Ισπανία Καταλονία...έτσι ξαφνικά...

[Pandora]

Χαίρομαι πολύ που σας άρεσε!...

 

[Crash]

Μια ερώτηση.
Η Tarragona πόσο απέχει σε χρόνο από τη Bαρκελώνη? Τι συγκοινωνία υπάρχει μεταξύ των δύο πόλεων?

 

[thanosth]

Με το τρένο περίπου 1 ώρα και 20 λεπτά να πας!
Το εισιτήριο με το τοπικό Καταλούνια Εξπρές εχει 6,10Ε η απλή μετάβαση
Εκτός απο το Καταλούνια Εξπρές κυκλοφορεί και το Ρεγκιονάλ εξπρές στην ίδια τιμή και στο ιδιο χρόνο.
Υπάρχει και η υπερταχεία Euromed σε 53 λεπτά αλλά με τιμή 19Ευρώ!

Ριξε μια ματιά στο Renfe διάλεξε idioma αγγλικά και θα σου βγάλει ολα τα δρομολόγια αναλυτικά!
Τα παραπάνω τοπικά τρένα , εκτός απο Barcelona Saints κάνουν στάση και στην Passeig de Gracia που ειναι πολύ κοντά στην Placa Catalunya!

 

[Crash]

Με το τρένο περίπου 1 ώρα και 20 λεπτά να πας!
Το εισιτήριο με το τοπικό Καταλούνια Εξπρές εχει 6,10Ε η απλή μετάβαση
Εκτός απο το Καταλούνια Εξπρές κυκλοφορεί και το Ρεγκιονάλ εξπρές στην ίδια τιμή και στο ιδιο χρόνο.
Υπάρχει και η υπερταχεία Euromed σε 53 λεπτά αλλά με τιμή 19Ευρώ!

Ριξε μια ματιά στο Renfe διάλεξε idioma αγγλικά και θα σου βγάλει ολα τα δρομολόγια αναλυτικά!
Τα παραπάνω τοπικά τρένα , εκτός απο Barcelona Saints κάνουν στάση και στην Passeig de Gracia που ειναι πολύ κοντά στην Placa Catalunya!

Απότι κατάλαβα η renfe είναι κρατική εταιρία κάτι αντίστοιχο με τον δικό μας ΟΣΕ.

Ο χρόνος δεν μας απασχολεί τόσο αλλά περισσότερο το κόστος, άρα προτιμούμε κάτι οικονομικότερο. 6? είναι μέσα στα πλαίσια.

Το site που μου έδωσες είναι πολύ χρήσιμο και όχι μόνο για αυτό το δρομολόγιο. Σκοπεύουμε να αλλωνίσουμε την Ισπανία!
Να σαι καλά, σε ευχαριστώ.

 

[thanosth]

Από μια πύλη στα τείχη, μπαίνουμε στην παλιά πόλη (BarriVell) και τότε σταματούν τα λόγια… Η ομορφιά που μας υποδέχεται είναι απερίγραπτη!
Βριακόμαστε πίσω απ΄τον Καθεδρικό, σήμα κατατεθέν της πόλης και στενά, φιδωτά δρομάκια, σκαλοπάτια, αψίδες, δέντρα, μεσαιωνικά κτίρια…κάθε γωνιά μια αποκάλυψη…Είναι λαβύρινθος, αλλά όπου κι αν σηκώσεις τα μάτια, ο τρούλος του ναού είναι το σημάδι για να φθάσουμε…Ανεβαίνουμε σκαλοπάτια, περνάμε το Πανεπιστήμιο, βγαίνουμε σε πλάτωμα με κήπο, μετά σε μια στροφή, υπέροχοι φανοστάτες κλέβουν τις εντυπώσεις…Κι όμως είναι μια πόλη, που σφύζει από ζωή, όχι τόσο από επισκέπτες αλλά από ντόπιους και φοιτητές.

