Ιταλία Ιταλικό κολαζ (Emilia Romagna, Veneto)

[soudianos]

είπα και γω που χάθηκε!!!!

 

[hydronetta]

Padova (II)

Μια γεμάτη μέρα τουλάχιστον αξίζει ν’αφιερωθεί στη Παδούη, αν όμως είστε φιλότεχνος προσθέστε κι άλλη μια γιατί τα μουσεία της δεν τα ξεπετάς έτσι εύκολα. Δεν μπορώ να καυχηθώ ότι εμείς τα εξαντλήσαμε, αλλά πήραμε μια καλή ιδέα.
(Για τους φιλομαθείς και για οικονομία χώρου υπάρχουν παραπομπές στο διαδίκτυο, ενώ ανάλογα με την εντύπωση που μου δημιούργησαν τα αξιοθέατα τα βαθμολογώ ***/**/* ή... τίποτα!)

Φτάσαμε νωρίς το απόγευμα κι ευθύς επισκεφθήκαμε το σημαντικότερο αξιοθέατο της πόλης: το παρεκκλήσιο Scrovegni*** το οποίο είναι κατάφορτο με τοιχογραφίες του Giotto.

Επειδή το παρεκκλήσιο είναι μικρό, η επίσκεψη γίνεται σε μικρά γκρουπ κατόπιν κράτησης σε συγκεκριμένες ώρες και διαρκεί μόλις 15 λεπτά εντός του χώρου. Μετά την αποχώρηση κάθε γκρουπ ο αέρας ανανεώνεται (!) ώστε να διατηρείται σταθερό το μικροκλίμα μέσα στην αίθουσα. Μόνο και μόνο το εισιτήριο για το παρεκκλήσιο και το γειτονικό Μουσείο σας βγάζει τα έξοδα της Padova Card.

Μιας και φτάσαμε νωρίτερα από την προκαθορισμένη ώρα κάναμε μια επίσκεψη αστραπή στο αρχαιολογικο μουσείο (ωραίος χώρος, αλλά ουχί δια τους οφθαλμούς μας πρωτότυπα εκθέματα)

και σε κάποιες από τις αίθουσες της δημοτικής πινακοθήκης όπου φωτογραφίσαμε στα κλεφτά ένα Σταυρό φιλοτεχνημένο από τον Giotto. Τις υπόλοιπες αίθουσες με τους πίνακες με τις πάμπολλες Μαντόνες τις αγνοήσαμε λόγω έλλειψης χρόνου.

H είσοδος στο παρεκκλήσιο περιελάμβανε αρχικά μια ενημέρωση για την ιστορία του κτηρίου και τις αυστηρές συνθήκες συντήρησης του χώρου. Είμασταν οι μοναδικοί 3 επισκέπτες στην αίθουσα και θαυμάσαμε με το ραχάτι μας τα αριστουργήματα του Ιταλού ζωγράφου με εικόνες από τη ζωή της Παναγίας και του Χριστού που χρονολούνται από το 1305 μΧ! Η φωτογράφηση απαγορευόταν αυστηρά όμως με ένα μικρό «δωράκι» προς τον υπάλληλο μας επετράπει να βγάλουμε 2-3 φωτογραφίες μακρυά από το άγρυπνο μάτι των βιντεοκαμερών.

Ενώ είχε πια σκοτεινιάσει σαν κάναμε μια επίσκεψη στη γειτονική Chiesa dei Eremitani* του 13ου αιώνα, κάποτε φέρουσα τοιχογραφίες, ούσα όμως ατυχής να γειτνιάζει με το αρχηγείο των Ναζί που βομβαρδίστηκε ανελέητα τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η βραδυά ολοκληρώθηκε με μια ρομαντική βόλτα στα γραφικά στενά και το κανάλι της παλιάς πόλης.

Την επόμενη μέρα αφότου εφοδιαστήκαμε στο σιδηροδρομικό σταθμό τα εισιτήρια για Mantova, πήραμε το τραμ με κατεύθυνση νότια του ιστορικού κέντρου στην εντυπωσιακή πλατεία Piazza Prato della Valle, απ’όπου επισκεφθήκαμε την Βασιλική της Αγίας Ιουστίνης** (Basilica di Santa Giustina) μέρος παλιού αββαείου βενεδικτίνων με ιστορία που χρονολογείται από τον 10ο αιώνα. Εξωτερικά ο ογκωδέστατος ναός (7ος μεγαλύτερος στην Ιταλία) σε σταυροειδές σχήμα, έχει τρούλους με σαφείς βυζαντινές επιρροές.

Το εσωτερικό ήταν γυμνό, ψυχρό στο μάτι του επισκέπτη.

Εντυπωσιακές πινελιές έδιναν μόνο τα πλευρικά παρεκκλήσια με εντυπωσιακές συνθέσεις γλυπτών. Ενδιαφέρον είχε κυρίως ο τάφος του Ευαγγελιστή Λουκά

και το παρεκκλήσιο με τις όμορφες τοιχογραφίες που στεγάζει το τάφο του Αγίου Προσδόκιμου, πρώτου επισκόπου της Παδούης.

Η πλατεία Piazza Prato della Valle***, στολίδι της Padova, μας εντυπωσίασε. Θα την κατέτασα στις ομορφότερες πλατείες που έχω δει στα ταξίδια μου. Με έκταση “μόλις” 90.000 τ.μ., ελλειπτικό σχήμα, είναι η μεγαλύτερη στην Ιταλία, και από τις μεγαλύτερες στην Ευρώπη. Σήμερα, η πλατεία είναι ένας μεγάλος χώρος με ένα πράσινο νησί στο κέντρο (l'Isola Memmia), που περιβάλλεται από ένα μικρό κανάλι και οριοθετείται από δύο σειρές 78 αγαλμάτων.

Εκτός του Αββαείου των Βενεδικτίνων της Αγίας Ιουστίνης που δεσπόζει στην νοτιοανατολική άκρη της πλατείας, πολλά ενδιαφέροντα παλάτια κατασκευάστηκαν μεταξύ του 14ου και του 18ου αιώνα και περιβάλλουν την πλατεία. Η ηλιόλουστη μέρα τόνιζε την φωτογένεια της πλατείας και οι μηχανές πήραν φωτιά!

Λίγες δεκάδες μέτρα από το βορειοανατολικό άκρο της πλατείας μέσω της οδού Βeato Luca Belludi, βρεθήκαμε στον σημαντικότερο ναό της Padova (που παραδόξως δεν είναι ο καθεδρικός της πόλης) και ένα από τα 8 διεθνώς ιερότερα προσκυνήματα των καθολικών: την Βασιλική του Αγίου Αντωνίου της Παδούης*** (Basilica di Sant’Antonio di Padova) γνωστή στους ντόπιους ως Il Santo.

Εντυπωσιακός εξωτερικά ναός σ’ένα συνονθύλευμα βυζαντινού, ρωμανικού και γοτθικού στυλ.

Φαντασμαγορικό και το εσωτερικό όπου όμως κι εδώ απαγορευόταν η φωτογράφηση. Εντυπωσιακότερα όλων ήταν τα αντικρυστά παρεκκλήσια του Αγίου Ιάκωβου με υπέροχες τοιχογραφίες, του τάφου του Αγίου Αντωνίου και το θησαυροφυλάκιο. Με εξαίρεση εμάς που βολοδέρναμε προσπαθώντας να τραβήξουμε στα κλεφτά φωτογραφίες, υπήρχε βαθειά κατανυξη από τους προσκυνητές. Με τους ιερείς και τους καλοντυμένους επιστάτες να περιφέρονται, καταφύγαμε σε πρακτικές paparazzi. Τι βήχαμε για να σκεπάσουμε το θόρυβο του κλείστρου των μηχανών, τι τσίλιες φυλάγαμε οι υπόλοιποι για να τραβάει ο ένας, δε λέγεται.

Παρεκκλήσιο Αγίου Ιακώβου​

Ο Τάφος του Αγίου Αντωνίου της Παδούης​

Θησαυροφυλάκιο​

Μια σύντομη περιήγηση και στους λοιπούς χώρους της Βασιλικής μας έδωσε μια εντύπωση του μεγέθους του συμπλέγματος καθώς και της σημασίας του για τους καθολικούς καθώς είδαμε να λειτουργεί και θεολογική σχολή.

Ο Άγιος Αντώνιος της Παδούης ​

Μακέτα της Βασιλικής ​

Γραφικό δρομάκι δίπλα στην Βασιλική​

Mέσω της Via Orto Βοtanico φθάσαμε στους ομώνυμους κήπους Orto Botanico di Padova*, μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO. Οι κήποι δημουργήθηκαν το 1545 και είναι οι αρχαιότεροι ακαδημαϊκοί βοτανικοί κήποι. Προσδοκίες υψηλές που βούλιαξαν ευθύς στην απογοήτευση. Ίσως να έφταιγε και η εποχή. Μέσα στο καταχείμωνο τι να ανθοφορήσει. Πέραν του φοίνικα του Γκαίτε και δυό δέντρων μερικών αιώνων, ο χώρος δεν μας κέρδισε. Αντίθετα τα παραπλήσια σύγχρονα θερμοκήπια που στεγάζουν χλωρίδα από τροπικά ως άγονα κλίματα είχαν κάποιο ενδιαφέρον. Ως εκ τούτου τους απονέμω ένα αστεράκι μόνο και μόνο για την ιστορικότητά τους.

Τραμ προς τα πίσω και στη στάση Ponti Romani αμέσως τρυπώσαμε στη καρδιά του ιστορικού αλλά κι εμπορικού κέντρου της Padova.

Μέσω της Piazza Cavour (αυτόν τον συναπαντούσαμε παντού είτε σαν πλατεία είτε σαν δρόμο) και ήταν παρεπιπτόντως όμορφα φωτισμένη το βράδυ, στρίψαμε αριστερά στη Piazzetta Cappellato Petrocchi, όπου δεσπόζει το ιστορικό Café Pedrocchi* του 18ου αιώνα. Υπήρξε το στέκι καλλιτεχνών από τον Λόρδο Βύρωνα ως τον Ντάριο Φο. Αρχιτεκτονικά στο εσωτερικό του περιγράφεται συνονθύλευμα ετερόκλητων αρχιτεκτονικών στοιχείων όπου σήμερα στεγαζει μουσείο που δεν το επισκεφθήκαμε. Η καφετέρια αντίθετα δεν πρόδιδε κάτι από το ένδοξο παρελθόν της και την προσπεράσαμε αδιάφορα.

Πίσω από το καφέ υπάρχει η μικρή πλατεία του Δημαρχείου (ομορφότερη τη νύχτα με τον εορταστικό φωτισμό) κι από κει μεσω της πεζοδρομημένης Via Guglielmo Oberdan φτάσαμε στην Piazza della Frutta* όπου δεσπόζει το τεράστιο Palazzo della Ragione με τις καμάρες του (όπου παρακαλώ κατοικοεδρεύουν χασάπικα – καμμία σχέση βέβαια σε μυρωδιές με τη Βαρβάκειο αγορά) και ο πύργος Τorre degli Anziani*.

Στην άλλη πλευρά του πάλαι ποτέ Κοινοβουλίου της Padova, βρίσκεται μια άλλη πλατεία η Piazza dell’Erbe*. Δυστυχώς το βλέμμα κι ο φακός της μηχανής πάσχιζαν να επικεντρωθούν στην γοητεία και των δύο πλατειών, αφού χανόνταν μέσα σε χρώματα και μυρωδιές από τους πάγκους της υπαίθριας αγοράς από φρούτα και λαχανικά ως εποχικά είδη λόγω εορτών. Αφού απολαύσαμε ένα καλό ιταλικό καφέ (μείναμε με την απορία πώς ο εσπρέσσο έχει άλλη γεύση εκεί απ’ότι στη χώρα μας) συνεχίσαμε στο...

... Palazzo della Ragione** που αξίζει μια επίσκεψη Από το μπαλκόνι του με τις αψίδες χαζεύεις κάτω την υπαίθρια αγορά κι απολαμβάνεις το vibe της πόλης.

Χτίστηκε το 1219 ως έδρα του Κοινοβουλίου της Πάντοβα και είχε χρησιμοποιηθεί ως αίθουσα συνελεύσεων, δικαστικό μέγαρο, και διοικητικό κέντρο. Η τεράστια αίθουσα καλυμμένη με τοιχογραφίες (φτάνει τα 87 μέτρα μήκος, 27 πλάτος και 24 στο ύψος) θεωρείται ως η μεγαλύτερη σε διαστάσεις που δεν υποστηρίζεται από κολώνες. Ένα μεγάλο ξύλινο άλογο δεσπόζει ως αξιοθέατο (σαν τον Βουκεφάλα όμως στην Θεσσαλονίκη δεν είναι…) καθώς κι ένα εκκρεμές του Φουκώ (άσχετο με το χώρο). Εντύπωση μου έκανε η σχεδόν παντελής έλλειψη επισκεπτών σ’ένα ιστορικό κτήριο στη καρδιά της πόλης. Γενικά όμως κανένα από τα ιστορικά κτήρια που επισκεφθήκαμε δεν είχε πολλούς επισκέπτες, αν και στους δρόμους κυκλοφορούσε κόσμος σαν το μελίσσι.

Το μικρό στενάκι Via Fume σε βγάζει σ’άλλη μια πλατεία, τη Piazza dei Signori*,

όπου δεσπόζει ο Πύργος του Ρολογιού (Torre dell’Orologio*) με το αστρονομικό ρολόι και απεικόνιση του ζωδιακού κύκλου όπου όμως ...απουσιάζει ο Ζυγός! Και σ’αυτή τη πλατεία η κακοφωνία των υπαίθριων πάγκων αλλά και φορτηγών λόγω εορτών δεν μας επέτρεψε να τη φωτογραφίσουμε όπως θα θέλαμε (μόνο το βράδυ τελικά).

Νότια της πλατείας βαδίζοντας στην Via Monte di Pietá φτάσαμε και στον Καθεδρικό ναό της Παδούης. Το Duomo ήταν επιεικώς αδιάφορο μπροστά σε όσα είχαν αντικρύσει τα ματάκια μας στις άλλες εκκλησιές. Μόνη πινελιά οι ενδιαφέρουσες μοντέρνες συνθέσεις από μάρμαρο μπορστά το ιερό του ναού.

Εξίσου χωρίς ξεχωριστό ενδιαφέρον το γειτονικό μουσείο (πέραν της εντυπωσιακής αίθουσας των επισκόπων),

όμως αντίθετα μας αποζημίωσε το εκπληκτικό Battistero del Duomo***. Κι εδώ όμως απαγορευόταν η φωτογράφηση, κι εδώ ξεδιπλώσαμε το ταλέντο μας σαν paparazzi…
Το Bαπτιστήριο του καθεδρικού ναού, αφιερωμένο στον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο, στεγάζει μία σειρά από τις πιο σημαντικές τοιχογραφίες του 14ου αιώνα αριστουργήματα του Giusto de Menabuoi (δεν τον ήξερα, τον έμαθα).
Ο τρούλος απεικονίζει το Χριστό Παντοκράτορα, με εκατοντάδες αγίων σε ομόκεντρους κύκλους. Οι τοιχογραφίες που καλύπτουν τους τοίχους του απεικονίζουν επεισόδια από τη Καινή Διαθήκη αλλά και την Αποκάλυψη του Ιωάννη.

Αυτό που άφησα σε εκκρεμότητα στη Padova ήταν το Palazzo del Bo στο χώρο του Πανεπιστημίου, όπου υπάρχει το πρώτο παγκοσμίως αμφιθέατρο ανατομίας, αλλά είχε πολύ περιορισμένα ωράρια επίσκεψης με υποχρεωτική ξενάγηση… απλώς το απαθανατήσαμε εξωτερικά

Ο χάρτης:​

Συνολική εντύπωση:
Η Παδούη ή Padova αν το θέλετε, μας άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Δεν φείδεται αξιοθέατων , το ιστορικό/εμπορικό κέντρο της πόλης είναι γραφικό, είχε κίνηση κι όμορφα εστιατόρια για φαγητό. Αλλά το σπουδαιότερο απουσίαζαν οι γνωστές ορδές τουριστών που κατακλύζουν άλλους δημοφιλέστερους προορισμούς στην Ιταλία. Μπορεί η γειτονική Βενετία να είναι η Βασίλισσα, όμως τη Padova μόνο Σταχτοπούτα δε τη λες. Ελπίζω το οπτικό υλικό να σας έπεισε πως αξίζει να της αφιερώσετε μια μέρα από το ταξίδι σας στη περιοχή.

 

[giannismits]

Σε αγαπάει ο καλός Θεούλης των ταξιδιωτών. Δεν έχω το χάρισμα των πλέον χρηστικών πληροφοριών όπως ο αγαπητός @giannismits αλλά θα κάνω τη προσπάθεια ν´ακολουθήσω τ´αχνάρια του.

Δεχομαι το κοπλιμαν αλλα ποιος μιλαει
Μ'οποιον δασκαλο ομως καθησεις

Εξαιρετικος οπως παντα αυτη τη φορα αλα ευρωπαικα!

 

[hydronetta]

Δεχομαι το κοπλιμαν αλλα ποιος μιλαει
Μ'οποιον δασκαλο ομως καθησεις

Εξαιρετικος οπως παντα αυτη τη φορα αλα ευρωπαικα!

Θα αρχίσουμε τις αβροφροσύνες αλλά το ταλέντο σου στο κομμάτι αυτό δεν το διαθέτω. Να λέμε την αλήθεια.

 

[giannismits]

Θα αρχίσουμε τις αβροφροσύνες αλλά το ταλέντο σου στο κομμάτι αυτό δεν το διαθέτω. Να λέμε την αλήθεια.

Ε τωρα μη με τσατιζεις
Το διαθετεις και το παραδιαθετεις!

 

[greco]

Εγω αυτο το λεω αμιλλα.Τριψτε τα χερια σας τραβελστοριτες

 

[hydronetta]

Εγω αυτο το λεω αμιλλα.Τριψτε τα χερια σας τραβελστοριτες

Πάντα με μια καλή κουβέντα να παίρνουμε κουράγιο να συνεχίζουμε. Η αληθεια για ένα τέτοιο προορισμό σαν την Ιταλία αν δεν τα γράψω τώρα που είναι φρέσκα μετά θα ψαχνομαι. Έχω ξαναπεί οτι με το κίνητρο των ιστοριών διατηρώ κι ένα καλό ταξιδιωτικό ημερολόγιο

 

[galoz]

Ή και υγιή ανταγωνισμό....μην τρώγεστε....είστε και οι δύο υπέροχοι!!

 

[KLEOPATRA]

1.γουρουνακι βαλε θερμομετρο...εσυ γραφεις για Ευρωπη; 2.γιαννη εχεις δημιουργησει τρεντ. 3.τι να λεμε τωρα οι ιταλικες πολεις ειναι μια κ μια. Απο το τσουχτερα κρυο Βελιγραδι καληνυχτα σας

 

[Italitsa]

Λατρεύω την Ιταλία (το ξέρουν και οι πέτρες αυτό), λατρεύω και τις ιστορίες σου, φαντάσου λοιπόν όταν αυτές μιλούν για την αγαπημένη μου Ιταλίτσα! Μου αρέσει φοβερά το κολάζ σου και ανυπομονώ να διαβάσω και να δω φωτογραφικό υλικό από τις πόλεις που δεν έχει τύχει να επισκεφθώ ακόμη.. Την Padova τη λάτρεψα και διαβάζοντας σε θυμήθηκα και τα δικά μου βήματα στην "πόλη των καμαρών" όπως μου αρέσει να την αποκαλώ! Περιμένω και εγώ τη συνέχεια, λοιπόν!

 

[hydronetta]

Mantova

Την ύπαρξη της Μantova την αγνοούσα πλήρως. Την ανακάλυψα στην λίστα των μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO και διαβάζοντας τον οδηγό μου κίνησε τη περιέργεια.
H πόλη αποτελεί διατηρητέο υπόδειγμα των πολεοδομικών, αρχιτεκτονικών και καλλιτεχνικών επιτεύγματων της Αναγέννησης, αποτέλεσμα του οραματισμού του οίκου Gonzaga που κυβερνούσε τη περιοχή.
Aυτοί οι Gonzaga δεν είναι τυχαίοι, αν και αυτούς τους αγνοούσα. Υπήρξαν σπουδαία ηγεμονική δυναστεία που βασίλεψε στη βόρεια Ιταλία με έδρα τη Mantova από το 1328 έως το 1708. Η συμβολή των Gonzaga κατά τη μακρόχρονη βασιλεία τους υπήρξε σπουδαιότατηστην Ευρωπαϊκή πολιτική και Τέχνη, ενώ αξιομνημόνευτο είναι το γεγονός ότι από τους κόλπους της προέκυψαν μία αυτοκράτειρα, μια βασίλισσα, δώδεκα καρδινάλιοι, δεκατέσσερις επίσκοποι κι… ένας Άγιος της Καθολικής Εκκλησίας. Σόι μια φορά, πού να συγκριθούν τα δικά μας τζάκια....
Eυκαιρία για μονήμερη εκδρομή από τη Padova. Παρά την εγγύτητα δεν ανήκει στην επαρχία του Veneto αλλά σ’εκείνη της Λομβαρδίας (Μιλάνο).
Η πόλη έχει μοναδική τοποθεσία καθώς εκτείνεται σαν χερσόνησος ανάμεσα σε 3 τεχνητές λίμνες που συμβάλλουν στη γοητεία του τοπίου.

Άφιξη
Ευρισκόμενη εκτός κύριων σιδηροδρομικών αξόνων χρειάστηκε να αλλάξουμε τραίνα. Η ευκολότερη πρόσβαση είναι από Verona που απέχει μόλις μισή ωρίτσα. Ο σιδηροδρομικός σταθμός της μας φάνηκε decadence μιας και είχαμε καλομάθει από τις υπόλοιπες πόλεις.

Mετακίνηση
Στο σιδηροδρομικό σταθμό αγοράσαμε ημερήσιο εισιτήριο για τα ΜΜΜ. Καθ’υπόδειξη του υπαλλήλου χρησιμοποιήσαμε το λεωφορείο C+C που κινείται κυκλικά εντός κέντρου.

Ενημέρωση κι οργάνωση εντός λεωφορείου​

Φαγητό
Δεν γευματίσαμε αλλά κάναμε απλά μια στάση για πίτσα σ’ένα μικρό μαγαζάκι κοντά στο θέατρο Bibiena. Αξιοπρεπείς γεύσεις ειδικά το ιδιαίτερο ψωμί όπου ήταν απλωμένα τα διάφορα υλικά και θύμιζε πολύσπορο. Δοκιμάσαμε καιμία torta greca

Αξιοθέατα
Ο οδηγός χρησιμοποιούσε επίθετα στον υπερθετικό βαθμό. Ο χαρακτηρισμός της σαν Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής κληρονομιάς προοιώνιζε τα καλύτερα. Εντούτοις δεν μπορώ να πω ότι σαν πόλη μας κέρδισε αν και αδικήθηκε από τα έργα που γίνονταν σε κάποια ιστορικά κτήρια στο κέντρο. Εντούτοις έχει κάποια σημαντικά αξιοθέατα που θα σας μείνουν αξέχαστα.
Aξίζει κι εδώ να βγάλετε την Mantova Card που αφορά αποκλειστικά τα σημαντικότερα μνημεία της πόλης. Τα έβγαλε κι αυτή τα λεφτά της αν επρόκειτο να πληρώσουμε μεμονωμένα εισιτήρια.

Με το λεωφορείο C+C λοιπόν φτάσαμε στο κέντρο της πόλης στην Piazza dell’Erbe. Θες τα έργα στη πλατεία, θες ότι μου φάνηκε λίγο στενάχωρη αισθάνθηκα μια μικρή απογοήτευση.

Ξεκινήσαμε από τη Basilica di Sant’Andrea* στο νοτιοδυτικό άκρο της πλατείας. Kατά ένα ανεξήγητο λόγο απαγορευόταν η φωτογράφηση, εντούτοις κανείς δεν έδειξε να ενοχλείται σαν υψώσαμε τους φακούς της μηχανής στα γρήγορα.

Στην απέναντι μεριά της πλατείας βρίσκεται η κυκλική Rotonda di San Lorenzo* μία από τις παλιότερες εκκλησιές της Ιταλίας του 11ου αιώνα και υπόδειγμα ρωμανικής αρχιτεκτονικής της Λομβαρδίας. Δυστυχώς στο πέρασμα των αιώνων ...θάφτηκε, για να αποκαλυφθεί ξανά στις αρχές του 20ου αιώνα. Ως εκ τούτου μόνο τμήματα των τοιχογραφιών με σαφείς βυζαντινές επιρροές βλέπει κανείς.

Δίπλα από την εκκλησία, ήταν το αστρονομικό ρολόι μέρος του Palazzo Raggione και του Palazzo di Podestá τα οποία προσπεράσαμε καθώς ήταν μέσα στις σκαλωσιές λόγω συντήρησης.

Όμορφα εστιατόρια κάτω από τα porticos του Palazzo Raggione​

Μέσω της κομψής μικρής Piazza Broletto με φόντο τον πύργο Torre della Gabbia,

φτάσαμε στην όμορφη Piazza Sordello* που περιβάλλεται από ιστορικά κτήρια και ήταν ιδιαίτερα φωτογενής.

Εκεί δεσπόζει το Palazzo Ducale όπου κατοικοέδρευε η επιφανής οικογένεια των Gonzaga καθώς και το μάλλον λιτό Duomo (εξωτερικά ενώ εσωτερικά θύμιζε κάτι σε αρχαιοελληνικό ναό με τους κορινθιακούς κίονες).

Το Palazzo Ducale** που σήμερα λειτουργεί ως μουσείο περιλαμβάνει σε μια έκταση 34.000 τ.μ (απορώ τι ΕΝΦΙΑ θα πληρώνανε σήμερα οι Gοnzaga αν το palazzo ήταν στην Ελλάδα) 500 δωμάτια, 15 κήπους, πλατείες και αυλές. Λόγω έλλειψης χρόνου δεν το επισκεφθήκαμε κι ίσως κρίμα αν θέλαμε να απολαύσουμε ταπισερί από τη Φλάνδρα και έργα διάσημων μαντοβιανών ζωγράφων.

Αντίθετα κατευθυνθήκαμε προς το παραπλήσιο Castello di San Giorgio*

μόνο και μόνο για να δούμε την Camera degli Sposi*** που φιλοτέχνησε μεταξύ 1465-1474 ο Andrea Mantegna.

Οι επιφανείς Gonzaga​

H οροφή της αίθουσας

​

Kάναμε μια γύρα από το Castello και βρεθήκαμε στις όχθες των λιμνών. Τοπίο στην ομίχλη…

Αν θα έπρεπε σ’ολόκληρο το ταξίδι να επιλέξω ένα μνημείο που να είχε τις πιο ενδιαφέρουσες έως και ιντριγκαδόρικες τοιχογραφίες μη θρησκευτικού περιεχομένου, αυτό δεν είναι άλλο από το Palazzo Te***.

Το Palazzo Te φτιάχτηκε ως μια μικρή (!!) κατοικία στην οποία μερικές φορές θα μπορούσε να αποσυρθεί ο πρίγκηπας Federico II Gonzaga για γιορτές, δείπνα ή …αναψυχή με επιφανείς καλεσμένους ή με την πολυλατρεμένη ερωμένη του Isabella Boschetti. Τότε η τοποθεσία του Palazzo Te ήταν σε ένα νησί που συνδεόταν με την πόλη της Μάντοβα μέσω της γέφυρας Pusterla
Χτισμένο και διακοσμημένο μεταξύ 1525 και 1535, είναι το αριστούργημα του ζωγράφου Giulio Romano. Το σχέδιό του ήταν να δημιουργήσει το ιδανικό μέρος για την αναψυχή του πρίγκιπα, και ένα ταιριαστό χώρο για να ψυχαγωγήσει τους επισκέπτες του.

Εδώ επιτρέψτε μου να σας ξεναγήσω δωμάτιο δωμάτιο και να κρίνετε αν ορθώς του απένειμα τα εύσημα. 'Ολα τα ωραία ήταν στην οροφή των δωματίων!
Πρώτα το «Δωμάτιο του Οβίδιου ή της Μεταμόρφωσης»

To «Δωμάτιο με τα οικόσημα των Gonzaga”

Το “Δωμάτιο του Ήλιου και της Σελήνης” όπου στο κεντρικό μοτίβο ο ηνίοχος ήλιος αποχαιρετά τη μέρα επιδεικνύοντας με πολύ παραστατική προοπτική τα γυμνά οπίσθια του καθώς εμφανίζεται η σελήνη. Η σκηνή πλαισιώνεται από γύψινες μορφές ανθρώπων και ζώων.

Ακολούθησε η ημιυπαίθρια “Loggia των Μουσών» απ΄όπου οι υψηλοί προσκεκλημένοι περνούσαν στα πιο... ιδιαίτερα ενδιαιτηματα του πρίγκηπος,

και συγκεκριμένα στο «Δωμάτιο των αλόγων». Καθαροαίμα άλογα που αναπαριστώνται σε φυσικό μέγεθος, εξέτρεφε ο πρίγκηπας στους περιβοήτους στάβλους του θεωρώντας τα ως τα εκλεκτότερα δώρα στους καλεσμένους του.

