Καλημέρα, καλή χρονιά και πολλές ευχές στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες. Διαβάζω εδώ και 2-3 μήνες το φόρουμ με πάααρα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Είπα λοιπόν να ενταχθώ κι εγώ. Θα δω πόσο μπορώ να βοηθήσω κι εγώ, με τις εμπειρίες μου από τα ταξίδια που έχω κάνει, τα οποία δεν είναι και πολλά (διαβάζω ιστορίες άλλων μελών και ζηλεύω τρελλά!), αλλά δεν τα λες και λίγα
. Αυτό που με χαρακτήριζε μέχρι και τα 30 μου (δηλαδή έως και 5 χρόνια πριν) ήταν ότι τα ταξίδια που έκανα ήταν, "της ταλαιπωρίας". Εξηγούμαι: λόγω πενιχρού προϋπολογισμού δικού μου ή της παρέας μου, επέλεγα να κάνω διακοπές εντός Ελλάδος είτε σε φιλικά- συγγενικά σπίτια, προσφέροντας σε αντάλλαγμα φιλοξενία στο σπίτι μας στο νησί (ποιο νησί; ε, δεν φαίνεται από το nickname, είτε σε cambing και φθηνά ενοικιαζόμενα. Στο εξωτερικό, τα περισσότερα ταξίδια μου είχα την τύχη να τα κάνω ως μέλος πανεπιστημιακής χορωδίας, σε διάφορα φεστιβάλ, από τα οποία, εκτός από τα υπέροχα μέρη που είδα, έχω να θυμάμαι και απίστευτες ώρες χαβαλέ και βλακείας! Έχω συμμετάσχει και μέσω μίας ευρωπαϊκής φοιτητικής οργάνωσης και σε δύο θερινά πανεπιστήμια, το ένα στη Μαδρίτη (χλιδή! μέναμε σε hostel) και το άλλο στο Termoli, της νότιας Ιταλίας (εκεί μέναμε σε ένα δημοτικό σχολείο!), από όπου αυτό που θυμάμαι, πέρα από τα μουσεία και τα λοιπά αξιοθέατα, είναι η γνωριμία με νέους από όλη την Ευρώπη και η επαφή με την κουλτούρα τους και τις παραξενιές τους. Στην Ισπανία ειδικά συνειδητοποίησα τα εξής: α) αν μία παρέα από δύο ελληνίδες, μία σκοπιανή, μία κροατοβόσνια και μία ουγγαρέζα, δοκιμάσουν μία πλειάδα "λευκών" ποτών της πατρίδας της κάθε μίας, όπως βότκα, ούζο, ρακί, ρούμι κλπ κλπ, είναι βέβαιο ότι θα καταλήξουν να τραγουδάνε Goran Bregovitz στη γλώσσα της κάθε μίας, πιασμένες αγκαζέ και παραπατώντας στα μαδριλένικα πάρκα, β) αν αρρωστήσεις, και δοκιμάσεις τα παραπάνω λευκά ποτά, θα γίνεις καλά και γ) αν 3 μισοκοιμισμένοι Έλληνες, βρεθούν ανάμεσα σε δύο πυρά, ήτοι από τη μία μεριά μία μικρή ομάδα ιταλών και από την άλλη μία μικρή ομάδα ισπανών, θα εύχεται να κουφαθεί! 
Τα τελευταία χρόνια, ταξιδεύω εντός Ελλάδος κυρίως, με μικρές παρέες, και με "καλές" προδιαγραφές πια. Πρόσφατα γύρισα από την Πράγα, όπου πήγα με γκρούπ. Τέλεια εμπειρία! Θα σας πω και άλλα αν θέλετε, προσεχώς..... Πάντως, μου λείπουν τα "ταξίδια ταλαιπωρίας"
. Αυτό που με χαρακτήριζε μέχρι και τα 30 μου (δηλαδή έως και 5 χρόνια πριν) ήταν ότι τα ταξίδια που έκανα ήταν, "της ταλαιπωρίας". Εξηγούμαι: λόγω πενιχρού προϋπολογισμού δικού μου ή της παρέας μου, επέλεγα να κάνω διακοπές εντός Ελλάδος είτε σε φιλικά- συγγενικά σπίτια, προσφέροντας σε αντάλλαγμα φιλοξενία στο σπίτι μας στο νησί (ποιο νησί; ε, δεν φαίνεται από το nickname, είτε σε cambing και φθηνά ενοικιαζόμενα. Στο εξωτερικό, τα περισσότερα ταξίδια μου είχα την τύχη να τα κάνω ως μέλος πανεπιστημιακής χορωδίας, σε διάφορα φεστιβάλ, από τα οποία, εκτός από τα υπέροχα μέρη που είδα, έχω να θυμάμαι και απίστευτες ώρες χαβαλέ και βλακείας! Έχω συμμετάσχει και μέσω μίας ευρωπαϊκής φοιτητικής οργάνωσης και σε δύο θερινά πανεπιστήμια, το ένα στη Μαδρίτη (χλιδή! μέναμε σε hostel) και το άλλο στο Termoli, της νότιας Ιταλίας (εκεί μέναμε σε ένα δημοτικό σχολείο!), από όπου αυτό που θυμάμαι, πέρα από τα μουσεία και τα λοιπά αξιοθέατα, είναι η γνωριμία με νέους από όλη την Ευρώπη και η επαφή με την κουλτούρα τους και τις παραξενιές τους. Στην Ισπανία ειδικά συνειδητοποίησα τα εξής: α) αν μία παρέα από δύο ελληνίδες, μία σκοπιανή, μία κροατοβόσνια και μία ουγγαρέζα, δοκιμάσουν μία πλειάδα "λευκών" ποτών της πατρίδας της κάθε μίας, όπως βότκα, ούζο, ρακί, ρούμι κλπ κλπ, είναι βέβαιο ότι θα καταλήξουν να τραγουδάνε Goran Bregovitz στη γλώσσα της κάθε μίας, πιασμένες αγκαζέ και παραπατώντας στα μαδριλένικα πάρκα, β) αν αρρωστήσεις, και δοκιμάσεις τα παραπάνω λευκά ποτά, θα γίνεις καλά και γ) αν 3 μισοκοιμισμένοι Έλληνες, βρεθούν ανάμεσα σε δύο πυρά, ήτοι από τη μία μεριά μία μικρή ομάδα ιταλών και από την άλλη μία μικρή ομάδα ισπανών, θα εύχεται να κουφαθεί! Τα τελευταία χρόνια, ταξιδεύω εντός Ελλάδος κυρίως, με μικρές παρέες, και με "καλές" προδιαγραφές πια. Πρόσφατα γύρισα από την Πράγα, όπου πήγα με γκρούπ. Τέλεια εμπειρία! Θα σας πω και άλλα αν θέλετε, προσεχώς..... Πάντως, μου λείπουν τα "ταξίδια ταλαιπωρίας"
zante , ετσι να πληθαινουν οι αντιπροσωποι του Ιονιου
