KLEOPATRA
Member
- Μηνύματα
- 5.870
- Likes
- 2.265
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ειρηνικος ..παντου
Περιεχόμενα
On Board
Μου ήρθε η μεγαλόπνοη ιδέα να αρχίσω τη συγγραφή τούτης εδώ της ταξιδιωτικής ιστορίας ακριβώς κατά τη διάρκεια της απογείωσης.Θα την ξεκινούσα λοιπόν σε μια πολύ ωραία στιγμή ,μετά όμως θυμήθηκα ότι το τραπεζάκι του καθίσματος μου θα έπρεπε να είναι σε uprightpositionάρα δεν….
Όμως αμέσως μόλις έσβησαν οι φωτεινές ενδείξεις πάνω από το κεφάλι μου στρώθηκα στη δουλειά.
Ωραίο και αυτό! Αρχίζω να γράφω την ιστορία μου πριν καλά καλά φτάσω στον προορισμό της ιστορίας.Δεν λένε όλοι όμως ότι το ταξίδι ξεκινά πολύ νωρίτερα από το κλείσιμο των εισητηρίων? Ε….για μένα ξεκινά ακόμα νωρίτερα ,όταν αρχίζει να σε πιάνει το στερητικό σύνδρομο και η ιδέα σου γεννιέται στο μυαλό.
Πάντα ήμου ταξιδιάρα ψυχή αλλά μετά την εγγραφή μου στο φόρουμ η κατάσταση μου επιδεινώθηκε.Ένα μόλις μήνα μετά το 4ημερο στη Ρώμη,άρχισαν να με πιάνουν τα στερητικά μου.Η πρόσκληση μιας φίλης δασκάλας που είναι αποσπασμένη γιαυτό το έτος στην Κολωνία ήταν το φάρμακό μου.Μια χαρούλα φαινόταν ένα ταξιδάκι για το 3ήμερο του Αγίου Πνεύματος.
Βασανίστηκα βέβαια κάπως με τα αεροδρόμια και τα δρομολόγια γιατί είναι λίγο «άγονη γραμμή» η κατάσταση. Βολικό 3ημερο δεν έβγαινε ακριβώς ,άλλες εταιρίες ήταν ακριβές ..τελικά αφέθηκα στα χέρια της GermanWings.Πουρνό πουρνό πήγα στο Βενιζέλο και στάθηκα να χαζεύω κάτω από τους πίνακες με τις αναχωρήσεις.Να και μια πτήση για Λόνδινο με ΒΑ που είχε ακυρωθεί ,να και μια για ΒΚΚ,για JFK , για Φιλαδέλφεια για..για..για..
Στο τσακ ήμουν να μπω σε ένα από αυτά και να την κάνω.Όταν βλέπω αεροπλάνο …..μου΄ ρχεται να σου την κάνω….έλεγε ένα παλιό τραγουδάκι.Εγώ λοιπόν ..όχι μόνο δεν έχω πετοφοβία,αλλά αν μπορούσα να κρεμαστώ σε ένα καλάθι και να με σέρνει το αεροσκάφος…!Όταν γκαζώνει για απογειωθεί ..η αδρεναλίνη μου χτυπάει κόκκινα!
Να μαι λοιπόν μέσα στο αεροπλάνο αυτή τη στιγμή οδεύοντας προς Κολωνία. Και οποία γκαντεμιά! Τώρα που ΔΕΝ κάθομαι σε παράθυρο ..πέτυχα πιλότο λαλίστατο,ο οποίος μας κάνει πλήρη ξενάγηση: « στα δεξιά περνάμε από κει….από κάτω μας βλέπετε αυτό..κλπ κλπ»
Ουπς ετοιμαζόμαστε για προσγείωση.Πρέπει να κλείσω το τραπεζάκι.Τα λέμε ξανά στο αεροπλάνο της επιστροφής όπου θα μοιραστώ ξανά αυτό το mini–break μαζί σας .
( Stay tuned…..)
