι εμείς στο Frederiksborg.

Λίγα λεπτά πριν λήξει ο χρόνος του πάρκιν επιστρέψαμε στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε για την επόμενη στάση μας. Ένα περίπου χλμ πιο κάτω βλέπει η Ντίνα ένα κίτρινο χαρτί στο παρμπρίζ. Σταματώ σε μια άκρη να δω τι ήταν και διαπιστώνω ότι επρόκειτο για μια κλίση με πρόστιμο 650 δανέζικες κορώνες, για κάποια παράβαση στο πάρκιν. Δυστυχώς το χαρτί ήταν μόνο στα δανέζικα και νόμισα ότι ήταν γιατί ίσως δεν είχαν δει το χαρτί που είχα βάλει στο ταμπλό για την πληρωμή που είχα κάνει στο πάρκιν. Αποφασίζουμε να γυρίσουμε πίσω, κοντά ήμασταν, και να δούμε αν μπορούσαμε να σώσουμε κάτι. Πάμε στο πάρκιν και περιμέναμε πέντε λεπτά μήπως φανεί κανείς ελεγκτής, αλλά τίποτα. Παίρνω τηλέφωνο στην εταιρία που διαχειρίζεται το πάρκιν και μου λένε ότι αυτοί εισπράττουν μόνο το κόστος της στάθμευσης. Τα πρόστιμα τα παίρνει άλλη εταιρία, η Europark.dk. Μάλιστα μου είπαν ότι μαζί τους επικοινωνώ μόνο μέσω της ιστοσελίδας τους. Βρήκα εκεί μια κυρία που μου εξήγησε διαβάζοντας το κίτρινο χαρτί, ότι δεν ήταν παραβίαση της χρονικής διάρκειας της στάθμευσης αλλά των γραμμών της στάθμευσης. Μάλλον, μου είπε, πατούσε το αυτοκίνητο κάποια γραμμή ή τέλος πάντων δεν ήταν εντός του περιγράμματος. Ήταν αστείο, αφού στο πάρκιν εκείνη την ώρα δεν είχε κάλυψη ούτε 30%. Για να τελειώσω με την ιστορία, όταν επέστρεψα το αυτοκίνητο, μου είπαν ότι έχω πέντε μέρες καιρό να το πληρώσω. Αν δεν το κάνω θα πάει σε αυτούς και θα με χρεώσουν πολύ περισσότερα. Τι να κάνω; Το πλήρωσα και μου πήγε στα 90 ευρώ, μαζί με κάτι φόρους. Όταν γύρισα στην Ελλάδα τους έστειλα τα παράπονά μου και ζήτησα να μου στείλουν και αποδείξεις ότι παραβίασα το περίγραμμα της στάθμευσης. Είχαν δίκιο.

Αυτό το περιστατικό με έκανε μελαγχολικό όλη την υπόλοιπη σχεδόν μέρα αν και προς το τέλος είχα ηρεμήσει και το είχα πάρει απόφαση. Εντάξει, 90€ δεν είναι και κανένα τρελό ποσόν, αλλά μου είχε κοστίσει η αδικία. Δηλαδή αν το πλήρωνα για υπερβολική ταχύτητα μπορεί και να το είχα πάρει απόφαση. Τέλος πάντων εκεί που είχαμε σκοπό να επιστρέψουμε στις 10:00 το βράδυ το αυτοκίνητο το γυρίσαμε περίπου στις 6:00 που έκλεινε και το γραφείο ενοικίασης στην Κοπεγχάγη. Μπορούσαμε να το επιστρέψουμε όποια ώρα θέλαμε μέχρι την άλλη μέρα το πρωί. Όμως έπρεπε να το παρκάρουμε σε ένα δρόμο που μας έδειξαν εκεί δίπλα και να πληρώσουμε το αντίστοιχο πάρκιν. Θα ρίχναμε τα κλειδιά σε ένα κουτί στην πόρτα του γραφείου.

Αφού λοιπόν φύγαμε από το Frederiksborg βάλαμε στον πλοηγό το κάστρο Fredensborg. Αυτό ήταν κλειστό και δεν είχαμε τύψεις που δεν πληρώσαμε για να μπούμε. Δεν είχε την ομορφιά του προηγούμενου, αλλά ούτε και μπορούσαμε να κάνουμε βόλτα στην αυλή του, αφού είχε αυτούς τους φρουρούς με τα τεράστια μαύρα καπέλα και δε μας άφηναν. Είχε ωραίους κήπους εκεί γύρω, αλλά δεν είχαμε όρεξη για βόλτες εκείνη την ώρα.

Ξεκινήσαμε λοιπόν για την τελευταία μας στάση που ήταν το πολύ όμορφο Helsingor, με το κάστρο Kronborg.

Το κάστρο ήταν πολύ όμορφο και κάναμε βόλτες και στην εσωτερική του αυλή αλλά και έξω από αυτό. Είχε ένα μονοπάτι που σε οδηγούσε περιμετρικά του κάστρου. Έτσι προς τη μεριά της θάλασσας έβλεπες την Σουηδία πολύ κοντά. Είχε συνέχεια πλοία που πήγαιναν και έρχονταν. Πριν 42 χρόνια είχα κάνει αυτή τη διάσχιση του πορθμού με ένα πλοίο, μέσα στο οποίο μπήκε το τρένο που ταξιδεύαμε. Τότε βέβαια είχε ελέγχους, ειδικά από τους Σουηδούς. Και τώρα όμως όταν μπαίναμε στη Σουηδία, μετά από δυο μέρες, μας έλεγξαν τα διαβατήρια. Οι Δανοί στο αεροδρόμιο της Κοπεγχάγης που μπήκαμε στη χώρα, δεν μας έψαξαν καθόλου. Το ίδιο φυσικά και στην Αθήνα όταν επιστρέψαμε από τη Στοκχόλμη.

Δίπλα από το κάστρο ήταν η παλιά πόλη με τα πολύ όμορφα σπίτια και μαγαζιά. Κάναμε μια μικρή βόλτα καθώς και στην περιοχή του λιμανιού με το κέντρο πολιτισμού. Φυσικά υπήρχαν διάφορα μουσεία στα οποία δεν δώσαμε καμία σημασία. Γενικά στο ταξίδι μας, αν επισκεπτόμασταν τα μισά από τα μουσεία που είδαμε απ’ έξω, θα χρειαζόμασταν όχι επτά μέρες αλλά δεκαεπτά. Και βέβαια να μη μέναμε σε κανένα πάνω από 3 ώρες. Αν επίσης λογαριάσουμε και το κόστος για τα μουσεία, δε θα είχαμε κάνει ποτέ αυτό το ταξίδι. Κάθε είσοδος κόστιζε από 15 έως 25 ευρώ. Σε πολλά ρώταγα την τιμή. Στα περισσότερα είχαν μειωμένο εισιτήριο στους μεγάλους ανθρώπους σαν κι εμάς. Η μειωμένη τιμή όμως δεν ήταν ιδιαίτερα ελκυστική. Ευτυχώς τα αγάλματα στις πλατείες τα βλέπαμε δωρεάν, οπότε εκμεταλλευτήκαμε την ευκαιρία και είδαμε πολλά.

