Και τι δεν θα 'δινα...

[tripakias]

Τωρα γιατι επιλεξαμε να ανηφορισουμε προς το Συνταγμα διασχιζοντας την αδεια Μητροπολεως και οχι απο την πεζοδρομημενη Ερμου που προτιμα συνηθως ο κοσμος, μη με ρωτας.

Τα μαγαζια με τα αμφια και τα καντηλια εχουν αρχισει να μου προκαλουν πονοκεφαλο και σε συνδυασμο με την απουσια κοσμου, το σκοταδι, που μολις πηρε το σωστο του χρωμα και το ουρλιαχτο μιας μαυρης γατας, που ξεπηδα μεσα απο εναν καδο σκουπιδιων, κανουν το σκηνικο λιγο scary.

Η πλατεια Συνταγματος πρεπει να ειναι η πιο αχαρη και αδιαφορη κεντρικη πλατεια χωρας του δυτικου κοσμου. Δεν ξερω πως επιλεχθηκε το ονομα της (υποθετω επειδη βρισκεται μπροστα απο τη Βουλη) αλλα της ταιριαζει γαντι. Οσο σημασια δινουν οι πολιτικοι στο Συνταγμα αλλο τοσο δινουν και στη συγκεκριμενη πλατεια.

Η φολκορικη παρασταση με τους ευζωνες γινεται δεκτη ως τουριστικη ατραξιον. Κατι πρεπει να βρουν να φωτογραφησουν και οι ερμοι οι Γιαπωνεζοι και οι λοιποι ταξιδευτες που βρισκονται μπροστα στο ναο της Δημοκρατιας (μη χεσω). Φιλικη συμμετοχη απο τα περιστερια που ποζαρουν κομπαρσικα στις φωτογραφιες διεκδικωντας ενιοτε ρολο πρωταγωνιστη.

Αντιθετα με την πλατεια, το λιτο κτιριο της Βουλης των Ελληνων εργο του Γκαιρτνερ (αρχιτεκτονα του Οθωνα, αφου η Βουλη αρχικα αποτελεσε τα Ανακτορα του Οθωνα) ειναι ενα απο τα πιο ομορφα κτιρια της Πρωτευουσας και απο τα ωραιοτερα κτιρια ευρωπαικων κοινοβουλιων. Χτισμενο στο λοφο της Μπουμπουνιτσας, κοιτα καταματα την Ακροπολη.

Απο την λεωφορο Αμαλιας οδηγουμαστε στην Πανεπιστημιου αναζητωντας περιπτερο για τσιγαρα.

 

[fenia42]

Κουράστηκες καημένε... πφφφ

 

[tripakias]

Οποιος νυχτα περπατει λασπες και σκατα πατει λεει ο σοφος λαος. Κι αν εισαι καπου κοντα στα Προπυλαια το βραδι μιας ημερας με σχεδον καλοκαιρινο καιρο χωρις ιχνος σταγονας βροχης ή νερου, δεν θελει πολυ για να συνειδητοποιησεις πως αυτο που μολις πατησες δεν ηταν λασπες αλλα οι ακαρθασιες καποιου τετραποδου μικρου φιλου.

Τα πραγματα γινονται χειροτερα, οταν διαπιστωνεις πως ειναι φρεσκα και κολλούν.

-Πατησα ΣΚΑΤΑ!

Το περιπτερο αποδεικνυεται σωτηριο αφου το νερο για τον καθαρισμο του ατυχου παπουτσιου ειναι απαραιτητο. Ποιος ομως θα με βοηθησει; Σε κατι τετοιες περιπτωσεις οι μαναδες αναλαμβανουν ρολο καθαριστριας.

Βγαζει λοιπον η Μανα μου απο την τσαντα της δυο πλαστικα σκουφακια μιας χρησεως. Το ενα το τυλιγει σαν γαντι στο χερι της και το αλλο μου το δινει να το φορεσω στο απαπουτσοτο πλεον ποδι μου για να μην λερωθει η καλτσα. Ο,τι να 'ναι σκεφτομαι.