__________________________________________________ ___________
photo by wikipedia.org
Αυτό το αρχείο εικόνας διανέμεται με τους όρους της άδειας Creative Commons Αναφορά - Παρόμοια Διανομή 3.0 Unported
Feet on the Ground
Μην έχοντας βαλίτσα αλλά χειραποσκευή ξεμπερδεύω με τα κλασσικά …. « μα γιατί δεν έρχεται η βαλίτσα μου..ενώ όλοι οι υπόλοιποι τις παίρνουν και φεύγουν?...».Η φίλη μου θα έρθει να με παραλάβει στις 1.00 .Αγκαλιές ..φιλιά και βουρ για το parking.Ξεκινάμε για την πόλη της Κολωνίας και τον τεράστιο καθεδρικό ναο ,το Dom. Μετά από μια εβδομάδα αρκετού ψύχους η θερμοκρασία έχει ανέβει στους στους 25 βαθμούς,έχει μια υπέροχη λιακάδα και ο κόσμος έχει ξεχυθεί στο ποτάμι,στα πάρκα ..στα καφέ και στις πλατείες.
Οι οικοδεσπότες μου μου λένε ότι οι Κολωνοί είναι πολύ ζεστοί ,κεφάτοι και επικοινωνιακοί άνθρωποι.Αυτό το διαπιστώνω και μόνη μου όταν καθόμαστε για φαγητό.Έχουν ένα ωραίο σύστημα να μοιράζουν τα τραπέζια στη μέση. Κάθονται λοιπόν δύο διαφορετικές παρέες ,οι οποίες γνωρίζονται μεταξύ τους ,μιλάνε και συντρώγουν.
Ο καθεδρικός ναος της Κολωνίας είναι τεράστιος και μοιάζει πολύ με τον καθεδρικό του Αγίου Βίτου στην Πράγα. Διάφορα happeningsγίνονται στους δρόμους ….streetpainting,ακροβάτες ..υπαίθριοι μουσικοί. Επικρατεί μια ατμόσφαιρα γιορτής γιατί αυτό το 3ημερο είναι αργία και για τους Γερμανούς.
Μετά το φαγητό μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και κατευθυνόμαστε νότια προς τους δρόμους του κρασιού (Weinstrasse) παράλληλα με το Ρήνο.Μικρά κουκλίστικα χωριουδάκια με τις χαρακτηριστικές ξυλοδεσιές διαδέχονται το ένα το άλλο.Τα αμπέλια σκαρφαλώνουν στις πλαγιές των λοφίσκων ,έτσι ώστε να δέχονται τη μέγιστη δυνατή ηλιοφάνεια όλους τους μήνες του χρόνου.Πολύς κόσμος κάνει βαρκάδα στο ποτάμι και άλλοι ηλιοθεραπεία στις όχθες.
Η διαδρομή μας καταλήγει στο Koblenz ,ένα όμορφο παραδοσιακό χωριό. Βολτάρουμε στα σοκακια μέχρι που ο δρόμος μας βγάζει στο σημείο που ενώνονται τα δύο ποτάμια ,ο Ρήνος και ο Μόζερ ..αν θυμαμαι καλά.Εκεί έχει ένα τελεφερίκ .Ωραία θα ήταν μια βόλτα αλλά δυστυχώς δεν λειτουργεί ακόμα.
Η ώρα έχει πάει 10 και το παράδοξο είναι ότι στις χώρες αυτές τότε είναι που νυχτώνει και ούτε καν…Έχει αυτό το μούχρωμα που στην Ελλάδα το έχουμε στις 8.30-9 παρά. Στην Ολλανδία νύχτωνε ακόμα πιο αργά.11 το βραδυ ήταν πια πίσσα σκοτάδι και ξημέρωνε 4.30 με 5 παρά.
Είχε φτάσει η ώρα να πάρουμε το δρόμο του γυρισμού. Το σπίτι των φίλων μου ήταν στο BergisGladbachένα προάστιο της Κολωνίας που ήταν σα χωριό.Με ήσυχους δρόμους ,πολύ πράσινο και χαριτωμένα σπιτάκια με κεραμοσκεπές .Κοίτα να δεις –σκεφτόμουν που μένουν οι Γερμανοί και που μένουμε εμείς.. μέσα στις πολυκατοικίες.
