Κινηματογραφική κουβέντα....

[romantic woman]

Βλέποντας πως δεν είμαι η μόνη που έχω μπει σε οσκαρικό σαφάρι αναζητώντας να δω όσο περισσότερες ταινίες και ντοκιμαντέρ μπήκαν στην τελική λίστα των υποψηφιοτήτων έχω να προτείνω μια εκπληκτική ταινία που είδα χθες βράδυ. Από τη μεγάλη σχολή του σκανδιναβικού κινηματογράφου με την υπογραφή του διακεκριμένου σκηνοθέτη και σεναριογράφου Thomas Vinterberg,(Οικογενειακή γιορτή), όπου μαζί με τον Lars von Trier συνέγραψαν το μανιφέστο
Δογμα 95.

Η τελευταία του ταινία και μια από τις πέντε τελικές υποψήφιες για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας,
'Ασπρο πάτο-( Another round- Druk)-2020

Μια ομάδα παλιών φίλων διδάσκει σε ένα τοπικό λύκειο. Ο Martin (Mads Mikkelsen) είναι καθηγητής ιστορίας, παντρεμένος με δύο παιδιά, που έχει χάσει κάθε ενθουσιασμό τόσο για την οικογενειακή ζωή του όσο και για την διδασκαλία του και τους μαθητές του. Μια νύχτα βγαίνει με τους φίλους του, ο ένας εκ των οποίων αναφέρει μια περίεργη ιδέα: βασισμένος στο έργο του ψυχίατρου Skarderud, υποστηρίζει πως οι άνθρωποι γεννιούνται με επίπεδα αλκοόλ στο αίμα τους κάτω του επιθυμητού ορίου (0,05%), όριο που πρέπει να φτάσουν για να επιτύχουν μια σωρεία θετικών αποτελεσμάτων, όπως είναι η αυξημένη κοινωνικότητα, η χαλάρωση, η μείωση του στρες και των αναστολών κλπ. Ο Martin, σε συνεχή απογοήτευση με την μετριότητα της ζωής του, αρχίζει και εφαρμόζει αυτήν την θεωρία, πίνοντας στο σχολείο. Σύντομα οι τέσσερις φίλοι ξεκινούν ένα πείραμα, δηλαδή να διατηρούν διαρκώς το επίπεδο αλκοόλ στο αίμα τους άνω του 0,05% και να δουν τι συνέπειες θα επιφέρει αυτό στην καθημερινότητά τους. Όταν όμως η παρέα των ήδη αλκοολικών φίλων με πρόφαση αποφασίζει να αυξήσει την δόση αλκοόλ, πιέζοντας προς επικίνδυνα όρια. Οι επιπτώσεις-για κάποιους τραγικές- δεν αργούν να φανούν…

Όταν η στατικότητα και η ανία διακατέχει τις ζωές των πρωταγωνιστών συγκρούονται με επιθυμίες και όνειρα ζητώντας ικανοποίηση. Η εύκολη λύση, - σε μια κοινωνία που σχεδόν όλοι βρίσκουν την ίδια διέξοδο- είναι το ποτό. Μια απόλαυση που σύντομα βγαίνει εκτός ορίου και ελέγχου.
Καθημερινά και όλη μέρα πίνουν,κάτι που αρχικά λειτουργεί. Και οι τέσσερις βρίσκουν μια “νέα” αυτοπεποίθηση, περισσότερη ενέργεια, μια ανανεωμένη “σύνδεση” με την εργασία τους και τις σχέσεις τους. Λίγο βότκα στο μπουκάλι του νερού ή μια “πρέζα” μπέρμπον στον πρωινό καφέ είναι το μόνο που τούς χρειάζεται.

Ο φρέσκος αέρας που αποπνέει η νέα ταινία του Vinterberg (υποψήφιου για το Όσκαρ Σκηνοθεσίας) δεν είναι το μόνο θετικό στοιχείο της καθώς η ερμηνεία του Μικελσεν όχι απλώς ανταποκρίνεται αλλά και ξεπερνά σε κάθε προσδοκία. Μια ερμηνεία με τέτοιο εύρος που κινείται χορευτικά ανάμεσα σε τόσα συναισθήματα που οπτικοποιούνται άψογα χάρη στον χαρισματικό Δανό που δε μπορείς παρά να μένεις άναυδος.