Φύγαμε σχετικά νωρίς από το Helsingor για να πάμε μέσω κάποιων στάσεων στην Κοπεγχάγη. Ψάχνανε να βρούμε κάποια κτήρια πριν την πρωτεύουσα, τα οποία όμως δεν μπορέσαμε να τα προσεγγίσουμε, γιατί ήταν δύσκολη η κυκλοφορία στους δρόμους και ο πλοηγός δε βοηθούσε. Και μέσα στην πόλη είναι δύσκολη η οδήγηση, κυρίως γιατί κυκλοφορούν πολλά ποδήλατα. Αν και δεν έχει πολύ κίνηση όσον αφορά τα αυτοκίνητα μέσα στο κέντρο της πόλης. Οι ντόπιοι χρησιμοποιούν τα δημόσια μέσα μεταφοράς.

Τα μέρη που επισκεφτήκαμε σήμερα:

Επιστρέψαμε λοιπόν πίσω το αυτοκίνητο έχοντας κάνει μονάχα 160 χιλιόμετρα, ενώ εγώ περίμενα ότι θα κάναμε πολύ περισσότερα. Πήγαμε στο δωμάτιο και αφού τσιμπήσαμε κάτι πρόχειρο το πήραμε με τα πόδια και πήγαμε στην περιοχή της Christiana, αν και δεν μπήκαμε μέσα στην περιοχή με τις καταλήψεις, γιατί είχαμε σκοπό να πάμε την επόμενη μέρα. Κάναμε όμως μία μεγάλη βόλτα. Και όταν λέω μεγάλη εννοώ τόση όση την πρώτη μέρα. Την μέρα αυτή κάναμε ίσως και παραπάνω από την πρώτη. Ο μετρητής βημάτων στο κινητό και τις δύο μέρες έδειξε κάπου 30.000 βήματα κάθε μέρα. Τέλος πάντων, γυρίσαμε το βράδυ περίπου στις 10:00 στο δωμάτιο.

Στη βόλτα είδαμε από απόσταση το μη εντυπωσιακό κτήριο της όπερας. Δεν άξιζε τον κόπο να πάμε ως εκεί. Όμως επίσης από μακριά είδαμε άλλα ενδιαφέροντα κτήρια, είτε κατοικίες είτε εργοστάσια, που τα τελευταία τα είχαν καμουφλάρει με έντεχνο τρόπο. Στην διαμονή μας στην Κοπεγχάγη περπατήσαμε μερικές φορές τον εμπορικό δρόμο Stroget. Είχε ενδιαφέρον κυρίως γιατί όταν τον διαβαίνεις μπορείς να εκτρέπεσαι δεξιά και αριστερά βλέποντας ενδιαφέροντα μέρη της πόλης.

 

[travelbreak]

Κοπεγχάγη, Οντένσε, τρίτη μέρα.

Την τρίτη μέρα στην Κοπεγχάγη δεν είχαμε πολλές ιδέες για το τι να κάνουμε στην πόλη, αφού είχαμε δει τα περισσότερα σημεία, για να μην πω όλα εκείνα που είχαμε βάλει στο πρόγραμμά μας. Σκεφτόμασταν να κάνουμε μία βόλτα με κάποιο καραβάκι στα κανάλια της πόλης και επίσης να μπούμε και σε κάποιο παλάτι ή μουσείο για να περάσουμε τις ώρες μας. Τότε μου ήρθε η έμπνευση να πάμε μία βόλτα κάπου μέσα στη Δανία, σε μία πιο μακρινή πόλη, από αυτές που δεν είχαμε δει την προηγούμενη μέρα. Η Ντίνα κρατούσε ένα πρόγραμμα πρακτορείου, για ταξίδι μιας εβδομάδας σε διάφορα μέρη της Δανίας. Το ψάξαμε για να βρούμε κάποια πόλη σε σχετικά κοντινή απόσταση να πάμε. Έτσι το πρωί, την ώρα που πίναμε καφέ στο δωμάτιο, αποφασίσαμε να πάμε στην πόλη Odense, που βρίσκεται περίπου 170 χιλιόμετρα μακριά από την Κοπεγχάγη.

Ψάχνοντας για να βρω οικονομικά εισιτήρια, το πιο φθηνό που βρήκα ήταν με το flixbus που κόστιζε για δύο άτομα και οι δύο διαδρομές 50€ συνολικά. Έτσι ταξιδέψαμε στο Οντένσε, την πόλη του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, του τύπου που έχει γράψει τα γνωστά παραμύθια, αλλά δε νομίζω να ξέρω κανένα. Το πούλμαν δεν ήταν πολύ γεμάτο και έφυγε περίπου στις 8:30 από τον κεντρικό σταθμό των τρένων, δηλαδή πάλι κοντά στο ξενοδοχείο μας. Η απόσταση δεν ήταν παραπάνω από 500 μέτρα από το δωμάτιο μας.

Σύμφωνα με το πρόγραμμα της flixbus θα φτάναμε στην Οντένσε στις 10:10, οπότε έβαλα επιστροφή στις 13:00. Σκέφτηκα ότι τρεις ώρες για μια πόλη σχετικά μικρή θα ήταν αρκετές. Βρίσκεται σε ένα άλλο νησί στη μέση της Δανίας. Για να φτάσουμε περάσαμε από μια τεράστια γέφυρα που ενώνει τα δυο νησιά. Πάντως, η φύση δεν έχει σχεδόν κανένα ενδιαφέρον, αφού δεν έχει ούτε λόφους και πολύ περισσότερο δεν έχει βουνά. Δεξιά και αριστερά κυρίως βλέπαμε λίγα δέντρα και πολλές καλλιεργημένες εκτάσεις με σιτάρια, σινάπι και με τέτοια πράγματα που καλλιεργούν, αλλά όχι καρποφόρα δέντρα.

Φτάσαμε τελικά στην πόλη Οντένσε μετά από δύο σχεδόν ώρες. Το πρόβλημα όμως ήταν ότι δεν μας άφησε στο κέντρο της πόλης όπως πίστευα, αλλά 7 χλμ μακριά, στο σιδηροδρομικό σταθμό. Από εκεί έπρεπε να πάρουμε ένα τραμ για να πάμε στην πόλη. Και ενώ τραμ είχε πολύ συχνά, το πρόβλημα που είχαμε ήταν να βγάλουμε εισιτήριο. Εμείς στο Ελλάντα είμαστε πολύ πίσω και δεν έχουμε μάθει αυτά τα κόλπα. Έπρεπε να μπούμε σε ένα site και να κάνουμε εγγραφή με κωδικούς και διάφορα τέτοια που ζητούσε, ώστε μετά να αγοράσουμε ηλεκτρονικό εισιτήριο, που δεν έβλεπες ποτέ, παρά μόνο στη χρέωση της τράπεζάς σου. Όλα αυτά φυσικά μόνο μέσω τηλεφώνου. Και φυσικά έπρεπε να έχεις εγκατεστημένο κάποιο e-banking στο κινητό. Ευτυχώς έχω ασχοληθεί με αυτά αλλά δεν μπορούσα να κάνω τη δουλειά.

