Κινηματογραφική κουβέντα....

[Spark]

Το είδα το poor things. Απλά τέλειο! ... Βλέπεται πολύ ευχάριστα. Ούτε κατάλαβα πότε πέρασε η ώρα.

Ναι είναι αριστούργημα, βλέποντας την ταινία αναδύονται σκέψεις για την πραγματικότητα και τις ψευδαισθήσεις του κόσμου που ζούμε, υψηλά νοήματα με σενάριο φαντασίας και έξοχες ερμηνείες.
Να το δείτε, υπάρχει και στο δίκτυο, θα το βρείτε με αναζήτηση.

 

[tatooine]

Χάσιμο χρόνου.

 

[varioAthens]

Χάσιμο χρόνου.

Oντως? Και διαβασα εκθειαστικά σχολια.... και βαθμολογια IMDb 8.9

 

[tatooine]

Oντως? Και διαβασα εκθειαστικά σχολια.... και βαθμολογια IMDb 8.9

Είναι καλογυρισμένο, άλλα έχοντας δει και το πρώτο (το 1984) και τη σειρά Δεν μου άρεσε καθόλου το δεύτερο μέρος. Δεν μπορώ να πω περισσότερα.
Αν δεν έχεις δει τίποτε από τα παραπάνω θα σου αρέσει.

 

[tatooine]

Ναι είναι αριστούργημα, βλέποντας την ταινία αναδύονται σκέψεις για την πραγματικότητα και τις ψευδαισθήσεις του κόσμου που ζούμε, υψηλά νοήματα με σενάριο φαντασίας και έξοχες ερμηνείες.
Να το δείτε, υπάρχει και στο δίκτυο, θα το βρείτε με αναζήτηση.

Πριν τη μέση σηκώθηκα και έφυγα. Δεν αντέχετε.

 

[Sof Guru]

Ανατομία μιας πτώσης

Την είδα χθες. Δεν κοιμήθηκα σχεδόν καθόλου άρα ήταν καλή.
Στο τέλος βέβαια δεν μας άφησε ξεκάθαρα να καταλάβουμε ποιος σκότωσε τον άντρα.
O Milo Machado-Graner καθώς και ο σκύλος του ο Σνουπ έκλεψαν τις εντυπώσεις . Θα μπορούσε να διαρκεί και λιγότερο από 2,5 ώρες.

 

[fenia42]

Ανατομία μιας πτώσης

Την είδα χθες. Δεν κοιμήθηκα σχεδόν καθόλου άρα ήταν καλή.
Στο τέλος βέβαια δεν μας άφησε ξεκάθαρα να καταλάβουμε ποιος σκότωσε τον άντρα.
O Milo Machado-Graner καθώς και ο σκύλος του ο Σνουπ έκλεψαν τις εντυπώσεις . Θα μπορούσε να διαρκεί και λιγότερο από 2,5 ώρες.

Εγώ χτες είδα τη «ζώνη ενδιαφέροντος» με την ίδια πρωταγωνίστρια. Εκπληκτική ταινία που θα μείνει στο χρόνο. Μια οικογένεια (η οικογένεια του υπαρχηγού του Χιτλερ) ζει σε ένα υπέροχο σπίτι με όλες τις ανέσεις, δίπλα ακριβώς από το κολαστήριο του Αουσβιτς.
Δεν είχα σε μεγάλη εκτίμηση το γερμανικό κινηματογράφο αλλά μετά από αυτές τις δυο ταινίες συν άλλες τρεις του Πέτζολντ που ειδα πρόσφατα, αρχίζω και τον βρίσκω ιδιατερα ενδιαφέροντα!

 

[Sof Guru]

Εγώ χτες είδα τη «ζώνη ενδιαφέροντος» με την ίδια πρωταγωνίστρια. Εκπληκτική ταινία που θα μείνει στο χρόνο. Μια οικογένεια (η οικογένεια του υπαρχηγού του Χιτλερ) ζει σε ένα υπέροχο σπίτι με όλες τις ανέσεις, δίπλα ακριβώς από το κολαστήριο του Αουσβιτς.
Δεν είχα σε μεγάλη εκτίμηση το γερμανικό κινηματογράφο αλλά μετά από αυτές τις δυο ταινίες συν άλλες τρεις του Πέτζολντ που ειδα πρόσφατα, αρχίζω και τον βρίσκω ιδιατερα ενδιαφέροντα!

Στην ίδια φάση ήμουν και εγώ με τον γερμανικό κινηματογράφο. Αλλά θέλοντας να κάνω φρεσκάρισμα στα γερμανικά μου και να κάνω ένα διάλειμμα με όλα τα σκανδιναβικά που έβλεπα ( κυρίως σειρές ) είδα κάποιες γερμανικές που μου άρεσαν . Η ζώνη ενδιαφέροντος που είδες , το Shiny Flakes: Ο Έφηβος Ναρκοβαρόνος και το ντοκιμαντέρ Ο Κρυφός Θησαυρός της Λίμνης Κίβου είναι κάποια που ξεχώρισα .

