Κινηματογραφική κουβέντα....

[ευαγγελια]

Ο καθεις με τα γούστα του

 

[tripakias]

Νταξ παω πασο. Κι εμενα μ'αρεσουν οι σκουροχρωμοι. Γραφουν πολυ καλυτερα στο ματι.

 

[DESAPARECIDO23]

Προσφατα ειδα το http://www.imdb.com/title/tt1753887/?ref_=ttpl_pl_tt ,λεει για την ιστορια 3 φιλων με αναπηρια οι οποιοι αποφασιζουν να ταξιδεψουν απο το βελγιο σε γαλλια ισπανια...αξιζει να την δειτε.αααα η ταινια βασιζετε σε αληθινα γεγονοτα,την εχει το online filmer.

 

[Yorgos]

Έχω δει κι έχω δει πανηλίθιες αμερικάνικες ταινίες, αλλά η σημερινή είναι από άλλο ανέκδοτο. Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν γνωρίζω τον τίτλο αφού την πέτυχα στο ζάπινγκ μόνο στο τελευταίο εικοσάλεπτο (πάλι καλά, δε θα άντεχα περισσότερο). Δεν είχα κανένα λόγο να τη δω, αλλά είδα ανφέρθηκε η Κούβα και λέω ας ρίξω μια ματιά. Την πέτυχα στο σημείο όπου κάτι φοβερό συνέβη στην Αμερική, γιατί ο Ουιλ Σμιθ (τέρας ηθοποιίας) και ο χοντρός συνάδελφός του (κανείς δεν μπορεί να είναι τόσο χοντρός στις Ειδικές Δυνάμεις, έλεος) κρατάνε το κεφάλι τους και ορκίζονται να πάρουν εκδίκηση από κάποιον Τάπια που είναι ένα κάθαρμα που ζει στην Κούβα, κάνει ξέπλυμα χρημάτων για τον Κάστρο και θα δει τι έχει να πάθει ο αλήτης. Α τον παλιάνθρωπο.

Ανοίγει η πόρτα, μπαίνουν και κάτι άλλοι τον Ειδικών Δυνάμεων, λένε ότι είναι κι αυτοί badboys κι ότι θα πάνε όλοι μαζί στην Κούβα να σκοτώσουν αυτόν τον Τάπια. Ένας μάλιστα έχει κι έναν αδερφό που είναι στους Alpha66 (τρομοκρατική οργάνωση Κουβανών του Μαϊάμι που έχει ως χόμπι να πυροβολεί τουρίστες στην παραλία του Βαραδέρο, να ανατινάσσει αεροπλάνα και να κάνει βιολογικό πόλεμο, καλοί άνθρωποι δηλαδή), ο οποίος βρίσκεται στην Κούβα και έχει πρόσβαση σε ένοπλους, καταφύγια και άντρες (ναι, ναι στην Κούβα όλα αυτά).


Μαζεύονται που λέτε όλοι και πάνε στην Κούβα σε μια επιχείρηση αστραπή. Φυσικά όταν φτάνουν στην Κούβα βλέπει κανείς εκπληκτικά πράγματα:

- Βρετανική αποικιακή αρχιτεκτονική (ειδικά τα μπαλκόνια με νοοτροπία Τζαμάικα είναι κλασική Αβάνα λέμε)

- Ξύλινα κτίρια, συμπεριλαμβανομένης της βίλας του Τάπια. Δεν πειράζει που δεν υπάρχουν τέτοια σπίτια στην Κούβα (τυφώνες; Χελόου; ), ο Ουιλ Σμιθ να είναι καλά γιατί όπως θα φανταστήκατε πρέπει να την ανατινάξουν τη βίλα αυτού του αλήτη και όσο να’ ναι οι ξύλινες επαύλεις είναι φτηνότερες για το μπάτζετ της ταινίας