Ευτυχώς ήταν μία κοπέλα από τη Λιθουανία με την οποία μπήκαμε μαζί μέσα στο τραμ και εκεί μέσα κάναμε όλη αυτή τη διαδικασία πολύ σύντομα. Η κοπέλα τα κατάφερε γιατί μερικά χρόνια πριν σπούδαζε στην πόλη αυτή και τα ήξερε. Το βασικό πρόβλημα ήταν ότι ενώ κατέβασα ένα QR code, όταν το άνοιξα δεν μπορούσα να κάνω από κει την αγορά. Έπρεπε να μπω σε ένα συγκεκριμένο site της ίδιας εταιρίας, μέσω αυτού που είχα μπει με το QR. Ταλαιπωρία! Tο ίδιο έκανα και στην επιστροφή αγοράζοντας τα δύο εισιτήρια που έκαναν περίπου 2€ το κάθε ένα.

Το άσχημο ήταν ότι θέλαμε μισή ώρα μέχρι να φτάσουμε στο κέντρο της πόλης, που σημαίνει ότι φτάσαμε στις 11 σχεδόν και αφού θα φεύγαμε 13:00 ξανά με το flixbus από τον ίδιο σταθμό έξω από το Οντένσε για να επιστρέψουμε στην Κοπεγχάγη, θα έπρεπε από τις 12:20 να είμαστε στη στάση για να πάρουμε πάλι το τραμ. Άρα μέσα στην πόλη δεν είχαμε παραπάνω από μιάμιση ώρα καιρό για να τη δούμε. Όμως ευτυχώς εμείς είμαστε σχετικά γρήγοροι και με αρκετά γρήγορο περπάτημα είδαμε τα πιο σημαντικά σημεία, χωρίς φυσικά να μπούμε σε κανένα από αυτά. Όμως είδαμε την παλιά πόλη με τα μικρά σπιτάκια που ζούσε ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Είδαμε και το σπίτι του, αλλά φυσικά δεν μπήκαμε μέσα στο χώρο του μουσείου του αφιερωμένου σε αυτόν. Όμως το είδαμε απ’ έξω και περπατήσαμε πάνω στα μικρά κυλινδρικά κτίρια που το στεγάζουν. Ήταν όντως πολύ όμορφα.

Περπατήσαμε σε ωραίους πεζόδρομους και είδαμε σχετικά ωραία κτήρια. Καταλήξαμε στην πλατεία με τον καθεδρικό ναό. Κοντά ήταν και η κεντρικότατη στάση του τραμ που είχαμε κατέβει: Albani Torv. Εκεί γύρω ήταν το κέντρο της πόλης. Ευτυχώς αυτή την ενημέρωση μας την έκανε η κοπέλα από τη Λιθουανία και δεν χάσαμε χρόνο ψάχνοντας το κέντρο της πόλης. Τελικά σε τόσο λίγο χρόνο πήραμε μια καλή γεύση της πόλης με τις πλατείες, τα ωραία σπίτια, τα πάρκα με τις λιμνούλες και το ποτάμι.

Πήγαμε τελικά και ένα τέταρτο νωρίτερα στο σταθμό που ήταν να πάρουμε το λεωφορείο. Εκεί στη στάση γνωρίσαμε και ένα Ισπανό που είναι καθηγητής νομικής εδώ στο Οdense. Από τη στιγμή που μπήκε στο λεωφορείο μέχρι που φτάσαμε στην Κοπεγχάγη, δεν έκλεισε το τηλέφωνο.

Το απόγευμα, όταν φτάσαμε με το πούλμαν στην Κοπεγχάγη, πολύ γρήγορα πήγαμε στο δωμάτιο στο ξενοδοχείο να αλλάξουμε λίγο ρούχα και φύγαμε κατευθείαν για την απογευματινή μας βόλτα. Ξεκινήσαμε πηγαίνοντας πρώτα σε ένα σουπερμάρκετ να αγοράσουμε τρόφιμα και αρκετό κρασί γιατί φοβόμασταν ότι στην Σουηδία (που πηγαίναμε την επόμενη μέρα) θα είναι πολύ ακριβό.

Πρώτα πήγαμε σε κάποιες τεχνητές λίμνες και προχωρούσαμε με σκοπό όμως να επισκεφθούμε το κάστρο Rosemborg. Δεν απείχε μεγάλη απόσταση από εκεί που βρισκόμασταν, όμως είχαμε καθυστερήσει και όταν φτάσαμε ήταν έτοιμοι να κλείσουν. Ευτυχώς καταφέραμε και μπήκαμε τα τελευταία 10 λεπτά και τραβήξαμε τις φωτογραφίες που θέλαμε. Μάλιστα πιστεύω ότι γλιτώσαμε και εισιτήριο γιατί για να μπεις θα έπρεπε να το έχεις. Αλλά τόσο αργά που πήγαμε οι άνθρωποι από τα ταμεία είχαν ήδη φύγει. Όμως εμείς κάναμε την βόλτα μας και αυτό για μας ήταν πολύ ευχάριστο και ενδιαφέρον.

Στη συνέχεια του κάστρου υπήρχαν και οι αντίστοιχοι κήποι, Kongens Have,οι οποίοι ήταν γεμάτοι με κόσμο και ήταν ανοιχτά και μετά τις 5:00 που έκλεινε το κάστρο. Έτσι κάναμε τη βόλτα μας. Οι άνθρωποι εκεί ήταν κυρίως νέοι που έκαναν ηλιοθεραπεία μέσα στο πάρκο και κάτω από τον ήλιο. Αυτή βέβαια τη σκηνή την είχαμε συναντήσει πολλές φορές αυτές τις μέρες και είναι εντυπωσιακό το ότι κάθονται στριμωγμένοι μερικές φορές για να λιαστούν οι άνθρωποι μέσα στα πάρκα ή ακόμα και όπου υπάρχουν σκαλοπάτια και λιάζονται. Πολλά κορίτσια μάλιστα, αλλά και άντρες, είχαν ξεγυμνωθεί λες και είναι στην παραλία, ώστε να δροσιστούν και να μαυρίσουν κάτω από τον ήλιο. Θα μας έρθουν κατάμαυροι στις ελληνικές παραλίες τον Αύγουστο. Ταυτόχρονα εμείς κυκλοφορούσαμε με μπουφάν και δεν ήμασταν και οι μόνοι, αφού πολλοί ντόπιοι φορούσαν και εκείνοι τα χειμωνιάτικα ρούχα τους δίπλα σε εκείνους με κοντομάνικα ή ακόμα και με αμάνικα.

Αφού μείναμε αρκετή ώρα στους κήπους προχωρήσαμε στον Στρογγυλό Πύργο. Είδαμε από μακριά ότι επάνω ήταν κόσμος ανεβασμένος και έβλεπαν την θέα. Καταλάβαμε λοιπόν ότι δεν είχε κλείσει ακόμα και πήγαμε στην είσοδο. Με εισιτήριο κάπου 5€ το άτομο ανεβήκαμε και εμείς επάνω για να δούμε λίγο την πόλη από ψηλά. Δε μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα από το θέαμα, αλλά με πέντε ευρώ στην Κοπεγχάγη είναι δύσκολο να βρεις κάτι καλύτερο. Μάλιστα ο πύργος έκλεινε στις 8 και είχαμε αρκετό χρόνο αλλά δε μείναμε πολύ. Να σημειώσω ότι βράδιαζε μετά τις 10 εκείνη την εποχή στην Κοπεγχάγη.