Niederlande
Ξυπνήσαμε την επόμενη μέρα και πήραμε το πρωινό μας .Οι οικοδεσπότες μου προγευματίζουν κατά το γερμανικό σύστημα .
Τι πάει να πεί αυτό?Ιδιαίτεροι γαστρονομικοί συνδυασμοί.
Για παράδειγμα :μια φέτα μαύρο ψωμί ,μια στρώση βούτυρο ,μια στρώση μαρμελάδα βατόμουρο ,από πάνω δύο φέτες βραστού αυγού(!) και με αλατοπίπερο παρακαλώ και άλλη μια στρώση βατόμουρου ontop !!Εναλλάκτικά τα αυγά μπορούν να αντικατασταθούν με φέτες τυριού καμαμπέρ.
Σήμερα το πρόγραμμα προς μεγάλη μου χαρά είχε Ολλανδία. Μόλις 2μιση ωρίτσες από Κολωνία ..ήταν μεγάλος πειρασμός και θέλω να ευχαριστήσω την giotaπου μου έβαλε την ιδέα.
Τρέχοντας στις autobahnτο ταξίδι γίνεται πολύ εύκολο.Πολλές φορές το κοντέρ ήταν κολλημένο στα 160 kmκαι κάποιες φορές η βελόνα άγγιξε και τα 200-220.Βέβαια στην Ολλανδία δεν επιτρέπονται αυτά .Δεν μπορείς να υπερβείς τα 120 km.Πλάκα έχουν οι Ολλανδοί. Κόμμα παιδόφιλων έχουν…κορίτσια σε βιτρίνες έχουν …χαρακτηριστικές οσμές πάνε κι έρχονται στην πόλη ..αλλά τα 120..120.
Το τοπίο ήταν επίπεδο ..καταπράσινα λιβάδια όπου έβοσκαν πάρα πολλές αγελάδες ,μικρά χωριά στο βάθος όλα φροντισμένα και περιποιημένα και οι χαρακτηριστικοί ανεμόμυλοι.Θα ήθελα πολύ να δω τα περίφημα παραλιακά σημεία με τα φράγματα όπου η στάθμη του νερού είναι ψηλότερα ,αλλά δε μας έβγαινε ο χρόνος.
Στο Άμστερνταμ γινόταν ένα ατελείωτο πάρτυ.Λόγω της καλοκαιρίας και της αργίας ήταν όλοι όχι στους δρόμους αλλά στα κανάλια .Αμέτρητα βαρκάκια έκοβαν βόλτες πάνω κάτω. Μέσα άνθρωποι ακόμα και με τα μαγιώ τους άκουγαν μουσική,έψηναν και έπιναν μπύρες.Μπήκαμε και μεις σε αυτά τα τουριστικά πλοιάρια που σε πάνε βόλτα στα κανάλια.
Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκαναν αυτά τα πλωτά σπίτια και οι εξέδρες που έχουν πάνω στον ποταμό Αμστελ..εξ ου και η γνωστή μπύρα. Αυτά τα σπίτια είναι περισσότερο θερινές κατοικίες ή κάτι σαν εξοχικά τελοσπάντων.Είναι μεγάλες βάρκες ή λυόμενα πάνω σε πλωτές εξέδρες με τις γλαστρούλες τους ,καρεκλίτσες,τραπεζάκια …εκεί πάνω έκαναν bbq,έτρωγαν ,έπιναν και διασκέδαζαν.
Μου άρεσαν τα χαρακτηριστικά σπιτάκια στα κανάλια.Ήταν ένα αρχιτεκτονικό στυλ που δεν μου ήταν οικείο από τις άλλες ευρωπαικές πόλεις που έχω πάει.Στην κορυφή κάθε σπιτιού υπάρχει ο χαρακτηριστικός γάντζος μεταφοράς.Επειδή τα σπίτια αυτά είναι πάρα πολύ στενά και κολλημένα κοντά το ένα με το άλλο έχουν πολύ στενές σκάλες και δεν μπορούν εύκολα να μεταφέρουν αντικείμενα βαριά όταν μετακομίζουν .Οι γάντζοι λοιπόν τους εξυπηρετούν γιατί σηκώνουν με σκοινιά και τροχαλίες τα ογκώδη αντικείμενα και τα βάζουν μέσα από τα παράθυρα.