Το μόνο σίγουρο είναι πως ακόμα και αν δεν καταφέρει να αποσπάσει το χρυσό αγαλματίδιο στην κατηγορία της , είναι μια ταινία που θα την θυμόμαστε και θα την συζητάμε για χρόνια.
Ήδη έχει αποσπάσει πληθώρα βραβείων και πρόσφατα σάρωσε τα βραβεία της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου κατακτώντας τα βραβεία καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας ,σεναρίου, καθώς και Α' ανδρικού ρόλου για τον πρωταγωνιστή Μαντς Μίκελσεν.

Εξαιρετική!!
την είχαμε σχολιάσει πολύ θετικά πριν αρκετό καιρό
καλά κάνεις και την επαναφέρεις για όσουs δεν την είχανε δεί

 

[Thalassaki]

Εξαιρετική!!
την είχαμε σχολιάσει πολύ θετικά πριν αρκετό καιρό
καλά κάνεις και την επαναφέρεις για όσουs δεν την είχανε δεί

Την είδα την αναφορά σας αρχές Γενάρη αλλά τότε δεν την είχα δει ακόμα και ούτε φυσικά είχε προταθεί ως υποψήφια για τα Oscars. Την προτείνω ως επικρατέστερη νικήτρια ,όπως λέγεται, στην κατηγορίας της αν και ακόμα δεν έχω δει όλες τις υπόλοιπες υποψήφιες ξενόγλωσσες.
Όπως έγραψα και παραπάνω είναι μια ταινία που πιστεύω θα συζητάμε για χρόνια και όχι μόνο ως υποψήφια για τα βραβεία Oscars.

 

[evaT]

"4 ΜΗΝΕς,3 ΕΒΔΟΜΑΔΕς,2 ΜΕΡΕς"

Καθηλωτική....γροθιά στο στομάχι και εντελώς ...to the point σ ένα τόσο ευαίσθητο θέμα κυρίως για εμάς τις γυναίκες και το πόσο έλεγχο ασκούσαν και ασκούν τα ολοκληρωτικά πολιτικά καθεστώτα, οι κοινωνίες. η θρησκεία, ο αναχρονισμός και τόσα άλλα πάνω στον έλεγχο του ίδιου μας του κορμιού.
Και επίκαιρο αφού αυτές τις μέρες έχουμε και την άποψη του κάθε πικραμένου και έχει χαθεί η έννοια του αυτονόητου και της κοινής λογικής!

Για να μην το τραβήξω απλά θα πω πως είναι ταινία που πρέπει να δουν όλες οι γυναίκες κάθε ηλικίας

 

[Elena2508]

Και ήρθε η ώρα για το

"Η ΘΡΥΛΙΚΗ ΜΑ ΡΕΙΝΙ"!!!!!

Αλλη μιά εξαιρετική ταινία που σίγουρα δεν θα φύγει από τη βραδιά των Όσκαρ χωρίς ένα τουλάχιστον!αγαλματίδιο

Αν και "θεατρική "ταινία μιας και γυρίζεται εξ ολοκλήρου σχεδόν σ ένα στούντιο ηχογράφησης δεν βαρέθηκα καθόλου!
Ο Σκηνοθέτης μας μεταφέρει ένα μέρος της ζωής της ταλαντούχας πλήν όμως εκκεντρικής και δύστροπης τραγουδίστριας της τζαζ Μα Ρέινι που μεσουρανούσε στον νότο της Αμερικής δεκαετία 1920,την οποία υποδύεται Ε Ξ Ο Χ Α!Η ΒΑΙΟΛΑ ΝΤΕΙΒΙς!
Τι να πω γι αυτήν την ηθοποιό!!με μάγεψε,κρεμόμουν απ τα χείλη της,
κατ αρχάς η μεταμόρφωση της σαν εικόνα ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ!πολύ πετυχημένη αλλά και το ..στήσιμο,οι εκφράσεις της,όοοοολη της η ερμηνεία πραγματικά ΜΑΓΕΥΕΙ!!
Επίσης ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟς Ο Τσάντγουικ Μπόουσμαν δίπλα της,στο ρόλο του ανερχόμενου ταλαντούχου και ταυτόχρονα αντιδραστικού και πληγωμένου (από το παρελθόν του) μουσικού Λέβι.
Οι διάλογοι όπως και οι μονόλογοι που εκτυλίσσονται είναι τόσο μα τόσο ουσιαστικοί!!!
και δεν αφορούν μόνο το θέμα της μουσικής αλλά καυτηριάζουν σε κάθε λέξη,κάθε πρόταση το θέμα της υποτέλειας ,της διάκρισης και της εκμετάλλευσης που υφίσταντο οι μαύροι απο τους λευκούς...

