Ilias Katsoulis
Member
- Μηνύματα
- 81
- Likes
- 375
Πολύ καιρό σκεφτόμουν ένα ταξίδι στην Απουλία με την μοτοσυκλέτα μου. Είχα βρεθεί παλιά για δύο διανυκτερεύσεις στο Bisceglie και από εκεί είχα επισκεφτεί το εντυπωσιακό κάστρο Castel del Monte, ενώ μία βραδινή έξοδος στο Trani μου είχε αφήσει πολύ καλή εντύπωση. Όταν λοιπόν πέρσι ένας Ιταλός φίλος μου ήρθε με την γυναίκα του στην Ελλάδα, με την μοτοσυκλέτα του, και μου πρότεινε να κάνουμε ένα μικρό γύρο φέτος, δεν το σκέφτηκα και πολύ. Όλα βέβαια κανονίστηκαν στις αρχές του καλοκαιριού (COVID βλέπετε) και ευτυχώς η αρχική ιδέα να πάμε αρχές Ιουλίου δεν ευοδώθηκε. Ευτυχώς γιατί στην Απουλία είχαν χειρότερο καύσωνα από εμάς!
Αφού λοιπόν κλείσαμε τις διαμονές και (εγώ) τα εισιτήρια, η περιπέτεια ξεκίνησε στις 30 Αυγούστου: μετάβαση στην Πάτρα και αναχώρηση για το Μπάρι το απόγευμα. Το κόστος ήταν 150 Ευρώ με την επιστροφή, σαλόνι-κατάστρωμα όμως. Οι καμπίνες είναι ακριβές και με τις ιστορίες που έχουμε τελευταία δεν είναι να κοιμάσαι σε καμπίνα με άλλους, δεν πειράζει, θυμήθηκα και τα νιάτα μου! Κατάφερα και κοιμήθηκα λίγο πάντως, τόσο στο πήγαινε, όσο και στο έλα. Κατά τα άλλα, το πλοίο της Superfast είναι καλό, το προσωπικό ευγενέστατο, τα πράγματα στο μπαρ και το φαγητό πολύ ωραία, αν δεν πουλάγανε και 1 Ευρώ το μπουκαλάκι του νερού (ψύκτες δεν υπάρχουν) θα τους έβαζα άριστα.
Η πόλη που θα συναντιόμασταν με τον Fabio ήταν η Matera (αυτή ανήκει στην Basilicata). Απέχει 65 χιλιόμετρα από το Μπάρι και ο δρόμος είναι καλός. Είναι εντυπωσιακή πόλη, χτισμένη δίπλα σε ένα φαράγγι με πολλές σπηλιές, στην πλευρά κάτω από την παλιά πόλη οι περισσότερες, που κατοικούνταν μέχρι την δεκαετία του ’50 και όπου, φυσικά, οι άνθρωποι ζούσαν σε θλιβερές συνθήκες. H περιοχή, που είναι γνωστή και με το αρχαιότερο όνομά της, Lucania, ήταν η φτωχότερη της Ιταλίας. Η απόλυτη φτώχεια στην οποία ζούσαν εκεί περιγράφεται στο βιβλίο «Ο Χριστός σταμάτησε στο Έμπολι», που έγινε και ταινία. Την δεκαετία του ‘50 ο κόσμος μετακινήθηκε σε σύγχρονες κατοικίες που χτίστηκαν στην άλλη μεριά της πόλης. Το 1993 ανακηρύχθηκε μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς και το 2019 ήταν πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης. Σήμερα, που ο τουρισμός έχει αναπτυχθεί αρκετά, το ιστορικό κέντρο της Matera είναι πολύ όμορφο και γραφικό, τα περισσότερα κτίρια έχουν γίνει ξενοδοχεία, δωμάτια, εστιατόρια, μπαρ και καταστήματα. Με λίγα λόγια αξίζει να έχει κανείς τουλάχιστον μία πλήρη ημέρα στην διάθεσή του. Εμείς κάναμε και έναν οργανωμένο γύρο της πόλης, μπήκαμε σε μία σπηλιά που κάποτε ήταν κατοικία και σήμερα μίνι μουσείο, ο δε ξεναγός μας είπε πολλά ενδιαφέροντα πράγματα, μεταξύ των οποίων και έναν από τους καημούς των κατοίκων, ότι περιμένουν ακόμα τον σιδηρόδρομο που τους υποσχέθηκαν εδώ και πολλά χρόνια. Όσο για την διαμονή, μείναμε σε ένα μεγάλο διαμέρισμα που το μπαλκόνι του είχε την θέα που βλέπετε στην 1η φωτογραφία (124 Ευρώ για 2 βράδια)! Αν θέλετε να την έχετε κι εσείς, βρισκόταν στην οδό Castelnuovo, που είναι γεμάτη με bed&breakfast, όταν επικοινωνήσετε όμως με κάποιο, ρωτήστε αν τα δωμάτιά σας βλέπουν στο φαράγγι, για σιγουριά!
Matera
Μετά από δύο διανυκτερεύσεις ήρθε η ώρα να πάρουμε τον δρόμο για την Απουλία, συγκεκριμένα η επόμενη διαμονή (για 4 βράδια) ήταν στο Locorotondo. Όμορφη, μικρή κωμόπολη, με καλοδιατηρημένο κέντρο και με βαμμένα άσπρα σπίτια, θύμιζε λίγο Κυκλάδες. Η επιλογή ήταν πολύ καλή, μέναμε σε ένα συγκρότημα 800 μ. από το κέντρο της κωμόπολης (πήγαμε και με τα πόδια), που είχε ιδιωτικό χώρο στάθμευσης πράγμα που συνίσταται όταν έχεις μοτοσυκλέτα. Άλλωστε στην Ιταλία τα αυτοκίνητα πληρώνουν παντού για παρκάρισμα, ενώ για τις μοτοσυκλέτες σε μερικές μόνο πόλεις, η στάθμευση είναι δωρεάν. Η επιλογή όμως ήταν καλή κυρίως γιατί το Locorotondo, πέρα από πολύ ωραίο και όχι τόσο τουριστικό, βρίσκεται σε «στρατηγικό» σημείο.
Locorotondo
Το Alberobello, η γνωστότερη κωμόπολη της περιοχής, με τους καλοδιατηρημένους τρούλους, απέχει γύρω στα 10 χιλιόμετρα, εντυπωσιακό αν και κάπως υπερβολικά τουριστικό, ενώ οι τιμές για διαμονή είναι σαφώς υψηλότερες από ότι στο Locorotondo. Η εκδρομή της πρώτης γεμάτης ημέρας αφιερώθηκε στην αρχή σε αυτό. Μετά από μία σύντομη βόλτα στο κέντρο για να χαζέψουμε τους τρούλος, συνεχίσαμε προς την Castellana, με το τεράστιο σπήλαιο (Grotte di Castellana). Αν αποφασίσετε να πάτε, μπορείτε να διαλέξετε ανάμεσα στην μικρή διαδρομή (μία ώρα) και την μεγάλη (δυο). Εμείς πήγαμε στην μεγάλη και σας διαβεβαιώνω πως δεν ήταν καθόλου βαρετή!
