Κίνα Κάτω από τη σκιά του συντρόφου Μάο.

[vasnorth]

Μπράβο gelf! Υπέροχη γραφή με εξαιρετικές φωτογραφίες!
Μου θύμισες παρόμοιο ταξίδι που είχα κάνει πριν μερικά χρόνια. Είχαμε επισκεφθεί εφτά πόλεις της ανατολικής Κίνας, εξουθενωτικό ταξίδι μεν, αλλά νομίζω ότι είναι το πιό δυνατό ταξίδι που έχω κάνει μέχρι τώρα. ''Ταξίδι ζωής'' θα το έλεγα.
Εδώ να συμπληρώσω, θυμάμαι που μας είχαν πει στην ξενάγηση, ότι ο σπουδαίος ναός του Ουρανού είναι το μοναδικό κυκλικό κτήριο σε όλη την Κίνα και ότι έχει κατασκευαστεί εξ ολοκλήρου χωρίς καρφιά.
Σ' ευχαριστούμε και πάλι!

 

[fotast]

Είσαι πλέον και επίσημα από τους "παραμυθάδες"/συγγραφείς που θα διαβάζω.
Ωραίες φωτογραφιές,δυνατή(και με χιούμορ) περιγραφή και πολύ αλκοόλ...
Δεν ξέρω τι απ' όλα μου αρέσει περισσότερο...

 

[gelf]

Makisg, Vasnorth, gotast, soudianos και giannoula, καθώς και όλους που έβαλαν like στην ιστορία σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Να έχουμε υγεία και να ξεπεράσουμε και τους σκοπέλους αυτής της εβδομάδας και να μπορούμε να ταξιδεύουμε. Να το ξεπεράσουμε και θα το ξεπεράσουμε. Βλέπω και το forum αρκετά παγωμένο. Μην το παίζω έξυπνος έχω παγώσει κι εγώ. Ο στρατάρχης είπε ότι ο στρατός εγγυάται κι εγώ που έχω βιώματα ανατρίχιασα. Όμως είμαι σίγουρος ότι θα το και θα τους ξεπεράσουμε.
Υγεία και καλά ταξίδια. Ας κλείσουμε αυτή την ιστορία και σας ευχαριστώ όλους. Ευχαριστώ που με ανεχτήκατε στην πολύμηνη αυτή ιστορία.

Κλείνω αυτή την ιστορία με τον επίλογο.



Κεφάλαιο 25


Επίλογος

Το ταξίδι στην Κίνα ήταν πάρα πολύ ενδιαφέρον.

Ο σχεδιασμός του ταξιδιού ξεκίνησε ένα απόγευμα στα μέσα του Οκτώβρη σ’ ένα αγαπημένο μας μαγαζί στην οινοθήκη. Συνεχίστηκε στα τέλη Νοέμβρη στο ξενοδοχείο μου Cinema Boutique Hotel στο Τελ Αβίβ, όπου συμπληρώσαμε τις αιτήσεις για Visa προς την κινέζικη πρεσβεία. Ο ένας από τους συνταξιδιώτες ανέλαβε να υλοποιήσει την πράξη. Δηλαδή να έχουμε την πολυπόθητη Visa μέσα στο διαβατήριό μας. Ο στόχος αυτός επιτεύχθηκε και έτσι ήμασταν πανέτοιμοι για το ταξίδι. Επαναλαμβάνω.

Το ταξίδι στην Κίνα ήταν πάρα πολύ ενδιαφέρον.

Και ας αφορούσε κυρίως μόνο στις δύο μεγαλύτερες πόλεις, με ελάχιστη δόση από επαρχία. Το σημαντικό είναι ότι θα μου μείνουν για πάντα χαραγμένες πάρα πολλές εικόνες από αυτό το ταξίδι. Ένα ταξίδι με εικόνες που σου μένουν πάντα χαραγμένες στο μυαλό.

Εικόνες όπως αυτή της Σαγκάης από ψηλά, από το δωμάτιο του ξενοδοχείου μου, όπου έβλεπες μπροστά σου τη διαφορά των αιώνων.

Εικόνες όπως οι ακίνητοι φρουροί μπροστά από το πορτραίτο του συντρόφου Μάο, στη θέση από την οποία ο σύντροφος Μάο την 01-10-1949 διακήρυξε την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας.

Εικόνες όπως το βαρύτατο πορτραίτο του συντρόφου Μάο.

Εικόνες από την παλιά πόλη της Σαγκάης

Εικόνες από τους κήπους, μάλλον βραχόκηπους της Σαγκάης (Γιου), του Σουτζόου και του Πεκίνου.
Ο σχεδιασμός των κήπων στην Κίνα, βασίζεται στη γεωμετρική ισορροπία και εκφράζει τη σχέση με τη φύση, απεικονίζοντας την ιδέα της ισορροπίας και της αρμονίας.

