Ινδία Ινδονησία Ταϊλάνδη Κένυα - Ζανζιβάρη (Τανζανία) - Κο Σαμούι - Μπάλι - Ινδία

[mbthemis]

Το ταξίδι που οργανώσαμε σαν το τελευταίο μεγάλο πριν βάλουμε μπροστά για οικογένεια ξεκίνησε με αποκλειστικά Ασιατικούς προορισμούς (βλέπε θέμα http://www.travelstories.gr/community/threads/Ινδία-Ταϊλάνδη-Καμπότζη-Βιετνάμ-Μπαλί.45789/page-5#post-500248) αλλά τελικά διαμορφώθηκε σε λίγο από όλα περιλαμβάνοντας τελικά τους προορισμούς Massai Mara (Kenya) - Zanzibar (Tanzania) - Koh Samui (Thailand) - Bali (Indonesia) και Agra Udaipur Varanasi (India).
Την στιγμή που γράφω τώρα είμαστε Ζανζιβάρη.
Ελπίζω να φτάσουμε σε όλα καλά και να σας γράψω για όλα. Ξεκινάω με Κένυα και Ζανζιβάρη.

 

• 1
• 2
• 3
• …

  Go to chapter

  Go
• 12

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 12

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[mbthemis]

ΚΕΝΥΑ

(ακολουθεί το κείμενο στο επόμενο μήνυμα)

 

[mbthemis]

-Διορθωμένο κείμενο- pls admin σβήσε το προηγούμενο, αλλά όχι τις φώτος...


ΚΕΝΥΑ
Η πτήση της etihad, από Αθήνα για Άμπου Ντάμπι με το αεροπλάνο Α300 ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη.
Με παιχνιδοκονσόλα που θα ζήλευε και το gameboy και τουλάχιστον 60 ταινίες να διαλέξεις ( ο καθένας ατομικά στο κάθισμά του), το 4ωρο ταξίδι περνάει πολύ άνετα.
Φτάνοντας στο αεροδρόμιο του Άμπου Ντάμπι, εντυπωσιάζεσαι αρχικά από την κυκλική κατασκευή, αλλά μετά από λίγο σου φαίνεται φτωχό και ψάχνεις τρόπους για να περάσεις τις 4 ώρες αναμονής. Σκεφτήκαμε να βγούμε για να δούμε την πόλη, αλλά η απίστευτη υγρασία (τα πάντα κολάνε πάνω σου και κάθε είδους γυαλί θολώνει), όπως και το ραμαζάνι και η βραδινή ώρα μας απέτρεψαν. Αν κάποιος ταξιδεύει βράδυ ίσως το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να δει το εμπορικό κέντρο MarinaMallπου όπως μας είπαν είναι ανοιχτό μέχρι αργά.

H Kenya airlines παρόλο που είναι εξυπηρετικότατη, σε καμιά περίπτωση δεν είναι Etihad. Φτάνοντας στο αεροδρόμιο στις 6 το πρωί συμπληρώσαμε 2 φόρμες εισόδου και με 40 ευρώ ή 50 δολάρια μπήκαμε στην χώρα της Κένυας. Αντικουνουπικό με DEET δεν βρήκαμε στο αεροδρόμιο του Ναϊρόμπι, ούτε στα σουπερμάρκετ που κοιτάξαμε, οπότε καλό είναι να το προμηθευτείτε εκ των προτέρω.

Ξεκινώντας το ταξίδι για το πάρκο Μασάι Μάρα με τον οδηγό μας, τον Μουακίο (Mwakio) από το γραφείο Private Safaris συναντούμε με μια τεράστια κίνηση στους δρόμους του Ναϊρόμπι μιας και οι άνθρωποι πήγαιναν στις δουλειές τους. Βλέπεις πολλούς μα πάρα πολλούς ανθρώπους να περπατούν, όχι όπως εμείς σε πεζοδρόμια, αλλά σε χωράφια και σε χωματόδρομους σε ένα χαοτικό πλήθος. Πολλές μικρές παράγκες στις άκρες των δρόμων πουλάνε πράγματα στους περαστικούς, σπίτια με συρματοπλέγματα, και φορτηγά που επιτελούν το ρόλο των λεωφορείων με ι 50 άτομα πάνω τους, σκόνη και χώμα παντού, δημιουργούν μια πολύ έντονη εικόνα σε κάθε νέο επισκέπτη.

Η διαδρομή προς την πόλη Ναρόκ την τελευταία πόλη πριν το πάρκο Μασάι Μάρα είναι γεμάτη με χωριά και σπίτια, που σε εμάς φαίνονται παράγκες, και τα οποία είναι χρωματισμένα είτε με διαφημίσεις πολυεθνικών είτε με τις διαφημίσεις των προϊόντων που πουλούν μέσα . Η εικόνα αυτή είναι χαρακτηριστική στην Κένυα και είναι μάλλον και η πιο ενδεικτική της. Η πόλη του Ναρόκ δεν αποτελεί εξαίρεση. Μια πόλη αρκετά μεγάλη με τους δρόμους γεμάτους από κόσμο και αυτοκίνητα. Εάν θέλετε σουπερμάρκετ για νερό και λοιπά εδώ είναι η τελευταία σας ευκαιρία πριν το Μασάι Μάρα (πηγαίνοντας λίγο πιο μέσα στην πόλη θα βρείτε το Naives) . H διαδρομή από το Ναρόκ προς το πάρκο Μασάι Μάρα είναι αρκετά μεγάλη και είναι με χωματόδρομο που μάλλον θα σας κουράσει, αφού θα έχει αρκετή σκόνη και χτυπήματα του αυτοκινήτου στις λακούβες. Γενικά σκόνη υπάρχει αρκετή στο ταξίδι αυτό.