Και οχι πες μου τωρα εσυ που βρηκε τα σκουφια; Και τι δουλεια ειχαν μεσα στην τσαντα της. Στην γυναικεια τσαντα μπορεις να βρεις τα πιο απιθανα πραγματα και βαζω στοιχημα πως ο δημιουργος του Sport Billy εμπνευστηκε απο αυτη.

Ο καθαρισμος ειναι επιμελης και το υποδημα στο τελικο σταδιο σκουπιζεται με αρωματικο μαντηλακι. Ωρα να μπει στο ποδι του και ωρα και για κεινο το καφεδακι που ειχαμε αρνηθει στην ταβερνα.

Τσιγαρα οχι απλως εχουν αγοραστει αλλα, ηδη εχει καταναλωθει σχεδον το μισο πακετο.

 

[Kanel28]

Καταπληκτική ιστορία και συγκινητική συνάμα. Ευχαριστούμε πολύ

 

[tripakias]

Η καλυτερη συντροφια του τσιγαρου λενε πως ειναι ο καφες. Το παντρεμα τους ομως θα αργησει να γινει αφου η παρεα με δημοκρατικες διαδικασιες, δηλαδη εγω και η αδερφη μου, αποφασισε πως το ιδανικο μερος ηταν αρκετα μακρια. Ετσι λοιπον προκριθηκε η αποψη να επιστρεψουμε σπιτι, οπου θα περναμε αμαξι και Εκτορα.

Με το ακουσμα των φωνων εξω απο την εισοδο του σπιτιου ο Εκτορας αρχισε να χοροπηδα, να γρατζουνα και να τραυματιζει το εσωτερικο της πορτας. Μετα το ανοιγμα και αφου ηρεμησε κατευθυνεται προς το παπουτσι μου που νωριτερα ειχε λερωθει και το μυριζει επιμονα. Σκυμμενος οπως ειμαι σηκωνω το κεφαλι μου και απευθυνομαι στη Μανα μου.

- Καποιος δεν εκανε και τοσο καλη δουλεια.
- Αντε τελειωνετε να φευγουμε. Αν καθισω κι αλλο θα κοιμηθω. Λεει με παραπονο ο Πατερας μου.

Η οικογενεια ετοιμη κι αφου μπαινουμε ολοι στ' αμαξι, βαζω μπρος με προορισμο την Πετρουπολη και το Terra Petra...

 

[tripakias]

Ενα παλιο λατομειο μετατραπηκε σ' ενα καλαισθητο χωρο για καφε, ποτο, φαγητο και κακα τα ψεματα αλλα το μεγαλο του ατου ειναι η θεα. Στο ασφυκτικα γεματο μαγαζι μια παρεα σηκωνεται απο το τραπεζι της και η καταληψη του απο εμας γινεται με αστραπιες κινησεις. Το σερβις καθυστερει λιγο λογω κοσμου (αναμενομενο) αλλα οταν εχεις μπροστα στα ματια σου βιτρινα τη νυχτερινη Αθηνα δεν σε απασχολει καθολου η οποια καθυστερηση.

Η βραδια κυλαει ηρεμα με χαλαρη κουβεντα περι ανεμων και υδατων που καποια στιγμη καταληγει να εχει ως θεμα της τις σπουδες. Καθε παρατεταμενη συζητηση καποια στιγμη θα καταληξει στα υπαρξιακα. Οι συζητησεις με τους γονεις καποια στιγμη θα καταληξουν στα μαθηματα. Πως τα καταφερνουν και σε παγιδευουν δεν ξερω... Εχουν το ταλεντο.