Alberobello
Grotte di Castellana
Την δεύτερη ημέρα κάναμε εκδρομή στο μικρό Cisternino (πολύ ωραίο), μετά στο εξαιρετικό Ostuni (μην το χάσετε, αν βρεθείτε από εκεί) και μετά στο Polignano a Mare, γνωστό καλοκαιρινό θέρετρο, με ωραία αρχιτεκτονική και σε εντυπωσιακή τοποθεσία, με πολύ κόσμο (αν και Σεπτέμβριος) και μία στενή παραλία που γινόταν το έλα να δεις, από ότι μάθαμε οι κοντινότερες παραλίες είναι λίγα χιλιόμετρα έξω. Μια και μιλάμε για θάλασσα, είδα σε ένα χάρτη πως μεγάλο μέρος της ακτής της Απουλίας είναι βραχώδες οπότε σε συνδυασμό με τον πληθυσμό της Ιταλίας καθώς και το ότι είναι δημοφιλής και στους ξένους, θα πρέπει να επικρατεί αρκετός συνωστισμός στις παραλίες, ειδικά τον Αύγουστο.
Cisternino
Ostuni
Polignano a Mare
Ίσως η πιο ευχάριστη έκπληξη ήταν η Martina Franca. Αυτή βρίσκεται κυριολεκτικά δίπλα στο Locorotondo, 6-7 χιλιόμετρα, είναι κάπως μεγαλύτερη πόλη και μπορώ να πω ότι μου άρεσε περισσότερο από όλα τα μέρη που είδα σε εκείνη την περιοχή! Το ιστορικό της κέντρο και η βασιλική του San Martino αξίζουν πραγματικά! Απαραίτητη, κατά την γνώμη μου, μία επίσκεψη αρκετής ώρας, θα έλεγα μάλιστα πως είναι μία άλλη καλή ιδέα για διαμονή στην περιοχή. Λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα βρίσκεται ακόμη μία συμπαθητική κωμόπολη το Ceglie Massapica.
Martina Franca
Ceglie Massapica
Μετά από 4 διανυκτερεύσεις, ήρθε η ώρα να μετακινηθούμε στην Grecia salentina,την Ελλάδα του Salento! Σημείο διαμονής και εξορμήσεων η Calimera, η μεγαλύτερη κωμόπολη της Ελληνόφωνης αυτής περιοχής. Φτάσαμε και τακτοποιηθήκαμε στα δωμάτιά μας, σε ένα καταπληκτικό παλιό αρχοντικό που ανήκει σε μία οικογένεια Ελληνικής καταγωγής. Ο γιός που μας υποδέχτηκε, σε ερώτησή μου αν μιλάει griko, μου απάντησε ότι μίλαγε ο παππούς του αλλά αυτός ξέρει μόνο λίγες λέξεις. Στην συνέχεια αναχωρήσαμε για το Ότραντο, ακόμα μία μικρή έκπληξη! Το ιστορικό κέντρο, με το λιμάνι όπου δεσπόζει το επιβλητικό Αραγωνέζικο κάστρο είναι πραγματικά γραφικό!
Otranto
Την επόμενη ημέρα επισκεφτήκαμε την Gallipoli, στην πλευρά του κόλπου του Taranto, το ιστορικό της κέντρο βρίσκεται σε ένα νησάκι, πολύ όμορφο, όπως και σε όλες τις πόλεις που επισκεφτήκαμε. Στην είσοδό του κέντρου υπάρχει επίσης κάστρο ενώ η «περατζάδα» γύρω γύρω στο νησί είναι πολύ ευχάριστη, στην δυτική πλευρά της δε υπάρχει και παραλία! Επισκέφτηκα και ένα παλιό υπόγειο ελαιοτριβείο, ενδιαφέρον! Είχαμε και την ατυχία να αρχίσει βροχή, αρκετά έντονη, πράγμα που μας ανάγκασε να καθίσουμε για καμιά ώρα σε ένα καφέ, με την ελπίδα να σταματήσει σύντομα. Όχι πως δεν είχαμε εξοπλισμό, αλλά δεν είναι και το πιο ευχάριστο πράγμα να οδηγείς στην βροχή, η Calimera απέχει και 50 χλμ. περίπου. Τέλος πάντων, όταν επιτέλους σταμάτησε η βροχή, ξεκινήσαμε και ευτυχώς δεν μας βρήκε καθόλου στον δρόμο της επιστροφής.