Φτάνοντας όμως στο πάρκο αποζημιώνεσαι, μιας και αμέσως αρχίζεις να βλέπεις άγρια ζώα. Η επιλογή του καταλύματος είναι σημαντική για την εμπειρία που θα αποκομίσετε . Το sekenani που μείναμε εμείς είναι χτισμένο σε μια πλαγία μέσα στη βλάστηση (πιο πυκνή από ότι συνήθως συναντάς στη περιοχή) και είναι μάλλον από τα πιο όμορφα καταλύματα μιας και είναι φτιαγμένο σε αρμονία με το περιβάλλον (υπερυψωμένες από το έδαφος σκηνές και ξύλινες γεφυρούλες) ενώ έχει και μια δόση πολυτέλειας ( σκηνές με ξύλινο πάτωμα, μπανιέρα και τουαλέτα μέσα στην σκηνή), ενώ μόλις ανοίγεις τα παράθυρα νιώθεις και είσαι αμέσως μέσα στην βλάστηση. Ακολουθώντας τους αυστηρούς κανόνες υγιεινής για τέτοιες χώρες (πλένεις δόντια και πίνεις μόνο από εμφιαλωμένο νερό και λοιπές προφυλάξεις για τα φαγητά) είσαι καλυμμένος. Στο ξενοδοχείο εκτός από τις μαϊμούδες για παρέα (οι οποίες μας κατούρησαν την σκηνή και μια φορά θέλοντας να σημαδέψουν την περιοχή τους) το βράδυ, κυκλοφορούν κάθε είδους άγριων ζώων, οπότε υπήρχαν φρουροί ( Μασάι με στολή φύλακα) που όταν χρειαζόταν κάποιος ένοικος να περπατήσει την νύχτα τον συνόδευαν με το δόρυ και το ρόπαλο ανα χείρας. Οι θερμοκρασίες τον Ιούλιο είναι χαμηλές το πρωί και το βράδυ (12 βαθμούς περίπου) και κοντά στους 30 την ημέρα, οπότε καλό είναι να φροντίσετε και για ζεστά ρούχα για το πρωί τα οποία θα βγάλετε το μεσημέρι.

Ξεκινώντας το game drive όπως ονομάζουν το σαφάρι, αμέσως βλέπεις πολλές μα πολλές ζέβρες και γκνου ή αλλιώς (wilderbests όπως τα ονομάζουν). Η περίοδος του Ιουλίου είναι η περίοδος της μετανάστευσης των ζώων από την Τανζανία προς την Κένυα κατά την οποία εξαιρετικά μεγάλοι πληθυσμοί ζώων μετακινούνται για να βρουν περισσότερο γρασίδι. Η εικόνα που συναντάτε είναι πανέμορφη. Χιλιάδες ίσως και εκατομμύρια ζώων. Μετά από λίγο χρόνο μέσα στο πάρκο αντιλαμβάνεσαι την αντίθεση σε σχέση με την τηλεόραση. Εδώ τα ζώα δεν είναι μέσα στο άγχος και τα λιοντάρια δεν είναι συνέχεια μέσα στη έξαψη για κυνήγι. Τα πάντα είναι χαλαρά και όλα τα ζώα απολαμβάνουν το γρασίδι και πως βρίσκεσαι σε πεδιάδες κάποιου χωριού, στο οποίο εκτός από τις αγελάδες και τις κατσίκες των Μασάι βοσκούν πλήθος ζώων, όπως: ζέβρες, γκνού, ελέφαντες, εντυπωσιακές καμηλοπαρδάλεις, στρουθοκάμηλοι, ιμπάλα, αντιλόπες, αγριογούρουνα, ιλαντ (μεγάλη αντιλόπη σαν τάρανδος), ντικι (μικρή αντιλόπη σαν τα σκυλιά μινιατούρες), ιπποπόταμοι και κροκόδειλοι που απολαμβάνουν τα νερά του ποταμού Μάρα και λιοντάρια και ύαινες που απολαμβάνουν την σκιά των δέντρων.

Στο πάρκο οι περιηγήσεις γίνονται με φορτηγάκια με ανοιχτή και υπερυψωμένη την οροφή που είναι ένα πολύ χρήσιμο σκίαστρο για τον ήλιο. Πολλές φορές είσαι μαζί με τόσα άλλα φορτηγάκια και 4χ4 που σου δημιουργείται η αίσθηση ενός μεγάλου ζωολογικού κήπου, όπου πάρα πολλές φωτογραφικές μηχανές αποθανατίζουν τα ζώα, τα οποία κοιτούν αδιάφορα και συνηθισμένα πλέον, τους περίεργους, που ξεπετάγονται από τα παράθυρα και τις οροφές των προστατευμένων οχημάτων τους. Αυτό που σε επαναφέρει στην πραγματικότητα, είναι τα κουφάρια των φαγωμένων ζώων που συναντάς αραιά και που στους δρόμους της περιοχής. Οι δρόμοι του πάρκου είναι φυσικά χωμάτινοι και γεμάτοι τέτοια περίοδο με φορτηγά και τζιπάκια με τουρίστες σε σημείο που μπορείς να το αποκαλέσεις και ¨κίνηση¨.

Οι Μασάι και τα παιδιά τους,ενσωματωμένοι πλήρως σε αυτό το περιβάλλον, φροντίζουν τις κατσίκες, τα πρόβατα, και τις αγελάδες τους με μόνη προστασία από τα άγρια θηρία την κόκκινη φορεσιά ριχτάρι τους, το δόρυ τους, ένα μαχαίρι και ένα μικρό ρόπαλο. Χωρίς φόβο παιδιά από 7 εώς 15 ετών προστατεύουν τα ζωντανά τους από τσακάλια, ύαινες, λιοντάρια και άλλα αρπακτικά, μόνα τους, διανύοντας τεράστιες αποστάσεις με τα πόδια περιπλανώμενα στην αχανή έκταση που βόσκουν τα κοπάδια τους. Τα μεγαλύτερα από αυτά θα ξενυχτήσουν δίπλα σε μια φωτιά προστατεύοντάς τα ζωντανά τους από τους κινδύνους της νύχτας.
Με την φωτογράφηση οι Μασάι δεν τα πάνε ιδιαίτερα καλά οπότε αν είστε αποφασισμένοι να τους αποθανατίσετε να είστε έτοιμοι για επίμονες αιτήσεις για αποζημίωση σε σελίνια ή δολάρια.

Η περιοχή της Μάρα αποτελείται από λόφους, βουνά, πεδιάδες και ποτάμια και τον Ιούλιο θα βρείτε και το πράσινο αλλά και το χρυσαφένιο χρώμα των πεδιάδων.
Αξίζει μια μέρα να κάνετε το ημερήσιο game drive παίρνοντας μαζί σας το φαγητό για πικνικ, ώστε να μπορέσετε να ταξιδέψετε μακρύτερα μέσα στο πάρκο, μιας και οι αποστάσεις είναι πολύ μεγάλες. Καλό είναι επίσης να συνεχίσετε και μετά το μεσημέρι μέχρι το βράδυ το σαφάρι (εφόσον φυσικά αντέξετε) βγαίνοντας από τα συνηθισμένα δρομάκια, χαμηλώνοντας ταχύτητα και απολαμβάνοντας ήχους, μυρωδιές και φυσικά τα ζώα σε ρυθμούς πιο κοντά στους δικούς τους.
Το σαφάρι είναι πολλές φορές θέμα τύχης για το αν θα δεις όλα ή τα περισσότερα από τα ζώα. Για να εντοπίσετε τους μεγάλους θηρευτές προσέξτε τα γκνου και τις ζέβρες εάν κοιτούν ανήσυχα σε κάποιο σημείο διαφορετικό από εσάς, ή κοιτάξτε που είναι μαζεμένα τα περισσότερα φορτηγάκια των τουριστών. Ύαινες και λιοντάρια θα βρείτε την ημέρα κάτω από θάμνους ή κάτω από την σκιά μεγάλων δέντρων ή ακόμα και επάνω σε αυτά. Να εντοπίσετε τους θηρευτές να κυνηγούν είναι εξαιρετικά σπάνιο, και τα πλάνα των ντοκιμαντέρ απαιτούν συνήθως εβδομάδες παρακολούθησης και αναμονής ωσότου υπάρξει δράση. Πολύ σημαντικός είναι ο οδηγός σας, ο χαρακτήρας του, και η εμπειρία του για το πόσα ζώα θα δείτε αλλά και με ποιο τρόπο θα τα δείτε.

