Άγιος Δομήνικος Καραϊβική Καραϊβική - Yaman

[LULLU]

..συμφωνω με τον trumpiotissssssssss

 

[zmaria]

Kαι ποιός δεν συμφωνεί!

Που είναι η συνέχεια??

 

[taver]

Ποιος δε θα ήθελε να βρίσκεται εκεί;

Εμείς.

Speak for yourself, εντάξει?

 

[eva kas]

συνεχεια δεν βλεπω και μας εχεις αφησει στην προσμονη.........αντε!αντε!
και εχω βαρδια ολο το Σ/Κ......

 

[ikarialover]

Δηλώνω κι εγώ φαν των ιστοριών σου και αναμένω τη συνέχεια...

 

[alma]

Αυτή η ιστορία φαίνεται πολύ ενδιαφέρουσα.Περιμένουμε με ανυπομονησία!

 

[Yorgos]

Όποιος καταφέρει να βρει το σπίτι του D στην Αβάνα χωρίς δυο χάρτες, απανωτές ερωτήσεις σε γιαγιάδες, παιδάκια και μια βαμμένη ξανθιά με φωσφοριζέ εσώρουχο (δε φταίω εγώ, αυτή καθόταν με τα πόδια…ημισταυρωμένα, εγώ προσπάθησα να μην κοιτάω, αλήθεια λέω), κερδίζει ένα ταξιδιωτικό σάκο. Κι αυτό διότι ο άνθρωπος μένει… στους λύκους, εκεί που the streets have no name και πάλι καλά που είχα μαζί μου τον άνθρωπο-GPS, χωρίς τον οποίο το σπίτι δε θα το έβρισκα ποτέ και η πτήση της ηρωικής Cubana θα έφευγε χωρίς την αφεντιά μας, δηλαδή με μόνο 8 αντί για 10 ολόκληρους επιβάτες.

Επειδή ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να βρει το προαναφερθέν σπίτι χωρίς τη συνδρομή όλων των προαναφερθέντων γειτόνων και του προαναφερθέντος φωσφοριζέ εσωρούχου είναι ο D, θα ήθελα να του χαρίσω τον προαναφερθέντα σάκο. Τον οποίο και θα του τον είχα χαρίσει ήδη, αν ήξερα ότι σκόπευε να πάρει στο ταξίδι μια τερατώδη τετράγωνη Samsonite που μόλις την είδα μου ήρθε σύγκρυο.

-Δε μου λες σύντροφε D, στον κομουνισμό που πιστεύεις και μα τον Άγιο Καμίλο, με αυτό το πράγμα σκοπεύεις να ταξιδέψεις; ρωτάω ρίχνοντας μια κλεφτή ματιά στον εννιάκιλο σάκο μου, που θα ήταν εξάκιλος αν δεν είχα πάρει και τα χειμερινά μου για την επίσκεψη στην Κεντρική Ευρώπη που θα ακολουθούσε την εξόρμηση στα νησάκια της Καραϊβικής, και που φάνταζε μικροσκοπικός δίπλα στο τέρας της Samsonite.
- Ναι, δε λέω, κόστισε κάτι παραπάνω αλλά είναι φοβερή! Κοίτα! Λέει ο σύντροφος και μου δείχνει με απεριόριστο καμάρι το πώς η βαλίτσα τσουλάει πάνω σε τέσσερις ρόδες με την ίδια άνεση που το έκαναν και οι μπάλες στο bowling της Κηφισιάς που έκανα τις γυμνασιακές μου κοπάνες προ αμνημονεύτων ετών.

Να πω ότι ενθουσιάστηκα, ψέματα θα είναι. Δεν είχαμε ακριβή σχέδια για το πού ακριβώς θα πηγαίναμε, πόσες διανυκτερεύσεις θα κάναμε σε κάθε κράτος και κρατίδιο, πού θα κοιμόμασταν ή τι ακριβώς θα κάναμε σε κάθε νησί, αλλά η γενική ιδέα ήταν πως θα μέναμε σε νησάκια με μικρή τουριστική παρουσία, θα κάναμε trekking, θα μπαίναμε σε καΐκια και θα μέναμε σε καμιά καλύβα πάνω σε ερημικές παραλίες, τα οποία ξαφνικά φάνταζαν Γολγοθάς αν συνοδεύονταν και από το κουβάλημα μιας Samsonite, όσο ευθυγραμμισμένα κι αν τσουλάει. Τέλος πάντων, άλλη λύση δεν υπήρχε, το αντιπαρήλθαμε, καταναλώσαμε τα μοναδικά μελομακάρονα στην Κούβα και φύγαμε για το αεροδρόμιο της Αβάνας.

