Καλησπέρα και καλώς σας βρήκα. Φυσικά μοιράζομαι και γω το ίδιο πάθος και τρέλα με σας τα ταξίδια δλδ. Όμως η ιστορία μου είναι λίγο διαφορετική και την μοιράζομαι πρώτη φορά με άλλους δημόσια. Θα προσπαθήσω να την πω όσο πιο σύντομα γίνεται. Απο μικρό παιδί τρελαινόμουν για ταξίδια (εσωτερικό βέβαια τότε) και πάντα είχα αυτό που λένε το "φευγίο" μεσα μου. Ὀμως πριν 13 χρόνια στα 18 μου έπαθα για πρώτη φορα κρίση πανικού (ψωμοτύρι σημερα), ακολούθησαν κι άλλες και εξελίχθηκε στην λεγόμενη αγοραφοβία. Έτσι φυσικά κόπηκαν όλα τα ταξίδια ακόμα και οι μετακινήσεις πέρα απο 10 τετράγωνα από το σπίτι μου. Πάντα όμως με έτρωγε αυτό και δεν τα παράτησα ποτέ. Μετά απο ταλαιπωρία 12 περίπου χρόνων, προσωπική κυρίως αλλα και της οικογένειάς μου, πέφτοντας πάνω σε λάθος άτομα, γιατρούς και "φίλους", ήμουν τυχερός πάνω στην ατυχία μου και γνώρισα έναν γιατρό ο οποίος σήμερα είναι απ τους πιο στενούς μου φίλους και με βοήθησε με προσωπικές θυσίες ξεπερνώντας τα όρια του ιατρού-ασθενή. Για να μην τα πολυλογώ εδώ και εναμιση χρόνο έλυσα τελείως το προβλημα μου και αρχισα να κανω αυτό που ονειρευομουν χρόνια. Να ταξιδεύω. Ξεκίνησα απο Ελλάδα και αυτήν τη στιγμή εχω παέι τρια ταξίδια στο εξωτερικό: Βαρκελώνη, Πράγα και πρίν μια εβδομάδα γύρισα απο Βερολίνο. Και φυσικά προγραμματίζω και τα επόμενα και έτσι ανακάλυψα και το φόρουμ σας το οποίο παρακολουθώ εδώ και κανα 6μηνο. Αυτό που θέλω να πω σε όλους και το λέω συνέχεια είναι να μην απελπίζεται και να μην παραιτείται, όσο δύσκολες καταστάσεις και να βιώνει κανείς. Στο τέλος αργά η γρήγορα θα φτιάξουν τα πράγματα αρκεί να χεις πίστη στον εαυτό σου και υπομονή. Επίσης και γω όπως οποιοσδήποτε που έχει περάσει μια πολύ δύσκολη κατασταση φαντάζομαι, βλέπω τη ζωή πολυ διαφορετικά πια και δεν θέλω να χαραμίζω ούτε μια στιγμή απ αυτήν. Το σημαντικότερο όμως που κατάλαβα είναι ότι και οι κακές εμπειρίες χρεάζονται και είναι σχολείο, παντα μαθαίνεις κατι απ αυτές. Αυτα τα "λἰγα" απο μένα ελπίζω να μην κούρασα πολύ. Καλές γιορτές σε όλους με υγεία πανω απ᾽όλα και καλά ταξίδια να χουμε!!