Κατεστραμμένα μνημεία

[Dorotija]

Πρόσφατα βρέθηκα σε μια συζήτηση μεταξύ ατόμων που είχαν ταξιδέψει σε διαφορα μερη του κόσμου. Νομίζω η αφορμή πρέπει να ήταν κάποια όμορφη εκκλησία στη Γερμανία μισοκατεστραμμένη από κάποιο βομβαρδισμό, που οι ντόπιοι δεν επισκεύαζαν για χρόνια. Ο ένας εκ των... ξιφομάχων ισχυρίστηκε (και βέβαια οι περισσότεροι συμφωνήσαμε μαζί του) ότι είναι ανεπίτρεπτο να αφήνεται ένα τοσο λαμπρό δείγμα πολιτισμού στην τύχη του και να ρημάζει.

Ο άλλος απάντησε: "Και τα ίχνη από το βομβαρδισμό δείγμα πολιτισμού είναι. Δείγμα ενός βάρβαρου πολιτισμού που κατέστρεψε, έκαψε, πολέμησε, βομβάρδισε, αλλά πάντως ήταν ένας πολιτισμός που πέρασε από αυτά τα χώματα. Και ίσως καμιά φορά δεν πρέπει να τον επισκευάζουμε, γιατί έτσι τον ωραιοποιούμε, τον κουκουλώνουμε, και στο τέλος τον ξεχνάμε. Μια κατεστραμμένη εκκλησία είναι ολοζώντανη η φρίκη του πολέμου."

Ακραίο; Ίσως. Όμως με προβλημάτισε.
Και γιαυτό θα ήθελα την άποψη σας πάνω σε αυτό.
Αλήθεια, μιας που έχετε ταξιδέψει περισσότερο από μένα οι περισσότεροι, έχετε δει στα ταξίδια σας μνημεία που κατεστραμμένα αφέθηκαν;;

 

[chrikky]

δεν ξέρω για ποια εκκλησία μιλάς (φαντάζομαι η κάθε περίπτωση μνημείου είναι ξεχωριστή)... το πρώτο όμως που μου έρχεται από το μυαλό είναι:

(αντιγράφω από την ιστορία μου για το Βερολίνο)
το λεγόμενο «Κούφιο Δόντι», η Kaizer-Wilhelm-Gedachtnis-Kirche, με τα ερείπια της παλιάς εκκλησίας να έχουν μείνει ανέπαφα για να θυμίζουν στους Γερμανούς τα δεινά του πολέμου, ενώ δίπλα έχει χτιστεί ένας νέος ναός.

η εκκλησία καταστράφηκε από βομβαρδισμούς στο β' παγκόσμιο πόλεμο και έμεινε μισοκατεστραμμένη για να παραδειγματίζει..

νομίζω σε μια τέτοια περίπτωση συμφωνώ με το ότι έμεινε κατεστραμμένο το μνημείο... γιατί υπάρχει ειδικός λόγος.. (και μάλιστα δίπλα για τις σημερινές ανάγκες χτίστηκε νέος ναός, που είναι αμφιβόλου αισθητικής, αλλά εξυπηρετεί τους σκοπούς του προφανώς... τέσπα..)

όχι ότι όλοι όσοι είναι υπεύθυνοι για τη συνέχεια των πολέμων σ' αυτόν τον κόσμο θα αλλάξουν μυαλά βλέποντας κάτι τέτοιο, αλλά λέμε τώρα... ας πούμε ότι όταν υπάρχει λόγος, συμφωνώ...:roll: ακόμη κι αν το "αισθητικο αποτέλεσμα" για έναν κάτοικο ή τουρίστα δεν είναι καλό...

το να συντηρούνται μνημεία που είναι σημαντικά για έναν τόπο είναι βέβαια άλλη συζήτηση και άλλη ιστορία και (όταν δεν προκύπτει κάποιου τέτοιου τύπου ειδική εξαίρεση) είναι κάτι που πρέπει να φροντίζεται έτσι κι αλλιως...

 

[Dorotija]

Δεν θυμάμαι αν συζητούσαμε γισ το Κούφιο Δόντι ωστόσο μπράβο, βρήκαμε ήδη ένα μνημείο αφημένο (και να σκεφτείς ότι τοχω επισκεφτεί κιολας...)