Φτάνοντας, θυμήθηκα πως είχα πάνω μου μερικές χιλιάδες ευρώ και πέσος, τα οποία απαγορεύεται και να βγάλω από τη χώρα, αλλά ευτυχώς ο άνθρωπος-GPS δέχτηκε να μου τα φυλάξει, μέχρι να επιστρέψω. Έχω βαρεθεί να ακούω για το πόσο «απατεώνες» και «φιλοχρήματοι» είναι οι Κουβανοί. Σε μια χώρα όπου το να έχεις λογαριασμό στην τράπεζα είναι πολύ πιο επίφοβο από το να κουβαλάς όλες τις οικονομίες πάνω σου καθημερινώς, έχω εμπιστευθεί αμέτρητες φορές φίλους και γνωστούς με μεγαλούτσικα ποσά και ποτέ δεν έχασα ούτε ένα κουβανέζικο πέσο. Γιʼ αυτό την αγαπάμε την Κούβα, γιατί έχει ανθρώπους-σπαθί, που γίνονται χαλί να τους πατήσεις. Γι αυτό κι εγώ πάντα επιστρέφω, ακόμη κι όταν μαγεύομαι από κάτι Νεπάλ και Ντομινίκες, γιατί σαν την Κούβα δεν είναι πουθενά και μου αρέσει να πατάω χαλιά και να με πατάνε κι εμένα. Είναι θέμα βίτσιου δηλαδή.

Σε κανέναν από τους γκισέδες της ηρωικής Cubana δεν αναγράφονταν οι δυο μαγικές λεξούλες που έψαχνα. Ούτε “Santo” έλεγε, ούτε “Domingo”, οπότε άρχισαν να με ζώνουν τα φίδια, πράγμα καθόλου υστερικό όταν ταξιδεύεις με την Cubana, την πιο θρησκευτική αεροπορική εταιρεία στον κόσμο, αφού σύμφωνα με το φίλο μου το Reggis «ένας Θεός ξέρει πότε θα απογειωθεί και ούτε η Παναγιά δεν ξέρει αν θα προσγειωθεί». Πλησιάζω ένα γκισέ της Cubana όπου μια βαριεστημένη κυριούλα ταλαιπωρεί επίδοξους επιβάτες. “Buenos Aires” λέει η ολοκαίνουρια οθόνη πάνω από το γκισέ. «Συγγνώμη, για check-in για Άγιο Δομίνικο πού πηγαίνω;», ρωτάω για να εισπράξω ένα ξερό «Εδώ». Γνωστοποιώ στην κυρία πως η ταμπέλα γράφει άλλο προορισμό και εκπλήσσεται. «Σοβαρά; Χαχα, καλά πάλι ξεχάσαμε να το αλλάξουμε» και συνεχίζει απρόσκοπτη. Δημόσιο foreva…

Δεν έχει πολύ ενδιαφέρον η διαδικασία του check-in, η αναμονή στο αεροδρόμιο ή η πτήση για Άγιο Δομίνικο, αλλά επειδή πάντα κάτι νέο μαθαίνει κανείς, εκείνο το βράδυ μάθαμε πως:
1) Οι κάτοχοι διπλωματικού διαβατηρίου δεν πληρώνουν φόρους αεροδρομίου στην Αβάνα (και σε πολλά άλλα μέρη απʼ ό,τι διαπίστωσα)
2) Η Cubana μερικές φορές πετάει στην ώρα της, είμαι αυτόπτης μάρτυρας, I believe, thetruthisoutthere
3) Η καλύτερη μεταγραφή που μπορεί να κάνει κανείς στο Football Manager 2012 είναι ο Lenny Nangis. Champions League με τον Ατρόμητο παίρνεις με αυτόν…
4) Μερικές φορές το «ικανό» σάντουιτς της Cubana δεν προκαλεί διάρροια
5) Ο D ανήκει στην προνομιούχο εκείνη τάξη ανθρώπων που κοιμούνται από την απογείωση μέχρι την προσγείωση, χωρίς κανένα πρόβλημα. Για τους υπόλοιπους, ευτυχώς υπάρχουν τα βιβλία του Jose Saramago και το FM2012
6) Σε αυτή τη νέα εποχή που μπαίνει η Κούβα δεν είναι πλέον ασυνήθιστο να πετυχαίνεις στην πτήση σου γνωστούς Κουβανούς που πηγαίνουν «για διακοπές» στη Δομινικανή Δημοκρατία «για μερικές μέρες, έτσι για να ξεσκάσουμε». Σε άλλες εποχές Κουβανός σε αεροπλάνο ήταν καλλιτέχνης, αθλητής, γιατρός, διπλωμάτης ή πολίτης σε καθεστώς αυτομόλησης.