Η βραδιά μας μετά το σαφάρι έκλεισε με δείπνο κάτω από μια μεγάλη σκηνή, και με μια σύναξη και κουβεντούλα των ενοίκων γύρω από μια φωτιά στην αυλή – ταράτσα του καταλύματος. Πήγαμε νωρίς για ύπνο μιας και το πρόγραμμα στο σαφάρι ξεκινά από τις 6 30 το πρωί.

Το ταξίδι από το Μασάϊ Μάρα έως την λίμνη Νακούρου είναι πολύωρο και κουραστικό. Ο δρόμος είναι μονής λωρίδας με πάρα πολλά φορτηγά τα οποία οδηγούνται σε πολύ χαμηλή ταχύτητα εξαναγκάζοντάς σε, σε επικίνδυνα πολλές φορές, προσπεράσματα. Τύφλα να έχει η Αθηνών Πατρών. Το τοπίο γεμάτο με πεδιάδες που καλλιεργούνται κάθε είδους προϊόντα και δέντρα ομπρέλες που ενδημούν στην περιοχή συτή της Αφρικής. Φτάνοντας όμως στην λίμνη Νακούρου και μπαίνοντας στο πάρκο τα πάντα αλλάζουν. Εδώ κυριαρχεί το πράσινο. Τα πάντα είναι μέσα στη βλάστηση και τα ζώα δεν μεταναστεύουν από εδώ μιας και το πάρκο είναι περιφραγμένο εξ ολοκλήρου. Το ξενοδοχείο Sarovaπου μείναμε είχε όλες τις ανέσεις και όσοι επιθυμούν μια πιο συμβατική εμπειρία, μάλλον θα το προτιμήσουν.

Στη λίμνη Νακούρου τα φλαμίνγκο είναι μέσα στη πρώτη λίστα με τα αξιοθέατα. Εδώ συναντήσαμε λιοντάρια να απολαμβάνουν την απογευματινή μπόρα στην βροχή, βούβαλους να ξαπλώνουν στην φρέσκια λάσπη, καινούρια είδη φυτοφάγων ταρανδοειδών, όπως και τα υπόλοιπα 2 είδη από τα bigfive που δεν είχαμε δει στο Μασάι Μάρα, τον ρινόκερο, και την λεοπάρδαλη. Η λεοπάρδαλη είναι δύσκολο να εντοπιστεί και δεν αγαπά την πολυκοσμία και την φασαρία, οπότε ήμασταν τυχεροί που την εντοπίσαμε πάνω στα κλαδιά των δέντρων τα οποία αγαπά πολύ. Ο οδηγός μας ήταν πολύ περήφανος, μιας και ήταν αυτός που την εντόπισε, από μια απίθανη απόσταση, να ξεκουράζεται σε ένα σπασμένο κορμό δέντρου. Την απολαύσαμε για λίγο μόνοι μας, και μετά ξεκίνησε μια τεράστια συρροή από αυτοκίνητα να καταφτάνει αφού διαδόθηκε το νέο και στους υπόλοιπους οδηγούς. Η βραδιά έκλεισε με φαγητό και ντόπιο κρασί.
Το φαγητό στη Κένυα μαγειρεύεται με έντονα μπαχαρικά και οι γεύσεις είναι διαφορετικές αλλά όχι εντελώς ξένες. Η εκδρομή στο σαφάρι συνήθως είναι με πλήρες γεύματα, έτσι και εμείς είχαμε το πρωινό το μεσημεριανό, και το βραδινό μας στο ξενοδοχείο.

Ο γυρισμός στο Ναϊρόμπι περιλάμβανε και μια μινι βόλτα από την πρωτεύουσα, η οποία αναπτύσσεται με φρενήρεις ρυθμούς (τα προάστια είναι ένα μεγάλο εργοτάξιο) ενώ το κέντρο είναι απροσπέλαστο τις καθημερινές από την κίνηση.
Στο αεροδρόμιο η πτήση της fly540 ή 540 πιο απλά όπως την αποκαλούν οι ντόπιοι, για Ζανζιβάρη, αναχωρούσε σύμφωνα με τους πίνακες ανακοινώσεων στις 4 αντί τις 3 παρόλο που η υπάλληλος στην υποδοχή στο check in επέμενε πως θα φύγει στις 3. Προσοχή λοιπόν στις πτήσεις αυτές από Αφρικανικές χώρες μιας και το αεροπλάνο όντως αναχώρησε στις 3, ενώ η επιβίβαση ξεκίνησε ταυτόχρονα με μια άλλη πτήση, από την ίδια θύρα επιβίβασης, προκαλώντας σύγχυση σε κάποιες ανυποψίαστες Αμερικανίδες οι οποίες παρολίγο να βρεθούν σε κάποια άλλη εξωτική πόλη της Αφρικής. Επίσης προς έκπληξή μας, δεν μας έγινε κανένας έλεγχος για νερά και λοιπά υγρά. Τέλος ενώ είχαμε κάνει ηλεκτρονική κράτηση των θέσεών μας μόλις μπήκαμε στο αεροπλάνο μας ανακοινώθηκε ότι κάθετε όπου θέλει ο καθένας . Η πτήση πάντως ήταν καλή και ευχάριστοι ενώ οι τυχεροί μπορεί να δουν και το βουνό Κιλιμάντζαρο εάν δεν έχει συννεφιά.

 

[Zacharoula]

Πολύ ωραία, φρεσκότατη ιστορία! Ανυπομονώ για την συνέχεια και Κένυα, Τανζανία και Ζανζιβάρη είναι ο ένας απο τους δυο επικρατέστερους προορισμούς για το γαμήλιο ταξίδΙ.