Εικόνες από το σπίτι στη Σαγκάη, όπου πραγματοποιήθηκε η Πρώτη Εθνική Σύνοδος του ΚΚΚ το έτος 1921.

Εικόνες όπως οι ακίνητοι φρουροί μπροστά από το μαυσωλείο του συντρόφου Μάο.

Εικόνες από περιπάτους στο Bund (προκυμαία) της Σαγκάης.

Εικόνες από την απαγορευμένη πόλη.

Εικόνες από το ναό του ουρανού.

Εικόνες από τα χουτόνγκ του Πεκίνου.

Εικόνες από τις λίμνες του Πεκίνου.

Εικόνες από το σινικό τείχος.

Εικόνες από το ταξίδι της επιστροφής, εικόνες από τη λίμνη Βαϊκάλη την παλαιότερη και βαθύτερη λίμνη στη γη,

εικόνες από τη νυχτερινή Αγία Πετρούπολη

και από άλλες περιοχές και τέλος εικόνες από το ουράνιο τόξο στον Κορινθιακό κόλπο.

Και κυρίως οι εικόνες με τους ανθρώπους. Αγνούς ανθρώπους αλλά και παράλληλα και ανθρώπους φτωχοδιάβολους και ψιλοαπατεωνίσκους. Όπως στην Ελλάδα ή στην Ιταλία τη δεκαετία του 1950, σε εικόνες που έχει περιγράψει ο ιταλικός νεορεαλιστικός κινηματογράφος. Μερικές φορές γελάσαμε πολύ, σα να βλέπαμε ακόμα μια φορά την ταινία «Ο κλέψας του κλέψαντος».

Εικόνες όπως η συνεννόηση με τους Κινέζους. Για να πας αεροδρόμιο έκανες το πουλί για να καταλάβουν με τη νοηματική. Το να σου φέρουν μαχαιροπήρουνα, αυτό ήταν αδύνατο. Δεν υπήρχε τρόπος να το καταλάβουν. Και ας έτρεχαν τρεις και τέσσερις ταυτόχρονα για να σε εξυπηρετήσουν.

Εικόνες όταν οι Κινέζοι και κυρίως οι Κινέζες πανηγύριζαν, όταν σε καταλάβαιναν ή συνήθως όταν νόμιζαν ότι σε καταλαβαίνουν.
Αλλά και το ταξίδι ήταν υπέροχο, με εικόνες από τη λίμνη Βαϊκάλη, τη νυχτερινή Αγία Πετρούπολη και το ουράνιο τόξο στον Κορινθιακό κόλπο.

Περάσαμε πάρα πολύ ωραία στην Κίνα.

ΤΕΛΟΣ​

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ασία

 

[Ivanna Petrovna]

Κεφάλαιο 21

Μια βόλτα στην περιοχή Χόου Χάι και η κονκάρδα του συντρόφου Κιμ Ιλ Σουνγκ.

Πριν από μερικές ώρες είχαμε τάξει στους εαυτούς μας ότι αν δεν βρίσκαμε συγκλονιστικά καλύτερο εστιατόριο από το Pyongyang, θα επιστρέφαμε εκεί μετά το τέλος της βόλτας. Μειδιώντας κατευθυνόμενοι, πάλι, βόρεια κατά μήκος του δυτικού περιφερειακού πεζόδρομου της νοτιότερης λίμνης Τσιαν Χάι, φτάσαμε στο ρεστοράν Pyongyang food and drink. Φτάνοντας βλέπουμε νεαρές γυναίκες, ντυμένες ομοιόμορφα, να τραγουδάνε.

View attachment 118791

Μπαίνουμε μέσα στο ρεστοράν και το ισόγειο ήταν γεμάτο. Οι υπεύθυνοι του καταστήματος μας υπέδειξαν να ανεβούμε στον όροφο. Παρατηρήσαμε με έκπληξη ότι οι χαρωπές νεαρές γυναίκες – σχεδόν κοριτσάκια - που τραγουδούσαν, διέκοπταν το τραγούδι τους και σερβίριζαν.

View attachment 118792

Όταν δεν είχαν δουλειά συνέχιζαν το τραγούδι.

View attachment 118793

Μόλις κάτσαμε στο τραπέζι, το οποίο επιλέξαμε γιατί είχε θέα στη λίμνη, ήρθαν τρία από τα ντυμένα ομοιόμορφα κοριτσάκια να πάρουν παραγγελία. Και ξαφνικά μου ξανάρθαν ένα – ένα χρόνια περασμένα αλλά και δοξασμένα.