Gallipoli
Η υπόλοιπη ημέρα πέρασε με μία μικρή βόλτα στην βάση μας. Περνώντας έξω από ένα σχολείο είδα μία συγκινητική σειρά επιγραφών, με το κείμενο: “ Na xunnisi (ξυπνήσει) ce na zisi e glòsa-ma, psichì tis Calimera!”. Αυτή η φράση συνοψίζει την μάλλον μελαγχολική πραγματικότητα της Ελληνο – Ιταλικής αυτής διαλέκτου. Πλέον την μιλάνε οι πιο μεγάλοι, παρόλο που υπάρχουν μεμονωμένοι νεότεροι, αλλά και πολιτιστικοί σύλλογοι που επιμένουν. Το θέμα είναι μάλλον δύσκολο, όπως μας είπε και ο συμπαθέστατος κύριος Vito, ο ξεναγός του μικροσκοπικού Casa museo della civiltà e della cultura grika, στην οδό Constantini 52, πολύ κοντά στην κεντρική πλατεία του Ήλιου (piazza del Sole, εκεί βρισκόταν και το σπίτι όπου μέναμε). Το μικρό μουσείο είναι ενδιαφέρον και φυσικά πρέπει να πάτε αν βρεθείτε από εκεί, ενώ ενδιαφέρουσα είναι και η ξενάγηση του κύριου Vito, ο οποίος παρεμπιπτόντως είναι τυφλός! Μαζί του είχα την ευκαιρία να μιλήσω (τρόπος του λέγειν) για πρώτη φορά στα Ελληνικά. Η συζήτησή μας ήταν κυρίως στα Ιταλικά γιατί εγώ τον καταλάβαινα ελάχιστα, αλλά και αυτός δεν καταλάβαινε πολύ καλά τα νέα Ελληνικά. Μεταξύ άλλων μας είπε ότι παλιά, όταν τα παιδιά πήγαιναν σχολείο, μάθαιναν τα Ιταλικά σχεδόν σαν ξένη γλώσσα. Τα griko είναι μία μίξη Ελληνικών, Ιταλικών και της τοπικής Ιταλικής διαλέκτου, δυσνόητη για εμάς, ακόμα και αν την δούμε σε γραπτό κείμενο. Υπάρχουν και αρκετά βιβλία στο μουσείο, εγώ αγόρασα δύο, το ένα με ποιήματα και τραγούδια (με την Ιταλική μετάφραση, στα Ελληνικά δεν υπήρχε). Θα επανέλθω όμως……
Calimera
Η επόμενη ημέρα ήταν αφιερωμένη στο Lecce. Πήγαμε και σε μία μεγάλη πόλη (περίπου 100.000 κάτοικοι) λοιπόν, για την οποία τα καλά λόγια που είχα ακούσει και διαβάσει είναι λίγα! Το Lecce είναι πραγματικά όμορφο και δεν είναι καθόλου τυχαίο που το λένε Φλωρεντία του νότου, εγώ είχα ακούσει να το αποκαλούν capitale del barocco! Το ιστορικό του κέντρο είναι γεμάτο εντυπωσιακά κτίρια και πολλούς μικρούς και γραφικούς δρόμους. Ο Καθεδρικός της Ανάληψης της Παρθένου (βγάλτε εισιτήριο που ισχύει και για άλλες 3 εκκλησίες, την καταπληκτική Basilica di Santa Croce, την Santa Chiara και την San Matteo), το Ρωμαϊκό αμφιθέατρο στην πλατεία San Oronzo, η Porta Napoli είναι εξαιρετικά! Φυσικά είναι και καλή για «βάση», από όπου μπορείτε άνετα να επισκεφτείτε όλη την γύρω περιοχή και να έχετε το βράδυ όλες τις επιλογές που προσφέρει ένα μεγάλο αστικό κέντρο.
Lecce
Την τελευταία ημέρα (κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή) αποφασίσαμε το πρωί να πάμε στον Τάραντα (Taranto). Η απόσταση δεν είναι μικρή, 131 χλμ. αισίως, άξιζε όμως τον κόπο, αν και δεν είχαμε χρόνο για να δούμε όλα τα αξιοθέατα. Το Taranto είναι σημαντικό λιμάνι και βάση του πολεμικού ναυτικού, το ιστορικό κέντρο της πόλης βρίσκεται σε ένα νησάκι που «φράζει» τον κόλπο και επικοινωνεί με την ξηρά με δύο γέφυρες, η μία περιστρεφόμενη (Ponte Girevole) για να περνάνε τα πλοία, και φυσικά είναι γραφικό, κάπως πιο παραμελημένο πάντως από των άλλων πόλεων. Επισκεφτήκαμε το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, ίσως το σημαντικότερο της Magna Grecia. Σίγουρα οι λίγες ώρες που είχαμε στην διάθεσή μας δεν έφταναν, καλά να είμαστε να ξαναβρεθούμε κάποτε!
Taranto
Επιστροφή στην Calimera και ηρεμία, εν όψει της αναχώρησης της επόμενης ημέρας. Το βράδυ φάγαμε και στο χάμπουργκερ – πιτσαρία της κεντρικής πλατείας (ωραία η πίτσα!), όπου είχα την έμπνευση να ρωτήσω την κοπέλα που μας σέρβιρε αν μιλάει griko. Φυσικά η απάντηση ήταν αρνητική, αλλά ο μάγειρας του μαγαζιού μιλούσε λίγο. Την παρακάλεσα να του πει πως είναι ένας Έλληνας έξω και του στέλνει χαιρετίσματα, πλάκα να γίνεται. Μετά από καμιά ώρα όμως, θα χαλάρωσε και αυτός από την δουλειά, ήλθε με την κοπέλα και κάθισε μαζί μας, δεν ήταν μεγάλος, ούτε 40 χρονών. Μιλήσαμε λιγάκι, όπως πάντα με χρήση των Ιταλικών, μου είπε και ένα περιπαικτικό τραγουδάκι στα griko που θυμόταν από τα παιδικά του χρόνια και γελάσαμε πολύ, η συζήτηση συνεχίστηκε στα Ιταλικά, μας είπε και αυτός ότι παλιά μιλούσαν την γλώσσα στα σπίτια, οι νέες γενιές όμως δεν την μαθαίνουν, σημαντικό ρόλο έχει παίξει και η μετανάστευση, προς την Βόρεια Ιταλία ή το εξωτερικό, κάποιες δεκαετίες πριν. Η αλήθεια είναι ότι η Calimera είναι μία συμπαθητική κωμόπολη, κάποια σπίτια όμως είναι εγκαταλελειμμένα.
Η τελευταία φορά που αντάλλαξα μερικές Ελληνικές λέξεις ήταν την επόμενη ημέρα, όταν πήγα σε ένα χασάπικο - αλλαντοπωλείο , στην πλατεία κι αυτό, όπου είχα δει μια επιγραφή ότι μιλάνε griko και η υπάλληλος μου είπε ότι ο ιδιοκτήτης ήταν θιασώτης της διατήρησης της γλώσσας, αλλά θα τον έβρισκα μόνο πρωινά. Ήθελα να αγοράσω μερικά αλλαντικά για το σπίτι, οπότε πήρα λίγα, με σκοπό να ξανάρθω. Αγόρασα μερικά ακόμα (έφτασαν μια χαρά στην Ελλάδα), κουβεντιάσαμε λίγο, μου έκανε και ένα δωράκι και αποχαιρετιστήκαμε … kalì sorta, σαν να λέμε καλή τύχη. Ένας τελευταίος καφές στο σπίτι λοιπόν και αναχώρηση για το Bari. Είχα πολλή άνεση (ο Fabio είχε φύγει ξημερώματα γιατί πήγαινε στο Μιλάνο), το πλοίο έφευγε στις 7.30 και η απόσταση, λιγότερη από 200 χλμ. αυτοκινητόδρομου. Δύο μικρές στάσεις, δύο ακόμα στο Bari (που μου φάνηκε συμπαθητική πόλη), μία για φαγητό, άλλη μία για καφέ και ένα ποτήρι κρασί, μετά στο λιμάνι για επιβίβαση και αναχώρηση για την Ελλάδα. Η περιπέτεια είχε ουσιαστικά τελειώσει!