Τελικά για τα όσκαρ όντως θα κονταροχτυπηθούν δίκαια αρκετές άριστες ταινίες!

Την είδα την ταινία πριν κανένα διμηνο στο Netflix και την βρήκα μέτρια, μα πολύ μέτρια έως αδιάφορη...
Το μονο που θυμάμαι από αυτήν είναι η συγκλονιστική ερμηνεία του Boseman!
Όταν τελείωσε έτσι άκομψα, αναρωτήθηκα... τι αυτό ήταν, δεν έχει άλλο;

 

[Thalassaki]

Γνωρίζω πως ανάμεσά μας υπάρχουν αρκετοί λάτρεις των ντοκιμαντέρ. Μια ιδιαίτερη κατηγορία ταινιών που από ότι λέγεται θα είναι από τις πιο δυνατές στα φετινά Όσκαρ.
Όπως είχα αναφέρει σε παλιότερη ανάρτηση οι τελικές υποψήφιες ταινίες στην κατηγορία καλύτερου Ντοκιμαντέρ είναι:

1) The Mole Agent -El Agente Topo της Χιλιανής Maite Alberdi.

Ένα δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ που πρόλαβα και είδα στο πρόσφατο 23ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης όπου και απέσπασε το βραβείο κοινού Fischer του τμήματος Top Docs.
Πρόκειται για μια συγκινητική και απροσδόκητη ιστορία με ήρωα τον 83χρονο «μυστικό πράκτορα» Σέρχιο που διεισδύει σε γηροκομείο ως τρόφιμος, προκειμένου να διαπιστώσει εάν υπάρχουν περιστατικά κακομεταχείρισης.

2) Time του Garrett Bradley που ακόμα δεν έχω δει οπότε και δεν έχω άποψη.

3) Collective - Colectiv του Ρουμάνου Alexander Nanau .

Η ταινία περιστρέφεται γύρω από μια ομάδα ερευνητών δημοσιογράφων σε μια ρουμανική εφημερίδα στο δύσκολο ταξίδι τους να αποκαλύπτουν δημόσια απάτη, διαφθορά και κακοδιοίκηση.
Έκανε επίσημη πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Βενετίας τον Σεπτέμβριο του 2019 και ήδη απέσπασε σημαντικά βραβεία όπως το Βραβείο Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου Prix Arte Καλύτερου ντοκιμαντέρ, Βραβείο Satellite Καλύτερης ταινίας ντοκιμαντέρ και Βραβείο της Εθνικής Ένωσης Κριτικών των ΗΠΑ Καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας.

4) Ο δάσκαλός μου το χταπόδι- My Octopus Teacher το οποίο είχαμε σχολιάσει πρόσφατα και με είχε ενθουσιάσει. Παραγωγή netflix.

5) Crip Camp της βετεράνου των ντοκιμαντέρ Nicole Newnham και του James Lebrecht.
Το ντοκιμαντέρ που είδα μόλις χθες στο netflix και που με έκανε να χάσω τον υπνο μου! Πιστεύω αν και δεν έχω δει ακόμα όλα τα ντοκιμαντέρ της κατηγορίας πως θα πρέπει να είναι αυτό που θα κατακτήσει το χρυσό αγαλματίδιο!