Ο Άγιος Δομίνικος δεν προοριζόταν να είναι τίποτε περισσότερο από ένα μεταβατικό σταθμό προς τα μικρά νησάκια της ανατολικής Καραϊβικής που σκοπεύαμε να επισκεφθούμε. Επειδή όμως η πτήση έφτανε πολύ αργά, είπαμε να μείνουμε δύο βράδια, ώστε να κάνουμε και μια βόλτα στη μεγαλύτερη πόλη της νησιωτικής Καραϊβικής.

 

[apodrasi]

Προγραμμάτιζα Άγιο Δομίνικο-Αβάνα με Cubana για τον Ιούλιο (αν μπορείς πια να προγραμματίσεις κάτι στην Ελλάδα), μια που είναι και απευθείας και η φθηνότερη. Δε λέω, κι εμείς τυχεροί είμαστε... ωστόσο we have second thoughts.

 

[maltakias]

στο bowling της Κηφισιάς που έκανα τις γυμνασιακές μου κοπάνες προ αμνημονεύτων ετών.

Κι εγώ γιατί δεν σε πέτυχα ποτέ;
Μάλλον γιατί τότε δεν έπαιζα bowling αλλά έλιωνα στο NBA Jaaaaaaam!

Jose Saramago

Πως σου φάνηκε τελικά;

ώστε να κάνουμε και μια βόλτα στη μεγαλύτερη πόλη της νησιωτικής Καραϊβικής.

Αναφέρεσαι στην ιστορική Ciudad Trujillo ασφαλώς

 

[zmaria]

Γουάου, τι κομμάτι!!

 

[FRIDA08]

Αχ!! μπράβο, μπράβο συνέχεια στην ιστορία, την περίμενα.

 

[Yorgos]

Μάλλον γιατί τότε δεν έπαιζα bowling αλλά έλιωνα στο NBA Jaaaaaaam!

Κι εγώ! Για να μη σου πω για το επικό ηλεκτρονικό βόλεϊ δίπλα, στο Βάρσο!

Πως σου φάνηκε τελικά;

Δεν ξέρω γιατί δε βάζει σημεία στίξης αυτός ο άνθρωπος, ή έστω κιαμιά παράγραφο, αν είναι από άποψη, να το ξανασκεφτεί. Κατά τ' άλλα, το συγκεκριμένο μου άρεσε πολυ: οι κάτοικοι μιας πόλης αποφασίζουν και ρίχνουν "λευκό" στις εκλογές, το οποίο προκαλεί πανικό στην τοπική κυβέρνηση, που απαντά με εντελώς υστερικές μεθόδους. Θα σ' αρέσει.

Αναφέρεσαι στην ιστορική Ciudad Trujillo ασφαλώς.
Ε βέβαια. Προσωπικά στο ντέρμπι Τρουχίγιο-Κιμ Ιλ Σουνγκ ψηφίζω Τρουχίγιο με τα χέρια κάτω. Αν και το φαβορί μου εξακολουθεί να είναι ο Mariano Malgarejo, φανταστική μορφή της βολιβιανής ιστορίας.

Αύριο το επόμενο κομμάτι, ευχαριστώ για τα ευχαριστώ και τα καλά σχόλια (η ιστορία ΔΕΝ θα είναι περιπετειώδης, ένα απλό ταξιδάκι είναι). Apodrasi, η Cubana αν δε βιάζεσαι να πετάξεις, μια χαρά είναι γι' αυτά που κοστίζει και για το απευθείας που σε πάει. Ε, μια καθυστέρηση ή δύο υπάρχουν, αλλά Ιούλιο με τους τυφώνες έτσι κι αλλιώς σίγουρος δεν είσαι ότι θα πετάξεις.