Μετά που τογραψα σκέφτηκα και κάτι ακόμα. Στην Καισαριανή, υπάρχουν οι λεγόμενες "πυροβολημένες" πολυκατοικίες, που οι εξωτερικοί τους τοίχοι είναι γαζωμένοι από πολυβόλα. Κανείς ποτέ δεν τις σοβάτισε κι έτσι κάθε φορά που περνάς απο κει είναι σαν να γυρίζεις πίσω στον Εμφύλιο Πόλεμο. Και τα κάγκελα του δημοτικού σχολείου που πήγαινα, αν και βάφτηκαν και περάστηκαν αντισκωρικά κτλ, έχουν τις οπές από τις σφαίρες αυτούσιες.
Βέβαια υποθέτω σαυτή την περίπτωση δεν μιλάμε πια για μνημεία.

 

[Dafni]

Και εμένα μόλις διάβασα το post μου ήρθε στο νου η Kaiser Wilhelm memorial church(το κούφιο δόντι ).Στο ανατολικό Βερολίνο επίσης υπαρχουν πολλά κτίρια που παραμένουν όπως ήταν μετά τους βομβαρδισμούς.Μια αλλη περίπτωση είναι το Νταχάου που σήμερα το επισκέπτεται πολύς κόσμος.
Φαντάζομαι ότι στη Γερμανία υπάρχουν πολλά παραδείγματα ακόμα ,"μνημείων πολέμου".
Απ΄την άλλη έχουμε τη Δρέσδη μια πόλη που καταστράφηκε από τους βομβαρδισμούς ολοσχερώς και ξαναγεννήθηκε μεσα από τις στάχτες της χωρίς να χάσει τίποτα από την ιστορία και τον πολιτισμό μου κουβαλούσε.
Η άπόψη μου είναι ότι πρέπει να διασωζονται και να επισκευάζονται μνημεία που διαφορετικά θα χαθουν με τον απαιτούμενο σεβασμό και με στόχο να μην αλλοιωθεί η αρχική τους εικόνα.Ωστόσο θεωρώ χρήσιμο να παραμένουν ανέγκιχτα κάποια"φαντάσματα" του παρελθόντος. Και μόνο η αύρα που αποπνέουν,ζωντανεύει την ιστορία. Εστω στη μνήμη των ανθρώπων που υπεστησαν τη βαρβαρότητες του πολέμου θα πρέπει να παραμένουν εκεί....

 

[mpiftex]

Στο Stalingrad υπάρχει ένα κτήριο που το έχουν αφήσει κατεστραμμένο, αποτέλεσμα του B' παγκοσμίου.

Στην Pnohm Penh (Καμπότζη) έχουν αφήσει ανέπαφα κάποια δωμάτια του σχολείου που οι Ερυθροί Χμερ είχαν κάνει φυλακή και σημείο βασανισμών. Μάλιστα τα δωμάτια των βασανισμών έχουν διατηρηθεί ακριβώς όπως τα βρήκαν και ακόμη και τα εργαλεία που χρησιμοποιούσαν είναι στην ακριβή τους θέση. Το πιο φρικιαστικό είναι πως στον τοίχο κάθε δωματίου είναι κρεμασμένη μια φωτογραφία την ώρα που πρωτομπήκαν στο δωματίο με τον άνθρωπο που βασάνιζαν εκεί πια δεμένο και αφημένο νεκρό.

Και αν μιλάμε γενικά για κατεστραμμένα μνημεία:
Ο ναός Ta Prohm (Angkor, Καμπότζη) που ενώ οι περισσότεροι ναοί ανακατασκευάζονται, αυτόν τον έχουν αφήσει όπως τον βρήκαν. Με ψηλά δέντρα να ξεφυτρώνουν από μέσα του και τις ρίζες του να αγκαλιάζουν τους τοίχους.

 

[Dorotija]

Στην Pnohm Penh (Καμπότζη) έχουν αφήσει ανέπαφα κάποια δωμάτια του σχολείου που οι Ερυθροί Χμερ είχαν κάνει φυλακή και σημείο βασανισμών. Μάλιστα τα δωμάτια των βασανισμών έχουν διατηρηθεί ακριβώς όπως τα βρήκαν και ακόμη και τα εργαλεία που χρησιμοποιούσαν είναι στην ακριβή τους θέση. Το πιο φρικιαστικό είναι πως στον τοίχο κάθε δωματίου είναι κρεμασμένη μια φωτογραφία την ώρα που πρωτομπήκαν στο δωματίο με τον άνθρωπο που βασάνιζαν εκεί πια δεμένο και αφημένο νεκρό.

