Κινηματογραφική κουβέντα....

[thanos75]

Εκείνο που παρατηρώ πάντως είναι ότι φέτος έχουμε στα Όσκαρ πολύ δυνατές αντρικές ερμηνείες. Ποιόν να πρωτοαναφερεις: τον Riz Ahmed (Sound of Silence), τον Γκαρυ Ολντμαν (mank), τον Στίβεν Γιουν (Minari), τον συγχωρεμενο Chadwick Boseman (για το ma Rainey- ωραία τζαζ βιογραφία btw). Μεγάλος συναγωνισμός, αν και έχω ένα προαίσθημα ότι θα θελήσουν να τιμήσουν τον Boseman μετά θάνατον

 

[romantic woman]

Την είδα την περασμένη εβδομάδα και πιστεύω πως δίκαια την βρίσκουμε υποψήφια σε τόσες κατηγορίες.
Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Α΄ Αντρικου, Β΄ Γυναικείου (για μένα φαβορί ο ρόλος της γιαγιάς, αν δεν κάνει την έκπληξη η μονίμως αδικημένη Γκλέν Γκλόουζ για το Hillbilly Elegy ),Πρωτότυπου σεναρίου και Μουσικής που πιστεύω της αξίζει.

Εξαιρετική ταινία. Ήδη κατέχει στο ενεργητικό της αρκετά σημαντικά βραβεία ανάμεσα τους ως καλύτερη αμερικανική ταινία του φετινού Sundance και χρυσής σφαίρας καλύτερης ξενόγλωσσης. Minari - IMDb

Μπορείτε να την βρείτε εκτός netflix και με ελληνικούς υπότιτλους.

Το «Minari» του Λι Άισακ Τσανγκ παρουσιάζει την ιστορία μιας οικογένειας κορεατών που εγκαθίστανται στο Άρκανσας κυνηγώντας το αμερικανικό όνειρο. Ο Στίβεν Γιουν πολύ καλός στον ρόλο του πατέρα ο οποίος σύμφωνα με τις κριτικές από το Sundancε,είναι το δυνατό σημείο της ταινίας.

Την είδα,περίμενα περισσότερα από την ταινία...την βρήκα κάπως κουραστική σε διάρκεια...είναι αργή σε αρκετά σημεία χωρίς λόγο,
εννοείται όμως ότι είναι αρκετά καλή και περνάει μηνύματα στο θεατή,για πρωτότυπο σενάριο όχι καθόλου (κατά την γνώμη μου πάντα εννοείται προσωπικές απόψεις εκφράζουμε),το σενάριο είναι χιλιοειπωμένο....σκηνοθεσίας -φωτογραφίας ,πλάνων ναι εξαιρετικά!όπως και ο ρόλος η υποκριτικη δεινότητα της γιαγιάς ναί!και φυσικά αν υπήρχαν βραβεία για παιδιά με χίλια!
κάθε φορά όταν βλέπω παιδιά σε ταινίες να υποστηρίζουν τους ρόλους τους τόσο μα τόσο πειστικά ΤΡΕΛΛΑΙΝΟΜΑΙ!

Ο σκηνοθέτης αμερικανοκορεάτης κα ο ίδιος βασίζει την ταινία του σε προσωπικά του βιώματα μιας και ο ίδιος μεγάλωσε σε αγροτική περιοχή του Αρκάνσας με του κορεάτες μετανάστες γονείς του και την γιαγιά του!
Η ταινία περιγράφει το κυνήγι του Αμερικανικού ονείρου που έχει απασχολήσει ...μύρια κόσμο μετανάστες και μή για μιά καλύτερη ζωή,
μόνο που ουκ ολίγες φορές και ιδίως όταν το "ονειρο¨αυτό είναι μόνο του ενός μέλους ενός ζευγαριού και όχι και των δύο δημιουργεί προστριβές και συγκρούσεις.