Calimera
Τελειώνοντας να πω και κάποιες γενικές πληροφορίες. Σε ότι αφορά τον …… ανεφοδιασμό, δεν νομίζω ότι χρειάζονται πολλά λόγια. Σχεδόν παντού τρως καλά και σε τιμές Ελλάδας, πάνω κάτω. Στο Locorotondo ένα βράδυ φάγαμε και την θρυλική bistecca (μπριζόλα) alla fiorentina, όχι σε κανένα σικ εστιατόριο, αλλά σε ένα χασάπικο – ταβέρνα, διάλεγες τι και όσο ήθελες από την βιτρίνα, το έκοβε και στο έψηνε. Ήταν απλά καταπληκτική, αυτή όμως κόστιζε λιγάκι παραπάνω. Κατά τα άλλα, το λέω πάντα, Ιταλική κουζίνα δεν είναι μόνο ζυμαρικά και πίτσα, έχουν εξαιρετικά ορεκτικά και κυρίως πιάτα με κρέας ή θαλασσινά. Φυσικά προτιμήστε τις τοπικές σπεσιαλιτέ (η καρμπονάρα είναι πιάτο της κεντρικής - βόρειας Ιταλίας). Στην Gallipoli καθίσαμε στα τραπέζια ενός από τους πάγκους της ψαραγοράς: και εδώ διαλέγεις ότι και όσο θέλεις από τα θαλασσινά, σου τα τηγανίζουν, τα συνοδεύεις με ένα καλό λευκό κρασί….. θαυμάσιο! Φυσικά τα κρασιά της Puglia είναι διάσημα , τα Primitivo (κυρίως τα λευκά) και τα Negroamaro είναι πασίγνωστα και το αξίζουν! Για τους λάτρεις της μπύρας, υπάρχουν πολύ καλές τοπικές, προτιμήστε τις από τις γνωστές που βρίσκουμε και στα σούπερ μάρκετ της Ελλάδας, καμία σχέση! Αν σας αρέσουν τα γλυκόπικρα λικέρ, υπάρχει τεράστια ποικιλία! Εγώ ενθουσιάστηκα με το Amaro Lucano και το Vecchio Amaro del Capo (αυτό είναι από την Καλαβρία), που με χαρά μου έμαθα ότι τα βρίσκεις και στην Ελλάδα, αλλά και τα άλλα που δοκίμασα ήταν εξαιρετικά! Φυσικά υπάρχουν και πάμπολλες ποικιλίες grappa, επειδή δεν ενθουσιάζομαι δεν μπορώ να έχω γνώμη. Όσο για τον/ τα καφέ, ούτε εδώ χρειάζονται πολλά λόγια. Απλά να πω ότι ένας cappuccino στο Locorotondo και στην Calimera (στα απλά καφέ) στοιχίζει 1,2 Ευρώ, το κρουασάν (cornetto) ένα. Να συμπληρώσω ότι παντού έφερναν μαζί ένα μικρό πλαστικό ποτηράκι με νερό. Το αναφέρω γιατί στην Ιταλία πίνουν πάντα εμφιαλωμένο, που φυσικά το πληρώνεις, αλλά δύο γουλίτσες - προσφορά του καταστήματος ήταν standard! Αφού μιλάμε για νερό, αν δεν σας αρέσει αυτό με τις μπουρμπουλήθρες (μπλιάχ!) να ζητάτε acqua naturale, μην γίνει και κανένα λάθος, αν και οι αλήστου (κυριολεκτικά) μνήμης εποχές που απλά δεν έβρισκες κανονικό νερό στην Ιταλία έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί! Ευτυχώς!
Η Απουλία δεν είναι τόσο μεγάλη, αλλά αν θέλει να δει κανείς αρκετά πράγματα, καλό είναι να έχει μεταφορικό μέσο, άλλωστε είναι ευκολότερο να πάει κανείς από την Ελλάδα με τα πλοία, παρά με αεροπλάνο (υπάρχει βέβαια και η λύση της ενοικίασης αυτοκινήτου εκεί). Οι αποστάσεις είναι μικρές και νότια από το Bari οι αυτοκινητόδρομοι δεν έχουν διόδια. Λάβετε υπόψη βέβαια ότι στις πόλεις δεν υπάρχει ελεύθερο παρκάρισμα, γι’ αυτό βρείτε κατάλυμα με δωρεάν χώρο, αν γίνεται, οπουδήποτε πάτε όμως πρέπει να πληρώσετε (δεν ξέρω τι γίνεται αν πάρετε κλήση, πάντως ο έλεγχος είναι μάλλον αυστηρός). Όσο για τις μοτοσυκλέτες, έχουν ειδικά τμήματα και απαγορεύεται να παρκάρουν σε θέση αυτοκινήτων, δεν συζητάμε δε για πάνω στα πεζοδρόμια, δεν υπάρχει! Μόνο στην Matera μας είπαν να τις βάλουμε στο πεζοδρόμιο ….κλήση δεν πήραμε, αλλά δεν ήταν στο κέντρο.
Λίγα λόγια, όπως πάντα, για τους κατοίκους. Όπως είχα γράψει και για την Σικελία πριν 3 χρόνια, οι νότιοι Ιταλοί είναι ευγενικοί, ανοιχτόκαρδοι και εξυπηρετικοί. Αξίζει να αναφέρω ένα περιστατικό. Στην επιστροφή από το Taranto έκανα ένα πέρασμα από το Lecce μόνος μου, για μία βόλτα, θυμόμουν βέβαια στο περίπου πώς να γυρίσω στην Calimera, αλλά βάζω το google maps για σιγουριά …τζίφος! Πηγαίνω σε ένα περιπολικό που ήταν σταματημένο παραδίπλα να ρωτήσω, η κοπέλα άρχισε να μου εξηγεί, έρχεται και ο άντρας και προσφέρθηκε να με συνοδεύσουν μέχρι την έξοδο της πόλης! Τους λέω ότι δεν είναι ανάγκη …..” Ma no, signore, nessun problema!”. Πάω λοιπόν με συνοδεία (κυριλίκια) για καμιά οκτακοσαριά μέτρα, ανάβουν τα φλας, κάνουν δεξιά και ο άνθρωπος κατέβηκε να μου πει ότι τους κάλεσαν να πάνε κάπου, μου εξήγησε πάλι πώς να βγω από την πόλη και μου ζήτησε συγγνώμη!!!!! Σχετικά με την ασφάλεια τέλος, αφού υπάρχει και κακή φήμη, σε όσα μέρη επισκέφτηκα δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα, ήταν και μικρά τα περισσότερα. Σε συζητήσεις μας είπαν (το γράφω με κάθε επιφύλαξη λοιπόν) ότι στο Bari και κυρίως την Foggia κλέβουν αρκετά.