Φθάνοντας στον Καθεδρικό, με χαρά διαπιστώνουμε ότι τα 86 σκαλιά που έπρεπε ν΄ανέβουμε, για να μπούμε, τα είχαμε αποφύγει, αφού πλησιάσαμε από το πίσω μέρος.
Η είσοδος στο ναό επιβεβλημένη, ?5 το άτομο.
Πρώτη εικόνα μια τεράστια πλατεία, ρωμαικού ρυθμού, με κίονες και με κρήνη στο κέντρο της. Δεξιά μας, ο κυρίως ναός και η ξενάγηση (ευτυχώς υπάρχει ο μεταφραστής στ΄αυτιά μας) ξεκινά…
Δεν θα σας πω πολλά, γιατί όποια περιγραφή κι αν επιχειρήσω να κάνω, θα αδικήσω αυτόν τον πλούτο των εκθεμάτων, που αντίκρυσα…
Ο ναός χτίστηκε μεταξύ 11ου-17ου αιώνα. ΄Ολοι οι αρχιτεκτονικοί ρυθμοί εφαρμόστηκαν στο διάβα του χρόνου. Το αρχικό ρωμαικό κτίριο διατηρείται, όπως και το μοναστήρι και ο πύργος του Καρλομάγνου.
Ανεβοκατεβήκαμε σκαλιά, μπήκαμε σε αίθουσες, βγήκαμε σε μικρό μουσείο με εκκλησιαστικά είδη, βρεθήκαμε ανάμεσα σε ρωμαικά κιονόκρανα και καταλήξαμε στο αίθριο…
Λίγο πριν την έξοδο, υπάρχει Μουσείο με 4 αίθουσες, όπου εκτίθενται ευρήματα του χώρου, από τις ανασκαφές, με αποκορύφωμα τον τάπητα της Δημιουργίας, μια μεγάλη ταπισερί του 11ου αιώνα, αγνώστου δημιουργού, που απεικονίζει τη δημιουργία του κόσμου, τους μήνες και μορφές της Βίβλου.
Δυστυχώς απαγορεύονται οι φωτο και σε προειδοποιούν ότι, κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης καταγράφει κάθε σου κίνηση.
Στην έξοδο, τα σκαλιά ξεδιπλώνονται στα πόδια μας, η κατάβαση είναι εύκολη…γύρω τους χτισμένη, η πιο καλοδιατηρημένη Εβραική συνοικία της Ισπανίας, με υπέροχα μεσαιωνικά, πέτρινα κτίρια.

Υπέροχος καφές, με θέα τα επιβλητικά σκαλοπάτια και την πρόσοψη του ναού με τα αγάλματα, μας ξεκουράζει, για να συνεχίσουμε την περιπλάνησή μας…

Στα Αραβικά λουτρά, όπου η κεντρική αίθουσα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον με μουσουλμανική αρχιτεκτονική…
Στους πανέμορφους κήπους, όπου η φωτογραφική μηχανή έχει πάρει φωτιά…

Κατηφορίζουμε στα στενά δρομάκια…Η πόλη αποπνέει γοητεία και μυστήριο…

Την παραπάνω υπέροχη περιγραφή να την συμπληρώσω με ενα βιντεάκι που τράβηξα από την βόλτα με το τρενάκι (τιμή βόλτας: 4Ευρώ) πριν λίγες εβδομάδες εκεί.

 

[Pandora]

Θάνο, πολύ σ΄ευχαριστώ που συμπλήρωσες την ιστορία, με το όμορφο βιντεάκι σου...

 

[thanosth]

Και μετά την Ζιρόνα, λίγες ακόμη προσωπικές καταλωνικές ...πινελιές από την άλλη πλευρά της Βαρκελώνης, την δυτική και συγκεκριμένα από την επαρχία της Ταραγκόνα:

Η Tarragona, πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας, είναι η πρώτη μεγάλη παραθαλάσσια πόλη, νότια της Βαρκελώνης, στην CostaDorada(χρυσή ακτή). Λίγα χιλιόμετρα μακριά της, είναι το αεροδρόμιο Reus, όπου κατά κύριο λόγο χρησιμοποιείται από τη Ryanairκαι άλλες εταιρίες χαμηλού κόστους. Χτισμένη σε λόφο, απλώνεται μέχρι τη Μεσόγειο. Κατευθυνόμαστε στην αρχαία άνω πόλη, όπου η περιοχή είναι γεμάτη από Ρωμαικά κτίσματα και όλος ο αρχαιολογικός χώρος έχει χαρακτηρισθεί από την Unesco, παγκόσμια κληρονομιά. Αριστερά μας κυκλώπεια τείχη κατά μήκος της PasseigdeSanAntoni, δεξιά μας το μπαλκόνι της Μεσογείου. Ομορφη θέα! Αφήνουμε το αυτοκίνητο και από μια πύλη, ξεκινάμε την περιπλάνησή μας στη μεσαιωνική πόλη. Τα κτίρια είναι πολύ καλά διατηρημένα, ο μεγαλοπρεπής Καθεδρικός δεσπόζει, μας εντυπωσιάζει το εξωτερικό του. Δυστυχώς είχε κλείσει κι έτσι συνεχίσαμε τον περίπατο. Το Αρχαιολογικό Μουσείο έχει αγάλματα, πολλές σαρκοφάγους και ψηφιδωτά. Φθάνουμε στο RomanPraetoriumκαι στις αψίδες του RomanCircus, από τον 1ο αιώνα. Συνεχίζουμε στο PasseigArqueologic, δίπλα στα Ρωμαικά τείχη, παρατηρώντας ότι, πύργοι και πύλες είναι άριστα διατηρημένα. Μια ζεστή σοκολάτα σ΄ένα όμορφο καφέ και στη συζήτηση μαθαίνουμε ότι παρά τον πλούτο των αξιοθέατων, η περιοχή δεν έχει ανακαλυφθεί από τους τουρίστες κι έτσι η προσέγγιση γίνεται με χαλαρούς ρυθμούς και καθόλου φασαρία.