Αφού είδαμε και αυτό το θέαμα από ψηλά αρχίσαμε να κυκλοφορούμε τυχαία. Ήμασταν πολύ τυχεροί που ανακαλύψαμε την αγορά Torvehallerne. Είναι μία διπλή σκεπαστή αγορά στην οποία μπορείς να κάνεις ψώνια από σουβενίρ μέχρι κρέας ή ψάρια αλλά ταυτόχρονα μπορείς και να κάτσεις να πιείς την μπύρα σου ή να φας. Πολλοί άνθρωποι αγοράζουν από κει έτοιμο φαγητό σε πακέτο και κάποιο αλκοολούχο ποτό και πηγαίνουν στην διπλανή πλατεία και κάθονται στη λιακάδα να απολαύσουν ποτό και φαγητό. Πλησιάζοντας σε πολλούς από αυτούς καταλαβαίνεις ότι εκτός από το αλκοόλ καπνίζουν και λίγο χασισάκι. Αυτό το αντιληφθήκαμε πολλές φορές στις βόλτες που κάναμε στην Κοπεγχάγη. Ας το αφήσω ασχολίαστο. Τις πιο πολλές φορές δεν ήταν δανέζικα η γλώσσα που ακούς στο δρόμο από τους περαστικούς αλλά αγγλικά οι άλλες γλώσσες της Ευρώπης. Είχε πολύ τουρισμό η πόλη αν και δεν ήταν ακριβώς καλοκαίρι.

Μετά από αυτή την πλατεία πήγαμε σε ένα κοντινό πάρκο που μας άρεσε πάρα πολύ. Ήταν το μικρό Ørstedsparken με μία λιμνούλα σαν μισοφέγγαρο και μία γέφυρα στη μέση περίπου της λίμνης. Πολύς κόσμος καθόταν πάνω στο γρασίδι και είτε λιάζονταν είτε έπινε είτε έτρωγε όπως είπα και προηγουμένως. Αφού λοιπόν κάναμε τη μικρή μας βόλτα και σε αυτό το πάρκο αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στο δωμάτιό μας και αυτό έγινε περίπου στης οκτώ. Από το ανοιχτό παράθυρο βλέπαμε τις στέγες των σπιτιών της περιοχής και κάποια από τα πανύψηλα παιχνίδια του Tivoli που ήταν πολύ κοντά σε μας.

 

[travelbreak]

Μάλμε.

Τα πρωινά στην Κοπεγχάγη ξυπνούσαμε αρκετά νωρίς, συνήθως λίγο πριν τις 5 αλλά σηκωνόμασταν μεταξύ πέντε και έξι. Έτσι και τη μέρα που θα φεύγαμε για τη Σουηδία σηκώθηκα αρκετά νωρίς αν και η αναχώρησή μας ήταν στις 8:35 με το flixbus. Εμείς είχαμε ετοιμαστεί πολύ νωρίς. Ήπιαμε ελληνικό καφέ αφού κρατάμε το ηλεκτρικό μπρίκι και τον φτιάχνουμε πολύ γρήγορα. Εγώ έφαγα και λίγο τυρί που είχε περισσέψει από χθες, οπότε κράτησε αρκετές ώρες την πείνα της σημερινής μέρας. Λίγο πριν τις 8:00 πήγαμε και παραδώσαμε τα κλειδιά, δηλαδή της κάρτες με τους κωδικούς, στη ρεσεψιόν και πήγαμε να περιμένουμε το λεωφορείο που θα μας πήγαινε στο Μάλμε.

Πήγαμε λοιπόν και περιμέναμε το λεωφορείο της flixbus, το οποίο ήρθε λίγο νωρίτερα από την ώρα του, φόρτωσε αρκετούς επιβάτες με προορισμό το Μάλμε και σε περίπου μία ώρα είχαμε φτάσει, περνώντας βέβαια από τη γνωστή νέα γέφυρα Oresundsbron μεταξύ Δανίας και Σουηδίας. Βέβαια δεν ήταν εύκολο να τραβήξουμε φωτογραφίες, αφού η θέση μας ήταν περίπου στη μέση του λεωφορείου.

Στο Μάλμε μας άφησε απέναντι από τον σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης. Από εκεί το ξενοδοχείο μας δεν ήταν περισσότερα από 10 λεπτά περπάτημα. Πήραμε τα πράγματά μας και πήγαμε κατευθείαν εκεί και τα αφήσαμε σε μία αποθήκη που είχαν δίπλα στη ρεσεψιόν, ώστε να μπορέσουμε να κάνουμε άνετα βόλτες μέχρι τις τρεις που ήταν η ώρα του check-in. Άρα είχαμε μπροστά μας πέντε ολόκληρες ώρες για να δούμε ένα μεγάλο μέρος από την πόλη. Νομίζω ότι είδαμε τα πιο σπουδαία από τα σημεία ενδιαφέροντος. Για το απόγευμα αφήσαμε τρία-τέσσερα ακόμα που ήταν στο νότιο τμήμα της πόλης. Το μεσημέρι όμως κάναμε βόλτα στις ωραίες πλατείες. Περάσαμε από το ιδιαίτερο νεκροταφείο, που στην αρχή το περάσαμε για πάρκο, με τόσο πολλούς τάφους που ήταν πολύ ωραία τοποθετημένοι, και μπορώ να πω διακριτικά, και όχι με μεγάλα μάρμαρα και επιγραφές. Οι περισσότεροι ήταν από τους περασμένους δύο αιώνες και ελάχιστοι από τον 21ο.

Η πιο γνωστή και μεγάλη πλατεία του Μάλμε είναι η Stortorget, με πολύ όμορφα κτήρια να την περιστοιχίζουν. Επιβλητικότερο όλων φυσικά το Δημαρχείο. Έχει και ένα μεγάλο σιντριβάνι με αγάλματα. Δίπλα σε αυτήν βρίσκεται η διάσημη και πανέμορφη πλατεία Lilla Torg. Αξίζει να θαυμάσει κανείς τα υπέροχα παλιά σπίτια του Gamla Vaster, παλιά πόλη του Μάλμε, που ξεκινά από εκεί.

Προχωρήσαμε προς το κάστρο της πόλης, το Malmohuss, περνώντας από το όμορφο πάρκο Kungsparken. Το κάστρο δεν μας φάνηκε ιδιαίτερου ενδιαφέροντος για να πληρώσουμε ένα σχετικά ακριβό εισιτήριο και να το βλέπαμε. Τραβήξαμε μερικές φωτογραφίες στα κτίρια και συνεχίσαμε τη βόλτα μας προς την παραλία Ribersborgsstranden. Είχε αρκετό ενδιαφέρον γιατί απέναντι φαινόταν η Δανία και στα αριστερά μας η μεγάλη γέφυρα Oresundsbron που ενώνει τις δύο χώρες και είχαμε περάσει με το λεωφορείο το πρωί. Συνεχίσαμε για να δούμε τον Turning Torso, δηλαδή των περιστροφικό πύργο που είναι ένα κτίριο διαμερισμάτων, ύψους περίπου 190 μέτρων. Από μακριά, αλλά και από κοντά, φαίνονται να περιστρέφονται οι όροφοι γύρω από ένα κατακόρυφο άξονα στο κέντρο του κτιρίου. Είναι ένα αρχιτεκτονικά ενδιαφέρον κτίριο. Κάναμε βόλτα στην παραλιακή Scaniabadet, χωρίς να έχει κάτι ενδιαφέρον, πέρα από το να ικανοποιήσει την επιθυμία μας να δούμε την περιοχή. Προχωρήσαμε μετά μεταξύ των καναλιών και αρκετών γεφυρών για να πάμε στο σιδηροδρομικό σταθμό να τον δούμε. Είχε αρκετή κίνηση όχι μόνο από επιβάτες, αλλά πιστεύω και από διάφορους άλλους επισκέπτες πού πηγαίνουν για φαγητό ή ποτό. Είχα έρθει και σε αυτό το σταθμό τον Απρίλιο του 1982, ως περιφερόμενος ανά την Ευρώπη νέος.