Η Camp Jened όπως πραγματικά ονομαζόταν η κατασκήνωση του φιλμ στα ‘70s, βρισκόταν λίγο πιο κάτω από το Woodstock και παρείχε σε εφήβους με αναπηρίες τη δική τους χίπικη ουτοπία. Την έτρεχαν άνθρωποι που ανήκαν όντως στο κίνημα των χίπηδων και, παρότι κάποιοι από αυτούς που μιλούν στην κάμερα του ντοκιμαντέρ είχαν ενδοιασμούς γιατί δεν είχαν εργαστεί ξανά σε παρόμοιο περιβάλλον, γρήγορα όπως μαρτυρούν κατάλαβαν ότι «το πρόβλημα δεν το είχαν οι κατασκηνωτές, αλλά εμείς η κοινωνία».
Η κατασκήνωση επέτρεπε στα παιδιά να ζουν το καλοκαίρι τους σαν να μην υπάρχει ο έξω κόσμος και αυτό πρακτικά σήμαινε ομαδικά παιχνίδια, κολύμπι στην πισίνα, θορυβώδη τζαμαρίσματα με τα όργανα της κατασκήνωσης, αστεία talent shows, μαγειρέματα και εκδρομές, και συζητήσεις γύρω από κοινόχρηστα τραπέζια όπου όλοι μιλούσαν ισότιμα με τη σειρά τους σχετικά με ζητήματα που τους απασχολούσαν.

Οι απελευθερωτικές εμπειρίες που βίωσαν εκεί οι έφηβοι διαμόρφωσε προσωπικότητες που λίγο αργότερα θα άλλαζαν τον κόσμο.
Η Judy Heumann, ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των ΑΜΕΑ, σύμβουλος στην κατασκήνωση και συνεργάτης στην πορεία της αμερικανικής Πολιτείας ως νομοθέτης, είναι ένα από τα κεντρικά πρόσωπα του ντοκιμαντέρ και νιώθει ότι οφείλει όχι μόνο την καριέρα της, αλλά και τα δικαιώματα που διεκδίκησε και εξασφάλισε εκ μέρους της κοινότητάς της σε εκείνα τα καλοκαίρια.
Ως ενήλικοι πια ‘απόφοιτοι’ της κατασκήνωσης, πολλοί από αυτούς θα διασταυρώνονταν ξανά σε κολέγια, δίνοντας στο ‘Crip Camp’ την αφετηρία της πιο εκπαιδευτικής πλευράς του.

Το κίνημα αυτών των χαρισματικών Ατόμων Με Ειδικές Ικανότητες ήταν η επανάσταση αναπηρίας που άνοιξε το δρόμο στα ίσα δικαιώματα των ΑΜΕΑ στην Αμερική και μετέπειτα στην Ευρώπη και που εξασφαλίστηκε έχοντας ως πυρήνα της αυτά ακριβώς τα παιδιά της Camp Jened που με τον δραματικό , διαρκή και αδιαπραγμάτευτο αγώνα τους κατάφεραν να αλλάξουν τον κόσμο !

Το ντοκιμαντέρ έχει ήδη τιμηθεί με το βραβείο Ιndependent Spirit Award για το Best Documentary Feature καθώς και με το Βραβείο Satellite Καλύτερης ταινίας ντοκιμαντέρ

Υπάρχει διαθέσιμη στο netflix αλλά και στο youtube

 

[romantic woman]

Την είδα την ταινία πριν κανένα διμηνο στο Netflix και την βρήκα μέτρια, μα πολύ μέτρια έως αδιάφορη...
Το μονο που θυμάμαι από αυτήν είναι η συγκλονιστική ερμηνεία του Boseman!
Όταν τελείωσε έτσι άκομψα, αναρωτήθηκα... τι αυτό ήταν, δεν έχει άλλο;

χαχαχα ε αυτό είναι που λέω κάθε φορά και γι αυτό μ αρέσει αυτή εδώ η κουβέντα
...πόσο διαφορετική ματιά μπορεί να έχουμε για το ίδιο πράγμα ,χιχι

