Κινηματογραφική κουβέντα....

[romantic woman]

Μέχρι στιγμής από τις ταινίες της φετινής σεζόν ξεχώρισα την" ΜΠΑΡΜΠΑΡΑ",τη θεωρώ εξαιρετική ταινία,γερμανική,εποχή 1980 ανατολική Γερμανία...μέσα από την διαδρομή και την επιθυμία μιάς γιατρού να φύγει στη δύση αναδύονται στην επιφάνεια ηθικά διλήμματα,συναισθηματικές συγκρούσεις σε μιά καθημερινότητα υπό "επιτήρηση".

Και στο φεστιβάλ κινηματογράφου αυτή που προσωπικά μου άρεσε ήταν" ΟΙ ΜΙΚΡΕς ΜΑς ΔΙΑΦΟΡΕς"ταινία επίσης Γερμανική,κοινωνική πολυεπίπεδη γιατί κατάφερε μέσα σε 1,5 2 ώρες έφερε στην επιφάνεια έθιξε θέματα κοινωνικά όπως το μεταναστευτικό,ιατρικά όπως υπογονιμότητα και κυρίως οικογενειακά σχέσεις γονιών-παιδιών.

Στις αρχές της σεζόν είχα δει την"ΑΓΕΛΑΔΑ ΠΟΥ ΕΠΕΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ"αργεντίνικη ,επίσης πολύ καλή!!λιτή,,απλή,γλυκόπικρη,συγκινητική αλλά ωστόσο και με αρκετή δόση χιούμορ και αισιόδοξο τέλος,πραγματεύεται την ιδιότυπη σχέση ενός αργεντίνου μοναχικού εργένη μ εναν νεαρό κινέζο.

"ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ"δανέζικη ταινία μου άρεσε,καλή αλλά υπερβολική όσον αφορά το σενάριο ...πως όλη σχεδόν η ταινία βασίζεται σε μία και μόνο υπόθεση -εξιστόρηση ενός παιδιού ατεκμηρίωτη;έντονη πάντως πολύ έντονα συναισθήματα και εξαιρετικές ερμηνείες ..αλλά μου άφησε κάποιο..κενό.
Τυχαίο που και η ταινία που βραβεύτηκε φέτος στο φεστιβάλ θεσνίκης ήταν δανέζικη "ΠΕΙΡΑΤΕΙΑ";πολύ καλή πάρα πολύ καλή,σκηνοθετικά ερμηνευτικά,αλλά για μένα όχι για πρώτο βραβείο

 

[romantic woman]

"Η ΑΓΑΠΗ"του Χάνεκε που ακούστηκε πάρα πολύ και απέσπασε πολύ καλές κριτικές σε γενικές γραμμές εμένα προσωπικά δεν μου άρεσε κσι πολύ,κατ αρχάς απορώ για κριτικές που έχω διαβάσει και τα περί ευθανασίας;;; ΔΕΝ εχει καμιά σχέση με ευθανασία αυτό που συμβαίνει στην ταινία,είναι πολύ σκληρή-βαρειά ταινία,
πρέπει κάποιος νάναι προετοιμασμένος με πολύ γερό στομάχι να την αντέξει,δεν μπορώ να πω ότι δεν είναι ρεαλιστική,ακραία μεν ρεαλιστική δε...,
πραγματεύεται το αδιέξοδο των γηρατειών,την διαχείριση της μοναξιάς στις μεγάλες ηλικίες...,προβληματίζει και συγκλονίζει!Εξαιρετική η ερμηνεία της πρωταγωνίστριας!!!και του Ζαν-Λουι -Τρεντινιαν.
Με το θέμα των γηρατειών και το αδιέξοδο αυτό...αρκετές ταινίες..φέτος,
Ο ΕΠΙΛΟΓΟς (δεν το είδα)στο φεστιβάλ κινηματογράφου ισραηλινού σκηνοθέτη απέσπασε πολλές διακρίσεις και πραγματεύεται ανάλογο θέμα,

"ΚΙ ΑΝ ΖΟΥΣΑΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ"γαλλική ταινία με μιά καταπληκτική Τζέιν Φόντα να μιλάει γαλλικά!πραγματεύεται επίσης το ίδιο θέμα της διαχείρισης των γηρατειών αλλά με πολύ πιο ανάλαφρο τρόπο!και βάζοντας μέσα στην ταινία με εξαιρετικό τρόπο το "νέο αίμα".Πολύ καλή ταινία!