Δεν ήταν και μικρή η βόλτα μας, που φαίνεται στον επόμενο χάρτη:

Νομίζω είναι αρκετά όμορφη πόλη το Μάλμε, αλλά θέλει και αρκετά χρήματα για να κάθεσαι στα μαγαζιά να τρως και να πίνεις. Κατά τα άλλα για μας η μία μέρα που μείναμε νομίζω ήταν αρκετή. Στις τρεις πήγαμε στο ξενοδοχείο, το οποίο όπως είπα ήταν αρκετά κεντρικό, και πήραμε τα πράγματά μας και τα κλειδιά για να ανεβούμε στο δωμάτιό μας, που ήταν στον έκτο όροφο και ήταν πολύ καλό και ευρύχωρο. Δεν μπορώ να πω ότι είχαμε καλή θέα από εκεί αν και βλέπαμε την κορυφή του καμπαναριού μιας σημαντικής εκκλησίας για την πόλη, του Αγίου Πέτρου, που ήταν πολύ κοντά μας. Κατά τα άλλα όμως βλέπαμε μόνο στέγες σπιτιών.

Στις 5 το απόγευμα, μετά από μικρή ξεκούραση, φύγαμε για την απογευματινή βόλτα στο Μάλμε. Η Ντίνα είχε σημειώσει κάποια σημεία που ήθελε να δούμε ακόμα και ξεκινήσαμε από κάποια μικρά γλυπτά σε ένα πεζόδρομο. Στη συνέχεια κάναμε βόλτα ανάμεσα σε κτίρια και σε κανάλια που έχει η πόλη. Περάσαμε από την πλατεία Gustav Adolfs Torg. Επίσης εγώ ήθελα να πάω να δω κάποια γλυπτά με μορφές γάτας στα σκαλιά που βρισκόταν δίπλα σε ένα κανάλι. Τα είχα δει με το λεωφορείο όταν ερχόμασταν στην πόλη στο κανάλι Rorsjokanalen. Αφού τα είδαμε και αυτά και βγάλαμε μερικές φωτογραφίες είχε προχωρήσει λίγο η ώρα και έτσι ο κόσμος είχε αρχίσει, λόγω της σκιάς που έπεφτε σε πολλά σημεία των δρόμων, να απομακρύνεται και να πηγαίνει κάπου πιο ζεστά.

Εμείς συνεχίσαμε να κάνουμε βόλτα στις γνωστές πλατείες και μετά προχωρήσαμε σε κάποιες άλλες γειτονιές. Είχαμε δει μερικά γλυπτά και άλλα ωραία κτίρια όπως ερχόμασταν στην πόλη με το λεωφορείο. Γι’ αυτό κατευθυνθήκαμε προς τα εκεί που πιστεύαμε ότι τα είχαμε δει (διότι δεν γνωρίζαμε ονόματα) και όντως ήταν εκεί. Αυτά τα σημεία βρισκόταν προς το νότιο τμήμα της πόλης. Είχε ορισμένα ωραία μεγάλα γλυπτά κοντά στην εκκλησία του Αγίου Ιωάννη. Ένα άλλο μέρος που ήταν προτεινόμενο ήταν ένα πάρκο, το Pildammsparken, και θέλαμε να πάμε οπωσδήποτε να το δούμε. Δεν μας εντυπωσίασε όμως και γι’ αυτό, πριν το περπατήσουμε και το δούμε ολόκληρο, αποχωρήσαμε.

Να και η απογευματινή μας βόλτα:

Από περίπου τους ίδιους δρόμους επιστρέψαμε προς το κέντρο της πόλης και πήγαμε μέσα από τις γνωστές πλατείες στα ξενοδοχείο μας. Έτσι ολοκληρώσαμε την επίσκεψή μας στην πόλη και κοιμηθήκαμε στο ωραίο δωμάτιο που είχαμε.

 

[travelbreak]

Στη Στοκχόλμη, πρώτη μέρα.

Την άλλη μέρα το πρωί σηκωθήκαμε πολύ νωρίς και αφού ετοιμάσαμε τα πράγματά μας, κατεβήκαμε για καφέ στη ρεσεψιόν. Ο καφές με κάτι μικρά γλυκίσματα ήταν δωρεάν όλο το 24ωρο στη ρεσεψιόν. Επειδή ήταν Σάββατο, το πρωινό αντί για τις 6:30 που σερβίριζαν κανονικά θα ξεκινούσε στις 7:30. Εμείς είχαμε αναχώρηση του τρένου για την πρωτεύουσα της Σουηδίας στις 8:07. Όμως προλάβαμε μέχρι τις 7:40 να φάμε κάποια βασικά από το μπουφέ του πρωινού. Και ενώ είχαμε κι άλλο χρόνο, αποφασίσαμε να μην φάμε περισσότερα και πήγαμε στο σταθμό του Μάλμε. Το τρένο ήταν εκεί αλλά περιμέναμε αρκετή ώρα μέχρι να ανοίξουν τις πόρτες για να μπούμε μέσα. Είχαμε εντοπίσει το βαγόνι μας και στις 8:00 που άνοιξαν τις πόρτες πήγαμε στις θέσεις μας. Δεν ήταν γεμάτο και έκανε περίπου 4,5 ώρες για τα 600 χιλιόμετρα της απόστασης μέχρι τη Στοκχόλμη.

Έχω πει ήδη, ότι αυτό το τρένο το πληρώσαμε πολύ ακριβά και είχε και προσφορά δύο σάντουιτς και καφέ στο εισιτήριο. Το τρένο πιστεύω ότι έφτασε ταχύτητες μέχρι 200 km την ώρα, αλλά έκανε αρκετές στάσεις. Η διαδρομή δεν μας εντυπωσίασε διότι είχε συνέχεια δέντρα που εμπόδιζαν την ορατότητα σε κάποιες λίμνες από τις οποίες περνούσαμε δίπλα. Το βαγόνι που ήμασταν, ήταν βαγόνι ησυχίας που σήμαινε ότι δεν έπρεπε να μιλάμε δυνατά, και σε κάποια φάση μάλιστα μία κοπέλα μας έκανε παρατήρηση που μιλούσαμε με την Ντίνα. Και όχι μόνο σε εμάς αλλά και σε άλλα δυο κορίτσια. Τέλος πάντων κάτι ήθελε να πει και εκείνη, η οποία όμως ήταν μόνη της και δεν είχε κάποιον να μιλήσει.