 

[mbthemis]

Ζαχαρουλα με το καλό. Σου γράφω από το αεροδρόμιο της Κενυας. Έχει wifi εδώ ανάλογα με τα κέφια του. Επίσης ελέγχουν για νερά οπότε πάλι ανάλογα με τα κέφια τους. Μόλις βρω χρόνο θα ανεβάσω και την Ζανζιβαρη διορθωμενη και με νέα. Από τα 2 το σαφάρι είναι πιο εντυπωσιακό αλλά και πιο κουραστικό. Η Ζανζιβαρη είναι πιο πολύ για χαλάρωση οπότε ή τα κάνετε και τα 2 ή διαλέγετε ανάλογα με τι θελετε περισσότερο.

 

[varioAthens]

Το ταξιδι ειναι υπερπαραγωγη και αναμενω συνεχεια!!!

 

[giannoula]

αυτό και αν είναι ταξίδι!!! Περιμένω ιστορία από αγαπημένα μέρη....

 

[katkats]

Ευχαριστούμε και συνέχισε pls, αλλά γράφε μόνο εδώ για να μην σε ψάχνουμε και να φαίνεται ενιαία η ιστορία σου

 

[mbthemis]

Μόνο εδώ λοιπόν, μιας και το άλλο δεν έχει πλέον και το σωστό θέμα... χαίρομαι που σας αρέσει... Ζανζιβάρη λοιπόν μιας και επιτέλους έχω ίντερνετ

 

[mbthemis]

ΖΑΝΖΙΒΑΡΗ (ΤΑΝΖΑΝΙΑ)
Η Ζανζιβάρη από ψηλά προϊδεάζει τον επισκέπτη πως δεν είναι τόσο μικρή όσο φανταζόταν, όταν την έβλεπε στους χάρτες. Κατά την άφιξή μας χρειάστηκε να επιδείξουμε τα απαραίτητα πιστοποιητικά εμβολιασμού για τον κίτρινο πυρετό (λόγω του ότι ερχόμασταν από την ενδημική Κένυα) και αγοράσαμε την βίζα για την είσοδο στη χώρα (50 δολάρια το άτομο). Καλό είναι μετά με την λήψη των αποσκευών σας να λάβετε τοπικά shillingsτα οποία έχουν πολύ διαφορετική ισοτιμία από αυτά της Κένυας, από το ΑΤΜ της Barclaysπου υπάρχει στο αεροδρόμιο ή από το ανταλλακτήριο νομισμάτων εφόσον το προτιμάτε. Γενικά οι ντόπιοι και στην Κένυα και στην Τανζανία συστήνουν την Barclays, σε σχέση με τις τοπικές τράπεζες για τις συναλλαγές . Εάν δεν σας περιμένουν από το ξενοδοχείο για να σας μεταφέρουν, τα ταξί αμέσως θα σας ξεκινήσουν τα παζάρια δείχνοντας σας τιμές έως και 20 δολάρια σε καταλόγους, για να σας πάνε στο Στόουν Town. Μια δίκαιη τιμή για το StoneTownείναι λίγο πάνω από τα 12.000 σελίνια που μεταφράζονται κοντά στα 6 ευρώ. Παζαρέψτε ελεύθερα και αυστηρά μιας και θα σας εμφανίσουν καταλόγους με άλλες τιμές η θα το παίξουν και καλά τσαντισμένοι, αλλά μια χαρά θα σας πάνε τελικά.

Τα φιλοδωρήματα είναι μέρος της κουλτούρας και εδώ όπως και στην Κένυα, και προϋπολογίστε ότι ένα σημαντικό ποσό θα σας φύγει σε αυτά. Καλό είναι να δίνετε ένα με 2 δολάρια σε χαρτονομίσματα (μιας και τα κέρματα δεν τα προτιμούν αφού δεν τους τα αλλάζουν στην τράπεζα σε καλή ισοτιμία) ή ακόμα καλύτερα είναι να δίνετε τοπικά σελίνια. Μην δώσετε μεγάλα ποσά μιας και μετά θα γίνεται πόλος έλξης για ακόμη περισσότερα. Τα ευρώ τα δέχονται πιο σπάνια ή μόνο σε μεγάλα ξενοδοχεία, ενώ τα δολάρια θα γίνουν αποδεκτά παντού, σε ισοτιμίες όμως που είναι εις βάρος σας.

Στην πόλη StoneTownαπό τα καλύτερα ξενοδοχεία φάνηκε να είναι το SerenaHotel το οποίο είναι και πάνω στην θάλασσα, εφόσον φυσικά μπορείτε να το αντέξετε οικονομικά. Η Ζανζιβάρη παρά την φτώχεια της δεν είναι καθόλου φτηνός προορισμός. Το ξενοδοχείο MaruMaru είναι σε στρατηγικό σημείο αρκεί να ζητήσετε δωμάτιο με παράθυρο, όχι τόσο για την θέα, αλλά για την υγρασία η οποία στο δωμάτιο είναι αρκετή και στους τοίχους. Πέραν αυτού καθαρότατο και όμορφο. Μελανό σημείο οι έξτρα χρεώσεις 5% εάν θες να πληρώσεις με πιστωτική κάρτα.

Τον Ιούλιο στην Ζανζιβάρη παρόλο που η περίοδος βροχών έχει τελειώσει, οι σποραδικές βροχές μάλλον θα σας βρουν, όπως και εμάς, οπότε καλό είναι να είστε σχετικά προετοιμασμένοι. Οι θερμοκρασίες όμως, είναι αρκετά καλές, μεταξύ 18 και 30 βαθμών, οπότε θα είστε σχετικά άνετα. Χρήσιμες λέξεις στα σουαχίλι που χρησιμοποιούνται στην Τανζανία και στην Κένυα είναι οι: Τζάμπο – Hello , Ασάντε Σάνα = σε ευχαριστώ, Κουαχέρι = Goodbye, Ντίο = Ναι, Απάνα = όχι.

Η πρώτη εικόνα του StoneTown είναι γεμάτη ανάμικτα συναισθήματα. Οι δρόμοι γεμάτοι σκουπίδια, νερά, μπουκάλια και μυρωδιές (όχι πάντα καλές). Οι άνθρωποι εδώ είναι κατά 90% μουσουλμάνοι, στην πλειοψηφία τους είναι πολύ φτωχοί και είναι πολύ διαφορετικοί στους τρόπους τους και στις ενδυμασίες τους. Στο δρόμο σε υποδέχονται πιεστικά για να ψωνίσεις ή για να σου παρέχουν τις υπηρεσίες τους. Χρειάζεται προσοχή στις βόλτες σας μιας και πολλοί θα έρθουν να σας σφίξουν το χέρι και να σας πιάσουν την συζήτηση με απώτερο σκοπό να σας πουλήσουν διάφορα. Θα ακούσετε πάαρα πολλά Τζάμπο (=hello) και μετά τις διάφορες ατάκες τους, για να σας τραβήξουν την προσοχή.

Αφήνοντας πίσω μας τους πιεστικούς μικροπωλητές και απολαμβάνοντας το σκηνικό του απογεύματος που έφευγε, θαυμάσαμε την προβλήτα της πόλης με τον Ινδικό ωκεανό να απλώνεται μπροστά μας ενώ το ηλιοβασίλεμα έδινε χιλιάδες αποχρώσεις του γαλαζοκόκκινου στη θάλασσα αλλά και τα κτίρια γύρω μας. Ανεβαίνοντας στην ταράτσα του ξενοδοχείου Μάρου Μάρου, που τελικά και μείναμε, αντικρίσαμε από ψηλά, την θάλασσα και γύρω της πολλά στενά σοκκάκια, στέγες από τσίγκο και παλιούς πέτρινους τοίχους, μιας πόλης σχεδόν από άλλη εποχή, σαν να βγήκε από τα παραμύθια, από τις χίλιες και μια νύχτες και τον Αλαντίν .

Η εκδρομή στην πόλη είναι ταξίδι στο χρόνο…, στενά σοκάκια, σκουπίδια και νερά στους δρόμους, παιδάκια παντού ξυπόλυτα και κοριτσάκια από 5 χρονών και άνω, ντυμένα με μαντήλες , κάθε λογής χρώματος. Πιο δίπλα στην τοπική αγορά, ή πιο σωστά, στα τοπικά παζάρια, σε μια ατμόσφαιρα γεμάτη σκόνη και καυσαέριο από τα κακοσυντηρημένα και παλιά φορτηγάκια, πλήθος κόσμου συνωστιζόταν μπροστά από τους πάγκους των μικροπωλητών, ενώ στο χώμα σωρός από απόνερα και σκουπίδια συμπλήρωνε το σκηνικό. Πολλές πραμάτειες εκτείθονταν κάτω στο χώμα και οι κουρελούδες οριοθετούσαν την περιοχή του κάθε καταστήματος ενώ σωρός κόσμου παζάρευε μεγαλόφωνα με τους πωλητές. Δεν μπορείτε να αντιληφθείτε την ομορφιά αν φοβηθείτε αυτό που αντικρίζετε. Μόνο αν σταθείτε, αφεθείτε, και συνειδητοποιήσετε που είστε και τι εικόνες βλέπετε, θα καταλάβετε την ομορφιά της σύνθεσης. Η παραλιακή της παλιάς πόλης είναι πιο χαλαρή και πιο τουριστική. Εκεί κάθε βράδυ σχηματίζεται μια τοπική αγορά από ψήστες οι οποίοι σε πάγκους επιδεικνύουν και ψήνουν επιτόπου θαλασσινά και λοιπά τοπικά εδέσματα για τους πιο τολμηρούς . Παίζουν οι πιθανότητες για στομαχικά προβλήματα αλλά οι μυρωδιές και οι γεύσεις στον ουρανίσκο είναι προκλητικές…

Για πιο ασφαλές και διαφορετικό φαγητό κατευθυνθείτε προς το Lazuli το οποίο είναι ένα μικρό ταβερνάκι, σε ένα στενάκι κοντά στο SerenaHotelμε εύγευστες τυλιχτές μπουκιές αλλά και ψάρια φρέσκα, μαγειρεμένα σε μια μίξη ντόπιας κουζίνας με ευρωπαϊκή παρουσίαση και πολύ καλές τιμές για την ποιότητα που τρως. Άλλες επιλογές για φαγητό είναι το HouseofSpiceαλλά και το Emerson για τα οποία μας είπαν καλά λόγια αλλά δεν προλάβαμε να τα τιμήσουμε. Για δείπνο με ηλιοβασίλεμα υπάρχει η ταράτσα του MaruMaru, το εστιατόριο Archipelago με μπαλκόνι πάνω στην θάλασσα, αλλά και μια τοπική ταβέρνα πάνω στην άμμο που βρίσκεται δίπλα από το Archipelago.

Τον Ιούλιο στην Ζανζιβάρη είναι η εποχή του Ραμαζανιού και οι μουσουλμάνοι απαγορεύεται να πίνουν (ακόμα και νερό), να καπνίζουν και να τρώνε όσο ο ήλιος είναι στον ουρανό. Καλό είναι να αποφύγει κανείς να σε δημόσιους χώρους να κάνει κάποιο από τα ανωτέρω για να μην προκαλέσει ανεπιθύμητη προσοχή. Μόλις πέσει ο ήλιος και ακουστεί ο ήχος του Μουεζίνη οι εξαντλημένοι από την νηστεία της ημέρας Ζανζιβαριανοί τρώνε και πίνουν και οι μυρωδιές και οι άνθρωποι ξεχύνονται στους δρόμους. Στην προβλήτα του λιμανιού, τη νύχτα, τα αγόρια κάνουν επιδείξεις θεαματικών βουτιών από ύψος 10 μέτρων συγκεντρώνοντας πλήθος θεατών που επευφημούν τους πιο καλούς και τους προτρέπουν για όλο και πιο εντυπωσιακές φιγούρες. Η ατμόσφαιρα είναι πανηγυρική και το χαμόγελο είναι αποτυπωμένο στα χείλη μας.

