Κινηματογραφική κουβέντα....

[romantic woman]

galat καλώς ήρθες στο κλάμπ των κινηματογραφόφιλων,
μια χαρά έδωσες το λίνκ!,χαίρομαι πολύ που σου άρεσε η ταινία.!κι εγώ αν κάνω ένα φλας μπακ στις ταινίες όλης της σεζόν θα τη χαρακτήριζα την καλύτερη!
Δεν ξέρω ποιές άλλες ταινίες έχεις δεί και σ εντυπωσίασαν,αν θέλεις κι έχεις χρόνο διάβασε τα σχόλια-κριτικές που έχουμε κάνει σε πολλές της σεζόν που μας πέρασε και πές μας τη γνώμη σου..

 

[galat]

Ύστερα από την πρόσκλησή σου – romantic woman – έκανα μια γρήγορη διαγώνια ανάγνωση στα κατά καιρούς συζητηθέντα στο forum. Καταθέτω λοιπόν και εγώ ορισμένες απόψεις για θέματα που συζητήθηκαν κατά καιρούς :
1. Οι λίστες με τις 10 (ή 20 ή 100 κλπ) καλύτερες ταινίες δεν με καλύπτουν σαν λογική. Το σύνολο σχεδόν των ταινιών που αναφέρθηκαν στις λίστες αυτές είναι ταινίες ενδιαφέρουσες, δεν έχει όμως κατά τη γνώμη μου καμία σημασία να τις κατατάξουμε σε μία αυστηρή σειρά, εκτός εάν το ζητούμενο είναι το πρόγραμμα σπουδών μιας ακαδημίας κινηματογράφου (που δεν έχουμε…)
2. Σχετικά τώρα με το θέμα που συζητήθηκε και αρκετά έντονα μάλιστα για τις παλιές και τι νεότερες ταινίες. Το θέμα θυμίζει τη λαϊκή ρύση «ο παλιός είναι αλλιώς, ο νέος είναι ωραίος». Στην περίπτωση αυτή οι παλιές ταινίες, έχουν φτιαχτεί σε μιαν άλλη εποχή, άνοιξαν νέους δρόμους, άντεξαν στον χρόνο και όσες φτάνουν μέχρι σήμερα είναι αυτές που με τον έναν ή άλλο τρόπο είχαν κάτι να πούν. Έτσι η κριτική μας γι’ αυτές και η επιλογή από αυτές, έχει καθαρά προσωπικό χαρακτήρα αφού έτσι και αλλιώς έχουν γράψει ιστορία. Όμως και οι νέες ταινίες, όσες από αυτές θα αντέξουν στον χρόνο, γράφουν και αυτές την δικιά τους ιστορία. Οι νέες ταινίες είναι το μέλλον του σινεμά. Εδώ η κρίση και η επιλογή του κοινού πρόκειται να παίξει αποφασιστικό ρόλο, αφού αυτή εν τέλει θα τις διατηρήσει στη μνήμη ή θα τις παραδώσει στη λήθη. Προσωπικά πιστεύω ότι ο κινηματογράφος βαδίζει σταθερά προς τα μπροστά και δεν με βρίσκει σύμφωνο μία άποψη «ότι μόνο παλιά γινόντουσαν καλές ταινίες».
3. Αντίχριστος : Συνειδητά αρνήθηκα να τη δω. Λαμπρός σκηνοθέτης ο Τρίερ, έχει μείνει έτσι και αλλιώς στην ιστορία με το «Δόγμα 95» και όλες τις μέχρι σήμερα ταινίες του. Όμως όλη αυτή η απίστευτη εκκεντρικότητα και η φιλολογία πριν την ταινία, εμένα προσωπικά με απώθησε.
4. Κυνόδοντας : Χωρίς να την χαρακτήριζα καλή ταινία, θα έλεγα ότι αποτελεί μιαν ενδιαφέρουσα προσπάθεια για τον Ελληνικό κινηματογράφο. Γι’ αυτό και μόνο τον λόγο ας μην την ρίξουμε στον Καιάδα.
5. El secreto de sus ojos : την είδα και μου άρεσε. Συνειρμικά (το θέμα της εκδίκησης και της χούντας) μου θύμισε μάλιστα την σαφώς καλύτερη «Ο θάνατος και η κόρη» του Πολάνσκι (Σιγκούρνι Γουίβερ, Μπέν Κίνγκσλεϊ). Όμως τόσο θεματολογικά, όσο και σαν ταινία, εγώ προσωπικά θα έδινα το Όσκαρ στην Λευκή κορδέλα.
6. Δυο – τρεις ταινίες, που μου φάνηκαν συμπαθείς : Looking for Eric, Moon και An education (δυστυχώς δεν θυμάμαι τους Ελληνικούς τίτλους τους). Για τις λοιπές ταινίες, που έχουν ήδη αναφερθεί στο φόρουμ, συμφωνώ γενικά με τις γνώμες που γράφτηκαν.
Υπόσχομαι στο μέλλον να διατυπώσω πιο έγκαιρα απόψεις για τις ταινίες, που θα προβληθούν.