- Τα αυτοκίνητα έχουν πινακίδες με δύο γράματα (παλιά είχαν τρία, με την αλλαγή των πινακίδων έχουν ένα… αλλά δύο δεν υπήρχαν ποτέ, είναι και γκαντέμηδες)

- Υπάρχουν τεράστιες ταμπέλες με διαφημίσεις στους δρόμους (κάποιος να τους πει ότι η Κούβα είναι κομουνιστικό κράτος και απαγορεύονται οι διαφημίσεις)

- Σε κάποια φάση περνάνε δίπλα από μία botanica, δηλαδή ένα παραδοσιακό βουντουμάγαζο της Αϊτής. Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα στην Κούβα, αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες.

- Οι “στρατιώτες του Κάστρο” είναι ντυμένοι με τις στολές παραλλαγής των ΗΠΑ κι όχι της Κούβας. Σου λέει ο σκηνοθέτης, αφού ντύνονται έτσι στις ΗΠΑ, έτσι θα είναι παντού. Πάλι καλά που δεν τους έβαλε να τρώνε ντόνατς και να ντύνονται στο Halloween.

- Τα στρατιωτικά οχήματα της Κούβας αντί για πράσινες πινακίδες, έχουν πινακίδες ΙΧ. Οι δε φρουροί έχουν κόκκινους μπερέδες (τα μπλέξανε με τους αλεξιπτωτιστές του Τσάβες)

- Αφού μπαμ-μπουμ γκρεμίζουν το σπίτι, ανατινάσσουν την πισίνα, βουτάνε την αιχμάλωτη (που τρέχει με εικοσάποντα τακούνια, μην ξεχνιόμαστε), σκοτώνουν όλους τους κακούς (αλλά όχι μια γιαγιά που τους πυροβολεί με κοντόκαννη καραμπίνα, γιαγιάδες δε σκοτώνουν οι Αμερικάνοι, το σωστό να λέγεται), πάνε στο… Γουαντάναμο οδηγώντας (!) αφού πρώτα περάσουν μέσα από εργαστήρια κοκαϊνης (τίγκα στην κοκαϊνη η Κούβα παιδιά, παντού πρεζάκια βλέπεις), μέσα από φαβέλες από τσίγκο (βάλαμε και λίγο από Βραζιλία να είμαστε “ιν”), περνάνε από τροπική βλάστηση (δεν πειράζει που το Γουαντάναμο είναι στην έρημο… λεπτομέρειες! Φύτρωσε ζούγκλα βρε αδερφέ) και φτάνουν σε ένα φράχτη που αν τον πηδήξεις είσαι μέσα στο Γουαντάναμο (όπου φυσικά έχει και ταμπέλες). Έτσι απλά είναι τα πράγματα. Το ότι υπάρχει ζώνη χιλιομέτρων αποκλεισμού και είναι το πιο ναρκοθετημένο σημείο στον κόσμο μετά τα σύνορα Βορείου και Νοτίου Κορέας είναι βέβαια trivial.

Φυσικά όλα πάνε καλά στο τέλος, κερδίζουν οι καλοί, ο Ουιλ Σμιθ φιλάει και τη μαυρούλα (που δεν έχει χάσει το μεϊκ απ ή τα τακούνια της ανάμεσα σε εκρήξεις, πυροβολισμούς, καταδιώξεις, νάρκες, βουτιές σε λίμνες, φαβέλες κλπ) και ο φίλος του ο χοντρός λέει κάτι αστεία Σεφερλίδικα.

Μεγαλούργημα. Μην το χάσετε. Απ’ τις δέκα καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Εντάξει, ας μην είμαστε τόσο μετριοπαθείς, ίσως η καλύτερη. ΕΠΟΣ.