Πετύχαμε διάφορα happenings και στο Άμστερνταμ.Κάποιο μαγαζί έκανε εγκαίνια και ήταν μαζεμένοι πολλοί. Μοίραζαν δωρεάν φαγητό και ποτά και υπήρχαν ταχυδακτυλουργοί που έκαναν τα μαγικά τους.
Σε μια άλλη πλατεία είχαν στήσει εξέδρα και έπαιζαν ηλεκτρονική μουσική.Μπήκαμε και μεις στο πάρτυ ,ρίξαμε και τους χορούς μας και το καταευχαριστηθήκαμε.
Υπήρχαν παντού βέβαια και τα γνωστά coffe-shops.Από τα πιο κυριλέ μέχρι πιο fast-foodstyle.Μέσα πλανιόταν η χαρακτηριστική μυρωδιά του χόρτου.Αυτή τη μυρωδιά βέβαια τη μυρίσαμε και σε πολλά άλλα σημεία στην πόλη.Βγάλαμε το μενού φωτογραφία και πήραμε ένα κομμάτι από τα γνωστά κεικ για σουβενίρ.Άλλοι αγοράζουν τσόκαρα και μεις ..το κεικ.
Εννοείται πως περάσαμε και από το RedLightDistrictμε τα κορίτσια μέσα στις βιτρίνες .Τι κορίτσια δηλαδή ..μερικές ήταν αρκετά σιτεμένες ….χε χε χε..
Πάντως παρά τις βιτρίνες ,τα sexshopsκαι τα livesexshows,η συγκεκριμένη περιοχή ήταν από τις πιο γραφικές στην πόλη.
Γενικά περπατήσαμε πάρα πολύ όλη την ημέρα και γυρίσαμε αρκετά την πόλη .Ήταν να νοικιάσουμε ποδήλατα ..δεν το κάναμε τελικά .Άπειρα πραγματικά τα ποδήλατα παντού.Εδώ βέβαια θα συμφωνήσω και εγώ με παλιότερες απόψεις που είχα διαβάσει στο φόρουμ ότι οι ποδηλάτες συμπεριφέρονται κάπως σα να είναι ο δρόμος δικός τους.
Αφού λοιπόν ρίξαμε τους χορούς στο υπαίθριο πάρτυ και ξεβιδωθήκαμε ,επιστρέψαμε στο αυτοκίνητο με το τραμ.
Και στο τραμ έχουν ένα ασυνήθιστο σύστημα με τα εισητήρια οι Ολλανδοί.Έχει μέσα μηχανήματα που κάνεις check-inκαι check-out το εισητήριο σου όταν μπαίνεις και όταν βγαίνεις.Τα εισητήρια πρέπει μάλλον να έχουν ένα μαγνητικό τσιπάκι μέσα ,γιατί έβλεπα ότι πολλοί δεν τα έβγαζαν καν από τα πορτοφόλια τους.Έβαζαν όλο το πορτοφόλι πάνω στο μηχάνημα και ακουγόταν το μπιπ.
Το Άμστερνταμ μας ξεμυάλισε και η ώρα είχε πάει 10.30.
Μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα γυρίσαμε στην Κολωνία ,γεμάτοι όμως με όμορφες εικόνες και εμπειρίες.
Υ.Γ. Την επόμενη μέρα στο αεροπλάνο της επιστροφής έκανα επί 2 ώρες και 35 λεπτά τις ασκήσεις αυτοσυγκράτησης που μου έχει συστήσει ο γιατρός μου.
Επαναλάβατε μετά από μένα :
-Δεν θα σκέφτομαι το επόμενο!
-Δεν θα σκέφτομαι το επόμενο!