 

[romantic woman]

για 3 και 4 θα μιλήσω τις άλλες που ανέφερες δεν πρέπει να τις έχω δεί(μπερδεύομαι και με τους ξένους τίτλους),ο Κυνόδοντας δεν μου άρεσε...,για τον Αντίχριστο έχω γράψει σχετικά...,ήταν ίσως η πρώτη μου φορά σε ταινία που η αρχική μου εντύπωση ήταν ...ωχ τι ήταν αυτό που είδα,αλλά την επόμενη μέρα και μετά από συζήτηση-ανάλυση της ταινίας με τους φίλους που την είδαμε παρέα...άλλαξα άποψη....Τελικά ήταν ενδιαφέρουσα...
Ωραία!Σ ευχαριστώ που απάντησες,θα τα λέμε επομένως προσεχώς

 

[galat]

Δημόσιες ευχαριστίες στην romantic woman για το ευγενικό της μήνυμα.
Εγώ μεθαύριο φεύγω για Δουβλίνο, οπότε αναγκαστικά θα ευρίσκομαι σε σιγή ασυρμάτου.
Γεια χαρά και καλές γιορτές σε όλους.
Υ.Γ. που θα πάει, θα συμπληρωθούν τα 20 μηνύματα...

 

[galat]

Les 20 coups, de François Truffaut

Δυσκολεύομαι να αποφύγω τον πειρασμό να κάνω έναν μικρό σχολιασμό στον κανόνα των 20 μηνυμάτων, που αναφέρθηκα στο υστερόγραφο του προηγούμενου μηνύματός μου.
Εγώ βλέπω και την θετική του πλευρά :

• Πρώτον, λειτουργεί και λίγο σαν μύηση : "Κατσε λίγο να δούμε και συ τι κουμάσι είσαι και βλέπουμε..." (νιώθω ήδη το αυστηρό βλέμα του φίλου Def...)
• Δεύτερον, προφυλάσσει το νέο μέλος από τις κακοτοπιές : "Περίμενε λίγο να καταλάβεις πρόσωπα και πράγματα και μετά κάνε ό,τι σε φωτίσει ο θεός..."
• Τρίτον και σημαντικότερο : ο αριθμός 20 μου φαίνεται και λογικός και οικονομικός. Εδώ άλλα site ζητάνε 30 και 40... (γιατί νιώθω να παγώνει ο ιδρώτας στο σβέρκο μου;..)

Επιπρόσθετα αναγνωρίζω ότι μπορεί να κατηγορηθώ με τον δεύτερο anti-spam κανόνα (μην διασπάτε τα μηνύματα) και για τον λόγο αυτό δηλώνω ότι δεν θα θεωρούσα άδικο τα 20 μηνύματα να γίνουν για μένα 30.