Συνοψίζοντας, η νότια Ιταλία είναι κοντά και πας εύκολα από την Ελλάδα, παρόλα αυτά μάλλον άγνωστη, με εξαίρεση το Alberobello και τα Ελληνόφωνα χωριά. Αξίζει όμως πραγματικά! Ωραίες πόλεις και χωριά, πολλή ιστορία, ευγενικοί άνθρωποι και, αφού οι εποχές είναι δύσκολες, όχι ιδιαίτερα ακριβή. Για εμάς τους Έλληνες, τέλος, έχει και κάποια ομοιότητα με την Ελλάδα στο κλίμα, την νοοτροπία, την γοητεία, αν προτιμάτε. Μην ξεχνάμε άλλωστε …… una faccia, una razza!
Αφού λοιπόν κλείσαμε τις διαμονές και (εγώ) τα εισιτήρια, η περιπέτεια ξεκίνησε στις 30 Αυγούστου: μετάβαση στην Πάτρα και αναχώρηση για το Μπάρι το απόγευμα. Το κόστος ήταν 150 Ευρώ με την επιστροφή, σαλόνι-κατάστρωμα όμως. Οι καμπίνες είναι ακριβές και με τις ιστορίες που έχουμε τελευταία δεν είναι να κοιμάσαι σε καμπίνα με άλλους, δεν πειράζει, θυμήθηκα και τα νιάτα μου! Κατάφερα και κοιμήθηκα λίγο πάντως, τόσο στο πήγαινε, όσο και στο έλα. Κατά τα άλλα, το πλοίο της Superfast είναι καλό, το προσωπικό ευγενέστατο, τα πράγματα στο μπαρ και το φαγητό πολύ ωραία, αν δεν πουλάγανε και 1 Ευρώ το μπουκαλάκι του νερού (ψύκτες δεν υπάρχουν) θα τους έβαζα άριστα.
Η πόλη που θα συναντιόμασταν με τον Fabio ήταν η Matera (αυτή ανήκει στην Basilicata). Απέχει 65 χιλιόμετρα από το Μπάρι και ο δρόμος είναι καλός. Είναι εντυπωσιακή πόλη, χτισμένη δίπλα σε ένα φαράγγι με πολλές σπηλιές, στην πλευρά κάτω από την παλιά πόλη οι περισσότερες, που κατοικούνταν μέχρι την δεκαετία του ’50 και όπου, φυσικά, οι άνθρωποι ζούσαν σε θλιβερές συνθήκες. H περιοχή, που είναι γνωστή και με το αρχαιότερο όνομά της, Lucania, ήταν η φτωχότερη της Ιταλίας. Η απόλυτη φτώχεια στην οποία ζούσαν εκεί περιγράφεται στο βιβλίο «Ο Χριστός σταμάτησε στο Έμπολι», που έγινε και ταινία. Την δεκαετία του ‘50 ο κόσμος μετακινήθηκε σε σύγχρονες κατοικίες που χτίστηκαν στην άλλη μεριά της πόλης. Το 1993 ανακηρύχθηκε μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς και το 2019 ήταν πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης. Σήμερα, που ο τουρισμός έχει αναπτυχθεί αρκετά, το ιστορικό κέντρο της Matera είναι πολύ όμορφο και γραφικό, τα περισσότερα κτίρια έχουν γίνει ξενοδοχεία, δωμάτια, εστιατόρια, μπαρ και καταστήματα. Με λίγα λόγια αξίζει να έχει κανείς τουλάχιστον μία πλήρη ημέρα στην διάθεσή του. Εμείς κάναμε και έναν οργανωμένο γύρο της πόλης, μπήκαμε σε μία σπηλιά που κάποτε ήταν κατοικία και σήμερα μίνι μουσείο, ο δε ξεναγός μας είπε πολλά ενδιαφέροντα πράγματα, μεταξύ των οποίων και έναν από τους καημούς των κατοίκων, ότι περιμένουν ακόμα τον σιδηρόδρομο που τους υποσχέθηκαν εδώ και πολλά χρόνια. Όσο για την διαμονή, μείναμε σε ένα μεγάλο διαμέρισμα που το μπαλκόνι του είχε την θέα που βλέπετε στην 1η φωτογραφία (124 Ευρώ για 2 βράδια)! Αν θέλετε να την έχετε κι εσείς, βρισκόταν στην οδό Castelnuovo, που είναι γεμάτη με bed&breakfast, όταν επικοινωνήσετε όμως με κάποιο, ρωτήστε αν τα δωμάτιά σας βλέπουν στο φαράγγι, για σιγουριά!
MateraΜετά από δύο διανυκτερεύσεις ήρθε η ώρα να πάρουμε τον δρόμο για την Απουλία, συγκεκριμένα η επόμενη διαμονή (για 4 βράδια) ήταν στο Locorotondo. Όμορφη, μικρή κωμόπολη, με καλοδιατηρημένο κέντρο και με βαμμένα άσπρα σπίτια, θύμιζε λίγο Κυκλάδες. Η επιλογή ήταν πολύ καλή, μέναμε σε ένα συγκρότημα 800 μ. από το κέντρο της κωμόπολης (πήγαμε και με τα πόδια), που είχε ιδιωτικό χώρο στάθμευσης πράγμα που συνίσταται όταν έχεις μοτοσυκλέτα. Άλλωστε στην Ιταλία τα αυτοκίνητα πληρώνουν παντού για παρκάρισμα, ενώ για τις μοτοσυκλέτες σε μερικές μόνο πόλεις, η στάθμευση είναι δωρεάν. Η επιλογή όμως ήταν καλή κυρίως γιατί το Locorotondo, πέρα από πολύ ωραίο και όχι τόσο τουριστικό, βρίσκεται σε «στρατηγικό» σημείο.
LocorotondoΤο Alberobello, η γνωστότερη κωμόπολη της περιοχής, με τους καλοδιατηρημένους τρούλους, απέχει γύρω στα 10 χιλιόμετρα, εντυπωσιακό αν και κάπως υπερβολικά τουριστικό, ενώ οι τιμές για διαμονή είναι σαφώς υψηλότερες από ότι στο Locorotondo. Η εκδρομή της πρώτης γεμάτης ημέρας αφιερώθηκε στην αρχή σε αυτό. Μετά από μία σύντομη βόλτα στο κέντρο για να χαζέψουμε τους τρούλος, συνεχίσαμε προς την Castellana, με το τεράστιο σπήλαιο (Grotte di Castellana). Αν αποφασίσετε να πάτε, μπορείτε να διαλέξετε ανάμεσα στην μικρή διαδρομή (μία ώρα) και την μεγάλη (δυο). Εμείς πήγαμε στην μεγάλη και σας διαβεβαιώνω πως δεν ήταν καθόλου βαρετή!