Όσο έβλεπα την ταινία από την αρχή μέχρι το τέλος αυτόματα έκανα τον συνειρμό και έφερα και μιά άλλη διάσταση στο μυαλό μου...
ό,τι έβλεπα να συμβαίνει χρονικά στο ...τότε της ταινίας και στην αμερική βλέπω να συμβαίνει πολλάκις στο ΤΩΡΑ και γύρω μας (τουλάχιστον γύρω μου)και ομολογώ ότι λιγάκι εκνευρίστηκα
τι εννοω΄....
στα ζευγάρια κατά κόρον βλέπω τον εγωκεντρισμό των ανδρών και τις αποφάσεις τους για μιά αλλαγή ζωής όλης της οικογένειας ή στο πλαίσιο δήθεν για καλύτερη ζωή των παιδιών κλπ(ενώ κατ ουσία είναι καθαρά ΔΙΚΗ τους εσωτερική παρόρμησηη και ανάγκη)ή στο πλαίσιο πραγματικής βλέψης και διορατικότητας για ένα καλύτερο μέλλον.
Στην ταινία θα δείτε και μόνοι σας τί? παραδέχεται ο σύζυγος
Οι αποφάσεις όμως αυτές ΔΕΝ συζητιούνται με την σύζυγο είτε αυτή είναι μιά απλή εργάτρια όπως στην ταινία,είτε σύγχρονη εργαζόμενη σημερινή γυναίκαι είτε επιστήμων κλπ
Δυστυχώς ΚΑΙ στις μέρες μας ...και έχω πολλά παραδείγματα γύρω μου η γυναίκα καλείται είτε να υποχωρήσει με τα συνεπακόλουθα...κατάθλιψη?κακές σχέσεις συζυγικές,επιπτώσεις στα παιδιά!!
είτε να πάρει τα μπογαλάκια της και να φύγει..
Σπάνια η σχεδόν ποτέ δεν έχω δεί το αντίθετο,

για να επανέλθω στην ταινία,
το φινάλε ολέθριο και τραγικό ,αλλά και με μιά νότα ελπίδος και αισιοδοξίας ....

Συγγνώμη για το κατεβατό αλλά η ταινία αυτό μου έβγαλε...

 

[thanos75]

Πάρα πολύ σωστή προσέγγιση. Ο Κορεατης μπαμπάς θα μπορούσε στην πραγματικότητα να ήταν σχεδόν ο οποιοσδήποτε Έλληνας οικογενειάρχης των δεκαετιών 60, 70, 80...Η πατριαρχία φαίνεται να έχει κάποια κοινά χαρακτηριστικά σε όλο τον κόσμο- ανεξαρτήτως εθνικών κ φυλετικών ιδιαιτεροτήτων. Επίσης πόσο "ελληνικό" μου φάνηκε το ότι η γιαγια έρχεται να ζήσει με κόρη, γαμπρό, κ εγγόνια - όπως πολύ "ελληνικές" σε κάποιο βαθμό μου φάνηκαν οι αναταράξεις που προκαλεί αυτή η συγκατοίκηση

 

[romantic woman]

Πάρα πολύ σωστή προσέγγιση. Ο Κορεατης μπαμπάς θα μπορούσε στην πραγματικότητα να ήταν σχεδόν ο οποιοσδήποτε Έλληνας οικογενειάρχης των δεκαετιών 60, 70, 80...Η πατριαρχία φαίνεται να έχει κάποια κοινά χαρακτηριστικά σε όλο τον κόσμο- ανεξαρτήτως εθνικών κ φυλετικών ιδιαιτεροτήτων. Επίσης πόσο "ελληνικό" μου φάνηκε το ότι η γιαγια έρχεται να ζήσει με κόρη, γαμπρό, κ εγγόνια - όπως πολύ "ελληνικές" σε κάποιο βαθμό μου φάνηκαν οι αναταράξεις που προκαλεί αυτή η συγκατοίκηση

μού είχες λείψει βρε Θάνο για αρκετό καιρό απείχες,
χαίρομαι για την επανένταξη σου χιχι

 

[thanos75]