στην παραπάνω ωραία περιγραφή της φίλης Πανδώρας να προσθέσω και μερικές ακόμη προσωπικές εντυπώσεις απο την δική μου βόλτα στην όμορφη και γραφική πόλη της Ταραγκόνα, την οποια επισκέφτηκα σιδηροδρομικώς την ημέρα της αργίας του Αγίου Ιωάννη στις 24 του περασμένου μήνα.

Η βόλτα αυτή στην πόλη της ομώνυμης επαρχίας της Καταλωνίας δεν ήταν ...ξαφνική.

Μια βραδυνή ματιά 2 μέρες πριν στο σάιτ των ισπανικών σιδηροδρόμων renfe με έκανε σοφώτερο για το σύντομο αυτό ταξίδι στην Ταραγκόνα: τρένο είχε κάθε ώρα περίπου απο την Βαρκελώνη (στάσεις Σάντς κ Πασέι ντε Γκράσια)
Μετά από 1,5 περίπου ώρα παραλιακής χορταστικής σιδηροδρομικής διαδρομής έφτασα στην Ταραγκόνα.
Με την έξοδο απο τον σιδηροδρομικό σταθμό η κατεύθυνση γίνεται προς τα δεξιά φτάνοντας μετά απο καμιά 500 ανηφορικά μέτρα στο ...μπαλκονι της Μεσογείου οπως έγραψε ευστοχα η Πανδώρα οπου δεσπόζει ενα εντυπωσιακό άγαλμα. Πίσω από το άγαλμα αντίκρυσα την Ράμπλα που στην συνέχεια έμαθα οτι ειναι η Νόβα Ράμπλα, είπα “εδώ είμαστε... Καιρός να ξαναραμπλαγιάρουμε...”

Η Ράμπλα αυτή της Ταραγκόνα, σαφώς φαρδύτερη απο αυτη της Βαρκελώνης αλλά με σαφώς λιγώτερο κόσμο και πολύ πιο ανθρώπινη. Ελάχιστοι οι ντόπιοι και οι επισκέπτες της πόλης, που τυχαίνουν να απολαμβάνουν την μεσημεριανή τους βόλτα.
Μετά απο μια μικρή στάση στο γραφείο τουρισμού τους για την απαραίτητη ενημέρωση και προμήθεια από ενημερωτικό υλικό ήρθε ο καιρος για το κατηφόρισμα της Νόβα Ράμπλα προς το εντυπωσιακό μνημείο των Καστεγιέρ.
Και μιας και γίνεται λόγος για Καστεγιέρ, ηταν η λέξη-κλειδί που με οδήγησε σε αυτη την πλούσια σε ιστορία πόλη της Καταλωνίας.
Είχα μάθει οτι στις 24 Ιουνίου, αργία στην Καταλωνία, κάνουν την εμφάνιση-επίδειξή τους οι περίφημοι Καστεγιέρ, ένα έθιμο οπου κάθε ηλικίας πολίτες με χαρακτηριστικές στολές σχηματίζουν ανθρώπινους πύργους.
Στο γραφείο τουρισμού έμαθα πως η συγκεκριμένη τελετουργία θα γινόταν μπροστά στο δημαρχείο της πόλης στις 19.30 το απόγευμα. Ετσι είχα αρκετές ωρες στην διάθεση μου να γνωρίσω την πόλη.