-Δεν θα σκέφτομαι το επόμενο!
Μου ήρθε η μεγαλόπνοη ιδέα να αρχίσω τη συγγραφή τούτης εδώ της ταξιδιωτικής ιστορίας ακριβώς κατά τη διάρκεια της απογείωσης.Θα την ξεκινούσα λοιπόν σε μια πολύ ωραία στιγμή ,μετά όμως θυμήθηκα ότι το τραπεζάκι του καθίσματος μου θα έπρεπε να είναι σε uprightpositionάρα δεν….
Όμως αμέσως μόλις έσβησαν οι φωτεινές ενδείξεις πάνω από το κεφάλι μου στρώθηκα στη δουλειά.
Ωραίο και αυτό! Αρχίζω να γράφω την ιστορία μου πριν καλά καλά φτάσω στον προορισμό της ιστορίας.Δεν λένε όλοι όμως ότι το ταξίδι ξεκινά πολύ νωρίτερα από το κλείσιμο των εισητηρίων? Ε….για μένα ξεκινά ακόμα νωρίτερα ,όταν αρχίζει να σε πιάνει το στερητικό σύνδρομο και η ιδέα σου γεννιέται στο μυαλό.
Πάντα ήμου ταξιδιάρα ψυχή αλλά μετά την εγγραφή μου στο φόρουμ η κατάσταση μου επιδεινώθηκε.Ένα μόλις μήνα μετά το 4ημερο στη Ρώμη,άρχισαν να με πιάνουν τα στερητικά μου.Η πρόσκληση μιας φίλης δασκάλας που είναι αποσπασμένη γιαυτό το έτος στην Κολωνία ήταν το φάρμακό μου.Μια χαρούλα φαινόταν ένα ταξιδάκι για το 3ήμερο του Αγίου Πνεύματος.
Βασανίστηκα βέβαια κάπως με τα αεροδρόμια και τα δρομολόγια γιατί είναι λίγο «άγονη γραμμή» η κατάσταση. Βολικό 3ημερο δεν έβγαινε ακριβώς ,άλλες εταιρίες ήταν ακριβές ..τελικά αφέθηκα στα χέρια της GermanWings.Πουρνό πουρνό πήγα στο Βενιζέλο και στάθηκα να χαζεύω κάτω από τους πίνακες με τις αναχωρήσεις.Να και μια πτήση για Λόνδινο με ΒΑ που είχε ακυρωθεί ,να και μια για ΒΚΚ,για JFK , για Φιλαδέλφεια για..για..για..
Στο τσακ ήμουν να μπω σε ένα από αυτά και να την κάνω.Όταν βλέπω αεροπλάνο …..μου΄ ρχεται να σου την κάνω….έλεγε ένα παλιό τραγουδάκι.Εγώ λοιπόν ..όχι μόνο δεν έχω πετοφοβία,αλλά αν μπορούσα να κρεμαστώ σε ένα καλάθι και να με σέρνει το αεροσκάφος…!Όταν γκαζώνει για απογειωθεί ..η αδρεναλίνη μου χτυπάει κόκκινα!
Να μαι λοιπόν μέσα στο αεροπλάνο αυτή τη στιγμή οδεύοντας προς Κολωνία. Και οποία γκαντεμιά! Τώρα που ΔΕΝ κάθομαι σε παράθυρο ..πέτυχα πιλότο λαλίστατο,ο οποίος μας κάνει πλήρη ξενάγηση: « στα δεξιά περνάμε από κει….από κάτω μας βλέπετε αυτό..κλπ κλπ»
Ουπς ετοιμαζόμαστε για προσγείωση.Πρέπει να κλείσω το τραπεζάκι.Τα λέμε ξανά στο αεροπλάνο της επιστροφής όπου θα μοιραστώ ξανά αυτό το mini–break μαζί σας .
( Stay tuned…..)