Αφού γυρίσετε και απολαύσετε τα παλιά στενάκια της πόλης αξίζει να κάνετε κάποιες από τις εκδρομές που προσφέρονται στις γύρω περιοχές. Οι εκδρομές που προσφέρουν τα ξενοδοχεία έχουν τιμές Ευρώπης αλλά είναι 3 πλάσιες από αυτές που μπορείτε να βρείτε σε κάποιο τοπικό τουριστικό γραφείο . Προτιμήστε λοιπόν κάποιο τουριστικό σε σχέση με τα ξενοδοχεία αλλά και σε σχέση με κάποιους πλανόδιους πωλητές εκδρομών για να πάρετε καλύτερη ποιότητα ακόμα και αν οι τιμές δεν είναι τόσο φθηνές. Η πρώτη εκδρομή που κάναμε εμείς στο νότιο κομμάτι του νησιού είναι ο εντοπισμός δελφινιών. Στο νότιο κομμάτι του νησιού στο χωριό Κιμζικάζι μπήκαμε σε ένα τοπικό βαρκάκι και στα ανοιχτά ήμασταν τυχεροί, τα δελφίνια άρχισαν να κολυμπούν μπροστά μας, και κατά τις εντολές του καπετάνιου μας βουτήξαμε στα νερά. Το θέαμα ήταν απίστευτο, 5 δελφίνια μπροστά μας και άλλα 4 από κάτω μας, παιχνίδιζαν και κολυμπούσαν σε απόσταση 3 μέτρων. Κολυμπήσαμε και καταδυθήκαμε μαζί τους για όσα δευτερόλεπτα μας ανέχτηκαν προτού αποφασίσουν να καταδυθούν εκτός βεληνεκούς μας. Καταπληκτική εμπειρία πραγματικά που αξίζει να ζήσετε. Είναι πολύ πιθανόν να κολυμπήσετε και εσείς μαζί τους, όπως κάναμε και εμείς, μιας και έχουν συνηθίσει τους ανθρώπους. Συμβουλή: να φέρετε μαζί σας αμωνία ή fenistilμιας και ενδημούν εκεί μπλε μέδουσες ή Portuguese Man of War, οι οποίες είναι αρκετά επώδυνες και δυστυχώς κατέφαγαν την καλή μου. Συνιστάται πλύσιμο με θαλασσινό νερό (όχι φρέσκο τα κάνει χειρότερα) και η ντόπια συνταγή είναι να τρίψετε λεμόνι πάνω του και να το ξεπλύνετε μετά.

Η παραλία στο kimzikaziείναι πολύ κοντά στο χωριό Zambianiκαι στο χωριό Paje. Μιας και είναι στο νότο αν κάνετε την εκδρομή για τα δελφίνια ζητήστε από τα πρακτορεία να περάσετε από τα χωριά αυτά και να φάτε και εκεί αν μπορέσετε, μιας και υπάρχουν αρκετές ταβέρνες πάνω στην παραλία.

Μια άλλη εκδρομή που είναι πολύ ενδιαφέρουσα είναι η επίσκεψη σε φάρμες καλλιέργειας μπαχαρικών το λεγόμενο spicetour. Εκεί θα δείτε πως καλλιεργούνται τα μπαχαρικά που υπάρχουν στην κουζίνα σας, τα φυτά από τα οποία βγαίνουν, θα μυρίσετε τα φύλλα τους, τις ρίζες τους και θα γευτείτε πολλούς από τους καρπούς από τα πιο γνωστά αλλά και άγνωστα μπαχαρικά και φρούτα. Ειδικά οι γυναίκες νομίζω θα ξετρελαθούν όπως φυσικά και η δική μου.

Οι εικόνες που συναντάτε στους δρόμους κατά τις εκδρομές αυτές είναι από μόνες τους μοναδική εμπειρία. Οι ντόπιοι ταξιδεύουν σε ανοιχτά φορτηγάκια εν είδη λεωφορείων τα οποία τα ονομάζουν ντάλα-ντάλα και τα οποία πολλές φορές είναι τόσο γεμάτα που οι επιβάτες κρέμονται σαν τσαμπιά από σταφύλια από όπου μπορούν να πιαστούν . Τα σπίτια τους είναι φτιαγμένα είτε από πέτρα είτε από φοινικόδεντρα και πολλές φορές δεν έχουν παράθυρα ή έχουν ανοίγματα χωρίς κουφώματα, ενώ οι στέγες είναι συνήθως τσίγκινες (για εμάς αυτά είναι παράγκες). Στα σπίτια αυτά, ακριβώς δίπλα στον πολυσύχναστο δρόμο θα δείτε 2 χρονα παιδάκια να παίζουν στο χώμα και σε βρώμικες αυλές ξυπόλητα, τα πιο μεγάλα να παίζουν με ρόδες ή σβόλους (εικόνες από παιχνίδια του παρελθόντος), ενήλικες να κοιμούνται στο χώμα ή στο τσιμέντο (σε μια ληθαργική σιέστα), αγρότες να καλλιεργούν τα χωράφια τους, γυναίκες να μαγειρεύουν για το βράδυ σε φωτιές στην αυλή, ή να κουβαλούν στο κεφάλι με δεξιοτεχνία λογής λογής πράγματα. Όλα αυτά διαδραματίζονται δίπλα στον πρωτεύον αυτοκινητόδρομο της Ζανζιβάρης με φόντο ένα καταπράσινο σκηνικό από φοινικόδεντρα, μπανανιές, και πλήθος εξωτικών δέντρων.

Το επόμενο πρωί κανονίσαμε με το τουριστικό γραφείο ένας οδηγός να μας περάσει από όλες τις παραλίες και τα χωριά του νησιού για να πάρουμε μια γεύση. Οι παραλίες της ανατολικής ακτής είναι αρκετά παρόμοιες και αν αποφασίσετε διαμονή στα ανατολικά, μεγαλύτερο ρόλο στην επιλογή σας θα παίξει η ποιότητα του ξενοδοχείου. Όλες οι παραλίες είναι πολύ όμορφες και έχουν παρόμοια χαρακτήρα, λευκή, πολύ ψιλή άμμο που σχεδόν λασπώνει, μεγάλες ακτές, αβαθείς για 500 έως 1000 μέτρα στο νερό, και βάρκες παραδοσιακές ξύλινες να πλέουν.. Χαρακτηριστικό των ανατολικών ακτών είναι η εντονότατη παλίρροια. Αν τα νερά τα πετύχετε στην άμπωτη τότε θα απολαύσετε την εικόνα τους αλλά σίγουρα όχι το μπάνιο.

Τα χωριά στις παραλίες είναι φτωχά αλλά έχουν χαρακτήρα και μια χαλαρή ατμόσφαιρα που σε κερδίζει και σε χαλαρώνει και εσένα μαζί. Η αντίθεση με τα πολυτελέστατα ξενοδοχεία δίπλα τους είναι τεράστια . Τα παιδιά παίζουν στους δρόμους και στο χώμα ξυπόλητα και παρά την μεγάλη φτώχεια τους είναι χαρούμενα και χαμογελαστά. Είναι απίστευτο πως μέσα σε τόση φτώχεια συναντάς τόσα χαμόγελα, και πως ο τόσο προκλητικός πλούτος των πολυτελών ξενοδοχείων που βρίσκεται ακριβώς δίπλα στα χωριά δεν προκαλεί κύματα εγκληματικότητας. Δεν νιώθεις, και δεν είσαι απόλυτα ασφαλής στην Ζανζιβάρη αλλά οι πιθανότητες να συμβεί κάτι είναι μάλλον πιο μικρές από κάποιες πιο αναπτυγμένες περιοχές του πλανήτη.
Μια μεγάλη διαφορά των Ζανζιβαριανών με τις δυτικές κοινωνίες είναι ότι οι άνθρωποι είναι συνέχεια έξω από τα σπίτια τους και τα παιχνίδια των παιδιών και οι δραστηριότητες των μεγάλων γίνονται στην ύπαιθρο,( ακόμα και ο ύπνος είναι υπαίθριος). Στην Ευρώπη κλεινόμαστε πολύ περισσότερο στα σπίτια μας και πολλές φορές δεν ξέρουμε τον γείτονά μας.