Το γλυπτό άγαλμα των Καστεγιέρ άκρως εντυπωσιακό στην μέση της Νόβα Ράμπλα. Τόσοι πολλοί άνθρωποι να απεικονίζονται στο έθιμο αυτό με την δημιουργία του ανθρώπινου πύργου.
3-4 οργανοπαίκτες στην άκρη να παιζουν τα μουσικά τους όργανα, και στην βάση του πύργου πολλά ανθρώπινα κορμιά να στηρίζουν με τα χέρια τους τους υπολοίπους που δημιουργούν τον ανθρώπινο πύργο.
Πήρα λοιπόν μια πρώτη γεύση για το τι θα με περίμενε το αργά το απόγευμα στο δημαρχειο της πόλης.
Αφού βγήκαν οι απαραίτητες αναμνηστικές φωτογραφίες άρχισε η επιστροφή προς την κορυφή της Νόβα Ράμπλα με το ...μπαλκόνι της Μεσογείου.
Καθώς προχωρούσα στην άκρη της Ράμπλα πρόσεξα μια μικρή οπτική έκπληξη: ενα άγαλμα που απεικόνιζε εναν παππού να κάθεται πάνω σε ένα παγκάκι.
Δεν ξέρω γιατί αλλά μου έκανε εντύπωση. Μπράβο τους που με αυτό τον τρόπο, φαντάζομαι, τίμησαν τους ανθρώπους της της λεγόμενης 3ης ηλικίας.
Σε ενα εστιατόριο με ωραία θέα στην κορυφή της Νόβα Ράμπλα ήρθε η ώρα για το μεσημεριανό φαγητό.
Η επιθυμία ήταν για παέγια Βαλενσιάνα. Οπερ και εγένετο.
Στη συνέχεια ακολούθησε η βόλτα στην Παλαιά Πόλη της Ταραγκόνα την οποία τόσο ωραία περιέγραψε η φίλη Πανδώρα.
Σε όλα όσα διηγήθηκε η φίλη Πανδώρα, δεν εχω να συμπληρώσω κάτι άλλο.
Ισως μόνο την μακρυνη βόλτα με το τρενάκι το οποίο μας έφερε σε επαφή με την πόλη, παλαιά και νέα.

Η ώρα των Καστεγιέρ πλησίαζε.
Τους πρωτοείδα να συγκεντρώνονται σιγά σιγά έξω απο τα τείχη της πόλης. Πρόσεξα το χαρακτηριστικό έμβλημα που είχανε στο πουκάμισό τους. Σκέφτηκα οτι ήρθε η ώρα να αναχωρήσω και εγώ και να κατευθυνθώ προς το δημαρχείο-κέντρο της πόλης.
Εκεί άρχισε να μαζεύεται σιγά σιγά ντόπιος ως επι το πλείστον κόσμος για να παρακολουθήσει αυτό το ξακουστό έθιμο.
Και ξαφνικά άρχισαν τα όργανα. Κυριολεκτικά: οι καστεγιέρ έφταναν με τη συνοδεία μουσικής στην κεντρική Πλατεία. 2-3 καστεγιέρ, παίζοντας κάποιο μουσικό όργανο, φλογέρα, μικρο νταούλι κ. α.
Στο δημαρχείο της Ταραγκόνα έφταναν από όλα τα σημεία της πόλης οι διάφοροι σύλλογοι των καστεγιέρ. Αλλοι έφταναν απο την βόρεια πλευρά της Πλατείας, αλλοι απ την νότια πλευρά, και αλλοι απο τα πλάγια, μέσα απο γραφικικά σοκάκια.
Ολοι οι Καστεγιέρ κρατούσαν και μια υφασμάτινη ζώνη την οποια στη συνέχεια με τη βοήθεια των υπολοίπων Καστεγιέρ την έδεναν γύρω από τη μέση τους.
Γύρω στις 19:30 είχαν μαζευτεί οι 4 σύλλογοι, αν θυμάμαι καλά, Καστεγιέρ στη πλατεία.
Στα αριστερά της πλατείας άρχισε ο 1ος σύλλογος των Καστεγιέρ να οργανώνεται για την ανθρώπινη πυραμίδα. Αφού μαζεύτηκαν κυκλικά αρχισαν να σκαρφαλώνουν περιμετρικά 2-3 καστεγιέρ. Το ιδιο επαναλήφθηκε αλλες 2 φορές μέχρι που ενα πιτσιρίκι ανεβαίνει στην κορυφή του ανθρώπινου πύργου.
Στη συνέχεια ακολουθούν τα θερμά χειροκροτήματα του καταλωνικού κοινού.
Το παραπάνω σκηνικό επαναλήφθηκε και με τους άλλους συλλόγους των Καστεγιέρ.