μού είχες λείψει βρε Θάνο για αρκετό καιρό απείχες,
χαίρομαι για την επανένταξη σου χιχι

Αχ...ας όψεται η καραντίνα , να'σαι καλά ρομαντικό κορίτσι

 

[fenia42]

Πάρα πολύ σωστή προσέγγιση. Ο Κορεατης μπαμπάς θα μπορούσε στην πραγματικότητα να ήταν σχεδόν ο οποιοσδήποτε Έλληνας οικογενειάρχης των δεκαετιών 60, 70, 80...Η πατριαρχία φαίνεται να έχει κάποια κοινά χαρακτηριστικά σε όλο τον κόσμο- ανεξαρτήτως εθνικών κ φυλετικών ιδιαιτεροτήτων. Επίσης πόσο "ελληνικό" μου φάνηκε το ότι η γιαγια έρχεται να ζήσει με κόρη, γαμπρό, κ εγγόνια - όπως πολύ "ελληνικές" σε κάποιο βαθμό μου φάνηκαν οι αναταράξεις που προκαλεί αυτή η συγκατοίκηση

Στην πραγματικότητα με τη Νότια Κορέα , αν και ανατολικό ασιατικό κράτος, μοιραζόμαστε πάρα πολλά κοινά και ακόμα και σε σειρές ή ταινίες μπορεί κανείς να το διαπιστώσει. Αυτό είναι εύλογο καθώς οι Κορεάτες αγαπούν την αρχαία μας ιστορία και μυθολογία κι έχουν επηρεαστεί από την τραγωδία -διδάσκονται και στα σχολεία αρχαίο ελληνικό δράμα. Επίσης είναι συντηρητική κοινωνία και καθαρά πατριαρχική ενώ η πλειοψηφία τους είναι Χριστιανοί. Θα εκπλαγεί κανείς αν εντρυφήσει στην κουλτούρα τους και δει πόσα κοινά μοιραζόμαστε. Σε αντίθεση με την Ιαπωνία και την Κίνα που έχουν πχ κομοφουκιανικές επιρροές και η φιλοσοφία τους είναι αρκετά διαφορετική.
Ον τόπικ τώρα, μόλις είδα την υποψήφια ταινία για όσκαρ Promising Young Woman με φεμινιστική θεματολογία που θίγει την κουλτούρα του βιασμού και όλα τα στερεότυπα με τα οποία αυτή συνδέεται. Μια καλή απάντηση επιτέλους σε όλα όσα ακόμα και σήμερα προσπαθούμε να κατοχυρώσουμε ως ανθρώπινα δικαιώματα.

 

[Thalassaki]

Στην πραγματικότητα με τη Νότια Κορέα , αν και ανατολικό ασιατικό κράτος, μοιραζόμαστε πάρα πολλά κοινά και ακόμα και σε σειρές ή ταινίες μπορεί κανείς να το διαπιστώσει. Αυτό είναι εύλογο καθώς οι Κορεάτες αγαπούν την αρχαία μας ιστορία και μυθολογία κι έχουν επηρεαστεί από την τραγωδία -διδάσκονται και στα σχολεία αρχαίο ελληνικό δράμα. Επίσης είναι συντηρητική κοινωνία και καθαρά πατριαρχική ενώ η πλειοψηφία τους είναι Χριστιανοί. Θα εκπλαγεί κανείς αν εντρυφήσει στην κουλτούρα τους και δει πόσα κοινά μοιραζόμαστε. Σε αντίθεση με την Ιαπωνία και την Κίνα που έχουν πχ κομοφουκιανικές επιρροές και η φιλοσοφία τους είναι αρκετά διαφορετική.

Έχεις απόλυτο δίκιο για όσα γράφεις για την Νότια Κορέα αγαπητή fenia42.