 

[Kalliopi27]

Είδα εχτές το "The teachers lounge" Πρωτότυπος τίτλος "Das Lehrerzimmer". Η ταινία αφηγείται τις προσπάθειες μιας καθηγήτριας σ ένα γερμανικό σχολείο να ανακαλύψει τον υπαίτιο κάποιων μικροκλοπών και πως οι κινήσεις της οδηγούν σε μια αλυσιδωτή αντίδραση δυσάρεστων γεγονότων. Ξεκίνησα τη ταινία με μικρές προσδοκίες και παρ όλ αυτά ενθουσιάστηκα. Νομίζω μια από τις καλύτερες ταινίες που περιγράφουν πως ο μικρόκοσμος ενός σχολείου (που άλλωστε αποτελεί μια μικρή κοινωνία) μπορεί να καταρρεύσει από τη μία στιγμή στην άλλη. Επίσης σου δημιουργεί ερωτήματα για τα όρια του "ηθικού" και του " σωστού" και πως ο καθένας μας τα προσδιορίζει.

 

[mariath]

Εγώ χτες είδα τη «ζώνη ενδιαφέροντος» με την ίδια πρωταγωνίστρια. Εκπληκτική ταινία που θα μείνει στο χρόνο. Μια οικογένεια (η οικογένεια του υπαρχηγού του Χιτλερ) ζει σε ένα υπέροχο σπίτι με όλες τις ανέσεις, δίπλα ακριβώς από το κολαστήριο του Αουσβιτς.
Δεν είχα σε μεγάλη εκτίμηση το γερμανικό κινηματογράφο αλλά μετά από αυτές τις δυο ταινίες συν άλλες τρεις του Πέτζολντ που ειδα πρόσφατα, αρχίζω και τον βρίσκω ιδιατερα ενδιαφέροντα!

Βρήκα τη Ζώνη Ενδιαφέροντος εξαιρετική. Η αντίθεση ανάμεσα στην εικόνα και τον ήχο ήταν ανατριχιαστική. Ο τρόπος που βρήκε ο σκηνοθέτης να μιλήσει για τη φρίκη πραγματικά μοναδικός.
Μια διόρθωση μόνο γιατί η συνωνυμία μπερδεύει εύκολα. Ο Ρούντολφ Ες της ταινίας ήταν ο διοικητής του Άουσβιτς, διαφορετικός από τον Ρούντολφ Ες τον υπαρχηγό του Χίτλερ, που εκείνη την εποχή ήταν κρατούμενος στο Ηνωμένο Βασίλειο.

 

[Spark]

Εάν θέλετε να δείτε την πρώτη προσπάθεια ενός αστροναύτη να ταξιδέψει με την ταχύτητα του φωτός, ταινία επ.φαντασίας μικρού μήκους 14 λεπτών

 

[MVSylvia]

Io Capitano 2023, Ιταλό γαλλική παραγωγή που δυστυχώς δεν έβγαλε ούτε το budget της.

Εδώ σε αυτό το φόρουμ όλοι είμαστε για τα ταξίδια. Λίγα ή πολλά, συχνά η σπάνια, που γίνονται ή δεν γίνονται πραγματικότητα.

Και εγώ έχουμε, ίσως πρώτη φορά στην ιστορία του κινηματογράφου, αποτύπωση όλων των στάσεων ενός άλλου ταξιδιού, από το Ντακάρ στην Ευρώπη, με ωμό ρεαλισμό και λίγα φανταστικά στοιχεία που τονίζουν ακόμα περισσότερο την ωμότητα της ταινίας αυτής, από την οποία βγαίνεις σωματικά άρρωστος, παρότι η ιστορία σίγουρα είναι πολυ πιο ήπια από την πραγματικότητα για να αντέξει ο θεατής να μείνει στην αίθουσα.

Δεν θα πω περισσότερα, δεν χρειάζεται κιόλας. Δυστυχώς δεν είδα καμία αναφορά της ταινίας στα μέσα που παρακολουθώ, τυχαία την ανακάλυψα και την πρόλαβα.

Η μουσική επένδυση είναι τόσο υπέροχη αλλά δεν μπορείς να την απολαύσεις γιατί η ιστορία είναι τόσο φρικτή και οι εικόνες τόσο ρεαλιστικές που δεν υπάρχει τίποτα όμορφο και ακόμα και αυτή η μουσική ακούγεται σαν τρυπάνι.

Δεν έχω πρόβλημα με ταινίες τύπου dune, poor things, Barbie και δεν ξέρω και εγώ ποιες άλλες έκαναν τρελό box office, καμία φορά τις επιλέγω και εγώ.

Αυτό που με εξοργίζει είναι ταινίες σαν το Io Capitano να μπαίνουν μέσα με αποτέλεσμα κάνεις να μη θελήσει να χρηματοδοτήσει αλλά εγχειρήματα τέτοιου τύπου.

Αλλά τι να πω, εδώ το κοινό σήμερα κατάφερε να ξεκαρδιστεί στο γέλιο (σαν τα παιδάκια που ακούνε τη λέξη πωπος και λύνονται, τέτοιο επίπεδο μιλάμε) σε μια από τις σκληρότερες σκηνές. Μου ήρθε εμετός από το γέλιο τους. Αλλά μόνο Σεφερλής και τατατατα μας αξίζουν, για ως εκεί είμαστε.