Και αυτό γιατί όλες οι σερβιτόρες, μικρά χαρωπά κοριτσάκια, είχαν στο πέτο τους μια κονκάρδα. Αναγνωρίζω στην κονκάρδα το πορτραίτο του συντρόφου Κιμ Ιλ Σουνγκ. Θυμάμαι τα παλιά χρόνια τι αντιδράσεις είχαν δημιουργηθεί στο ΚΚΕ εσωτερικού, όταν η εφημερίδα ΑΥΓΗ – όργανο του κόμματος – έγραψε ένα άρθρο για τη Β. Κορέα στο οποίο ανέφερε: «…ο Κιμ Ιλ Σουνγκ – μεγάλος ηγέτης - ….» και συνεχίστηκε το άρθρο. Δεν είχαν σημασία ούτε τα προηγούμενα ούτε η συνέχεια του άρθρου. Θυμάμαι ότι μετά το άρθρο αυτό έγινε ο απόλυτος χαμός στα πλαίσια της εσωκομματικής δημοκρατίας της ανανεωτικής αριστεράς. Η εξήγηση ήταν απλή. Την αναφέρω για να θυμούνται οι παλιότεροι και να μαθαίνουν οι νεώτεροι. Το ΚΚΕ εσωτερικού το αναγνώριζαν λίγα κομμουνιστικά κόμματα, μεταξύ των οποίων το Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα το οποίο όμως αναγνώριζε και το ΚΚΕ, αλλά μόνο δύο κόμματα από αυτά που είχαν τότε την κρατική εξουσία αναγνώριζαν το ΚΚΕ εσωτερικού. Τη μερίδα του λέοντος στον τομέα αυτό είχε το ΚΚΕ. Τα δύο κράτη τα οποία αναγνώριζαν, αποκλειστικά, το ΚΚΕ εσωτερικού ήταν η Ρουμανία του συντρόφου Νικολάε Τσαουσέσκου και η Λαϊκή Δημοκρατία της Βόρειας Κορέας του συντρόφου Κιμ Ιλ Σουνγκ. Ζήτησα, ευγενικά και με νοηματική βέβαια, από τα κοριτσάκια αν μπορώ να έχω μια κονκάρδα με το πορτραίτο του συντρόφου Κιμ Ιλ Σουνγκ. Με κοίταξαν αμήχανα. Προσπάθησα να τους εξηγήσω τη σύγχρονη πολιτική ιστορία. Προφανώς δεν τα κατάφερα.

Τα κοριτσάκια τα οποία μέχρι τότε γελούσαν κρύβοντας το πρόσωπό τους από σεμνότητα, σκυθρώπιασαν. Δεν ήξεραν τι να απαντήσουν. Δεν ήξεραν τι να κάνουν. Άνοιξε η πόρτα η οποία ήταν πολύ κοντά στο τραπέζι μας και εμφανίζονται οι κομισάριοι. Ρίχνω μια κλεφτή ματιά προς το δωμάτιο από όπου βγήκαν. Ήταν ένα δωμάτιο όπου φαινόταν στο κέντρο του ένα μεγάλο κυκλικό τραπέζι. Άρχισα τη διαπραγμάτευση προφανώς με νοηματική.

Προσπάθησα να τους εξηγήσω γιατί ήθελα την κονκάρδα του συντρόφου Κιμ Ιλ Σουνγκ. Τους έλεγα και με νοηματική και με αγγλικά και με ισπανικά ότι σύντροφος Κιμ Ιλ Σουνγκ και σύντροφος Μπάμπης Δρακόπουλος αδέλφια. Αυτοί δεν καταλάβαιναν τίποτα. Μάλιστα μας αγριοκοίταζαν. Τους εξήγησα ότι δεν ήμαστε ταξικοί εχθροί, είμαστε φίλοι τους, αδέλφια τους και σύντροφοί τους. Αυτοί πάλι δεν καταλάβαιναν τίποτα. Δυστυχώς δεν απευθυνόμουν ούτε σε μεσόγειους, ούτε σε λατίνους για να τους συγκινήσω. Το βλέμμα τους εξακολουθούσε να είναι αυστηρό. Προφανώς δεν γνώριζαν ιστορία και προφανώς δεν γνώριζαν τον σύντροφο Μπάμπη Δρακόπουλο. Τότε έκανα την τελευταία (νόμιζα) προσπάθεια. Με νοηματική προσπάθησα να τους πω ότι σύντροφος Κιμ Ιλ Σουνγκ και σύντροφος Λεωνίδας Κύρκος αδέλφια. Αυτοί πάλι δεν καταλάβαιναν τίποτα. Για να συνεχίσω τη διαπραγμάτευση ζήτησα ένα μπουκάλι κρασί. Οι κομισάριοι άρχισαν να με κοιτάζουν περίεργα. Σκέφτηκα ότι πρέπει να κάνω μια τελευταία προσπάθεια, κρύβοντας με τρομερή δυσκολία τα γέλια μέχρι δακρύων. Ήταν βασανιστικό να θες να γελάσεις και να στο απαγορεύει ο ρόλος σου. Είχα μπει στο πετσί του ρόλου μου, οπότε έκανα την τελευταία προσπάθεια. Τους είπα με νοηματική (είχα εξασκηθεί), αλλά και με ότι γλώσσα ήξερα, ότι οι μόνες δύο αριστερές κυβερνήσεις στον κόσμο είναι η δική τους από την εποχή του μεγάλου ηγέτη Κιμ Ιλ Σουνγκ και η δική μας η οποία τότε ήταν κυβέρνηση μόλις δύο εβδομάδων. Πάλι απέτυχα στο στόχο μου. Ήταν γραφτό να επιστρέψω στην Ελλάδα χωρίς την κονκάρδα του μεγάλου ηγέτη Κιμ Ιλ Σουνγκ.