__________________________________________________ ___________
photo by wikipedia.org
Αυτό το αρχείο εικόνας διανέμεται με τους όρους της άδειας Creative Commons Αναφορά - Παρόμοια Διανομή 3.0 Unported
Feet on the Ground
Μην έχοντας βαλίτσα αλλά χειραποσκευή ξεμπερδεύω με τα κλασσικά …. « μα γιατί δεν έρχεται η βαλίτσα μου..ενώ όλοι οι υπόλοιποι τις παίρνουν και φεύγουν?...».Η φίλη μου θα έρθει να με παραλάβει στις 1.00 .Αγκαλιές ..φιλιά και βουρ για το parking.Ξεκινάμε για την πόλη της Κολωνίας και τον τεράστιο καθεδρικό ναο ,το Dom. Μετά από μια εβδομάδα αρκετού ψύχους η θερμοκρασία έχει ανέβει στους στους 25 βαθμούς,έχει μια υπέροχη λιακάδα και ο κόσμος έχει ξεχυθεί στο ποτάμι,στα πάρκα ..στα καφέ και στις πλατείες.
Οι οικοδεσπότες μου μου λένε ότι οι Κολωνοί είναι πολύ ζεστοί ,κεφάτοι και επικοινωνιακοί άνθρωποι.Αυτό το διαπιστώνω και μόνη μου όταν καθόμαστε για φαγητό.Έχουν ένα ωραίο σύστημα να μοιράζουν τα τραπέζια στη μέση. Κάθονται λοιπόν δύο διαφορετικές παρέες ,οι οποίες γνωρίζονται μεταξύ τους ,μιλάνε και συντρώγουν.
Ο καθεδρικός ναος της Κολωνίας είναι τεράστιος και μοιάζει πολύ με τον καθεδρικό του Αγίου Βίτου στην Πράγα. Διάφορα happeningsγίνονται στους δρόμους ….streetpainting,ακροβάτες ..υπαίθριοι μουσικοί. Επικρατεί μια ατμόσφαιρα γιορτής γιατί αυτό το 3ημερο είναι αργία και για τους Γερμανούς.
Μετά το φαγητό μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και κατευθυνόμαστε νότια προς τους δρόμους του κρασιού (Weinstrasse) παράλληλα με το Ρήνο.Μικρά κουκλίστικα χωριουδάκια με τις χαρακτηριστικές ξυλοδεσιές διαδέχονται το ένα το άλλο.Τα αμπέλια σκαρφαλώνουν στις πλαγιές των λοφίσκων ,έτσι ώστε να δέχονται τη μέγιστη δυνατή ηλιοφάνεια όλους τους μήνες του χρόνου.Πολύς κόσμος κάνει βαρκάδα στο ποτάμι και άλλοι ηλιοθεραπεία στις όχθες.
Η διαδρομή μας καταλήγει στο Koblenz ,ένα όμορφο παραδοσιακό χωριό. Βολτάρουμε στα σοκακια μέχρι που ο δρόμος μας βγάζει στο σημείο που ενώνονται τα δύο ποτάμια ,ο Ρήνος και ο Μόζερ ..αν θυμαμαι καλά.Εκεί έχει ένα τελεφερίκ .Ωραία θα ήταν μια βόλτα αλλά δυστυχώς δεν λειτουργεί ακόμα.
Η ώρα έχει πάει 10 και το παράδοξο είναι ότι στις χώρες αυτές τότε είναι που νυχτώνει και ούτε καν…Έχει αυτό το μούχρωμα που στην Ελλάδα το έχουμε στις 8.30-9 παρά. Στην Ολλανδία νύχτωνε ακόμα πιο αργά.11 το βραδυ ήταν πια πίσσα σκοτάδι και ξημέρωνε 4.30 με 5 παρά.
Είχε φτάσει η ώρα να πάρουμε το δρόμο του γυρισμού. Το σπίτι των φίλων μου ήταν στο BergisGladbachένα προάστιο της Κολωνίας που ήταν σα χωριό.Με ήσυχους δρόμους ,πολύ πράσινο και χαριτωμένα σπιτάκια με κεραμοσκεπές .Κοίτα να δεις –σκεφτόμουν που μένουν οι Γερμανοί και που μένουμε εμείς.. μέσα στις πολυκατοικίες.
