Ξυπνάμε στο κάμπινγκ μας και βουρ στον νερόλακκο για να δούμε κάνα ζωάκι να ξεδιψά. Σήμερα πάλι θα περάσουμε την μέρα μας οδηγώντας μέσα στο πάρκο για να δούμε τα ζώα. Το μεσημέρι είχαμε την ευκαιρία να κολυμπήσουμε στην πισίνα του κάμπινγκ. Αυτό είναι και το μοναδικό κολύμπι που κάναμε στην Αφρική. Οι «κοκορομαχίες» και οι βουτιές έδιναν και έπαιρναν με τα νεότερα μέλη του γκρουπ μας. Το βράδυ πήγαμε βραδινό για σαφάρι (ήταν οργανωμένο από το κάμπινγκ μας και όχι από τους NomadTours). Η μεγαλύτερη βλακεία που κάναμε σε αυτό το ταξίδι. Μας φόρτωσαν σ’ ένα τζιπάκι 9 άτομα το όποιο ήταν σαν μια γιγάντια κουδουνίστρα. Έκανε τόσο θόρυβο που ήταν βέβαιο ότι θα τρόμαζες ότι ζώο υπήρχε εκεί έξω από χιλιόμετρα μακριά. Φυσικά τα πάρκα δεν είναι ζωολογικός κήπος. Μπορεί να δεις ζώα αλλά μπορεί και να μην πετύχεις τίποτα. Αλλά οι ενστάσεις μου δεν είναι για τα ζώα που δεν είδαμε. Ο οδηγός βαριότανε. Θα μπορούσε να μιλήσει για το πάρκο, την ιστορία της περιοχής, τα ζώα (ακόμα και εάν δεν τα βλέπαμε) τα φυτά. Μετά τον οδηγό βαρεθήκαν και οι ιταλοί συνεπιβάτες μας και άρχισαν να τον κοροϊδεύουν στα ιταλικά και στην συνέχεια να τραγουδάνε. Αφού κάναμε βόλτες μες στο κρύο για κάνα 3ώρο γυρίσαμε στο κάμπινγκ για να μας πούνε οι υπόλοιποι ότι είδανε λιοντάρια στο νερόλακκο δίπλα στο κάμπινγκ μας. ..Αράξαμε και εμείς στον νερόλακκό μέχρι τις 3, βλέποντας διάφορα ζώα (και αναλύοντας την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας μ’ έναν άγγλο) άλλα γάτες δεν είδαμε.
Δεκάτη πέμπτη μέρα:
Φτάσαμε στην πρωτεύουσα της Ναμίμπια το Windhoek. Έχουμε κάνει 2980 χιλιόμετρα μέχρι τώρα. Είναι αρκετά χιλιόμετρα για τις μέρες που είχαμε. Ειδικά εάν αναλογιστείς οτι πολλά από αυτά ήταν σε χωματόδρομους. Το Windhoek είναι μια μεγάλη πόλη στην όποια δεν θελήσαμε να περάσουμε και πολύ χρόνο. Με το που φτάσαμε ο οδηγός μας είπε: "Είναι ασφαλής πόλης αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να κάνετε καινούργιους φίλους". Έτσι κάναμε μια βολτίτσα και μας μοιράσανε στα καταλύματα μας. Εδώ τελείωνε το ταξίδι με τους NomadTours και το βράδυ είχαμε κανονίσει να φάμε όλοι μαζί στο Joe's Beerbar (http://www.joesbeerhouse.com). Η βραδιά ήταν ωραία με πολύ φαγητό (επιτέλους) και ιστορίες από το ταξίδι. Η αλήθεια είναι ότι ήμασταν πολύ τυχεροί όσον αφορά την σύνθεση της ομάδας που πετύχαμε. Κάναμε καρδιακούς φίλους για πάντα. Ανταλλάξαμε εμαιλς με τους περισσότερους με υποσχέσεις για ανταλλαγή φωτογραφικού υλικού και ελπίδες ότι ίσως κάποτε ξανά βρεθούμε. Επίσης, μπορέσαμε και φτιάξαμε μια ευχετήρια κάρτα για τον οδηγό και τον μάγειρα (συνοδευόμενη και με ένα συλλογικό φιλοδώρημα) που ήταν πολύ καλοί σ’ όλη την διάρκεια του ταξιδιού – πάντα πρόσχαροι, έτοιμοι να βοηθήσουν, γεμάτοι πληροφορίες και με πραγματικό ενδιαφέρον για να περάσεις εσύ καλά.
Δέκατη έκτη μέρα:
Το τουρ έχει τελειώσει και έχουμε 1 μέρα να δούμε την πρωτεύουσα. Δεν θέλαμε να περάσουμε την ημέρα μας μέσα στην πόλη. Θα ήταν κρίμα μετά από όλα αυτά τα τοπία που είδαμε, να τελείωνε η εμπειρία μας στην Αφρική μέσα σε αστικό περιβάλλον. Έτσι αποφασίσαμε να πάμε στο Daan Vijoen Game Park (http://sunkarros.com) http://her.is/uD4eYN . Ένα ζευγάρι από την Αγγλία που ήταν μαζί μας όλες τις προηγούμενες ημέρες ήρθε μαζί μας. Η κοπέλα ήταν από την Νικαράγουα απλά έμενε Αγγλία τώρα. Ενδιαφέρουσες προσωπικότητες και οι δύο μας κράτησαν παρέα στην τελευταία μας μέρα στην Αφρική. Μοιραστήκαμε το ταξί και φτάσαμε στο πάρκο. Ο ταξιτζής είπε οτι θα μας περίμενε εκεί. Μάλλον δεν κατάλαβε ότι εμείς θα αράζαμε μέχρι να κλείσει το πάρκο. Προσπαθήσαμε να το εξηγήσουμε αλλά αυτός επέμενε. Έτσι αρχίσαμε το περπάτημα. Στο συγκεκριμένο πάρκο δεν έχει γάτες και έτσι μπορείς να περπατήσεις από νερόλακκο σε νερόλακκο βλέποντας τα ζώα. Ήταν ωραία να περπατάς μετά από τόσο χιλιόμετρα στο λεωφορείο. Βγάλαμε αρκετές φωτογραφίες, περπατήσαμε στα σημαδεμένα μονοπάτια, φάγαμε στο εστιατόριο του πάρκου και γυρίσαμε όταν άρχισε να σκοτεινιάζει. Το βράδυ πήγαμε μαζί για φαγητό σχολιάζοντας το ταξίδι που πέρασε και κάνοντας όνειρα για τα ταξίδια που θα έρθουν.
Συμπεράσματα:
Ένας από τους πιο φθηνούς τρόπους να επισκεφτείτε την Ναμίμπια και την Νότια Αφρική, εάν δεν σας πειράζει λίγο ταλαιπωρία (με την καλή έννοια). Στα υπέρ είναι σίγουρα ότι γνωρίσαμε και ταξιδέψαμε με πολλούς ωραίους ανθρώπους. Στα κατά ήταν σίγουρα τα πολλά χιλιόμετρα που διανύσαμε (3000χιλ.). Δυστυχώς τα σημεία ενδιαφέροντος δεν βρίσκονται το ένα δίπλα στο άλλο. Θα πρότεινα ίσως να γίνονταν η ίδια πορεία από το Sossusvlei και μετά, προς τον βορά με τελικό προορισμό τους Victoria Falls μετά από μια επίσκεψή στο Okavango Delta.