Τέλος πάντων λίγο το κακό. Πάντως γελάσαμε πολύ. Ευτυχώς έχω να ασχοληθώ με την πολιτική ζωή αυτού του τόπου (εννοώ της Ελλάδας όπου είμαι τώρα – ελπίζω όχι για πολύ καιρό ακόμα) αρκετές δεκαετίες. Όπως λέει και ο ποιητής «τα καλύτερα παιδιά κουράστηκαν και γύρισαν στο σπίτι». Τέλος πάντων έτσι γίνεται συνήθως. Τα καλύτερα παιδιά φεύγουν και στη θέση τους μένουν οι θεσιθήρες και οι κισσοί. Όμως η προηγούμενη – προ δεκαετιών - ενασχόλησή μου, μου επιτρέπει να γελάω σε παρόμοιες περιπτώσεις. Σκέφτηκα ότι αρκετά γελάσαμε (από μέσα μας, βέβαια) και εξήγησα στους ανθρώπους με νοηματική, ότι τους καταλαβαίνω και ότι θα επισκεφτώ σύντομα τη χώρα τους και θα βρώ εκεί την κονκάρδα με το πορτραίτο του συντρόφου Κιμ Ιλ Σουνγκ. Οι φίλοι μας έφυγαν και εμείς απολαύσαμε τη συνέχεια.

Αφού διασκεδάσαμε στο εστιατόριο Pyongyang food and drink, τρώγοντας νόστιμα φαγητά

View attachment 118794

View attachment 118795

τα οποία συνοδεύσαμε με κινέζικο κόκκινο κρασί,

View attachment 118796

φύγαμε από το ρεστοράν και συνεχίσαμε με μικρό περίπατο στην περιοχή.

Κάποια στιγμή ευτυχισμένοι από τις δύο γεμάτες ημέρες στο Πεκίνο, χωρίς όμως την κονκάρδα με το πορτραίτο του συντρόφου Κιμ Ιλ Σουνγκ, πήραμε το μετρό και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας, για να πιούμε το τελευταίο μπουκάλι κρασί, κάνοντας παράλληλα ανασκόπηση της ημέρας και προγραμματισμό της επόμενης.

http://www.travelstories.gr/community/threads/Κάτω-από-τη-σκιά-του-συντρόφου-Μάο.51294/?chapter=21

Απίστευτο μέρος, απίθανη περιγραφή, πόσο θα 'θελα να 'μουν εκεί!
You made my day

 

[amazon]

Πολυ ωραία η περιγραφή σου και οι φωτογραφίες σου !!
Μηπως θα μπορουσες να μου δωσεις ονοματα ή και διευθ απο τα εστιατόρια που επιλέξατε ?
Διοτι ειναι λιγο θέμα το φαγητό εκει να πάμε σε κάτι καλό και δοκιμασμένο τουλαχιστον !!

 

[stelios1987!]

Μασκες για την ρυπανση χρειαστηκες
ή να μην το ψαξω καν;;;;
Ευχαριστώ

 

[fenia42]

H ιστορία σου μου κράτησε συντροφιά στο μοναχικό μου ταξίδι στην Κεντρική Ασία. Το Πεκίνο σε συνδυασμό με την Κορέα θα είναι ο πρώτος προορισμός που θα επισκεφτώ αμέσως μόλις τελειώσω με την ΕΣΣΔ,και ευτυχώς θα αργήσει
Ευχαριστούμε!

 

[duty_free]

οἱ φωτογραφίες εἶναι σπουδαίες, κάνουν τό θέμα πολύ θελκτικό (καίτοι ὁ τίτλος σκιαχτικός καί μπρρρρ)

Ὑπέροχο ταξίδι, σέ ζηλεύω, περίπου φθονερά!

 

[gelf]

@fenia42, σε ευχαριστώ πολύ, για τα γραπτά σου. Σου εύχομαι να πραγματοποιήσεις τα ταξίδια που προγραμματίζεις, όσο το δυνατό πιο γρήγορα.