Φοβερό!
Στο Βερολίνο πάλι μας είπε ένας Βερολινέζος παππούς ότι κάτω από το Reichstag υπήρχε ένα δωμάτιο όπου οι Ναζι θανάτωναν παιδιά με νοητικές ή μη αναπηρίες. Όταν μπήκαν οι Σοβιετικοί στο Βερολίνο, τη συγκεκριμένη αίθουσα τη σκέπασαν με τσιμέντο. δεν ξέρω κατά πόσον αληθεύει, είχε πάντως το νόημα ότι και τα ιστορικά ενθύμια έχουν όριο. Αυτό στη Καμπότζη βέβαια, είναι φρίκη..

Υγ, αυτή η εκκλησία νομιζω έχει παίξει στο Που Ειναι στον Κοσμο...

 

[marcrafin]

Η εκκλησία που αναφέρεις είναι η Frauenkirche δηλ. η εκκλησια της Κυρίας (της Παναγίας) στη Δρέσδη. Καταστράφηκε απο τον βομβαρδισμό της Δρέσδης στις 13 Φεβρουαρίου 1945 και ξαναλειτούργησε το 2005. Για χρόνια τα ερείπιά της θύμιζαν τον θάνατο εκεινης της ημέρας όμως πάντα οι κάτοικοι ήθελαν να την ξαναφτιάξουν, ήταν θέμα τιμής γι αυτούς. Μετά από χρηματική βοήθεια απ' όλη την ηφήλειο ξαναφτιάχτηκε έτσι όπως ήταν πρώτα. Το οτι παρέμεινε για τόσα χρόνια ερείπια δεν ήταν γιατί οι κάτοικοι συνειδητά θέλησαν να την αφήσουν έτσι αλλά γιατί δεν είχαν χρήματα. Τα μνημεία πρέπει να φτιάχνονται γιατί ο προορισμός τους είναι να μας θυμίζουν οτι ο άνθρωπος μπορεί αν θέλει να φτιάχνει όμορφα πράγματα που τα θαυμάζουμε και νοιώθουμε υπερήφανοι γι αυτά.

 

[Rosa]

Και βέβαια να μην ξεχνάμε το Α-Bomb Dome, στη Χιροσίμα:



Στις 8.15 το πρωί, στις 6 Αυγούστου του 1945, Δευτέρα, το 'Μικρό αγόρι' εξερράγη σε ύψος περίπου 2.000 ποδών πάνω από το Industrial Promotion Hall, στις όχθες του ποταμού Motoyasu, κατακαίγοντας όλους όσοι βρίσκονταν στο εσωτερικό του. Επειδή η έκρηξη χτύπησε το κτίριο εντελώς κάθετα, ορισμένοι τοίχοι δεν κατέρρευσαν εντελώς. Μαζί με το σιδερένιο σκελετού του κτιρίου, έγιναν σύμβολο που έμεινε για πάντα γνωστό ως Α-Bomb Dome. To 1966, η πόλη της Χιροσίμα αποφάσισε να το διατηρήσει επ άπειρον, ακριβώς απέναντι από το βόρειο άκρο του νησιού που μετατράπηκε σε Peace Memorial Park.

 

[thanosth]

στην Νυρεμβέργη υπάρχει σημερα ενας συναυλιακός χώρος που ειναι παλιά εκκλησία.
Βομβαρδίστηκε απο τους συμμάχους κατα τον Β' παγκόσμιο πολεμο αλλά ποτέ δεν αναστηλώθηκε.
Εμεινε ετσι...