Ο σκυλος ειναι ο καλυτερος φιλος του ανθρωπου και ο Εκτορας ερχεται τουτη τη δυσκολη ωρα να το επιβεβαιωσει με τον καλυτερο τροπο. Λυσσασμενος
απο την αλμυρα των φυστικιων που εχει καταναλωσει, ζητα επιμονα νερο.
Ετσι η προσοχη επικεντρωνεται στον Εκτορα και τα μαθηματα ξεχνιουνται.

Ξεχνιουνται; Θα 'θελα! Κατα την επιστροφη, ο Πατερας μου ριχνει την ερωτηση κεραυνο.

- Λοιπον, δεν μου απαντησες θα το παρεις φετος το πτυχιο;
- Θα το παρω... Στο υποσχομαι.

Με το ακουσμα της απαντησης στο προσωπο της Μανας μου χαραζεται ενα πλατυ χαμογελο πληρους ικανοποιησης, το οποιο βλεπω μεσα απο τον
καθρεφτη του οδηγου.

Η απαντηση βεβαια ηταν αυθορμητη και στην πραγματικοτητα δεν την πιστευα. Τελικα ηταν ομως η τελευταια υποσχεση που εδωσα στον Πατερα μου και την τηρησα.

Το αυτοκινητο παρκαρεται, η μηχανη σβηνει και ο ηχος της πορτας που κλεινει σφραγιζει μια υπεροχη οικογενειακη βολτα που "Και τι δεν θα 'δινα..." για να την ξαναζησω.

Σημειωση:
Η ιστορια αποτελει φορο τιμης στους ανθρωπους της ζωης μας που αληθινα αγαπαμε και μας αγαπουν. Ειτε ειναι κοντα μας, ειτε ειναι μακρια, ειτε ζουν, ειτε οχι... Ειναι παντα μαζι μας.

 

[tripakias]

..........................

 

[karfitsa]

Tripakia,ευχαριστουμε που μας προσφερες,μια γλυκεια,απλη,καθημερινη ιστορια αφιερωμενη στους ανθρωπους που εχουμε διπλα μας....η δεν τους εχουμε...

 

[coco_]

Στον αντιποδα η Μανα μου που παραγγελνει αμεσως και παντα καταληγει να τρωει το χειροτερο απο τα πιατα που θα ερθουν στο τραπεζι ανταλλασοντας το προθυμα με το δικο της.

Πόσο μικρό ακουγεται και κρύβει τόση αγαπη

Τριπακια πολύ τρυφερη ιστορία, μου θυμιζει και τις δικές μου οικογενειακές βόλτες!
Η γκρίνια-ναζι του μπαμπά μου, η χαϊδεμένη μικρή αδερφή μου και η μαμα που φροντιζει πάντα κ για τα παντα.

Όλα ζουν αν τα θυμασαι...

 

[tripakias]

Εχεις κανεις ορεξη (σε admins, mods απευθυνομαι) να μεταφερει την ιστορια στις ταξιδιωτικες ιστοριες της Ελλαδας;

Κερναω λουκουμα σ'οποιον το κανει...

 

[Vasileti]

Το αυτοκινητο παρκαρεται, η μηχανη σβηνει και ο ηχος της πορτας που κλεινει σφραγιζει μια υπεροχη οικογενειακη βολτα που "Και τι δεν θα 'δινα..." για να την ξαναζησω.
.

Καλά σε είπε η paefstra θεό των μικρών πραγμάτων. Γιατί είναι αυτά που πρωταγωνιστούν πιο πολύ σε μια γεμάτη ζωή, παρά τα, συνήθως βιντεοσκοπούμενα, επικά γεγονότα. Σ'ευχαριστώ.

 

[coco]

Σ ευχαριστω που μοιραστηκες αυτη τη βολτα μαζι μας.Οι γονεις σου εκαναν θαυμασια δουλεια.Αυτη την περιουσια,το περρισευμα αγαπης που κληρονομησες,μην το αφησεις να παει χαμενο.Κανε παιδια,αγορι μου,πολλα παιδια.Να σαι καλα.