Alberobello
Grotte di CastellanaΤην δεύτερη ημέρα κάναμε εκδρομή στο μικρό Cisternino (πολύ ωραίο), μετά στο εξαιρετικό Ostuni (μην το χάσετε, αν βρεθείτε από εκεί) και μετά στο Polignano a Mare, γνωστό καλοκαιρινό θέρετρο, με ωραία αρχιτεκτονική και σε εντυπωσιακή τοποθεσία, με πολύ κόσμο (αν και Σεπτέμβριος) και μία στενή παραλία που γινόταν το έλα να δεις, από ότι μάθαμε οι κοντινότερες παραλίες είναι λίγα χιλιόμετρα έξω. Μια και μιλάμε για θάλασσα, είδα σε ένα χάρτη πως μεγάλο μέρος της ακτής της Απουλίας είναι βραχώδες οπότε σε συνδυασμό με τον πληθυσμό της Ιταλίας καθώς και το ότι είναι δημοφιλής και στους ξένους, θα πρέπει να επικρατεί αρκετός συνωστισμός στις παραλίες, ειδικά τον Αύγουστο.
Cisternino
Ostuni
Polignano a MareΊσως η πιο ευχάριστη έκπληξη ήταν η Martina Franca. Αυτή βρίσκεται κυριολεκτικά δίπλα στο Locorotondo, 6-7 χιλιόμετρα, είναι κάπως μεγαλύτερη πόλη και μπορώ να πω ότι μου άρεσε περισσότερο από όλα τα μέρη που είδα σε εκείνη την περιοχή! Το ιστορικό της κέντρο και η βασιλική του San Martino αξίζουν πραγματικά! Απαραίτητη, κατά την γνώμη μου, μία επίσκεψη αρκετής ώρας, θα έλεγα μάλιστα πως είναι μία άλλη καλή ιδέα για διαμονή στην περιοχή. Λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα βρίσκεται ακόμη μία συμπαθητική κωμόπολη το Ceglie Massapica.
Martina Franca
Ceglie Massapica
Μετά από 4 διανυκτερεύσεις, ήρθε η ώρα να μετακινηθούμε στην Grecia salentina,την Ελλάδα του Salento! Σημείο διαμονής και εξορμήσεων η Calimera, η μεγαλύτερη κωμόπολη της Ελληνόφωνης αυτής περιοχής. Φτάσαμε και τακτοποιηθήκαμε στα δωμάτιά μας, σε ένα καταπληκτικό παλιό αρχοντικό που ανήκει σε μία οικογένεια Ελληνικής καταγωγής. Ο γιός που μας υποδέχτηκε, σε ερώτησή μου αν μιλάει griko, μου απάντησε ότι μίλαγε ο παππούς του αλλά αυτός ξέρει μόνο λίγες λέξεις. Στην συνέχεια αναχωρήσαμε για το Ότραντο, ακόμα μία μικρή έκπληξη! Το ιστορικό κέντρο, με το λιμάνι όπου δεσπόζει το επιβλητικό Αραγωνέζικο κάστρο είναι πραγματικά γραφικό!
OtrantoΤην επόμενη ημέρα επισκεφτήκαμε την Gallipoli, στην πλευρά του κόλπου του Taranto, το ιστορικό της κέντρο βρίσκεται σε ένα νησάκι, πολύ όμορφο, όπως και σε όλες τις πόλεις που επισκεφτήκαμε. Στην είσοδό του κέντρου υπάρχει επίσης κάστρο ενώ η «περατζάδα» γύρω γύρω στο νησί είναι πολύ ευχάριστη, στην δυτική πλευρά της δε υπάρχει και παραλία! Επισκέφτηκα και ένα παλιό υπόγειο ελαιοτριβείο, ενδιαφέρον! Είχαμε και την ατυχία να αρχίσει βροχή, αρκετά έντονη, πράγμα που μας ανάγκασε να καθίσουμε για καμιά ώρα σε ένα καφέ, με την ελπίδα να σταματήσει σύντομα. Όχι πως δεν είχαμε εξοπλισμό, αλλά δεν είναι και το πιο ευχάριστο πράγμα να οδηγείς στην βροχή, η Calimera απέχει και 50 χλμ. περίπου. Τέλος πάντων, όταν επιτέλους σταμάτησε η βροχή, ξεκινήσαμε και ευτυχώς δεν μας βρήκε καθόλου στον δρόμο της επιστροφής.
Gallipoli
Η υπόλοιπη ημέρα πέρασε με μία μικρή βόλτα στην βάση μας. Περνώντας έξω από ένα σχολείο είδα μία συγκινητική σειρά επιγραφών, με το κείμενο: “ Na xunnisi (ξυπνήσει) ce na zisi e glòsa-ma, psichì tis Calimera!”. Αυτή η φράση συνοψίζει την μάλλον μελαγχολική πραγματικότητα της Ελληνο – Ιταλικής αυτής διαλέκτου. Πλέον την μιλάνε οι πιο μεγάλοι, παρόλο που υπάρχουν μεμονωμένοι νεότεροι, αλλά και πολιτιστικοί σύλλογοι που επιμένουν. Το θέμα είναι μάλλον δύσκολο, όπως μας είπε και ο συμπαθέστατος κύριος Vito, ο ξεναγός του μικροσκοπικού Casa museo della civiltà e della cultura grika, στην οδό Constantini 52, πολύ κοντά στην κεντρική πλατεία του Ήλιου (piazza del Sole, εκεί βρισκόταν και το σπίτι όπου μέναμε). Το μικρό μουσείο είναι ενδιαφέρον και φυσικά πρέπει να πάτε αν βρεθείτε από εκεί, ενώ ενδιαφέρουσα είναι και η ξενάγηση του κύριου Vito, ο οποίος παρεμπιπτόντως είναι τυφλός! Μαζί του είχα την ευκαιρία να μιλήσω (τρόπος του λέγειν) για πρώτη φορά στα Ελληνικά. Η συζήτησή μας ήταν κυρίως στα Ιταλικά γιατί εγώ τον καταλάβαινα ελάχιστα, αλλά και αυτός δεν καταλάβαινε πολύ καλά τα νέα Ελληνικά. Μεταξύ άλλων μας είπε ότι παλιά, όταν τα παιδιά πήγαιναν σχολείο, μάθαιναν τα Ιταλικά σχεδόν σαν ξένη γλώσσα. Τα griko είναι μία μίξη Ελληνικών, Ιταλικών και της τοπικής Ιταλικής διαλέκτου, δυσνόητη για εμάς, ακόμα και αν την δούμε σε γραπτό κείμενο. Υπάρχουν και αρκετά βιβλία στο μουσείο, εγώ αγόρασα δύο, το ένα με ποιήματα και τραγούδια (με την Ιταλική μετάφραση, στα Ελληνικά δεν υπήρχε). Θα επανέλθω όμως……
CalimeraΗ επόμενη ημέρα ήταν αφιερωμένη στο Lecce. Πήγαμε και σε μία μεγάλη πόλη (περίπου 100.000 κάτοικοι) λοιπόν, για την οποία τα καλά λόγια που είχα ακούσει και διαβάσει είναι λίγα! Το Lecce είναι πραγματικά όμορφο και δεν είναι καθόλου τυχαίο που το λένε Φλωρεντία του νότου, εγώ είχα ακούσει να το αποκαλούν capitale del barocco! Το ιστορικό του κέντρο είναι γεμάτο εντυπωσιακά κτίρια και πολλούς μικρούς και γραφικούς δρόμους. Ο Καθεδρικός της Ανάληψης της Παρθένου (βγάλτε εισιτήριο που ισχύει και για άλλες 3 εκκλησίες, την καταπληκτική Basilica di Santa Croce, την Santa Chiara και την San Matteo), το Ρωμαϊκό αμφιθέατρο στην πλατεία San Oronzo, η Porta Napoli είναι εξαιρετικά! Φυσικά είναι και καλή για «βάση», από όπου μπορείτε άνετα να επισκεφτείτε όλη την γύρω περιοχή και να έχετε το βράδυ όλες τις επιλογές που προσφέρει ένα μεγάλο αστικό κέντρο.
LecceΤην τελευταία ημέρα (κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή) αποφασίσαμε το πρωί να πάμε στον Τάραντα (Taranto). Η απόσταση δεν είναι μικρή, 131 χλμ. αισίως, άξιζε όμως τον κόπο, αν και δεν είχαμε χρόνο για να δούμε όλα τα αξιοθέατα. Το Taranto είναι σημαντικό λιμάνι και βάση του πολεμικού ναυτικού, το ιστορικό κέντρο της πόλης βρίσκεται σε ένα νησάκι που «φράζει» τον κόλπο και επικοινωνεί με την ξηρά με δύο γέφυρες, η μία περιστρεφόμενη (Ponte Girevole) για να περνάνε τα πλοία, και φυσικά είναι γραφικό, κάπως πιο παραμελημένο πάντως από των άλλων πόλεων. Επισκεφτήκαμε το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, ίσως το σημαντικότερο της Magna Grecia. Σίγουρα οι λίγες ώρες που είχαμε στην διάθεσή μας δεν έφταναν, καλά να είμαστε να ξαναβρεθούμε κάποτε!
TarantoΕπιστροφή στην Calimera και ηρεμία, εν όψει της αναχώρησης της επόμενης ημέρας. Το βράδυ φάγαμε και στο χάμπουργκερ – πιτσαρία της κεντρικής πλατείας (ωραία η πίτσα!), όπου είχα την έμπνευση να ρωτήσω την κοπέλα που μας σέρβιρε αν μιλάει griko. Φυσικά η απάντηση ήταν αρνητική, αλλά ο μάγειρας του μαγαζιού μιλούσε λίγο. Την παρακάλεσα να του πει πως είναι ένας Έλληνας έξω και του στέλνει χαιρετίσματα, πλάκα να γίνεται. Μετά από καμιά ώρα όμως, θα χαλάρωσε και αυτός από την δουλειά, ήλθε με την κοπέλα και κάθισε μαζί μας, δεν ήταν μεγάλος, ούτε 40 χρονών. Μιλήσαμε λιγάκι, όπως πάντα με χρήση των Ιταλικών, μου είπε και ένα περιπαικτικό τραγουδάκι στα griko που θυμόταν από τα παιδικά του χρόνια και γελάσαμε πολύ, η συζήτηση συνεχίστηκε στα Ιταλικά, μας είπε και αυτός ότι παλιά μιλούσαν την γλώσσα στα σπίτια, οι νέες γενιές όμως δεν την μαθαίνουν, σημαντικό ρόλο έχει παίξει και η μετανάστευση, προς την Βόρεια Ιταλία ή το εξωτερικό, κάποιες δεκαετίες πριν. Η αλήθεια είναι ότι η Calimera είναι μία συμπαθητική κωμόπολη, κάποια σπίτια όμως είναι εγκαταλελειμμένα.
Η τελευταία φορά που αντάλλαξα μερικές Ελληνικές λέξεις ήταν την επόμενη ημέρα, όταν πήγα σε ένα χασάπικο - αλλαντοπωλείο , στην πλατεία κι αυτό, όπου είχα δει μια επιγραφή ότι μιλάνε griko και η υπάλληλος μου είπε ότι ο ιδιοκτήτης ήταν θιασώτης της διατήρησης της γλώσσας, αλλά θα τον έβρισκα μόνο πρωινά. Ήθελα να αγοράσω μερικά αλλαντικά για το σπίτι, οπότε πήρα λίγα, με σκοπό να ξανάρθω. Αγόρασα μερικά ακόμα (έφτασαν μια χαρά στην Ελλάδα), κουβεντιάσαμε λίγο, μου έκανε και ένα δωράκι και αποχαιρετιστήκαμε … kalì sorta, σαν να λέμε καλή τύχη. Ένας τελευταίος καφές στο σπίτι λοιπόν και αναχώρηση για το Bari. Είχα πολλή άνεση (ο Fabio είχε φύγει ξημερώματα γιατί πήγαινε στο Μιλάνο), το πλοίο έφευγε στις 7.30 και η απόσταση, λιγότερη από 200 χλμ. αυτοκινητόδρομου. Δύο μικρές στάσεις, δύο ακόμα στο Bari (που μου φάνηκε συμπαθητική πόλη), μία για φαγητό, άλλη μία για καφέ και ένα ποτήρι κρασί, μετά στο λιμάνι για επιβίβαση και αναχώρηση για την Ελλάδα. Η περιπέτεια είχε ουσιαστικά τελειώσει!
