''Και η Πηνελόπη ταξιδεύει''(για τις Πηνελόπες και τους Οδυσσεις του forum)

[mikros oyranos]

Συμφωνώ! Δες στα περισσότερα γραφεία που έχουν γυναίκες να κάνουν κουμάντο (σε θέσεις προϊσταμένου) και θα καταλάβεις για τι ίντριγκα μιλάμε...

Μαλλον μενουν στα λογια ... και οχι στις πραξεις

 

[mfish]

Συμφωνώ! Δες στα περισσότερα γραφεία που έχουν γυναίκες να κάνουν κουμάντο (σε θέσεις προϊσταμένου) και θα καταλάβεις για τι ίντριγκα μιλάμε...

φαντασου επισης να πηγαιναν γυναικες στο στρατο, βρωμικες τουαλετες, ελλειψη χωρου, στενοτης και να κρατανε οπλα....ποσες μερες θα εδινες του κοσμου? πλακα κανουμε....

σοβαρα τωρα, πολυ ωραιαο θεμα θα επανελθω αργοτερα...

 

[apodrasi]

Χα! 'Οσο ήμουν παντρεμένη δεν ένιωθα καμμιά ανάγκη να ταξιδέψω. Τώρα το επιζητώ σαν τρελλή! Είναι οι Πηνελόπες που ζουν αντί να φαίνουν και να ξυφαίνουν ή οι Αμαζόνες που έγιναν περισσότερες;
Ναι: και οι θετικές γράφουν. Νομίζω πως γράφουν οι εξωστρεφείς ανεξαρτήτως φύλου.

 

[ANEL]

Αφορμη για το θεμα ηταν το βιβλιο ''Οδοιπορικα γυναικων στην Ανατολη'' της Βασιλικης Λαλαγιαννης απο τις εκδοσεις ΡΟΕΣ, αλλα και γιατι ...οι ''Πηνελοπες'' κυριαρχουν στο forum.Κι αυτο συμβαινει μηπως γιατι οι γυναικες γραφουν περισσοτερο ή και γιατι εκφραζονται και πιο ευκολα σαν αναγκη; Κι αν δεχτουμε οτι υπαρχουν ορισμενα χαρακτηριστικα που ισχυουν για καθε φυλο, τοτε ποιο ειναι το κινητρο για τις ''Πηνελοπες'' να ταξιδευουν και με τι ματια βλεπουν τον κοσμο που γνωριζουν;
Φυσικα και δεν θελω να δω ποιοι ταξιδευουν περισσοτερο απο τα δυο φυλα. Αλλα ειναι τελικα το ταξιδι πιο δυσκολο για τις ''Πηνελοπες'' σε καποιες χωρες; Στην Αφρικη-Ασια ειναι πιο ευκολο να ταξιδευουν οι γυναικες απ' οτι στην Ευρωπη; Εμεις οι ανδρες νοιωθουμε την αναγκη να προστατευουμε τις γυναικες στο ταξιδι; Αλλα μια και πολλοι λενε οτι το ταξιδι ειναι ενα γνωρισμα του αρσενικου τι ισχυει τελικα;
''ΠΗΝΕΛΟΠΕΣ'' & ''ΟΔΥΣΣΕΙΣ'' ΣΑΣ ΑΚΟΥΜΕ!