Niederlande
Ξυπνήσαμε την επόμενη μέρα και πήραμε το πρωινό μας .Οι οικοδεσπότες μου προγευματίζουν κατά το γερμανικό σύστημα .
Τι πάει να πεί αυτό?Ιδιαίτεροι γαστρονομικοί συνδυασμοί.
Για παράδειγμα :μια φέτα μαύρο ψωμί ,μια στρώση βούτυρο ,μια στρώση μαρμελάδα βατόμουρο ,από πάνω δύο φέτες βραστού αυγού(!) και με αλατοπίπερο παρακαλώ και άλλη μια στρώση βατόμουρου ontop !!Εναλλάκτικά τα αυγά μπορούν να αντικατασταθούν με φέτες τυριού καμαμπέρ.
Σήμερα το πρόγραμμα προς μεγάλη μου χαρά είχε Ολλανδία. Μόλις 2μιση ωρίτσες από Κολωνία ..ήταν μεγάλος πειρασμός και θέλω να ευχαριστήσω την giotaπου μου έβαλε την ιδέα.
Τρέχοντας στις autobahnτο ταξίδι γίνεται πολύ εύκολο.Πολλές φορές το κοντέρ ήταν κολλημένο στα 160 kmκαι κάποιες φορές η βελόνα άγγιξε και τα 200-220.Βέβαια στην Ολλανδία δεν επιτρέπονται αυτά .Δεν μπορείς να υπερβείς τα 120 km.Πλάκα έχουν οι Ολλανδοί. Κόμμα παιδόφιλων έχουν…κορίτσια σε βιτρίνες έχουν …χαρακτηριστικές οσμές πάνε κι έρχονται στην πόλη ..αλλά τα 120..120.
Το τοπίο ήταν επίπεδο ..καταπράσινα λιβάδια όπου έβοσκαν πάρα πολλές αγελάδες ,μικρά χωριά στο βάθος όλα φροντισμένα και περιποιημένα και οι χαρακτηριστικοί ανεμόμυλοι.Θα ήθελα πολύ να δω τα περίφημα παραλιακά σημεία με τα φράγματα όπου η στάθμη του νερού είναι ψηλότερα ,αλλά δε μας έβγαινε ο χρόνος.
Στο Άμστερνταμ γινόταν ένα ατελείωτο πάρτυ.Λόγω της καλοκαιρίας και της αργίας ήταν όλοι όχι στους δρόμους αλλά στα κανάλια .Αμέτρητα βαρκάκια έκοβαν βόλτες πάνω κάτω. Μέσα άνθρωποι ακόμα και με τα μαγιώ τους άκουγαν μουσική,έψηναν και έπιναν μπύρες.Μπήκαμε και μεις σε αυτά τα τουριστικά πλοιάρια που σε πάνε βόλτα στα κανάλια.
Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκαναν αυτά τα πλωτά σπίτια και οι εξέδρες που έχουν πάνω στον ποταμό Αμστελ..εξ ου και η γνωστή μπύρα. Αυτά τα σπίτια είναι περισσότερο θερινές κατοικίες ή κάτι σαν εξοχικά τελοσπάντων.Είναι μεγάλες βάρκες ή λυόμενα πάνω σε πλωτές εξέδρες με τις γλαστρούλες τους ,καρεκλίτσες,τραπεζάκια …εκεί πάνω έκαναν bbq,έτρωγαν ,έπιναν και διασκέδαζαν.
Μου άρεσαν τα χαρακτηριστικά σπιτάκια στα κανάλια.Ήταν ένα αρχιτεκτονικό στυλ που δεν μου ήταν οικείο από τις άλλες ευρωπαικές πόλεις που έχω πάει.Στην κορυφή κάθε σπιτιού υπάρχει ο χαρακτηριστικός γάντζος μεταφοράς.Επειδή τα σπίτια αυτά είναι πάρα πολύ στενά και κολλημένα κοντά το ένα με το άλλο έχουν πολύ στενές σκάλες και δεν μπορούν εύκολα να μεταφέρουν αντικείμενα βαριά όταν μετακομίζουν .Οι γάντζοι λοιπόν τους εξυπηρετούν γιατί σηκώνουν με σκοινιά και τροχαλίες τα ογκώδη αντικείμενα και τα βάζουν μέσα από τα παράθυρα.