Με είχε πιάσει ομως ενα μικρό αγχος και ο νους μου ηταν στην ώρα, μιας και το τελευταίο τρένο για Βαρκελώνη αναχωρούσε γύρω στις 21.30 το βράδυ απο τον σιδηροδρομικό σταθμό της Ταραγκόνα.
Ετσι αγαγκάστηκα να φύγω κάπως πρόωρα από αυτή την υπέροχη και αξέχαστη καταλωνική γιορτή!!!

Ενα μικρό βιντεάκι από το παραπάνω σκηνικό οπως τραβήχτηκε απο την κάμερα του κινητού τηλεφώνου!

 

[Pandora]

Θάνο , τέλειο το βιντεάκι
και τυχερός, που είδες τους καστεγιέρ!

Σ΄Ευχαριστώ για τις προσθήκες, αναβαθμίζεις το ταξίδι μου έτσι

Για ψάξε καλέ μου, τις σημειώσεις σου...ότι άλλο έχεις να προσθέσεις, καλοδεχούμενο !

 

[thanosth]

αγαπητή Πανδώρα,
οι προσθήκες αυτές είναι σαν ενα μικρό ...κερασάκι στην υπέροχη ιστορία σου για την αγαπημένη Καταλωνία.
Γιατί Καταλωνία δεν είναι μόνο η πόλη της Βαρκελώνης

Θα επανέλθω συντόμως με 2ο βιντεάκι από Ταραγκόνα
αλλά και με μίνι ιστοριούλα απο το υπέροχο μοναστήρι Μονσερά με το σχετικό φυσικά βιντεοκλίπ!

 

[xenos]

Pando και thano εχετε γινει αχτυπητος συνδιασμος.
Ενα μεγαλο ευχαριστω στην Πανδορα που μοιραστηκε την ομορφη ιστορια της μαζι μας.
Κι αλλο ενα στο Θανο για τις χρησιμες συμπληρωσεις του αλλα και γιατι γουσταρει Βαρκελωνη και καλα κανει.!!!

Παντα τετοια!!!

 

[thanosth]

το ωραίο είναι οτι την ιστορία της ξαφνικής Καταλωνίας της Πανδώρας έτυχε να την διαβάζω ένα ανοιξιάτικο βραδάκι ευρισκόμενος στην Βιέννη και μετά από παρότρυνση άλλου ιταλόφιλου μέλους της ταξιδιάρικης παρέας μας

...ναι το ομολογώ, ζήλεψα την βόλτα της αυτή και είπα να ακολουθήσω τα ...ίχνη της!

 

[thanosth]

Συμπληρωματικά να αναφέρω και τις δικές μου πρόχειρες εντυπώσεις από την επίοκεψη μου στο Μονσερά!


Πέμπτη πρωτελευταία μέρα της παραμονής μου στην υπέροχη Καταλωνία.
Το σημερινό πρόγραμμα περιλάμβανε το όρος-μοναστήρι Μονσερά.

Η πρώτη φορά που είχα ακούσει για αυτό ηταν το 2002 σε μια ξενάγηση στο Νου Καμπ της Μπαρτσελόνα, οπου μας έδειξαν με φωτο από την ομάδα που επισκεπτόταν το συγκεκριμένο μοναστήρι για να ευχαριστήσουν την Παναγία για τις επιτυχίες του συλλόγου.

Δεν τα είχα καταφέρει ούτε το 2002, ουτε ομως και πριν 6 μήνες που βρέθηκα στην Βαρκελώνη...
Και οφείλω να ομολογήσω την αμαρτία μου: ιδιαίτερη προσοχή στον οδηγό της τραβελπεδίας για το Μονσερα δεν είχα δώσει. Οταν ομως το επισκέφτηκα και εκ των υστέρων το διάβασα για να δώ πόσο στην πραγματικότητα ανταποκρίνεται, μπορώ να πω οτι ειναι ,,,,μεγάλος θησαυρός και οσοι κ οσες σκέφτεστε να επισκεφτείτε το Μονσερά, να τον έχετε παραμάσχαλα!!!