 

[Kanel28]

Έχω δει κι έχω δει πανηλίθιες αμερικάνικες ταινίες, αλλά η σημερινή είναι από άλλο ανέκδοτο. Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν γνωρίζω τον τίτλο αφού την πέτυχα στο ζάπινγκ μόνο στο τελευταίο εικοσάλεπτο (πάλι καλά, δε θα άντεχα περισσότερο). Δεν είχα κανένα λόγο να τη δω, αλλά είδα ανφέρθηκε η Κούβα και λέω ας ρίξω μια ματιά. Την πέτυχα στο σημείο όπου κάτι φοβερό συνέβη στην Αμερική, γιατί ο Ουιλ Σμιθ (τέρας ηθοποιίας) και ο χοντρός συνάδελφός του (κανείς δεν μπορεί να είναι τόσο χοντρός στις Ειδικές Δυνάμεις, έλεος) κρατάνε το κεφάλι τους και ορκίζονται να πάρουν εκδίκηση από κάποιον Τάπια που είναι ένα κάθαρμα που ζει στην Κούβα, κάνει ξέπλυμα χρημάτων για τον Κάστρο και θα δει τι έχει να πάθει ο αλήτης. Α τον παλιάνθρωπο.

Ανοίγει η πόρτα, μπαίνουν και κάτι άλλοι τον Ειδικών Δυνάμεων, λένε ότι είναι κι αυτοί badboys κι ότι θα πάνε όλοι μαζί στην Κούβα να σκοτώσουν αυτόν τον Τάπια. Ένας μάλιστα έχει κι έναν αδερφό που είναι στους Alpha66 (τρομοκρατική οργάνωση Κουβανών του Μαϊάμι που έχει ως χόμπι να πυροβολεί τουρίστες στην παραλία του Βαραδέρο, να ανατινάσσει αεροπλάνα και να κάνει βιολογικό πόλεμο, καλοί άνθρωποι δηλαδή), ο οποίος βρίσκεται στην Κούβα και έχει πρόσβαση σε ένοπλους, καταφύγια και άντρες (ναι, ναι στην Κούβα όλα αυτά).


Μαζεύονται που λέτε όλοι και πάνε στην Κούβα σε μια επιχείρηση αστραπή. Φυσικά όταν φτάνουν στην Κούβα βλέπει κανείς εκπληκτικά πράγματα:

- Βρετανική αποικιακή αρχιτεκτονική (ειδικά τα μπαλκόνια με νοοτροπία Τζαμάικα είναι κλασική Αβάνα λέμε)

- Ξύλινα κτίρια, συμπεριλαμβανομένης της βίλας του Τάπια. Δεν πειράζει που δεν υπάρχουν τέτοια σπίτια στην Κούβα (τυφώνες; Χελόου; ), ο Ουιλ Σμιθ να είναι καλά γιατί όπως θα φανταστήκατε πρέπει να την ανατινάξουν τη βίλα αυτού του αλήτη και όσο να’ ναι οι ξύλινες επαύλεις είναι φτηνότερες για το μπάτζετ της ταινίας

- Τα αυτοκίνητα έχουν πινακίδες με δύο γράματα (παλιά είχαν τρία, με την αλλαγή των πινακίδων έχουν ένα… αλλά δύο δεν υπήρχαν ποτέ, είναι και γκαντέμηδες)

- Υπάρχουν τεράστιες ταμπέλες με διαφημίσεις στους δρόμους (κάποιος να τους πει ότι η Κούβα είναι κομουνιστικό κράτος και απαγορεύονται οι διαφημίσεις)

- Σε κάποια φάση περνάνε δίπλα από μία botanica, δηλαδή ένα παραδοσιακό βουντουμάγαζο της Αϊτής. Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα στην Κούβα, αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες.

- Οι “στρατιώτες του Κάστρο” είναι ντυμένοι με τις στολές παραλλαγής των ΗΠΑ κι όχι της Κούβας. Σου λέει ο σκηνοθέτης, αφού ντύνονται έτσι στις ΗΠΑ, έτσι θα είναι παντού. Πάλι καλά που δεν τους έβαλε να τρώνε ντόνατς και να ντύνονται στο Halloween.