Πριν αρκετά χρόνια είχα την τύχη να ζήσω για ένα χρόνο εκεί και ειλικρινά οι Νότιοκορεάτες με εξέπλητταν καθημερινά. Μέχρι να πάω πίστευα πως θα συναντήσω έναν λαό μικρογραφία των Κινέζων απλώς με κάποιες Ιαπωνικές επιρροές όμως δεν ήταν τελικά έτσι.
Οι νοτιοκορεάτες είναι μια αρκετά συντηρητική κοινωνία με έντονο σεβασμό στις αρχές της πατριαρχικής οικογένειας και τις παραδόσεις. Ο σεβασμός που θρέφουν δε για τους ηλικιωμένους γενικότερα και ειδικότερα για τους προγόνους τους είναι υποδειγματικός.

Οι άντρες οι οποίοι εργάζονται σκληρά με κύριο στόχο την οικογενειακή ευημερία, θεωρούνται όντως αρχηγοί της οικογένειας χωρίς όμως αυτό να τους καθιστά σωβινιστές αλλά απλώς υπεύθυνους για τις σημαντικές αποφάσεις που αφορούν την οικογένεια. Οι γυναίκες εργάζονται πολύ σκληρά επίσης μέχρι και τα βαθιά γεράματα και ειλικρινά είναι από τις πιο σκληρά οικειοθελώς εργαζόμενες που έχω συναντήσει ποτέ.

Το επίπεδο της εκπαίδευσης είναι πολύ υψηλό και πράγματι στα σχολεία τους διδάσκονται από Ελληνική μυθολογία, μέχρι και τους μύθους του Αισώπου. Στις μεγαλύτερες τάξεις υπάρχουν επίσης μαθήματα επιλογών στα οποία οι έφηβοι Νοτιοκορεάτες μπορούν να επιλέξουν στοιχεία Ελλήνων φιλοσόφων, αρχαιοελληνικού θεάτρου και αρχαιοελληνικής γλώσσας. Υπάρχει δε αντίστοιχη έδρα Αρχαίων Ελληνικών στο πανεπιστήμιο όπως και στην Ιαπωνία και γενικότερα και οι δύο λαοί τρέφουν μεγάλη εκτίμηση σε κάθε τι Ελληνικό. Θα μου μείνουν ανεξίτηλες οι μνήμες που είχα από νεαρές Κορεατισούλες που συνάντησα τυχαία σε ένα καφέ που ήμουν θαμώνας, να μου απαγγέλλουν αποφθέγματα του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη σε άπταιστα αρχαία Ελληνικά, εξηγώντας μου μάλιστα και την αξία που είχε για αυτές η επαφή τους με τους Έλληνες φιλοσόφους!

 

[Thalassaki]

Εκείνο που παρατηρώ πάντως είναι ότι φέτος έχουμε στα Όσκαρ πολύ δυνατές αντρικές ερμηνείες. Ποιόν να πρωτοαναφερεις: τον Riz Ahmed (Sound of Silence), τον Γκαρυ Ολντμαν (mank), τον Στίβεν Γιουν (Minari), τον συγχωρεμενο Chadwick Boseman (για το ma Rainey- ωραία τζαζ βιογραφία btw). Μεγάλος συναγωνισμός, αν και έχω ένα προαίσθημα ότι θα θελήσουν να τιμήσουν τον Boseman μετά θάνατον

Αν και δεν έχω δει ακόμα τον Γκαρυ Ολντμαν στο Mank και το Antony Hopkins στο Father και απουσιάζοντας απο τις υποψηφιότητες η κορυφαία για μένα ερμηνεία του Delroy Lindo στην μεγάλη αδικημένη των Οσκαρικών υποψηφιοτήτων "Da 5 blood", προβλέπω το αγαλματίδιο να πηγαίνει στον Chadwick Boseman για την συγκλονιστικότερη ανδρική ερμηνεία που είδα φέτος ή στον εξαιρετικό επίσης Riz Ahmed της πολύ καλής ταινίας Sound of Silence που θα πρέπει σίγουρα να πάρει το oscar Ήχου για την μοναδική αίσθηση που καταφέρνει να μας δώσει μέσα απο τον πειραγμένο μέχρι και εντελώς ανύπαρκτο ήχο πίσω απο τα αυτιά των κωφών.