@duty_free, σε ευχαριστώ πολύ. Κάποιος φίλος, πρώην Μαοϊκός, με διόρθωσε. Μου είπε για τον σύντροφο Μάο να μην τον αποκαλώ έτσι, αλλά πρόεδρο Μάο. Του απάντησα ότι εγώ προέρχομαι από την ανανεωτική αριστερά, οπότε ως γνωστός αναθεωρητής μπορώ να γράφω τα πάντα. Ο τίτλος μου ήρθε όταν είδα το βαρύτατο πορτρέτο του συντρόφου Μάο (1,5 t) και την τιμητική φρουρά

@Ivanna Petrovna, σε ευχαριστώ πολύ. Η ιστορία με την κονκάρδα του συντρόφου Κιμ Ιλ Σουνγκ στο εστιατόριο Pyongyang food and drink και η προσπάθειά μου να εξηγήσω τα περί Μπάμπη Δρακόπουλου, και Κιμ Ιλ Σουνγκ, ήταν από τις καλύτερες στιγμές της εκδρομής.

@amazon, ευχαριστώ για τα καλά σου γραπτά και συγγνώμη για τη μη απάντηση. Από τότε που είχα τελειώσει την ιστορία, δεν την είχα ξανανοίξει. Την άνοιξα τυχαία όταν μου ήρθαν μηνύματα για τις παρεμβάσεις των fenia42 και duty_free. Μάλλον τώρα η απάντηση θα είναι ανεπίκαιρη. Στην ιστορία αναφέρω διάφορα εστιατόρια, όπως στη Σαγκάη τη μπυραρία "Shanghai Brewery".και το εξαιρετικό "lost heaven" που είχαμε βρει στο lonely planet. Επίσης από το lonely planet είχαμε βρει ένα εστιατόριο για το οποίο έγραφε ότι έχει την καλύτερη πάπια Πεκίνου (κοντά στο ξενοδοχείο μου βορειοανατολικά της απαγορευμένης πόλης και πολύ κοντά σ' αυτήν) Βέβαια στην είσοδο υπήρχε δυσοσμία από τις τουαλέτες - άλλωστε στην Κίνα βρίσκεσαι. Επίσης στο Πεκίνο ανέφερα και το Pyongyang food and drink, όπου έγιναν οι πλάκες με την κονκάρδα του συντρόφου Κιμ Ιλ Σουνγκ. Πάντως γενικά τρώγαμε σε χαμαιτυπεία με ντόπιους. Στην Κίνα δεν έχεις κίνδυνο με το φαγητό.

@stelios1987! , συγγνώμη για τη μη απάντηση. Όπως αναφέρω και παραπάνω, από τότε που είχα τελειώσει την ιστορία, δεν την είχα ξανανοίξει. Πάντως μάσκες δεν χρειάστηκα.

Εκτός από τα πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία του κινέζικου πολιτισμού, γέλασα αρκετές φορές σε εκείνο το ταξίδι.
Τις στιγμές αυτές τις θυμάμαι ακόμα.
Μία στιγμή ήταν, όταν τη δεύτερη ημέρα πήραμε ταξί από το ξενοδοχείο μας στο Πεκίνο να μας πάει στο αεροδρόμιο για να πετάξουμε προς Σαγκάη. Θυμάμαι πόσο δυσκολευτήκαμε στη συνεννόηση (άγνωστος ο όρος airport) και καταφέραμε να κατευθυνθούμε προς το αεροδρόμιο, όταν με τα χέρια μου έκανα την κίνηση πτηνού που πετάει. Κλαίω ακόμα από τα γέλια.
Άλλη στιγμή ήταν όταν έξω από το επίσημο φωτογραφείο του ΚΚΚ. Όπως φωτογράφιζα τους ηγέτες της επανάστασης με τον σύντροφο Μάο προφανώς στο κέντρο

και φωτογραφιζόμουν με τις φωτογραφίες των ηγετών της επανάστασης, όταν ήρθε μια παρέα τριών Κινέζων οι οποίοι μου ζήτησαν να φωτογραφηθώ μαζί τους. Είχαν πολύ πλάκα οι Κινέζοι, αλλά και οι φωτογραφίες που έβγαλα μαζί τους. Ήταν κοντούληδες, τα κεφάλια τους έφταναν έως τον ώμο μου.
Άλλη στιγμή ήταν, όταν είχα κλείσει μια λιμουζίνα με εξευτελιστική τιμή για να πάμε στο σινικό τείχος, αλλά όταν μπήκαμε μέσα ο οδηγός προσπαθούσε να μας εξηγήσει κάτι περί silk. Καταλάβαμε ‘ότι ήθελε να μας τρέχει σε εργοστάσια μεταξιού. Αγρίεψα πάρα πολύ. Ο οδηγός συνειδητοποίησε ότι είχα διάθεση να τον πνίξω και μας πήγε κατ' ευθείαν στο σινικό τείχος. Είχε φοβηθεί τόσο πολύ που όταν επιστρέψαμε, έφυγε τρέχοντας από το ξενοδοχείο ενώ είχα διάθεση να του δώσω tip.

Και από τις κορυφαίες στιγμές ήταν αυτή που αναφέρει η @Ivanna Petrovna. Στο restaurant Pyongyang food and drink. Το αναφέρω παρακάτω:
"Μόλις κάτσαμε στο τραπέζι, το οποίο επιλέξαμε γιατί είχε θέα στη λίμνη, ήρθαν τρία από τα ντυμένα ομοιόμορφα κοριτσάκια να πάρουν παραγγελία. Και ξαφνικά μου ξανάρθαν ένα – ένα χρόνια περασμένα αλλά και δοξασμένα.
Και αυτό γιατί όλες οι σερβιτόρες, μικρά χαρωπά κοριτσάκια, είχαν στο πέτο τους μια κονκάρδα. Αναγνωρίζω στην κονκάρδα το πορτραίτο του συντρόφου Κιμ Ιλ Σουνγκ. Θυμάμαι τα παλιά χρόνια τι αντιδράσεις είχαν δημιουργηθεί στο ΚΚΕ εσωτερικού, όταν η εφημερίδα ΑΥΓΗ – όργανο του κόμματος – έγραψε ένα άρθρο για τη Β. Κορέα στο οποίο ανέφερε: «…ο Κιμ Ιλ Σουνγκ – μεγάλος ηγέτης - ….» και συνεχίστηκε το άρθρο. Δεν είχαν σημασία ούτε τα προηγούμενα ούτε η συνέχεια του άρθρου. Θυμάμαι ότι μετά το άρθρο αυτό έγινε ο απόλυτος χαμός στα πλαίσια της εσωκομματικής δημοκρατίας της ανανεωτικής αριστεράς. Η εξήγηση ήταν απλή. Την αναφέρω για να θυμούνται οι παλιότεροι και να μαθαίνουν οι νεώτεροι. Το ΚΚΕ εσωτερικού το αναγνώριζαν λίγα κομμουνιστικά κόμματα, μεταξύ των οποίων το Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα το οποίο όμως αναγνώριζε και το ΚΚΕ, αλλά μόνο δύο κόμματα από αυτά που είχαν τότε την κρατική εξουσία αναγνώριζαν τότε το ΚΚΕ εσωτερικού. Δυστυχώς τη μερίδα του λέοντος στον τομέα αυτό είχε το ΚΚΕ. Τα δύο κράτη τα οποία αναγνώριζαν, αποκλειστικά, το ΚΚΕ εσωτερικού ήταν η Ρουμανία του συντρόφου Νικολάε Τσαουσέσκου και η Λαϊκή Δημοκρατία της Βόρειας Κορέας του συντρόφου Κιμ Ιλ Σουνγκ. Ζήτησα, ευγενικά και με νοηματική βέβαια, από τα κοριτσάκια αν μπορώ να έχω μια κονκάρδα με το πορτραίτο του συντρόφου Κιμ Ιλ Σουνγκ. Με κοίταξαν αμήχανα. Προσπάθησα να τους εξηγήσω τη σύγχρονη πολιτική ιστορία. Προφανώς δεν τα κατάφερα.
Τα κοριτσάκια τα οποία μέχρι τότε γελούσαν κρύβοντας το πρόσωπό τους από σεμνότητα, σκυθρώπιασαν. Δεν ήξεραν τι να απαντήσουν. Δεν ήξεραν τι να κάνουν. Άνοιξε η πόρτα η οποία ήταν πολύ κοντά στο τραπέζι μας και εμφανίζονται οι κομισάριοι. Ρίχνω μια κλεφτή ματιά προς το δωμάτιο από όπου βγήκαν. Ήταν ένα δωμάτιο όπου φαινόταν στο κέντρο του ένα μεγάλο κυκλικό τραπέζι. Άρχισα τη διαπραγμάτευση προφανώς με νοηματική.
Προσπάθησα να τους εξηγήσω γιατί ήθελα την κονκάρδα του συντρόφου Κιμ Ιλ Σουνγκ. Τους έλεγα και με νοηματική και με αγγλικά και με ισπανικά ότι σύντροφος Κιμ Ιλ Σουνγκ και σύντροφος Μπάμπης Δρακόπουλος αδέλφια. Αυτοί δεν καταλάβαιναν τίποτα. Μάλιστα μας αγριοκοίταζαν. Τους εξήγησα ότι δεν ήμαστε ταξικοί εχθροί, είμαστε φίλοι τους, αδέλφια τους και σύντροφοί τους. Αυτοί πάλι δεν καταλάβαιναν τίποτα. Δυστυχώς δεν απευθυνόμουν ούτε σε μεσόγειους, ούτε σε λατίνους για να τους συγκινήσω. Το βλέμμα τους εξακολουθούσε να είναι αυστηρό. Προφανώς δεν γνώριζαν ιστορία και προφανώς δεν γνώριζαν τον σύντροφο Μπάμπη Δρακόπουλο. Τότε έκανα την τελευταία (νόμιζα) προσπάθεια. Με νοηματική προσπάθησα να τους πω ότι σύντροφος Κιμ Ιλ Σουνγκ και σύντροφος Λεωνίδας Κύρκος αδέλφια. Αυτοί πάλι δεν καταλάβαιναν τίποτα. Για να συνεχίσω τη διαπραγμάτευση ζήτησα ένα μπουκάλι κρασί. Οι κομισάριοι άρχισαν να με κοιτάζουν περίεργα. Σκέφτηκα ότι πρέπει να κάνω μια τελευταία προσπάθεια, κρύβοντας με τρομερή δυσκολία τα γέλια μέχρι δακρύων. Ήταν βασανιστικό να θες να γελάσεις και να στο απαγορεύει ο ρόλος σου. Είχα μπει στο πετσί του ρόλου μου, οπότε έκανα την τελευταία προσπάθεια. Τους είπα με νοηματική (είχα εξασκηθεί), αλλά και με ότι γλώσσα ήξερα, ότι οι μόνες δύο αριστερές κυβερνήσεις στον κόσμο είναι η δική τους από την εποχή του μεγάλου ηγέτη Κιμ Ιλ Σουνγκ και η δική μας η οποία τότε ήταν κυβέρνηση μόλις δύο εβδομάδων. Πάλι απέτυχα στο στόχο μου. Ήταν γραφτό να επιστρέψω στην Ελλάδα χωρίς την κονκάρδα του μεγάλου ηγέτη Κιμ Ιλ Σουνγκ."
Κλαίω ακόμα από τα γέλια, ακόμα και όταν θυμάμαι ότι παρά λίγο να φτάσουμε στη διάσπαση του ΚΚΕ εσ, από εκείνο το δημοσίευμα της Αυγής. Άλλωστε όπως έλεγε ο μεγάλος Λεωνίδας Κύρκος, είμαστε επιρρεπείς στη διάσπαση, μέχρι που να φτάσουμε στη διάσπαση του ατόμου.

 

[dim kyr]

@fenia42,

"Μόλις κάτσαμε στο τραπέζι, το οποίο επιλέξαμε γιατί είχε θέα στη λίμνη, ήρθαν τρία από τα ντυμένα ομοιόμορφα κοριτσάκια να πάρουν παραγγελία. Και ξαφνικά μου ξανάρθαν ένα – ένα χρόνια περασμένα αλλά και δοξασμένα.
Και αυτό γιατί όλες οι σερβιτόρες, μικρά χαρωπά κοριτσάκια, είχαν στο πέτο τους μια κονκάρδα. Αναγνωρίζω στην κονκάρδα το πορτραίτο του συντρόφου Κιμ Ιλ Σουνγκ. Θυμάμαι τα παλιά χρόνια τι αντιδράσεις είχαν δημιουργηθεί στο ΚΚΕ εσωτερικού, όταν η εφημερίδα ΑΥΓΗ – όργανο του κόμματος – έγραψε ένα άρθρο για τη Β. Κορέα στο οποίο ανέφερε: «…ο Κιμ Ιλ Σουνγκ – μεγάλος ηγέτης - ….» και συνεχίστηκε το άρθρο. Δεν είχαν σημασία ούτε τα προηγούμενα ούτε η συνέχεια του άρθρου. Θυμάμαι ότι μετά το άρθρο αυτό έγινε ο απόλυτος χαμός στα πλαίσια της εσωκομματικής δημοκρατίας της ανανεωτικής αριστεράς. Η εξήγηση ήταν απλή. Την αναφέρω για να θυμούνται οι παλιότεροι και να μαθαίνουν οι νεώτεροι. Το ΚΚΕ εσωτερικού το αναγνώριζαν λίγα κομμουνιστικά κόμματα, μεταξύ των οποίων το Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα το οποίο όμως αναγνώριζε και το ΚΚΕ, αλλά μόνο δύο κόμματα από αυτά που είχαν τότε την κρατική εξουσία αναγνώριζαν τότε το ΚΚΕ εσωτερικού. Δυστυχώς τη μερίδα του λέοντος στον τομέα αυτό είχε το ΚΚΕ. Τα δύο κράτη τα οποία αναγνώριζαν, αποκλειστικά, το ΚΚΕ εσωτερικού ήταν η Ρουμανία του συντρόφου Νικολάε Τσαουσέσκου και η Λαϊκή Δημοκρατία της Βόρειας Κορέας του συντρόφου Κιμ Ιλ Σουνγκ. Ζήτησα, ευγενικά και με νοηματική βέβαια, από τα κοριτσάκια αν μπορώ να έχω μια κονκάρδα με το πορτραίτο του συντρόφου Κιμ Ιλ Σουνγκ. Με κοίταξαν αμήχανα. Προσπάθησα να τους εξηγήσω τη σύγχρονη πολιτική ιστορία. Προφανώς δεν τα κατάφερα.
Τα κοριτσάκια τα οποία μέχρι τότε γελούσαν κρύβοντας το πρόσωπό τους από σεμνότητα, σκυθρώπιασαν. Δεν ήξεραν τι να απαντήσουν. Δεν ήξεραν τι να κάνουν. Άνοιξε η πόρτα η οποία ήταν πολύ κοντά στο τραπέζι μας και εμφανίζονται οι κομισάριοι. Ρίχνω μια κλεφτή ματιά προς το δωμάτιο από όπου βγήκαν. Ήταν ένα δωμάτιο όπου φαινόταν στο κέντρο του ένα μεγάλο κυκλικό τραπέζι. Άρχισα τη διαπραγμάτευση προφανώς με νοηματική.