Υ.Γ. εκτός πλάκας : Αναγνωρίζω και κατανοώ απόλυτα τους λόγους ασφαλείας, που έχουν οδηγήσει τους υπεύθυνους του site στην απόφασή τους αυτή. Αντιθέτως με όσα με αστεία διάθεση αναφέρω παραπάνω, χαίρομαι που το site λαμβάνει μέτρα για την ασφάλεια και την προστασία του ιδίου και των μελών του από κακόβουλες συμπεριφορές.
Υ.Γ.2 : Για τους νεότερους σε ηλικία, πληροφορίες για τον τίτλο του θέματος εδώ : Les 20 coups, de François Truffaut

 

[neraida]

Άλλη μια τέτοια ταινία που μας έρχεται απʼ την άλλη μεριά του Ατλαντικού είναι και το «Zeitgeist - The Movie», η οποία αναζητεί την πραγματική αλήθεια των γεγονότων και επικεντρώνετε σε τρία καυτά θέματα: στο παραμύθι του χριστιανισμού, στο παραμύθι της 9/11 και στο παραμύθι του χρήματος, τα οποία βέβαια δεν αφορούν μόνο την Αμερικάνικη κοινωνία αλλά και ολόκληρο τον Δυτικό κόσμο. Για τον ανυποψίαστο η ταινία είναι ένα σοκ, μια αποκάλυψη, αλλά και για τον υποψιασμένο θεατή η παράθεση των στοιχείων είναι μια απολαυστική αποκάλυψη της αναδυομένης θεάς, της αλήθειας. Η παραποίηση αυτής της αλήθειας, η χειραγώγηση του κόσμου μέσω του φόβου, η εκμετάλλευση των λαών μέσω της άγνοιας, η υποδούλωση μέσω της υπερχρέωσης, η αποχαύνωση μέσα απʼ την TV. Δείτε λοιπόν την ταινία για να μη ξαναπάτε στην εκκλησία, για να παύσετε να τρώτε αμάσητα ότι σας σερβίρουν τα ΜΜΕ, για να σταματήσετε να τρέχετε πίσω απʼ το χρήμα. Δεν είναι ένα τυπικό κινηματογραφικό έργο, δεν έχει σκηνοθέτη και ηθοποιούς, δεν μπορούμε να μιλάμε για σενάριο και φωτογραφία, δεν παίζει στο box-office. Είναι μια ταινία φτιαγμένη από ακτιβιστές [με κέντρο την Ν. Υόρκη], αλλά στοχεύει κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο, κάθε ελεύθερη ψυχή, κάθε επαναστατημένο νιάτο. Σε αντίθεση με άλλες παραγωγές, το «Zeitgeist» έχει και μια επαναστατική ιντερνετική προσέγγιση μέσα από ένα site που επιτρέπει το ελεύθερο downloading ολόκληρης της ταινίας σʼ ένα αρχείο 701mb!
Zeitgeist - The Movie

 

[afroditi]

είμαι στην αίθουσα κ περιμένω να ξεκινήσει η τιταναμαχία και ακούω:

one, two
fredy come to you
three, four
never sleep alone
...
nine, ten
never sleep again..

και ανατρίχιασα!
είχα χρόνια να το ακούσω και όταν ήμουν μικρή με είχε στοιχειώσει το τραγουδάκι όταν είχα δει το πρώτο εφιάλτη στο δρόμο με τις λεύκες.
θα το δω όταν βγει στις αίθουσες είναι δεν είναι πατάτα η ταινία όπως είναι συνήθως τα remake

 

[galat]