- Τα στρατιωτικά οχήματα της Κούβας αντί για πράσινες πινακίδες, έχουν πινακίδες ΙΧ. Οι δε φρουροί έχουν κόκκινους μπερέδες (τα μπλέξανε με τους αλεξιπτωτιστές του Τσάβες)

- Αφού μπαμ-μπουμ γκρεμίζουν το σπίτι, ανατινάσσουν την πισίνα, βουτάνε την αιχμάλωτη (που τρέχει με εικοσάποντα τακούνια, μην ξεχνιόμαστε), σκοτώνουν όλους τους κακούς (αλλά όχι μια γιαγιά που τους πυροβολεί με κοντόκαννη καραμπίνα, γιαγιάδες δε σκοτώνουν οι Αμερικάνοι, το σωστό να λέγεται), πάνε στο… Γουαντάναμο οδηγώντας (!) αφού πρώτα περάσουν μέσα από εργαστήρια κοκαϊνης (τίγκα στην κοκαϊνη η Κούβα παιδιά, παντού πρεζάκια βλέπεις), μέσα από φαβέλες από τσίγκο (βάλαμε και λίγο από Βραζιλία να είμαστε “ιν”), περνάνε από τροπική βλάστηση (δεν πειράζει που το Γουαντάναμο είναι στην έρημο… λεπτομέρειες! Φύτρωσε ζούγκλα βρε αδερφέ) και φτάνουν σε ένα φράχτη που αν τον πηδήξεις είσαι μέσα στο Γουαντάναμο (όπου φυσικά έχει και ταμπέλες). Έτσι απλά είναι τα πράγματα. Το ότι υπάρχει ζώνη χιλιομέτρων αποκλεισμού και είναι το πιο ναρκοθετημένο σημείο στον κόσμο μετά τα σύνορα Βορείου και Νοτίου Κορέας είναι βέβαια trivial.

Φυσικά όλα πάνε καλά στο τέλος, κερδίζουν οι καλοί, ο Ουιλ Σμιθ φιλάει και τη μαυρούλα (που δεν έχει χάσει το μεϊκ απ ή τα τακούνια της ανάμεσα σε εκρήξεις, πυροβολισμούς, καταδιώξεις, νάρκες, βουτιές σε λίμνες, φαβέλες κλπ) και ο φίλος του ο χοντρός λέει κάτι αστεία Σεφερλίδικα.

Μεγαλούργημα. Μην το χάσετε. Απ’ τις δέκα καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Εντάξει, ας μην είμαστε τόσο μετριοπαθείς, ίσως η καλύτερη. ΕΠΟΣ.

Αυτό είδες; http://www.imdb.com/title/tt0172156/
Χαχα

 

[tripakias]

Έχω δει κι έχω δει πανηλίθιες αμερικάνικες ταινίες, αλλά η σημερινή είναι από άλλο ανέκδοτο. Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν γνωρίζω τον τίτλο αφού την πέτυχα στο ζάπινγκ μόνο στο τελευταίο εικοσάλεπτο (πάλι καλά, δε θα άντεχα περισσότερο). Δεν είχα κανένα λόγο να τη δω, αλλά είδα ανφέρθηκε η Κούβα και λέω ας ρίξω μια ματιά. Την πέτυχα στο σημείο όπου κάτι φοβερό συνέβη στην Αμερική, γιατί ο Ουιλ Σμιθ (τέρας ηθοποιίας) και ο χοντρός συνάδελφός του (κανείς δεν μπορεί να είναι τόσο χοντρός στις Ειδικές Δυνάμεις, έλεος) κρατάνε το κεφάλι τους και ορκίζονται να πάρουν εκδίκηση από κάποιον Τάπια που είναι ένα κάθαρμα που ζει στην Κούβα, κάνει ξέπλυμα χρημάτων για τον Κάστρο και θα δει τι έχει να πάθει ο αλήτης. Α τον παλιάνθρωπο.