Το τρένο έφτασε στην ώρα του στην πρωτεύουσα της Σουηδίας και έτσι εμείς κρατώντας τις τσάντες μας πήγαμε να βρούμε το ξενοδοχείο. Όμως δεν ήταν ένα κτίριο, αλλά ήταν δωμάτιο μέσα σε ένα καράβι, μια καμπίνα δηλαδή. Το καράβι αυτό είχε αρκετά δωμάτια, αν και δεν ξέρω αν ήταν γεμάτο. Το πλήρωσα 125 € τη βραδιά περίπου, χωρίς μάλιστα να έχουμε πρωινό. Ήταν η τιμή μη επιστρέψιμη, και δεν είχαμε ούτε τουαλέτα στο δωμάτιο των 7-8 τετραγωνικών μέτρων. Αναρωτήθηκα πόσο θα είχε η τιμή το καλοκαίρι και γι’ αυτό έψαξα στο booking.com και ανακάλυψα ότι είχα πληρώσει πάρα πολλά χρήματα. Έβαλα πολλές ημερομηνίες και έβρισκα ότι οποιαδήποτε μέρα το κόστος του δωματίου ήτανε περίπου 90€ και μάλιστα σε δωμάτιο που είχε και δικό του μπάνιο. Γι’ αυτό ρώτησα στη ρεσεψιόν να δω τι έγινε και εγώ πλήρωσα τόσο πολλά χρήματα.

Ο τύπος που ήταν εκεί μου απάντησε ότι πλήρωσα πολλά γιατί το συγκεκριμένο τριήμερο, δηλαδή Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή έδινε συναυλία η Taylor Swift στην πόλη και η Στοκχόλμη ήταν γεμάτη επισκέπτες. Τα χρήματα που είχα δώσει για το δωμάτιο μάλιστα, ήταν πολύ λίγα. Όμως η κανονική τιμή ήταν σχεδόν τα μισά χρήματα. Μου είπε επίσης ότι αυτό το συγκεκριμένο σαββατοκύριακο πολλοί έκλεισαν δωμάτια με 300 και 500 ευρώ τη βραδιά σε δωμάτια σαν και το δικό μου. Τι να πω τώρα, δεν ξέρω.

Το δωμάτιό μας ήταν στον κάτω όροφο του πλοίου και είχε σχεδόν στην επιφάνεια της θάλασσας δύο φινιστρίνια, εκ των οποίων το ένα είναι τελείως κλειστό. Από το άλλο που ήταν ανοιχτό, απλά έμπαινε λίγο φως. Το τζάμι του ήταν σφραγισμένο και ήταν ανοιχτό μόνο το καπάκι για το φως. Απ’ έξω αν κοίταζες έβλεπες ότι 10 πόντους πιο κάτω ήταν η θάλασσα. Η τουαλέτα ήταν δίπλα και είχε πολλή φασαρία όταν πηγαίναν και άλλοι να την επισκεφθούν. Τέλος πάντων βουλευτήκαμε όπως όπως και αφού τακτοποιήσαμε τα πράγματα μας και ξεκουραστήκαμε για λίγο ξεκινήσαμε βόλτα περίπου στις 2:30 το μεσημέρι.

Το καλό ήταν ότι στη Στοκχόλμη ο καιρός ήταν πιο ζεστός από ό,τι στην Κοπεγχάγη. Έτσι μπορούσαμε να κυκλοφορούμε εγώ με ένα πουκάμισο και η Ντίνα με μία μπλούζα. Στη βόλτα από το σημείο που ήταν το καράβι που μέναμε, στην νότια πλευρά της πόλης δηλαδή, είδαμε ωραίες περιοχές με πάρα πολλά μαγαζιά που προσφέρουν ποτό ή φαγητό. Αρχικά κυκλοφορήσαμε ακόμα πιο νότια στην πόλη. Εννοείται ότι επισκεφτήκαμε και ένα σούπερ-μάρκετ προς το τέλος της βόλτας για να προμηθευτούμε φαγώσιμα. Όμως είχε πολύ ενδιαφέρον που ανεβήκαμε και σε μία ανηφοριά και βλέπαμε από ψηλά την σουηδική πρωτεύουσα προς την βόρεια πλευρά της. Λίγο ή πολύ φαίνονταν τα μεγάλα κτήρια της σουηδικής πρωτεύουσας. Επίσης έβλεπες τα καράβια-ξενοδοχεία αραγμένα αλλά και μικρά πλοιάρια να διασχίζουν τα νερά ανάμεσα στα νησιά. Γενικά υπήρχαν διάφορα σημεία για να παρατηρεί ο κόσμος και πολλοί κάθονταν και χάζευαν μέχρι και το ηλιοβασίλεμα. Εμείς μείναμε λίγο εκεί και συνεχίσαμε τη βόλτα μας.

Η περιοχή που κινηθήκαμε αρχικά ονομάζεται Sodermalm. Ουσιαστικά και αυτό το μέρος είναι ένα νησί με μήκος 5 χλμ και πλάτος κάπου δύο. Στη βόρεια πλευρά του, που είναι και τα σημεία παρατήρησης που υψώνονται περίπου 20 μέτρα, υπάρχουν ενδιαφέροντα παλιά μεγάλα κτήρια και αξίζει μια βόλτα. Πιο κάτω είχε αυτό που λέμε παλιά πόλη (όχι την γνωστή Gamla Stan της Στοκχόλμης) και ακόμα πιο νότια πλατείες με κόσμο και μικρά πάρκα.

Στη βόλτα που κάναμε φωτογραφίζαμε την πόλη και της πλατείες με τον κόσμο. Όπως και στην Δανία πρέπει να προσέχουμε συνέχεια τα ποδήλατα, αν και δεν έχει τόσο πολλά όπως στην Κοπεγχάγη. Επίσης ακούγαμε πολύ πιο συχνά ελληνικά και μερικές φορές χαιρετούσαμε τους πατριώτες μας. Στο συγκεκριμένο απόγευμα ζητήσαμε από δύο κυρίες να μας βγάλουν και φωτογραφίες όπως τους βγάλαμε κι εμείς. Είχαν έρθει να επισκεφθούν το γιο της μίας, ο οποίος σπούδασε και δουλεύει πλέον στην Στοκχόλμη.

Στον επόμενο χάρτη φαίνεται το ξενοδοχείο μας και η διαδρομή με τα πόδια ως το Δημαρχείο, περνώντας από την Παλιά Πόλη. Η περιοχή κάτω από το ξενοδοχείο μας ήταν η περιοχή που περπατήσαμε στην πρώτη μας βόλτα.

Επειδή είχαμε ξεκινήσει νωρίς τη βόλτα επιστρέψαμε στο δωμάτιο λίγο μετά τις 5:00 και σύντομα φύγαμε για να δούμε την Παλιά Πόλη, Gamla Stan, που είναι ομολογουμένως πολύ όμορφη. Απολαύσαμε τη βόλτα μας όμως απομακρυνθήκαμε πάρα πολύ πηγαίνοντας σε διάφορα νησιά της Στοκχόλμης και γυρίσαμε με τα πόδια. Η πορεία που ακολουθήσαμε ήταν αρχικά στο νησί με την Παλιά Πόλη και εν συνεχεία στο μικρό νησάκι με το κτήριο της βουλής. Στην Gamla Stan έχει πολλά να δεις αλλά και να επισκεφτείς. Εμείς απλά τα είδαμε. Αρχίζουμε από το παλάτι, Kungliga Slottet, το οποίο αν και μεγάλο δεν διαθέτει κάποια ομορφιά. Αν το επισκεφτείς από τα ανατολικά αντικρύζεις την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου με ένα εντυπωσιακό άγαλμα. Λίγο πιο νότια από εκεί είναι το μουσείο των Βραβείων Νόμπελ, με μια καταπληκτική πλατεία που έχει υπέροχα καφέ και κτήρια. Δεν παραλείψαμε να διαβούμε και τον πιο στενό δρόμο της πόλης: Marten Trotzig's alley. Στη Δυτική μεριά του νησιού είναι η εκκλησία Riddarholmskyrkan. Εμείς στη συνέχεια περάσαμε στην κυρίως πόλη και περνώντας από το Grand Hotel προχωρήσαμε στη νησάκι-πάρκο Skeppsholmen και στο επόμενο ακόμα πιο μικρό νησάκι με το μετριότατο κάστρο Kastellet Stockholm. Μετά πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το μέρος διαμονής μας.