Ταξιδεύοντας με τον οδηγό μας στο νότο, στο χωριό Pajeοι ντόπιοι ψαράδες είχαν βγάλει 3 σελάχια, τα τεμάχιζαν, τα άλειφαν με λευκή άμμο για να τα διατηρήσουν, και τα πουλούσαν επιτόπου στην ακτή, ενώ πιο πέρα οι Ευρωπαίοι τουρίστες ασχολούντουσαν με το kitesurfing. Πιο βόρεια στο χωριό Kiwengaπήγαμε στο μόνο μέρος του χωριού που δεν έχει ακόμα καταληφθεί από Ιταλούς και ξενοδοχεία, και το παραδοσιακό χωριό και η θάλασσα μας κέρδισαν με την ομορφιά τους . Στο χωριό Matemwe, λίγο πιο βόρεια, τα παιδάκια του χωριού ήθελαν να γίνουν φωτογράφοι με την φωτογραφική μου, σε τέτοιο βαθμό, που η καλή μου μετά το τέλος του παιχνιδιού με γέμισε με αντισηπτικό τζελ προτού με ξαναπλησιάσει. Σε κάθε παραλία βρίσκαμε ντόπιους να είναι ντυμένοι σαν Μαασάι , δίχως όμως να έχουν καμία σχέση με τους γνήσιους Μαασάι της Κένυας και της ενδοχώρας της Τανζανίας. Οι περισσότεροι πουλούσαν πράγματα σε τουρίστες ή ασκούσαν το επάγγελμα του ζιγκολό για νεαρές Ευρωπαίες. Στη Ζανζιβάρη οι γυναικοπαρέες και οι μόνες κοπέλες , είναι πολλές. Το νησί έχει γίνει σεξοτουριστικός προορισμός όχι όμως για άντρες αλλά για τις κοπέλες που είτε τους αρέσουν οι μαύροι είτε αναζητούν μια καλοκαιρινή περιπέτεια. Σε όσες τολμηρές το σκεφτούν θα συμβουλέψω να το ψάξουν πολύ πριν το τολμήσουν γιατί το aidsστην περιοχή είναι μάστιγα όπως και πολλές άλλες αρρώστιες φυσικά. Φτάνοντας στο βορειότερο τμήμα του νησιού η παραλία της Kendwaπροσεγγίζει λίγο περισσότερο τις ελληνικές παραλίες, ενώ το χωριό Nungwi δεσπόζει σαν τουριστικός προορισμός και είναι γεμάτο με ξενοδοχεία πάνω στη θάλασσα. Ανάμεσα στα ξενοδοχεία βρίσκεται το τοπικό παραδοσιακό ψαροχώρι με χωρικούς αλιευτείς και ναυπηγούς που κατασκευάζουν με τα χέρια τους εξολοκλήρου τις βάρκες και τα αλιευτικά όλου του νησιού.

Είναι εκπληκτική πραγματικά η βόλτα στην παραλία του χωριού μετά το ξενοδοχείο DoubletreeHilton στο χωριό Nwngwi. Εκεί θα δείτε σε υπαίθρια ναυπηγεία πως κατασκευάζονται χειροποίητες εξολοκλήρου βάρκες και πλοιάρια. Τα πλοιάρια αυτά κατασκευάζονται σχεδόν όπως και στην εποχή του Ομήρου. Τα πάντα είναι δουλεμένα στο χέρι, τα δεμένα σχοινιά, τα σκαλισμένα ξύλα, τα κατάρτια, τα πανιά και κάθε λεπτομέρεια που μπορεί να φανταστεί κανείς (όπως το ότι κλείνουν τις τρύπες με εμποτισμένο στο λάδι βαμβάκι για στεγανοποίηση). Τα πλοία αυτά τα αγναντεύαμε κάθε πρωί να ανοίγουν τα πανιά τους και να πηγαίνουν για ψάρεμα στα ανοιχτά, ενώ το απόγευμα έβγαιναν στα ρηχά, όπου οι γυναίκες περίμεναν τους άντρες τους στην ακτή για να παραλάβουν την ψαριά της ημέρας.

Εφόσον αγοράσετε κάποια από τις εκδρομές για κολύμπι στον ύφαλο του διπλανού νησιού Mnemba, θα μπορέσετε να διαλέξετε σαν μεταφορικό μέσο κάποια από αυτά. Πραγματικά η εμπειρία της ιστιοπλοΐας με τέτοιο πλοιάριο είναι μοναδική . Το κεντρικό ιστίο δεν σηκώνεται με κάποιο βίντσι ή κάποια άλλη μηχανική υποβοήθηση, παρά μόνο με το βάρος και την δύναμη των σωμάτων του πληρώματος. Η πλοήγηση και η αλλαγή του ιστίου ανάλογα με τον άνεμο, είναι μοναδική . Το κεντρικό πανί αλλάζει θέσεις από οριζόντια κάθετα και τα δεσίματα επιτρέπουν στους ναύτες να δαμάσουν τον αέρα στις θελήσεις τους. Η εκδρομή στο νησί Mnembaείναι απόλαυση για τους λάτρεις του βυθού. Το προστατευόμενο θαλάσσιο πάρκο έχει πλήθος πολύχρωμων τροπικών ψαριών τα οποία θα απολαύσετε είτε με μια απλή μάσκα είτε με κατάδυση με δεξαμενές αέρα.

Η αναζήτηση καλού φαγητού στο Nwngwiείναι πρόκληση εφόσον θέλετε να πληρώσετε λογικές τιμές. Το εστιατόριο LangiLangiίσως ικανοποιήσει, ενώ σε κάποιες παραλιακές ταβέρνες θα φάτε πιο απλά αλλά με καλύτερη απόδοση τιμής ποιότητας. Για κορυφαίο φαγητό θα δοκιμάσετε το DiamondofZanzibar, το DoubletreeHiltonκαι άλλες μεγάλες αλυσίδες πληρώνοντας όμως αντίστοιχα μεγάλες τιμές . Αστακό εδώ συνήθως ονομάζουν την μικρή κολοχτύπα, ενώ αν βρείτε πραγματικά μεγάλο αστακό προσέξτε γιατί μπορεί να είναι κάποιων ημερών.