«Welcome» του Philippe Lioret

Βλέπω μαζί με το τέλος της κινηματογραφικής σεζόν έχει ατονήσει και το κινηματογραφόφιλο ενδιαφέρον. Για να σπάσει λοιπόν η σιγή αυτή, θα ήθελα να πω δύο λόγια για μια ταινία που είδα καθυστερημένα βέβαια, αλλά μου άρεσε πολύ και νομίζω αξίζει να πει κανείς δύο λόγια γι’αυτή. Πρωτοπαίχτηκε τον Νοέμβρη με μικρή διανομή, αλλά στην Γαλλία – γιατί πρόκειται για γαλλική ταινία – είχε πολύ μεγάλη επιτυχία.
Πρόκειται για την ταινία «Welcome» του Philippe Lioret. Είναι μια ταινία για την μετανάστευση και την σχέση των μονίμων κατοίκων με τους μετανάστες.
Η ιστορία : Ένας νεαρός μετανάστης, ο Μπιλάλ, φτάνει στο Καλαί της Γαλλίας αφού έχει περπατήσει 4000 χλμ από την πατρίδα του, το Ιράκ, με το όνειρο να βρεθεί στην Αγγλία, όπου βρίσκεται η αγαπημένη του. Όμως το πέρασμα στην Αγγλία αποδεικνύεται ιδιαίτερα δύσκολο και όλες του οι προσπάθειες αποτυγχάνουν. Στην απελπισία του αποφασίζει να προπονηθεί στην κολύμβηση με στόχο να περάσει στην Αγγλία κολυμπώντας. Έτσι γνωρίζεται με τον Σιμόν, έναν Γάλλο προπονητή κολύμβησης στο τοπικό κολυμβητήριο και γίνονται σιγά-σιγά φίλοι. Ο Σιμόν συγκινείται από τις προσπάθειες και την θέληση του Μπιλάλ και αποφασίζει να τον βοηθήσει. Συγχρόνως όμως ο Σιμόν γίνεται στόχος των τοπικών αστυνομικών αρχών, αφού η υποστήριξη στους μετανάστες θεωρείται παράνομη και τιμωρείται με φυλάκιση. Η συνέχεια επί της οθόνης (χα, χα ,χα…).
Η ταινία είναι πολύ γλυκιά, οι ηθοποιοί παίζουν πολύ ωραία και βέβαια το θέμα της ταινίας είναι ένα πολύ καλό αντικείμενο για προβληματισμούς. Στη Γαλλία το "Welcome" έγινε αφορμή για μια ολόκληρη συζήτηση στα media της χώρας για τη μεταναστευτική πολιτική της κυβέρνησης Σαρκοζί, αλλά και γενικά για την αντιμετώπιση των μεταναστών από τη Δύση. Βάσει νόμου είναι δυνατό να επιβληθούν βαριά πρόστιμα και φυλάκιση μέχρι πέντε χρόνια σε όσους γάλλους πολίτες αποδειχθεί ότι βοηθούν ή παρέχουν καταφύγιο σε παράνομους μετανάστες. Το 2008, 4.423 πολίτες βρέθηκαν κρατούμενοι με ανάλογες κατηγορίες. Στη γαλλική βουλή έγινε ειδική προβολή της ταινίας και αμέσως οι βουλευτές αποφάσισαν να εξετάσουν ξανά το συγκεκριμένο νόμο που ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών.
Όσοι δεν την έχετε δει, αξίζει να την ψάξετε.

 

[pigi_dikaiou]