 

[travelbreak]

Στοκχόλμη, δεύτερη μέρα.

Από την πρώτη μέρα είχαμε δει τα πιο ενδιαφέροντα μέρη και αναρωτιόμασταν τι θα έμενε να δούμε την σημερινή ημέρα. Φυσικά στο ξενοδοχείο, το καράβι δηλαδή, δεν είχαμε πρωινό και έτσι το πρωί φτιάξαμε τους ελληνικούς μας καφέδες και στις 7:30 ήμασταν έτοιμοι να ξεκινήσουμε τις βόλτες μας. Θέλαμε να πάμε πάλι στην παλιά πόλη για να βγάλουμε φωτογραφίες με καλύτερο φωτισμό. Αυτό κάναμε και για πέντε έως έξι ώρες ήμασταν στη γύρα, μέχρι να γυρίσουμε για ξεκούραση. Μετά την Gamla Stan πήγαμε δυτικά για να δούμε το ιδιαίτερο Δημαρχείο της πόλης. Από την προηγούμενη μέρα το βλέπαμε από ψηλά που ήμασταν, αλλά και από το επίπεδο της θάλασσας, και ανυπομονούσαμε να το επισκεφτούμε. Και απέξω που το κάναμε βόλτα ήταν μια χαρά.

Ο επόμενος στόχος μας ήταν το μουσείο Vasa στα ανατολικά, αλλά η απόσταση ήταν κάπου τρία χιλιόμετρα. Μια χαρά τα περπατήσαμε. Η Στοκχόλμη είναι πανέμορφη και ήπια πόλη. Δε χορταίνεις να βλέπεις τα κτήρια, τα πάρκα και τα αγάλματα. Για παράδειγμα το πάρκο Kungstradgarden ανάμεσα στο Grand Hotel και στη Όπερα Kungliga είναι πανέμορφο. Λίγο μετά είδαμε το περίφημο θερμαινόμενο (στην κοιλιά) άγαλμα, Heated Statue, της ηθοποιού Margaretha Krook.

Δεν ήμασταν πλέον μακριά από το στόχο μας. Πρώτα αντικρύσαμε το μουσείο Nordiska. Μην τα ξαναλέμε: ούτε λόγος για επίσκεψη. Αλλά και στο Vasamuseet που θέλαμε να μπούμε αλλά το εισιτήριο μας απέτρεψε. Εκεί ήταν και το Μουσείο των Abba. Κάναμε μια μικρή προσπάθεια χωρίς επιτυχία να επισκεφτούμε το υπαίθριο μουσείο Skansen, που παριστάνει ένα χωριό της παλιάς εποχής. Ήμασταν και κουρασμένοι. Καθίσαμε σε ένα ωραίο μέρος με σκιά και αργότερα κάναμε μια μικρή βόλτα στο κοντινό πάρκο Djurgarden. Πλήθος κόσμου έκανε βόλτες και τρέξιμο λόγω Κυριακής.

Η αλήθεια είναι ότι από την πρώτη μέρα στη Στοκχόλμη είχαμε κουραστεί πολύ, καθώς και από τις προηγούμενες μέρες, και στο τέλος αποφασίσαμε να πάρουμε λεωφορείο για να γυρίσουμε πίσω. Ευτυχώς ένας νεαρός μας ενημέρωσε ότι μπορούμε να βγάζουμε «εισιτήριο» με τραπεζικές κάρτες και με αυτό να κυκλοφορούσαμε. Στα χέρια μας βέβαια δεν παίρναμε κανένα εισιτήριο. Απλά κυκλοφορείς με λεωφορείο ή στο μετρό με την κάρτα σου. Έτσι κι αλλιώς κάθε που μπαίνεις σε μια νέα γραμμή, πρέπει να σκανάρεις την κάρτα. Στο πρώτο σημείο σου αφαιρούνταν το ποσόν του εισιτηρίου και με αυτό μπορούσαμε να είμαστε για 72 λεπτά στα μέσα μαζικής μεταφοράς της πόλης. Αυτό μας έλυσε τα χέρια, υπό την έννοια ότι ξέραμε πλέον πώς μπορούμε να κινηθούμε. Κάτι αντίστοιχο δυστυχώς δεν συνέβαινε στην Δανία, όπου υπήρχαν διάφοροι τρόποι μετακίνησης και πληρωμής του εισιτηρίου. Και μάλιστα εκεί συνήθως δεν μπορούσες να προμηθευτείς εισιτήριο μέσα από το λεωφορείο αλλά πριν μπεις σε αυτό. Είχα περιγράψει τα προβλήματα που συναντήσαμε εκεί. Γυρίσαμε λοιπόν πίσω παίρνοντας ένα λεωφορείο και ένα τρένο του Μετρό. Να είναι καλά ο νεαρός που μας βοήθησε στο να μάθουμε πώς να χρησιμοποιούμε τις κάρτες μας.

Στο δωμάτιό μας φτάσαμε λίγο μετά τις μία το μεσημέρι και ξεκουραστήκαμε μέχρι τις τέσσερις, που ξεκινήσαμε την απογευματινή μας βόλτα. Αποφασίσαμε να βγούμε λίγο έξω από την πόλη για να δούμε το παλάτι Drottningholm Palace. Πήγαμε με το μετρό και χρησιμοποιήσαμε και ένα λεωφορείο. Περάσαμε μερικά νησάκια μέχρι να φτάσουμε. Βρίσκεται περίπου 12 km δυτικά της πόλης. Είχε πολύ ενδιαφέρον η βόλτα μας εκεί με τους κήπου και τα πάρκα δίπλα στα ήρεμα νερά της θάλασσας.

Στην επιστροφή, με τον ίδιο τρόπο, κατεβήκαμε στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό της Στοκχόλμης. Κάναμε βόλτα πάλι στο κέντρο της πόλης, αλλά αυτή τη φορά σε αυτή τη συγκεκριμένη περιοχή που δεν είχαμε δει ακόμα. Εκεί θυμήθηκα κάποια σημεία που είχα δει το 1982 που είχα έρθει πρώτη φορά στη Στοκχόλμη. Και το πιο σημαντικό από αυτά ήταν το κέντρο πολιτισμού, που είναι ένα τεράστιο κτίριο γεμάτο με αίθουσες που μπορεί ο κάθε ξένος να ασχοληθεί με κάποιες (πνευματικές) δραστηριότητες που έχουν σχέση με τον τόπο του.