 

[romantic woman]

"Ο ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟς ΚΥΡΙΟς ΛΑΖΑΡ"την βρήκα απλά καλή,
μιά αυτοκτονία μέσα σε σχολείο,ο φόβος των παιδιών,ένας δάσκαλος που παίρνει τη θέση της και προσπαθεί να βγάλει στην επιφάνεια τα συναισθήματα των παιδιών,τα παιδιά που ειναι και οι πρωταγωνιστές εντυπωσιάζουν με τις ερμηνείες τους.

Προς τους φίλους θεσσαλονικείς...Αξίζει να παρακολουθήσετε ταινίες στο Μουσείο κινηματογράφου.Φέρνει κλασσικές ταινίες-διαμάντια του παλιού κινηματογράφου που σπάνια έχει κανείς την ευκαιρία να δει οπουδήποτε αλλού.Το εισιτήριο είναι φτηνό,στην πρώτη ταινία που θα πάει κάποιος θα πληρώσει 4 ευρώ και θα γραφτεί μέλος και μετά θα πληρώνει μόνο 3 ευρώ καθε φορά.
Είδα δύο ταινίες γαλλικές,η μία του TRUFFAUT "ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ"παραγωγής 1980 πάρα πολύ καλή !ασπρόμαυρο φίλμ νουάρ,με την Φανί Αρντάν!
Δύο προβολές 6μιση και 8μιση πέμπτη με κυριακή ,και κάθε φορά πριν την προβολή η ταινία προλογίζεται και όσον αφορά το έργο αλλά και τον σκηνοθέτη από τον υπεύθυνο του μουσείου.

 

[maraki86]

"Ο ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟς ΚΥΡΙΟς ΛΑΖΑΡ"την βρήκα απλά καλή,
μιά αυτοκτονία μέσα σε σχολείο,ο φόβος των παιδιών,ένας δάσκαλος που παίρνει τη θέση της και προσπαθεί να βγάλει στην επιφάνεια τα συναισθήματα των παιδιών,τα παιδιά που ειναι και οι πρωταγωνιστές εντυπωσιάζουν με τις ερμηνείες τους.

Και έμενα μου άφησε τις καλυτερες εντυπώσεις "ο εξαιρετικός κύριος Λαζαρ" και αν θυμάμαι καλά η συγκεκριμένη ταινία ήταν υποψήφια και για όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης!!!! :xmas_razz:

 

[romantic woman]

Είδα σήμερα μετά από αρκετό καιρό μια ταινία της προκοπής: "Σώμα με σώμα" με τη Μαριόν Κοτιγιάρ και τον Ματίας Σένερτς, η οποία πραγματεύεται την ιδιότυπη σχέση που δημιουργείται ανάμεσα σε μία εκπαιδεύτρια φαλαινών η οποία έχει ακρωτηριασμένα άκρα και έναν περιθωριακό τύπο.

Η ταινία έχει πολύ ιδιαίτερη σκηνοθεσία, αρκετό ρεαλισμό και είναι πολύ επίκαιρη, καθώς, όπως έχει αναφέρει ο ίδιος ο σκηνοθέτης, πρόκειται για "μια ιστορία αγάπης σε καιρούς κρίσης". Οι ερμηνείες πάλι πάρα πολύ καλές!

Την είδα,τη βρήκα μέτρια,ρηχή,η περίεργη αυτή σχέση του περιθωριακού άξεστου και αναίσθητου αυτού τύπου με μιά ευαίσθητη κοπέλα με αναπηρία..χωρίς στοιχεία ρομαντισμού και αγάπης,ένα πάρε -δώσε με μιά ωμότητα εντυπωσιακή,
στα τελευταία λεπτά της ταινίας διαφαίνεται κάποια μεταστροφή του τύπου...εμ ίσα που τελείωνε και η ταινία.
Σκηνοθεσία,φωτογραφία,πλάνα πολύ ωραία όπως και η ερμηνεία της Κοτιγιάρ αλλά σεναριακά δε μ άγγιξε.

 

[underwater]

χωρίς στοιχεία ρομαντισμού και αγάπης,ένα πάρε -δώσε με μιά ωμότητα εντυπωσιακή,
στα τελευταία λεπτά της ταινίας διαφαίνεται κάποια μεταστροφή του τύπου...εμ ίσα που τελείωνε και η ταινία.

