Κίνδυνοι που αντιμετωπίσαμε σε ταξίδια

[mina77]

Αυτό που περιγράφει η mina77 μου συνέβηκε το Σεπτέμβρη στη Βαρκελώνη, στη Gran Via de les corts Catalanes. Την είχα καταλάβει από την αρχή τη δουλειά, και μόλις μου έδειξε την τάχα αστυνομική ταυτότητα του την άρπαξα από το χέρι τάχα για να τη δω και δεν του την έδινα. Του λέω δεν είναι αστυνομική ταυτότητα αυτή. Δεν είχα ιδέα πως μοιάζουν οι αστυνομικές ταυτότητες στην Ισπανία, αλλά δε χρειαζόταν, η απάντηση ζωγραφίστηκε στα πρόσωπά τους. Του έδωσα πίσω την ταυτότητα, και πήρε θάρρος και συνέχιζε το παραμύθι. Άντε γεια του λέω και φεύγω.

Το θέμα είναι ότι δεν μας φάνηκαν και πολύ σόι αυτες οι αστυνομικές ταυτότητες. Και οι ίδιοι ειχαν κάτι παλιοφατσες...
Κάναμε ώρα να συνέλθουμε, σκεφτόμασταν τι θα μπορούσε να είχε γίνει.
Ε, την επόμενη το ξεχάσαμε , αλλά δεν ξαναπήγαμε στη Βούδα !

 

[ioanna karagianni]

Αυτό που σας συνέβη εσάς στο εξωτερικό, έχει συμβεί σε χιλιανό φίλο μου στην πλατεία Συντάγματος. Τον πλησίασε ένα τύπος στην αρχή , μετά δύο "αστυνομικοί" και ζήτησαν να δουν τα λεφτά του κοκ. Φαίνεται είναι πανευρωπαϊκή τακτική.

 

[fever1863]

Αυτο με τους αστυνομικους ειναι πολυ εντονο στο Βουκουρεστι....σε καμμια περιπτωση δεν βγαζεις το πορτοφολι φατσα φορα....!Και για σιγουρια καλο ειναι να ξερεις και το τηλεφωνο της αστυνομιας σε καθε χωρα......καλεις και αν ειναι πραγματικος δεν θα εχει προβλημα..αλλιως θα την κανει με ελαφρα πηδηματακια.....

 

[soudianos]

Η απάντηση μου στο θέμα από΄την ιστορία :"Μπανγκλαντές......."

"Από τη δεύτερη φορά που βγήκα έξω κρατούσα πάντα ένα φακό μαζί μου. Ήταν αν θυμάμαι ή τέταρτη έξοδος μου. Λίγο μετά τις 10 το βράδι, πήραμε με το συνάδελφο μου τη βάρκα για την επιστροφή. Ο βαρκάρης μας, κωπηλατούσε προς το σημείο που ήταν αγκυροβολημένο το πλοίο, όταν ξαφνικά αλλάζει απότομα πορεία δεξιά. Γυρίσαμε προς το μέρος του, και μας έκανε νόημα με το κεφάλι του προς τα πίσω. Είδαμε μια βάρκα σαν τη δική μας, με τρεις ντόπιους αριστερά και τρεις δεξιά, με σηκωμένες τις κελεμπίες και ξυπόλητοι. Ο καθένας από ένα κουπί στο χέρι και προσπαθούσαν να μας φτάσουν. Τη «πατήσαμε», είπαμε. Πειρατές. Τι να τους δίναμε; Σκέφτηκα ότι το μόνο που είχαμε ήταν τα ρούχα που φορούσαμε. Θα τα δίναμε ευχαρίστως. Ο καημένος ο βαρκάρης μας κωπηλατούσε με όλη του τη δύναμη, για να φτάσει στα φώτα ενός άλλου αγκυροβολημένου πλοίου που ήταν κοντά μας. Ταυτόχρονα φώναζε προς το πλοίο, φωνάζαμε κι’ εμείς. Μας είχαν πλησιάσει στα δύο μέτρα. Τότε σκέφτηκα το φακό. Άναψα το δυνατό φακό με τέσσερις μπαταρίες, τους πέταξα το φως στα μάτια. Είδα την αγριάδα στα μάτια τους και το μίσος προς το βαρκάρη μας. Το φως του φακού όχι μόνο τους τύφλωνε, αλλά φανέρωνε τα χαρακτηριστικά τους, πράμα που δεν τους άρεσε. Αμέσως σταμάτησαν το κυνηγητό βρίζοντας το βαρκάρη. Νομίζω ότι ο λόγος που σταμάτησαν να μας κυνηγούν, ήταν αφενός το φως και αφετέρου δεν είχαν να κερδίσουν τίποτε από εμάς. Δεν είχαμε ούτε ρολόγια, ούτε χρυσαφικά, αλλά φορούσαμε ένα σορτσάκι και ένα φανελάκι τα πιο πρόχειρα [1] Φτάσαμε στο πλοίο που ήταν κοντά μας, έτυχε μάλιστα να είναι ελληνικό, και ανεβήκαμε πάνω. Βρήκα κι’ ένα συμμαθητή μου, ήπιαμε καφέ, και ο βαρκάρης περίμενε κάποια δεύτερη βάρκα να συνεχίσουμε μαζί. Σε μια ώρα μας φώναξε, και δύο βάρκες πλέον συνεχίσαμε και φτάσαμε στο πλοίο μας. Ευχαριστήσαμε το βαρκάρη με φρατζόλες ψωμί, σπάνιο είδος γι΄ αυτούς.
Το λάθος ήταν δικό μας. Είχαμε πιει δυο μπύρες παραπάνω και ξεχαστήκαμε…. Μας το είχαν τονίσει. Υπάρχουν πειρατές με κυρτά μαχαίρια σαν δρεπάνια, οι οποίοι δεν ζητούν το ρολόι σου αλλά σου κόβουν το χέρι και μετά το παίρνουν. Το βράδυ να έρχεστε δυο-δυο οι βάρκες. Οι πειρατές δεν επιτίθενται γιατί είσαστε εσείς έξη, κι αυτοί έξη, και βάζετε στη μέση τη βάρκα τους. Ναι αλλά κι έτσι να είναι, σκέφτηκα, ναυμαχίες στο ποτάμι θα κάνουμε…; Έτσι και γλιστρήσεις και πέσεις μέσα στο ποτάμι και μάλιστα νύχτα, δεν σε σώζει κανείς εκεί στην ερημιά. Το ρέμα θα σε τραβήξει κάτω και θα σε βγάλει στον Ινδικό τροφή για τους καρχαρίες"

 

[meli]

πραγματικα Κινδυνος!!!

 

[fever1863]

Σαν ταινια ακουγεται....!!!

 

[Pinky]

Στα 2 μετρα?Σε βρισκω πολυ θαρραλεο που καταφερες και τους τυφλωνες
με τον φακο σου!
Τρομακτικο

 

[LULLU]

... Απρίλης του 96 και εγω σε ενα φορτηγό με ιατροφαρμακευτικο υλικο μεσω Βαρνας να φτασω Νοβοροσισκ και απο εκει Τσετσενία... στο φορτηγό εγω και ο δηγός Βασίλης το όνομα... Μετα τη Σοφια κατακουρασμένος σταματα σε ενα ξεφωτο για να κοιμηθουμε λιγο...όταν καποια στιγμη τη νυχτα μας ξυπνουν τα χτυπηματα στα τζαμια και κατι φωνες αγριες.., εκεινος γνωριζε βουλγαρικα κατι τους ειπε και γυρνωντας μου λεει..
Μας την επεσαν κλεφτες! τους ειπα οτι ψαχνω τα χαρτια που ζητησαν και θα ανοιξω τη πορτα αλλα ετοιμασου για αποτομη στροφη και φευγουμε...
Οκ συμφωνω και εγω κανοντας την μισοκοιμησμενη.. Εκεινοι ξαφνιαστηκαν με την αντιδραση μας και μας πειραν κυνηγι.. Τερμα τα γκαζια ο Βασίλης μου λεει..
Κοιτα .. αυτοι εχουν ενα παλιο λαντα και δυσκολο να μας φτασουν , ευτυχως το δικο μας ειναι καινουργιο, αλλα αν μας φτασουν να ξερεις οτι θα τους γκρεμισω στο γκρεμο αυτο... να το ξερεις , δεν σε ρωτω αν το κανω η όχι, απλα σου λεω οτι θα το κανω...
Σανιδωσε το και ας ελπισουμε οτι θα καψουν το λαντα λεω εγω και ψαχνω τα υλικα για ενα κρυο καφε.. χρειαζεται τετοια ωρα.. το κυνηγι κρατησε πολυ στο ολο στροφες δρόμο..., ευτυχως δεν χρειαστηκε να πραγματοποιησει το σχεδιο του ο Βασίλης και ευτυχως που και ο δρομος ειχα στροφες και δεν μπορεσαν ουτε με χρηση των όπλων να ακινητοποιησουν το φορτηγο μας..

 

[ΕΡΣΗ]

Πού πας και μπλέκεις βρε Lullu μου και εσύ!

 

[ioanna karagianni]

Και εκεί που μιλάγαμε για πορτοφόλια και ψευτοαστυνομικούς, κατέφθασαν ο Soudianos και η Lullu για να μας θυμίσουν ότι υπάρχουν και πραγματικοί κίνδυνοι.

 

[turms]

ρε παιδια...που πηγατε;

 

[LULLU]

Πού πας και μπλέκεις βρε Lullu μου και εσύ!

..
το ιδιο έλεγε και ο Βασίλης.. .. που με εβλεπε να αργοπεθαινω 7 μερες στη μαυρη θαλασσα απο τη ναυτία ..., 7 μερες μιση πορτοκαλαδα ειχα πιει και οταν πατησα στερια ημουν χειροτερη και απο μαραμενηλαχανιδα,και όλο ελεγε, καλα εγω ειναι η δουλεια μου αλλά εσυ? μανα -πατερα δεν έχεις να σου τραβηξουν 2 χαστουκια να συνελθεις?