Κίνδυνοι που αντιμετωπίσαμε σε ταξίδια

[maltakias]

Ορμώμενος από άλλο θέμα είπα να ξεκινήσουμε την καταγραφή επικίνδυνων ή αγχωτικών καταστάσεων τις οποίες ενδεχομένως αντιμετωπίσαμε σε κάποιο ταξίδι μας.

Προσωπικά δεν έχω να καταθέσω κάτι σοβαρό,πέραν μιας περίεργης "συνοδείας" από δυό-τρεις μέθυσους ρακένδυτους στο Εδιμβούργο ανήμερα των Χριστουγέννων που μας ανάγκασαν να επιστρέψουμε προς το ξενοδοχείο μας όταν μάλιστα συνειδητοποιήσαμε πως δύσκολα βρίσκεις να φας ανήμερα 25 Δεκεμβρίου βράδυ σε αυτή την πόλη.

 

[meli]

Πολυ καλα εκανες και ανοιξες ξεχωριστο θεμα! Θα πω κι εγω λοιπον...
Για παραδειγμα εγω θα αναφερω την Τζαμαικα. Δεν ενιωσα πουθενα κινδυνο,αλλα ημουν τελειως χυμα...ουτε κυριλε ρουχα,ουτε φωτο,ουτε 5στερα ξενοδοχεια, ουτε τιποτα.. Μονο ενα βραδυ που με το αυτοκινητο(ημασταν 6 μεσα) σταματησαμε σε μια σκοτεινη γωνια στη μεση του πουθενα να ρωτησουμε γιατι χαθηκαμε...Αφου μου απαντησαν,μια παρεα Τζαμαικανων,με συμβουλεψαν αυτο να μην το ξανακανω!
Επισης στο Βαρανασι μας πλευρισανε κατι περιεργοι τυποι που μας απειλησαν οτι επειδη μας ειδανε να βγαζουμε φωτογραφιες τα γκατς αποτεφρωσης θα φωναξουν την αστυνομια κ.λ.π....τρομαξα επιδη ημουν μονη μου στα σκοταδια οχι για το οτι ηταν αληθινες οι απειλες τους..:roll:

 

[giannoula]

εγώ για να πω την αλήθεια παρόλο που έκανα αρκετά ταξίδια δεν αντιμετώπισα κάποιον κίνδυνο, το μόνο απλώς που θυμάμαι είναι ότι φτάνοντας στον Άγιο Δομήνικο βράδυ, το ξενοδοχείο ήταν πάνω ακριβώς στην παραλία. Συνηθισμένοι από άλλα τροπικά θελήσαμε να κάνουμε βόλτα στην παραλία, αλλά με το που μας είδαν από το ξενοδοχείο μας είπαν να μη διανοηθούμε να το κάνουμε ποτέ αυτό βράδυ, γιατί κυκλοφορούν πολλά όπλα και θα μπλέξουμε με περίεργες καταστάσεις. Και η αλήθεια ήταν ότι όλα τα ξενοδοχεία είχαν security κανονικά που κρατούσε όπλο για παν ενδεχόμενο!!!!!!

 

[danev]

Η ιστορία που θα πω σε περίληψη, είναι απο τα πιο απίθανα πράγματα που μου εχουν τύχει γενικά, συγχρόνως αστεία αλλά που μπορούσε να εξελιχθεί σε κάτι πολύ ασχημο...
Πριν λίγα χρόνια στην Αγία Πετρούπολη, χαράματα, βγαίνουμε (2 άτομα) από το Καζίνο πάνω από το Πλάνετ Χολυγουντ, για να πάμε επιτέλους σπίτι που μέναμε.
Σταματάμε ένα απίθανο τύπο με Ι.Χ. για να μας μεταφέρει, ο οποίος αμέσως καταλάβαμε ότι ήτανε <στουπί> από την Βότκα. Σε κάθε στροφή μάλιστα τα άδεια μπουκάλια από το πορτ μπαγκαζ, έδιναν την δικιά τους συναυλία. Κάναμε τον σταυρό μας και μέχρι εκεί καλά. Ελα όμως που σε μία διασταύρωση τόλμησε από αριστερά να τον κλείσει έτερος Γιοταχίς οπαδός και αυτός της Βότκας. Στην αρχή πέσανε μερικά ελαφρα μπινελίκια (δεν ομιλώ την Ρωσική αλλά το περιεχόμενο των διαλόγων τους δεν αμφισβητήθηκε), τα οποία σιγά σιγά χόντρυναν και επειδή ο δικός μας Γιοταχίς ήτανε πιο ψωμομένος η κόντρα κατέληξε σε ένα άγριο κυνηγητό αυτοκινήτων με δύο σουρωμένους οδηγούς, στα στενά γύρω από τα κανάλια, με φόντο την πόλη που ξυπνούσε και ηχητική υπόκρουση την συναυλία από τα αδεια μπουκάλια του πορτ μπαγκαζ . Το επικίνδυνο ήταν ότι κάθε φορά που τον φτάναμε ο ένας προσπαθούσε με το Γιοταχί του να εμβολίσει το Γιοταχι του άλλου, πράγμα το οποίο και έγινε 2-3 φορές, ευτυχώς για εμάς όμως, όχι όπως θα το θέλανε.
Το αστείο ήτανε που εμείς με παρακάλια στα Ελληνικα, Αγγλικά και με ότι Ρώσικες λέξεις ξέραμε του τύπου <άστον μωρέ να πάει στα κομμάτια, ιτ΄ς ο.κ. κλπ> προσπαθούσαμε να τον ηρεμήσουμε.
Τελικά για να μην σας κουράζω κάπου το Λάντα του έτερου αποδείχθηκε πιο σβέλτο, τον χάσαμε και πείσαμε τον Σουμάχερ μας, να μας πάει μέχρι το σπίτι μας.
Σίγουρα σας ακούσθηκε αστείο αλλά δεν θαθελα να μου ξανασυμβεί.

 

[mina77]

Η συμβουλή πριν αναχωρήσουμε για την Βουδαπέστη ήταν η εξής: Προσοχή στους κλέφτες, έχει... αρκετούς στην πρωτεύουσα της Ουγγαρίας. Οι μέρες περνούσαν πολύ ευχάριστα στη Μαυάρικη πρωτεύουσα και η οποιαδήποτε υποψία για του περίφημους κλέφτες, είχε εκλείψει για τα καλά. Η επίσκεψή μας όμως στην Βούδα, προκειμένου να απολαύσουμε τα ξακουστά λουτρά Γκέλερτ, έκρυβε δυσάρεστες εκπλήξεις.

Τα λουτρά ήταν θαυμάσια και αφού τα απολαύσαμε, αποφασίσαμε να πάμε στον Αγαλμα του Γκέλερτ, ένα από τα πιο ψηλά σημεία της Βούδας. Ετσι αφήσαμε πίσω μας στα λουτρά και κατευθυνθήκαμε προς το Λόφο όπου βρίσκεται το άγαλμα. Σε όλη την διαδρομή ήμασταν μόνοι, δεν μας ακολουθούσε κανείς άλλος τουρίστας και αντικρίζαμε την εικόνα μια περιοχή που μάλλον είχε εγκαταλειφθεί και δεν θύμιζε σε τίποτα την άκρως τουριστική Πέστη.

Φτάσαμε στους πρόποδες του λόφου και αρχίσαμε να ανεβαίνουμε τα σκαλοπάτια. Ξαφνικά μας πλησιάζει ένας μελαμψός νεαρός που κρατούσε ένα χάρτη. Πηγαίνει στον άντρα μου και τον ρωτάει που είναι το Κοινοβούλιο, δείχνοντάς του τον χάρτη και λέγοντάς του ότι είναι τουρίστας από την Βουλγαρία... Ο άντρας μου προσπαθεί να τον κατατοπίσει, όταν κυριολεκτικά από του πουθενά πετάγονται δύο άλλοι άντρες.

Αστυνομία μας λένε και μας δείχνουν εν ριπή οφθαλμού δύο αστυνομικές ταυτότητες. Τι θέλετε εδώ μας ρωτούν και τους απαντάμε. "Σας έδωσε ναρκωτικά μας λένε" και εμείς επαναλαμβάνουμε περί τίνος πρόκειται. Εκείνοι συνέχίζουν να μας μιλούν πολύ έντονα και μας λένε, ότι αυτός που μας πλησίασε είναι απατεώνας. Μας ρωτούν αν έχουμε ευρώ, γιατί ο... απατεώνας, μπορεί να τα πήρε και να μας τα άλλαξε με πλαστά.

Για καλή μας τύχη δεν είχαμε πάνω Ευρώ, ενώ να σημειώσω ότι σε όλο το χρονικό διάστημα που διήρκεσε το συμβάν, ήμασταν ολομόναχοι. Επιμένουν έχετε ευρώ, με την πρόφαση να ελέγξουν αν είναι πλαστά η όχι. Τους δείχνουμε κάποια ουγγρικά νομίσματα και επιμένουμε ότι δεν έχουμε πάνω μας ευρώ.

Τελικά οι "αστυνομικοί" πείθονται και φεύγουν ή για να το πω καλύτερα τρέχουν. Μόλις συνήλθαμε από το σοκ, συνειδητοποιήσαμε ότι από την στιγμή που μας πλησίασαν οι δυο "αστυνομικοί", ο απατεώνας είχε γίνει καπνός. Ασφαλώς και οι τρεις ήταν μαζί στο κόλπο. Αν τους δίναμε ευρώ το πιο πιθανό είναι ότι θα μας τα έπαιρναν ως πλαστά ή θα εφεύρισκαν ένα άλλο τρόπο για να τα πάρουν. Η πολύ απλά θα έτρεχαν και άντε πιάστους. Τα χρειαστήκαμε για τα καλά, γιατί ήμασταν ολομόναχοι και ευτυχώς που δεν ήθελαν τίποτα άλλο, παρά μόνο ευρώ. Για αυτό προσοχή όταν πάτε στην Βούδα και δη σ αυτή την περιοχή.:roll:

 

[taver]

Αυτό που περιγράφει η mina77 μου συνέβηκε το Σεπτέμβρη στη Βαρκελώνη, στη Gran Via de les corts Catalanes. Την είχα καταλάβει από την αρχή τη δουλειά, και μόλις μου έδειξε την τάχα αστυνομική ταυτότητα του την άρπαξα από το χέρι τάχα για να τη δω και δεν του την έδινα. Του λέω δεν είναι αστυνομική ταυτότητα αυτή. Δεν είχα ιδέα πως μοιάζουν οι αστυνομικές ταυτότητες στην Ισπανία, αλλά δε χρειαζόταν, η απάντηση ζωγραφίστηκε στα πρόσωπά τους. Του έδωσα πίσω την ταυτότητα, και πήρε θάρρος και συνέχιζε το παραμύθι. Άντε γεια του λέω και φεύγω.

 

[turms]

εμενα ο μεγαλος μου προβληματισμος ειναι αυτος: τι γινεται οταν καποιος στο παιζει αστυνομικος; και κυριως σε χωρες οπως Βουλγαρια, Ρουμανια, κλπ
ή αν εισαι με δικο σου ΙΧ αν στο παιξει τροχαια χωρις να εινια

 

[kalspiros]

εμενα ο μεγαλος μου προβληματισμος ειναι αυτος: τι γινεται οταν καποιος στο παιζει αστυνομικος; και κυριως σε χωρες οπως Βουλγαρια, Ρουμανια, κλπ
ή αν εισαι με δικο σου ΙΧ αν στο παιξει τροχαια χωρις να εινια

μου έχει συμβεί ακριβώς το αντίθετο! να είναι οι άνθρωποι πραγματικοί αστυνομικοί και να προσπαθούν να μου το αποδείξουν

 

[maltakias]

εμενα ο μεγαλος μου προβληματισμος ειναι αυτος: τι γινεται οταν καποιος στο παιζει αστυνομικος;

Πολύ σωστός ο προβληματισμός και αυτός είναι και ο κύριος σκοπός αυτού του θέματος,η ορθή αντιμετώπιση.Για παράδειγμα ο taver είχε την ψυχραιμία και την εμπειρία να αντιδράσει έτσι και πλέον κάποιοι θα το έχουμε στο νου μας.

 

[ΕΡΣΗ]

Ενδεχομένως μια πιο καλη αντιμετώπιση είναι να ζητήσουμε να μεταβούμε στο πλησιέστερο αστυνομικο τμήμα και να ζητήσουμε να γινει καταγραφή των αντικειμένων που μας ζητούν να εξετάσουν.
Αν είναι κανονικοί αστυνομικοίι δεν θα έχουν πρόβλημα, αν είναι ψεύτικοι θα την κάνουν

 

[joss]

Το 2007 ημουν για δουλεια στο Ισραηλ. Το βραδυ περπαταγα στην πανεμορφη παραλια του Τελ Αβιβ και πηγαινα μονος μου να φαω σε ενα εκπληκτικο εστιατοριο που μου ειχαν συστησει καποιοι Ισραηλινοι συναδελφοι, μιας και δεν μπορουσαν εκεινο το βραδυ να παμε παρεα.

Με το που πλησιαζα ειδα στη πορτα εναν πορτιερη (κανονικων διαστασεων) να με κοιτα επιμονα στα ματια.
- "Τι συμβαινει?" του λεω.
- "Θελω να φαω, δεν μπορω να περασω μεσα?"
- "τουριστας μου λεει?"
- "Ναι, απο Ελλαδα" λεω
- "ΟΚ, περασε" λεει. Και πριν μπω πιανουμε λιγο κουβεντα για τη καχυποψια που εδειξε. Μου εξηγησε οτι ηταν εκει με το χερι στη σκανδαλη του οπλου του ετοιμη να μου ριξει. Ο λογος ηταν οτι ειχαν γινει σε γυρα εστιατορια μερικες βομβιστικες ενεργειες απο κομμαντο αυτοκτοινιας που εμπειναν μεσα στο εστιατοριο και με το που πηγαιναν σε σημειο με πολυ κοσμο, παταγαν το κουμπι και μπουμ. Οποιον παρει ο χαρος. Σοκαριστηκα.

Οταν μπηκα μεσα, αμεσως ολοι μεινανε με το πηρουνι να αιωρειται μεχρι να με δουν να κατσω στο τραπεζι. Μιλαμε λες και εβλεπαν λεπρο. Η φιλικοτατη σερβιτορα μου ειπε οτι δυστυχως εχουν γινει ολοι πολυ καχυποπτοι με τα τελευταια γεγονοτα.

Αφου καθησα και ειχα παραγγειλει φαγητο, ανοιξε ξαφνικα η πορτα και μπηκε ενα ζευγαρι πελατες. Ολοι παλι εμειναν με τα πηρουνια στον αερα και εμενα αρχισε να κυλαει ιδρωτας στη πλατη - δεν ειχε πολυ ζεστη. Ηταν η πρωτη μου φορα που αισθανθηκα την αδρεναλινη να κυλαει στο αιμα μου απο το φοβο καταστασης που δεν μπορω να ελεγξω.

Ισραηλινοι κια Αραβες λιγο πολυ εχουν συνηθησει αυτη τη καταθημερινοτητα, αλλα για εμαν ηταν κατι το πρωτογνωρο.

 

[ΕΡΣΗ]

Αυτό και αν δεν είναι μαζοχισμός: Να τρέμει κανείς και δικαίως οτι μπορεί να τιναχθεί όλο το εστιατόριο στον αέρα και παρολαυτά να είναι εκεί και να δειπνεί.
Μετά άραγε πόσα simeco να χρειαζότανε;
Δεν αναφέρομαιι φυσικά σε εσένα που ιδέα δεν είχες, αλλά για τους υπόλοιπους συνδαιτημόνες.