Καταρχάς εγώ νομίζω ότι υπήρχε μια ένα ιδιόρρυθμο είδος αγάπης μεταξύ τους, αλλά ούτως ή άλλως στην ρεαλιστική πραγματικότητα που ζούμε υπάρχει πολύ μεγαλύτερη κυνικότητα στις ανθρώπινες σχέσεις συγκριτικά με αυτά που μας περιγράφουν οι ταινίες συνήθως (και δεν μιλάω μόνο για χολλυγουντιανές κομεντί αλλά και γενικότερα). Οπότε δεν με ξένισε η ταινία. Και η "μεταστροφή" που αναφέρεις να μην υπήρχε και πάλι ρεαλιστικό και καλό θα μου φαινόταν το αποτέλεσμα.


Να αναφέρω και για μια ακόμα ταινία που είδα πρόσφατα, σε dvd αυτή τη φορά. Πρόκειται για την περσινή version του "Ανεμοδαρμένα ύψη". Ενώ στην αρχή πήγα να κόψω τις φλέβες μου στη συνέχεια με κέρδισε. Ενδιαφέρουσα σκηνοθεσία, πολύ δράμα, πολύ ωμότητα. Απλά προετοιμαστείτε για πολύ αργούς ρυθμούς και ιδιαίτερα μεγάλη διάρκεια. Σίγουρα δεν θα αρέσει σε όλους.

 

[underwater]

Και ναι, πήγα και είδα Παπακαλιάτη! :xmas_cheesygrin:

Αν και είναι σε ΠΟΛΥ μεγάλο βαθμό αντιγραφή του "Sliding Doors" (με απογοήτευσες σε αυτό Χριστόφορε :xmas_cheesygrin: ), μπορώ να πω ότι είναι μια πολύ καλή και προσεγμένη παραγωγή με την οποία το target group 25-40 μπορεί να ταυτιστεί αρκετά και γενικότερα περνάς καλά. Μην φανταστείτε κάτι το εντυπωσιακό, αλλά πρόκειται για ενδιαφέρουσα προσπάθεια! Και μου άρεσε που είδα κόσμο όλων των ηλικιών στον κινηματογράφο (ακόμα και παππούδες μόνους τους :xmas_smile: ).

 

[anny]

Και ναι, πήγα και είδα Παπακαλιάτη! :xmas_cheesygrin:

Αν και είναι σε ΠΟΛΥ μεγάλο βαθμό αντιγραφή του "Sliding Doors" (με απογοήτευσες σε αυτό Χριστόφορε :xmas_cheesygrin: )

Καλά, αυτό δεν είναι και περίεργο. Το αντίθετο θα μας έκανε εντύπωση. :xmas_rolleyes:
Τα πάντα του Παπακαλιάτη είναι αντιγραφή. Σε όλες τους τις σειρές, έχει ατόφιες σκηνές, κόπια από ξένες ταινίες ή από ξένα σίριαλ.

 

[underwater]

Καλά, αυτό δεν είναι και περίεργο. Το αντίθετο θα μας έκανε εντύπωση. :xmas_rolleyes:
Τα πάντα του Παπακαλιάτη είναι αντιγραφή. Σε όλες τους τις σειρές, έχει ατόφιες σκηνές, κόπια από ξένες ταινίες ή από ξένα σίριαλ.

Ρε συ θεωρούσα ότι τελευταία έχει βελτιωθεί ως προς αυτό. :xmas_rolleyes: Έχει κάνει και μια σκηνή τελείως copy-paste από μια άλλη ταινία, αλλά δεν σας λέω ποιά επειδή θα καταλάβετε σχεδόν όλο το τέλος του "Αν". :xmas_cheesygrin:

 

[ευαγγελια]

Φιλη που ειδε την ταινια του , μου ειπε οτι ο πρωταγωνιστης, ( αυτος φυσικα ) εχει ενα σκυλο τον οποιο ειχε ονομασει Μοναξιά :killme::killme::killme:

 

[underwater]

Φιλη που ειδε την ταινια του , μου ειπε οτι ο πρωταγωνιστης, ( αυτος φυσικα ) εχει ενα σκυλο τον οποιο ειχε ονομασει Μοναξιά :killme::killme::killme:

Εντάξει, όταν πας να δεις ταινία του Παπακαλιάτη αυτού του στυλ οι "χαριτωμενιές" είναι αναμενόμενες και αποτελούν τη μισή χαρά της όλης εμπειρίας. :xmas_biggrin:

Γενικότερα προειδοποιώ, υπάρχουν κάμποσα παπακαλιάτικα κλισέ στην ταινία. :xmas_cheesygrin: Από εκεί και πέρα όπως την βρίσκει ο καθένας. :xmas_razz:

 

[Nedelja]

Συγνώμη για το off-topic αλλά ο πειρασμός είναι μεγάλος...:xmas_twisted: