ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ή ΑΙΓΥΠΤΟΣ

[GEOARIS]

Σας ευχαριστώ όλους για το χρόνο και τις σκέψεις σας που βοηθούν πολύ.

 

[Yorgos]

"αυτο που δεν άντεξα δεν ήταν το αίμα,αλλά τα αμνοερίφια που ήταν δεμένα απο κάτω απο το σφακτάρι και περιμεναν την σειρά τους !!! "

Ε, καλά ρε Ρενάτα, η μισή Ελλάδα έτσι είναι...στο χωριό όπου μένω (όποτε είμαι εδώ) είναι έτσι και χειρότερα. Όταν είναι να σφάξουνε σε ρωτάνε αν θες να είσαι και παρών ώστε να βεβαιωθείς ότι σφάξανε το σωστό.

 

[ΕΡΣΗ]

Και αν κατι τετοιο συμβαινει και στην Ελλαδα, πραγμα που δεν το αμφισβητω, δε σημαινει οτι αν και εδω το εβλεπε και ενα δεκαχρονο, το οποιο στην πολη που ζει δεν εχει τετοιες εικονες, δε θα σοκαριζοταν παρα πολυ. Εγω παντως θα προτιμουσα να κρατησω το δικο μου δεκαχρονο μακρια απο τετοιες εικονες, μαλλον σε αυτη την ηλικια δεν ειναι ικανο να τις διαχειριστει ευκολα.

 

[fotiny80]

Εγώ ούτε τώρα που είμαι 29, αλλά ούτε και στα 80 μου δεν θα ήθελα να δω τέτοιες εικόνες...
Ούτε καν αυτό δεν αντέχω να βλέπω........

 

[renata]

"αυτο που δεν άντεξα δεν ήταν το αίμα,αλλά τα αμνοερίφια που ήταν .

δεν το αντέχω σου λέω!!! και στο χωριό μου χριστούγεννα που αντηχούσαν τα μουγκρητά των γουρουνιών τα ίδια παθαινα !!!
ξέρω οτι και τα ζώα αντιλαμβάνονται τον επικείμενο θάνατο περισσότερο απο τους ανθρώπους .. ε!! αυτό δεν το αντέχω.
(η κουζίνα ειναι μακρυά)?

 

[Yorgos]

Μάλλον έχει δίκιο η Έρση, εγώ που δεν έχω παιδί ίσως να τα βλέπω πιο "εύκολα". Αλλά είτε το δεις να σφάζεται το ζωάκι, είτε δεις τα αίματα, είτε ακούσεις το μουγκρητό, από την ώρα που στο σερβίρουνε προφανώς η όλη διαδικασία έγινε και το "έδεσμα" που σερβιρίστηκε δεν ήρθε μαγειρεμένο σε αυτό τον τον κόσμο.

Υπάρχουν πολλά που δε βλέπουν τα σύγχρονα παιδιά των πόλεων και που μέχρι πριν λίγα χρόνια θεωρούνταν απολύτως φυσικά. Εμένα οι δικοί μου δεν έχουν χωριό κι έτσι ως παιδί ποτέ δεν πήγα "διακοπές στο χωριό". Το αποτέλεσμα ήταν να δω πρώτη φορά ζωντανή αγελάδα στην πενθήμερη εκδρομή του σχολείου στη Γ' Λυκείου κι όταν στα 20 μου πήγα εθελοντής σε φάρμα στη Δανία και μου είπαν να πάω να φέρω πατάτες, τις έψαχνα στα δέντρα (ούτε που μου είχε περάσει από το μυαλό ότι είναι "υπόγειες"). Σε αυτά τα πλαίσια, θεωρώ πως είναι λογικό κι επιθυμητό και για ένα παιδί να δει από μικρή ηλικία τις αγροτικές διαδικασίες, το σφάξιμο ενός ζώου ή το πώς παρασκευάζεται το ψωμί. Μάλλον αγνόησα τις φιλοζωικές ευαισθησίες, αλλά ίσως μια τέτοια εμπειρία είναι και το εφαλτήριο για να εκφρασθούν πιο πρακτικά (μπορεί το παιδάκι να αποφασίσει να γίνει vegetarian και να σώσει πολλά αμνοερίφια).

 

[Sokratis]

Ψηφιζω Αιγυπτο. Ειναι μερος με καταπληκτικη ιστορια που στο παιδι θα φανταζει σαν παραμυθι, οι θησαυροι στο μουσειο του Καιρου ειναι μοναδικοι και η κρουαζιερα στο Νειλο ειναι ενας τελειος συνδυασμος χαλαρωσης και γνωριμιας με τον τοπο και την ιστορια. Διαφωνω απολυτα για το σοκ που λενε οι συνφορουμιτες οτι θα δεχτει το παιδι. Πατε στην Αιγυπτο που εχει εναν φτωχο αλλα εγκαρδιο λαο δεν πατε σε καμια φυλη ανθρωποφαγων με σατανικες τελετες. Στην ιδια ηλικια ηταν ο γιος μου οταν πηγαμε Περου-Βολιβια δηλαδη σε χωρες εξισου φτωχες και εξαθλιωμενες και επιπλεον με τεραστια εγκληματικοτητα (αυτη στην Αιγυπτο ειναι μηδενικη εκτος απο τα κλεφτρονια σε πολυσυχναστους χωρους που υπαρχουν παντου - να σημειωσω οτι στην ελλαδα με εκλεψαν πολλες φορες στο εξωτερικο ποτε). Τα παιδια μας (2) τα εχουμε εχουμε παρει μαζι μας στα περισσοτερα ταξιδια που πηγαμε και αν τα ρωτησεις ποιο τους αρεσε περισσοτερο θα σου πουν με ενα στομα το Περου, παρολο που ηταν το πιο κουραστικο και δυσκολο ταξιδι που καναμε. Ενα παιδι πιστευω πως βλεπει με αλλη ματια, ισως πλεκει καποιο παραμυθι ή σκηνες απο ταινια στο μυαλο του οταν βρεθει σε εναν διαφορετικο πολιτισμο.

 

[Dancing Queen]

Tι να πω γι αυτους τους 2 προορισμους? Μαγευτικοι, εξαιρετικοι, ιδιαιτεροι. Δυσκολη η επιλογη αλλα εδώ τιθεται το θεμα ενός 10χρονου παιδιου. Εχω κι εγω επισκεφθει και τους 2, και εχουν μεινει στη μνημη μου ως από τα καλυτερα ταξιδια μαζι με την Ιορδανια. Γενικα η Ανατολη εχει σαφεστατα περισσοτερα να δωσει σε εμπειριες και εικονες από ότι οι Δυτικες χωρες. Στο θεμα μας τωρα. Συμφωνω κι εγω με αρκετα που ειπωθηκαν από τα προηγουμενα μελη.
Ναι, οντως το παιδι θα δει στην Αιγυπτο εικονες απιστευτης φτωχειας και θα επισκεφθει με το γκρουπ μερη, σπιτια, τοπια που θα συγκρουστουν με τις εικονες που ειχε ως τωρα στο κεφαλι του, εικονες που εμεις οι μεγαλοι θα τις φιλτραρουμε αλλιως, ένα παιδι όμως?
Ναι, θα τεθει στην Αιγυπτο ένα θεμα προφυλαξης της διατροφη του, παρολα αυτά εμεις τρωγαμε τα παντα (και μαλιστα αμεσως μετα από νηστεια Μεγαλης Σαρακοστης που το στομαχι χρειαζοταν μια περιοδο προσαρμογης) και δεν επαθε κανεις μας τιποτα, δηλαδη πιστευω ότι σε πηγαινουν σε πολύ προσεγμενα μερη για να φας, εννοειται δε θα παρεις κατι από το δρομο.
Ναι, η Κωνσταντινουπολη είναι πανεμορφη και μοιαζει περισσοτερο με εμας, ανηκει και στην Ανατολη και στη Δυση, η επισκεψη στην Αγια Σοφια επιβαλλεται για μενα οσο και η αντιστοιχη στις πυραμιδες.
Αυτό που θυμαμαι είναι ότι στην Αιγυπτο ειχαμε μαζι μας 2 παιδια το ένα μαλιστα πρεπει να ητανε 10-11 χρονων, κι ένα εχω να πω. Κοψανε φλεβες, ξετρελαθηκαν και δε θελανε να γυρισουνε πισω Ελλαδα με τιποτα. Ειδικα στη βολτα με τις καμηλες, τις ειχανε καβαλησει με τετοια ανεση λες και το κανουνε κάθε μερα και μας ειχαν αφησει πολύ πισω εμας τους μεγαλους, να σκουζουμε και να προσπαθουμε να τα καταφερουμε.
Θα ψηφιζα κι εγω λοιπον Αιγυπτο με δυο λογια προς τους γονεις. Και οι δυο προορισμοι τους οποιους ενδιαφερεστε να επισκεφτειτε είναι ψαγμενοι και ξεχωριστοι και ξεφευγουν αρκετα εως πολύ, από το βατο, τετριμενο και «ασφαλες» περιβαλλον της Ευρωπης. Μπραβο για τις επιλογες σας, μπραβο που σκεφτεστε να πατε εκει με τα παιδια σας, γνωριζω γονεις που και μονο στο ακουσμα της λεξης Αιγυπτος ή Κωνσταντινουπολη τρεμουνε. Για να περασουνε καλα όμως τα παιδια σε τετοιους προορισμους θα πρεπει να είναι ψαγμενα και αυτά. Δηλαδη να τους εχετε λιγο μιλησει από πριν, για την ιστορια της χωρας, για το πολιτισμο της, για το τροπο ζωης τους, να τους εχετε κανει σαφες δηλαδη ότι εκει που θα πανε θα δουνε και θα αντιμετωπισουν καταστασεις που καμια σχεση δεν εχουν με την αναπτυγμενη Ευρωπη ή με την Ελλαδα. Να γνωριζουν τα παιδια ότι εκει οι γυναικες φορανε μαντηλα και όχι να το μαθουν για πρωτη φορα εκει οποτε φυσικο και επομενο είναι ότι θα τους ξενισει. Θα πρεπει να τους εχετε μιλησει πρωτα για τις αντιστοιχες χωρες, ετσι ώστε να προσμενουν να τα δουν όλα με ενθουσιασμο και ανυπομονησια και όχι με δισταγμο και φοβο. Οι γονεις από τα παιδια που ειχαμε στο γκρουπ στην Αιγυπτο ειτανε τρομεροι. Ειχαν ξεσηκωσει τα παιδια τους γι αυτό το ταξιδι με αποτελεσμα να το ονειρευονται από μερες πριν. Όταν προσγειωθηκαμε ηθελαν τοσο πολύ να πανε στις πυραμιδες, να δουνε το Νειλο, να ανεβουνε σε καμηλα να δουνε με τα ματια τους τον Αιγυπτικαο πολιτισμο για τον οποιο οι γονεις τους ειχαν φροντισει να τους το κανουν γνωστο μεσα από βιβλια, εικονες και dvd και τωρα ειχε ερθει η ωρα να τα δουνε όλα στη πραγματικη τους διασταση. Πιστεψτε με μεσα από το δικο τους παιδικο ενθουσιασμο, απολαμβαναμε κι εμεις οι μεγαλυτεροι τη παραμικρη λεπτομερεια. Πιστευω πως οποιον από τους 2 προορισμους επιλεξετε τελικώς, αν πρωτα εχετε εκπαιδευσει τα παιδια σας για τα αντιστοιχα ταξιδια τοτε σιγουρα θα το απολαυσουν και δε θα αντιμετωπισετε προβλημα.
Σαν εναλλακτικο προορισμο θα συνιστουσα κι εγω Ιορδανια, χωρα πανεμορφη, με εντονο χρωμα και αρωμα Αραβιας και χωρις την εντονη φτωχεια της Αιγυπτου, όμως νομιζω η κορυφη είναι η Αιγυπτος και αξιζει με χιλια να την επισκεφθει κανεις.