Πετύχαμε διάφορα happenings και στο Άμστερνταμ.Κάποιο μαγαζί έκανε εγκαίνια και ήταν μαζεμένοι πολλοί. Μοίραζαν δωρεάν φαγητό και ποτά και υπήρχαν ταχυδακτυλουργοί που έκαναν τα μαγικά τους.
Σε μια άλλη πλατεία είχαν στήσει εξέδρα και έπαιζαν ηλεκτρονική μουσική.Μπήκαμε και μεις στο πάρτυ ,ρίξαμε και τους χορούς μας και το καταευχαριστηθήκαμε.
Υπήρχαν παντού βέβαια και τα γνωστά coffe-shops.Από τα πιο κυριλέ μέχρι πιο fast-foodstyle.Μέσα πλανιόταν η χαρακτηριστική μυρωδιά του χόρτου.Αυτή τη μυρωδιά βέβαια τη μυρίσαμε και σε πολλά άλλα σημεία στην πόλη.Βγάλαμε το μενού φωτογραφία και πήραμε ένα κομμάτι από τα γνωστά κεικ για σουβενίρ.Άλλοι αγοράζουν τσόκαρα και μεις ..το κεικ.
Εννοείται πως περάσαμε και από το RedLightDistrictμε τα κορίτσια μέσα στις βιτρίνες .Τι κορίτσια δηλαδή ..μερικές ήταν αρκετά σιτεμένες ….χε χε χε..
Πάντως παρά τις βιτρίνες ,τα sexshopsκαι τα livesexshows,η συγκεκριμένη περιοχή ήταν από τις πιο γραφικές στην πόλη.
Γενικά περπατήσαμε πάρα πολύ όλη την ημέρα και γυρίσαμε αρκετά την πόλη .Ήταν να νοικιάσουμε ποδήλατα ..δεν το κάναμε τελικά .Άπειρα πραγματικά τα ποδήλατα παντού.Εδώ βέβαια θα συμφωνήσω και εγώ με παλιότερες απόψεις που είχα διαβάσει στο φόρουμ ότι οι ποδηλάτες συμπεριφέρονται κάπως σα να είναι ο δρόμος δικός τους.
Αφού λοιπόν ρίξαμε τους χορούς στο υπαίθριο πάρτυ και ξεβιδωθήκαμε ,επιστρέψαμε στο αυτοκίνητο με το τραμ.
Και στο τραμ έχουν ένα ασυνήθιστο σύστημα με τα εισητήρια οι Ολλανδοί.Έχει μέσα μηχανήματα που κάνεις check-inκαι check-out το εισητήριο σου όταν μπαίνεις και όταν βγαίνεις.Τα εισητήρια πρέπει μάλλον να έχουν ένα μαγνητικό τσιπάκι μέσα ,γιατί έβλεπα ότι πολλοί δεν τα έβγαζαν καν από τα πορτοφόλια τους.Έβαζαν όλο το πορτοφόλι πάνω στο μηχάνημα και ακουγόταν το μπιπ.
Το Άμστερνταμ μας ξεμυάλισε και η ώρα είχε πάει 10.30.
Μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα γυρίσαμε στην Κολωνία ,γεμάτοι όμως με όμορφες εικόνες και εμπειρίες.
Υ.Γ. Την επόμενη μέρα στο αεροπλάνο της επιστροφής έκανα επί 2 ώρες και 35 λεπτά τις ασκήσεις αυτοσυγκράτησης που μου έχει συστήσει ο γιατρός μου.
Επαναλάβατε μετά από μένα :
-Δεν θα σκέφτομαι το επόμενο!
-Δεν θα σκέφτομαι το επόμενο!
-Δεν θα σκέφτομαι το επόμενο!