Ο καιρός ήταν σούπερ για ημερήσια εκδρομή. Ηλιος, ζέστη υποφερτή με ενα ελαφρύ δροσιστικό αεράκι.
Από την Πασέι ντε Γκράσια με το μετρό κατευθυνθηκα προς Πλάσα Εσπάνια. Από εκει μέσα από δαιδαλώδης διαδρόμους έφτασα στην ράμπα από οπου θα έφευγε ο κάτι σαν προαστιακός .
Για το θέμα του εισιτηρίου νομίζω οτι ειναι κάπως πολύπλοκο. Αναλύεται με πολύ κατατοπιστικό τρόπο στην τραβελπεδια και στο κεφάλαιο για το Μονσεράτ.
Υπάρχουν 3-4 αυτόματοι πωλητές στον σταθμό στην Εσπάνια απο οπου κανείς μπορεί να προμηθευτεί το κατάλληλο για τα γούστα του εισιτήριο που απο εδώ ειναι και οικονομικώτερα, 14,5Ε σε σχέση με τα 22,5Ε που πωλείται στο γραφείο τουρισμού της Πλάσα Καταλούνια. Με γούστα εννοώ αν θέλει να ανεβει κανεις στο Μονοσερά με τον σιδηροδρομικό βαγόνι η με το κίτρινο τελεφερικ.
Προτίμησα το κίτρινο τελεφερίκ, λόγω της υπέροχης θέας...
Με το που κατεβήκαμε στον σταθμό Μονσερά-Αέρι η θέα προς τα ψηλά και το βραχώδες όρος του Μονσερά επιβλητική και εντυπωσιακή.
Η πρώτη εικόνα θυμίζει λίγο από Μετέωρα και λίγο από Γκραν Κάνυον. Το Μοναστήρι φυσικά δεν ειναι και ιδιαίτερα ορατό απο χαμηλά.
Η διαδρομή με το κίτρινο τελεφερίκ αξέχαστη. Από κάτω μας ο ποταμός Λομπρεγκ άτ να θυμίζει λίγο από Τέμπη...
Αφού φτάσαμε ψηλά, κάπου στα 700 μέτρα υψόμετρα, έπρεπε να διασχίσουμε και καμιά 100αριά ανηφορικά μετρα με τα πόδια μέχρι να φτάσουμε στη κεντρική πλατεία του Μονσερά.
Εδώ υπάρχουν διάφοροι χώροι. Οπως το μουσείο, ενα μικρό μινι μάρκετ με υπεροχα σοκολατοειδή μεταξύ άλλων. Μετά από κάποια λεπτά ξεκούρασης στην κεντρική πλατεία και με τις απαραίτητες φωτογραφικές υποχρεώσεις να εκπληρώνονται τσάκα τσάκα, αποφάσισα να προχωρήσω προς τα ενδώτερα του Μονσερά και συγκεκριμένα προς την κεντρική εκκλησία...
Ο κόσμος ευτυχώς δεν ήταν και πολύς ακόμη, και δεν υπήρχαν και πολλά γκρουπ. Το εσωτερικό άκρως εντυπωσιακό... Επειδή νιωθω κάπου αδυναμία να περιγράφω αυτά που εβλεπα, υπάρχουν οι σχετικές φωτό που βγήκαν χωρις το ενοχλητικό φλας και αρκετά διαφωτιστικές.
Στα δεξιά πρόσεξα πως ο κοσμος περίμενε στην ουρά για να δει και να προσκυνήσει την Λα Μορενέτα, την Παναγία προστάτιδα της Καταλωνίας.. Η ίδια ουρά συνεχιζόταν και μέχρι έξω από το ναό. Εξω από την Εκκλησία διάφορα εντυπωσιακά αγάλματα. Ο προαύλειος χωρος εξισου εντυπωσιακός...
Ετσι οπως καθόμουν σε ενα παγκο στην ακρη της πλατείας με τα επιβλητικά αγάλματα πίσω μου, ειδα στο βαθος δεξιά των βράχων, κάποια τρενάκια να ανεβοκατεβαίνουν προς τους βραχους.