Ανοίγει η πόρτα, μπαίνουν και κάτι άλλοι τον Ειδικών Δυνάμεων, λένε ότι είναι κι αυτοί badboys κι ότι θα πάνε όλοι μαζί στην Κούβα να σκοτώσουν αυτόν τον Τάπια. Ένας μάλιστα έχει κι έναν αδερφό που είναι στους Alpha66 (τρομοκρατική οργάνωση Κουβανών του Μαϊάμι που έχει ως χόμπι να πυροβολεί τουρίστες στην παραλία του Βαραδέρο, να ανατινάσσει αεροπλάνα και να κάνει βιολογικό πόλεμο, καλοί άνθρωποι δηλαδή), ο οποίος βρίσκεται στην Κούβα και έχει πρόσβαση σε ένοπλους, καταφύγια και άντρες (ναι, ναι στην Κούβα όλα αυτά).


Μαζεύονται που λέτε όλοι και πάνε στην Κούβα σε μια επιχείρηση αστραπή. Φυσικά όταν φτάνουν στην Κούβα βλέπει κανείς εκπληκτικά πράγματα:

- Βρετανική αποικιακή αρχιτεκτονική (ειδικά τα μπαλκόνια με νοοτροπία Τζαμάικα είναι κλασική Αβάνα λέμε)

- Ξύλινα κτίρια, συμπεριλαμβανομένης της βίλας του Τάπια. Δεν πειράζει που δεν υπάρχουν τέτοια σπίτια στην Κούβα (τυφώνες; Χελόου; ), ο Ουιλ Σμιθ να είναι καλά γιατί όπως θα φανταστήκατε πρέπει να την ανατινάξουν τη βίλα αυτού του αλήτη και όσο να’ ναι οι ξύλινες επαύλεις είναι φτηνότερες για το μπάτζετ της ταινίας

- Τα αυτοκίνητα έχουν πινακίδες με δύο γράματα (παλιά είχαν τρία, με την αλλαγή των πινακίδων έχουν ένα… αλλά δύο δεν υπήρχαν ποτέ, είναι και γκαντέμηδες)

- Υπάρχουν τεράστιες ταμπέλες με διαφημίσεις στους δρόμους (κάποιος να τους πει ότι η Κούβα είναι κομουνιστικό κράτος και απαγορεύονται οι διαφημίσεις)

- Σε κάποια φάση περνάνε δίπλα από μία botanica, δηλαδή ένα παραδοσιακό βουντουμάγαζο της Αϊτής. Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα στην Κούβα, αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες.

- Οι “στρατιώτες του Κάστρο” είναι ντυμένοι με τις στολές παραλλαγής των ΗΠΑ κι όχι της Κούβας. Σου λέει ο σκηνοθέτης, αφού ντύνονται έτσι στις ΗΠΑ, έτσι θα είναι παντού. Πάλι καλά που δεν τους έβαλε να τρώνε ντόνατς και να ντύνονται στο Halloween.

- Τα στρατιωτικά οχήματα της Κούβας αντί για πράσινες πινακίδες, έχουν πινακίδες ΙΧ. Οι δε φρουροί έχουν κόκκινους μπερέδες (τα μπλέξανε με τους αλεξιπτωτιστές του Τσάβες)