Katharinenruine (St. Catherine's Ruin)

το καλοκαίρι του 2004, την βραδυα εκεινη του καλοκαιριου που παιζαμε με την Ρωσία στο ΕYRO της Πορτογαλίας, παρακολούθησα με καλή παρέα συναυλία του Αλκίνοου Ιωαννίδη στο συγκεκριμένο χώρο

 

[ευαγγελια]

η εκκλησια που συζηταμε ειναι οντως το κουφιο δοντι η αλλιως kaiser wilhelm kirche. οταν καταστραφηκε οι πιστοι εξακολουθουσαν να εκκλησιαζονται και να τελουν μυστηρια στα ερειπια της,θελοντας να κρατησουν ζωντανη την πιστη τους. την δεκαετια του 70 χτιστηκε παραπλευρως η νεα εκκλησια σε συγχρονο στυλ ακριβως για να τονισουν οτι η Γερμανια δεν ξεχνα αυτο που την πληγωσε,αλλα συναμα και το γεγονος οτι προχωραει μπροστα.Ο παλιος ναος λειτουργει τωρα πια σαν μουσειο οπου στο εσωτερικο του υπαρχουν πολλες φωτογραφιες απο την εποχη που χτιστηκε μεχρι και τον βομβαρδισμο της.
ετυχε να βρεθω σε μια λειτουργια στην νεα εκκλησια η οποια ειναι πολυ ατμοσφαιρικη σαν κτηριο και σου δημιουργει μια αισθηση γαληνης αν και ψιλοσοκαρεσαι στην αρχη απο την αυστηροτητα της αρχιτεκτονικη της.για μενα ειναι ενα απο τα κορυφαια μνημεια της φρικης του πολεμου στον κοσμο

 

[latina]

Η εκκλησία που αναφέρεις είναι η Frauenkirche δηλ. η εκκλησια της Κυρίας (της Παναγίας) στη Δρέσδη. Καταστράφηκε απο τον βομβαρδισμό της Δρέσδης στις 13 Φεβρουαρίου 1945 και ξαναλειτούργησε το 2005. Για χρόνια τα ερείπιά της θύμιζαν τον θάνατο εκεινης της ημέρας όμως πάντα οι κάτοικοι ήθελαν να την ξαναφτιάξουν, ήταν θέμα τιμής γι αυτούς. Μετά από χρηματική βοήθεια απ' όλη την ηφήλειο ξαναφτιάχτηκε έτσι όπως ήταν πρώτα. Το οτι παρέμεινε για τόσα χρόνια ερείπια δεν ήταν γιατί οι κάτοικοι συνειδητά θέλησαν να την αφήσουν έτσι αλλά γιατί δεν είχαν χρήματα. Τα μνημεία πρέπει να φτιάχνονται γιατί ο προορισμός τους είναι να μας θυμίζουν οτι ο άνθρωπος μπορεί αν θέλει να φτιάχνει όμορφα πράγματα που τα θαυμάζουμε και νοιώθουμε υπερήφανοι γι αυτά.

μαλιστα η συγκεκριμενη εκκλησια ξαναχτιστηκε και χρησιμοποιηθηκαν καποια απο τα τουβλα της αρχικης με αποτελεσμα να ξεχωριζουν πανω στο κτισμα τα κομματια που σωθηκαν απο την καταστροφη!δειτε..τα μαυρα κομματια που ξεχωριζουν ειναι ο,τι απεμεινε απο την αρχικη εκκλησια!

 

[bloody mary]

Πολύ ωραία συζήτηση, μπράβο Dorotija που μας έδωσες το έναυσμα.
Η άποψή μου είναι κάπου στη μέση. Μιλώντας βέβαια για σύγχρονα μνημεία πάντα, για τα οποία υπάρχουν τεκμήρια για την προ της καταστροφής κατάστασή τους, είναι θεμιτό να αναστηλώνονται αφού η καταστροφή τεκμηριωθεί καταλλήλως και είναι ορατή στους επισκέπτες. Το να αφήνεις όμως εκούσια κάποια μεμωνομένα κτήρια έτσι όπως είναι κατεστραμμένα είναι η πιο συγκλονιστική μαρτυρία και το πιο δυνατό ειρηνιστικό μύνημα.
Σας παραθέτω μια φωτογραφία από την Κολωνία που επισκεύθηκα πρόσφατα και που το ιστορικό της κέντρο καταστράφηκε σχεδόν ολοσχερώς από τους βομβαρδισμούς κατά τη διάρκεια του πολέμου. Η πόλη σήμερα έχει αναστηλωθεί πλήρως και τίποτα δε θυμίζει αυτή της την εικόνα.

Παρόλο που λόγω επαγγέλματος είμαι υπέρ της αναστήλωσης των μνημείων αυτή η ιδέα των Γερμανών με έβαλε σε σκέψεις...