Για μπάνιο δεν θα ικανοποιηθούν οι απαιτητικοί, μιας και τα νερά είναι ρηχά και ως επί το πλείστον θολά, αλλά σίγουρα θα αποζημιωθούν με πανέμορφες εικόνες κατάλευκης άμμου στις ακτές όλης της περιοχής. HΖανζιβάρη είναι ένας προορισμός που σε προτρέπει να χαλαρώσεις . Άλλωστε και οι ντόπιοι με το σύνθημα HakunaMatataπου σημαίνει Νο Problemκινούνται σε αντίστοιχους ρυθμούς. Το χωριό και τα πολυτελή ξενοδοχεία του είναι ιδανικά για χαλάρωση, εάν καταφέρει να αποφύγει τους πανταχού παρόντες και ενοχλητικούς πωλητές. Εμείς χαλαρώσαμε πραγματικά και ας μας έβρεξε 2 ημέρες σερί και δεν καταφέραμε να κάνουμε μπάνιο. Την τελευταία μέρα στο ξενοδοχείο ήμασταν τυχεροί μιας και ο μπουφές περιλάμβανε πεντανόστιμες φρέσκες κολοχτύπες και επιτόπου ψήσιμο ολόφρεσκου ξιφία τα οποία τιμήσαμε σε μεγάλες ποσότητες… μμμ… ακόμα τρέχουν τα σάλια μου.

Η ημέρα της επιστροφής έφτασε με εμάς πλήρως χαλαρωμένους και έτοιμους για τον επόμενο προορισμό. Στο ξενοδοχείο για το ταξί, για τη διαδρομή Νουνγκουι αεροδρόμιο μας ζήτησαν 80 δολάρια !, ενώ αν παζαρέψετε με κάποιον ταξιτζή έξω στο χωριό θα καταφέρετε να σας πάνε μόνο με 50000 σελίνια ή 30 δολάρια. Στο δρόμο προς το αεροδρόμιο οι εικόνες που συναντούσαμε, μετά από την χαλάρωση , ήταν ακόμα πιο ξεκάθαρες και έντονες. Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν πολλά ποδήλατα για τις μετακινήσεις τους, όχι γιατί είναι οικολόγοι, αλλά γιατί δεν έχουν χρήματα για αυτοκίνητο και για βενζίνη. Η φτώχεια είναι έκδηλη σε κάθε σημείο της διαδρομής με τον κόσμο όμως να απολαμβάνει πάραυτα την ήρεμη και φτωχική ζωή του. Οι Ζανζιβαριανοί οδηγούν από τα αριστερά σαν τους Εγγλέζους. Στην αρχή εξετάσαμε το ενδεχόμενο να νοικιάσουμε και εμείς αυτοκίνητο, αλλά ευτυχώς που δεν το κάναμε. Οι προσπεράσεις στους δρόμους του νησιού είναι συχνές, οριακές και επικίνδυνες και τα ποδήλατα, τα αυτοκίνητα και τα κάρα με αγελάδες κινούνται το καθένα με τους δικούς του ρυθμούς. Παραδίπλα τα παιδάκια παίζουν δεξιά αριστερά των δρόμων. Στο δρόμο δυστυχώς συναντήσαμε ένα ατύχημα, όπου ένα αυτοκίνητο χτύπησε έναν ποδηλάτη. Στο εξαγριωμένο πλήθος κάποιοι κρατάγανε φαλτσέτες... στραβοκατάπιαμε και δεν τολμήσαμε να κοιτάξουμε καν παραπάνω.


Στο αεροδρόμιο της Ζανζιβάρης ενώ αφήσαμε τις αποσκευές μας δυστυχώς μας περίμενε μια αναπάντεχη έκπληξη, παρόλο που πληρώσαμε τον φόρο για την είσοδο στη χώρα, μας ζήτησαν να πληρώσουμε πάλι φόρο 48 δολάρια το άτομο για την έξοδο! Μάλιστα δεν έπαιρναν τα αμερικάνικα 100 δολάρια παλιάς κοπής παρά μόνο τα καινούρια! Ρωτώντας έντονα τους υπαλλήλους να μάθουμε γιατί έχουμε τέτοια αντιμετώπιση μου ανέφερε ότι η PrecisionAir, ναι αυτή η αεροπορική που έχουν αναφέρει ουκ ολίγοι για την ταλαιπωρία που προκαλεί, είναι υπεύθυνη γιατί δεν έχει κάνει συμφωνία με την κυβέρνηση της Ζανζιβάρης να ενσωματώνει τους φόρους αεροδρομίου στα εισιτήρια και πρέπει να πληρώσουμε έξτρα για να αποδοθούν οι φόροι αυτοί. Αυτό φυσικά δεν το είχαν αναφέρει πουθενά όταν αγοράσαμε τα εισιτήρια ! Προσοχή λοιπόν στην Precision όταν αγοράζετε εισιτήρια ! Επίσης προσοχή στο αεροδρόμιο της Ζανζιβάρης διότι δεν έχει πίνακα ανακοινώσεων των ωρών αναχώρησης των πτήσεων, ούτε διαφορετικές εξόδους ανά πτήση, ενώ οι αναχωρήσεις ανακοινώνονται δια βοής ! Αναχωρώντας, αφήσαμε την Ζανζιβάρη πίσω μας με τις καταπληκτικές της εικόνες τα πολύ διαφορετικά συναισθήματα και τον γνήσιο χαρακτήρα της, για τον επόμενο προορισμό, το Κο Σαμούι.

 

[mbthemis]

...

 

[giannoula]

πωπω με συγκίνησες πρωινιάτικα με την αφήγηση και τις φωτογραφίες σου. Τέτοια ακριβώς εποχή είχα πάει και γω πριν 3 χρόνια στη Ζανζιβάρη και είχε υπέροχο καιρό, μόνο ένα πρωινό έβρεξε για λίγες ώρες. Αυτό και μένα που μ'έκανε εντύπωση ήταν το πόσοι άνθρωποι περπατούσαν καθημερινά για να πάνε στις δουλειές ή το βράδυ όταν γυρνούσαν απ'αυτές μέσα στο σκοτάδι. Αλλά πόσες φορές τους ζήλεψα για την απλότητα με την οποία ζούσαν χωρίς να στεναχωριούνται για λογαριασμούς και αηδίες.... Jambo Bwana λοιπόν και πάμε στα επόμενα!!!!!