 

[romantic woman]

Είδα κι εγώ την Ρουμάνικη ταινία

"4 ΜΗΝΕς,3 ΕΒΔΟΜΑΔΕς,2 ΜΕΡΕς"

Φοβερή,ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ!!
Βλέπουμε μιά κοπέλα στην κομμουνιστική Ρουμανία του 1987 (όπου ήταν αδιανόητο να ακουσθεί καν η λέξη έκτρωση)να προσπαθεί με την φίλη της να βρεί λύση στο πρόβλημα της...
βρίσκει τον κατάλληλο"γιατρό"μόνο που το τίμημα που καλούνται να πληρώσουν είναι αποτρόπαιο!
Η ταινία βέβαια εστιάζει περισσότερο στο γεγονός αυτό καθ εαυτό της έκτρωσης παρά στο τίμημα...
Παρ όλο που η ταινία αναφέρεται στο κομμουνιστικό καθεστώς εν ετει 1987 στη Ρουμανία,
καθάρματα και κτήνη υπάρχουν και σήμερα και στις δημοκρατικές προηγμένες κοινωνίες μας...
άλλωστε τα ΖΟΥΜΕ στο πετσί μας τους τελευταίους μήνες,
κτηνώδεις συμπεριφορές υπήρχαν και υπάρχουν,οι αιτίες κα οι αφορμές είναι αυτές που διαφοροποιούνται,
επίσης κάτι άλλο που εμένα τολάχιστον με σόκαρε..οι ουρές στο σούπερ μάρκετ όπως και η ερημιά στους δρόμους της πόλης τη νύχτα ,με τις σειρήνες των περιπολικών να ακούγονται ενώ μέσα στα σπίτια και στα ξενοδοχεία γιορτάζανε!!ΤΟΤΕ εφταιγε ο κομμουνισμός,ΤΩΡΑ απλά λέγεται κορωνοιός, το αποτέλεσμα σοκαριστικά σχεδόν ίδιο

 

[romantic woman]

Και ήρθε η ώρα για το

"Η ΘΡΥΛΙΚΗ ΜΑ ΡΕΙΝΙ"!!!!!

Αλλη μιά εξαιρετική ταινία που σίγουρα δεν θα φύγει από τη βραδιά των Όσκαρ χωρίς ένα τουλάχιστον!αγαλματίδιο

Αν και "θεατρική "ταινία μιας και γυρίζεται εξ ολοκλήρου σχεδόν σ ένα στούντιο ηχογράφησης δεν βαρέθηκα καθόλου!
Ο Σκηνοθέτης μας μεταφέρει ένα μέρος της ζωής της ταλαντούχας πλήν όμως εκκεντρικής και δύστροπης τραγουδίστριας της τζαζ Μα Ρέινι που μεσουρανούσε στον νότο της Αμερικής δεκαετία 1920,την οποία υποδύεται Ε Ξ Ο Χ Α!Η ΒΑΙΟΛΑ ΝΤΕΙΒΙς!
Τι να πω γι αυτήν την ηθοποιό!!με μάγεψε,κρεμόμουν απ τα χείλη της,
κατ αρχάς η μεταμόρφωση της σαν εικόνα ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ!πολύ πετυχημένη αλλά και το ..στήσιμο,οι εκφράσεις της,όοοοολη της η ερμηνεία πραγματικά ΜΑΓΕΥΕΙ!!
Επίσης ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟς Ο Τσάντγουικ Μπόουσμαν δίπλα της,στο ρόλο του ανερχόμενου ταλαντούχου και ταυτόχρονα αντιδραστικού και πληγωμένου (από το παρελθόν του) μουσικού Λέβι.
Οι διάλογοι όπως και οι μονόλογοι που εκτυλίσσονται είναι τόσο μα τόσο ουσιαστικοί!!!
και δεν αφορούν μόνο το θέμα της μουσικής αλλά καυτηριάζουν σε κάθε λέξη,κάθε πρόταση το θέμα της υποτέλειας ,της διάκρισης και της εκμετάλλευσης που υφίσταντο οι μαύροι απο τους λευκούς...

