ΗΠΑ Καναδάς Καναδάς - Αλάσκα, Τα Τελευταία Σύνορα

[Defkalion]

Η ιστορία μεταφέρθηκε στις ολοκληρωμένες!!

 

[Dina Z]

….Δυστυχώς οι άνθρωποι πάρα πολύ συχνά σε απογοητεύουν. Τι να πρωτοσκεφτώ; Τους Γονείς; Μα είναι οι πρώτοι που σε απογοητεύουν, διότι θέλουν να …εισπράξουν και, μάλιστα, με τόκο βαρύ, αυτά πού, έτσι κι αλλοιώς είχαν την υποχρέωση να σού προσφέρουν, μια κι ήταν εκείνοι που θέλησαν να σε φέρουν στον κόσμο. –«Ξέρεις τι θυσίες έκανα εγώ για σένα; (Ποιος δεν έχει ακούσει αυτήν τη φράση). Είσαι αχάριστος!» Κι άλλα τέτοια …συμπαθητικά!!!

Τα παιδιά; Α, τα παιδιά! Προσπαθούν, ιδίως στην εποχή μας, να σε φάνε μέχρι το κόκκαλο, να σού αποσπάσουν αυτό που έχεις, αλλά και αυτό που δεν έχεις. Κι όταν πιά δεν έχεις, και τους είσαι εντελώς άχρηστος, σε στέλνουν και σ’ έναν Οίκο Ευγηρίας, και χάνονται από προσώπου γής.

Οι φίλοι –ευτυχώς όχι όλοι- όσο σε χρειάζονται, ή χρειάζονται τα αυτιά και την υπομονή σου, τρέχουν πίσω σου. Αν όμως εσύ τους χρειαστείς ποτέ, ουδέποτε είναι διαθέσιμοι!

Τώρα, όσο για τους συζύγους ή τους αγαπημένους, θεωρώ ότι αυτή η επένδυση είναι η πιο…επισφαλής, κι όποιος διαφωνεί, δικαίωμά του, Δημοκρατία έχουμε!!! Άλλωστε υπάρχουν και εξαιρέσεις λέμε, κι έτσι παρηγοριόμαστε….

Τα είπες όλα καλή μου γυναίκα.......... πόσο δίκιο έχεις.....έτσι ακριβώς.-

Καλές μου φίλες, συμφωνώντας .... θα διαφωνίσω!

Συμφωνώ πως από τις σχέσεις μας ίσως να προδοθούμε, να απογοητευτούμε, να πληγωθούμε, να λυγίσουμε. Όμως ίσως και να πάρουμε: κατανόηση, φροντίδα, δύναμη, Νόημα.
Ενδεχομένως κι εμείς οι ίδιοι να προκαλέσουμε ανάλογα συναισθήματα στους άλλους.
Αυτή είναι η ζωή κι έχει απ' όλα!
Αλλά εγώ δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι σημαντικότερο από τις ανθρώπινες σχέσεις. Με ρίσκο πάντα και με τίμημα. Και έχοντας κατά νου πως την πόρτα της ψυχής μας χρειάζεται να προσέχουμε σε ποιόν την ανοίγουμε. Αν είμαστε και λίγο τυχεροί ίσως να κάνουμε σωστές επιλογές.

Όσο για τα ταξίδια - αν και πολύτιμες εμπειρίες - θεωρώ ότι δεν μπορούν να λειτουργούν σαν υποκατάστατο των ανθρώπων. Είναι μια επιλογή που αναμφισβήτητα προσφέρει έντονα συναισθήματα, αλλά είναι μια ''μετοχή'' διαφορετικής αξίας.

Καθένας βέβαια έχει τον τρόπο του να πορεύεται και να αντέχει τις δυσκολίες του γι αυτό και επιλέγουμε διαφορετικές διαδρομές. Ο καθένας όποια του ταιριάζει.

 

[Sassenach77]

Γλυκό μου Ντινάκι, πάντα να χαμογελάς! Και εύχομαι ολόψυχα να μην χάσεις ποτέ απο τη ζωή σου αυτό το χαμόγελο

 

[Defkalion]

Λοιπόν επανέρχομαι διότι εκ της ίδιας πηγής υπάρχει και μια ... Παταγονία μήκους ούτε λίγο ούτε πολύ 110 σελίδων.

Για να δω τώρα, ή θα εμφανιστούν εκ νέου εθελοντές ή θα ακούσω μπινελίκια

 

[fotast]

Λοιπόν επανέρχομαι διότι εκ της ίδιας πηγής υπάρχει και μια ... Παταγονία μήκους ούτε λίγο ούτε πολύ 110 σελίδων.

Για να δω τώρα, ή θα εμφανιστούν εκ νέου εθελοντές ή θα ακούσω μπινελίκια

Μια φορά εθελοντής,για πάντα εθελοντής

Στείλε το υλικό να το μελετήσουμε και να το προγραμματίσουμε.Δεν θα είναι για σύντομα πάντως.Την άλλη φορά ήταν Αύγουστος και υπήρχε περισσότερος χρόνος.

 

[Defkalion]

Μια φορά εθελοντής,για πάντα εθελοντής

 

[St.Adamantidou]

Μαζέψου εσύ....
Στέλλα μου όπως πάντα σε παρακολουθούμε με περισσό ενδιαφέρον

hydronetta μου,
Σ'ευχαριστώ για την υπομονή σου να διαβάζεις τα κατεβατά που είχε την καλωσύνη να ξεκινήση την δακτκυλογράφησή τους, η καλή μας φίλη Ιωάννα Καραγιάννη. Σ' αυτήν χρωστάμε το ξεκίνημα της Αλάσκας. Αν εκείνη δεν προσεφέρετο, Τα Τελευταία Σύνορα δεν θα είχαν ανεβεί ποτέ στο Τραβελ στορίες. Της το αναγνωρίζω και την ευχαριστώ. Εξ αιτίας της, βρέθηκαν κι άλλοι εθελοντές, για να αποτελειώσουν τα κείμενα....Να είναι όλοι καλά...
Φιλικά,
Στέλλα