- Αφού μπαμ-μπουμ γκρεμίζουν το σπίτι, ανατινάσσουν την πισίνα, βουτάνε την αιχμάλωτη (που τρέχει με εικοσάποντα τακούνια, μην ξεχνιόμαστε), σκοτώνουν όλους τους κακούς (αλλά όχι μια γιαγιά που τους πυροβολεί με κοντόκαννη καραμπίνα, γιαγιάδες δε σκοτώνουν οι Αμερικάνοι, το σωστό να λέγεται), πάνε στο… Γουαντάναμο οδηγώντας (!) αφού πρώτα περάσουν μέσα από εργαστήρια κοκαϊνης (τίγκα στην κοκαϊνη η Κούβα παιδιά, παντού πρεζάκια βλέπεις), μέσα από φαβέλες από τσίγκο (βάλαμε και λίγο από Βραζιλία να είμαστε “ιν”), περνάνε από τροπική βλάστηση (δεν πειράζει που το Γουαντάναμο είναι στην έρημο… λεπτομέρειες! Φύτρωσε ζούγκλα βρε αδερφέ) και φτάνουν σε ένα φράχτη που αν τον πηδήξεις είσαι μέσα στο Γουαντάναμο (όπου φυσικά έχει και ταμπέλες). Έτσι απλά είναι τα πράγματα. Το ότι υπάρχει ζώνη χιλιομέτρων αποκλεισμού και είναι το πιο ναρκοθετημένο σημείο στον κόσμο μετά τα σύνορα Βορείου και Νοτίου Κορέας είναι βέβαια trivial.

Φυσικά όλα πάνε καλά στο τέλος, κερδίζουν οι καλοί, ο Ουιλ Σμιθ φιλάει και τη μαυρούλα (που δεν έχει χάσει το μεϊκ απ ή τα τακούνια της ανάμεσα σε εκρήξεις, πυροβολισμούς, καταδιώξεις, νάρκες, βουτιές σε λίμνες, φαβέλες κλπ) και ο φίλος του ο χοντρός λέει κάτι αστεία Σεφερλίδικα.

Μεγαλούργημα. Μην το χάσετε. Απ’ τις δέκα καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Εντάξει, ας μην είμαστε τόσο μετριοπαθείς, ίσως η καλύτερη. ΕΠΟΣ.

Τι καθεσαι και βλεπεις και συ καψερε...

 

[fenia42]

Η πιο ωραία εποχή για τη Θεσσαλονίκη ξεκινάει !Φεστιβάλ Κινηματογράφου !
Κι εδώ το πρόγραμμα για το πρώτο τριήμερο. Δε ξέρεις τί να πρωτοδιαλέξεις.

http://www.cinedogs.gr/festivals/55...ς-προτάσεις-γι/#sthash.ELrImuvD.exbBbpUv.dpbs

 

[alma]

Έχω δει κι έχω δει πανηλίθιες αμερικάνικες ταινίες, αλλά η σημερινή είναι από άλλο ανέκδοτο. Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν γνωρίζω τον τίτλο αφού την πέτυχα στο ζάπινγκ μόνο στο τελευταίο εικοσάλεπτο (πάλι καλά, δε θα άντεχα περισσότερο). Δεν είχα κανένα λόγο να τη δω, αλλά είδα ανφέρθηκε η Κούβα και λέω ας ρίξω μια ματιά. Την πέτυχα στο σημείο όπου κάτι φοβερό συνέβη στην Αμερική, γιατί ο Ουιλ Σμιθ (τέρας ηθοποιίας) και ο χοντρός συνάδελφός του (κανείς δεν μπορεί να είναι τόσο χοντρός στις Ειδικές Δυνάμεις, έλεος) κρατάνε το κεφάλι τους και ορκίζονται να πάρουν εκδίκηση από κάποιον Τάπια που είναι ένα κάθαρμα που ζει στην Κούβα, κάνει ξέπλυμα χρημάτων για τον Κάστρο και θα δει τι έχει να πάθει ο αλήτης. Α τον παλιάνθρωπο.