Υ.Γ ακόμα δεν μπορώ να χωνέψω πως η ταινία που πρότεινα σαν πάρα πολύ καλή!με τους ιεχωβάδες
στον Γιώργο έφερε νύστα ,πόσο με πλήγωσε
αλλά οκ ακόμα κι έτσι Γιώργο μπορείς να την προτείνεις σαν ...υπνωτικό

 

[Yorgos]

χαχαχα ε αυτό είναι που λέω κάθε φορά και γι αυτό μ αρέσει αυτή εδώ η κουβέντα
...πόσο διαφορετική ματιά μπορεί να έχουμε για το ίδιο πράγμα ,χιχι

Υ.Γ ακόμα δεν μπορώ να χωνέψω πως η ταινία που πρότεινα σαν πάρα πολύ καλή!με τους ιεχωβάδες
στον Γιώργο έφερε νύστα ,πόσο με πλήγωσε
αλλά οκ ακόμα κι έτσι Γιώργο μπορείς να την προτείνεις σαν ...υπνωτικό

Είχα μαγειρέψει και αρνάκι στο φούρνο, μπορεί να μου έπεσε βαρύ, μην το παίρνεις προσωπικά...

 

[bandit650]

μολις ειδα το welcome to the sticks (2008). πολυ καλη. με πολυ γελιο!!

Welcome to the Sticks (2008) - IMDb

 

[mikrh tsopana]

Χθες είδα τους παρόντες, το νέο ντοκιμαντέρ του Γιώργου Αυγερόπουλου για τη διαχείριση της υγιειονομικής κρίσης στην Ελλάδα. Συγχύστηκα λίγο, αλλά ήταν καλή.

 

[thanos75]

Χθες είδα τους παρόντες, το νέο ντοκιμαντέρ του Γιώργου Αυγερόπουλου για τη διαχείριση της υγιειονομικής κρίσης στην Ελλάδα. Συγχύστηκα λίγο, αλλά ήταν καλή.

Με πρόλαβες και ότι ήθελα να γράψω για αυτό. Δυστυχώς λέει πολλές αλήθειες για την πανδημία στην Ελλάδα και ειδικά για το ρόλο των ΜΜΕ στην κατασκευή και παρουσιαση μιας συγκεκριμένης εικόνας- αρεστής προς την κυβέρνηση. Μου άρεσε γενικά ως ντοκιμαντέρ. Ιδιαίτερα μάλιστα μου άρεσε το γεγονός ότι έθιγε πολλές παραμέτρους της υπόθεσης, αλλά και το ότι παρουσίαζε το πώς αναγκάστηκαν να βιώσουν την πανδημία διάφορες κοινωνικες ομαδες (π.χ καλλιτέχνες, πρόσφυγες, κλπ). Αξίζει να το δει κανείς, και νομίζω θα είναι διαθέσιμο μέχρι αύριο

 

[mikrh tsopana]

Με πρόλαβες και ότι ήθελα να γράψω για αυτό. Δυστυχώς λέει πολλές αλήθειες για την πανδημία στην Ελλάδα και ειδικά για το ρόλο των ΜΜΕ στην κατασκευή και παρουσιαση μιας συγκεκριμένης εικόνας- αρεστής προς την κυβέρνηση. Μου άρεσε γενικά ως ντοκιμαντέρ. Ιδιαίτερα μάλιστα μου άρεσε το γεγονός ότι έθιγε πολλές παραμέτρους της υπόθεσης, αλλά και το ότι παρουσίαζε το πώς αναγκάστηκαν να βιώσουν την πανδημία διάφορες κοινωνικες ομαδες (π.χ καλλιτέχνες, πρόσφυγες, κλπ). Αξίζει να το δει κανείς, και νομίζω θα είναι διαθέσιμο μέχρι αύριο

Συμφωνώ ειδικά για τις κοινωνικές ομάδες, αν και νομίζω ότι θα μπορούσε να αναλωθεί περισσότερο στις αστοχίες της κυβέρνησης. Βέβαια όσα έχουν συμβεί το τελευταίο δίμηνο στην Ελλάδα δε συνέβησαν όλο το 2020 οπότε και λίγο λογικό.

 

[Sassenach77]

Γαμάτη ταινία...