δεν έχω διαβάσει το βιβλίο και άρα δεν ξέρω ποιά άποψη εκφράζει σε σχέση με τα ερωτήματα που θέτεις.η γνώμη μου είναι πως το ταξίδι δεν είναι γνώρισμα του αρσενικού και αναρωτιέμαι ποιός το υποστηρίζει αυτό.επίσης νομίζω πως σε κάθε άνθρωπο συνυπάρχει το αρσενικό και θηλυκό στοιχείο σε διαφορετική αναλογία στον καθένα.τώρα όσο αφορά τις γυναίκες είναι αυτοπόδεικτο ότι είναι δυσκολότερο να ταξιδεύουν μόνες και αυτό εξαρτάται τόσο απο την προσωπικότητα τους όσο και απο την χώρα προορισμού,δηλ.από την θέση που έχει η γυναίκα σε κάθε χώρα.όσο για την έκφραση και εγώ πιστεύω πως οι γυναίκες έχουν μια μεγαλύτερη ευκολία στην έκφραση και ίσως μια μεγαλύτερη ανάγκη επικοινωνίας με τους άλλους,μια μεγαλύτερη ανάγκη να μοιράζονται,να εξωτερικεύουν τον εαυτό τους ,πράγματα που τελικά τις ωθούν στο να γράφουν περισσότερο.δεν νομίζω πως νιώθουν όλοι οι άνδρες την ανάγκη να προστατεύουν τις γυναίκες,εξαρτάται απο την ιδιοσυγκρασία του καθενός.όσο για την αν'ακγη που σπρώχνει στα ταξίδια νομίζω πως είναι εξατομικευμένη και δεν έχει σχέση με το φύλο.αυτά τα ολίγα,ελπίζω να μην σας κούρασα.

 

[mikros oyranos]

η γνώμη μου είναι πως το ταξίδι δεν είναι γνώρισμα του αρσενικού και αναρωτιέμαι ποιός το υποστηρίζει αυτό.επίσης νομίζω πως σε κάθε άνθρωπο συνυπάρχει το αρσενικό και θηλυκό στοιχείο σε διαφορετική αναλογία στον καθένα.τώρα όσο αφορά τις γυναίκες είναι αυτοπόδεικτο ότι είναι δυσκολότερο να ταξιδεύουν μόνες και αυτό εξαρτάται τόσο απο την προσωπικότητα τους όσο και απο την χώρα προορισμού

Σωστα οσα λες, Η ΤΑΞΙΔΙΑΡΑ ΨΥΧΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ

 

[ΕΡΣΗ]

Χθες ειχαμε μια παρεμφερη συζητηση με καποιους φιλους. Το θεμα τεθηκε ως εξης: αν το ταξιδι ειναι στην ουσια μια φυγη απο μια δυσκολη πραγματικοτητα, με την οποια αποφευγουμε να συγκρουστουμε, ακυρωνοντας με αυτον τον τροπο την οποια δυνατοτητα αλλαγης, εφοσον αποφορτιζομαστε ταξιδευοντας, η αν θα ταξιδευαμε σε καθε περιπτωση ανατρεποντας και μια ευτυχισμενη καθημερινοτητα, πραγμα που θα αποδεικνυει οτι το ταξιδι ειναι ζωτικο χαρακτηριστικο: αν για παραδειγμα ενω ειμαστε στον εβδομο ουρανο της ευτυχιας λογω ευτυχους καταληξης ερωτα, θα τον παρατουσαμε συξυλο, προκειμενου να ταξιδεψουμε σε μαρη ξενα και αλλαργινα. Η απαντηση " θα τον επαιρνα μαζι μου" για προφανεις λογους δε μετρα.
Ειπωθηκαν πολλα και ενδιαφεροντα, οπως το να κανεις καθημερινο ταξιδι ανακαλυψης στον μικροκοσμο σου, πραγμα εξαιρετικα δυσκολο αλλα και ουσιωδες, οτι τα ταξιδια ειναι η προεκταση των παιδικων και εφηβικων αναγνωσεων μας, με συνεπεια να διατηρει κανεις μια πιο φρεσκια ματια στον κοσμο, οτι σε πολλες περιπτωσεις αποτελουν τοσο φυγη οσο και βαλσαμο και τελικα παλι ακρη δε βγηκε. Ο καθενας τελικα, κατα τη γνωμη μου, ταξιδευει η δε ταξιδευει συμφωνα με τον χαρακτηρα του και με τη κοσμοθεωρηση του, δεν υπαρχουν ενοποιημενες θεωριες. Παντως για να ξαναγυρισουμε στο θεμα "ταξιδι και φυλο" απο προσωπικες εμπειριες εχω γνωρισει περισσοτερους αντρες η οποιοι αρνουνται να ταξιδεψουν παρα γυναικες, αλλα αυτο φυσικα μπορει να ειναι συμπτωση. Επ' ουδενι δεν αποτελει στατιστικο δειγμα.