Τελικά για τα όσκαρ όντως θα κονταροχτυπηθούν δίκαια αρκετές άριστες ταινίες!

 

[thanos75]

Και ήρθε η ώρα για το

"Η ΘΡΥΛΙΚΗ ΜΑ ΡΕΙΝΙ"!!!!!

Αλλη μιά εξαιρετική ταινία που σίγουρα δεν θα φύγει από τη βραδιά των Όσκαρ χωρίς ένα τουλάχιστον!αγαλματίδιο

Αν και "θεατρική "ταινία μιας και γυρίζεται εξ ολοκλήρου σχεδόν σ ένα στούντιο ηχογράφησης δεν βαρέθηκα καθόλου!
Ο Σκηνοθέτης μας μεταφέρει ένα μέρος της ζωής της ταλαντούχας πλήν όμως εκκεντρικής και δύστροπης τραγουδίστριας της τζαζ Μα Ρέινι που μεσουρανούσε στον νότο της Αμερικής δεκαετία 1920,την οποία υποδύεται Ε Ξ Ο Χ Α!Η ΒΑΙΟΛΑ ΝΤΕΙΒΙς!
Τι να πω γι αυτήν την ηθοποιό!!με μάγεψε,κρεμόμουν απ τα χείλη της,
κατ αρχάς η μεταμόρφωση της σαν εικόνα ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ!πολύ πετυχημένη αλλά και το ..στήσιμο,οι εκφράσεις της,όοοοολη της η ερμηνεία πραγματικά ΜΑΓΕΥΕΙ!!
Επίσης ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟς Ο Τσάντγουικ Μπόουσμαν δίπλα της,στο ρόλο του ανερχόμενου ταλαντούχου και ταυτόχρονα αντιδραστικού και πληγωμένου (από το παρελθόν του) μουσικού Λέβι.
Οι διάλογοι όπως και οι μονόλογοι που εκτυλίσσονται είναι τόσο μα τόσο ουσιαστικοί!!!
και δεν αφορούν μόνο το θέμα της μουσικής αλλά καυτηριάζουν σε κάθε λέξη,κάθε πρόταση το θέμα της υποτέλειας ,της διάκρισης και της εκμετάλλευσης που υφίσταντο οι μαύροι απο τους λευκούς...

Τελικά για τα όσκαρ όντως θα κονταροχτυπηθούν δίκαια αρκετές άριστες ταινίες!

Καταπληκτικές ερμηνείες πραγματικά τόσο από τη Βαιολα Ντέιβις, όσο και από τον Τσαντγουικ Μποουζμαν, για μια ταινία- αφιερωμα σε μια μεγάλη κυρία της αμερικανικής τζαζ. Μάλιστα ο Μπάρακ Ομπάμα είχε αναφέρει ότι ήταν η αγαπημένη του ταινία για το 2020. Και οι δύο πρωταγωνιστές θα παίξουν δυνατά για τα Όσκαρ Α Ανδρικού κ Γυναικείου Ρόλου

 

[Thalassaki]

Βλέποντας πως δεν είμαι η μόνη που έχω μπει σε οσκαρικό σαφάρι αναζητώντας να δω όσο περισσότερες ταινίες και ντοκιμαντέρ μπήκαν στην τελική λίστα των υποψηφιοτήτων έχω να προτείνω μια εκπληκτική ταινία που είδα χθες βράδυ. Από τη μεγάλη σχολή του σκανδιναβικού κινηματογράφου με την υπογραφή του διακεκριμένου σκηνοθέτη και σεναριογράφου Thomas Vinterberg,(Οικογενειακή γιορτή), όπου μαζί με τον Lars von Trier συνέγραψαν το μανιφέστο
Δογμα 95.