Φυσικά επειδή μου αρέσει να ανεβαίνω σε οσο το δυνατόν ψηλά σημεία για να απολαμβάνω οσο καλύτερη θέα γίνεται αποφάσια να ....ταξιδέψω πιο ψηλά. Οταν πήγα να βγάλω εισιτήριο, ειχε την απλή μετάβαση προς Sant Joan κάπου στα 4,5 ευρώ, ειχε και ενα κομπι τικετ, που ειχε κάπου στα 7,5 και συνδύαζε και την διαδρομή Santa Cova. Αυτές οι δυο διαδρομές περιλαμβάνονται στο γενικευμένο εισιτήριο που πουλανε στο γραφείο τουρισμού στην Βαρκελώνη εναντι 22,5 αλλα και 36.5Ε. Το θέμα ειναι αν κανείς θα τις αξιοποιήσει αυτές τις 2 βόλτες.
Γνώμη μου ειναι πως ναι αξίζει να και να ανεβει κανεις προς την Sant Joan, ...
Σε ότι αφορά την ανηφορική διαδρομή η επωνομαζόμενη και ως Sant Joan, δεν ειναι πέρα από 2-3 λεπτά.
Καλά η θέα φυσικά ειναι η καλύτερη. Από κάτω το μοναστηριακός χώρος. Γύρω γυρω διάφορα μονοπάτια τα οποία τα τίμησαν δεόντως διάφοροι λάτρεις της πεζοπορίας...Υπαρχει και ενα μικρό κτίσμα οπου στο εσωτερικό του με διάφορες περιγραφές και φωτογραφίες γινεται η παρουσίαση ολου του χώρου και του τοπίου που ακούει στο ονομα Μονσερά: για το μοναστήρι, , για το όρος, για την πανίδα και χλωρίδα.
Μετά από μια σύντομη βόλτα στην κορυφή και απολαμβάνοντας τις κάθε είδους θέες, προς το μοναστήρι, προς την πεδιάδα από κάτω, προς τους βράχους ήρθε η ωρα της κατάβασης. Οχι της τελικής αλλά της προσωρινής.
Επειδή η πείνα και η δίψα βάρεσαν κόκιννο καιρός για επίσκεψη στο κοντινό σούπερ μαρκετ για την αγορά κάποιου αναψηστικού και σνακ. Εντυπωσιακή η ποικοιλία από σοκαλάτες και άλλα προιόντα made by monsterrat. Τα έσοδα ολα υπερ της ανακαίνησης-αναστήλωσης του μοναστηριακού χώρου.
Μετά από λίγα λεπτά ξεκούρασης ηρθε η ωρα της κατάβασης για την Σάντα Κόβα. Πάλι με το τρενάκι από τα τα 700 μέτρα θα παμε στα 550 μέτρα.
Από τον σταθμό ξεκινάει ενα τσιμεντοστρωμένο μονοπάτι με εντυπωσιακά κ αξιοθαύμαστα αγάλματα, γλυπτά, και ζωγραφιες δίπλα στους βράχους. Το τέλος του μονοπατιού με οδήγησε στην Αγία Σπηλιά οπου μερικά λεπτά κατάνυξης ήταν οτι πρέπει για το σώμα, το μυαλό και την ψυχή....
Στην επιστροφή προς τον σταθμό του μικρού τρένου δεν χόρτανα να απολαμβάνω αυτούς τους αξιοθαύμαστους ορεινούς βράχους. Μου θύμιζαν Μετέωρα και Γκραν Κάνυον. Στο μυαλό μου δημιούργησα μια ταξιδιωτική εξίσωση: Μετέωρα εις το τετράγωνο συν κλάσμα Γκραν Κάνυον ως παρονομαστή και το 1 ως αριθμητή μας κάνουν το Μονσερά.
Χωρίς να το καταλάβω άρχισαν στον ουρανο να μαζεύονται τα πρώτα σύννεφα και άρχσιαν να πέφτουν οι πρώτες ψιχάλες...
Ετσι άρον άρον αρχισα να βηματίζω α λα Λούης για να φτάσω το συντομώτερον δυνατόν στον κεντρικό σταθμό ώστε να κατέβω προς τα κάτω πριν ξεσπάσει καμια καταιγίδα εκεί ψηλά στο Μονσερά..

Πάντως είναι μια εξόρμηση που μπορεί να σας φάει μισή κ πλεον μέρα αλλά πραγματικά αξίζει και για τον χρόνο που θα διαθεσετε για αυτη την βόλτα αλλά και τα χρήματα.
Γιατί απλά οι εικόνες που θα αποτυπωθούν, είτε στη φωτογραφική σας μηχανή είτε στο μυαλό σας είναι μοναδικές!!!