 

[zaniko]

Χθες ειχαμε μια παρεμφερη συζητηση με καποιους φιλους. Το θεμα τεθηκε ως εξης: αν το ταξιδι ειναι στην ουσια μια φυγη απο μια δυσκολη πραγματικοτητα, με την οποια αποφευγουμε να συγκρουστουμε,

Αχ βρε Ερση, πόσες φορές δε ζήλεψα αυτούς τους φίλους σου για την τύχη τους να κουβεντιάζουν μαζί σου!..:roll:
Νομίζω πάντως οτι όσοι αγαπούν το ταξίδι (άσχετα με το φύλο), δεν το βλέπουν σα φυγή αλλά σα μια ακόμα ζωτική ανάγκη, όπως τη διατροφή ή τον ύπνο. Και "ταξιδεύουν" όσο και όπου τους παίρνει. Ενας φίλος Ικαριώτης είχε ανακαλύψει σπιθαμή τη σπιθαμή τα κρυμμένα μυστικά του νησιού του σαν παιδι, κάτω από τα ειρωνικά βλέμματα των συνομήλικων - "πήρε πάλι τα βουνά ο τρελλάρας!". Σα φοιτητής στη Θεσ/νίκη αργότερα, με θλιβερά οικονομικά, ανακάλυψε το ιντερέϊλ και σάρωσε την Ευρώπη, κι αργότερα τον κόσμο.
Κι εγώ που λατρεύω τη δουλειά μου, ούτε χόμπυ να'τανε, δε ζω χωρίς ταξίδια. Μικρά ή μεγάλα.
Για 'ολους μας όμως δεν παίζει ρόλο και το πως μεγαλώσαμε; Με τι ελευθερίες, απαγορεύσεις, φοβίες, ανεξαρτησία; και τι ευθύνες επωμιστήκαμε, κι αν τα βγάλαμε πέρα; Τα ταξίδια απαιτούν να τολμάς, να ρισκάρεις, να μην απογοητεύεσαι εύκολα, να ψάχνεις κάτω από επιφάνειες για το όμορφο, το διαφορετικό, το ενδιαφέρον, τη λύση. Μπορεί σε κλειστές κοινωνίες να ευνουχίζονται συχνότερα τα κορίτσια αλλά δεν έχουν την αποκλειστικότητα.
Πάντως, το ταξίδι με τη σωστή παρέα, όπως η Ερση με τον άντρα της ή εγώ με το δικό μου, δεν παίζεται. Και μπορώ να βεβαιώσω, από τα χρόνια της.. ζωντοχηρείας μου, οτι η καλή παρέα στα ταξίδια δεν είναι απαραίτητα ανδρική!!!
Φύγαμε λοιπόν και ποιός μας πιάνει

 

[Yorgos]

Ωραία συζήτηση, παιδιά. Στο γιατί οι γυναίκες είναι περισσότερες στο φόρουμ, με καλύπτει η αρχική απάντηση της Έρσης: οι γυναίκες είναι πιο θεωρητικές, πιο εκφραστικές, πιο ομιλητικές και δεν έχουν και τόσα αθλητικά να τις αποβλακώνουν (λέω εγώ).

Οι γυναίκες στατιστικά ταξιδεύουν (για αναψυχή) περισσότερο από τους άνδρες. Αν ρωτήσεις στα ελληνικά πρακτορεία, θα σου πουν πως είναι περίπου το 60-65% του αγοραστικού κοινού, αλλά ακόμη και στο backpacking αν το ρίξεις, τα hostel έχουν περισσότερα dorms για γυναίκες απ' ό,τι για άνδρες, διότι απλά οι γυναίκες είναι περισσότερες. Επίσης, οι γυναίκες ταξιδεύουν πιο εύκολα μεταξύ τους από τους άνδρες, είναι πιο σύνηθες να δεις δυο φίλες να ταξιδεύουν απ' ό,τι δυο φίλους, ή τουλάχιστον αυτή είναι η αίσθησή μου.