Η τελευταία του ταινία και μια από τις πέντε τελικές υποψήφιες για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας,
'Ασπρο πάτο-( Another round- Druk)-2020

Μια ομάδα παλιών φίλων διδάσκει σε ένα τοπικό λύκειο. Ο Martin (Mads Mikkelsen) είναι καθηγητής ιστορίας, παντρεμένος με δύο παιδιά, που έχει χάσει κάθε ενθουσιασμό τόσο για την οικογενειακή ζωή του όσο και για την διδασκαλία του και τους μαθητές του. Μια νύχτα βγαίνει με τους φίλους του, ο ένας εκ των οποίων αναφέρει μια περίεργη ιδέα: βασισμένος στο έργο του ψυχίατρου Skarderud, υποστηρίζει πως οι άνθρωποι γεννιούνται με επίπεδα αλκοόλ στο αίμα τους κάτω του επιθυμητού ορίου (0,05%), όριο που πρέπει να φτάσουν για να επιτύχουν μια σωρεία θετικών αποτελεσμάτων, όπως είναι η αυξημένη κοινωνικότητα, η χαλάρωση, η μείωση του στρες και των αναστολών κλπ. Ο Martin, σε συνεχή απογοήτευση με την μετριότητα της ζωής του, αρχίζει και εφαρμόζει αυτήν την θεωρία, πίνοντας στο σχολείο. Σύντομα οι τέσσερις φίλοι ξεκινούν ένα πείραμα, δηλαδή να διατηρούν διαρκώς το επίπεδο αλκοόλ στο αίμα τους άνω του 0,05% και να δουν τι συνέπειες θα επιφέρει αυτό στην καθημερινότητά τους. Όταν όμως η παρέα των ήδη αλκοολικών φίλων με πρόφαση αποφασίζει να αυξήσει την δόση αλκοόλ, πιέζοντας προς επικίνδυνα όρια. Οι επιπτώσεις-για κάποιους τραγικές- δεν αργούν να φανούν…

Όταν η στατικότητα και η ανία διακατέχει τις ζωές των πρωταγωνιστών συγκρούονται με επιθυμίες και όνειρα ζητώντας ικανοποίηση. Η εύκολη λύση, - σε μια κοινωνία που σχεδόν όλοι βρίσκουν την ίδια διέξοδο- είναι το ποτό. Μια απόλαυση που σύντομα βγαίνει εκτός ορίου και ελέγχου.
Καθημερινά και όλη μέρα πίνουν,κάτι που αρχικά λειτουργεί. Και οι τέσσερις βρίσκουν μια “νέα” αυτοπεποίθηση, περισσότερη ενέργεια, μια ανανεωμένη “σύνδεση” με την εργασία τους και τις σχέσεις τους. Λίγο βότκα στο μπουκάλι του νερού ή μια “πρέζα” μπέρμπον στον πρωινό καφέ είναι το μόνο που τούς χρειάζεται.

Ο φρέσκος αέρας που αποπνέει η νέα ταινία του Vinterberg (υποψήφιου για το Όσκαρ Σκηνοθεσίας) δεν είναι το μόνο θετικό στοιχείο της καθώς η ερμηνεία του Μικελσεν όχι απλώς ανταποκρίνεται αλλά και ξεπερνά σε κάθε προσδοκία. Μια ερμηνεία με τέτοιο εύρος που κινείται χορευτικά ανάμεσα σε τόσα συναισθήματα που οπτικοποιούνται άψογα χάρη στον χαρισματικό Δανό που δε μπορείς παρά να μένεις άναυδος.

Το μόνο σίγουρο είναι πως ακόμα και αν δεν καταφέρει να αποσπάσει το χρυσό αγαλματίδιο στην κατηγορία της , είναι μια ταινία που θα την θυμόμαστε και θα την συζητάμε για χρόνια.
Ήδη έχει αποσπάσει πληθώρα βραβείων και πρόσφατα σάρωσε τα βραβεία της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου κατακτώντας τα βραβεία καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας ,σεναρίου, καθώς και Α' ανδρικού ρόλου για τον πρωταγωνιστή Μαντς Μίκελσεν.