και έπεταιιιιιιιιιι.....
….το δωμάτιο με τα πρώτα ηχηρά ενθουσιώδη επιφωνήματα:
Tο «Δωμάτιο του Έρωτα και της Ψυχής» γνωστό σαν «camarone grande” φιλοτεχνήθηκε από τον Romano και τους καλύτερους μαθητές του μεταξύ του 1526-1528. Το δωμάτιο ήταν ιδιαίτερα σημαντικό για τον Federico ΙΙ καθώς εκεί υποδεχόταν μόνο εξέχοντα πρόσωπα όπως βασιλείς. Η θεματολογία περιλαμβάνει θεούς, σάτυρους, φτερωτούς έρωτες και νύμφες σε μια μοναδική αισθησιακή σύνθεση: το γαμήλιο γεύμα του Έρωτα και της Ψυχής. Όλα εκεί προσκαλούν ανερυθρίαστα τον ανυποψίαστο επισκέπτη να γίνει ένα μαζί τους. Mείναμε άφωνοι. Δεν ξέραμε που να πρωτοκοιτάξουμε, που να πρωτοφωτογραφήσουμε. Ήμουν κατενθουσιασμένος. Μετά τις τόσες Μαντόνες επιτέλους μια αναπαράσταση ξεχωριστή γεμάτη ηδυπάθεια.

Μετά από αυτό άντε να σου κάνει αίσθηση το «Δωμάτιο των Ανέμων»

Ή το «Δωμάτιο των Αετών»

Ξαναπεράσαμε μια Loggia, αυτή του Δαυίβ με βιβλικές σκηνές από τη ζωή του

Για να τρυπώσουμε εκ νέου στο «Δωμάτιο των γύψινων»

Και στο «Δωμάτιο των Αυτοκρατόρων»

Κι εκεί που λέγαμε ωραία όλα, αλλά σαν το δωμάτιο του Έρωτα και της Ψυχής τίποτα, ξεδιπλώθηκε μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας το «Δωμάτιο των Γιγάντων» που καλεί το θεατή να γίνει μάρτυρας στην τραγική καταστροφή των Γιγάντων, που τιμωρήθηκαν για την προσπάθειά τους να αναρριχηθούν στον Όλυμπο και να κατακτήσουν τον θρόνο του Δία. Το θολωτό δωμάτιο ήταν ζωγραφισμένο σαν ένας ενιαίος πίνακας από την κορφή ως το δάπεδο, κάτι μοναδικό για κατοικία. Επιφωνήματα κι εδώ. Κατά ριπές οι φωτογραφίες. Αμφιβάλω όμως αν μπορούν να μεταφέρουν οπτικά αυτό που αντικρύσαμε δια ζώσης.

Για τις λοιπές αίθουσες απαξιώ να αναφερθώ αν και κάποιες είχαν όμορφους πίνακες.

Πλέοντας σε οίστρο εντυπώσεων, η επίσκεψη στο γειτονικό Museo della Citá, Palazzo San Sebastian μας άφησε σχεδόν αδιάφορους.

Tελευταίο αφήσαμε το Τeatro Bibiena***, ένα μπιζουδάκι του 18ου αιώνα που σχεδιάστηκε από τον Antonio Galli Bibiena. Είναι εξαιρετικά κομψό σε σχήμα ...καμπάνας στη κάτοψή του. Ένα μήνα μετά τα θυρανοίξια, φιλοξένησε ένα 14χρονο μουσικό που έδωσε μια αξέχαστη συναυλία μαζί με τον πατέρα του. Ήταν ο Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ.

Αφού απαθανατίσαμε το γραφικό κανάλι που περνά μέσα από τη πόλη

και μερικούς δρόμους ντυμένους στα γιορτινά,

πήραμε σιγά σιγά, του σκοτωμού, το δρόμο προς τον σιδηροδρομικό σταθμό για να προλάβουμε την προγραμματισμένη αναχώρηση. Ως προνοητικοί είχαμε σημειώσει τα ωράρια επιστροφής προς Padova.


Συνολική εντύπωση:
Η Mantova μάλλον αδικήθηκε από τα έργα που γίνονταν σε κάποια ιστορικά κτήρια στο κέντρο και χάλαγαν τη συνολική εικόνα. Εντούτοις έχει κάποια σημαντικότατα αξιοθέατα όπως το Palazzo Te που θα σας μείνουν αξέχαστα και σαφώς αξίζει μια ημερήσια εκδρομή από τη Verona. Και βέβαια υπό το πρίσμα των ειδικών (κι εγώ δεν είμαι), είναι ένα μοναδικό διατηρητέο υπόδειγμα αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής/τέχνης στην Ιταλία. Gonzaga ήταν αυτοί!

 

[greco]

Ομολογω οτι κι εγω αγνουσα και το Palazzo Te και τη συγκεκριμενη οικογενεια.Εχω μεινει αφωνος.Τι να κανει ενα like μπροστα σ ενα θησαυρο?