Ανοίγει η πόρτα, μπαίνουν και κάτι άλλοι τον Ειδικών Δυνάμεων, λένε ότι είναι κι αυτοί badboys κι ότι θα πάνε όλοι μαζί στην Κούβα να σκοτώσουν αυτόν τον Τάπια. Ένας μάλιστα έχει κι έναν αδερφό που είναι στους Alpha66 (τρομοκρατική οργάνωση Κουβανών του Μαϊάμι που έχει ως χόμπι να πυροβολεί τουρίστες στην παραλία του Βαραδέρο, να ανατινάσσει αεροπλάνα και να κάνει βιολογικό πόλεμο, καλοί άνθρωποι δηλαδή), ο οποίος βρίσκεται στην Κούβα και έχει πρόσβαση σε ένοπλους, καταφύγια και άντρες (ναι, ναι στην Κούβα όλα αυτά).


Μαζεύονται που λέτε όλοι και πάνε στην Κούβα σε μια επιχείρηση αστραπή. Φυσικά όταν φτάνουν στην Κούβα βλέπει κανείς εκπληκτικά πράγματα:

- Βρετανική αποικιακή αρχιτεκτονική (ειδικά τα μπαλκόνια με νοοτροπία Τζαμάικα είναι κλασική Αβάνα λέμε)

- Ξύλινα κτίρια, συμπεριλαμβανομένης της βίλας του Τάπια. Δεν πειράζει που δεν υπάρχουν τέτοια σπίτια στην Κούβα (τυφώνες; Χελόου; ), ο Ουιλ Σμιθ να είναι καλά γιατί όπως θα φανταστήκατε πρέπει να την ανατινάξουν τη βίλα αυτού του αλήτη και όσο να’ ναι οι ξύλινες επαύλεις είναι φτηνότερες για το μπάτζετ της ταινίας

- Τα αυτοκίνητα έχουν πινακίδες με δύο γράματα (παλιά είχαν τρία, με την αλλαγή των πινακίδων έχουν ένα… αλλά δύο δεν υπήρχαν ποτέ, είναι και γκαντέμηδες)

- Υπάρχουν τεράστιες ταμπέλες με διαφημίσεις στους δρόμους (κάποιος να τους πει ότι η Κούβα είναι κομουνιστικό κράτος και απαγορεύονται οι διαφημίσεις)

- Σε κάποια φάση περνάνε δίπλα από μία botanica, δηλαδή ένα παραδοσιακό βουντουμάγαζο της Αϊτής. Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα στην Κούβα, αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες.

- Οι “στρατιώτες του Κάστρο” είναι ντυμένοι με τις στολές παραλλαγής των ΗΠΑ κι όχι της Κούβας. Σου λέει ο σκηνοθέτης, αφού ντύνονται έτσι στις ΗΠΑ, έτσι θα είναι παντού. Πάλι καλά που δεν τους έβαλε να τρώνε ντόνατς και να ντύνονται στο Halloween.

- Τα στρατιωτικά οχήματα της Κούβας αντί για πράσινες πινακίδες, έχουν πινακίδες ΙΧ. Οι δε φρουροί έχουν κόκκινους μπερέδες (τα μπλέξανε με τους αλεξιπτωτιστές του Τσάβες)

- Αφού μπαμ-μπουμ γκρεμίζουν το σπίτι, ανατινάσσουν την πισίνα, βουτάνε την αιχμάλωτη (που τρέχει με εικοσάποντα τακούνια, μην ξεχνιόμαστε), σκοτώνουν όλους τους κακούς (αλλά όχι μια γιαγιά που τους πυροβολεί με κοντόκαννη καραμπίνα, γιαγιάδες δε σκοτώνουν οι Αμερικάνοι, το σωστό να λέγεται), πάνε στο… Γουαντάναμο οδηγώντας (!) αφού πρώτα περάσουν μέσα από εργαστήρια κοκαϊνης (τίγκα στην κοκαϊνη η Κούβα παιδιά, παντού πρεζάκια βλέπεις), μέσα από φαβέλες από τσίγκο (βάλαμε και λίγο από Βραζιλία να είμαστε “ιν”), περνάνε από τροπική βλάστηση (δεν πειράζει που το Γουαντάναμο είναι στην έρημο… λεπτομέρειες! Φύτρωσε ζούγκλα βρε αδερφέ) και φτάνουν σε ένα φράχτη που αν τον πηδήξεις είσαι μέσα στο Γουαντάναμο (όπου φυσικά έχει και ταμπέλες). Έτσι απλά είναι τα πράγματα. Το ότι υπάρχει ζώνη χιλιομέτρων αποκλεισμού και είναι το πιο ναρκοθετημένο σημείο στον κόσμο μετά τα σύνορα Βορείου και Νοτίου Κορέας είναι βέβαια trivial.

