Περιεχόμενα
Η πρώτη μου επίσκεψη στο «Νησί» έγινε τον Ιούλιο του 2007 και πιο συγκεκριμένα στο βόρειο τμήμα του, τη Σκωτία. Μαζί με τη σύντροφό μου αποφασίσαμε να περάσουμε μια εβδομάδα εκεί σε ένα ταξίδι που είχε οργανωθεί αρκετό καιρό πριν. Είναι μια χώρα που σε συνεπαίρνει. Δεν μπορεί να σε αφήσει αδιάφορο. Θεωρώ ότι δεν υπάρχει λόγος να μπούμε σε συγκρίσεις με τη χώρα μας άλλωστε οι εικόνες πρέπει να σε γεμίζουν, απ’ όπου κι αν προέρχονται. Τις πρώτες δύο ημέρες , βρεθήκαμε στη Γλασκόβη. Μοντέρνα πόλη με όμορφο χρώμα και πραγματικά άπειρα πράγματα να δεις. Πετύχαμε ένα river festival στον Κλαϊντ, τον ποταμό που διασχίζει την πόλη. Μπάντες με γκάιντες, υπαίθρια κιόσκια , πολύς κόσμος και μικρά καράβια που σε μετέφεραν σε μια άλλη εποχή. Κάτι που αξίζει να δεις στη Γλασκόβη είναι το ναυτικό μουσείο. Ο τρόπος παρουσίασης της ναυτικής ιστορίας των Σκοτσέζων ( κι έχουν μεγάλη) είναι μοναδικός. Κέρινα ομοιώματα, διαδραστικά παιχνίδια χάρτες και αμέτρητες πληροφορίες ταξινομημένες έτσι ώστε να μην σε κουράζουν. Αν σας ενδιαφέρει η αρχιτεκτονική και το design κάντε μια βόλτα στο Lighthouse museum . Οι βόλτες στο κέντρο και οι επισκέψεις στις αμέτρητες παμπ θεωρούνται επιβεβλημένες.
Αφήνουμε την πόλη και φεύγουμε για τα Highlands. Πρώτη φορά οδηγώ αυτοκίνητο με τιμόνι από τη “right side”. Στην αρχή πολύ – μα πολύ – αργά , μετά όμως ξεθαρρεύω. Οι δρόμοι είναι εκπληκτικοί και μοναδικοί πρόσφυση και το νοικιασμένο Astra καταπίνει χιλιόμετρα με μεγάλη άνεση. Όταν βλέπουμε το πρώτο loch, χαζεύουμε.
Η διαδρομή μας προς τα δυτικά περνάει μέσα από καταπράσινα λιβάδια και αμέτρητες λίμνες. Φτάνουμε στο Barcaldine ένα μικρό χωριό στη δυτική ακτή, που θα αποτελέσει το ορμητήριο μας. Καταλύσαμε σε σπίτι του 17ου αιώνα .
Κινούμενος με το αυτοκίνητο ή με τα πόδια, θα αντικρίσεις εικόνες που θα σε ηρεμήσουν και θα σε ανανεώσουν. Στο Οban επισκεφθήκαμε το ομώνυμο αποστακτήριο. Δεν τρελάθηκα με την οργανωμένη ξενάγηση, ξέφυγα όμως με τα malt που δοκίμασα. Με το ferry περάσαμε στο Isle of Mull και πήγαμε στο κάστρο που γυρίστηκε η ¨Διπλή Παγίδα ¨με Jones και Connery. Αξίζει η άνοδος μέχρι τον εξώστη για τη θέα.
Από τα highlands στο Εδιμβούργο. Επιλέξαμε να μείνουμε λίγο έξω από την πόλη σ ένα περίεργο ξενοδοχείο. Dakota. Δειτε το και θα καταλάβετε.
Η πόλη δεν παίζεται. Δεν είναι μόνο το κάστρο. Είναι τα πάρκα, οι πεζόδρομοι, το κέντρο, το λιμάνι, είναι χιλιάδες πράγματα. Φύγαμε γεμάτοι. Και είπαμε ότι θα επιστρέψουμε.
Αφήνουμε την πόλη και φεύγουμε για τα Highlands. Πρώτη φορά οδηγώ αυτοκίνητο με τιμόνι από τη “right side”. Στην αρχή πολύ – μα πολύ – αργά , μετά όμως ξεθαρρεύω. Οι δρόμοι είναι εκπληκτικοί και μοναδικοί πρόσφυση και το νοικιασμένο Astra καταπίνει χιλιόμετρα με μεγάλη άνεση. Όταν βλέπουμε το πρώτο loch, χαζεύουμε.
Η διαδρομή μας προς τα δυτικά περνάει μέσα από καταπράσινα λιβάδια και αμέτρητες λίμνες. Φτάνουμε στο Barcaldine ένα μικρό χωριό στη δυτική ακτή, που θα αποτελέσει το ορμητήριο μας. Καταλύσαμε σε σπίτι του 17ου αιώνα .
Κινούμενος με το αυτοκίνητο ή με τα πόδια, θα αντικρίσεις εικόνες που θα σε ηρεμήσουν και θα σε ανανεώσουν. Στο Οban επισκεφθήκαμε το ομώνυμο αποστακτήριο. Δεν τρελάθηκα με την οργανωμένη ξενάγηση, ξέφυγα όμως με τα malt που δοκίμασα. Με το ferry περάσαμε στο Isle of Mull και πήγαμε στο κάστρο που γυρίστηκε η ¨Διπλή Παγίδα ¨με Jones και Connery. Αξίζει η άνοδος μέχρι τον εξώστη για τη θέα.
Από τα highlands στο Εδιμβούργο. Επιλέξαμε να μείνουμε λίγο έξω από την πόλη σ ένα περίεργο ξενοδοχείο. Dakota. Δειτε το και θα καταλάβετε.
Η πόλη δεν παίζεται. Δεν είναι μόνο το κάστρο. Είναι τα πάρκα, οι πεζόδρομοι, το κέντρο, το λιμάνι, είναι χιλιάδες πράγματα. Φύγαμε γεμάτοι. Και είπαμε ότι θα επιστρέψουμε.