Το θεμα τεθηκε ως εξης: αν το ταξιδι ειναι στην ουσια μια φυγη απο μια δυσκολη πραγματικοτητα, με την οποια αποφευγουμε να συγκρουστουμε, ακυρωνοντας με αυτον τον τροπο την οποια δυνατοτητα αλλαγης, εφοσον αποφορτιζομαστε ταξιδευοντας, η αν θα ταξιδευαμε σε καθε περιπτωση ανατρεποντας και μια ευτυχισμενη καθημερινοτητα, πραγμα που θα αποδεικνυει οτι το ταξιδι ειναι ζωτικο χαρακτηριστικο

Πολύ ενδιαφέρουσα ερώτηση, ποτέ δεν το είχα σκεφτεί έτσι. Στη δική μου περίπτωση η πραγματικότητα ΕΙΝΑΙ το ταξίδι, με δεδομένο ότι δεν έχω μόνιμη κατοικία κάπου, κι όταν ακόμη κι αυτό το κάπου που διαμένω προσωρινά πάει να γίνει οικείο, φεύγω με τη μία. Η δική μου ανάγκη για "ένα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει" απορρέει από δυο υπο-ανάγκες:
1: Ακατάσχετη δίψα για μάθηση. Θέλω να τα μάθω όλα, να τα δω όλα, έχω συνέχεια απορίες, που μόλις τις απαντήσω μου δημιουργούνται οι διπλάσιες. Είναι σαν την ανάγκη για διάβασμα, δεν υπάρχει κάτι που θέλω να αποφύγω διαβάζοντας, απλά θέλω να απαντήσω όλα τα ερωτήματα που μου δημιουργούνται.
2: Ακατάσχετη βαρεμάρα. Αν δεν υπάρχει κάτι νέο να ανακαλύψεις κάθε μέρα εκεί που ζεις, σε αυτό που δουλεύεις, σε αυτόν με τον οποίο είσαι, μάλλον ώρα να φεύγουμε είναι.

Το ταξίδι με σύντροφο είναι πολύ δύσκολο κατά τη γνώμη μου, τουλάχιστον για μένα. Ιδανικά ταξιδεύω ή μόνος ή μέχρι με δύο φίλους ή φίλες (παραπάνω είναι μπάχαλο), αλλά με σύντροφο είναι δύσκολο για πολύ καιρό, μέχρι 2-3 εβδομάδες είναι ΟΚ, παραπάνω μπλέκονται τα πράγματα.

 

[ANEL]

Οι γυναίκες στατιστικά ταξιδεύουν (για αναψυχή) περισσότερο από τους άνδρες.


μια ένσταση στη παραπάνω άποψη:δεν ταξιδεύουν μόνο ή κυρίως για λόγους αναψυχής οι γυναίκες.ταξιδεύουν και αυτές από ανάγκη να γνωρίσουν τον κόσμο,να έρθουν σε επαφή με άλλες κουλτούρες ,άλλο τρόπο ζωής,άλλους πολιτισμούς και τέλος να γυρίσουν πίσω με διαφορετική θεώρηση για την ζωή ,τον κόσμο και τον εαυτό τους.το ταξίδι γι' αυτές είναι ένας τρόπος οξυγόνωσης του εγκεφάλου(με ότι συνεπάγεται αυτό)!!

 

[Yorgos]

ANEL, εννούσα ότι οι business travellers (ταξιδιώτες για επαγγελματικούς λόγους, εννοώ) είναι κυρίως άνδρες, αφού οι άνδρες έχουν περισσότερες διευθυντικές θέσεις. Στα υπόλοιπα ταξίδια, οι γυναίκες είναι πλειοψηφία.

 

[ANEL]

ANEL, εννούσα ότι οι business travellers (ταξιδιώτες για επαγγελματικούς λόγους, εννοώ) είναι κυρίως άνδρες, αφού οι άνδρες έχουν περισσότερες διευθυντικές θέσεις. Στα υπόλοιπα ταξίδια, οι γυναίκες είναι πλειοψηφία.

ναι,όσο αφορά τα επαγγελματικά ταξίδια έτσι είναι τα πράγματα!όμως γενικότερα δεν ταξιδεύουν μόνο για αναψυχή,αυτό ήθελα να διευκρινίσω!αναζητούν και οι γυναίκες την γνώση και τα ταξίδια είναι ένας δρόμος προς την κατάκτησή της!