Φυσικά όλα πάνε καλά στο τέλος, κερδίζουν οι καλοί, ο Ουιλ Σμιθ φιλάει και τη μαυρούλα (που δεν έχει χάσει το μεϊκ απ ή τα τακούνια της ανάμεσα σε εκρήξεις, πυροβολισμούς, καταδιώξεις, νάρκες, βουτιές σε λίμνες, φαβέλες κλπ) και ο φίλος του ο χοντρός λέει κάτι αστεία Σεφερλίδικα.

Μεγαλούργημα. Μην το χάσετε. Απ’ τις δέκα καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Εντάξει, ας μην είμαστε τόσο μετριοπαθείς, ίσως η καλύτερη. ΕΠΟΣ.

Χαχα έλεος. Διαμάντι φαίνεται.....Αν δεν έχεις διάθεση μια μέρα,κάνει για κωμωδία;Παρωδία;

 

[fenia42]

Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης Μέρος Δεύτερο

http://www.cinedogs.gr/festivals/55...ης-προτάσεις-τ/#sthash.39SQA4jk.JeypEM34.dpbs

 

[GTS]

Ειδα το Ιρανικο About Elly. Πολυ δυνατη ταινια, πολυ καλοι ηθοποιοι. Ευγε.

 

[interted]

"Τιμπουκτού" του Abderrahmane Sissako (2014)
http://www.imdb.com/title/tt3409392/

Με επίκεντρο μια οικογένεια Βέρβερων στο Βόρειο Μάλι ο σκηνοθέτης μας παρουσιάζει μια πολύ τραγική ιστορία: Αραβόφωνοι τζιχαντιστές προσπαθούν να επιβάλουν την δικιά τους εκδοχή της Σαρία, παρέα με τους βέρβερους ματαφραστές τους. Οι ντόπιοι που μιλούν ένα μειγμα Γαλλικών, Σονγκχάι και ενίοτε Αγγλικών θα αναγκαστούν μέσα σε μία νύχτα να σταματήσουν την μουσική, το ποδόσφαιρο και πολλά άλλα. Για τους πιο ανεξάρτητους νομάδες της ερήμου που δεν είναι συνηθισμένοι να καλύπτουν τα κεφάλια των συζήγων τους τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα.
Καταιγιστικός ρυθμός δράσης, σε ένα περιβάλλον που ευνοεί το αντίθετο, οι χαμηλοί ρυθμοί της ερήμου έρχονται σε αντίθεση με το ανθρωποκυνηγητό και τους λιθοβολισμούς. Φοβερή φωτογραφία, μουσική, ερμηνείες, σκηνοθεσία, χιούμορ, μοντέρνο στύλ, μαγική ταινία
Πολύ ενδιαφέρον έχει η χρήση των 4 διαφορετικών γλωσσων που αποτελεί καθημερινότητα από ότι φαίνεται σε αυτές τις κοινωνίες, καθώς αρκετοί διάλογοι μεταξύ των προσώπων έχουν και μεταφραστή και οι περισσότεροι ειναι δίγλωσσοι ή τρίγλωσσοι.

 

[emouli]

Aυτήν την ώρα προβάλλεται από τον Αλφα το Τhe Ιntouchables, πολύ καλή γαλλική (έχει συζητηθεί κι εδώ). Προτεινόμενη φουλ!