CalimeraΤελειώνοντας να πω και κάποιες γενικές πληροφορίες. Σε ότι αφορά τον …… ανεφοδιασμό, δεν νομίζω ότι χρειάζονται πολλά λόγια. Σχεδόν παντού τρως καλά και σε τιμές Ελλάδας, πάνω κάτω. Στο Locorotondo ένα βράδυ φάγαμε και την θρυλική bistecca (μπριζόλα) alla fiorentina, όχι σε κανένα σικ εστιατόριο, αλλά σε ένα χασάπικο – ταβέρνα, διάλεγες τι και όσο ήθελες από την βιτρίνα, το έκοβε και στο έψηνε. Ήταν απλά καταπληκτική, αυτή όμως κόστιζε λιγάκι παραπάνω. Κατά τα άλλα, το λέω πάντα, Ιταλική κουζίνα δεν είναι μόνο ζυμαρικά και πίτσα, έχουν εξαιρετικά ορεκτικά και κυρίως πιάτα με κρέας ή θαλασσινά. Φυσικά προτιμήστε τις τοπικές σπεσιαλιτέ (η καρμπονάρα είναι πιάτο της κεντρικής - βόρειας Ιταλίας). Στην Gallipoli καθίσαμε στα τραπέζια ενός από τους πάγκους της ψαραγοράς: και εδώ διαλέγεις ότι και όσο θέλεις από τα θαλασσινά, σου τα τηγανίζουν, τα συνοδεύεις με ένα καλό λευκό κρασί….. θαυμάσιο! Φυσικά τα κρασιά της Puglia είναι διάσημα , τα Primitivo (κυρίως τα λευκά) και τα Negroamaro είναι πασίγνωστα και το αξίζουν! Για τους λάτρεις της μπύρας, υπάρχουν πολύ καλές τοπικές, προτιμήστε τις από τις γνωστές που βρίσκουμε και στα σούπερ μάρκετ της Ελλάδας, καμία σχέση! Αν σας αρέσουν τα γλυκόπικρα λικέρ, υπάρχει τεράστια ποικιλία! Εγώ ενθουσιάστηκα με το Amaro Lucano και το Vecchio Amaro del Capo (αυτό είναι από την Καλαβρία), που με χαρά μου έμαθα ότι τα βρίσκεις και στην Ελλάδα, αλλά και τα άλλα που δοκίμασα ήταν εξαιρετικά! Φυσικά υπάρχουν και πάμπολλες ποικιλίες grappa, επειδή δεν ενθουσιάζομαι δεν μπορώ να έχω γνώμη. Όσο για τον/ τα καφέ, ούτε εδώ χρειάζονται πολλά λόγια. Απλά να πω ότι ένας cappuccino στο Locorotondo και στην Calimera (στα απλά καφέ) στοιχίζει 1,2 Ευρώ, το κρουασάν (cornetto) ένα. Να συμπληρώσω ότι παντού έφερναν μαζί ένα μικρό πλαστικό ποτηράκι με νερό. Το αναφέρω γιατί στην Ιταλία πίνουν πάντα εμφιαλωμένο, που φυσικά το πληρώνεις, αλλά δύο γουλίτσες - προσφορά του καταστήματος ήταν standard! Αφού μιλάμε για νερό, αν δεν σας αρέσει αυτό με τις μπουρμπουλήθρες (μπλιάχ!) να ζητάτε acqua naturale, μην γίνει και κανένα λάθος, αν και οι αλήστου (κυριολεκτικά) μνήμης εποχές που απλά δεν έβρισκες κανονικό νερό στην Ιταλία έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί! Ευτυχώς!
Η Απουλία δεν είναι τόσο μεγάλη, αλλά αν θέλει να δει κανείς αρκετά πράγματα, καλό είναι να έχει μεταφορικό μέσο, άλλωστε είναι ευκολότερο να πάει κανείς από την Ελλάδα με τα πλοία, παρά με αεροπλάνο (υπάρχει βέβαια και η λύση της ενοικίασης αυτοκινήτου εκεί). Οι αποστάσεις είναι μικρές και νότια από το Bari οι αυτοκινητόδρομοι δεν έχουν διόδια. Λάβετε υπόψη βέβαια ότι στις πόλεις δεν υπάρχει ελεύθερο παρκάρισμα, γι’ αυτό βρείτε κατάλυμα με δωρεάν χώρο, αν γίνεται, οπουδήποτε πάτε όμως πρέπει να πληρώσετε (δεν ξέρω τι γίνεται αν πάρετε κλήση, πάντως ο έλεγχος είναι μάλλον αυστηρός). Όσο για τις μοτοσυκλέτες, έχουν ειδικά τμήματα και απαγορεύεται να παρκάρουν σε θέση αυτοκινήτων, δεν συζητάμε δε για πάνω στα πεζοδρόμια, δεν υπάρχει! Μόνο στην Matera μας είπαν να τις βάλουμε στο πεζοδρόμιο ….κλήση δεν πήραμε, αλλά δεν ήταν στο κέντρο.
Λίγα λόγια, όπως πάντα, για τους κατοίκους. Όπως είχα γράψει και για την Σικελία πριν 3 χρόνια, οι νότιοι Ιταλοί είναι ευγενικοί, ανοιχτόκαρδοι και εξυπηρετικοί. Αξίζει να αναφέρω ένα περιστατικό. Στην επιστροφή από το Taranto έκανα ένα πέρασμα από το Lecce μόνος μου, για μία βόλτα, θυμόμουν βέβαια στο περίπου πώς να γυρίσω στην Calimera, αλλά βάζω το google maps για σιγουριά …τζίφος! Πηγαίνω σε ένα περιπολικό που ήταν σταματημένο παραδίπλα να ρωτήσω, η κοπέλα άρχισε να μου εξηγεί, έρχεται και ο άντρας και προσφέρθηκε να με συνοδεύσουν μέχρι την έξοδο της πόλης! Τους λέω ότι δεν είναι ανάγκη …..” Ma no, signore, nessun problema!”. Πάω λοιπόν με συνοδεία (κυριλίκια) για καμιά οκτακοσαριά μέτρα, ανάβουν τα φλας, κάνουν δεξιά και ο άνθρωπος κατέβηκε να μου πει ότι τους κάλεσαν να πάνε κάπου, μου εξήγησε πάλι πώς να βγω από την πόλη και μου ζήτησε συγγνώμη!!!!! Σχετικά με την ασφάλεια τέλος, αφού υπάρχει και κακή φήμη, σε όσα μέρη επισκέφτηκα δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα, ήταν και μικρά τα περισσότερα. Σε συζητήσεις μας είπαν (το γράφω με κάθε επιφύλαξη λοιπόν) ότι στο Bari και κυρίως την Foggia κλέβουν αρκετά.
Συνοψίζοντας, η νότια Ιταλία είναι κοντά και πας εύκολα από την Ελλάδα, παρόλα αυτά μάλλον άγνωστη, με εξαίρεση το Alberobello και τα Ελληνόφωνα χωριά. Αξίζει όμως πραγματικά! Ωραίες πόλεις και χωριά, πολλή ιστορία, ευγενικοί άνθρωποι και, αφού οι εποχές είναι δύσκολες, όχι ιδιαίτερα ακριβή. Για εμάς τους Έλληνες, τέλος, έχει και κάποια ομοιότητα με την Ελλάδα στο κλίμα, την νοοτροπία, την γοητεία, αν προτιμάτε. Μην ξεχνάμε άλλωστε …… una faccia, una razza!
Last edited by a moderator:
. Σε όλη τη χώρα ο έλεγχος είναι αυστηρός. 