Ήταν ωραία και η απογευματινή μας βόλτα και επιστρέψαμε στο δωμάτιο περίπου στις 9:30 για να φάμε ό,τι είχε μείνει από φαγητό, αφού την άλλη μέρα ταξιδεύαμε επιστρέφοντας στην Ελλάδα.
Την επόμενη μέρα το πρωί προλάβαμε πριν την αναχώρηση, και κάναμε μια μικρή βόλτα στη γειτονιά μας:

Σε όλο το ταξίδι δεν κάναμε κάνει καθόλου συνάλλαγμα. Και οι δυο χώρς έχουν τις δικές τους κορώνες. Όλες τις αγορές που έκανα τις πραγματοποίησα με τραπεζικές κάρτες. Αυτό μου συμβαίνει πρώτη φορά σε ταξίδι.

Ας αναφέρω τώρα τα σχετικά με τα έξοδά μας στο ταξίδι αυτό.

• Δύο αεροπορικά εισιτήρια από Αθήνα για Κοπεγχάγη: 122 ευρώ.
• Δύο αεροπορικά εισιτήρια από Στοκχόλμη για Αθήνα: 142 ευρώ.
• Τρεις βραδιές στο ξενοδοχείο στην Κοπεγχάγη 280 ευρώ.
• Μια βραδιά στο ξενοδοχείο στο Μάλμε 90 ευρώ.
• Δυο βραδιές στο ξενοδοχείο-καράβι στη Στοκχόλμη 252 ευρώ.
• Τρένο από Μάλμε στη Στοκχόλμη 243 ευρώ (δύο άτομα).
• Ενοικίαση αυτοκινήτου 63 ευρώ.
• Πρόστιμο αυτοκινήτου 90 ευρώ.
• Εισιτήρια για μετακινήσεις με λεωφορεία εντός και εκτός πόλεων, περίπου 80 ευρώ.
• Σουβενίρ 25 ευρώ.
• Για φαγητό δώσαμε λίγο πάνω από 100 ευρώ.

Έχουμε ένα σύνολο 1500 ευρώ.

Στην Κοπεγχάγη μέναμε στο ξενοδοχείο Urban House Copenhagen by Meininger, στο Μάλμε στο ProfilHotels Hotel Garden και στη Στοκχόλμη στο Rygerfjord Hotel & Hostel.

 

[maratha]

Μόλις διάβασα την ιστορία, πολυ ωραία με χρήσιμες πληροφορίες , δεν είχα σκεφτεί ότι μπορώ να κάνω αυτές τις δυο χώρες μαζί!
Αν και το βρίσκω αρκετά ακριβό, αρα δύσκολο, τ
εισιτήριο του λεωφορείου απο Δανία για Μαλμε πόσο κοστίζει ;
Αυτή την φορά δεν ανεβάσατε βιντεακια όπως σε προηγούμενες ιστορίες.

 

[paefstra]

• Δύο αεροπορικά εισιτήρια από Αθήνα για Κοπεγχάγη: 122 ευρώ.
• Δύο αεροπορικά εισιτήρια από Στοκχόλμη για Αθήνα: 142 ευρώ.
• Τρεις βραδιές στο ξενοδοχείο στην Κοπεγχάγη 280 ευρώ.
• Μια βραδιά στο ξενοδοχείο στο Μάλμε 90 ευρώ.
• Δυο βραδιές στο ξενοδοχείο-καράβι στη Στοκχόλμη 252 ευρώ.
• Τρένο από Μάλμε στη Στοκχόλμη 243 ευρώ (δύο άτομα).
• Ενοικίαση αυτοκινήτου 63 ευρώ.
• Πρόστιμο αυτοκινήτου 90 ευρώ.
• Εισιτήρια για μετακινήσεις με λεωφορεία εντός και εκτός πόλεων, περίπου 80 ευρώ.
• Σουβενίρ 25 ευρώ.
• Για φαγητό δώσαμε λίγο πάνω από 100 ευρώ.

Έχουμε ένα σύνολο 1500 ευρώ.

Κανονιζω το ιδιο ταξιδι τον προσεχη Ιουλιο.
Ιδιες τιμες ξενοδοχειων (στη Στοκχολμη πολυ φθηνοτερα και καλο δωματιο με πρωινο) και σχεδον ιδιος αριθμος ημερων

Δεν μπορω να καταλαβω 2 πραγματα:
1. Γιατι πληρωσατε 243 ευρω το τρενο Μαλμε Στοκχολμη. Το εκλεισα εναμιση μηνα πριν με 38 ευρω τα δυο ατομα (διαδρομη 4,5 ωρων), ενω ειδα τιμες και στα 50 ως 90 κοντα στο ταξιδι. Μου φαινεται απιστευτο οτι πληρωσατε τετοιο ποσο. Ακομη και το αεροπλανο απο Μαλμε για Στοκχολμη μπορει να βρεθει με 50ρικο/ατομο

2. Ολα τα ξενοδοχεια που κλεισαμε εχουν δωρεαν πρωινο. Πως 2 ατομα φαγατε μονο 100 ευρω στο φαγητο σε τοσο ακριβες χωρες τοσες μερες.

 

[travelbreak]

Μόλις διάβασα την ιστορία, πολυ ωραία με χρήσιμες πληροφορίες , δεν είχα σκεφτεί ότι μπορώ να κάνω αυτές τις δυο χώρες μαζί!
Αν και το βρίσκω αρκετά ακριβό, αρα δύσκολο, τ
εισιτήριο του λεωφορείου απο Δανία για Μαλμε πόσο κοστίζει ;
Αυτή την φορά δεν ανεβάσατε βιντεακια όπως σε προηγούμενες ιστορίες.

Από Κοπεγχάγη για Μάλμε πήγαμε με Flixbus και το εισιτήριο κόστιζε κάπου 15 ευρώ το άτομο.
Βιντεάκια δεν ανέβασα γιατί δεν είχα χρόνο να κάνω επεξεργασία. Πιστεύω προς το φθινόπωρο να τα καταφέρω.

 

[travelbreak]

Γιατι πληρωσατε 243 ευρω το τρενο Μαλμε Στοκχολμη.

Κι εγώ απορώ για το πόσο ακριβά τα βρήκα. Όμως ήταν Σάββατο πρωί και στη Στοκχόλμη τραγουδούσε η Taylor Swift. Άργησα και λίγο να τα κλείσω.

Πως 2 ατομα φαγατε μονο 100 ευρω στο φαγητο σε τοσο ακριβες χωρες τοσες μερες.

Εμείς συνήθως έχουμε κόστος φαγητού λιγότερο από 20 ευρώ ημερησίως και οι δύο, ανεξάρτητα από την χώρα που ταξιδεύουμε. Ελάχιστες εξαιρέσεις. Φυσικά στη Σκανδιναβία δεν ξέρουμε τι πάει να πει εστιατόριο, ούτε φαστφουντάδικο.

 

[maratha]

Από Κοπεγχάγη για Μάλμε πήγαμε με Flixbus και το εισιτήριο κόστιζε κάπου 15 ευρώ το άτομο.
Βιντεάκια δεν ανέβασα γιατί δεν είχα χρόνο να κάνω επεξεργασία. Πιστεύω προς το φθινόπωρο να τα καταφέρω.

Θα περιμένω κ τα βιντεάκια , πάντα ειναι πολύ ωραια και ταξιδευω μαζι σας , ευχαριστώ !!!

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ευρώπη