Προσπάθησα να τους εξηγήσω γιατί ήθελα την κονκάρδα του συντρόφου Κιμ Ιλ Σουνγκ. Τους έλεγα και με νοηματική και με αγγλικά και με ισπανικά ότι σύντροφος Κιμ Ιλ Σουνγκ και σύντροφος Μπάμπης Δρακόπουλος αδέλφια. Αυτοί δεν καταλάβαιναν τίποτα. Μάλιστα μας αγριοκοίταζαν. Τους εξήγησα ότι δεν ήμαστε ταξικοί εχθροί, είμαστε φίλοι τους, αδέλφια τους και σύντροφοί τους. Αυτοί πάλι δεν καταλάβαιναν τίποτα. Δυστυχώς δεν απευθυνόμουν ούτε σε μεσόγειους, ούτε σε λατίνους για να τους συγκινήσω. Το βλέμμα τους εξακολουθούσε να είναι αυστηρό. Προφανώς δεν γνώριζαν ιστορία και προφανώς δεν γνώριζαν τον σύντροφο Μπάμπη Δρακόπουλο. Τότε έκανα την τελευταία (νόμιζα) προσπάθεια. Με νοηματική προσπάθησα να τους πω ότι σύντροφος Κιμ Ιλ Σουνγκ και σύντροφος Λεωνίδας Κύρκος αδέλφια. Αυτοί πάλι δεν καταλάβαιναν τίποτα. Για να συνεχίσω τη διαπραγμάτευση ζήτησα ένα μπουκάλι κρασί. Οι κομισάριοι άρχισαν να με κοιτάζουν περίεργα. Σκέφτηκα ότι πρέπει να κάνω μια τελευταία προσπάθεια, κρύβοντας με τρομερή δυσκολία τα γέλια μέχρι δακρύων. Ήταν βασανιστικό να θες να γελάσεις και να στο απαγορεύει ο ρόλος σου. Είχα μπει στο πετσί του ρόλου μου, οπότε έκανα την τελευταία προσπάθεια. Τους είπα με νοηματική (είχα εξασκηθεί), αλλά και με ότι γλώσσα ήξερα, ότι οι μόνες δύο αριστερές κυβερνήσεις στον κόσμο είναι η δική τους από την εποχή του μεγάλου ηγέτη Κιμ Ιλ Σουνγκ και η δική μας η οποία τότε ήταν κυβέρνηση μόλις δύο εβδομάδων. Πάλι απέτυχα στο στόχο μου. Ήταν γραφτό να επιστρέψω στην Ελλάδα χωρίς την κονκάρδα του μεγάλου ηγέτη Κιμ Ιλ Σουνγκ."
.

Δεν ξερω τις δυνατοτητες σου στην νοηματική , πάντως εγω μια φορα στην Κινα ειχα ζητησει τουαλετα και μου εδωσαν ενα στυλο

 

[gelf]

Χαχαχαχαχαχα!

@dim kyr, ούτε τουαλέτα ήξεραν, ούτε airport, ούτε τίποτα. Η μόνη λέξη που γνώριζαν ήταν το Ok!
Στα νιάτα μου είχα σπουδάσει και παντομίμα, σπουδές οι οποίες μου χρησίμευσαν στην Κίνα.

Συνήθως πηγαίναμε για φαγητό, σε μαγαζιά με ντόπιους. Ζητούσαμε πηρούνι με νοηματική και αφού χοροπηδούσαν από τη χαρά τους (νόμιζαν ότι καταλάβαιναν), φώναζαν ok(!), και έφερναν κι άλλα πορσελάνινα κουταλάκια. Προφανώς στα χαμαιτυπεία που συνήθως τρώγαμε ούτε ήξεραν, ούτε προφανώς είχαν μαχαιροπήρουνα.