Βλέπω μαζί με το τέλος της κινηματογραφικής σεζόν έχει ατονήσει και το κινηματογραφόφιλο ενδιαφέρον. Για να σπάσει λοιπόν η σιγή αυτή, θα ήθελα να πω δύο λόγια για μια ταινία που είδα καθυστερημένα βέβαια, αλλά μου άρεσε πολύ και νομίζω αξίζει να πει κανείς δύο λόγια γι’αυτή. Πρωτοπαίχτηκε τον Νοέμβρη με μικρή διανομή, αλλά στην Γαλλία – γιατί πρόκειται για γαλλική ταινία – είχε πολύ μεγάλη επιτυχία.
Πρόκειται για την ταινία «Welcome» του Philippe Lioret. Είναι μια ταινία για την μετανάστευση και την σχέση των μονίμων κατοίκων με τους μετανάστες.
Η ιστορία : Ένας νεαρός μετανάστης, ο Μπιλάλ, φτάνει στο Καλαί της Γαλλίας αφού έχει περπατήσει 4000 χλμ από την πατρίδα του, το Ιράκ, με το όνειρο να βρεθεί στην Αγγλία, όπου βρίσκεται η αγαπημένη του. Όμως το πέρασμα στην Αγγλία αποδεικνύεται ιδιαίτερα δύσκολο και όλες του οι προσπάθειες αποτυγχάνουν. Στην απελπισία του αποφασίζει να προπονηθεί στην κολύμβηση με στόχο να περάσει στην Αγγλία κολυμπώντας. Έτσι γνωρίζεται με τον Σιμόν, έναν Γάλλο προπονητή κολύμβησης στο τοπικό κολυμβητήριο και γίνονται σιγά-σιγά φίλοι. Ο Σιμόν συγκινείται από τις προσπάθειες και την θέληση του Μπιλάλ και αποφασίζει να τον βοηθήσει. Συγχρόνως όμως ο Σιμόν γίνεται στόχος των τοπικών αστυνομικών αρχών, αφού η υποστήριξη στους μετανάστες θεωρείται παράνομη και τιμωρείται με φυλάκιση. Η συνέχεια επί της οθόνης (χα, χα ,χα…).
Η ταινία είναι πολύ γλυκιά, οι ηθοποιοί παίζουν πολύ ωραία και βέβαια το θέμα της ταινίας είναι ένα πολύ καλό αντικείμενο για προβληματισμούς. Στη Γαλλία το "Welcome" έγινε αφορμή για μια ολόκληρη συζήτηση στα media της χώρας για τη μεταναστευτική πολιτική της κυβέρνησης Σαρκοζί, αλλά και γενικά για την αντιμετώπιση των μεταναστών από τη Δύση. Βάσει νόμου είναι δυνατό να επιβληθούν βαριά πρόστιμα και φυλάκιση μέχρι πέντε χρόνια σε όσους γάλλους πολίτες αποδειχθεί ότι βοηθούν ή παρέχουν καταφύγιο σε παράνομους μετανάστες. Το 2008, 4.423 πολίτες βρέθηκαν κρατούμενοι με ανάλογες κατηγορίες. Στη γαλλική βουλή έγινε ειδική προβολή της ταινίας και αμέσως οι βουλευτές αποφάσισαν να εξετάσουν ξανά το συγκεκριμένο νόμο που ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών.
Όσοι δεν την έχετε δει, αξίζει να την ψάξετε.

Οτι εχεις προτεινει μεχρι τωρα-ειτε μουσικη ειτε ταινια-εχει νοημα και ουσια.Να εισαι καλα και πολλα ευχαριστω.....

 

[romantic woman]

galat η αλήθεια είναι ότι κλείνοντας η σεζόν θέλοντας και μή χάνουμε το ενδιαφέρον...,η ταινία που μας περιγράφεις πράγματι ακούγεται πολύ ενδιαφέρουσα!στα υπόψην..χρήσιμες και οι πληροφορίες που μας δίνεις για το θέμα ...σ ευχαριστούμε.

 

[romantic woman]

5. El secreto de sus ojos : την είδα και μου άρεσε. Συνειρμικά (το θέμα της εκδίκησης και της χούντας) μου θύμισε μάλιστα την σαφώς καλύτερη «Ο θάνατος και η κόρη» του Πολάνσκι (Σιγκούρνι Γουίβερ, Μπέν Κίνγκσλεϊ). Όμως τόσο θεματολογικά, όσο και σαν ταινία, εγώ προσωπικά θα έδινα το Όσκαρ στην Λευκή κορδέλα.

Επιτέλους είδα αυτή την ταινία"το μυστικό στα μάτια της"...δεν με ενθουσίασε,ειδικά το πρώτο μέρος μου φάνηκε κάπως βαρετό μπορώ να πω,αργή ταινία,προβλέψιμη η εξέλιξη,ξεχώρισα φυσικά τις ερμηνείες των δύο βασικών πρωταγωνιστών του συγγραφέα και της εισαγγελέως που ήταν εκπληκτικές!!και τα κοντινά πλάνα που ήταν και αρκετά στα πρόσωπα τους στις εκφράσεις τους έξοχα!,συμφωνώ μαζί σου ότι το Οσκαρ άξιζε να δοθεί στη Λευκή Κορδέλα και όχι στο συγκεκριμένο...

 

[manolism]

Οποιος θελει να περασει ενα 2ωρο και πραγματικα να ευχαριστηθει περιπετεια...του προτεινω το Prince of Persia!! Το ειδα χθες και μου αρεσε!